Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 01 października 2020 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: sędzia Katarzyna Górna-Szuława

Protokolant: sekr. sąd. Anna Zakrzewska

po rozpoznaniu w dniu 01 października 2020 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 148 ¹ § 1 kpc

sprawy z powództwa: (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G.

przeciwko : (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powódki (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G. kwotę 172,94 zł (sto siedemdziesiąt dwa złote 94/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 18 marca 2020r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powódki (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G. odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych liczone od kwoty 27.078,82 zł (dwadzieścia siedem tysięcy siedemdziesiąt osiem złotych 82/100) za okres od dnia 03 grudnia 2019r. do dnia 28 stycznia 2020r.,

3.  umarza postępowanie w pozostałym zakresie,

4.  zasądza od powódki (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G. na rzecz pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwotę 7,38 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

sędzia Katarzyna Górna-Szuława

Sygn. akt V GC 690/20

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca (...). (data wpływu) powódka (...) S.A.
z siedzibą w G. reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika wystąpiła do Sądu Rejonowego w Kaliszu V Wydziału Gospodarczego przeciwko (...) S.A.
z siedzibą w W. z pozwem o zapłatę w postępowaniu upominawczym kwoty 27.078,82 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od dnia 03 grudnia 2019 r. do dnia zapłaty oraz kwoty 172,94 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto wniosła
o zasądzenie od pozwanej na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa
w wysokości 17,00 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powódka podała, że strony łączyła umowa o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej. Wskazała, że po wykonaniu umowy przesłała pozwanej fakturę VAT na kwotę 27.078,82 zł. Mimo upływu terminu płatności i wezwania do zapłaty pozwana jej nie uregulowała. Powódka podniosła, ze w przedmiotowej sprawie domaga się również rekompensaty za koszty odzyskiwania należności w wysokości 172,94 zł.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 03 kwietnia 2020 r. wydanym w sprawie sygn. akt V GNc 1125/20 Starszy Referendarz Sądowy uwzględnił roszczenie zawarte w pozwie.

Z przedmiotowym rozstrzygnięciem nie zgodziła się pozwana reprezentowana przez pracownika i w dniu 20 maja 2020 r. (data wpływu) złożyła sprzeciw. Wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana przyznała okoliczności faktyczne podniesione
w pozwie. Podniosła jednocześnie zarzut zapłaty.

W piśmie procesowym z dnia 30 lipca 2020 r. pełnomocnik powódki cofnął pozew co do kwoty 27.078,82 zł i podtrzymał żądanie pozwu w zakresie rekompensaty za koszty odzyskiwania należności w wysokości oraz odsetek ustawowych za opóźnienie
w transakcjach handlowych od uregulowanej przez pozwaną kwoty od dnia wymagalności roszczenia do dnia zapłaty.

Sąd ustalił co następuje:

Powódka (...) S.A. z siedzibą w G. jest wpisana do rejestru przedsiębiorców prowadzonego w ramach Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...). Pozwana (...) S.A. z siedzibą w W. jest wpisana do rejestru przedsiębiorców prowadzonego w ramach Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...).

Fakty bezsporne.

W dniu 18 września 2018 r. strony zawarły umowę o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej nr 1P/ (...). Umowa dotyczyła stacji bazowej telefonii komórkowej położonej na działce nr (...) w miejscowości B. przy ul. (...). Warunki umowy zostały ustalone w oparciu o wniosek pozwanej z dnia 24 maja 2018 r. oraz warunki przyłączenia. Zgodnie z §6 ust. 1 łączącej strony umowy pozwana zobowiązała się do zapłaty na rzecz powódki opłaty za przyłączenie w wysokości ustalonej wg taryfy operatora oraz stawki podatku VAT obowiązujących na dzień odbioru technicznego. W myśl ust. 2 opłata za przyłączenie została szacunkowo określona na kwotę 25.021,64 zł brutto. Strony ustaliły, że w przypadku zmiany podatku VAT cena również ulegnie zmianie. Zgodnie z §6 ust. 3, 4 i 5 umowy w terminie 7 dni od daty odbioru powódka była zobowiązana do wystawienia faktury VAT, a pozwana w terminie 14 dni od jej doręczenia do zapłaty. W przypadku uchybienia terminowy płatności powódce miały przysługiwać umówione odsetki.

Fakty bezsporne, a nadto: wniosek k. 5-6, warunki przyłączenia k. 7-9, umowa k. 10-13.

Zadanie zostało wykonane i odebrane w dniu 04 listopada 2019 r.

Fakt bezsporny, a nadto protokół odbioru zadania inwestycyjnego k. 14-16.

W dniu 08 listopada 2019 r. powódka wystawiła pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 27.078,82 zł z tytułu opłaty przyłączeniowej
z terminem płatności określonym na dzień 02 grudnia 2019 r.

Fakt bezsporny, a nadto faktura VAT k. 17, polecenie przelewu k. 19.

Mimo upływu terminu płatności pozwana nie uregulowała należności. Pismem z dnia 07 stycznia 2020 r. powódka wezwała ją do zapłaty kwoty 27.078,82 zł wynikającej
z wystawionej faktury wraz z należnymi odsetkami, w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem skierowania sprawy na drogę procesu sądowego. Wezwanie doręczono pozwanej w dniu 14 stycznia 2020 r.

Dowód: wezwanie do zapłaty k. 19, potwierdzenie doręczenia przesyłki pocztowej k. 20.

Pozwana uregulowała należność wynikającą z faktury VAT w dniu 28 stycznia 2020 r.

Dowód: potwierdzenie zapłaty k. 38.

Kurs waluty euro w dniu 29 listopada 2019 r. wynosił 4,3236 zł. Równowartość 40 euro stanowiła zatem kwota 172,94 zł.

Dowód: tabela A kursów średnich k. 21.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów.

Sąd uznał za wiarygodne w całości dokumenty, z których dowód przeprowadzono
w toku postępowania. Ich autentyczność oraz prawdziwość stwierdzonych w nich faktów nie budziła jego wątpliwości, nie zostały one również zakwestionowane przez żadną ze stron procesu (art. 201§2 kpc i art. 230 kpc).

Stan faktyczny w przedmiotowej sprawie był bezsporny. Pozwana w sprzeciwie od nakazu zapłaty nie kwestionowała zasadności dochodzonego roszczenia, jego wysokości ani daty wymagalności. Nie kwestionowała również żądania pozwu w zakresie należnych odsetek i rekompensaty za koszty odzyskiwania należności. Podniosła wyłącznie zarzut zapłaty.

Sąd zważył co następuje :

W przedmiotowej sprawie bezsporne było, iż strony łączyła umowa o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej nr 1P/ (...) z dnia 18 września 2018 r. w rozumieniu art. 7 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. Nr 54, poz. 348 ze zm.).
W umowie tej strony uzgodniły wysokość opłaty przyłączeniowej oraz termin jej zapłaty. Strona pozwana nie kwestionowała wysokości żądanej z tego tytułu kwoty. Termin zapłaty opłaty przyłączeniowej upłynął bezskutecznie w dniu 02 grudnia 2018 r., czego pozwana spółka również nie kwestionowała. Pozwana uregulowała dochodzoną pozwem należność w dniu 28 stycznia 2020 r., co wynika z potwierdzenia realizacji przelewu (w sprzeciwie omyłkowo wskazała datę 28 lutego 2020 r.).

W odpowiedzi na sprzeciw pełnomocnik powódki cofnął pozew co do kwoty 27.078,82 zł, dlatego też Sąd na podstawie art. 355 kpc umorzył postępowanie w tym zakresie, o czym orzekł w pkt 3 sentencji wyroku.

W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostawało, że pozwana nie zapłaciła za przyłączenie jej do sieci elektroenergetycznej we wskazanym w fakturze terminie.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 08 marca 2013 r. o terminach zapłaty
w transakcjach handlowych (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 684) w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2016 r. wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o których mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1, przysługuje od dłużnika, bez wezwania, równowartość kwoty 40 euro przeliczonej na złote według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc,
w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne, stanowiącej rekompensatę za koszty odzyskiwania należności. Ustawodawca zatem przewidział dla wierzyciela swoisty ryczałt będący rekompensatą za koszty starań w celu odzyskania należności w wysokości równowartości 40 euro. Ta stała rekompensata przysługuje od dłużnika, przy czym wierzyciel nie jest zobligowany do wykazania poniesienia w tej wysokości wydatków.

Powódka przedkładając fakturę VAT wykazała, że należy jej się zwrot kwoty stanowiącej równowartość 40 euro według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc,
w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne, gdyż poznana nie uregulowała należności we wskazanym w fakturze terminie w kwocie 172,94 zł, o czym orzekł w pkt 1 sentencji wyroku.

Przy czym o odsetkach od tego roszczenia Sąd orzekł zgodnie z treścią art. 481§1 kc.

O obowiązku zapłaty odsetek od należności głównej w wysokości ustawowej za opóźnienie w transakcjach handlowych Sąd orzekł na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 08 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 684), zgodnie z którym w transakcjach handlowych – z wyłączeniem transakcji, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny – wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, chyba że strony uzgodniły wyższe odsetki, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki: wierzyciel spełnił swoje świadczenie i wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie.

Pozwana miała uregulować należność wynikającą z faktury VAT w terminie wskazanym w jej treści. Popadła zatem w opóźnienie dnia następnego, czego nie kwestionowała, i od tej daty należy liczyć odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych od należności głównej. Termin płatności Faktury VAT został określony na dzień 02 grudnia 2019 r. Dochodzoną pozwem należność uregulowała zaś w dniu 28 stycznia 2020 r. Dlatego też Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych liczone od kwoty 27.078,82 zł od dnia 03 grudnia 2019 r. do dnia 28 stycznia 2020 r., o czym orzekł w pkt 2 sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z treścią art. 100 zd. 2 kpc.

W przedmiotowej sprawie pozwana spełniła swoje świadczenie w zakresie należności głównej po terminie jej płatności, jednakże przed wytoczeniem powództwa. Uregulowała należność w dniu 28 stycznia 2020 r., zaś pozew wpłynął do Sądu dnia 19 marca 2020 r.
Z uwagi na powyższe Sąd przyjął, iż to powódka przegrała proces i winna zwrócić pozwanej poniesione przez nią koszty.

Na koszty te w rozpoznawanej sprawie złożyła się opłata sądowa od pozwu w kwocie
1.1354,00 zł obliczona zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. tj. z 2020 r., poz. 755), koszty zastępstwa procesowego powódki w kwocie 3.600,00 zł obliczone zgodnie z §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804 ze zm.) oraz kwota 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa wynikająca z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. Nr 225, poz. 1635 ze zm.) a także poniesiony przez pozwaną koszt poświadczenia pełnomocnictwa w wysokości 7,38 zł.

Mając na względzie, że pozwana uległa tylko co do nieznacznej części żądania powódki, Sąd zasądził od powódki na rzecz pozwanej kwotę 7,38 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, o czym orzekł w pkt 4 sentencji wyroku.

sędzia Katarzyna Górna-Szuława