Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Kalisz, dnia 20 maja 2016r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Jan Matecki

Protokolant: Ewelina Bartoszewska

po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2016r. w Kaliszu

na rozprawie sprawy

z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) z/s w G.

przeciwko (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z/s w miejscowości Ł.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z/s w miejscowości Ł. na rzecz powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) z/s w G. kwotę 22 655,12 zł (dwadzieścia dwa tysiące sześćset pięćdziesiąt pięć złotych i dwanaście groszy) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

- 6 950,48 zł od dnia 3 października 2015 roku do dnia zapłaty

- 4 206,60 zł od dnia 1 listopada 2015 roku do dnia zapłaty

- 4 346,82 zł od dnia 3 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty

- 4 206,60 zł od dnia 31 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty

- 2 944,62 zł od dnia 31 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5 950,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 4 800,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego

SSR Jan Matecki

Sygn. akt V GC 339/16

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z o.o. (...) w G. wniósł w pozwie złożonym w dniu 02 lutego 2016 roku o zasądzenie od pozwanego (...) Spółka z o.o. w F. kwoty 22.655,12 złotych wraz z odsetkami ustawowymi oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów sądowych i kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż zrealizował zlecenie pozwanej. Rusztowania zostały przekazane protokołami odbioru technicznego rusztowań i były przez pozwanego wynajmowane. Podpisując protokoły odbioru technicznego strony potwierdziły między innymi, że w dacie ich przekazania, wszystkie rusztowania były zmontowane zgodnie ze zleceniem oraz Polską Normą i projektem technicznym. Ze strony pozwanej spółki wszystkie protokoły zgodnie ze zleceniem podpisywał M. Ł.. Na podstawie zlecenia i protokołów odbioru technicznego rusztowań, powodowa spółka sporządziła zestawienie wykonanych montaży i okresów wynajmu, na podstawie których wystawione zostały faktury dochodzone w niniejszym pozwie. Pozwany nie uregulował faktur.

W dniu 11 lutego 2016 roku Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie wydał w sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W dniu 04 marca 2016 roku pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, zaś w uzasadnieniu wskazał, iż zgodnie z ofertą powoda, cena montażu wraz z demontażem rusztowania elewacyjnego została ustalona na kwotę 8,00 złotych. Do cen określonych w ofercie miał być dołączony podatek VAT. Jak wynika z oferty powoda, powód nie określił w ofercie wysokości podatku od wykonanej usługi. Do pozwu powód załączył faktury VAT oraz zestawienie obrazujące ilość rusztowań i czas przez jaki były zamontowane rusztowania. Zestawienia te nie zostały zaakceptowane przez stronę pozwaną, a zatem nie sposób przyznać im mocy dowodowej w zakresie daty demontażu rusztowań. Niewiadomym jest także dlaczego powód przy obliczaniu należności zastosował stawkę podatkową w wysokości 23 %, która to stawka ma zastosowanie przy sprzedaży, podczas gdy między stronami nie doszło do zawarcia umowy sprzedaży lecz umowy usługi, przez co powinna mieć zastosowanie stawka podatku 8 %, a co za tym idzie wartość przedmiotu sporu powinna być określona na kwotę nie wyższą niż 18.840,00 złotych. Powód ponadto nienależycie wywiązał się z przyjętego na siebie zobowiązania umownego, albowiem jak wynika z wiadomości e-mail wysłanej przez inwestora do pozwanego, w dniu 24 sierpnia 2015 roku rusztowania nie były kompletne. Od strony ścian brak było barierek i krawężników.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Strony są podmiotami gospodarczymi.

(Dowód: KRS powoda k. 6-9; KRS pozwanego k. 34)

W dniu 13 lipca 2015 roku (...) Spółka z o.o. (...) w G. sporządził ofertę nr (...)/W. na montaż, demontaż i dzierżawę rusztowań. Termin ważności oferty wynosił 30 dni.

(Dowód: oferta nr (...)/W. z dnia 13.07.2015 roku k. 10-12; zeznania świadka E. C. na rozprawie w dniu 20.05.2016 roku 00:09:29; 00:09:37)

W dniu 14 sierpnia 2015 roku pozwany (...) Spółka z o.o. w F. zamówił u powoda usługę montażu, dzierżawy i demontażu rusztowań na budowie (...), ul. (...) we W., zaś rozliczenie usługi miało nastąpić na warunkach określonych w ofercie nr (...)/W. z dnia13 stycznia 2015 roku.

(Dowód: zamówienie z dnia 14 sierpnia 2015 roku k. 13; zeznania świadka E. C. na rozprawie w dniu 20.05.2016 roku 00:08:58)

Strony ustaliły, iż cena za montaż i demontaż będzie wynosiła 8,00 złotych za m ².

(Dowód: zeznania świadka E. C. na rozprawie w dniu 20.05.2016 roku 00:10:36)

Zgodnie ze złożonym zamówieniem rusztowanie zostało zamontowane i w tym samym dniu przekazane do użytkowania.

(Dowód: zeznania świadka E. C. na rozprawie w dniu 20.05.2016 roku 00:11:55)

Ze strony pozwanego odbiór rusztowań potwierdzał M. Ł.. W złożonym zamówieniu przez pozwanego został on wskazany jako osoba uprawniona do odbioru technicznego zamontowanych rusztowań.

(Dowód: zeznania świadka E. C. na rozprawie w dniu 20.05.2016 roku 00:13:28, zamówienie k. 13 akt)

Specjalista do spraw rusztowań E. C. sporządził w dniu 19 sierpnia 2015 roku oraz w dniu 26 sierpnia 2015 roku protokół odbioru technicznego rusztowania.

(Dowód: protokół odbioru technicznego rusztowania k. 14-15)

W momencie odbioru technicznego rusztowań nie było zastrzeżeń do zamontowanego rusztowania.

(Dowód: zeznania świadka E. C. na rozprawie w dniu 20.05.2016 roku 00:14:18)

Po 2 – 3 dniach E. C. otrzymał telefon, że inwestor zakwestionował rusztowanie, chodziło o uzupełnienie poręczy wewnętrznych od strony elewacji.

(Dowód: zeznania świadka E. C. na rozprawie w dniu 20.05.2016 roku 00:15:02)

Poręcze wewnętrzne nie zostały zamontowane bo one nie były uwzględnione w ofercie ich zamówienia. Po uwzględnieniu poręczy wystawiony dostał dodatkowy protokół odbioru technicznego na dodatkowo zamontowane elementy.

(Dowód: zeznania świadka E. C. na rozprawie w dniu 20.05.2016 roku 00:15:37)

Rusztowania były zamontowane w sierpniu 2015 roku i zdemontowane w styczniu 2016 roku.

(Dowód: zeznania świadka E. C. na rozprawie w dniu 20.05.2016 roku 00:17:39)

Pozwany mailem zlecił demontaż rusztowania w dniu 21 grudnia. Kiedy E. C. otrzymał zlecenie demontażu rusztowań wysłał pracowników, aby tego dokonali. Na miejscu inwestor nie wpuścił ich na teren budowy.

(Dowód: zeznania świadka E. C. na rozprawie w dniu 20.05.2016 roku 00:19:07)

Ostateczne dokonanie demontażu nastąpiło w styczniu, gdyż okazało się, że pomiędzy inwestorem, a pozwanym zaistniał konflikt dotyczący realizowanej przez pozwanego budowy i z tego powodu nie został wpuszczony na teren budowy.

(Dowód: zeznania świadka E. C. na rozprawie w dniu 20.05.2016 roku 00:20:22)

Powód w dniu 02 września 2015 roku wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 6.950,48 złotych, zaś w dniu 01 października 2015 roku fakturę VAT nr (...) na kwotę 4.206,60 złotych. Następnie w dniu 02 listopada 2015 roku powód wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 4.346,82 złotych, w dniu 30 listopada 2015 fakturę VAT nr (...) roku na kwotę 4.206,60 złotych, a w dniu 31 grudnia 2015 roku fakturę VAT nr (...) na kwotę 2.944,62 złotych.

(Dowód: faktura VAT nr (...) k. 16-17; faktura VAT nr (...) k. 18-19; faktura VAT nr (...) k. 20-21; faktura VAT nr (...) k. 22-23; faktura VAT nr (...) k. 24-25; wyciąg pozwanego z rejestru VAT k. 68)

Pismem z dnia 15 stycznia 2016 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 22.655,12 złotych wynikającej z przedmiotowych faktur VAT, w terminie do dnia 30 stycznia 2016 roku.

(Dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 15.01.2016 roku k. 28)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zebranych w sprawie dokumentów na kartach 6-25; 28; 34; 68. Dokumenty te w ocenie Sądu nie budzą wątpliwości co do ich rzetelności i zgodności z treścią łączącego strony stosunku prawnego.

Natomiast w przedmiocie zeznań świadka E. C. Sąd przyznał im walor wiarygodności. Zeznania te są logiczne, rzeczowe, wyczerpujące oraz pozostają w zgodzie ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Ponadto wskazać należy, iż świadek szczegółowo relacjonował zdarzenia w jakich uczestniczył, a treść jego zeznań w połączeniu ze zgromadzonymi w sprawie dokumentami tworzy logiczny i spójny obraz treści łączącej strony umowy.

Sąd zważył, co następuje.

Zgodnie z dyspozycją art. 353 ¹ k.c. strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Oświadczenie drugiej stronie woli zawarcia umowy stanowi ofertę, jeżeli określa istotne postanowienia tej umowy (§ 1 art. 66 k.c.). Jeżeli oferent nie oznaczył w ofercie terminu, w ciągu którego oczekiwać będzie odpowiedzi, oferta złożona w obecności drugiej strony albo za pomocą środka bezpośredniego porozumiewania się na odległość przestaje wiązać, gdy nie zostanie przyjęta niezwłocznie, złożona w inny sposób przestaje wiązać z upływem czasu, w którym składający ofertę mógł w zwykłym toku czynności otrzymać odpowiedź wysłaną bez nieuzasadnionego opóźnienia (§ 2 art. 66).

W przedmiotowej sprawie strony zawarły ze sobą umowę, której przedmiotem była usługa montażu, dzierżawy i demontażu rusztowań. W myśl art. 750 k.c. do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności dla dającego zlecenie (art. 734 § 1 k.c.). Jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie (art. 735 § 1 k.c.). Zatem powód wywodzi swoje roszczenie z treści art. 471 k.c., zgodnie z którym dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania umowy. Niewykonanie zobowiązania zachodzi wówczas, gdy w zachowaniu dłużnika nie występuje nic, co odpowiadałoby spełnieniu świadczenia, natomiast nienależyte wykonanie zobowiązania ma miejsce wtedy, gdy zachowanie dłużnika zmierzało do spełnienia świadczenia, jednak osiągnięty przez niego wynik nie spełnia wymogów świadczenia, do którego dłużnik był zobowiązany. W związku z takim zachowaniem dłużnika wierzycielowi przysługuje odszkodowanie. W przypadku, gdy dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego funkcję odszkodowawczą pełnią odsetki ( patrz: art. 481 k.c. ), które przysługują wierzycielowi za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W kontekście cytowanych przepisów wskazać należało, iż powód winien wykazać zarówno podstawę jak i wysokość zgłoszonego w pozwie roszczenia. Strona, która wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne powinna wskazać dowody na poparcie swoich twierdzeń. Zgodnie z dyspozycją art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Wobec tego strona powodowa, w celu udowodnienia swoich twierdzeń, powinna była w trakcie procesu wykazać bezsprzecznie i jednoznacznie, że przysługuje jej uprawnienie do dochodzenia zapłaty należności od pozwanego. W tym celu winna przedłożyć niezbędne dowody dla potwierdzenia swoich twierdzeń. Taki wymóg nakłada na nią art. 232 k.p.c. zgodnie z którym strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, iż powód wykazał ponad wszelką wątpliwość, iż umowa z pozwanym została skutecznie zawarta. W toku sprawy przedłożył ofertę nr (...)/W. wraz z zamówieniem z dnia 14 sierpnia 2015 roku. Wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny (art. 60 k.c.). Oświadczeniem woli jest zachowanie zmierzające do wywołania skutku w postaci powstania, zmiany lub ustania stosunku prawnego, czyli zachowanie mające wpływać na istnienie i treść uprawnień i obowiązków cywilnoprawnych. Zatem warunkiem niezbędnym uznania oświadczenia woli za wiążące jest jego stanowczość i zrozumiałość co do akceptacji warunków oferty. Jednakże dla ustalenia, jaka była treść oferty i czy złożone oświadczenie w ogóle stanowi ofertę czy też może jedynie zaproszenie do zawarcia umowy, istotna jest nie tylko sama treść oświadczenia zawierającego ofertę ale także kontekst sytuacyjny, w którym zostało ono złożone, gdyż tylko on pozwala na ocenę, czy oferta została złożona i jaką miała treść, a w szczególności na ocenę sposobu złożenia oferty. W tym kontekście wskazać należy, iż strony zawarły wiążącą umowę, co stanowi zresztą okoliczność bezsporna, bowiem strony w toku sprawy nie kwestionowały, iż do zawarcia umowy doszło.

Przechodząc do podniesionych przez pozwanego zarzutów w sprzeciwie od nakazu zapłaty lub dalszych pismach procesowych wskazać należy, iż Sąd zgodnie z art. 233 § 1 k.p.c. ocenia wiarygodność i moc dowód według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. W tych realiach gołosłowne pozostają twierdzenia pozwanego, iż zestawienia dołączone do pozwu obrazujące ilość rusztowań i czas przez jaki były zamontowane nie zostały zaakceptowane przez stronę pozwaną, w związku z czym nie sposób im przyznać mocy dowodowej w zakresie daty demontażu. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci zeznań świadka J. C. potwierdza, iż ostateczny demontaż rusztowania nastąpił w styczniu 2016 roku. W przedmiocie zastosowanej stawki podatkowej wskazać należy, iż pozwany nie zakwestionował w postępowaniu przesądowym jej wysokości. Nie przedłożył również w toku postępowania żadnego dowodu stwierdzającego, iż wystąpił do powoda o dokonanie korekty wystawionych faktur VAT. Biorąc pod uwagę wszystkie wymienione okoliczności uznać należało, że pozwany nie wykazał, zgodnie z treścią art. 6 k.c., podniesionych przez siebie okoliczności i zarzutów. Ponadto jak wynika z złożonego przez pozwanego wyciągu z dokumentacji księgowej w postaci rejestru VAT zakupów – k. 468 akt, pozwany w całości zaewidencionował faktury przesłane jemu przez powoda odliczając je w kosztach prowadzonej działalności gospodarczej, co świadczy o tym że nie miał pozwany wątpliwości zarówno co do zasadności wystawienia tychże faktur przez powoda i wysokości kwot objętych tymi fakturami, w tym podatku VAT, który pozwany rozliczył.

Mając powyższe na uwadze, należało orzec jak w pkt 1 sentencji wyroku. Odsetki należą się powodowi na mocy art. 481 k.c. zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach postępowania Sąd orzekł zgodnie z art. 98 k.p.c., który stanowi, iż do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa w sądzie. Stronom reprezentowanym przez radcę prawnego lub rzecznika patentowego oraz Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa zwraca się koszty w wysokości należnej według przepisów o wynagrodzeniu adwokata (art. 99 k.p.c.) W niniejszej sprawie na koszty te składają się opłata sądowa w kwocie 1.133,00 złotych, koszty zastępstwa procesowego powoda w wysokości 4.800,00 złotych oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 złotych.

W związku z powyższym Sąd orzekł jak w punkcie 2 wyroku.