Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 20 lutego 2023 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: sędzia Katarzyna Górna-Szuława

Protokolant: Magdalena Grzesiak

po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2023 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa M. N.

przeciwko J. K.

o zapłatę

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powoda M. N. na rzecz pozwanej J. K. kwotę 917,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

sędzia Katarzyna Górna-Szuława

Sygn. akt V GC 696/22

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 27 czerwca 2022 r. (data wpływu) powódka J. K. reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika wniósł o orzeczenie nakazem zapłaty w postepowaniu upominawczym, że pozwany M. N. ma zapłacić jej kwotę 4.786,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwoty 4.600,00 zł od dnia 01 czerwca 2022 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego wg norm przepisanych wraz opłatą skarbową od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż dochodzona pozwem kwota stanowi resztę ceny sprzedanej pozwanemu naczepy samochodowej.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanym w dniu 28 czerwca 2022 r.
w sprawie sygn. akt V GNc 1656/22 Sąd w osobie Starszego referendarza sądowego orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Z przedmiotowym rozstrzygnięciem nie zgodził się pozwany reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika i w dniu 27 lipca 2022 r. (data wpływu) złożył sprzeciw,
w którym zaskarżyli nakaz w całości wraz z powództwem wzajemnym. Wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, że zakupiona przyczepa miała wady. Wskazał, że w związku tymi z usterkami poniósł koszty najmu parkingu, prywatnej opinii biegłego oraz najmu przyczepy. Podniósł, że dnia 04 maja 2022 r. dokonał sprzedaży uszkodzonej naczepy za kwotę 12.300,00 zł brutto. Wskazał, że domaga się od powódki kwoty zwrotu poniesionych kosztów w łącznej wysokości 6.035,00 zł, rekompensaty straty doznanej w związku ze sprzedażą uszkodzonej przyczepy w kwocie 8.000,00 zł oraz odszkodowania
w wysokości 6.035,00 zł.

Zarządzeniem z dnia 26 sierpnia 2022 r. Przewodnicząca nakazała wyłączyć powództwo wzajemne z akt sprawy i zarejestrować jej w rep. GC pod nowym numerem.

W odpowiedzi na pozew z dnia 28 września 2022 r. (data wpływu) powódka (pozwana wzajemna) podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana J. K. była właścicielką naczepy typu chłodnia marki W. (...) o nr rej. (...) rok produkcji 2006.

(fakt bezsporny).

Dnia 22 lutego 2022 r. pojazd z wynikiem pozytywnym przeszedł okresowe badanie techniczne, ważne do dnia 22 lutego 2023 r.

(fakt bezsporny, a nadto: historiapojazdu.gov.pl).

W dniu 02 marca 2022 r. pozwana sprzedała powodowi naczepę za kwotę 20.000,00 zł netto, tj. 24.600,00 zł brutto. Na poczet zakupu powód uregulował kwotę 20.000,00 zł.

(fakty bezsporne).

Dnia 11 kwietnia 2022 r. na zlecenie powoda została sporządzona prywatna ekspertyza techniczna dotycząca ustalenia stanu technicznego ramy naczepy.

(dowód: opinia techniczna k. 8-18).

W dniu 09 maja 2022 r. K. G. wystawiła powodowi fakturę VAT nr (...) na kwotę 500,00 zł netto, tj. 615,00 zł brutto tytułem opłaty parkingowej za naczepę za miesiąc kwiecień.

(dowód: faktura VAT k. 23).

Pismem z dnia 16 maja 2022 r. reprezentujący pozwaną pełnomocnik odmówił zapłaty żądanych przez powoda kwot. Wskazał, że w dacie sprzedaży naczepa miała 16 lat i była użytkowana, zaś wada eksploatacyjna nie uzasadnia odpowiedzialności sprzedawcy z tytułu rękojmi.

(dowód: pismo k. 24-26, pełnomocnictwo k. 27).

Dnia 26 maja 2022 r. powód sprzedał kupioną od pozwanej naczepę za kwotę 10.000,00 zł netto, tj. 12.300,00 zł brutto. W protokole zdawczo-odbiorczym znajduje się uwaga, że naczepa uszkodzona, nie podlega zwrotowi.

(dowód: faktura VAT k. 21, protokół zdawczo-odbiorczy k. 22).

W dniu 01 czerwca 2022 r. M. K. (1) wystawiła powodowi fakturę VAT nr (...) na kwotę 2.500,00 zł netto, tj. 3.705,00 zł brutto tytułem najmu naczepy K..

(dowód: faktura (...) k. 20, KP k. 20).

Dnia 14 czerwca 2022 r. (...) Sp. z o.o. wystawiła powodowi fakturę VAT nr (...) na kwotę 1.500,00 zł netto, tj. 1.845,00 zł brutto tytułem najmu naczepy chłodni
o nr rej. (...).

(dowód: faktura (...) k. 19).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego w postaci dokumentów załączonych przez strony do akt sprawy, których autentyczność oraz prawdziwość stwierdzonych w nich faktów nie budziła jego wątpliwości. Nadto nie zostały one zakwestionowane przez pozwanego (art. 230 kpc).

Na rozprawie w dniu 23 stycznia 2022 r. Sąd dopuścił dowód z dokumentów załączonych przez powódkę do akt sprawy i na podstawie art. 235 ²§1 pkt 1 kpc w zw. z (...) kpc pominął pozostałe wnioski dowodowe.

Miał na uwadze, że niniejsza sprawa podlegała rozpoznaniu według przepisów
o postępowaniu w sprawach gospodarczych, zatem czynność strony, w szczególności oświadczenie woli lub wiedzy, z którą prawo łączy nabycie, utratę lub zmianę uprawnienia strony w zakresie danego stosunku prawnego, może być wykazana tylko dokumentem,
o którym mowa w art. 77 ³ kc. Zatem wniosek dowodowy stron o przesłuchanie w charakterze świadków S. W., I. N. i M. K. (2) były niedopuszczalne, bowiem fakty na jakie miały być przeprowadzone, czyli istnienia lub braku istnienia wad w naczepie zakupionej przez powoda od pozwanej nie mógł być wykazany tym dowodem.

Pełnomocnicy stron nie złożyli zastrzeżeń do protokołu w trybie art. 162 kpc w zakresie pominiętych wniosków dowodowych.

Sąd zważył, co następuje:

W przedmiotowej sprawie powód dochodził od pozwanej naprawienia szkody doznanej na skutek zakupienia od niej uszkodzonej naczepy.

Podstawą dochodzenia roszczeń powoda było niewłaściwe wykonanie przez pozwaną umowy sprzedaży, poprzez zbycie pojazdu zawierającego wady.

Zgodnie z treścią art. 471 kc dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej
z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Dochodząc roszczenia odszkodowawczego powód winien był wykazać istnienie zobowiązania, jego nieprawidłowe wykonanie przez pozwaną, powstanie szkody i jej wysokość oraz związek przyczynowy pomiędzy nimi. Roszczenie z art. 471 kc objęte jest również domniemaniem, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiada.

W zakresie pierwszej przesłanki powód niewątpliwie ją wykazał, co zresztą nie było między stronami sporne. W dniu 02 marca 2022 r. pozwana sprzedała mu naczepę typu chłodnia marki W. (...) o nr rej. (...) rok produkcji 2006 za kwotę 24.600,00 zł.

Na fakt nieprawidłowego wykonania umowy sprzedaży przez pozwaną, powód zaoferował dowód z prywatnej opinii technicznej oraz przesłuchania świadków.

Przedłożona przez powoda prywatna opinia opracowana na jego zlecenie nie może stanowić dowodu ani na istnienie wad naczepy zakupionej od pozwanej, ani na wysokość szkody, gdyż zgodnie z obowiązującym orzecznictwem stanowi ona jedynie umotywowane stanowisko strony (tak wyrok SN z dnia 09 maja 2007 r., II CSK 77/07, wyrok SA w Warszawie z dnia 27 września 2011 r., I ACa 133/11). Zaś zgodnie z treścią art. 458 ¹¹ kpc czynność strony, w szczególności oświadczenie woli lub wiedzy, z którą prawo łączy nabycie, utratę lub zmianę uprawnienia strony w zakresie danego stosunku prawnego, może być wykazana tylko dokumentem, o którym mowa w art. 77 ³ kc, nie zaś zeznaniami świadków, a takiego powód nie załączył do akt sprawy.

Z faktury VAT nr (...) wynika, że jedynie tyle, że w kwietniu 2022 r. po stronie powoda powstał obowiązek uiszczenia opłaty parkingowej za naczepę na rzecz wystawcy faktury. Nie wynika z niej natomiast, by była to naczepa stanowiąca przedmiot sporu, ani przyczyn jej postoju na parkingu. Z faktur VAT nr (...) wynika natomiast, że powód dokonał wynajmu naczep w nich wskazanych. Nie wykazał, by najem ten pozostawał w jakimkolwiek związku przyczynowym z naczepą zakupioną od pozwanej. Tym bardziej, że naczepę tą sprzedał w dniu 26 maja 2022 r., co było bezsporne pomiędzy stronami. W treści protokołu zdawczo-odbiorczego załączonego do faktury sprzedażowej znajduje się zapis, że naczepa uszkodzona i nie podlega zwrotowi. Jednakże na jego podstawie nie można ustalić, jakiego rodzaju jest to uszkodzenie, kiedy powstało, ani z jakiej przyczyny. Tym bardziej, że w dniu 22 lutego 2022 r. pojazd przeszedł przegląd techniczny z wynikiem pozytywnym.

W oparciu o zgromadzone dowody brak jest więc podstaw do stwierdzenia, że sprzedana przez pozwaną naczepa miała wady. Nadto, co należy podkreślić, ocena jej stanu technicznego w dacie sprzedaży, ewentualnego istnienia wad i ich charakteru wymaga wiedzy specjalnej, zaś powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika nie złożył wniosku
o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego na te fakty.

Mając na uwadze powyższe rozważania faktyczne i prawne Sąd uznał, iż powód nie wykazał swojego roszczenia ani co do zasady, ani co do wysokości. Dlatego też oddalił powództwo w całości, o czym orzekł w pkt 1 sentencji wyroku.

Powód przegrał sprawę w całości, więc na podstawie art. 98§1, 1 ¹ i 2 kpc, zgodnie
z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, winien ponieść jego koszty.

Na koszty te w rozpoznawanej sprawie złożyła się opłata sądowa od pozwu w kwocie 400,00 zł obliczona zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz.U. z 2018 r. poz. 473), koszty zastępstwa procesowego stron w kwocie po 900,00 zł obliczone zgodnie z §2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804 zez zm.) oraz kwota po 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa wynikająca z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. Nr 225, poz. 1635 ze zm.).

Z uwagi na wynik procesu Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 917,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, o czym orzekł w pkt 2 sentencji wyroku.

sędzia Katarzyna Górna-Szuława