Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 10.12.2019 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: sędzia Robert Roliński

Protokolant: Justyna Porada

po rozpoznaniu w dniu 26.11.2019 r. w Kaliszu

na rozprawie sprawy

z powództwa: (...) S.A. z/s w L.

przeciwko: Towarzystwu (...) z/s w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) z/s w W. na rzecz powoda (...) S.A. z/s w L. kwotę 3.979,05 zł (trzy tysiące dziewięćset siedemdziesiąt dziewięć złotych 05/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 24.02.2018 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.836,27 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 917,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

3.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Kaliszu) kwotę 87,42 zł tytułem zwrotu wydatków;

4.  zwraca powodowi kwotę 79,73 zł tytułem zwrotu nadpłaconej zaliczki na wydatki,

5.  zwraca pozwanemu kwotę 79,73 zł tytułem zwrotu nadpłaconej zaliczki na wydatki.

Sygn. akt V GC 1380/18

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 29 marca 2018r. powód (...) Spółka z o.o. z siedzibą w L. wniósł o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W. kwoty 3.979,05 zł. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 24 lutego 2018r. do dnia zapłaty. Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa.

(pozew k. 3-7 akt)

W sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

(sprzeciw od nakazu zapłaty k. 39-41 akt)

W piśmie procesowym z dnia 13.09.2018r. powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie oraz poinformował Sąd o zmianie firmy powoda na (...) S.A.

(pismo k. 58-61 akt)

Sąd poczynił następujące ustalenia faktyczne:

Powód (...) S.A. z siedzibą w L. jest wpisany do rejestru przedsiębiorców prowadzonego w ramach Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...).

(dowód: informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z rejestru przedsiębiorców oraz

odpis pełny z rejestru przedsiębiorców k. 62-65 akt)

Pozwany Towarzystwo (...) z siedzibą w W. wpisany jest do rejestru przedsiębiorców prowadzonego w ramach Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...).

(dowód: informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z rejestru przedsiębiorców k. 43-44

akt)

W dniu 09.12.2017 roku doszło do kolizji drogowej w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki F. (...) o nr rej. (...) stanowiący własność B. B., sprawca kolizji był objęty obowiązkową ochroną ubezpieczeniową w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego u strony pozwanej.

(okoliczności bezsporne)

Po zgłoszeniu szkody poszkodowany korzystał z pojazdu zastępczego zorganizowanego przez pozwanego przez okres jednego tygodnia tj. w okresie od dnia 11.12.2017r. do dnia 18.12.2017r. Stawka najmu pojazdu miała wynosić 195,12 zł. brutto. Poszkodowany został poinformowany na piśmie przez pozwanego o wysokości dobowej stawki najmu pojazdu zastępczego akceptowanej przez pozwanego. Po upływie w/w okresu pozwany nie wyraził zgody na dalszy najem pojazdu zastępczego. Na okres Świąt Bożego Narodzenia poszkodowany został bez samochodu. Po okresie świątecznym poszkodowany ponownie próbował wynająć pojazd zastępczy od firmy, która wynajęła mu pojazd zastępczy za pośrednictwem pozwanego jednakże dostał odpowiedź negatywną z uwagi na brak zgody pozwanego. Poszkodowany rozpoczął poszukiwanie innej wypożyczalni. Ostatecznie poszkodowany wynajął pojazd zastępczy od powoda, który zaoferował mu wynajem bezgotówkowy. Poszkodowany zapoznała się z warunkami najmu, w tym dobową stawką najmu pojazdu zastępczego. Poszkodowany zwrócił uwagę na wyższą stawkę od tej, którą akceptuje pozwany, jednakże z uwagi na okoliczność, iż inne wypożyczalnie nie chciały wypożyczyć mu pojazdu zastępczego bezgotówkowo zaakceptował ofertę powoda. Poszkodowany pomimo stwierdzenia szkody całkowitej, po otrzymaniu odszkodowania w dniu 10.01.2018r. oddał pojazd do naprawy na okres 1,5 miesiąca. Po oddaniu pojazdu zastępczego wynajętego od powoda, poszkodowany jeździł pojazdem użyczonym, mu przez brata.

(dowód: oświadczenie k. 31 akt;

zeznania świadka B. B. e-protokół z dnia 04.10.2018r. 00:06:38-

00:24:06 min)

W okresie od 29 grudnia 2017r. do dnia 17 stycznia 2018r. poszkodowany wobec konieczności używania samochodu korzystał z pojazdu zastępczego na podstawie umowy najmu zawartej z powodem. Stosownie do zawartej umowy najmu poszkodowany korzystał z pojazdu marki T. (...) za stawkę dobową najmu w kwocie 220 zł. netto. Poszkodowany zwrócił pojazd zastępczy w dniu 17 stycznia 2018r.

(dowód: umowy najmu wraz z ogólnymi warunkami oraz aneksem k. 29-30,27 akt;

protokół odbioru pojazdu k. 28 akt;

zeznania świadka B. B. e-protokół z dnia 04.10.2018r. 00:06:38-

00:24:06 min)

Decyzją z dnia 09 stycznia 2018r. w związku z wystąpieniem szkody całkowitej pozwany przyznał poszkodowanemu odszkodowanie za uszkodzenie pojazdu. Poszkodowany w dniu 10 stycznia 2018r. otrzymał od pozwanego odszkodowanie z tytułu szkody całkowitej. W dniu 17 stycznia 2018r. poszkodowany przelał wierzytelność z tytułu odszkodowania za najem pojazdu zastępczego na rzecz powoda.

(dowód: akta szkody płyta CD k. 45 akt;

umowa przelewu k. 25-26 akt;

zeznania świadka B. B. e-protokół z dnia 04.10.2018r. 00:06:38-

00:24:06 min)

W dniach 31 grudnia 2017r. i 17 stycznia 2018r. powód wystawił poszkodowanemu faktury VAT dokumentujące 19 dni najmu pojazdu zastępczego na łączną kwotę 5.141,40 zł. zł brutto.

(dowód: faktury VAT k. 23,24 akt)

W dniu 24 stycznia 2018r. powód zgłosił pozwanemu roszczenie z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego na łączną kwotę 5.141,40 zł. Decyzją z dnia 09 lutego 2018r. pozwany przyznał powodowi kwotę 1.162,35 zł. z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Pozwany uznał za zasadny okres najmu pojazdu zastępczego przez 9 dni oraz zweryfikował dobową stawkę najmu pojazdu do kwoty 105 zł. netto.

(dowód: korespondencja mailowa k. 22 akt;

decyzja k. 18-19 akt)

Zastosowana przez powoda dobowa stawka najmu pojazdu zastępczego mieści się w przedziale stosowanych przez wypożyczalnie stawek, uwzględniając również fakt, że mogły być one tańsze o wskaźnik GUS dla roku 2018.

( dowód: opinia główna oraz opinia uzupełniająca biegłego sądowego k.93-109,135-142

akt)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego w postaci dokumentów. Dokumenty te, w ocenie Sądu nie budzą wątpliwości co do ich rzetelności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, albowiem ich treść i autentyczność nie była przez strony kwestionowana, a w toku postępowania nie pojawiły się żadne okoliczności rzutujące na ich autentyczność.

Ponadto sąd ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o zeznania świadka B. B. bowiem w sposób logiczny, spójny i rzeczowy uzupełniły materiał dowodowy oparty na dokumentach oraz na podstawie opinii biegłego sądowego mgr M. S..

Opinia biegłego ma na celu ułatwienie Sądowi należytej oceny zebranego materiału wtedy, gdy potrzebne są do tego wiadomości specjalne. Sama opinia nie może być źródłem materiału faktycznego sprawy ani stanowić podstawy ustalenia okoliczności będących przedmiotem oceny biegłych. Opinia biegłego podlega, jak inne dowody, ocenie według art. 233§1 k.p.c., lecz co odróżnia ją pod tym względem, to szczególne dla tego dowodu kryteria oceny, które stanowią: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen, a także zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej (postanowienie SN z dnia 07.11.2000r., I CKN 1170/98, OSNC 2001/4/64). Specyfika oceny tego dowodu wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, w istocie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia i wiedzy powszechnej.

Z uwagi na powyższe okoliczności Sąd podzielił opinię biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej mgr M. S.. W ocenie Sądu opinia biegłego jest jasna i logiczna, a nadto została sporządzona fachowo i rzetelnie. Wnioski wywiedzione w opinii są należycie uzasadnione i wolne od błędów logicznych oraz wewnętrznych sprzeczności, co świadczy o dużym doświadczeniu zawodowym i rzetelnej wiedzy fachowej biegłego. Opinia ta, jako sporządzona zgodnie ze stanem wiedzy, przez fachowca w swojej dziedzinie jest rzeczowa, logiczna, pozbawiona wewnętrznych sprzeczności i oparta na zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Biegły w sposób kompleksowy i wyczerpujący wskazał rynkowe stawki najmu pojazdu zastępczego umożliwiające ustalenie, czy zastosowana przez powoda dobowa stawka najmu pojazdu zastępczego jest stawką rynkową i czy jest lub nie stawką wygórowaną. Nadto opinia uzupełniająca nie była kwestionowana przez strony.

Sąd zważył, co następuje:

Stosownie do art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba na rzecz której zawarta została umowa ubezpieczenia. Powyższy przepis stanowi podstawę odpowiedzialności strony pozwanej za skutki kolizji w której uczestniczył pojazd poszkodowanego. Warunki odpowiedzialności pozwanego jako zakładu ubezpieczeń za szkodę spowodowaną przez ubezpieczonego przez nią posiadacza pojazdu mechanicznego określa ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r. poz. 392 z późn. zm.).

W myśl art. 34 cytowanej wyżej ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym (art. 36 w/w ustawy). Przy czym skoro doszło do zderzenia się dwóch pojazdów mechanicznych to podstawę odpowiedzialności stanowi art. 415 k.c., bowiem jak to wynika z art. 436§2 k.c. obowiązek naprawienia szkody związany jest z winą sprawcy.

Z prezentowanego stanowiska pozwanego wynika, że zasada odpowiedzialności pozwanego nie była przez niego w niniejszej sprawie kwestionowana. Natomiast spór między stronami w istocie dotyczył długości okresu przez który poszkodowany zasadnie korzystał z wynajętego pojazdu zastępczego, a więc czy okres najmu pojazdu zastępczego był uzasadniony i celowy oraz wysokości dobowej stawki za najem pojazdu zastępczego. Według pozwanego zasadny okres najmu pojazdu zastępczego to 9 dni, natomiast właściwa stawka dobowa za najem to kwota 105 zł. netto.

Do rozstrzygnięcia o odszkodowaniu ubezpieczeniowym przy ubezpieczaniu OC koniecznym jest sięgnięcie do ogólnych reguł kodeksu cywilnego odnoszących się do zakresu odszkodowania w szczególności do przepisu art. 361 § 1 i 2 k.c. Reguły te nakazują przestrzeganie zasady pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2001 r. III CZP 68/01 OSP 2002, z.7-8, poz. 103 oraz uchwałę z dnia 21 marca 2003 r. III CZP 6/03 OSNC 2004, z.1, poz. 4). Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może ono jednak przewyższać wysokości faktycznie poniesionej szkody. Oceny czy poniesienie określonych kosztów mieści się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego, jak podkreślał Sąd Najwyższy, należy dokonywać na podstawie indywidualnej sytuacji poszkodowanego i konkretnych okoliczności sprawy (por. np. uzasadnienia wyroku z dnia 20 lutego 2002 r. V CKN 1273/00 Legalis nr 315880).

Utrata możliwości korzystania z rzeczy wskutek jej zniszczenia lub uszkodzenia stanowi szkodę majątkową. W piśmiennictwie podkreśla się, że normalnym następstwem w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. jest bardzo często niemożność korzystania z samochodu przez poszkodowanego, nie tylko w sytuacji jego uszkodzenia, ale również zniszczenia. Jeżeli więc poszkodowany poniósł w związku z tym koszty, które były konieczne, na wynajem pojazdu zastępczego, to mieszczą się one w granicach skutków szkodowych podlegających wyrównaniu. Postulat pełnego odszkodowania przemawia więc za przyjęciem stanowiska o potrzebie zwrotu przez ubezpieczyciela tzw. wydatków koniecznych, potrzebnych na czasowe używanie zastępczego środka komunikacji w związku z niemożliwością korzystania z niego wskutek uszkodzenia. (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 8 września 2004 r. w sprawie IV CK 672/03 Legalis nr 277761). Termin wydatków koniecznych oznacza przy tym wydatek niezbędny dla korzystania z innego pojazdu w takim samym zakresie w jakim poszkodowany korzystałby ze swego środka lokomocji gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W przedmiocie uzasadnionego czasu najmu pojazdu zastępczego, którego koszt powinien być refundowany w ramach odpowiedzialności ubezpieczyciela wynikającej z umowy obowiązkowej ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 22 listopada 2013 r. (III CZP 76/13, OSNC 2014 nr 9, poz. 85, str. 9) podnosząc, że - Odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego w okresie niezbędnym do nabycia innego pojazdu mechanicznego, jeżeli odszkodowanie ustalone zostało w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy wartością pojazdu mechanicznego sprzed zdarzenia powodującego szkodę, a wartością pojazdu w stanie uszkodzonym, którego naprawa okazała się niemożliwa lub nieopłacalna (tzw. szkoda całkowita).

Czyniąc ustalenia odnośnie czasu najmu pojazdu pozostającego w adekwatnym związku przyczynowy ze zderzeniem pojazdów, należy mieć na uwadze możności nabycia nowego pojazdu w miejsce uszkodzonego przez konkretnego poszkodowanego z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy (dysponowanie odpowiednimi środkami finansowymi, możliwością zagospodarowania wraku, wiedzą o rynku motoryzacyjnym, dostępnością na rynku pojazdów odpowiadających stanem pojazdowi uszkodzonemu, etc.). Przyjęcie poglądu przeciwnego wiązałoby się zatem z przerzuceniem ciężaru naprawienia szkody na poszkodowaną. Zauważyć bowiem należy, że powszechnie przyjęte jest nauce i praktyce prawa cywilnego, ustalanie wysokości szkody metodą deferencyjną, tj. poprzez porównanie majątku poszkodowanego sprzed i po zdarzeniu wywołującym szkodę. Oznacza to, że abstrahowanie od zdolności finansowych poszkodowanego i oczekiwanie na substytuowanie uszkodzonej rzeczy bez wypłaty odszkodowania przez sprawcę szkody lub ubezpieczyciela, wiązałoby się z wymaganiem, by poszkodowany nakładem własnych sił i środków powiększał swój majątek, wyrównując jego stan do daty sprzed szkody.

W dotychczasowym orzecznictwie Sądu Najwyższego i w orzecznictwie sądów powszechnych dominującym stanowiskiem było, że okres celowego i ekonomicznie uzasadnionego najmu pojazdu zastępczego w przypadku szkody całkowitej w pojeździe obejmuje okres od dnia wynajęcia pojazdu zastępczego do dnia, w którym poszkodowany mógł nabyć analogiczny pojazd, ale nie później niż do dnia otrzymania świadczenia odszkodowawczego za szkodę całkowitą w pojeździe. Takie stanowisko zaprezentował Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 września 2004 r. (sygn. akt IV CK 672/03). Sąd Najwyższy w uzasadnieniu tego wyroku wskazał, że „że postulat pełnego odszkodowania przemawia za przyjęciem stanowiska o potrzebie zwrotu przez ubezpieczyciela tzw. wydatków koniecznych potrzebnych na czasowe używanie zastępczego środka komunikacji w związku z niemożliwością korzystania z niego wskutek zniszczenia, z tym, że tylko za okres między dniem zniszczenia a dniem, w którym poszkodowany może nabyć analogiczny pojazd nie dłuższy jednak niż za czas do zapłaty odszkodowania".

Poszkodowany jak wynika to z akt szkody oraz jego zeznań odszkodowanie od pozwanego z tytułu tzw. szkody całkowitej otrzymał w dniu 10 stycznia 2018r. Przy czym pozwany jakkolwiek uznał za zasadny okres najmu pojazdu zastępczego jedynie do dnia wydania stosownej decyzji, to jednakże nie wykazał, iż poszkodowany do dnia fizycznej wypłaty środków pieniężnych z tytułu odszkodowania miał możliwości nabycia innego pojazdu. Na marginesie należy zaznaczyć, iż okoliczność, iż poszkodowany po otrzymaniu odszkodowania zdecydował się na naprawę uszkodzonego pojazdu pozostaje bez znaczenia dla ustalenia zasadne okresu najmu pojazdu zastępczego skoro szkoda miała charakter całkowity (por. wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 14.09.2018r. wydany w sprawie VIII Ga 318/18 – portal orzeczeń sądów powszechnych).

Mając na uwadze okoliczności niniejszej sprawy należało uznać, iż okres przez jaki poszkodowany wynajmował pojazd zastępczy był okresem uzasadnionym. W tym miejscu należy wskazać mając na uwadze utrwaloną praktykę orzeczniczą w zakresie zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego przy szkodzie całkowitej, że jako czas uzasadnionego i celowego najmu przyjmuje się okres niezbędny do nabycia innego pojazdu liczony od dnia rzeczywistej wypłaty odszkodowania i wydłużony o dodatkowe 7-14 dni na znalezienie nowego pojazdu. Co więcej zgodnie ze stanowiskiem Rzecznika Ubezpieczonych w sprawie najmu pojazdu zastępczego istnieć mogą przypadki, w których dzień spełnienia świadczenia odszkodowawczego za szkodę całkowitą w pojeździe nie będzie przerywał związku przyczynowego pomiędzy utrata możliwości korzystania z pojazdu wskutek jego zniszczenia a wynajmem pojazdu zastępczego w związku z czym zasadne będzie przyznanie odszkodowania za okres następujący po wypłacie świadczenia odszkodowawczego.

Odnosząc się do podniesionego przez pozwanego zarzutu, iż poszkodowany przyczynił się do zwiększenia rozmiaru szkody bowiem mając wiedzę o wysokości akceptowanej przez niego dobowej stawki najmu pojazdu zastępczego zdecydował się na wynajęcie pojazdu zastępczego od powoda za kwotę 220 zł. netto należy wskazać, iż w świetle okoliczności faktycznych sprawy zarzut ten jest bezzasadny. Pozwany jakkolwiek poinformował poszkodowanego o wysokości akceptowanej dobowej stawki najmu pojazdu zastępczego, to jednakże nie wykazał, iż poszkodowany wynajmując pojazd od powoda za kwotę wyższą przyczynił się do zwiększenia rozmiarów szkody bowiem po pierwsze pozwany pomimo braku wypłaty odszkodowania za uszkodzony pojazd, a nawet wydania decyzji w tym przedmiocie bez podania przyczyny odmówił poszkodowanemu prawa do dalszego korzystania z pojazdu zastępczego, po drugie stawka za jaką poszkodowany wynajmował pojazd zastępczy od firmy wskazanej przez pozwanego miała wynosić 195,12 zł. brutto, a zatem była wyższa od akceptowanej przez pozwanego, po trzecie jak zeznał poszkodowany żadna z wypożyczalni do których się zwracał nie chciała wynająć pojazdu bezgotówkowo za kwotę 195,12 zł. brutto, w tym miejscu należy wskazać, iż poszkodowany nie ma obowiązku dokonać wynajmu pojazdu zastępczego według cen najniższych, czy też nawet średnich, przeciętnych na danym rynku, bowiem trudno oczekiwać od poszkodowanego dokładnego zapoznawania się z cenami rynkowymi przed dokonaniem wynajmu pojazdu i w końcu po czwarte z treści opinii biegłego wynika, iż dobowa stawka najmu za którą poszkodowany wynajął pojazd zastępczy od powoda była stawką rynkową.

Wobec powyższego należy uznać, że poszkodowany nie naruszył dyspozycji art. 354 § 2 k.c., jako przepisu ogólnego, jak i przepisów szczególnych, tj. art. 16 ust. 1 pkt. 2, ust. 2 pkt. 2 i ust. 3 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Należy mieć w tym względzie na uwadze, że zgodnie z art. 17 tejże ustawy, pozwany jako ubezpieczyciel mógłby ograniczyć swoją odpowiedzialność z tytułu naruszenia przez poszkodowanego obowiązków opisanych w art. 16 tylko wtedy, gdy to niedopełnienie obowiązków miało charakter umyślny lub rażącego niedbalstwa i ciężar udowodnienia tych faktów spoczywa na zakładzie ubezpieczeń (art. 17). Pozwany zaistnienia takich okoliczności pomniejszających jego odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu najmu przez poszkodowanego pojazdu zastępczego w rozpoznawanej sprawie nie wykazał.

Reasumując należy uznać, iż roszczenie powoda zasługuje na uwzględnienie w całości bowiem wypłacona przez pozwanego kwota 1.162,35 zł. nie stanowi właściwej rekompensaty uzasadnionych i koniecznych kosztów najmu pojazdu zastępczego.

W tym stanie rzeczy Sąd orzekł jak w pkt. 1 sentencji wyroku.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie liczonych od dnia opóźnienia w zapłacie ustalonego świadczenia odszkodowawczego Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 476 k.c. i art. 14 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r. poz. 392 z późn. zm.).

Ponadto Sąd miał na uwadze, że w dniu 09 lutego 2018r. pozwany wydał decyzję, którą odmówił przyznania odszkodowania z tytułu poniesionych kosztów wynajmu pojazdu zastępczego w pełnej wysokości. Wobec czego uznać należało, iż w tej dacie całe świadczenia było już wymagalne i nie było przeszkód do jego spełnienia w całości.

O kosztach postępowania Sąd orzekł zgodnie z art. 98 k.p.c. Stosownie do w/w przepisu, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powołany przepis ustanawia dwie zasady rozstrzygania o kosztach procesu, tj. zasadę odpowiedzialności za wynik procesu oraz zasadę orzekania o zwrocie kosztów niezbędnych i celowych. Przepisy art. 98 § 2 i 3 k.p.c. statuują niezbędne koszty procesu, i tak stosownie do § 3 do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa w sądzie. Kosztami postępowania sąd obciążył pozwanego jako stronę, która przegrała proces i zasądził ich zwrot od pozwanego na rzecz powoda w całości. W niniejszej sprawie koszty postępowania po stronie powodowej wyniosły 1.836,27 zł. i złożyły się na nie: opłata sądowa w kwocie 199 zł, koszty zastępstwa procesowego powoda w kwocie 900 zł obliczone zgodnie z treścią §2 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800), a także kwota 17,00 zł wynikająca z art. 1 ust. 1 pkt. 2a ustawy z dnia 09 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. Nr 86, poz. 960 z późn. zm.) oraz kwota 720,27 zł. tytułem zaliczki na poczet opinii biegłego.

Nadto Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 87,42 zł tytułem zwrotu wydatków (koszty stawiennictwa świadka pokryte tymczasowo przez Skarb Państwa) - pkt. 3 sentencji wyroku.

Z kolei na podstawie art. 84 ust. 1 w zw. z art. 80 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2005 Nr 167, poz. 1398 ze zmianami) Sąd orzekł jak w pkt. 4 i 5 sentencji wyroku.