Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 02 grudnia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu, V Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący: sędzia Katarzyna Górna-Szuława

Protokolant: stażysta Kinga Gnerowicz

po rozpoznaniu w dniu 08 listopada 2021 r. w Kaliszu

na rozprawie sprawy

z powództwa S. K.

przeciwko P. K.

o zapłatę

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powoda S. K. na rzecz pozwanego P. K. kwotę 1.817,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

sędzia Katarzyna Górna-Szuława

Sygn. akt V GC 1501/20

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym do Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy
w W. Wydziału Gospodarczego w dniu 01 czerwca 2020 r. (data wpływu) powód S. K. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika domagał się orzeczenia nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, że pozwany P. K. ma zapłacić mu kwotę 5.051,80 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od dnia 29 maja 2020 r. do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej pozwany zlecił mu naprawę pojazdu polegającą na wymianie czołowej szyby Neoplan w pojeździe nr rej. (...). Podał, iż w związku z wykonaniem prac wystawił pozwanemu fakturę VAT na kwotę 19.412,11 zł brutto z terminem płatności określonym na dzień 13 listopada 2019 r. Powód podniósł, iż w oparciu o posiadane upoważnienie zgłosił w imieniu pozwanego szkodę ubezpieczycielowi, który po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił mu z tego tytułu sumę 14.782,20 zł. Nie wypłacił natomiast kwoty obejmującej podatek VAT ani franszyzy w wysokości 1.000,00 zł, które pozwany zobowiązał się we własnym zakresie.

Powód wskazał, że domaga się również zapłaty rekompensaty za koszty odzyskiwania należności w wysokości równowartości 40 euro, tj. 184,50 zł oraz skapitalizowanych odsetek w wysokości 237,39 zł.

W dniu 13 lipca 2020 r. w sprawie XVI GNc 4758/20 Sąd Rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie XVI Wydział Gospodarczy w osobie Referendarza Sądowego wydał w sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, którym
w całości uwzględnił żądanie pozwu.

Dnia 07 września 2020 r. (data wpływu) pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, którym zaskarżył go wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na jego rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany przyznał, że zlecił powodowi naprawę pojazdu
w postaci wymiany czołowej szyby. Przyznał również fakt, iż powód takiej naprawy dokonał i zgłosił szkodę ubezpieczycielowi. Wskazał, że powód znacząco zawyżył koszt materiału i usługi. Wystawił fakturę na 19.412,11 zł podczas, gdy strony umawiały się na kwotę ok. 6.000,000 zł – 6.500,00 zł netto.

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał swoje stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Powód S. K. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą Firma Usługowo - (...) w W. w oparciu o wpis do (...). Pozwany P. K. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Produkcyjno Usługowo Handlowe (...) P. K.
w O. w oparciu o wpis do (...).

(fakty bezsporne).

W myjni stanowiącej własność pozwanego, a znajdującej się przy ul. (...)
w K. została uszkodzona przednia szyba autokaru. Pozwany uzgodnił z właścicielem pojazdu, że zleci jej naprawę. Skontaktował się z serwisem w D. i uzgodnił wymianę. Pozwany poprosił jeszcze swojego byłego pracownika, żeby sprawdził cenę szyb. Jednym
z kontaktów, który od niego otrzymał, była firma powoda. Pozwany telefonicznie ustalił
z powodem, że ma to być podgrzewana szyba do tego modelu autokaru, widełkowo cenę na 6.000,00 zł – 6.500,00 zł netto i zlecił naprawę. Również powód nie wskazał konkretnej ceny wymiany szyby.

(dowód: przesłuchanie powoda S. K. k. 128-129, e-protokół rozprawy z dnia 01.09.2021r. 00:02:32-00:15:00, przesłuchanie pozwanego P. K. k. 137-138, e-protokół rozprawy z dnia 08.11.2021r. 00:00:57-00:16:50).

W chwili zawierania umowy naprawy pozwany nie podjął jeszcze decyzji, czy będzie naprawiał szkodę ze swojej polisy.

(dowód: przesłuchanie pozwanego P. K. k. 137-138, e-protokół rozprawy z dnia 08.11.2021r. 00:00:57-00:16:50).

Powód nie zawarł z pozwanym pisemnej umowy. Jego firma działa, jako pogotowie techniczne w branży autobusowej. Zamawia hurtowe ilości szyb. Powód posiada magazyn wewnętrzny, gdzie znajduje się ok. 350 modeli szyb czołowych do autokarów. Szyby są sprowadzane z zagranicy. Niektóre modele są w magazynie nawet ok. 8 lat. Po przyjęciu zlecenia firma reaguje natychmiast, przemieszczając się po całej Europie. Po telefonie pracownicy jadą do klienta, robią dokumentację zdjęciową, sporządzają kosztorys,
a następnie, po zaakceptowaniu kalkulacji przez ubezpieczyciela wystawiają fakturę na klienta.

(dowód: przesłuchanie powoda S. K. k. 128-129, e-protokół rozprawy z dnia 01.09.2021r. 00:02:32-00:15:00).

Ostatecznie szkoda została zlikwidowana z ubezpieczenia pozwanego.

(fakt bezsporny).

W dniu 29 sierpnia 2019 r. pozwany upoważnił powoda do wykonania wszelkich formalności związanych ze zgłoszeniem szkody komunikacyjnej, w tym do przekazania ubezpieczycielowi dokumentacji związanej z tą szkodą. Jednocześnie upoważnił (...) S.A. do wypłaty powodowi należnego odszkodowania z tytułu wymienionej części. Oświadczył również, że powyższe upoważnienie jest nieodwołalne do momentu wypłaty pełnej należności odszkodowania i zobowiązał się do niezwłocznego uregulowania różnicy niewypłaconej należności w przypadku odmowy wypłaty przez zakład ubezpieczeń bądź pomniejszeniu wypłaty ze względu na zaległości z tytułu nieopłaconych polis lub z uwagi na rodzaj posiadanej polisy.

(dowód: upoważnienie k. 18, przesłuchanie powoda S. K. k. 128-129, e-protokół rozprawy z dnia 01.09.2021r. 00:02:32- (...):00, przesłuchanie pozwanego P. K.
k. 137-138, e-protokół rozprawy z dnia 08.11.2021r. 00:00:57-00:16:50).

Zgodnie z kalkulacją naprawy z dnia 03 września 2019 r. sporządzoną na zlecenie ubezpieczyciela pozwanego, koszt wymiany uszkodzonej szyby został określony na kwotę 15.782,20 zł netto, tj. 19.412,11 zł brutto.

(dowód: raport k. 17).

Powód nie informował powoda o treści sporządzonej kalkulacji naprawy, uznał, że nie ma takiej konieczności. Nie informował go również o kwocie do dopłaty, bo nie wiedział dokładnie, jaką polisę pozwany posiada.

(dowód: przesłuchanie powoda S. K. k. 128-129, e-protokół rozprawy z dnia 01.09.2021r. 00:02:32- (...):00).

W dniu 14 października 2019 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) z tytułu zleconej usługi na kwotę 15.782,20 zł netto, tj. 19.412,11 zł brutto,
w tym: 13.692,20 zł netto za szybę czołową Neoplan, 1.190,00 zł netto za demontaż i montaż uszkodzonej części (przy przyjęciu wartości roboczogodziny w wysokości 85,00 zł netto) oraz 900,00 zł netto za zestaw naprawczy. Termin płatności został określony na dzień 13 listopada 2019 r.

(dowód: faktura VAT k. 14).

Pismem z dnia 15 października 2019 r. ubezpieczyciel zawiadomił powoda, że
w związku z przeprowadzonym postępowaniem likwidacyjnym przyznał odszkodowanie
w kwocie 14.782,20 zł. Jednocześnie poinformował, że kwota ta została ustalona
z potrąceniem franszyzy redukcyjnej w wysokości 1.000,00 zł, zgodnie z zapisami klauzuli E OWU W. (...), a wypłata franszyzy leży w wyłącznej gestii ubezpieczonego.

(dowód: pismo k. 15-16).

W piśmie z dnia 17 stycznia 2020 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 4.629,91 zł tytułem reszty należności z faktury VAT nr (...) w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem umieszczenia informacji o zadłużeniu w (...). Wezwanie zostało doręczone pozwanemu w dniu 21 stycznia 2020 r.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 19, potwierdzenie doręczenia k. 20).

Pismem z dnia 07 lutego 2020 r. powód, już reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, ponownie wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 4.937,89 zł, w tym 4.629,91 zł tytułem reszty należności z faktury VAT nr (...) wraz z należnymi odsetkami oraz kwoty 184,50 zł tytułem kosztów wezwania, w terminie do dnia 14 lutego 2020 r., pod rygorem skierowania sprawy na drogę postepowania sądowego.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 21).

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 14 lutego 2020 r. pozwany wskazał, iż żądanie powoda jest niezasadne, a wystawiona przez niego faktura nie została zaksięgowana. Poinformował, że kwota za naprawę szyby została zawyżona i nie odpowiada wartości ustalonej przez strony przy zleceniu naprawy. Wskazał, iż w ich wzajemnych rozliczeniach występuje nadpłata i oczekuje wystawienia faktury opiewającej na uzgodniona kwotę oraz zwrot nadpłaty. Pismo zostało nadane w urzędzie pocztowym tego samego dnia.

(dowód: pismo k. 22, 52, potwierdzenie nadania przesyłki pocztowej k. 54).

W piśmie z dnia 16 marca 2020 r. pełnomocnik powoda powtórzył dotychczasowe argumenty. Pismo zostało doręczone pozwanemu za pośrednictwem poczty.

(dowód: pismo k. 23, potwierdzenie nadania przesyłki pocztowej k. 23).

W odpowiedzi na ponowne wezwanie do zapłaty również pozwany podtrzymał swoje stanowisko w sprawie.

(dowód: pismo k. 24).

Pozwany nie zaksięgował spornej faktury.

(dowód: (...) płyta CD k. 97, przesłuchanie pozwanego P. K. k. 137-138, e-protokół rozprawy z dnia 08.11.2021r. 00:00:57-00:16:50).

Powód nie przedłożył faktury za zakup przedmiotowej szyby. Sam zaś nie pamiętał gdzie, kiedy, ani za jaka cenę została zakupiona.

(dowód: przesłuchanie powoda S. K. k. 128-129, e-protokół rozprawy z dnia 01.09.2021r. 00:02:32- (...):00).

W sierpniu 2020 r. koszt wymiany szyby w pełni ogrzewanej, z okienkiem na viatol, wraz z dojazdem do K., w firmie (...) wynosił 4.900,00 zł netto. Cena szyby wystawionej na Allegro wynosiła 4.200,00 zł.

(dowód: e-mail k. 44, wydruk ofert k. 45-46)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów załączonych przez strony do akt oraz przesłuchania stron.

Sąd uznał przedłożone dokumenty w całości za wiarygodne. Ich autentyczność oraz prawdziwość stwierdzonych w nich faktów nie budziła jego wątpliwości, nadto nie zostały zakwestionowane przez strony procesu, za wyjątkiem faktury objętej pozwem.

Sąd uznał zeznania stron za wiarygodne. Były one spontaniczne, spójne, logiczne
i znajdowały potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Nadto nie zostały zakwestionowane przez pełnomocników stron (art. 210§2 kpc i art. 230 kpc). Co do zasady były one zbieżne i pokrywały się w kwestiach mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

Na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2021 r. Sąd na podstawie art. 235 ¹§1 pkt 1 kpc w zw.
z art. 458 ¹¹ kpc pominął wniosek pełnomocnika pozwanego o przeprowadzenie dowodu
z zeznań świadka G. F. na okoliczność treści umowy łączącej strony, w tym umówionej ceny. Pozwany winien na tą okoliczność przedstawić dokument. Z przesłuchania stron jednoznacznie wynika, iż żadna z nich nie zadbała o zawarcie umowy na piśmie. Nie mogą więc twierdzić, iż brak jest tego dokumentu z przyczyn od nich niezależnych. Dowód z zeznań świadka zaś, mający charakter posiłkowy w postępowaniu gospodarczym, mógłby zostać przeprowadzony jedynie, gdy obiektywnie brak było innych środków dowodowych, nie zaś gdy strona, w sposób nieusprawiedliwiony, pomijając obowiązek dowodowy z art. 458 ¹¹ kpc usiłuje istotne fakty wskazać dowodem osobowym. Sąd pominął również wniosek pełnomocnika pozwanego o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka J. K. celem ustalenia rzeczywistej wartości wymiany szyby. Na tak sformułowaną tezę dowodową mógłby odpowiedzieć jedynie biegły, w ramach posiadanych przez siebie wiadomości specjalnych, zaś taki wniosek nie został przez strony sformułowany. Pełnomocnik pozwanego złożył zastrzeżenia do protokołu w trybie art. 162 kpc w zakresie pominiętych wniosków dowodowych.

Na rozprawie w dniu 08 listopada 2021 r. pełnomocnik pozwanego cofnął wniosek o zobowiązanie pełnomocnika powoda do przedłożenia faktury za zakup szyby.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Spór stron powstał w oparciu o umowę o świadczenie usług. Na jej podstawie powód domagał się zapłaty za wystawioną w dniu 14 października 2019 r. fakturę VAT nr (...). Pozwany natomiast zakwestionował wynikającą z niej kwotę wskazując, że jest zawyżona i niezgodna z ustaleniami stron.

Nie ulegało wątpliwości Sądu, iż na skutek zlecenia przez powoda wymiany szyby czołowej w autokarze marki P. (...) doszło pomiędzy stronami do zawarcia umowy
o dzieło, której przedmiotem była naprawa tego pojazdu.

Zgodnie z treścią art. 627 kc przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego działa, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Łącząca strony umowa, spełnia warunki przedmiotowo istotne dla uznania jej za umowę o dzieło. W wypadku umowy o dzieło istotne jest bowiem osiągnięcie umówionego rezultatu, w tym wypadku naprawienie samochodu poprzez wymianę uszkodzonej szyby. Niezbędne jest również, aby starania przyjmującego zamówienie doprowadziły w przyszłości do uzyskania z góry określonego, samoistnego, obiektywnie osiągalnego i subiektywnie pewnego rezultatu. W orzecznictwie przyjmuje się ponadto,
że umowa o naprawę samochodu ma mieszany charakter w tym znaczeniu,
że do tego rodzaju stosunku prawnego należy stosować przepisy umowy o dzieło i umowy przechowania (por. wyrok SN z dnia 25 listopada 2004 r., V CK 235/04).

Należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na stronie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Zatem to do osoby występującej
z pozwem należy udowodnienie faktów pozytywnych, które stanowią podstawę powództwa, gdyż z faktów tych wywodzi ona swoje prawo. Do przeciwnika natomiast należy wykazanie okoliczności niweczących to prawo lub uniemożliwiających jego powstanie (por. wyrok SN z dnia 19 listopada 1997 r., I PKN 375/97). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 kpc), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 kpc) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (por. wyrok SN z dnia 17 grudnia 1996 r. I CKU 45/96). Innymi słowy na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, a na stronie pozwanej obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jej wniosek o oddalenie powództwa. W myśl art. 232 kpc strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Zgodnie z zasadą kontradyktoryjności ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania cywilnego. To one, a nie Sąd, są wyłącznym dysponentem toczącego się postępowania i one wreszcie ponoszą odpowiedzialność za jego wynik.

Przepisy art. 6 kc i art. 232 kpc wskazują, iż to na stronach ciąży obowiązek wykazywania swoich twierdzeń. Rola Sądu w zakresie dowodzenia w postępowaniu cywilnym procesowym, sprowadza się – co do zasady – jedynie do oceny złożonego przez strony materiału dowodowego, o ile jest on dopuszczalny i zawnioskowany w należytym terminie.

Zaznaczyć należy, iż dowodzenie własnych twierdzeń nie jest obowiązkiem strony (ani materialno-prawnym, ani procesowym), a tylko spoczywającym na niej ciężarem procesowym. Nie istnieje zatem żadna możliwość egzekwowania od strony aktywności
w sferze dowodowej – Sąd nie może nakazać czy zobowiązać do przeprowadzenia dowodu. Jedynie od woli strony zależy, jakie dowody zostaną przez sąd przeprowadzone. Przeciwko stronie natomiast – co wynika z art. 6 kc – skierują się ujemne następstwa jej pasywnej postawy. Fakty nieudowodnione zostaną pominięte i nie wywołają skutków prawnych
z nimi związanych, co ostatecznie może prowadzić do przegrania procesu.

Fakt zlecenia i zakres naprawy był bezsporny pomiędzy stronami. Spór natomiast dotyczył wysokości należnego powodowi z tego tytułu wynagrodzenia. Zgodnie z regułą wynikająca z treści art. 6 kc to na powodzie (wobec zaprzeczenia przez pozwanego) ciążył obowiązek wykazania treści umowy, na podstawie której powstało zobowiązanie pozwanego w wysokości dochodzonej pozwem.

Na poparcie swojego stanowiska powód zaoferował fakturę VAT nr (...)
z dnia 14 października 2019 r. oraz własne zeznania.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że faktura VAT ma walor dokumentu prywatnego (art. 245 kpc) i może jedynie dowodzić, iż osoba, która ją podpisała, złożyła oświadczenie w niej zawarte. Stanowi jednak powszechnie przyjęty dokument rozliczeniowy. Jej doręczenie umożliwia dłużnikowi podjęcie czynności mających na celu sprawdzenie, czy świadczenie jest zasadne tak co do zasady, jak i co do wysokości. Umożliwia też podjęcie czynności finansowych zmierzających do spełnienia świadczenia.
Z punku jednak widzenia zasad doświadczenia życiowego powszechnie znanym jest, iż
w kontaktach handlowych pomiędzy przedsiębiorcami, na potwierdzenie dokonanej transakcji wystawiane są faktury służące obu stronom do rozliczeń. Często samo wystawienie faktury zastępuje sporządzanie umów na piśmie. Jednakże, co należy podkreślić faktura, jako dokument rozrachunkowy, nie stanowi dowodu wykonania umowy w sposób uzasadniający żądane wynagrodzenie. Dłużnik zobowiązany jest świadczyć to, co stwierdzono w dokumencie rozliczeniowym, gdy wynika to z istniejącego stosunku zobowiązaniowego.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, że powód zawarł
z pozwanym umowę naprawy czołowej szyby autokaru za kwotę wynikającą ze spornej faktury VAT. Na jego podstawie można jedynie ustalić, że pozwany upoważnił powoda do zgłoszenia szkody i wszelkich formalności z nią związanych, a ubezpieczyciel po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił z tego tytułu odszkodowanie
w wysokości 15.782,20 zł netto z potrąceniem franszyzy redukcyjnej w wysokości 1.000,00 zł, tj. 14.782,20 zł. Nie można natomiast ustalić, na jaką kwotę strony się umówiły. Z zeznań powoda jednoznacznie wynika, że nie informował pozwanego, ile naprawa będzie kosztowała. Nie informował go również o wysokości odszkodowania wynikającego ze sporządzonego przez ubezpieczyciela kosztorysu, bo nie widział takiej potrzeby, ani kwocie do dopłaty, bo nie wiedział, jaką polisę pozwany posiada. Powód nie pamiętał, za jaką cenę zakupił szybę zamontowaną później na zlecenie pozwanego w uszkodzonym autokarze,
a nie przedłożył do akt żadnego dowodu na ta okoliczność. Nie pamiętał również, ile trwała sama wymiana szyby. Na fakturze natomiast wyszczególniony jest koszt samej szyby, robocizny i zestawu naprawczego. Brak pisemnej umowy, jak również dokumentów
z których wynikałaby cena szyby, roboczogodziny prac naprawczych i zestawu naprawczego, jak i niemożność ustalenia liczby godzin prac naprawczych, uniemożliwiły weryfikację żądania powoda. Brak przedłożenia przez powoda akt szkodowych, ewentualnie wniosku o zobowiązanie ubezpieczyciela do ich przedstawienia Sądowi nie pozwalały na ustalenie treści polisy, w oparciu o którą zostało przeprowadzone postepowanie likwidacyjne, jak również faktu, czy nie dokonał on później jakiejś dopłaty do wypłaconego wcześniej świadczenia.

Przy czym Sąd miał na uwadze, że pozwany zobowiązał się wobec powoda do niezwłocznego uregulowania różnicy niewypłaconej należności w przypadku odmowy wypłaty przez zakład ubezpieczeń bądź pomniejszeniu wypłaty ze względu na zaległości z tytułu nieopłaconych polis lub z uwagi na rodzaj posiadanej polisy. Jednakże niemożność ustalenia wysokości wynagrodzenia, na jakie strony się umówiły spowodowała, że Sąd nie mógł ustalić, że wypłacona powodowi kwota przez ubezpieczyciela w wysokości 14.782,20 zł nie pokrywała w całości należności za naprawę szyby.

Z uwagi powyższe ustalenia Sąd uznał, iż powód nie wykazał swojego roszczenia co do wysokości.

Wobec braku podstaw do uwzględnia żądania powoda w zakresie zapłaty należności dochodzonej pozwem brak było podstaw do zasądzenia rekompensaty za koszty odzyskiwania należności za podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 08 marca 2013 r.
o terminach zapłaty w transakcjach handlowych w wysokości równowartości 40 euro, tj. 184,50 zł, odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych od należności głównej, jak
i skapitalizowanych odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych w kwocie 237,39 zł.

Mając na uwadze powyższe rozważania faktyczne i prawne Sąd oddalił powództwo
w całości, o czym orzekł w pkt 1 sentencji wyroku.

O kosztach procesu zgodnie z zasadą odpowiedzialności za jego wynik znajdującą oparcie w art. 98 kpc.

Na koszty te w rozpoznawanej sprawie złożyła się opłata sądowa od pozwu w kwocie 400,00 zł obliczona zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. tj. z 2019 r., poz. 1469 ze zm.), koszty zastępstwa procesowego stron w kwocie po 1.800,00 zł obliczone zgodnie z §2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804 ze zm.) oraz kwota po 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa wynikająca z art. 1 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 09 września 2000 r.
o opłacie skarbowej (Dz.U. Nr 86, poz. 960 ze zm.).

Powód przegrał proces w całości, musiał więc w całości ponieść jego koszty.

Dlatego też Sąd obciążył go kosztami zastępstwa procesowego pozwanego w kwocie 1.8017,00 zł, o czym orzekł w pkt 2 sentencji wyroku.

sędzia Katarzyna Górna-Szuława