Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 19 października 2020r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu, V Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący: sędzia Katarzyna Górna-Szuława

Protokolant: sekr. sąd. Anna Zakrzewska

po rozpoznaniu w dniu 08 października 2020r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

przeciwko : (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą
w K.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
z siedzibą w K. na rzecz powódki (...) Spółka Akcyjna z siedzibą
w W. kwotę 1.117,59 zł (jeden tysiąc sto siedemnaście złotych 59/100)
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od dnia 14 maja 2019r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności w zakresie kwoty 123,86 zł,

4.  zasądza od pozwanej (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
z siedzibą w K. na rzecz powódki (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwotę 387,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 287,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

sędzia Katarzyna Górna-Szuława

Sygn. akt V GC 2330/19

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym do Sądu Rejonowego w Kaliszu V Wydziału Gospodarczego
w dniu 19 września 2018 r. (data wpływu) powódka (...) Spółka Akcyjna z siedzibą
w W. domagała się orzeczenia nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, że pozwana (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. ma zapłacić jej kwotę 1.117,59 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od dnia 13 maja 2019 r. do dnia zapłaty oraz koszty procesu według norm przepisanych, wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż strony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarły umowę sprzedaży paliwa. Podniosła, że wywiązała się ze swojego zobowiązania i wystawiła pozwanej fakturę VAT. Mimo wielokrotnych wezwań do zapłaty pozwana nie uregulowała dochodzonej pozwem należności.

W dniu 26 września 2019 r. Referendarz Sądowy wydał w sprawie sygn. akt V GNc 4939/19 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym nakazał pozwanej, aby zapłaciła powódce kwotę 1.117,59 zł wraz z odsetkami liczonymi zgodnie z żądaniem pozwu oraz kwotę 297,00 zł tytułem kosztów procesu.

Z przedmiotowym rozstrzygnięciem nie zgodziła się pozwana reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika i dnia 28 października 2019 r. (data wpływu) złożyła sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym zaskarżyła go wnosząc o oddalenie powództwa
w całości oraz o zasądzenie od powódki na jej rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu od nakazu zapłaty pozwana przyznała, że łączyła ją
z powódką umowa o współpracy w zakresie zaopatrywania w paliwo. Wskazała, że
w ramach tej współpracy zamówiła od powódki 32.000 m ³ oleju napędowego, a ta wystawiła jej fakturę proforma nr 2/04/19 z dnia 23 kwietnia 2019 r. na kwotę 152.441,26 zł, którą pozwana uregulowała tego samego dnia. W dniu 26 kwietnia 2019 r. powódka wystawiła pozwanej fakturę VAT nr (...), na podstawie której dochodzi zapłaty
w przedmiotowej sprawie. Pozwana podniosła, że nie ma wiedzy, dlaczego ta faktura została wystawiona na kwotę wyższą, niż wynikająca z faktury proforma. Wskazała, że skoro uregulowała należność wynikająca z faktury VAT z dnia 23 kwietnia 2019 r., roszczenie powódki jest bezzasadne.

W odpowiedzi na sprzeciw z dnia 05 grudnia 2019 r. (data wpływu) powódka podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie.

W piśmie procesowym z dnia 27 maja 2020 r (data wpływu) pozwana uznała powództwo co do kwoty 123,86 zł i wniosła o jego oddalenie w pozostałym zakresie. Wskazała, że nie kwestionuje ilości odebranego paliwa, tylko wystawienie przez powódkę faktury VAT nr (...) z dnia 26 kwietnia 2019 r. według cen (...) S.A.
z dnia 24 kwietnia 2019 r.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny.

Powódka (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. jest wpisana do rejestru przedsiębiorców prowadzonego w ramach Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...). Pozwana (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą
w K. jest wpisana do rejestru przedsiębiorców prowadzonego w ramach Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...).

(fakty bezsporne).

Pozwana spółka zajmuje się m.in. sprzedażą paliw na stacji benzynowej.

(fakty bezsporne).

Strony współpracowały ze sobą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej od jesieni 2017 r.

(dowód: zeznania świadka R. S. k. 79v-80v).

Zgodnie z Ogólnymi Warunkami (...) z dnia 09 listopada 2017 r. pozwana spółka zobowiązała się do dokonywania u powódki zakupów oleju napędowego, benzyny, (...) i estrów stanowiących samoistne paliwo według własnych potrzeb po cenie liczonej
w relacji do ceny (...) S.A. z dnia odbioru/dostawy paliwa, pomniejszonej o upust ustalany każdorazowo. Strony ustaliły termin płatności na 18 dni od daty sprzedaży jak również, że warunki cenowe przyjęte na fakturze będą uważane za zaakceptowane przez pozwaną i ostateczne, jeżeli w terminie 7 dni od daty jej otrzymania nie zgłosi powódce pisemnych zastrzeżeń w tym zakresie. Uzgodniły także, iż reklamacje muszą być składane
w ciągu max 72 godzin od dostawy paliwa, pisemnie na wskazany numer faxu. W imieniu pozwanej spółki warunki współpracy podpisał prezes zarządu A. P. i opatrzył je pieczęcią firmową.

(dowód: Ogólne Warunki (...) k. 22-23).

Tego samego dnia pozwana złożyła oświadczenie, że fakturowanie ma się odbywać elektronicznie. Oświadczenie to również zostało podpisane przez A. P.
i opatrzona pieczęcią firmową spółki.

(dowód: oświadczenie k. 24).

Składanie zamówień wyglądało w ten sposób, że prezes pozwanej spółki (...) składał jej telefonicznie. Pracownik powódki R. S. wysyłał mu codziennie ofertę dnia. R. był ustalany na dany dzień i naliczany od ceny hurtowej paliwa. Zamówienie było ważne 2 dni. Zawsze obowiązywała cena z dnia odbioru paliwa, o czym pozwana wiedziała. Po przyjęciu zamówienie wystawiał fakturę proforma. Kierowca odbierał ją na bazie w momencie załadunku cysterny. Pozwana akceptując ją dokonywała przelewu wynikającej z niej należności. Po odbiorze paliwa pozwana przesyłała powódce dokument wydania paliwa. Na tej podstawie była wystawiana faktura VAT. Wpłacona na poczet zamówienia kwota była rozliczana. Zdarzały się niedopłaty albo nadpłaty.
W przypadku niedopłaty pozwana dosyłała pieniądze. Jeżeli tego nie zrobiła w ciągu 7 dni, powódka wysyłała je informację o konieczności dokonania dopłaty. Pozwana posiada tylko jedna cysternę przeznaczona do przewozu paliwa. Logistyką w pozwanej spółce zajmuje się prezes zarządu A. P..

(dowód: zeznania świadków: R. S. k. 79v-80v, T. L. (1) k. 80v-81).

W dniu 23 kwietnia 2019 r. pozwana złożyła powódce zamówienie na 32.000 m ³ oleju napędowego. Odbiór paliwa miał nastąpić transportem własnym pozwanej.

(dowód: zamówienie k. 27).

Tego samego dnia powódka wystawiła pozwanej fakturę proforma nr 2/04/2019
w wysokości 123.936,00 zł netto, tj. 152.441,28 zł brutto za zakup 32.000,00 m ³ oleju napędowego ON B7. Cena jednostkowa m ³ została określona na kwotę 3,873 zł netto. Jako formę płatności wskazano przedpłatę 100%. W jej treści został zawarty zapis, że cena zostanie pomniejszona lub powiększona o różnice wynikającą z ceny z dnia dostawy/odbioru wg cen (...) S.A., a wskazana w fakturze ilość paliwa jest ilością orientacyjną, zaś dokładna ilość będzie stwierdzona po załadowaniu cysterny i przeliczona w objętości 15 st. C. Pozwana uregulowała wynikającą z faktury kwotę w dniu 23 kwietnia 2019 r.

(dowód: faktura proforma k. 53, potwierdzenie przelewu k. 54).

Baza (...) Nr 1 w K. obsługuje klientów w systemie 24 godzinnym, 7 dni
w tygodniu, z przerwą na dokonanie czynności związanych z rozliczeniem doby trwająca od godz. 23:00 do 0:00. Czas nalewu oleju napędowego dla pojemności 32.000 m ³ trwa około 30 min., a średni czas oczekiwania to 35-40 min. Ze względów technicznych transporty, które nie mogą się załadować w danej dobie do jej zamknięcia, czyli do godz. 22:00 nie są wpuszczane na teren bazy.

(dowód: pismo k. 110)

Dnia 24 kwietnia 2019 r. w Bazie Paliwowej Nr 1 w K. pozwany odebrał 32.026,00 m ³ oleju napędowego E. Cysterna o nr rej. (...) kierowana przez A. G. (1) wjechała do bazy o godz. 00:18:00 i wyjechała zatankowana o godz. 01:03:49. Po raz pierwszy kierowca logował się do systemu bazy w dniu 23 kwietnia 2019 r.
o godz. 22:22. Z uwagi na wzmożone odbiory w tym dniu czas oczekiwania na wjazd był wydłużony.

(dowód: dowód wydania k. 26, raport k. 92-93, pismo k. 110).

W dniu 26 kwietnia 2019 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) w wysokości 125.253,69 zł netto, tj. 154.052,04 zł brutto za zakup 32.026,00 m ³ oleju napędowego standardowego. Cena jednostkowa m ³ została określona na kwotę 3,911 zł netto. Jako formę płatności wskazał przedpłatę, zaś termin płatności oznaczył na dzień 24 kwietnia 2019 r.

(dowód: faktura k. 25).

Cena jednostkowa m ³ oleju napędowego w (...) S.A. w dniu 19 kwietnia 2019 r. wynosiła 4,158 zł/m ³ netto, zaś w dniu 24 kwietnia 4,181 zł/m ³ netto.

(dowód: ceny paliw k. 74).

Niedopłata z tytułu zakupu paliwa wyniosła 1.117,59 zł. Pracownik powódki R. S. kontaktował się telefonicznie z prezesem zarządu pozwanej w sprawie jej uregulowania. A. P. potwierdził, że ja zapłaci. Nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń co do treści faktury, zapytał jedynie dlaczego jest różnica w łącznej cenie paliwa wskazanej
w fakturze proforma i ostatecznej fakturze. Po przypomnieniu zapisów umowy i treści uwag w fakturze proforma nie kwestionował żądanej kwoty.

(dowód: zeznania świadka R. S. k. 79v-80v).

Pismem z dnia 06 czerwca 2019 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 1.117,59 zł tytułem należności wynikającej z faktury VAT nr (...) z dnia 26 kwietnia 2019 r. na wskazany rachunek bankowy w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 28).

W piśmie z dnia 30 lipca 2019 r. powódka ponownie wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 1.117,59 zł tytułem należności wynikającej z faktury VAT nr (...) z dnia 26 kwietnia 2019 r. na wskazany rachunek bankowy w terminie 5 dni od daty otrzymania wezwania, pod rygorem skierowania sprawy na drogę procesu sądowego. Wezwanie zostało doręczone pozwanej dnia 02 sierpnia 2019 r.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 29, potwierdzenie odbioru przesyłki pocztowej k. 30-31).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dokumentów, załączonych do akt przez strony procesu oraz zeznań świadków: R. S.
i T. L. (1).

Sąd uznał za wiarygodne w całości dokumenty, z których dowód przeprowadzono
w toku postępowania. Nie nasuwały one żadnych zastrzeżeń co do swojej prawdziwości
i zgodności z prawdą zawartych w nich oświadczeń. Ich wiarygodności nie kwestionowały również strony procesu (art. 210§1 kpc i art. 230 kpc).

Za prawdziwe Sąd uznał również zeznania słuchanych w sprawie świadków, gdyż były one spontaniczne, spójne i logiczne i znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie. Nadto nie zostały zakwestionowane przez strony procesu (art. 210§2 kpc i 230 kpc).

Na rozprawie w dniu 12 marca 2020 r. Sąd pełnomocnik powoda cofnął wniosek
o przesłuchanie Ł. R. i S. P. w charakterze świadków. P. stron cofnęli też wnioski o przesłuchanie stron. Dlatego też Sąd nie przeprowadził tych dowodów.

W toku rozprawy pełnomocnik pozwanego złożył wniosek o dopuszczenie dowodu
z zeznań świadka A. G. (1) na okoliczność przebiegu odbioru paliwa. Sąd oddalił wniosek na podstawie art. 503§1 kpc i art. 207§6 kpc (mających zastosowanie
w przedmiotowej sprawie na mocy przepisów przejściowych) jako spóźniony.

Zgodnie z treścią powołanej wyżej regulacji Sąd pomija spóźnione twierdzenia
i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w pozwie, odpowiedzi na pozew lub dalszym piśmie przygotowawczym bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo, że występują inne wyjątkowe okoliczności.

W pojęciu „pominięcia twierdzeń i dowodów” mieści się oddalenie spóźnionych wniosków dowodowych, a pośrednio również spóźnionych twierdzeń, które tymi dowodami miały być wykazane. Oddalone będą także wnioski dowodowe zgłoszone zbyt późno w stosunku do twierdzeń, które przytoczone zostały w czasie właściwym. W takim wypadku twierdzenia o faktach, jeśli wymagały dowodzenia, nie będą mogły być przedmiotem dowodu i w konsekwencji stanowić podstawy faktycznej rozstrzygnięcia. Pominięciu spóźnionych twierdzeń i dowodów mogą się także sprzeciwiać inne wyjątkowe okoliczności zachodzące w danym postępowaniu. Za „wyjątkowe okoliczności” ustawodawca uznał już brak winy w powołaniu twierdzeń i dowodów we właściwym czasie i wpływ uwzględnienia spóźnionego materiału procesowego na przewleczenie postępowania. Charakter innych okoliczności, które miałyby uzasadniać uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów, każdorazowo podlega ocenie Sądu (tak postanowienie SN z dnia 10 stycznia 2019 r., II CZ 81/18 oraz wyrok SA w Katowicach z dnia 28 lutego 2018 r., V AGa 70/18).

Wskazać w tym miejscu należy, iż wraz z odpisem pozwu i nakazu zapłaty pozwana spółka otrzymała pouczenie, że w sprzeciwie powinna przedstawić zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy oraz okoliczności faktyczne i dowody oraz, że Sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody chyba, że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w sprzeciwie bez swojej winy lub że uwzględnieni spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy, albo że występują inne wyjątkowe okoliczności.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika nie wniosła o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka A. G. (2).

Podkreślić trzeba, że wysokość należności za sprzedane paliwo od początku była sporna pomiędzy stronami. Zatem złożenie wniosku o dopuszczenie dowodu z zeznań tego świadka dopiero na rozprawie było nie tylko spóźnione, ale niewątpliwie prowadziłoby do konieczności odroczenia rozprawy i przewlekłości postępowania. Przy czym pełnomocnik pozwanej nie podniósł, a tym bardziej nie wykazał, by nie zgłosił go w sprzeciwie od nakazu zapłaty bez swojej winy, że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności. Brak było zatem podstaw do ustalenia przez Sąd, że na dzień wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty pozwana dowodów tych nie znała, nie były one jej dostępne, lub ze względu na okoliczności sprawy potrzeba powołania tych dowodów wynikła później. Co prawda
w dniu 26 marca 2020 r. Sąd na podstawie art. 225 kpc zamkniętą rozprawę otworzył na nowo, ale było to spowodowane zmianą organizacji pracy wywołaną pandemią koronawirusa. Konsekwentnie, na rozprawie w dniu 08 października 2020 r. Sąd oddalił wniosek o przesłuchanie tego świadka ponowiony w piśmie procesowym strony pozwanej
z dnia 27 maja 2020 r. (data wpływu). Za każdym razem pełnomocnik pozwanej złożył zastrzeżenia do protokołu w trybie art. 162 kpc w zakresie oddalonego wniosku dowodowego. Nie wskazał jednak, jakie naruszenia procedury cywilnej zarzuca Sądowi.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako zasadne, zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W przedmiotowej sprawie powódka dochodziła od pozwanej zapłaty za sprzedany towar objęty fakturą VAT dołączoną do pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana zakwestionowała powództwo co do zasady
i co do wysokości. Wskazała, że uregulowała należność wynikającą z faktury proforma, zatem roszczenie powódki jest bezzasadne. Zaś w piśmie procesowym z dnia 27 maja 2020 r uznała powództwo co do kwoty 123,86 zł i wniosła o jego oddalenie w pozostałym zakresie. Wskazała, że nie kwestionuje ilości odebranego paliwa, tylko wystawienie przez powódkę faktury VAT według cen (...) S.A. z dnia 24 kwietnia 2019 r.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, że strony łączyła umowa sprzedaży oleju napędowego.

Zgodnie z treścią art. 535§1 kc przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Ponadto jeżeli rzecz sprzedana ma być przysłana przez sprzedawcę, kupujący obowiązany jest zapłacić cenę dopiero po nadejściu rzeczy na miejsce przeznaczenia i po umożliwieniu mu jej zbadania. Z tą chwilą, przy takich okolicznościach sprzedaży, sprzedawca – przenosząc własność i wydając rzecz – spełnia swoje zobowiązanie (art. 535 kc), a kupujący – odbierając rzecz – obowiązany jest wykonać swoje, tj. zapłacić sprzedawcy cenę (por. uchwała SN z dnia 18 listopada 1994 r., III CZP 144/94).

Wymagalność roszczenia sprzedawcy o zapłatę ceny powstaje zatem z chwilą, gdy sprzedawca spełni swoje świadczenie wzajemne, czyli wyda nabywcy przedmiot sprzedaży (por. wyrok SN z dnia 15 listopada 1989 r., III CRN 354/89). Konsensualny, odpłatny
i wzajemny charakter umowy sprzedaży przesądza o tym, iż samo przyjęcie towaru za oferowaną na fakturze cenę stosownie do art. 488§1 kc rodzi natychmiastowy obowiązek zapłaty, o ile strony uprzednio nie zawierały umowy odmiennie regulującej warunki zapłaty (por. wyrok SA w Katowicach z dnia 17 stycznia 1992 r., I ACr 3/92).

Zgodnie z Ogólnymi Warunkami (...) z dnia 09 listopada 2017 r. uzgodnionymi przez strony pozwana dokonywała u powódki zakupu paliwa po cenie liczonej w relacji do ceny (...) S.A. z dnia odbioru/dostawy paliwa, pomniejszonej o upust ustalany każdorazowo. W dniu 23 kwietnia 2019 r. pozwana złożyła powódce zamówienie na 32.000 m ³ oleju napędowego. Tego samego dnia powódka wystawiła pozwanej fakturę proforma nr 2/04/2019 w wysokości 123.936,00 zł netto, tj. 152.441,28 zł brutto za zakup 32.000,00 m ³ oleju napędowego ON B7, która w całości została uregulowana. Odbiór oleju napędowego
w ilości 32.026,00 m ³ nastąpił transportem własnym pozwanej w dniu 24 kwietnia 2019 r.
w Bazie Nr 1 w K. pozwany odebrał 32.026,00 m ³. Cysterna pozwanej wjechała do bazy o godz. 00:18:00 i wyjechała zatankowana o godz. 01:03:49. Tym samym zasadne było ustalenie ceny sprzedaży paliwa w oparciu o ceny (...) S.A. z dnia 24 kwietnia 2019 r., co też powódka zrobiła w fakturze VAT nr (...).

W toku procesu pozwana podniosła, że paliwo nie zostało odebrane w dniu 23 kwietnia 2019 r. z uwagi na awarię systemu lub problemy techniczne bazy odbioru paliwa.

Z ustalonego przez Sąd stanu faktycznego wynika okoliczność podnoszona przez pozwaną, że po raz pierwszy jej kierowca logował się do systemu bazy w dniu 23 kwietnia 2019 r. o godz. 22:22. Wynika z niego również, że baza ta obsługuje klientów w systemie 24 godzinnym, 7 dni w tygodniu, z przerwą na dokonanie czynności związanych
z rozliczeniem doby trwająca od godz. 23:00 do 0:00, zaś ze względów technicznych transporty, które nie mogą się załadować w danej dobie do jej zamknięcia, czyli do godz. 22:00 nie są wpuszczane na teren bazy oraz, że z uwagi na wzmożone odbiory w tym dniu czas oczekiwania na wjazd był wydłużony.

W pierwszej kolejności podnieść należy, iż pozwana jest profesjonalistką w zakresie handlu paliwami. Niewątpliwie zna zasady dotyczące zaopatrywania się w paliwo. Do niej również należało zorganizowanie zamówienia, którego spór dotyczy. Z zeznań świadka T. L. (2) jednoznacznie wynika, że logistyką w firmie zajmuje się prezes zarządu A. P.. Zatem winien zorganizować odbiór paliwa w taki sposób, by zapewnić sobie realizacją zamówienia tego samego dnia. Tym bardziej, że posiada tylko jedną cysternę. Skoro tego nie dopełnił, konsekwencją była wyższa cena jednostkowa za litr paliwa.

Nadto zauważyć należy, iż w Ogólnych Warunkach (...) strony uzgodniły, że warunki cenowe przyjęte na fakturze będą uważane za zaakceptowane przez pozwaną
i ostateczne, jeżeli w terminie 7 dni od daty jej otrzymania nie zgłosi powódce pisemnych zastrzeżeń w tym zakresie. W przedmiotowej sprawie pozwana nie wykazała, a to ją zgodnie z treścią art. 6 kc i art. 232 kpc obciążał w tym zakresie obowiązek dowodowy, by takiego zgłoszenia dokonała. Zaś z zeznań świadka R. S., które nie były przez nią kwestionowane jednoznacznie wynika, że kontaktował się telefonicznie z prezesem zarządu pozwanej w sprawie uregulowania niedopłaty, a A. P., po wyjaśnieniu rozbieżności w cenie paliwa potwierdził, że ją zapłaci.

Pozwana nie wykazała natomiast, aby spełniła podstawowy obowiązek, jaki na niej ciążył z tytułu zawarcia z powódką umowy sprzedaży, tj. aby zapłaciła dochodzone pozwem ceny za zakupione paliwo. Znamiennym jest także to, że pozwana nie podniosła,
a tym bardziej nie wykazała, aby do dnia wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty kwestionowała dochodzoną pozwem należność. Zatem należy uznać, że jej twierdzenia są gołosłowne, niezasadne i stanowią efekt przyjętej przez pozwaną linii obrony.

Dlatego też na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, iż powódka wykazała zasadność swojego roszczenia zarówno co do zasady, jak i co do wysokości i uwzględnił je w całości, o czym orzekł w pkt 1 sentencji wyroku.

Strony wiązała umowa sprzedaży, zaś wystawiona faktura VAT wskazywała sposób
i termin spełnienia świadczenia. Z uwagi na okoliczność, że pozwana spóźniła się ze spełnieniem świadczenia w zakreślonym terminie ziściły się przesłanki do uwzględnienia żądania powódki również w zakresie odsetek za czas opóźnienia.

O obowiązku zapłaty odsetek w wysokości ustawowej za opóźnienie w transakcjach handlowych Sąd orzekł na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 08 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 684 ze zm.), zgodnie z którym
w transakcjach handlowych – z wyłączeniem transakcji, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny – wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie
w transakcjach handlowych, chyba że strony uzgodniły wyższe odsetki, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki: wierzyciel spełnił swoje świadczenie i wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie.

Zgodnie z Ogólnymi Warunkami (...) strony ustaliły termin płatności na 18 dni od daty sprzedaży. Dzień zapłaty przypadał w niedzielę. Dlatego też Sąd zasądził odsetki od dochodzonego roszczenia od dnia 14 maja 2019 r. (art. 115 kc) i oddalił roszczenie odsetkowe w pozostałym zakresie, o czym orzekł w pkt 1 i 2 sentencji wyroku.

W piśmie procesowym z dnia 27 maja 2020 r. pozwana uznała powództwo co do kwoty 123,86 zł. Dlatego też Sąd na podstawie art. 333§1 pkt 2 kpc opatrzył wyrok w zakresie tej kwoty rygorem natychmiastowej wykonalności, czy orzekł w pkt 3 sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z wynikającą z art. 98 kpc zasadą odpowiedzialności za wynik procesu.

Na koszty te w rozpoznawanej sprawie złożyła się opłata sądowa od pozwu w kwocie 100,00 zł obliczona zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. tj. z 2018 r., poz. 300 ze zm.), koszty zastępstwa procesowego stron w kwocie po 270,00 zł obliczone zgodnie z §6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.) oraz kwota 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa wynikająca z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. Nr 225, poz. 1635 ze zm.).

Z uwagi na okoliczność, że pozwana przegrała proces w całości, winna w całości ponieść jego koszty. Dlatego też Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 387,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 287,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, o czym orzekł w pkt 4 sentencji wyroku.

sędzia Katarzyna Górna-Szuława