Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Kalisz, dnia 22 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Berczyńska – Bruś

Protokolant: Anna Woźniakowska

po rozpoznaniu w dniu 08 czerwca 2016 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa – M. G.

przeciwko – Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1. zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda M. G. kwotę 2 460,00 złotych (dwa tysiące czterysta sześćdziesiąt złotych) z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 28 listopada 2015 roku do dnia zapłaty,

2. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 123,00 złotych (sto dwadzieścia trzy złote) tytułem zwrotu kosztów sądowych oraz kwotę 617,00 złotych (sześćset siedemnaście) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

SSR Magdalena Berczyńska – Bruś

Sygn. akt V GC 1876/15

UZASADNIENIE

Powód M. G. wniósł w dniu 9 grudnia 2015r. pozew przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 2.460,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 28 listopada 2015r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 3 października 2015r. uszkodzeniu uległ pojazd poszkodowanego R. L. – marki A. nr rej.(...). Sprawca wypadku posiadał ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. Na skutek wypadku poszkodowany zmuszony był do skorzystania z usług powoda. W związku ze zdarzeniem poszkodowany zmuszony był do holowania pojazdu z miejsca wypadku na parking strzeżony 24 h powoda oraz do wynajęcia pojazdu zastępczego. Za w/w usługi powód wystawił poszkodowanemu fakturę VAT nr (...) z dnia 13 listopada 2015r. na łączną kwotę 4.366,50 zł brutto. Poszkodowany dokonał na rzecz powoda cesji wierzytelności wynikającej z w/w faktury. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność co do zasady i przyznał odszkodowanie za koszt holowania oraz parking strzeżony 24 h w pełnej wysokości, natomiast koszt najmu pojazdu zastępczego został uznany jedynie w kwocie 1.230 zł. Powód domaga się zapłaty kwoty 2.460 zł tytułem częściowego zwrotu kosztów za najem pojazdu zastępczego. Odsetek powód domaga się od dnia 28 listopada 2015r. tj. od dnia następnego po dniu w którym pozwany odmówił powodowi wypłaty odszkodowania w kwocie 2.460 zł, ponieważ najpóźniej w dniu wydania pierwszej decyzji pozwany obiektywnie mógł i powinien uznać roszczenie powoda w całości.

Do pozwu załączono odpis umowy przelewu wierzytelności, umowę najmu pojazdu zastępczego, fakturę VAT nr (...) z 13.11.2015r. z tytułu najmu pojazdu zastępczego, holowanie pojazdu i za parking strzeżony, decyzję pozwanego o przyznaniu odszkodowania.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zwrot kosztów postępowania. Pozwany w toku likwidacji szkody uznał zasadność wynajmu pojazdu zastępczego przez okres 10 dni według dobowej stawki najmu wynoszącej 123 zł brutto zwrócił kwotę 1.230 zł. Stanowisko pozwanego uzasadnia treść wytycznych Komisji Nadzoru Finansowego. Zgodnie z rekomendacją (...) z dnia 1.12.2009r. poszkodowany może żądać pokrycia kosztów najmu pojazdu zastępczego za okres, w którym nie było możliwe korzystanie z pojazdu, który uległ uszkodzeniu. Okres najmu winien być uzasadniony. Długość tego okresu warunkowana jest lojalnym zachowaniem się poszkodowanego wobec ubezpieczyciela. Zasadny okres zwrotu kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego obejmuje przy szkodzie całkowitej sumę okresów cząstkowych, na które składają się okresy: od powstania szkody do dnia jej zgłoszenia ubezpieczycielowi, okres od dnia zgłoszenia szkody do dnia dokonania oględzin przez przedstawiciela ubezpieczyciela oraz okres niezbędny na sprzedaż wraku pojazdu i zakup innego pojazdu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 października 2015r. około godziny 13.00 w G. doszło do kolizji spowodowanej przez kierowcę M., który zawracał na drodze i nie zauważył nadjeżdżającego R. L.. W wyniku zderzenia obrażeń doznała pasażerka samochodu A. (...) uszkodzeniu uległ cały przód samochodu. Przyjechała policja, pogotowie ratunkowe oraz straż pożarna. Pojawił się również brat powoda, który zaoferował usługę holowania pojazdu na parking w K.. R. L. zgłosił szkodę u pozwanego w poniedziałek 5 października 2015r., albowiem do zdarzenia doszło w piątek.

Dowód: zeznania R. L. ( 00:08:03 – 00:13:04 minuta

rozprawy z dnia 8 czerwca 2016r)

W dniu 5 października 2015r. R. L. przeniósł na powoda wierzytelność z tytułu odszkodowania za holowanie wraz z załadunkiem i rozładunkiem oraz parkowania pojazdu marki A. (...) a także z tytułu najmu samochodu zastępczego wynikające z faktury VAT nr (...) z dnia 12.11.2015r., w związku z wypadkiem komunikacyjnym z dnia 3 października 2015r.

Dowód: przelew wierzytelności z 5.10.2015r. (k.6 akt)

W dniu 5 października 2015r. R. L. zawarł też ustnie umowę najmu pojazdu zastępczego. Uszkodzony pojazd znajdował się na parkingu powoda. Około 20 października 2015r. przyjechał rzeczoznawca od pozwanego by wycenić szkodę. Ustalił szkodę całkowitą. R. L. chciał naprawić uszkodzony samochód i z naprawą czekał na rzeczoznawcę. Dopiero po decyzji o przyznaniu odszkodowania zlecił naprawę. Nie stać go było na zakup samochodu tej samej klasy, a ponadto nie był możliwy zakupu takiego samego samochodu. Uszkodzony samochód to A. (...) rocznik 1992. Wysokość odszkodowania była niższa niż koszt naprawy, a naprawa trwała około czterech miesięcy. Rzeczoznawca wycenił pojazd na 4.400 zł przed szkodą, a odszkodowanie otrzymał w kwocie 3.800 zł.

Dowód: zeznania R. L. ( 00:13:04 – 00:20:32 minuta

rozprawy z dnia 8 czerwca 2016r)

W dniu 21 października 2015r. w K. R. L. i powód podpisali umowę najmu pojazdu zastępczego samochodu marki G. (...) V. o numerze rejestracyjnym (...), przyjmując stawkę za każda rozpoczętą dobę wynajmu 100 zł. W umowie wskazano, że samochód został wydany w dniu 5 października 2015r., a powinien zostać zwrócony do 4 listopada 2015r.

Dowód: umowa najmu samochodu zastępczego (k. 7 akt)

Między 3 października 2015r. a 4 listopada 2015r. R. L. pracował zawodowo i musiał dojeżdżać do pracy w K.. Posiada również F. (...), ale używała go jego partnerka, która również dojeżdża do pracy do K.. Po zdaniu samochodu zastępczego poszkodowany i jego partnerka dysponowali tylko jednym samochodem.

Dowód: zeznania R. L. ( 00:20:32 – 00:25:58 minuta

rozprawy z dnia 8 czerwca 2016r)

W dniu 13 listopada 2015r. powód wystawił wobec R. L. fakturę VAT nr (...) z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego za okres od 5 października 2015r. do 4 listopada 2015r. marki V. (...) nr rej (...) na kwotę 3.690 zł brutto, holowanie pojazdu A. (...) na kwotę 430,50 zł i za parking strzeżony w kwocie 246 zł, łącznie na kwotę 4.366,50 zł. Należność miała być płatna przelewem w terminie 7 dni.

Dowód: faktura VAT nr (...) z 13.11.2015r. (k. 8 akt)

W dniu 27 listopada 2015r. pozwany wydał decyzję o przyznaniu odszkodowania za szkodę powstałą w dniu 3 października 2015r. i przyznał odszkodowanie w wysokości 1.906,50 zł. Roszczenie kosztów najmu pojazdu zastępczego rozpatrzono w zakresie 10 dni. Razem uznano 10 dni x 123 zł = 1230 zł brutto. Początek najmu 5.10.2015r., 3 dni oczekiwania na wycenę szkody całkowitej i 7 dni potrzebnych do podjęcia decyzji o sposobie zagospodarowania uszkodzonego samochodu. Suma wcześniejszych wypłat wyniosła 3.800 zł.

Dowód: decyzja o przyznaniu odszkodowania z 27.11.2015r. (k. 9 akt)

Pozwany podjął decyzję o przyznaniu odszkodowania na podstawie wytycznych (...) Izby (...) i Komisji Nadzoru Finansowego z dnia 21.09.2010r. pt. Zasady wynajmu pojazdu zastępczego w ramach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Dowód: Z. wynajmu pojazdu zastępczego (k. 23 – 25 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów oraz zeznań świadka R. L..

Sąd zważył co następuje:

Podstawą niekwestionowanej przez pozwanego odpowiedzialności za szkodę wywołaną przez sprawcę kolizji drogowej w dniu 3 października 2015r. była umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodnie z którą pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony (art. 822 § 1 kodeksu cywilnego).

Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika z przepisu art. 436 § 1 k.c., zgodnie z którym odpowiedzialność określoną w art. 435 k.c. ponosi również samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. W art. 435 §1 kodeksu cywilnego przewidziano odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Zgodnie zaś z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2013r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2013r., poz. 392 ze zm.) ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. W art. 36 ust. 1 ustawy wskazano, że odszkodowanie ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym. Oznacza to, że o rodzaju i wysokości świadczeń należnych od zakładu ubezpieczeń decydują przepisy kodeksu cywilnego, a w szczególności art. 361-363 oraz 444 – 447.

Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela (art. 8 ust.4 ustawy o działalności ubezpieczeniowej). Ubezpieczyciel odpowiada w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody, na zasadach określonych w kodeksie cywilnym. Odpowiada więc za normalne następstwa działania bądź zaniechania, z którego szkoda wynikła. W tych granicach naprawienie szkody powinno obejmować wszystkie straty, które poszkodowany poniósł wskutek zaistnienia szkody (art. 361 § 2 k.c.). Przedstawione reguły nakazują przestrzeganie zasady pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Utrata możliwości korzystania z rzeczy wskutek jej uszkodzenia stanowi szkodę majątkową. W piśmiennictwie podkreśla się, że normalnym następstwem w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. jest bardzo często niemożność korzystania z samochodu przez poszkodowanego w sytuacji jego uszkodzenia. Jeżeli więc poszkodowany poniósł w związku z tym koszty, które były konieczne, na wynajem samochodu zastępczego, to mieszczą się one w granicach skutków szkodowych podlegających wyrównaniu.

W toku sporu ustalono, że zachodziła konieczność wynajmu samochodu zastępczego, bowiem samochód uszkodzony w wyniku wypadku komunikacyjnego był samochodem, z którego korzystał poszkodowany właściciel pojazdu. Samochodem tym jeździł codziennie do pracy.

Zasadny okres zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego obejmuje czas od dnia szkody do dnia otrzymania przez poszkodowanego decyzji pozwanego o przyznaniu odszkodowania i jego otrzymaniu umożliwiającym zakup nowego samochodu lub pokrycie kosztów naprawy, zgodnie z decyzją poszkodowanego.

W rozpoznawanym sporze brak podstaw do uznania, że do zwiększenia rozmiarów szkody przyczyniło się działalnie poszkodowanego. W ocenie Sądu za usprawiedliwione należy uznać korzystanie z pojazdu zastępczego w okresie wynikającym z umowy z powodem.

Odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego; nie jest uzależniona od niemożności korzystania przez poszkodowanego z komunikacji zbiorowej (OSNC 2012/3/28, LEX nr 1011468, Biul.SN 2011/11/5). Sytuacja, gdy doszło do poniesienia przez poszkodowanego wydatków na uzyskanie pojazdu zastępczego w okresie remontu uszkodzonego pojazdu albo przez okres niezbędny do nabycia nowego pojazdu stanowi wydatki poniesione w następstwie zdarzenia szkodzącego, które by nie powstały bez tego zdarzenia, prowadzące do powypadkowego zmniejszenia majątku poszkodowanego, czyli straty (art. 361 § 2 k.c.). Przeważa w piśmiennictwie stanowisko, że muszą to być wydatki zmierzające do wyłączenia lub ograniczenia szkody i niewątpliwie są nimi koszty wynajmu pojazdu zastępczego w celu kontynuowania działalności gospodarczej lub zawodowej, ponieważ zapobiegają utracie określonych dochodów (art. 361 § 2 k.c.) Szkodę stanowią również konieczne wydatki związane ze zdarzeniem szkodzącym. Przy takim ujęciu, stratą w rozumieniu art. 361 § 2 k.c. są objęte także wydatki, które służą ograniczeniu (wyłączeniu) negatywnych następstw majątkowych doznanych przez poszkodowanego w wyniku uszkodzenia (zniszczenia ) pojazdu. Negatywnym następstwem majątkowym jest utrata możliwości korzystania z rzeczy, a więc utrata uprawnienia stanowiącego atrybut własności. W takiej sytuacji poszkodowanemu przysługuje roszczenie o zwrot wydatków na najem pojazdu zastępczego nieprzeznaczonego do kontynuowania działalności gospodarczej lub zawodowej, można je bowiem uznać za stratę(art. 361 § 2 k.c.) Zwrotowi mogą podlegać tylko wydatki rzeczywiście poniesione na taki najem….Różnorodność okoliczności związanych z następstwami wypadku komunikacyjnego oraz sytuacją życiową poszkodowanego nie pozwala na formułowanie kazuistycznych wskazań; podlegają one indywidualnej ocenie.

Zgodnie z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba, że sprzeciwiałoby się to zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W przedmiotowej sprawie poszkodowany dokonał prawidłowo i skutecznie na rzecz powoda przelewu przysługującej mu względem pozwanego wierzytelności z tytułu odszkodowania odpowiadającego kosztom wynajmu samochodu zastępczego.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania Sąd uwzględnił w całości powództwo.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. i ar. 99 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, obciążając nimi w całości pozwanego. Na koszty podlegające zwrotowi powodowi przez pozwanego złożyła się opłata sądowa od pozwu w kwocie 123 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika powoda ustalone w oparciu o § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2002r., nr 163, poz.1349 ze zm.) wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa.

/-/ SSR Magdalena Berczyńska-Bruś