Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2022r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu V Wydział Gospodarczy

Przewodnicząca sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś

po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2022r.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. kwotę 4.573,49 zł (cztery tysiące pięćset siedemdziesiąt trzy złote czterdzieści dziewięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi:

- od kwoty 4.323,49 zł (cztery tysiące trzysta dwadzieścia trzy złote czterdzieści dziewięć groszy) od dnia 26 lutego 2019r. do dnia zapłaty

- od kwoty 250 zł (dwieście pięćdziesiąt złotych) od dnia 26 lipca 2019r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.036 zł (jeden tysiąc trzydzieści sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych oraz kwotę 917 (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś

Sygn. akt V GC 1597/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 26 lipca 2019r. powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa w P. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 4.703,68zł, w tym kwoty 4.453,68zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 26 lutego 2019r. do dnia zapłaty oraz kwoty 250,00zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także zasądzenia kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wskazano, iż w dniu 24 stycznia 2019r. miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki H. o numerze rej. (...), należące do M. C.. Sprawca zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową u pozwanego. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany uznał swoją odpowiedzialność za powstałą szkodę oraz wypłacił odszkodowanie w wysokości 6.071,12zł. W ocenie powoda pozwany zaniżył wysokość ustalonego i wypłaconego odszkodowania. Celem wyliczenia prawidłowej wysokości kosztów naprawy, powód zlecił sporządzenie prywatnej kalkulacji, w związku z czym poniósł koszt w wysokości 250,00zł. Dochodzona pozwem kwota stanowi różnicę pomiędzy kosztem naprawy określonym w kalkulacji powoda wraz z kosztami prywatnej ekspertyzy, a sumą pieniężną wypłaconą przez pozwanego tytułem zwrotu kosztów naprawy pojazdu.

W odpowiedzi na pozew pozwany ubezpieczyciel wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu odpowiedzi pozwany podniósł, iż proponowano poszkodowanej zorganizowanie całości procesu naprawy w warsztacie należącym do sieci naprawczej pozwanego, łącznie z odbiorem i zwrotem pojazdu z miejsca jego postoju. Nieskorzystanie z propozycji strony pozwanej świadczy o braku współdziałania poszkodowanego z ubezpieczycielem i oznacza przyczynienie się do zwiększenia szkody, za które to zwiększenie strona pozwana odpowiedzialności nie ponosi. Pozwany kwestionował poza wysokością szkody dochodzonej w pozwie, także zasadność dochodzenia kosztów prywatnej opinii technicznej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 lipca 2019r. miało miejsce zdarzenie drogowe, na skutek którego doszło do uszkodzenia pojazdu marki H. (...) o numerze rej. (...) będącego własnością M. C.. Sprawca kolizji posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów u pozwanego. W dniu 26 stycznia 2019r. poszkodowana zgłosiła szkodę pozwanemu. Sprawę zarejestrowano pod nr (...).

Dowód: podsumowanie zgłoszenia szkody (k. 56-59 akt), zeznania świadka M. C.

( 00:06:26 - 00:19:00 minuta rozprawy z dnia 03.03.2021r. k. 219-220 akt)

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwany uznał swoją odpowiedzialność za skutki powyższego zdarzenia. Za stwierdzoną w uszkodzonym pojeździe szkodę częściową pozwany decyzją z dnia 07 marca 2019r. przekazał do wypłaty odszkodowanie w kwocie 6.071,12zł brutto.

Dowód: decyzja pozwanego( k. 17akt) ustalenie wysokości szkody pozwanego( k. 18-21

akt)

Na mocy kolejnych umów przelewu wierzytelności powód nabył w dniu 1 lipca 2019r. wierzytelność z tytułu szkody w pojeździe marki H. (...) o numerze rej. (...) w związku ze zdarzeniem z dnia 24 lipca 2019r. Na mocy tych umów cedentka przeniosła na rzecz powoda wszelkie prawa do wierzytelności, jakie przysługują w stosunku do pozwanego z wyżej podanego tytułu.

Dowód: umowy przelewu wierzytelności (k. 22, 24 akt), pełnomocnictwo (k. 23 akt)

Powód nie zgodził się z wysokością szkody ustaloną przez ubezpieczyciela i zlecił sporządzenie prywatnej kalkulacji naprawy, w której określono koszt naprawy przedmiotowego auta w związku z kolizją drogową z dnia 24 lipca 2019r. na kwotę 10.524,80zł brutto. Koszt sporządzenia prywatnej kalkulacji wyniósł 250,00zł brutto.

Dowód: prywatna kalkulacja naprawy ( k 27-31 akt), faktura (k. 32 akt)

W dniu 15 lipca 2019r. powód powiadomił pozwanego o dokonanych przelewach wierzytelności i wezwał go do zapłaty pozostałej kwoty odszkodowania wraz z kosztami wykonania ekspertyzy technicznej na wskazany w piśmie numer rachunku bankowego, pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

Dowód: powiadomienie wraz z wezwaniem do zapłaty( k. 33 akt), korespondencja

elektroniczna (k. 34-36 akt)

Poszkodowana naprawiała auto w nieautoryzowanym warsztacie niedaleko K. u lakiernika. Wykonano jedynie naprawę blacharsko – lakierniczą. Poszkodowanej zależało, aby uszkodzony samochód został naprawiony szybko, albowiem jest samotną matką i wozi syna do szkoły. Poszkodowana nie prowadzi działalności gospodarczej.

Dowód: zeznania świadka M. C. ( 00:06:26 - 00:19:00 minuta rozprawy z dnia

03.03.2021r. k. 219-220 akt)

Koszt naprawy uszkodzeń pojazdu marki H. (...) o numerze rej. (...) powstałych w związku z zaistniałą szkodą komunikacyjną w dniu 24 lipca 2019r. wykonanej zgodnie z technologią producenta wynosi 10.394,61zł brutto. Koszt ten został ustalony przy użyciu do naprawy oryginalnych, albowiem dla części zakwalifikowanych do wymiany brak jest zamienników o jakości Q. N. można było dokonać w zakładzie nieautoryzowanym przez producenta pojazdu. Różnica pomiędzy kosztem naprawy samochodu, a wypłaconym odszkodowaniem w cenach brutto wynosi 4.323,49zł i wynika z matematycznego wyliczenia: 10.394,61 zł – 6.071,12 zł.

Dowód: opinia biegłego sądowego mgr.inż. J. P. (k. 234-249 akt).

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów, zeznań świadka M. C. oraz opinii biegłego sadowego mgr. inż. J. P./

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 509 § 1 i 2 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Stosownie do art. 513 § 1 k.c., dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Legitymacja procesowa powoda nie była kwestionowana przez pozwanego.

Odpowiedzialność pozwanego za szkodę wyrządzoną w pojeździe statuuje art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba na rzecz, której zostaje zawarta umowa ubezpieczenia. Zgodnie zaś z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (jedn. tekst: Dz.U. z 2013 r., poz. 392 ze zm.) w związku z art. 1 pkt 1 tej ustawy, odszkodowanie należne od zakładu ubezpieczeń odpowiadającego w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkodę powstałą w związku z ruchem pojazdów ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie sumy gwarancyjnej. Zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela zasadniczo jest tożsamy z zakresem odpowiedzialności cywilnoprawnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym wynikającym z przepisów kodeksu cywilnego określających zakres odpowiedzialności odszkodowawczej.

W myśl art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.

W obowiązkowym ubezpieczeniu komunikacyjnym OC ma zastosowanie zasada pełnego odszkodowania wyrażona w art. 361 § 2 k.c., a ubezpieczyciel z tytułu odpowiedzialności gwarancyjnej wypłaca poszkodowanemu świadczenie pieniężne w granicach odpowiedzialności sprawczej posiadacza lub kierowcy pojazdu mechanicznego (art.822 § 1 k.c.). Suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń nie może być jednak wyższa od poniesionej szkody (art. 824 ¹ § 1 k.c.). Świadczenie zobowiązanego nie powinno przekraczać kosztów celowych i ekonomicznie uzasadnionych (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003r. III CZP 32/03 Legalis nr 57077 oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2012r. III CZP 80/11 Legalis nr 447330).

Podkreślić zaś należy, że zgodnie z art. art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody winno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jak wynika z powyższego artykułu, to od poszkodowanego zależy jakiej formy naprawienia szkody będzie się domagał. W niniejszej sprawie poszkodowany wybrał zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Pozwany nie może więc domagać się, aby poszkodowany skorzystał z naprawy z współpracujących z pozwanym salonach naprawczych.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyjaśniono również, że dla powstania roszczenia o naprawienie szkody w postaci kosztów naprawy pojazdu nie mają znaczenia późniejsze zdarzenia między innymi w postaci sprzedaży uszkodzonego lub już naprawionego pojazdu. Zgodnie z powszechnie akceptowanym w piśmiennictwie i orzecznictwie Sądu Najwyższego poglądem, dla odpowiedzialności ubezpieczyciela istotne znaczenie ma sam fakt powstania szkody, a nie fakt naprawienia samochodu i powstania wydatków z tego tytułu. N. dokonana przed uzyskaniem świadczenia od ubezpieczyciela, jej koszt i faktyczny zakres nie ma zasadniczego wpływu na sposób ustalania wysokości odszkodowania. Szkodą (art. 361 § 2 k.c.) jest bowiem różnica między stanem majątku poszkodowanego jaki zaistniał po zdarzeniu wywołującym szkodę, a stanem tego majątku, jaki istniałby, gdyby nie nastąpiło to zdarzenie. Roszczenie odszkodowawcze powstaje z chwilą powstania obowiązku naprawienia szkody, a nie po powstaniu kosztów naprawy pojazdu, z czym wiąże się brak obowiązku po stronie poszkodowanego udowadniania konkretnych wydatków poniesionych na naprawę pojazdu.

(postanowienia SN z dnia 7.12.2018r.: III CZP 51/18, III CZP 72/18, III CZP 74/18, III CZP 73/18)

W okolicznościach niniejszej sprawy bezsporna była wyłączna odpowiedzialność sprawcy kolizji wypadku za skutki zdarzenia z dnia 24 lipca 2019r. Z uwagi na łączącą sprawcę kolizji drogowej z pozwanym ubezpieczycielem umowę ubezpieczenia OC, to ubezpieczyciel odpowiadał, co do zasady, za uszkodzenia pojazdu poszkodowanego. W sprawie nie było sporu co do zasady odpowiedzialności. Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się zasadniczo do ustalenia jej wysokości, jak i zasadności i wysokości poniesionych przez powoda kosztów prywatnej kalkulacji.

W związku z koniecznością ustalenia wysokości szkody został przeprowadzony dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego, który to biegły wskazał koszty naprawy przedmiotowego pojazdu.

Biegły dokonał wyliczenia wysokości szkody w systemie A.. Biegły przyjął do ustalenia kosztów wartość części oryginalnych, albowiem dla części zakwalifikowanych do wymiany brak jest zamienników o jakości Q. N. można było dokonać w zakładzie nieautoryzowanym przez producenta pojazdu. Podzielając opinię biegłego sądowego należy uznać, iż w niniejszej sprawie rzeczywisty koszt niezbędny do przywrócenia stanu i wartości pojazdu sprzed kolizji wynosi 10.394,61zł brutto. Mając na uwadze, iż pozwany dotychczas tytułem odszkodowania wypłacił kwotę 6.071,12zł brutto, to w celu naprawienia szkody w pełnej wysokości pozwany powinien zapłacić powodowi kwotę 4.323,49zł. Sąd oddalił zaś powództwo w zakresie przewyższającym powyższą kwotę.

Odnosząc się do sporu pomiędzy stronami związanego z tym, czy powodowi przysługuje uprawnienie do domagania się od pozwanego kwoty 250,00zł tytułem kosztów prywatnej kalkulacji naprawy, należy wskazać, iż tego rodzaju koszty stanowią szkodę w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. Istnieje bowiem związek przyczynowy między tego rodzaju wydatkami a zaistniałą szkoda. Gdyby pozwany wypłacił odszkodowanie właściwie wyliczone, to poszkodowany nie musiałby tych kosztów ponosić. (vide: uchwała SN z dnia 18 mają 2004r. III CZP 24/04 - OSNC 2005, poz. 117).

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c., art. 455 k.c. oraz art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr124, poz.1152 z późn. zm.). Termin naliczania odsetek ustawowych, zgłoszonych w pozwie, nie jest sprzeczny z art. 817 § 1 k.c. Pozwany winien wypłacić odszkodowanie w pełnej wysokości w terminie 30 dni od daty zgłoszenia szkody.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c., zgodnie z treścią którego Sąd może włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Powód wygrał sprawę w 97,22%, co oznacza, że uległ pozwanemu jedynie co 2,78%. Zdaniem Sądu uzasadnia to obciążenie pozwanego całością kosztów postepowania. Na koszty te złożyły się: opłata sądowa od pozwu w łącznej kwocie 236,00zł, koszty zastępstwa procesowego pełnomocnika powoda w kwocie 900,00 zł ustalone w oparciu o § 2 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 265) wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17,00zł wynikającą z art. 1 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 09.09.2000r. o opłacie skarbowej (Dz.U. Nr 86, poz. 960 ze zm.), a także wynagrodzenie biegłego w wysokości 800,00zł, które zostało pokryte z zaliczki strony powodowej.

sędzia Magdalena Berczyńska – Bruś