Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Kalisz, dnia 01 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Berczyńska - Bruś

Protokolant: Anna Woźniakowska

po rozpoznaniu w dniu 01 marca 2017 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa – (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko – Ł. K.

o zapłatę

1. zasądza od pozwanego Ł. K. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 27,39 złotych (dwadzieścia siedem złotych trzydzieści dziewięć groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 10 listopada 2015 roku do dnia zapłaty,

2. oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3. zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 197,00złotych (sto dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego,

4. wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

SSR Magdalena Berczyńska - Bruś

Sygn. akt V GC 933/16

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna w W. pozwem z dnia 10 listopada 2015r. wniósł do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie o zasądzenie nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym od pozwanego Ł. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) w K. kwoty 1.331,03 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 16,67 zł od dnia 24 marca 2015r. do dnia zapłaty, od kwoty 10,72 zł od dnia 22 maja 2015r. do dnia zapłaty i od kwoty 1.303,64 zł od dnia 30 lipca 2015r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że powód wynajmował pozwanemu należące do niego powierzchnie usługowe. Pozwany zobowiązany był do zapłaty umówionego czynszu wraz z dodatkowymi opłatami eksploatacyjnymi w wysokości ustalonej w treści umowy. Z tego tytułu powód wystawił wobec pozwanego faktury VAT/dokumenty księgowe.

Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, którym rozstrzygnął zgodnie z żądaniem pozwu.

Zachowując ustawowy termin, pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym wniósł o oddalenie powództwa. Pozwany przyznał , że łączyła go z powodem umowa najmu lokalu użytkowego w K. w budynku użytkowym dworca kolejowego pozostającego w zarządzie powoda. Umowa została rozwiązana w dniu 31 marca 2015r. Pozwany podniósł, że wszelkie kwestie finansowe między stronami umowy najmu zostały uregulowane.

Postanowieniem z dnia 4 maja 2016r. sprawę przekazano do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kaliszu.

Do pisma procesowego z dnia 6 lipca 2016r. pełnomocnik powoda załączył podpisany pozew, pełnomocnictwo, notę odsetkową z dnia 9 marca 2015r. na kwotę 16,67 zł, notę odsetkową z dnia 7 maja 2015r. na kwotę 10,72 zł, fakturę rozliczeniową VAT nr (...) z 15 lipca 2015r. na kwotę 1.303,64 zł, wezwanie do zapłaty z dnia 15 października 2015r.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty wniesionym na urzędowym formularzu pozwany podniósł zarzut potrącenia kwoty wpłaconej powodowi z tytułu kaucji zabezpieczającej umowę łączącą strony. Pozwany potwierdził, że strony łączyła umowa najmu, która została rozwiązana 31 marca 2015r. W momencie zdania lokalu przedstawicielowi powoda spisano stan licznika. Numer licznika ujęty na protokole zdawczo odbiorczym nie jest tożsamy z numerem licznika widniejącym na fakturze VAT. Nie zgadza się również stan licznika. Pozwany nie zakwestionował jedynie kwot 16,67 i 10,72 stanowiących odsetki za opóźnienie. Do sprzeciwu załączono umowy najmu i protokoły zdawczo – odbiorcze.

W piśmie procesowym z dnia 17 października 2016r. pełnomocnik powoda wskazał, ze korespondencja do pozwanego była kierowana na adres wskazany w umowie, że zarzut potrącenia jest bezprzedmiotowy ponieważ pozwany nie uiścił kaucji w wysokości 628,47 zł. Dokonana przez P. U. wpłata kwoty 628,47 zł w dniu 19 lipca 2011r. został przeksięgowana na jej bieżące zadłużenie.

Na rozprawie w dniu 1 marca 2017r. pozwany uznał roszczenie powoda co do kwoty 27,29 zł wynikającego z not odsetkowych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W budynku dworca w K. wydzielono lokale użytkowe. W kwietniu 2010r. doszło do zawarcia pierwszej umowy. Trzy osoby wynajęły lokal użytkowy o powierzchni 200 m2. W stosunku do każdej z osób zawarto odrębną umowę najmu. Pozwany wynajmował lokal na siłownię, P. K. wynajmowała lokal na saunę, a K. U. na fitness. Remont wykonywany był ze środków własnych najemców. Stawiali ścianki działowe, kładki płytki, panele, remontowano toalety. Pozwany w 2011r. wynajął dodatkową powierzchnię po toaletach dworca, które wyremontował na potrzeby siłowni. Umowy przewidywały, że powód nie będzie zwracał najemcą nakładów poniesionych na lokale. Umowy z 2010r. były zawarte na okres 5 lat, a umowa pozwanego z 2011r. zawarta była na czas nieoznaczony.

Dowód: zeznania P. K. (00:14:58 – 00:27:02 minuta rozprawy z

dnia 11 stycznia 2017r.)

W dniu 7 kwietnia 2010r. strony zawarły umowę nr (...) której przedmiotem było 88,50 m 2 powierzchni w budynku dworca w K.. Pozwany, który wskazał w umowie swój adres zamieszkania, oświadczył, że przedmiot najmu będzie wykorzystywał na cele związane z prowadzeniem siłowni. Pozwany miał ponieść wszelkie koszty wynikające z konieczności przystosowania przedmiotu najmu do swoich potrzeb bez prawa żądania zwrotu poniesionych kosztów od powoda. Pozwany zobowiązał się płacić powodowi czynsz z góry w okresach miesięcznych na podstawie faktury w terminie w niej określonym w kwocie 539,85 zł. Oprócz czynszu najemca zobowiązał się uiszczać opłaty miesięczne z tytułu dostawy wody w wysokości 2,80 zł za m3, za odprowadzanie ścieków w wysokości 4,40 zł za m3 i ogrzewanie pomieszczeń. Rozliczenie za wodę miało następować na podstawie wskazań wodomierza założonego na koszt najemcy. Na tych samych zasadach rozliczana miała być należność za ścieki. Najemca zobowiązał się do zawarcia odrębnej umowy na dostawę energii elektrycznej.

Umowę zawarto na czas od dnia 15 kwietnia 2010 do dnia 31 marca 2015r. (§ 8 umowy).

W § 15 przewidziano, że przekazanie i zwrot przedmiotu najmu nastąpi na podstawie protokołu zdawczo – odbiorczego

Dowód: umowa najmu nr (...) (k. 62 – 66 akt)

W dniu 7 kwietnia 2010r. powód oraz K. U. zawarli umowę nr (...) której przedmiotem było 88,50 m 2 powierzchni w budynku dworca w K.. K. U., która wskazała w umowie swój adres zamieszkania, oświadczyła, że przedmiot najmu będzie wykorzystywała na cele związane z prowadzeniem (...) Klubu. Najemczyni miała ponieść wszelkie koszty wynikające z konieczności przystosowania przedmiotu najmu do swoich potrzeb bez prawa żądania zwrotu poniesionych kosztów od powoda. Zobowiązała się płacić powodowi czynsz z góry w okresach miesięcznych na podstawie faktury w terminie w niej określonym w kwocie 539,85 zł. Oprócz czynszu najemczyni zobowiązała się uiszczać opłaty miesięczne z tytułu dostawy wody w wysokości 2,80 zł za m3, za odprowadzanie ścieków w wysokości 4,40 zł za m3 i ogrzewanie pomieszczeń. Rozliczenie za wodę miało następować na podstawie wskazań wodomierza założonego na koszt najemcy. Na tych samych zasadach rozliczana miała być należność za ścieki. Najemczyni zobowiązała się do zawarcia odrębnej umowy na dostawę energii elektrycznej.

Umowę zawarto na czas od dnia 15 kwietnia 2010 do dnia 31 marca 2015r. (§ 8 umowy).

W § 15 przewidziano, że przekazanie i zwrot przedmiotu najmu nastąpi na podstawie protokołu zdawczo – odbiorczego.

Dowód: umowa najmu nr (...) (k. 69 – 73 akt)

W dniu 15 kwietnia 2010r. strony podpisały protokół zdawczo – odbiorczy do umowy nr (...), stwierdzając stan lokalu jako dobry i dostateczny.

Dowód: protokół zdawczo – odbiorczy z 15.04.2010r. (k. 85 – 86 akt)

W dniu 4 lipca 2011r. strony zawarły umowę najmu nr (...), której przedmiotem było 33,20 m 2 powierzchni. Pozwany oświadczył, że przedmiot najmu przeznaczy na salę ćwiczeń. Pozwany zobowiązał się płacić powodowi czynsz z góry w okresach miesięcznych w kwocie 170,32 zł. Oprócz czynszu najemca zobowiązał się uiszczać opłaty miesięczne z tytułu ogrzewania lokalu. Najemca zobowiązał się do zawarcia odrębnej umowy na dostawę energii elektrycznej z (...) S.A.

W § 4 ust.5 umowy przewidziano, że pozwany wpłaci powodowi kwotę 628,47 zł tytułem kaucji zabezpieczającej stanowiącej równowartość trzymiesięcznego czynszu brutto. Kaucja miała zostać zwrócona w wysokości nominalnej bez oprocentowania po rozwiązaniu umowy, jeżeli nie zostanie wykorzystana na zaspokojenie roszczeń.

Umowę zawarto na czas nieoznaczony od dnia 1 lipca 2011r. (§ 7 umowy).

W § 11 przewidziano, że umowa mogła zostać rozwiązana przez każdą ze stron z zachowaniem trzymiesięcznego wypowiedzenia przypadającego na koniec miesiąca kalendarzowego. Opóźnienie przez pozwanego w zapłacie czynszu najmu lub opat za dwa okresy płatności, niewpłacenie kaucji stanowiło podstawę do rozwiązania umowy przez powoda bez zachowania wypowiedzenia.

Dowód: umowa najmu nr (...) (k. 55 – 58 akt)

W dniu 19 lipca 2011r. P. U. dokonała przelewu kaucji w wysokości 628,47 zł w imieniu pozwanego. W tytule przelewu wskazała „kaucja – T.”.

Dowód: wyciąg z rachunku bankowego (k. 101 akt)

W dniu 2 stycznia 2015r. powód wystawił wobec pozwanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 1.059,41 zł z tytułu czynszu i świadczeń dodatkowych (zaliczek).

Dowód: faktura VAT nr (...) z 2.01.2015r. (k. 87 akt)

W dniu 4 lutego 2015r. powód wystawił wobec pozwanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 606,57 zł z tytułu czynszu i świadczeń dodatkowych (zaliczek).

Dowód: faktura VAT nr (...) z 4.02.2015r. (k. 88 akt)

W dniu 3 marca 2015r. powód wystawił wobec pozwanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 1.059,41 zł z tytułu czynszu i świadczeń dodatkowych (zaliczek).

Dowód: faktura VAT nr (...) z 2.01.2015r. (k. 89 akt)

Najemcy nie zdecydowali się na przedłużenie umów ponieważ powód podwyższał stawki na media i czynsz. Działalność najemców przestała przynosić dochody ze względu na koszty. W 2014r. powód przeprowadzał remont dworca i uniemożliwił przez miesiąc dostęp do lokali. Wszystkie lokale opuszczono 31 marca 2015r. Przez cały okres najmu najemcy dostawali faktury na czynsz oraz zaliczki na media czyli wodę, ścieki, ogrzewanie i energię elektryczną. Później kwoty zaliczek były rozliczane. Nigdy nie okazywano najemcom faktur źródłowych i nie było ustalonych okresów kiedy dochodziło do tych rozliczeń. Było to dokonywane w formie faktury. Najemcy byli rozliczani na podstawie podlicznika znajdującego się w piwnicy, który miał napis „siłownia”. W czasie przekazywania lokali administratorowi dworca M. Ł. obecne były P. K. i K. U.. Spisano wtedy w piwnicy stany wodomierza i licznika energii elektrycznej. Wszystkie faktury musieli uregulować do 31 marca 2015r. W przeciwnym przypadku nie podpisano by protokołu zdawczo – odbiorczego. Powód wystawił fakturę rozliczeniową tylko na pozwanego, a nie na trzy firmy jak poprzednio. Kaucja pojawiła się dopiero w umowie pozwanego z 2011r. P. K. prowadzi księgowość pozwanego i zrobiła przelew z tytułu kaucji w imieniu pozwanego ze swojego rachunku bankowego. Ani ona ani K. U. nie miały obowiązku wpłacenia kaucji. Kaucja nie została zwrócona ani nie zaliczono jej na poczet zobowiązań.

Dowód: zeznania P. K. (00:27:02 – 00:44:52 minuta rozprawy z

dnia 11 stycznia 2017r.)

Za energię elektryczną i za wodę najemcy płacili powodowi. Gdy ktoś z ramienia powoda przychodził spisywać liczniki, to zawsze któryś z najemców był obecny. Umowy rozwiązały się na skutek upływu okresu najmu. Umowę z 2011r. pozwany wypowiedział również na dzień 31 marca 2015r. W tym dniu żaden najemca nie miał zaległości czynszowych. Wiedzieli natomiast, że po 31 marca 2015r. dostaną jeszcze fakturę będącą końcowym rozliczeniem. Przy zawieraniu umowy jak i przy jej rozwiązaniu powód obiecywał pozwanemu, że kaucja zostanie mu zwrócona jeżeli nie będzie miał zaległości. Powód nie przedstawił jednak pozwanemu pisma, w którym rozlicza jego kaucję. Na spotkaniu z przedstawicielami powoda, gdy najemcy negocjowali zwolnienie z płacenia czynszu na czas remontu dworca powód poinformował pozwanego, że jego kaucję zaliczył na poczet zaległości P. K.. Nie była ona jeszcze wtedy żoną pozwanego. Pozwany nie zgadzał się na taki sposób zaliczenia. Powód miał tę okoliczność wyjaśnić. Numer wodomierza na protokole zdawczo odbiorczym lokalu jest prawidłowy. Na fakturze wskazano jednakże zupełnie inny numer wodomierza i stan wodomierza, który nie odpowiadał stanowi wodomierza z protokołu zdawczo – odbiorczego. Pozwany zwracał na to uwagę pozwanemu, ale bezskutecznie.

Dowód: zeznania pozwanego (00:11:41 – 00:23:32 minuta rozprawy z dnia 1

marca 2017r)

W dniu 4 marca 2015r. powód poinformował pozwanego, że w odpowiedzi na pismo z dnia 24 grudnia 2014r. dotyczącego rozwiązania umowy nr (...) z dnia 4 lipca 2011r. strony zgodnie oświadczają, że w/w umowa rozwiązana będzie z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia za skutkiem na 31 marca 2015r. Na dzień 31 marca 2015r. ustalono termin spisania protokołu zdawczo – odbiorczego. Ponadto powód poinformował pozwanego, że kaucja zabezpieczająca w wysokości 628,47 zł zostanie zwrócona na wskazany rachunek bankowy lub w przypadku braku wpłaty przeksięgowana na poczet zadłużenia z tytułu czynszu najmu.

Dowód: pismo powoda do pozwanego z 4.03.2015r. (k.74 akt)

W dniu 9 marca 2015r. powód wystawił wobec pozwanego notę odsetkową w kwocie 16,67 zł z tytułu opóźnień w płatności faktur.

Dowód: nota odsetkowa z 9.03.2015r. (k. 25 akt)

W dniu 31 marca 2015r. P. U. w imieniu pozwanego podpisała protokół zdawczo – odbiorczy do umowy nr (...), w którym wskazano dobry lub bardzo dobry stan pomieszczeń. Stan wodomierza nr (...) wskazano

na 334 m2, z zastrzeżeniem wspólnego rozliczenia z „ (...) (...) i (...) – O..

Dowód: protokół zdawczo – odbiorczy z 31.03.2017r. (k. 59, 82- 83 akt)

Pozwany upoważnił P. U. do odbioru i podpisania protokołu zdawczo – odbiorczego wynajmowanych pomieszczeń. Upoważnienie dotyczyło umowy nr (...) z 7.04.2010r. i (...) (...) 4.07.2011r.

Dowód: upoważnienie pozwanego dla P. U. (k. 84 akt)

W dniu 31 marca 2015r. P. U. (...) – (...) C. podpisała we własnym imieniu protokół zdawczo – odbiorczy do umowy nr (...), w którym wskazano dobry lub bardzo dobry stan pomieszczeń. Stan wodomierza nr (...) wskazano na 334 m2, z zastrzeżeniem wspólnego rozliczenia z „(...) (...) i (...).

Dowód: protokół zdawczo – odbiorczy z 31.03.2017r. (k. 60 - 61 akt)

W dniu 31 marca 2015r. K. U. (...) podpisała we własnym imieniu protokół zdawczo – odbiorczy do umowy nr (...), w którym wskazano dobry lub bardzo dobry stan pomieszczeń. Stan wodomierza nr (...) wskazano na 334 m2, z zastrzeżeniem wspólnego rozliczenia z (...) i Sauna C. - O..

Dowód: protokół zdawczo – odbiorczy z 31.03.2017r. (k. 67 - 68 akt)

W dniu 7 maja 2015r. powód wystawił wobec pozwanego notę odsetkową na kwotę 10,72 zł z tytułu opóźnień w płatności faktur.

Dowód: nota odsetkowa z 7.05.2015r. (k. 26 akt)

W dniu 15 lipca 2015r. powód wystawił wobec pozwanego fakturę rozliczeniową VAT nr (...) do wymienionych faktur, z których tylko numer jednej z nich odpowiada numerowi faktury powołanej w nocie odsetkowej z dnia 9 marca 2015r. W fakturze powołano numer licznika (...) (40) i wyliczono niedopłatę za wodę w wysokości 459,76 zł i ścieki w wysokości 983,85 zł. Do zapłaty wyliczono kwotę 1.303.64 zł, termin płatności wskazano na dzień 29 lipca 2015r.

Dowód: faktura rozliczeniowa z 15.07.2015r.(k. 27 – 28 akt)

W dniu 15 października 2015r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 1.331,03 zł, kierując wezwanie na adres prowadzonej przez pozwanego do dnia 31 marca 2015r. działalności gospodarczej w budynku powoda.

Dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty (k. 29 – 30 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów, zeznań świadka P. K. oraz na podstawie zeznań pozwanego.

Sąd na podstawie art. 302 § 1 k.p.c. ograniczył dowód z zeznań stron do przesłuchania pozwanego albowiem powód nie stawił się na rozprawie mimo prawidłowego wezwania pod rygorem pominięcia dowodu z jego zeznań.

Sąd zważył co następuje:

Strony zawarły umowę najmu, przez którą wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz (art. 659 §1 kodeksu cywilnego).

Umowy z pozwanym zostały zawarte na piśmie, przy czym tylko w jednej z nich wskazano obowiązek uiszczenia przez pozwanego kaucji zabezpieczającej. P. K. i K. U., które również wynajmowały od powoda powierzchnię użytkową miały zawarte odrębne umowy najmu. W ich umowach nie przewidziano obowiązku wpłacenia kaucji zabezpieczającej.

Zgodnie z art. 669§ 1 k.c. najemca obowiązany jest uiszczać czynsz w terminie umówionym. Obowiązkiem pozwanego wynikającym z zawartej umowy była również zapłata z tytułu świadczeń dodatkowych, t.j. za dostawę wody i energii elektrycznej, za odprowadzanie ścieków. W stosunku do każdego z najemców powód miał jednak dokonywać odrębnych rozliczeń. Potwierdza to treść protokołów zdawczo -odbiorczych, w których wskazano że dokonane w protokole rozliczenie za wodę i za energię elektryczną jest wspólne dla trojga najemców.

W załączonej do pozwu fakturze rozliczeniowej z dnia 15 lipca 2015r. wskazano jednak zupełnie inny numer wodomierza niż numer wodomierza wskazany w protokołach zdawczo – odbiorczych i inne wskazanie licznika.

W fakturze z dnia 15 lipca 2015r. wystawionej jedynie wobec pozwanego, jako saldo rozliczeń z pozwanym wskazano kwotę 27,39 zł, co potwierdza zeznania pozwanego, że z tytułu należności czynszowych w dniu rozwiązania umów najmu pozwany był rozliczony z powodem. Kwota 27,39 zł stanowi sumę zobowiązań pozwanego wynikających z not odsetkowych, z których jedna była wystawiona po rozwiązaniu umowy. Wskazane w fakturze rozliczenie za wodę i ścieki nie znajduje żadnego odniesienia do protokołu zdawczo – odbiorczego. Niezrozumiałe jest również obciążenie jedynie pozwanego za zużytą wodę, skoro rozliczenie miało być kierowane do trojga najemców. Fakturę wystawiono na podstawie innego wodomierza niż wodomierz współużytkowany przez pozwanego. Ponadto powód próbował doręczyć fakturę i wezwanie do zapłaty pozwanemu pod adresem wynajmowanego przez siebie lokalu kilka miesięcy po rozwiązaniu z pozwanym umowy. Nie jest prawdą, że taki adres do doręczeń był wskazany w umowie. Pozwany w obydwu umowach wskazał swój adres zamieszkania. Mimo to powód również adres wynajmowanego przez siebie lokalu wskazał jako adres pozwanego w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Powód nie wykazał, że faktura rozliczeniowa z dnia 15 lipca 2015r. została wystawiona prawidłowo, w oparciu o prawdziwe dane zużycia mediów i z uwzględnieniem uiszczonej przez pozwanego kaucji zabezpieczającej.

Powód w sposób nieuprawniony nie uwzględnił bowiem wpłaconej przez pozwanego kaucji. Z twierdzeń pełnomocnika powoda wynikało, że dokonał jej zaliczenia na poczet zobowiązań P. K., nie informując o tym zainteresowanych i wbrew wyraźnej dyspozycji wpłacającej kaucję na poleceniu przelewu. Sposób przeprowadzanych z najemcami rozliczeń świadczy albo o złej woli powoda albo o wadach w działaniu jego służb księgowych i administracyjnych.

Powództwo jako nieudowodnione podlegało oddaleniu z wyjątkiem kwoty wynikającej z not odsetkowych, uznanej przez pozwanego. W tym zakresie, na podstawie art. 333§ 1 pkt 2 k.p.c. Sąd nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

O kosztach postępowania Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 100 zd. 2 kodeksu postępowania cywilnego, zgodnie z którym sąd może włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania i obciążył nimi w całości powoda. Kosztami, które podlegały zasądzeniu od powoda na rzecz pozwanego było wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego ustalone w oparciu o § 6 pkt.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. nr 163, poz. 1348 z późn. zm.) wraz z opłatą skarbową w wysokości 17 zł od pełnomocnictwa.

/-/SSR Magdalena Berczyńska-Bruś