Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 10 lipca 2023 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: sędzia Katarzyna Górna-Szuława

Protokolant: Magdalena Grzesiak

po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2023 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K.

przeciwko T. M.

o zapłatę

zasądza od pozwanego T. M. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K. kwotę 1 941,04 zł (jeden tysiąc dziewięćset czterdzieści jeden złotych cztery grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od dnia 22 maja 2020 r. do dnia zapłaty,

zasądza od pozwanego T. M. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K. kwotę 1 117,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 917,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

sędzia Katarzyna Górna-Szuława

Sygn. akt V GC 340/23

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym do Sądu Rejonowego w Kaliszu V Wydziału Gospodarczego
w dniu 22 grudnia 2020 r. (data wpływu) powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w K. reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika domagała się orzeczenia nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, że pozwany T. M. ma zapłacić jej kwotę 1.941,04 zł wraz
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od dnia 22 maja 2020 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego wg norm przepisanych oraz opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż dochodzona kwota stanowi różnicę pomiędzy odszkodowaniem wypłaconym przez ubezpieczyciela (kwotą netto),
a wynagrodzeniem należnym jej za naprawę samochodu (kwotą brutto).

W dniu 21 października 2022 r. w sprawie V GNc 2748/22 Sąd Rejonowy w Kaliszu
w osobie Referendarza sądowego wydał w sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, którym uwzględnił żądanie pozwu.

Dnia 02 listopada 2022 r. (data wpływu) pozwany T. M. złożył sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym zaskarżył go wnosząc o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany zakwestionował żądanie pozwu co do zasady. Wskazał, że dochodzoną przez powódkę należność winien był uregulować ubezpieczyciel naprawionego pojazdu.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Dnia 12 marca 2020 r. w G. w wyniku kolizji komunikacyjnej został uszkodzony samochód osobowy marki V. (...) nr rej. (...). Na skutek zdarzenia poszkodowanym został pozwany. Szkoda została zgłoszona ubezpieczycielowi (...) Spółce Akcyjnej V. (...) z siedzibą
w W. następnego dnia i zarejestrowana pod nr (...).

Szkoda była likwidowana z polisy AC poszkodowanego.

(fakty bezsporne).

Pozwany zlecił powódce naprawę uszkodzonego pojazdu. W dniu 08 maja 2020 r. powódka wystawiła mu fakturę VAT nr (...) na kwotę 7.572,28 zł netto, tj. 9.313,91 zł brutto tytułem naprawy samochodu osobowego marki V. (...) nr rej. (...) z terminem płatności określonym na dzień 22 maja 2020 r. Zgodnie z opisem zamieszczonym w jej treści kwotę brutto miał uregulować ubezpieczyciel.

(fakt bezsporny, a nadto: faktura VAT k. 9, 21).

Decyzją z dnia 19 marca 2020 r. ubezpieczyciel poinformował pozwanego, iż została mu przyznane odszkodowanie w wysokości brutto oraz, że polecił wypłacić mu z tytułu podatku VAT kwotę 1.941,04 zł.

(fakt bezsporny, a nadto: pismo k. 43, 44).

Zaś decyzją z dnia 22 marca 2020 r. skierowaną do powódki ubezpieczyciel zawiadomił, iż przyznał jej odszkodowanie w wysokości 7.372,87 zł, zatem w kwocie netto wynikającej
z wystawionej faktury VAT.

(dowód: pismo k. 45).

Pismem z dnia 29 lipca 2020 r. pełnomocnik powódki wezwał pozwanego do zapłaty
w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania na wskazany rachunek bankowy kwoty 1.941,04 zł tytułem należnego podatku VAT z faktury nr (...) z dnia 08 maja 2020 r. wraz z należnymi odsetkami, pod rygorem skierowania sprawy na drogę procesu sądowego. Pismo zostało nadane w urzędzie pocztowym w dniu 01 sierpnia 2020 r.
i doręczone pozwanemu dnia 03 sierpnia 2020 r.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 10, wyciąg z pocztowej książki nadawczej k. 11, śledzenie przesyłek
k. 12).

Pozwany nie uregulował żądanej należności.

(fakt bezsporny).

Dnia 01 stycznia 2023 r. powódka przekształciła się w (...) Spółkę Akcyjną, a jej nazwa ulegała zmianie na (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K.

(fakt bezsporny).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów załączonych przez strony do akt sprawy, które w całości uznał za wiarygodne. Ich autentyczność oraz prawdziwość stwierdzonych w nich faktów nie budziła jego wątpliwości, ani nie była kwestionowana przez strony procesu (art. 210§2 kpc i art. 230 kpc).

Postanowieniem z dnia 22 czerwca 2023 r. Sąd na podstawie art. 235 ²§1 pkt 1 kpc w zw. z art. 458 ¹⁰ kpc, art. 458 ¹¹ kpc i art. 235 ²§1 pkt 2 kpc pominął pozostałe wnioski dowodowe. Postanowienie to dotyczyło wniosku pełnomocnika powódki o przesłuchanie świadka D. K. zawartego w pozwie. Fakty, które miały być nim wykazane, zgodnie
z brzmieniem powołanej regulacji, winne być wykazane dokumentem.

Pełnomocnik powódki nie złożył zastrzeżeń do protokołu w trybie art. 162 kpc
w zakresie pominiętego wniosku dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W przedmiotowej sprawie powódka dochodziła od pozwanego reszty wynagrodzenia za wykonaną naprawę powypadkową samochodu osobowego marki V. (...) nr rej. (...).

Stan faktyczny pomiędzy stronami był bezsporny, zaś ich spór sprowadzał się do ustalenia, czy pozwany winien dopłacić powódce 100% podatku od towarów i usług, który ubezpieczyciel uregulował bezpośrednio na jego rzecz.

Strony łączyła umowa o oddanie samochodu do naprawy. Jest to umowa mieszana, do której należy stosować przepisy umowy o dzieło i umowy przechowania (wyrok z dnia 25 listopada 2004 r., V CK 235/04).

Zgodnie z treścią art. 627 kc przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Stosowanie do brzmienia art. 835 kc przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie. Natomiast w myśl art. 836 kc jeżeli wysokość wynagrodzenia za przechowanie nie jest określona w umowie albo w taryfie, przechowawcy należy się wynagrodzenie w danych stosunkach przyjęte, chyba że z umowy lub z okoliczności wynika, iż zobowiązał się przechować rzecz bez wynagrodzenia.

Z powołanych przepisów jednoznacznie wynika, iż obie umowy mają charakter odpłatny.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że w sytuacji gdy koszt naprawy samochodu pokrywany ma być z ubezpieczenia, umowa o naprawę samochodu zawierana jest pomiędzy jego właścicielem/poszkodowanym, a warsztatem. Zatem ubezpieczyciel nie jest jej stroną i umowa taka nie może nakładać na niego żadnych zobowiązań.

Poza sporem pozostawało, że ubezpieczyciel wypłacił warsztatowi odszkodowanie
w wysokości netto, zaś podatek VAT został wypłacony bezpośrednio na rzecz pozwanego. Wobec tego to pozwany jest zobowiązany do dopłaty brakującej jego części, a dopiero później może dochodzić zwrotu uiszczonej kwoty od ubezpieczyciela w drodze regresu, o ile takie uzgodnienia zawarte są w łączącej ich umowie.

Mając na uwadze powyższe rozważania faktyczne i prawne Sąd uwzględnił powództwo w całości, o czym orzekł w pkt 1 sentencji wyroku.

O obowiązku zapłaty odsetek w wysokości ustawowej za opóźnienie w transakcjach handlowych Sąd orzekł na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 08 marca 2013 r.
o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (tj. Dz.U.
z 2019 r., poz. 118) zgodnie z którym w transakcjach handlowych – z wyłączeniem transakcji, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny – wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, chyba że strony uzgodniły wyższe odsetki, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki: wierzyciel spełnił swoje świadczenie
i wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie i zasądził je od dnia następnego po dacie wskazanej w fakturze VAT. Pozwany nie kwestionował faktu otrzymania tej faktury, ani daty wymagalności roszczenia.

O kosztach procesu zgodnie z zasadą odpowiedzialności za jego wynik znajdującą oparcie w art. 98 kpc.

Na koszty te w rozpoznawanej sprawie złożyła się opłata sądowa od pozwu w kwocie 200,00 zł obliczona zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. tj. z 2020 r., poz. 755 ze zm.), koszty zastępstwa procesowego powódki w kwocie 900,00 zł obliczone zgodnie z §2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.) oraz kwota 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa wynikająca z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. Nr 225, poz. 1635 ze zm.).

Pozwany przegrał proces w całości, musiał więc w całości ponieść jego koszty.

Dlatego też Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1.117,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 917,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, o czym orzekł w pkt 2 sentencji wyroku.

sędzia Katarzyna Górna-Szuława