Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2018 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Berczyńska – Bruś

Protokolant: Joanna Adamiak

po rozpoznaniu w dniu 19 września 2018 r. w Kaliszu

na rozprawie sprawy

z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w O.

przeciwko D. J.

o zapłatę

1. zasądza od pozwanej D. J. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w O. kwotę 257,56 złotych (dwieście pięćdziesiąt siedem złotych 56/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwoty 85,19 złotych (osiemdziesiąt pięć złotych 19/100) od dnia 2 marca 2018 r. do dnia zapłaty,

2. umarza postępowanie w pozostałym zakresie,

2. zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 100 złotych (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych oraz kwotę 917 złotych (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

SSR Magdalena Berczyńska – Bruś

Sygn. akt V GC 712/18

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. pozwem z dnia 27 listopada 2017r. wniósł o zasądzenie od pozwanej D. J. nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym kwoty 2 477,37 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi kwoty 2.305 zł od dnia 11 października 2017r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu powód wskazał, że nabył od firmy (...) Spółki Jawnej w K. w następstwie przelewu wierzytelności (art.509 k.c.), wierzytelności wobec pozwanej, wynikające z tytułu nieuiszczenia kwoty, której dotyczy pozew, a która wynika z faktury VAT. Na kwotę wierzytelności głównej składa się wierzytelność w wysokości 2.305 zł wynikająca z faktury, natomiast kwota 172,37 zł wynika z art. 10 ustawy z dnia 10 marca 2013r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych.

O fakcie zawarcia umowy o przelewie wierzytelności nr (...) pozwana została zawiadomiona.

Do pozwu załączono umowę o przelewie wierzytelności z załącznikami, zawiadomienie dłużnika o przelewie, wezwanie do zapłaty i fakturę VAT.

W dniu 17 stycznia 2018r. Referendarz Sądowa w Sądzie Rejonowym w Kaliszu wydała nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, sygn. akt V GNc 5323/17, zgodnie z żądaniem pozwu.

Nakaz zapłaty stracił moc w wyniku wniesienia przez pozwanego w ustawowym terminie sprzeciwu od nakazu zapłaty. W sprzeciwie pozwany wniósł o oddalenie powództwa. Sprzeciw został wniesiony co do całości nakazu. Pozwany przyznała, że był związany z (...) Spółką Jawną umową na wykonanie instalacji elektrycznej, dla której wystawiona został faktura nr (...). Zaprzecza jednak, aby nadal był zobowiązany do jej zapłaty albowiem zobowiązanie wygasło na skutek jego zaspokojenia. W dniu 1 grudnia 2017r. pracownik (...) Spółki Jawnej potwierdził na egzemplarzu faktury pozwanej fakt przyjęcia całej wynikającej z niej kwoty, tj. 4.305 zł. Zapłata została dokonana gotówką do rąk własnych R. K. (1), który był upoważniony do negocjowania warunków umowy i przyjęcia gotówki. Zapłacono mu kwotę 2.000 zł tytułem zaliczki na poczet prac, a dalej kwotę 2.305 zł gotówką. Zaliczkę wpłacił przedstawiciel pozwanej A. R.. O powyższych okolicznościach powód posiadał wiedzę przed wszczęciem postępowania albowiem był o tym informowany w trakcie rozmów telefonicznych. Należność została zapłacona w całości przed doręczeniem pozwu. Do sprzeciwu załączono fakturę VAT z ręcznym dopiskiem z 1 grudnia 2017r.

Doręczając odpis sprzeciwu od nakazu zapłaty Przewodnicząca zobowiązała powoda do ustosunkowania się do jego treści w terminie dwutygodniowym.

W odpowiedzi na sprzeciw z dnia 18 czerwca 2018r. powód wniósł o zasądzenie od pozwanej kwoty 257,56 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych od kwoty 85,19 zł od dnia 2 marca 2018r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Ponadto cofnął wniosek o przesłuchanie świadków Ł. S. i S. S.. W uzasadnieniu wskazał, że wpłaty, na które powołuje się pozwana w treści sprzeciwu zostały dokonane do rąk pierwotnego wierzyciela już po zawiadomieniu pozwanej o przelewie wierzytelności i po wytoczeniu powództwa w sprawie. Z uwagi na dobrą wolę wpłacona przez pozwaną po wytoczeniu powództwa kwota w łącznej wysokości 2.305 zł została przez nią uwzględniona w dniu 1 marca 2018r., kiedy cedent uregulował należną powodowi prowizję od w/w kwoty zgodnie z zawarta umową, przy czym zapłacona cedentowi kwota została zaliczona na skapitalizowane odsetki w kwocie 85,19 zł i 2.219,81 zł na należność główną. Powód podtrzymał więc żądanie pozwu w zakresie dotyczącym żądania zasądzenia kwoty 85,19 zł tytułem należności głównej wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od dnia 2 marca 2018r. do dnia zapłaty i kwoty 172,37 zł tytułem tzw. stałej rekompensaty, stanowiącej równowartość 40 Euro z ustawy z dnia 8 marca 2013r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych.

W piśmie procesowym z dnia 3 września 2018r. pełnomocnik pozwanej wniósł o oddalenie powództwa zaprzeczając aby pozwana została skutecznie zawiadomiona o przelewie wierzytelności objętych pozwem. Powodowi nie należy się również równowartość kwoty 40 Euro albowiem jest to sprzeczne ze społeczno – gospodarczym przeznaczeniem prawa oraz zasadami współżycia społecznego, pewności obrotu i uczciwości kupieckiej. Ponadto w chwili przelewu wierzytelności usługa będąca przedmiotem faktury nie była ukończona, a roszczenie nie było jeszcze wymagalne. Odbiór instalacji wykonanej przez cedenta odbył się dopiero po cesji wierzytelności. W dacie cesji nie była ona jeszcze w całości ukończona. Nie sposób domagać się zapłaty za niewykonaną usługę i okoliczności tej nie zmienia przedwczesne wystawienie faktury.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 października 2017r. (...) S. w K. wystawił wobec pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 4.305 zł z tytułu instalacji elektrycznej – garaż ul. (...). Termin płatności wskazano na 10 października 2017r., a formę płatności gotówką. Do zapłaty po zapłaceniu kwoty 2.000 zł została kwota 2.305 zł. Faktura nie została podpisana przez przedstawiciela pozwanego.

Dowód: faktura VAT nr (...) (k.11 akt)

W dniu 23 października 2017r. (...) Spółka Jawna w K. reprezentowany przez wspólników Ł. S. i S. S. przeniósł na rzecz powoda wierzytelność przysługującą mu względem pozwanej w kwocie 2.305 zł, z tytułu faktury VAT (...).

Dowód: umowa o przelewie wierzytelności nr (...)/

K./ (...) z dnia 23.10.2017r. z załącznikiem (k. 4-8 akt)

W dniu 23 października 2017r. Ł. S. oświadczył, że jest współwłaścicielem firmy (...) wraz z ojcem. W sierpniu 2017r. pan K. zaproponował powodowi wykonanie prac elektrycznych w garażu przy ul. (...) w K.. Uzgodniono z właścicielem obiektu, że za prace i materiał zapłacone zostanie 4.500 zł netto. Po wykonaniu prac bez montażu lamp miał zapłacić 3.500 zł netto. Zapłacił 2000 zł i pozostało do wyrównania 1500 zł plus VAT 805 zł. Mimo wystawienia faktury z 10 października 2017r. do dnia dzisiejszego nie zapłacił.

Dowód: oświadczenie przedstawicieli cedenta (k. 13 akt)

W dniu 30 października 2017r. powód wezwał pozwaną do zapłaty załączając „zawiadomienie dłużnika o przelewie wierzytelności”, które zostało podpisane przez wspólników cedenta S. S. i Ł. S.. Wezwanie do zapłaty ostateczne wraz z zawiadomieniem o przelewie wierzytelności zostało doręczone pozwanej w dniu 2 listopada 2017r. Przesyłkę odebrał dorosły domownik pozwanej P. J..

Dowód: wezwanie do zapłaty ostateczne z 30.10.2017r. (k. 9 akt),

zawiadomienie dłużnika o przelewie wierzytelności (k. 14 akt),

potwierdzenie odbioru w dniu 2.11.2017r.(k. 10 akt)

R. K. sporządził ręczny dopisek na odpisie faktury VAT nr (...), że otrzymał 1 grudnia 2017r. 4.305 zł w całości.

Dowód: kopia faktury z ręcznym dopiskiem (k. 35 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów.

Sąd oddalił wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodów z zeznań świadków i dokumentów załączonych do pisma procesowego z dnia 31 sierpnia 2018r., nie spełniający wymogów formalnych przewidzianych w art. 505 ² k.p.c. jako spóźniony, na podstawie art. 207 § 6 k.p.c. Wnioski dowodowe zostały złożone na okoliczność, która nie została podniesiona w sprzeciwie od nakazu zapłaty. Uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów spowodowałoby zwłokę w rozpoznaniu sprawy, a pełnomocnik pozwanej nie wykazał, że okoliczności tych nie podniósł bez swojej winy ani, że występują inne wyjątkowe okoliczności.

Sąd zważył co następuje:

(...) Spółkę jawną w K. i pozwaną łączyła ustna umowa o dzieło przez którą przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia (art.627 kodeksu cywilnego).

Jedynymi przedstawionymi przez powoda dokumentami wskazującymi treść tej umowy były faktura VAT i oświadczenie Ł. S. z dnia 23 października 2017r., z których wynika określenie stron umowy, jej przedmiot, data realizacji, wysokość wynagrodzenia i termin płatności.

Pozwana w sprzeciwie od nakazu zapłaty nie zakwestionowała faktu zawarcia umowy ani jej wykonania. Nie zakwestionowała prawidłowości wystawienia faktury z dnia 10 października 2017r. Jedynym podniesionym zarzutem pozwanej był fakt dokonania zapłaty za tę fakturę gotówką do rąk R. K. (1), pracownika cedenta w dniu 1 grudnia 2017r.

Powód stał się wierzycielem pozwanej na skutek przelewu wierzytelności.

Zgodnie bowiem z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Odpowiedzialność pozwanej względem powoda z tytułu przelanej wierzytelności jest taka sama jak wobec cedenta (...) Spółki jawnej w K..

Zgodnie z art. 512 k.c. dopóki zbywca nie zawiadomił dłużnika o przelewie, spełnienie świadczenia do rąk poprzedniego wierzyciela ma skutek względem nabywcy, chyba że w chwili spełnienia świadczenia dłużnik wiedział o przelewie. Przepis ten stosuje się odpowiednio do innych czynności prawnych dokonanych między dłużnikiem a poprzednim wierzycielem.

Postępowanie dowodowe wykazało, że pozwana dowiedziała się o przelewie wierzytelności w dniu 2 listopada 2017r. O tym, że ma obowiązek dokonać zapłaty jedynie na rzecz powoda oraz, że spełnienie świadczenia na rzecz cedenta – zbywcy wierzytelności nie zwolni jej z długu wobec powoda dowiedziała się w tym samym dniu z wezwania do zapłaty wysłanego przez powoda.

Powód był uprawniony nadal domagać się od niej należności wynikającej z umowy przelewu. Nie kwestionował jednak faktu dokonania przez pozwaną zapłaty kwoty 2.305 zł na rzecz cedenta w dniu 1 grudnia 2017r., tj. po wytoczeniu powództwa. Powód otrzymał odpis sprzeciwu w dniu 7 czerwca 2018r., uwzględnił jednak fakt dokonanej zapłaty przez pozwaną w dniu 1 marca 2018r., kiedy otrzymał od cedenta wynagrodzenie zgodnie z umową przelewu wierzytelności i windykacji roszczeń z dnia 23 października 2017r. Powód prawidłowo również dokonał zaliczenia wpłaconej przez pozwaną kwoty, zgodnie z art.451§ 1 k.c. w pierwszej kolejności na zaległe odsetki. Do zapłaty pozostała więc kwota 85,19 zł roszczenia głównego i równowartość kwoty 40 Euro.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w tych kwotach.

Uwzględniając roszczenie powoda Sąd uwzględnił je również w zakresie żądania zasądzenia odsetek ustawowych od pozostałej kwoty roszczenia głównego. Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi (art. 481 § 1 k.c.).

Uprawnienie powoda do domagania się od pozwanego kwoty 172,37 zł stanowiącej równowartość kwoty 40 Euro, stanowiącej koszty windykacji należności wynikającej z faktury objętej przedmiotem sprawy, wynika z art. 10 ust.1 ustawy z dnia 8 marca 2013r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz.U. z 28.03.2013r. poz. 203). Ustawa ta wprowadza dwa rodzaje kosztów windykacji jakich może żądać od dłużnika wierzyciel niezależnie od wysokości niezapłaconej wierzytelności. Pierwsze są kosztami zryczałtowanymi i wynoszą równowartość 40 Euro, przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne (art. 10 ust. 1 ustawy). Równowartość 40 euro należy się wierzycielowi za każdym razem kiedy dłużnik przekroczy termin zapłaty ustalony w umowie bądź na fakturze, niezależnie od rzeczywiście poniesionych kosztów.

Ograniczenie powództwa do kwoty 257,56 zł należy traktować jako cofnięcie pozwu w pozostałym zakresie i w tym zakresie Sąd na podstawie art.355 k.p.c. umorzył postępowanie.

Orzeczenie o kosztach postępowania wydano na podstawie wynikającej z art. 98 k.p.c. zasady odpowiedzialności za wynik procesu i obciążono nimi w całości przegrywającą spór pozwaną albowiem nawet zapłata na rzecz cedenta nastąpiła po wytoczeniu powództwa. Na koszty te złożyła się opłata sądowa od pozwu w kwocie 100 zł i wynagrodzenie pełnomocnika powoda ustalone w kwocie 900 zł w oparciu o § 2 pkt.3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 poz. 1804 z późn. zm.) wraz z opłatą skarbową w wysokości 17 zł od pełnomocnictwa.

SSR Magdalena Berczyńska-Bruś