Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 09 stycznia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Berczyńska – Bruś

Protokolant: Katarzyna Niciejewska

po rozpoznaniu w dniu 09 stycznia 2019 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) w W.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda (...) w W. kwotę 2950,57 zł
( dwa tysiące dziewięćset pięćdziesiąt złotych 57/100 ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot:

-2500,57 zł od dnia 1 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty

-450 zł od dnia 29 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 803,53 zł ( osiemset trzy złote 53/100 ) tytułem zwrotu kosztów postępowania

4.  zwraca powodowi kwotę 800 zł ( osiemset złotych ) tytułem niewykorzystanej zaliczki na poczet opinii biegłego

5.  zwraca pozwanemu kwotę 50 zł ( pięćdziesiąt złotych ) tytułem niewykorzystanej zaliczki na poczet opinii biegłego

SSR Magdalena Berczyńska-Bruś

Sygn. akt V GC 2108/17

UZASADNIENIE

W dniu 01.08.2017r. powód(...) z/s w W. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wniósł do Sądu Rejonowego w Kaliszu pozew o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z/s w W. kwoty 3.282,88zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot szczegółowo w pozwie wskazanych. Ponadto wniesiono o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu podano, że pozwany nie wypłacił właścicielowi pojazdu całości odszkodowania z tytułu odpowiedzialności cywilnej. W wyniku kolejnych umów cesji wierzytelności poszkodowany przeniósł na rzecz powoda wierzytelność z tego tytułu.

Dnia 22.08.2017r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Kaliszu wydała nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie V GNc 3337/17, którym orzekła zgodnie z żądaniem pozwu.

Od powyższego nakazu pełnomocnik pozwanego wniósł w ustawowym terminie sprzeciw. Wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu podano, że pozwany w wypłacił poszkodowanemu należne odszkodowanie z tytułu kosztów naprawy pojazdu w łącznej wysokości 2.086,83zł po dokonaniu oględzin uszkodzonego pojazdu oraz na podstawie sporządzonej przez pozwanego kalkulacji uwzględniającej ceny części tzw. Zamienników. Powód nie wykazał, aby samochód przed zdarzeniem był serwisowany w (...) oraz czy samochód został naprawiony, jak też wysokości rzeczywiście poniesionych w związku z tym kosztów.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 05.04.2016r. uległ uszkodzeniu pojazd marki R. (...) o nr rej. (...) należący wówczas do M. R.. Samochód sprawcy zderzenia był ubezpieczony u pozwanego. Poszkodowany powiadomił ubezpieczyciela o fakcie szkody. Przeprowadzono postępowanie likwidacyjne. Uszkodzony pojazd nie był wykorzystywany do działalności gospodarczej. Szkoda była więc likwidowana według wartości brutto. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność co do zasady i wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w wysokości 2.086,83zł brutto.

Dowód: kosztorys pozwanego k. 34-37; dokumentacja likwidacji szkody – decyzja pozwanego k. 38, 72; dokumentacja fotograficzna k. 73-93; zeznania świadka M. R. – min. 00:09:09-00:31:45 protokołu rozprawy z dnia 22.01.2018r. k. 128-130 – płyta DVD k. 131.

W wyniku kolejnych umów przelewu wierzytelności, w tym umowy nr (...), powód nabył w dniu 19.05.2017r. wierzytelność z tytułu szkody w pojeździe marki R. (...) o nr rej. (...) w związku ze zdarzeniem z dnia 05.04.2016r. Na mocy tej umowy cedent przeniósł na rzecz powoda wszelkie prawa do wierzytelności, jakie przysługują w stosunku do pozwanego z wyżej podanego tytułu.

Dowód: umowy k. 19-19v., 20-21; pełnomocnictwo k. 18.

Powód nie zgodził się z wysokością szkody ustaloną przez ubezpieczyciela. Zlecił wykonanie prywatnej opinii co do rzeczywistego kosztu naprawy pojazdu. Kalkulację naprawy ustalono na kwotę 4.604,26zł brutto. W związku z tą opinią powód wypłacił rzeczoznawcy wynagrodzenie w kwocie 553,50zł brutto (450,00zł netto).

Dowód: ocena techniczno-ekonomiczna k. 27-29; kalkulacja naprawy k. 30-33; faktura k. 26.

Pozwany został zawiadomiony o przelewie wierzytelności i wezwany do zapłaty różnicy, tj. kwoty 3.070,93zł zawierającej również koszt wykonania kalkulacji w wysokości 553,50zł brutto. Do dnia wniesienia powództwa pozwany nie wypłacił powodowi odszkodowania, do zapłaty którego został wezwany.

Dowód: wezwanie do zapłaty wraz z zawiadomieniem o przelewie wierzytelności k. 22-23, 20-21; załączniki nr 1 do umów przelewu wierzytelności k. 24, 25.

Koszty niezbędne do przywrócenia stanu sprzed szkody pojazdu R. (...) o nr rej. (...) w związku ze zdarzeniem drogowym z dnia 05.04.2016r., należącego wówczas do poszkodowanego, wynoszą 4.392,81zł brutto. Są to koszty ustalone przy zastosowaniu nowych części zamiennych oryginalnych pochodzących z sieci dealerskiej marki R. i stawek robocizny stosowanych przez warsztaty nie posiadające autoryzacji R. działające na rynku lokalnym miejsca zamieszkania ówczesnego właściciela pojazdu. Na rynku części zamiennych nie występują tak zwane zamienniki. Praktyka stosowana przez pozwanego polegająca na potrącaniu wartości nowych części zamiennych o określony procent przewidziany dla części używanych jest bezzasadna. Nie wiadomo o jaki procent należałoby dokonywać tych potrąceń, albowiem nie wiadomo czy część kupowana na rynku wtórnym będzie w pełni wartościowa. Tylko zatem zamontowanie części nowych zapewnia przywrócenie stanu pojazdu po zaistniałej szkodzie.

Dowód: opinia biegłego sądowego inż. J. W. k. 155-170; uzupełniająca opinia biegłego sądowego k. 208-215; ustna uzupełniająca opinia biegłego sądowego – min. 00:01:57-00:11:59 protokołu rozprawy z dnia 09.01.2019r. k. 223-223v. – płyta DVD k. 224.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie ww. dowodów w postaci dokumentów, których prawdziwość i autentyczność nie budziła żadnych zastrzeżeń i wątpliwości Sądu oraz nie była kwestionowana przez strony, zeznań świadka M. R., któremu Sąd dał w pełni wiarę, a także na podstawie opinii biegłego sądowego inż. J. W. i jego opinii uzupełniających wydanych w niniejszej sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odpowiedzialność pozwanego jest bezsporna i opiera się na zasadach określonych w artykule 822 § 1 – 4 k.c. Istnienie związku przyczynowego między powstaniem szkody a działaniem, z którego szkoda wynikła jest oczywiste i bezsporne. Spełniony jest warunek określony w art. 361 § 1 k.c. Poszkodowana poniosła szkodę na skutek winy kierującego pojazdem, który był ubezpieczony u pozwanego.

Wysokość szkody wyrządzonej poszkodowanemu przez sprawcę pojazdu ubezpieczonego u pozwanego z tytułu odpowiedzialności cywilnej wynosi 4.392,81zł brutto. Na rynku części zamiennych nie występują tak zwane zamienniki dla przedmiotowego pojazdu. Samochód można było naprawić tylko z zastosowaniem części oryginalnych. Pozwany wypłacił do tej pory odszkodowanie w wysokości 2.086,83zł brutto. Różnica między wartością szkody, a wypłaconym odszkodowaniem wynosi 2.305,98zł brutto. Poszkodowany przeniósł na powoda wierzytelność z tytułu odszkodowania na podstawie kolejnych umów przelewu wierzytelności. Tym samym powód na mocy art. 509 § 1 i 2 k.c. przejął wszelkie prawa związane z wierzytelnością.

Dodatkowo powód poniósł koszty związane z prywatną kalkulacją naprawy pojazdu. Wysokość tych kosztów wyniosła 553,50zł brutto. Tego rodzaju koszty stanowią szkodę w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. Istnieje bowiem związek przyczynowy miedzy tego rodzaju wydatkami, a zaistniałą szkodą. Gdyby pozwany wypłacił odszkodowanie właściwie wyliczone to powód nie musiałby tych kosztów ponosić (vide: uchwała SN z dnia 18 maja 2004 r. III CZP 24/04 - OSNC 2005, poz. 117).

Powodowi przysługuje w tym przypadku odszkodowanie w kwocie netto i dlatego żądanie zapłaty kwot brutto jest bezzasadne.

Odsetki ustawowe należą się powodowi na mocy art. 481 § 1 i 2 k.c. Termin naliczania odsetek ustawowych, zgłoszonych w pozwie, nie jest sprzeczny z art. 817 § 1 k.c. Pozwany winien wypłacić odszkodowanie w terminie 30 dni od daty zgłoszenia szkody.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w pkt 1 sentencji wyroku.

W pozostałym zakresie powództwo należało oddalić (pkt 2 sentencji wyroku).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. stosując zasadę stosunkowego rozdzielenia kosztów. Pozwany uległ powodowi w 89,87%, dlatego Sąd obciążył pozwanego w tym zakresie. Wysokość tych kosztów to opłata sądowa w kwocie 165,00zł, wynagrodzenie pełnomocników stron po 900,00zł wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa po 17,00zł oraz wydatki na wynagrodzenie biegłego w wysokości 750,00zł.

W pkt 4 wyroku Sąd zwrócił powodowi kwotę 800,00zł tytułem niewykorzystanej zaliczki na poczet opinii biegłego.

Natomiast w pkt 5 wyroku Sąd zwrócił pozwanemu kwotę 50,00zł tytułem niewykorzystanej zaliczki na poczet opinii biegłego.

SSR Magdalena Berczyńska-Bruś