Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 23 września 2024 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący sędzia Katarzyna Górna - Szuława

Protokolant sekr. sąd. Magdalena Grzesiak

po rozpoznaniu w dniu 16 września 2024 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
z siedzibą w O.

przeciwko J. R.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego J. R. na rzecz powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. kwotę 43.318,64 zł (czterdzieści trzy tysiące trzysta osiemnaście złotych sześćdziesiąt cztery grosze) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 23 września 2017 r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od pozwanego J. R. na rzecz powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. kwotę 5.721,58 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty,

4.  nakazuje pobrać od powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 608,72 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych,

5.  nakazuje pobrać od pozwanego J. R. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 4.073,74 tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

sędzia Katarzyna Górna - Szuława

Sygn. akt V GC 1373/19

UZASADNIENIE

Powódka (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. reprezentowana przez profesjonalnego złożyła w dniu 21 marca 2019 r. (data wpływu) pozew do Sądu Rejonowego w Kaliszu V Wydziału Gospodarczego przeciwko J. R. o zapłatę kwoty 50 000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 23.09.2017 r. do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska powódka wskazała, że strony zawarły umowę sprzedaży i montażu ślusarki aluminiowej. Podała, że wykonała swoje zobowiązanie
i otrzymała z tego tytułu częściową zapłatę. Do zapłaty pozostała kwota dochodzona pozwem, wynikająca faktury VAT nr (...) z dnia 19.09.2017 r.

W dniu 30 kwietnia 2019 r. Sąd Rejonowy w Kaliszu wydał w sprawie nakaz zapłaty
w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. akt V GNc 1746/19, którym w całości uwzględnił żądanie pozwu.

Z przedmiotowym rozstrzygnięciem nie zgodził się pozwany reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika i w dniu 19.06.2019 r. (data wpływu) złożył sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powódki na jego rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

Zakwestionował żądanie pozwu zarówno co do zasady, jak i co do wysokości. Wskazał, że powódka nie wykonała zleconych prac zgodnie z zasadą sztuki budowlanej, nie usunęła usterek oraz nie dostarczyła pozwanemu dokumentacji technicznej niezbędnej do oddania obiektu do użytkowania, o czym wielokrotnie była informowana pisemnie przez pełnomocnika pozwanego.

W toku procesu strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Powódka (...) Spółka z o.o. z siedzibą w C. jest wpisana do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (...).
W toku procesu zmieniła nazwę na (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O.. Powódka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji metalowych elementów budowlanych oraz robót budowlanych. Pozwany J. R. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) na podstawie wpisu do (...).

(fakty bezsporne).

W dniu 24.04.2017 r. strony zawarły umowę nr (...). Jej przedmiotem była dostawa i montaż ślusarki aluminiowej w postaci fasady w salonie marki P. znajdującym się w K. zgodnie z przedstawiona ofertą: poz. 1 ściana słupowo-ryglowa 21 m x 7,35 1 szt., poz. 2 ściana słupowo-ryglowa 7,67 m x 7,35 1 szt., poz. 3 ściana słupowo-ryglowa 3,46 m x 7,35 1 szt. oraz poz. 4 ściana słupowo-ryglowa z drzwiami automatycznymi 2,86 m x 3,35 1 szt. Zamówienie zostało rozbite na dwa etapy: produkcję okien oraz ich montaż w przygotowanych otworach. Wynagrodzenie za wykonane prace strony uzgodniły na kwotę za kwotę 225.000,00 zł netto + VAT, zaś termin realizacji na 9 tygodni od podpisania umowy i dokonania przedpłaty. Na wykonane prace wykonawca udzielił zmawiającemu 3 letniej gwarancji. Umowa została podpisana przez pozwanego oraz członków zarządu powódki.

(dowód: umowa k. 44-46).

Dnia 04.05.2017 r. strony umowy zawarły aneks do umowy nr (...), na podstawie którego pozwany zlecił powódce wykonanie prac w postaci dostawy i montażu dodatkowych elementów za kwotę 35.000,00 zł netto + VAT. Prace obejmowały wykonanie ściany słupowo-ryglowej 5,4 m x 3,3 1 szt. z klipsem zwykłym, ściany słupowo-ryglowej 3,5 m x 1,4 1 szt. oraz ściany słupowo-ryglowej 6,7 m x 3,5 1 szt. Aneks został podpisany przez pozwanego oraz członków zarządu powódki.

(dowód: aneks do umowy k. 47).

Podstawą montażu ślusarki aluminiowej był projekt budowlany i wydane na jego podstawie decyzje Starosty (...) z dnia 18.12.2018 r. nr (...) i z dnia 3 sierpnia 2016r. nr (...) o pozwoleniu na budowę dla „Warsztatu samochodowego ze sprzedażą”. Wykonanie inwestycji było opisywane w dzienniku bodowy nr AB.0770.1.375.2016.

(dowód: dokumenty w aktach Powiatowego Inspektoratu Nadzoru B. w P. nr 422.53.2019 k. 168 – załącznik do akt V GC 1373/19)

Prace na budowie „Warsztatu samochodowego ze sprzedażą” były prowadzone w roku 2017 i zostały podzielone na trzy etapy tj. postawienie konstrukcji, szklenie i wykończenie. Była to fasada strukturalna wykańczana silikonem oraz przeszklenia. Dostawa szkła była opóźniona o miesiąc. Było to szkło specjalistyczne zespolone na silikonie i proces jej był wydłużony. Kolejnym etapem był proces montażu szkła, który również był opóźniony o ok. miesiąc. Pod koniec sierpnia szkło w fasadzie zostało wstawione i pozostało do wykonania zespolenie silikonem. Prace te wykonywane były przez podwykonawcę powódki D. B..

(dowód: korespondencja mailowa k. 100-101, przesłuchanie członka zarządu powódki P. K. k. 168v-169, e-protokół rozprawy z dnia 24.09.2020r. 00:01:36-00:23:20, przesłuchanie pozwanego J. R. k. 175-175v, e-protokół rozprawy z dnia 12.11.2020r. 00:00:47-00:18:00).

Powódka wykonała montaż fasady aluminiowej systemowej mocowanej górą do belki stalowej natomiast dołem do fundamentu, zgodnie z punktem 6.0. opisu projektowanych elementów konstrukcyjnych w projekcie budowlanym, na podstawie którego uzyskano pozwolenie na budowę. W dokumentacji technicznej nie określono systemu konstrukcji aluminiowej fasady. Szklaną fasadę na terenie budowy wykonywał podwykonawca powódki D. B.. Fasada była aluminiowo – ryglowa, a jej montaż rozpoczął się
z momentem zakończenia montowania fragmentów słupów aluminiowych. Następnie doszło do zamontowania wszystkich słupów, ustawienia ich w poziomie, w płaszczyźnie pionowej oraz zamontowania elementów betonowych i żelbetowych. Fasady zostały zaszklone i zasilikonowane powodując zamknięcie płaszczyzny szkła. Pozwany miał zastrzeżenia do silikonowych fug położonych pomiędzy taflami szkła. D. B. je poprawił. Powycinał całe elementy i na nowo założył silikony. Przed zakończeniem prac zeszlifował powierzchnię, żeby była płaska i zabezpieczył przed deszczem i wodą folią (...).

Pozwany J. R. zlecił M. C. wykonanie na budowie
w K. konstrukcji stalowej i obróbki blacharskiej. Montaż konstrukcji w postaci ramowego szkieletu hali warsztatowej został wykonany nieprawidłowo. Nieprawidłowości wady montażu polegały nie tylko na przekroczeniu maksymalnych dopuszczanych odchyleń słupów od pionu. Wadliwy montaż, brak styków blach węzłowych, powodował powstanie przegubów, które zmieniały schemat statyczny ram hali, co stwarzało zagrożenie bezpieczeństwa konstrukcji. Niedokładnie wykonanie i montaż wprowadzały możliwość obrotu w węzłach i zmieniały ich rodzaj ze sztywnych na przegubowe.

(dowód: dokumentacja fotograficzna k. 89-99, e-mail k. 102, uzasadnienie wyroku Sadu Rejonowego w Kaliszu z dnia 14.06.2022r. w sprawie V GC 2608/19 k. 289-299, zeznania świadków D. B. k. 104-104v, e-protokół rozprawy z dnia 28.11.2019r. 00:13:45-00:35:10, M. C. k. 104v, e-protokół rozprawy z dnia 28.11.2019r. 00:35:12-00:43:50, przesłuchanie pozwanego J. R. k. 175-175v, e-protokół rozprawy z dnia 12.11.2020r. 00:00:47-00:18:00, opinia biegłego sądowego z dziedziny konstrukcji budowlanych i architektury mgr inż. G. R. k. 331-333).

Zgodnie z treścią protokołu odbioru robót częściowych z dnia 31.07.2017 r. jakość wykonanego wyrobu, jak również jakość wykonanych prac montażowych szyb na fasadzie aluminiowej zostały ocenione jako na dobre. Protokół został sporządzony w obecności przedstawiciela powódki oraz podwykonawcy powódki D. B.. Również na dobrą została oceniona jakość zakończonych prac, stwierdzona protokołem odbioru robót
z dnia 24.08.2017 r.

(dowód: protokół częściowego odbioru robót k. 48, końcowy protokół odbioru robót k. 49).

Powódka nie przekazała pozwanemu certyfikatów, deklaracji zgodności, ani dokumentu gwarancji.

(dowód: przesłuchanie pozwanego J. R. k. 175-175v, e-protokół rozprawy z dnia 12.11.2020r. 00:00:47-00:18:00).

W dniu 19.09.2017 r. powódka wystawiła pozwanemu fakturę VAT nr (...) na kwotę 50.000,00 zł tytułem sprzedaży i montażu ślusarki aluminiowej.

(dowód: faktura VAT k. 9).

Pismem z dnia 05.01.2018 r. pełnomocnik pozwanego wezwał powódkę do zapłaty kwoty 340.587,00 zł w terminie 3 dni od daty doręczenia wezwania tytułem kary umownej za zwłokę w wykonaniu łączącej strony umowy oraz usunięcia wad wykonanej konstrukcji. Jednocześnie zaproponował spotkanie w celu podjęcia negocjacji ugodowych. Swoje stanowisko podtrzymał w piśmie z dnia 26.01.2018 r. Pełnomocnik powódki wyraził zgodę na spotkanie.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 25-26, 27-28, pismo k. 30).

Pismem z dnia 11.01.2019 r. pełnomocnik powódki wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 50.000,00 zł tytułem nieuregulowanej należności wynikającej z faktury VAT nr (...) w terminie 3 dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem skierowania sprawy na drogę procesu sądowego. Wezwanie zostało doręczone pozwanemu w dniu 16.01.2019 r. Pełnomocnik pozwanego odmówił zapłaty podnosząc wadliwość wykonanych przez powódkę prac.

(dowód: wezwanie do zapłaty. k. 10, potwierdzenie nadania k. 11-13, pismo k. 29).

Zakreślony termin płatności upłynął bezskutecznie.

(fakt bezsporny).

Pozwany zlecił sporządzenie prywatnej opinii celem ustalenia prawidłowości wykonanych przez powódkę robót. Stwierdzono w niej, że prace zostały wykonane wadliwie, a koszty ich naprawy zostały oszacowane na kwotę 43.595,32 zł netto.

(dowód: prywatna ekspertyza k. 120-152).

Następnie pismem z dnia 23.04.2020 r. pozwany za pośrednictwem pełnomocnika wezwał powódkę do wykonania prac mających na celu usunięcie wad fasady wykonanej według oferty OF-059-Fasada P., szczegółowo opisanych prywatnej opinii sporządzonej na jego zlecenie, w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisma, pod rygorem skierowania sprawy na drogę procesu sądowego. W odpowiedzi z dnia 30.04.2020 r. powódka odmówiła wykonania naprawy podnosząc, że wykonała zlecone jej naprawy
w sposób należyty, zgodnie z projektem budowlanym zaakceptowanym przez pozwanego.

(dowód: korespondencja stron k. 153-154, 155-156).

Fasady szklane zostały wykonane w technologii słupkowo-ryglowej, samonośnej. Przedmiot umowy został wykonany i zamontowany zgodnie ze sztuką budowlaną, przy czym zaistniałe wady miały charakter natury estetyczno-funkcjonalnej, które nie uniemożliwiają użytkowania, ale powinny zostać usunięte. Wadliwie została zamontowana uszczelka na styku słupa i szyby nad posadzką w środkowym polu fasady na parterze. Montaż uszczelki winien zostać wykonany w sposób właściwy. Załamanie i nieprzyleganie uszczelki do szyby było niedopuszczalne, także ze względów estetycznych. Łączenie szyb fasady nastąpiło za pomocą silikonu. Wystające spoiny były szlifowane, co jest niedopuszczalne. Wskutek upływu czasu na silikonie występowały odbarwienia. W fasadzie nie wystąpiły przecieki na łączeniach szyb, gdyż uniemożliwiały to rozwiązania konstrukcyjne fasady. Nawet w przypadku niestarannego wykonania wypełnienia silikonem pogodowym, nie było możliwe postawnie przecieku. Natomiast ze względów estetycznych niestaranne wykonanie połączeń pakietów szyb było niedopuszczalne. Należałoby zatem usunąć nieprawidłowo ułożony silikon i ponownie wykonać spoinowanie. Sztuka budowlana nie przewiduje naprawy źle ułożonego silikonu. Nie ma możliwości żeby zachować estetykę bez wycięcia wszystkich spoin wykonywanych silikonem i zrobienia ich na nowo. Nieszczelności fasady objawiające się w powstawaniu przecieków powstały wskutek wykonania obróbek blacharskich w inny sposób niż dopuszczalny. Wykonanie obróbek leżało po stronie wykonujących elewację budynku, nie powódki. Opierzenie zwane obróbkami blacharskimi były wykonywane przez innego wykonawcę. Błąd w wykonaniu tych opierzeń mógł powodować przecieki. Niesymetryczne zamocowanie szyb na słupie ściany bocznej miedzy 2 i 3 polem należało usunąć poprzez wycięcie silikonu, korektę ustawienia słupa i ponowy montaż.

Wykonujący roboty budowlano-montażowe zobowiązany był przed montażem do przekazania deklaracji właściwości użytkowych – DWU, potwierdzający zgodność wyrobu budowlanego z przepisami zasadniczymi. Bez deklaracji właściwości użytkowych nie powinien być wykonywany montaż fasady. Grubość szklenia winna być określona
w projekcie wykonawczym bądź warsztatowym i projekt ten powinien być wykonany na zlecenie inwestora lub wykonawcy, lecz według obowiązujących przepisów nie jest dokumentem obowiązującym. W przypadku braku tego dokumentu można było w ramach nadzoru autorskiego zażądać od projektanta jednoznacznego określenia grubości szklenia fasady aluminiowej. Przy czym za dokumentację odpowiadał inwestor.

Istnienie odkształceń nie było wynikiem wadliwego wykonania szyb wchodzących
w skład przeszkleń fasad. Odkształcenia te nie były wynikiem wadliwego wykonania szyb wchodzących w skład przeszkleń fasad. Odkształcenia miały charakter wklęsły. Odkształcenia szyb są rzeczą dyskusyjną i względną. W fasadzie nie zostały przekroczone dopuszczalne dla zastosowanego systemu grubość szklenia.

Inwestor uzyskał decyzję na użytkowanie obiektu, wśród których było zaświadczenie kierownika stwierdzające, że roboty zostały wykonane zgodnie ze sztuką, polskimi normami i nie ma żadnego zagrożenia związanego z bezpieczeństwem konstrukcji.

Szacunkowy koszt usunięcia wad i usterek wynosi 6.681,36 zł brutto.

(dowód: opinia biegłego sądowego z dziedziny konstrukcji budowlanych i architektury mgr inż. G. R. k. 331-333, opinia uzupełniająca k. 361-362, ustne wyjaśnienia biegłego do pisemnej opinii sporządzonej w sprawie k. 399-400, e-protokół rozprawy z dnia 18.04.2024r. 00:01:32-00:33:45).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów załączonych przez strony do akt, dokumentów zgromadzonych w aktach Powiatowego Inspektoratu Nadzoru B. w P., zeznań świadków D. B. i M. C., przesłuchania stron oraz opinii biegłego sądowego dziedziny konstrukcji budowlanych
i architektury mgr inż. G. R..

Sąd uznał dokumenty zgromadzone w sprawie za wiarygodne w całości. Ich autentyczność oraz prawdziwość stwierdzonych w nich faktów nie budziła jego wątpliwości, nadto nie zostały zakwestionowane przez strony procesu (art. 210§2 kpc i art. 230 kpc).

Sąd dał wiarę zeznaniom słuchanych w sprawie świadków i stron. Były one spontaniczne, spójne i logiczne. Znajdowały potwierdzenie w dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy. Stan faktyczny sprawy był w zasadzie bezsporny. Spór stron sprowadzał się zaś do oceny rozmiaru i charakteru wad robót wykonanych przez powódkę.

Opinia biegłego ma na celu ułatwienie Sądowi należytej oceny zebranego materiału wtedy, gdy potrzebne są do tego wiadomości specjalne. Sama opinia nie może być źródłem materiału faktycznego sprawy ani stanowić podstawy ustalenia okoliczności będących przedmiotem oceny biegłych. Opinia biegłego podlega, jak inne dowody, ocenie według art. 233§1 kpc, lecz co odróżnia ją pod tym względem, to szczególne dla tego dowodu kryteria oceny, które stanowią: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopień stanowczości wyrażonych
w niej ocen, a także zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej (postanowienie SN
z dnia 07 listopada 2000 r., I CKN 1170/98). Specyfika oceny tego dowodu wyraża się zatem w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, w istocie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia i wiedzy powszechnej.

Podkreślić należy, iż dowód z opinii biegłego podlega ocenie Sądu według mierników właściwych dla przedmiotu konkretnej opinii, a więc z punktu widzenia zgodności
z zasadami logicznego rozumowania, wiedzy powszechnej, podstaw teoretycznych opinii wskazujących na wiedzę biegłego, sposobu formułowania opinii i jej wniosków, także ze względu na ich jednoznaczność i zgodność z postawionymi biegłemu pytaniami, jednakże bez wnikania w ten zakres materii opinii, która wynika z wiedzy specjalistycznej biegłego (tak uzasadnienie wyroku SO w Łodzi z dnia 24 sierpnia 2020 r., XIII Ga 700/19, uzasadnienie wyroku SA w Krakowie z dnia 16 stycznia 2020 r., I ACa 1049/18). Konieczność zasięgnięcia opinii biegłego ogranicza samodzielność Sądu w zakresie dokonywania ustaleń wymagających wiadomości specjalnych. Sąd nie jest związany opinią biegłego, ale nie może, nie podzielając jego merytorycznych wypowiedzi ingerować w treść opinii, wprowadzać w miejsce merytorycznych wywodów biegłego własnych stwierdzeń dotyczących przedmiotu opinii. Zdyskwalifikowanie w całości lub w części albo zweryfikowanie wywodów opinii biegłego nie może być dokonane bez posłużenia się wiedzą specjalistyczną (tak uzasadnienie wyroku SO w Łodzi z dnia 24 sierpnia 2020 r., XIII Ga 700/19 oraz uzasadnienie wyroku SA w Katowicach z dnia 20 grudnia 2019 r., I ACa 620/19).

Po doręczeniu opinii pełnomocnik pozwanego zakwestionował wnioski biegłego zarzucając mu, że nie wykonał oględzin spornej fasady, ani nie wskazał, na jakich dokumentach się oparł sporządzając opinię. Wniósł o zlecenie biegłemu sporządzenia opinii uzupełniającej, w której ten odniesie się do zarzutów strony. Pełnomocnik powódki nie kwestionował opinii.

W opinii uzupełniającej biegły odniósł się do zastrzeżeń pełnomocnika pozwanego i w całości podtrzymał opinię zasadniczą sporządzoną w sprawie. Wskazał, że oględziny fasady nie były konieczne do sporządzenia opinii tym bardziej, że jest ona użytkowana od 2019 r. Swoje stanowisko podtrzymał również w ustnych wyjaśnieniach złożonych na rozprawie.

Pełnomocnik pozwanego ponownie zakwestionował opinie biegłego i wniósł o jej uzupełnienie. Postanowieniem z dnia 27.12.2023 r. Sąd na podstawie art. 235 ²§1 pkt 5 kpc pominął wniosek. Zgodnie z treścią art. 286 kpc Sąd może zażądać ustnego lub pisemnego uzupełnienia opinii lub jej wyjaśnienia, a także dodatkowej opinii od tych samych lub innych biegłych. W świetle tego unormowania, Sąd ma obowiązek dopuszczenia tego dowodu, jeżeli zachodzi taka potrzeba, a więc w szczególności wtedy, gdy przeprowadzona już opinia zawiera istotne luki, jest nieprzekonująca, niekompletna, pomija lub wadliwie przedstawia istotne okoliczności, nie odpowiada na postawione tezy dowodowe, jest niejasna, nienależycie uzasadniona lub nieweryfikowalna. Dopuszczenie dowodu z dodatkowej opinii biegłego może więc być uzasadnione jedynie w razie potrzeby, która nie może być wynikiem wyłącznie niezadowolenia strony z niekorzystnej dla niej opinii już przeprowadzonej. Sąd nie jest obowiązany dążyć do sytuacji w której opinia biegłego zostanie zaakceptowana przez strony. Wystarczy, że opinia jest przekonująca dla Sądu, co miało miejsce
w przedmiotowej sprawie. Przy czym przy sporządzeniu opinii biegły pominął pytania pełnomocnika pozwanego zawarte w piśmie procesowym z dnia 18.11.2020 r. i tylko w tym zakresie został przesłuchany na rozprawie. Pełnomocnik pozwanego złożył zastrzeżenia do protokołu w trybie art. 162 kpc w zakresie pomiętego wniosku dowodowego.

Sąd podzielił opinię biegłego sądowego z dziedziny konstrukcji budowlanych
i architektury mgr inż. G. R.. W ocenie Sądu jest ona jasna i logiczna,
a nadto została sporządzona fachowo i rzetelnie. Wnioski wywiedzione w opinii są należycie uzasadnione i wolne od błędów logicznych oraz wewnętrznych sprzeczności, co świadczy
o dużym doświadczeniu zawodowym i rzetelnej wiedzy fachowej biegłego. Biegły kategorycznie wskazał, że wadliwie zamontowana uszczelka na styku słupa i szyby nad posadzką w środkowym polu fasady na parterze oraz połączenia pakietów szyb zostały wykonane wadliwie, co jest niedopuszczalne, ale pod względem estetycznym. Zaś nieszczelności fasady powstały najprawdopodobniej wskutek obróbek blacharskich, których nie wykonywała powódka.

Sąd ustalając stan faktyczny w całości pominął opinię biegłego sądowego S. M. z uwagi na wydane w dniu 05.10.2020 r. postanowienie, którym został wyłączony od sporządzenia opinii w sprawie.

Sąd pominął również prywatną opinię z dnia 14.03.2020 r. sporządzoną przez mg. inż. L. S. na zlecenie pozwanego. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem stanowi ona jedynie umotywowane stanowisko strony (tak wyrok SN z dnia 09.05.2007 r., II CSK 77/07, wyrok SA w Warszawie z dnia 27.09.2011 r., I ACa 133/11). Stanowi dokument prywatny i korzysta z domniemania autentyczności określonego w art. 245 kpc. Nie stanowi natomiast dowodu w zakresie wiadomości specjalnych, których stwierdzeniu służy dowód
z opinii biegłego (art. 278 kpc).

Na rozprawie w dniu 28.11.2019 r. Sąd pominął wnioski dowodowe pełnomocnika pozwanego przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków P. P. i A. S. jako spóźnione. Miał na uwadze, że zgodnie z treścią zarządzenia Referendarza sądowego z dnia 30.04.2017 r. pozwany został pouczony o konieczności powołania w sprzeciwie wszystkich okoliczności faktycznych i dowodów na ich poparcie pod rygorem późniejszego ich pominięcia chyba, że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w sprzeciwie bez swoje winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w postepowaniu, lub że występują inne wyjątkowe okoliczności. Pozwany od początku był reprezentowany w procesie przez profesjonalnego pełnomocnika a fakty, których dotyczył wniosek dowodowy złożony na rozprawie od początku były sporne pomiędzy stronami. Pełnomocnik pozwanego nie podniósł, a tym bardziej nie wykazał, by wcześniejsze złożenie wniosków nie było możliwe. Pełnomocnik złożył zastrzeżenia do protokołu w trybie art. 162 kpc w zakresie pomiętych wniosków dowodowych.

Sąd zważył, co następuje:

W przedmiotowej sprawie powódka dochodziła od pozwanego reszty wynagrodzenia za na jego rzecz roboty w wysokości 50.000,00 zł.

Bezsporne pomiędzy stronami było, że łączyła je umowa z dnia 24.04.2017 r. nr 1/04/2017, której przedmiotem była dostawa i montaż ślusarki aluminiowej w postaci fasady w salonie marki P. znajdującym się w K. zgodnie z przedstawioną ofertą. Na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów Sąd zakwalifikował ją jako umowę o roboty budowlane.

Stosownie do treści art. 647 kc przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie
z projektem z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót,
w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

Poza sporem pozostawało również, iż nieuregulowana z tytułu wykonanych prac pozostała kwota 50.000,00 zł wynikająca z faktury VAT nr (...) z dnia 19.09.2017 r. Pozwany odmawiając jej zapłaty podnosił, że powódka nienależycie wykonała zlecone jej roboty. Spór stron sprowadzał się zatem do ustalenia, czy powódka wykonała
i zamontowała w budynku pozwanego stolarkę okienną zgodnie z zasadami sztuki budowlanej, czy odpowiada za wady prac wykonanych na zlecenie pozwanego, a jeżeli tak, to jaki był ich koszt.

Zgodnie z treścią art. 471 kc dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej
z niewykonania lub nienależytego wykonania umowy.

Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanej na powyższej podstawie jest więc niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania, szkoda, jak również adekwatny związek przyczynowy. Odpowiedzialność z art. 471 kc oparta jest na zasadzie winy, która jednak jest domniemywana.

W orzecznictwie konsekwentnie jest podnoszone, że strony umowy nie mogą uzależniać odbioru robót i wypłaty wynagrodzenia od braku jakichkolwiek usterek, albowiem jedynie wady istotne uzasadniać mogą taką odmowę. Uzasadnienie dla takiego podejścia wywodzi się z dążenia do rozróżnienia sytuacji niewykonania zobowiązania od nienależytego wykonania zobowiązania, kiedy to zachowanie dłużnika jedynie częściowo pozostaje sprzeczne z treścią zobowiązania, a ujawnienie wad w przedmiocie umowy uzasadnia skorzystanie z uprawnień z tytułu rękojmi (m.in. w poprzez podniesienie zarzutu obniżenia wynagrodzenia w odpowiednim stosunku), bądź też dochodzenie odszkodowania (co wymaga jednak wykazania szkody, tj. poniesienia kosztów i innych jej przesłanek; zob. uzasadnienie wyroku SN z dnia 15.02.2018 r., IV CSK 286/17,). Za niedopuszczalną uznać należy sytuację w której każde odstępstwo od „stanu idealnego” dawałby jednej ze stron prawo odmowy wypłaty wynagrodzenia w całości lub też w części (zob. m.in. wyroki SN
z dnia 22.06.2007 r., V CSK 99/07 i z dnia 21.04.2017 r., I CSK 333/16). Natomiast występowanie wad nieistotnych, drobnych usterek nie wyłączających normalnego korzystania z przedmiotu umowy zgodnie z jej celem i nie czyniących go całkowicie niezdatnym do zwykłego użytku nie powoduje możliwości odmowy odbioru, a także odmowy zapłaty wynagrodzenia.

Zgodnie z opinią biegłego sądowego mgr inż. G. R. nieszczelność fasady, a w konsekwencji powstające przecieki powstały na skutek nieprawidłowego wykonania obróbek blacharskich, które leżały po stronie wykonujących elewację budynku. Odpowiedzialny za te prace był M. C., zaś wykonanie obróbek blacharskich zostało mu zlecone bezpośrednio przez pozwanego. Natomiast okolicznością odrębną było niestaranne wykonanie przez powódkę połączeń pakietów szyb, które w konsekwencji nie powodowały nieszczelności w fasadzie, lecz jedynie ze względów estetycznych były niedopuszczalne. Z uwagi na fakt, że bezpośrednią przyczyną powstawania przecieków były błędy w wykonaniu obróbek blacharskich wykonywanych przez M. C., brak było podstaw do przyjęcia odpowiedzialności powódki za poprawność ich wykonania. Ona natomiast odpowiada za łączenie szyb fasady za pomocą silikonu. W tym wypadku prace naprawcze związane z estetyką będą wiązać się z koniecznością wycięcia wszystkich spoin wypełnionych silikonem i wykonania ich na nowo. Szacunkowy koszt usunięcia wad
i usterek wynosi 6.681,36 zł brutto. Tym samym dochodzoną zatem pozwem kwotę należało pomniejszyć o koszt napraw (50.000,00 zł - 6.681,36 zł = 43.318,64 zł).

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 43.318,64 zł i oddalił powództwo w pozostałym zakresie, o czym orzekł w pkt 1 i 2 sentencji wyroku.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie od zasądzonej należności Sąd orzekł w pkt 1 sentencji wyroku w oparciu o treść art. 481§1 kc, zgodnie z terminem płatności wynikającym z faktury, której otrzymania ani treści pozwany nie kwestionował.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd. 1 kpc, zgodnie
z zasadą stosunkowego ich rozdzielenia.

Na koszty te w rozpoznawanej sprawie złożyła się opłata sądowa od pozwu w kwocie 2.500,00 zł obliczona zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz.U. z 2018 r. poz. 473 ze zm.), koszty zastępstwa procesowego stron w kwocie po 3.600,00 zł obliczone zgodnie z §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.), kwota po 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa wynikająca z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. Nr 225, poz. 1635 ze zm.), oraz kwota 5.682,46 zł tytułem kosztów opinii biegłego sporządzonej w sprawie (powódka uiściła zaliczkę na poczet tych kosztów
w wysokości 1.000,00 zł).

Powódka poniosła koszty procesu w wysokości 7.717,00 zł, pozwany w wysokości 3.617,00 zł, zaś Skarb Państwa Sąd Rejonowy w Kaliszu poniósł je tymczasowo w kwocie 4.682,46 zł.

Powódka przegrała proces w 13%, zaś pozwany w 87%. W takiej zatem części winni ponieść jego koszty. Dlatego też Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 5.721,58 tytułem zwrotu kosztów procesu od uwzględnionej części powództwa, o czym orzekł w pkt 3 sentencji wyroku.

Nadto, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał pobrać od powódki na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 608,72 zł, a od pozwanego 4.073,74 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych,
o czym orzekł w pkt 4 i 5 sentencji wyroku.

sędzia Katarzyna Górna-Szuława