Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lutego 2023r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu V Wydział Gospodarczy

Przewodnicząca sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś

po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2023r.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa J. M.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej V. (...) w W.

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) w W. na rzecz powoda J. M. kwotę 14.249,40 zł (czternaście tysięcy dwieście czterdzieści dziewięć złotych czterdzieści groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 7 września 2022r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 750 zł (siedemset pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych oraz kwotę 3.617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty,

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś

Sygn. akt V GC 267/21

UZASADNIENIE

Powód J. M. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą PPHU (...) w D. pozwem z dnia 4 marca 2021r. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) w W. kwoty 14.249,40 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7 września 2020r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że powód dochodzi od pozwanego zapłaty odszkodowania z tytułu kosztu naprawy pojazdu i że dnia 6 sierpnia 2020r. doszło do kolizji drogowej, której sprawcą był podmiot posiadający zawartą z pozwanym umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Wskutek tego, uszkodzeniu uległ pojazd marki I. (...) użytkowany przez powoda w związku z umową leasingu zawartą z (...) S.A. Pozwany nie wypłacił powodowi żadnej kwoty odszkodowania.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwany zakwestionował wystąpienie kolizji drogowej z dnia 6 sierpnia 2020r. z udziałem pojazdu marki I. i że sprawca wskazanej przez powoda kolizji drogowej miał zawartą z pozwanym umowę ubezpieczenia.

W piśmie procesowym z dnia 12 października 2021r. powód sprecyzował roszczenie zawarte w pozwie z uwagi na oczywistą omyłkę i wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 14.249 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7 września 2020r. W piśmie pełnomocnik powoda sprecyzował podstawę prawną roszczenia wskazując, że dochodzi odszkodowania za szkodę w związku z uszkodzeniem pojazdu I. (...) wskutek zdarzenia polegającego na wlewie nieodpowiedniego paliwa przez ubezpieczony od powyższego ryzyka podmiot – A. Ł. prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą PHU (...). Do pisma załączono wniosek - polisę A. Ł., dokumentację likwidacji szkody, kalkulację naprawy.

W piśmie z dnia 18 października 2021r. pełnomocnik pozwanego podtrzymał dotychczasowe stanowisko i wniósł o oddalenie powództwa w całości. Pozwany zakwestionował, że do uszkodzenia doszło w deklarowanych przez powoda okolicznościach. Pozwany zakwestionował, że do uszkodzenia pojazdu doszło w wyniku zawinionego działania lub zaniechania ubezpieczonego. Pozwany zaprzeczył aby powód posiadał legitymację czynną do dochodzenia roszczeń odszkodowawczych związanych z uszkodzeniem pojazdu w dniu 6 sierpnia 2020r., a także aby ubezpieczony lub jego pracownicy wykonywali czynności polegających na „wlewie nieodpowiedniego paliwa”.

W piśmie procesowym z dnia 16 maja 2022r. pełnomocnik pozwanego oświadczył, że nie kwestionuje roszczenia powoda co do wysokości w kwocie 14.249,40 zł i wniósł o uchylenie postanowienia z dnia 4 maja 2022r. o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego sądowego jako zbędnego i nieprzydatnego do rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód prowadzi działalność gospodarczą polegającą na budowie stoisk targowych. Samochód I., będący przedmiotem sprawy, który uległ uszkodzeniu, wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej. Samochód był wyprodukowany w 2017r. Było to auto kupione w salonie. Powód nabył go w leasing. Jeździł nim zarówno powód, jak i jego pracownicy. Obecnie samochód uległ kasacji z uwagi na wypadek, który mieli pracownicy powoda. Powód rozliczył się z leasingodawcą. Do zdarzenia doszło 1 sierpnia 2020r. Przedmiotowy samochód to diesel, napędzany olejem napędowym, do którego należało dolewać płyn Ad B.. W nocy, między godziną zero a drugą, doszło do zakupu przez niego na stacji S. w J. oleju napędowego. Chciał kupić również płyn Ad B.. Na stacji nie było dystrybutora tego płynu, trzeba było kupić płyn w pojemniku. Płyn Ad B. był wystawiony przed stacją na regale. Powód na tej konkretnej stacji często dokonywał zakupów. Była blisko jego miejsca zamieszkania. Powód posiadał kartę do tankowania na stacjach S.. Z tego tytułu faktury były wystawiane dwa razy w miesiącu Na tej stacji kupował również wcześniej płyn Ad B.. Zawsze był wystawiony w tym samym miejscu. Powód chciał kupić większy pojemnik, bo było to bardziej opłacalne cenowo. Pojemnik nie był opisany ale wyglądał identycznie, był również w niebieskiej bańce. Płyn Ad B. jest bezbarwny i bezzapachowy. Poszedł na stację zapytać pracowników, czy ten większy pojemnik to jest Ad B. i potwierdzili to. Powód jechał wtedy na ryby do kolegów. Kontrolka płynu pokazywała 16%, co oznaczało, że już niedługo włączy się tryb awaryjny, w czasie którego można jechać maksymalnie 60 km/h. Włączał się on, gdy kontrolka pokazywała poniżej 10%. Z ryb powód wracał w niedzielę po południu i wtedy poprosił kolegę aby pomógł mu dolać ten płyn ze względu na dużą bańkę – 20 litrów. Całą bańkę wlał do zbiornika samochodu. Ujechał 2 lub 3 kilometry i w samochodzie zaczęły się świecić kontrolki awaryjne. Kontrolka pokazywała „awaria Ad B. jedź na serwis”. W poniedziałek rano zawiózł auto do warsztatu W., który prowadzi zakład mechaniki pojazdowej w J.. Serwis autoryzowany I. najbliżej jest w K. lub w P.. Samochód zostawił w warsztacie. W tym samym dniu dostał informację z warsztatu, że zamiast Ad B. wlał jakiś żrący środek. Zlecił naprawę, która wyniosła 17 tysięcy zł netto. Zgłosił szkodę do ubezpieczenia. Najpierw był u pani kierownik stacji przedstawiając sytuację. Sprawdziła monitoring, a pracownicy stacji potwierdzili, że sprzedali ten płyn. Przyznała więc powodowi rację i dała polisę stacji. Szkodę zgłosił telefonicznie. Skontaktował się z leasingodawcą, który zgodził się na naprawę auta u pana W.. Przy zgłoszeniu wskazał numer konta warsztatu pana W., na które miało być przelane odszkodowanie w kwocie netto i na to również leasingodawca wyraził zgodę. Powód zapłacił do warsztatu jedynie kwotę VAT z faktury. Po zapłaceniu podatku VAT odebrał samochód z warsztatu.

Dowód: zeznania powoda (00:08:19 – 00:32:42 minuta rozprawy z dnia

4.05.2021r. k. 123 - 124 akt), nagranie z kamery monitoringu stacji S.

(00:01:40 – 00:06:40 minuta rozprawy z dnia 4.05.2022r. k. 122 akt)

A. Ł. prowadzi stację benzynową w J., której właścicielem jest firma (...). Zatrudnia pracowników, ale paliwo i wszystkie produkty stanowią własność firmy (...). Faktury za ich sprzedaż wystawiane są w imieniu tej firmy. We własnym imieniu kupuje natomiast środki czystości. Są one refundowane przez właściciela stacji. Płyn Ad B. sprzedawany jest w formie baniaczków o pojemności 4,7 , 10 i 20 litrów. Nie posiada dystrybutora do nalewania tego płynu bezpośrednio do samochodu. B. o większych pojemnościach znajdują się na zewnątrz stacji. Na półkach wewnątrz znajdują się jedynie baniaki o pojemności 4,7 litra. 1 lub 2 sierpnia 2020r. powód zgłosił się na stację twierdząc, że po zakupie produktu A. (...) uszkodziło mu się auto. Przyniósł dowód tego zakupu. Powód był częstym klientem stacji. Kupował na niej produkty S., głównie paliwo. Ma kartę Euro S., tzn. kartę klienta przedsiębiorcy. Dzięki tej karcie może tankować paliwo i otrzymuje jedynie potwierdzenie z kasy fiskalnej a raz lub dwa razy w miesiącu S. wystawia mu fakturę. Firma wysyła faktury klientom drogą elektroniczną. Powód okazał A. Ł. dowód fiskalny, z którego wynikało, że dokonał zakupu płynu Ad B. o pojemności minimum 10 litrów. Sprawdziła na monitoringu, że powód faktycznie pobrał ten płyn, a w momencie gdy go zabierał stał przy nim pracownik stacji F. O. i widać na nagraniu, że rozmawiają na temat tego płynu. Oprócz Ad B. w tym miejscu są jeszcze płyny do spryskiwaczy o pojemności 4 litry oraz B. o pojemności 5 litrów i 1 litr. Powód nie mógł pomylić Ad B. z płynem do spryskiwaczy lub B., bo ich maksymalna pojemność to 5 litrów, a powód kupił pojemnik minimum 10 litrów. Na pojemniku, który zabierał nie było naklejki. Na potrzeby stacji kupowany jest płyn do czyszczenia pojazdów i usuwania plam oleju o nazwie A. i U.. Są one w identycznych pojemnikach jak pojemniki Ad B.. Prawdopodobnie przez pomyłkę pojemnik bez naklejki z takim płynem został przeniesiony z magazynu na zewnątrz stacji jako Ad B.. Płyny te były składowane w tym samym miejscu w magazynie co Ad B.. Obecnie wydzielono osobne miejsca w magazynie by uniknąć pomyłki. Naklejka na płynie A. była tylko przyklejona do butelki i mogła się odkleić. Kolor płynu jest również identyczny. Butelki są również identyczne. Nalewając ten płyn można go nie odróżnić od Ad B.. Po sprawdzeniu w magazynie brakowało jednego pojemnika płynu do czyszczenia. A. Ł. nie uchylała się od odpowiedzialności. Razem z powodem spisała oświadczenie i przekazała mu numer polisy ubezpieczeniowej pozwanego. Ubezpieczenie miało obejmować pomyłki pracowników takie jak nalanie błędnego paliwa, czy uszkodzenie pojazdu w myjni, czy jakiekolwiek uszkodzenia z winy stacji.

Dowód: zeznania świadka A. Ł. (00:36:39 – 01:00:57 minuta rozprawy z

dnia 24.11.2021r. k.85v akt)

A. Ł., prowadząca PHU (...) w J., w związku z wnioskiem z dnia 27 stycznia 2020r., zawarła z pozwanym umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Zakresem ubezpieczenia objęto odpowiedzialność cywilną, a przedmiotem ubezpieczenia odpowiedzialność cywilną deliktowo – kontraktową w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej z włączeniem odpowiedzialności cywilnej za produkt i wykonanie usługi. W przebiegu ubezpieczenia w ciągu ostatnich trzech lat wskazano szkodę z dnia 19 kwietnia 2019r. w wyniku wlewu złego paliwa do samochodu osobowego o wartości szkody 800 zł.

Dowód: Wniosek – polisa GoBiznes (k. 62 akt)

W dniu 4 sierpnia 2020r. (...) S.A. we W. oraz powód zwrócili się do Stacji Paliw S. w J. o zabezpieczenie nagrania z monitoringu.

Dowód: wniosek z 4.08.2020r. (k. 25 akt)

W dniu 5 sierpnia 2020r. (...) Sp. z o.o. Sp. K. w J. sporządził kalkulację kosztów naprawy samochodu I. (...) na kwotę 23.313,41 zł. Kalkulacja nie została uznana przez rzeczoznawcę pozwanego M. O., który wskazał, że wartość części zamiennych podlega weryfikacji i akceptacji po przedstawieniu faktur. Zaznaczył w niej również, że w przypadku przedstawienia faktur za naprawę, konieczna jest specyfikacja wskazująca na jakość użytej części.

Dowód: kalkulacja naprawy nr 4/08/2020 z 5.08.2020r. z korektą (k. 64 – 66 akt)

Pismem z dnia 11 sierpnia 2020r. pozwany potwierdził przyjęcie zgłoszenia szkody i w związku z rozpoczęciem procedury likwidacyjnej wezwał do dostarczenia wskazanej dokumentacji. Pismem z dnia 3 września 2020r., wobec zgłoszenia przez powoda roszczeń pozwany wezwał powoda do złożenia brakującej dokumentacji.

Dowód: pismo pozwanego z 11.08.2020r. (k. 23 akt) i z 3.09.2020r. (k. 24 akt)

W dniu 17 sierpnia 2020r. powód otrzymał fakturę wystawioną przez (...) Sp. z o.o. w W., potwierdzającą, że w dniu 1 sierpnia 2020r. o godzinie 01:09 dokonał w J. Sieć S. (...), zakupu płynu AdBlue w jednym opakowaniu za kwotę 89,94 zł oraz Diesel w ilości 69,49 l za kwotę 303,69 zł. Fakturę wystawiono łącznie na kwotę 393,63 zł.

Dowód: faktura z 17.08.2020r. (k. 97 akt)

Przedmiotowy samochód I. do 3,5 tony naprawiany był w serwisie (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w J.. Samochód był holowany z miejsca w okolicach J.. Po weryfikacji w warsztacie okazało się, że awarii uległ układ oczyszczania spalin. Usterka była bardzo rozległa. Wszystkie elementy tego układu były uszkodzone, poczynając od zbiornika płynu Ad B., przez pompkę pompującą go do wtryskiwacza po katalizator. Uszkodzenie zbiornika polegało na zapchaniu filtrów. Stwierdzono, że ktoś wlał inny płyn niż Ad B.. Powód zlecił naprawę tego układu. Kalkulację naprawy sporządzał Ł. W.. Ustalił, że trzeba zamontować wszystkie nowe części, bo części uszkodzone nie nadawały się do naprawy. Na oględziny przyjechał przedstawiciel pozwanego. Robił zdjęcia elementów układu. Po zamontowaniu nowych części układu Ad B. samochód działał po zaprogramowaniu. Zainstalowano również nowy katalizator, bo starego nie udało się naprawić. Do wymiany katalizatora doszło po ponownych oględzinach z udziałem przedstawiciela pozwanego. Ubezpieczyciel długo nie stawiał się na dodatkowe oględziny i powód interweniował w tej sprawie. Czas naprawy samochodu wydłużał się z winy pozwanego.

Dowód: zeznania świadka M. W. (00:13:06 – 00:34:15 minuta

rozprawy z dnia 24.11.2021r. k.84v akt)

W dniu 22 września 2020r. (...) Sp. z o.o. Sp. K. w J. wykonał kalkulację naprawy nr 4/08/2020 samochodu I. (...) nr rej. (...), pierwsza rejestracja w dniu 15 marca 2017r. na kwotę 17.526,76 zł brutto.

Dowód: kalkulacja naprawy nr 4/08/2020 (k. 18 – 21 akt)

(...) Sp. z o.o. Sp. K. w J. wystawił wobec powoda Fakturę FV (...) z dnia 22 września 2020r. z tytułu naprawy samochodu I. (...) numer rejestracyjny (...) na kwotę 17.526,77 zł brutto (14.249,41 zł netto i 3.277,36 zł VAT).W treści faktury wskazano ceny wymienionych części, koszt naprawy w kwocie 319,80 zł brutto i materiały drobne i dodatkowe w kwocie 337,39 zł.

Dowód: Faktura FV (...) z 22.09.2020r. (k. 22 akt)

W dniu 22 września 2020r. powód przelał na rzecz (...) Sp. z o.o. Sp. K. w J. kwotę 3.277,36 zł tytułem Faktury (...), wartość VAT.

Dowód: potwierdzenie wykonania przelewu (k. 27 akt)

Powód złożył wobec pozwanego oświadczenie, że z tytułu zdarzenia z dnia 1 sierpnia 2020r. polegającego na błędnym wydaniu płynu Ad B. nie otrzymał odszkodowania od innego zakładu ubezpieczeń, że właścicielem pojazdu jest (...) S.A. Wskazał numer rachunku (...) Sp. z o.o. Sp. K. w celu przelania odszkodowania.

Dowód: oświadczenie bez daty (k. 26 akt)

Pismem z dnia 30 listopada 2020r. pełnomocnik powoda zwrócił się do (...) Funduszu (...), właściciela pojazdu o dokonanie cesji wierzytelności i upoważnienie powoda do dochodzenia , jak i odbioru całości odszkodowania w związku z powstałą kolizją drogową z dnia 1 sierpnia 2020r.

Dowód: w niosek pełnomocnika powod a do pozwanego z 30.11.2020r. (k.16 – 17 akt)

W dniu 9 grudnia 2020r. rzeczoznawca pozwanego R. S. zatwierdził na fakturze FV (...) z 22 września 2020r., wystawionej przez (...) Sp. z o.o. Sp. K. w J. wartość netto kosztów naprawy w kwocie 14.249,41 zł.

Dowód: adnotacja R. S. z 9.12.2020r. na fakturze VAT FV

(...) (akta szkody)

W dniu 7 stycznia 2021r. (...) Spółka Akcyjna we W. jako cedent i powód jako cesjonariusz zwarli umowę cesji wierzytelności z polisy ubezpieczeniowej do umowy leasingu nr (...). Na mocy umowy cedent przelał na rzecz powoda wierzytelność z tytułu odszkodowania wynikającego z umowy ubezpieczenia. Pozwany został poinformowany o przelewie wierzytelności przez cedenta. Pismo wpłynęło do pozwanego w dniu 12 stycznia 2021r.

Dowód: umowa cesji wierzytelności (k. 10 – 15 akt), pismo cedenta do pozwanego z

dnia 7.01.2021r. (akta szkody)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów zeznań świadków M. W. i A. Ł. oraz powoda.

Sąd na podstawie art. 302 § 1 k.p.c. ograniczył dowód z z zeznań stron do przesłuchania powoda albowiem pozwany nie stawił się na rozprawie, prawidłowo wezwany do osobistego stawiennictwa pod rygorem pominięcia dowodu z jego zeznań.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo okazało się zasadne.

Odpowiedzialność pozwanego za szkodę wyrządzoną w samochodzie użytkowanym przez powoda statuuje art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba na rzecz, której zostaje zawarta umowa ubezpieczenia.

Zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela zasadniczo jest tożsamy z zakresem odpowiedzialności cywilnoprawnej osoby ubezpieczonej, wynikającym z przepisów kodeksu cywilnego określających zakres odpowiedzialności odszkodowawczej.

W myśl art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Paragraf 2 komentowanego przepisu przewiduje także odpowiedzialność sprawcy za straty, które poszkodowany poniósł (damnum emergens), oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (lucrum cessans). Naprawienie szkody winno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili (art.363 § 1 i 2 k.c.).

Odpowiedzialność za szkodę ubezpieczonej A. Ł. wynika z art. 415 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę zobowiązany był do jej naprawienia. Postępowanie dowodowe potwierdziło, że z winy pracowników A. Ł., zatrudnionych na stacji paliw S. doszło do omyłkowego wydania powodowi znajdującego się w nieoznakowanym opakowaniu, środka do czyszczenia, zamiast znajdującego się w podobnym pojemniku płynu Ad B.. (...) nie kwestionowała swojej odpowiedzialności. Po dokonaniu własnych ustaleń, potwierdziła, że omyłkowo przeniesiono z magazynu pojemnik z płynem do czyszczenia zamiast płynu Ad B., który umieszczono wraz z innymi produktami do sprzedaży w tym samym miejscu przed stacją. Omyłkę potwierdziła okoliczność braku w magazynie płynu do czyszczenia. A. Ł. nie kwestionowała pomyłki swoich pracowników. Okoliczność wydania przez nich płynu do czyszczenia zamiast Ad B. potwierdził zapis monitoringu, faktura zakupu przedstawiona przez powoda i ustalenia pracowników warsztatu dokonującego naprawy. Nie zakwestionowali przyczyny szkody również rzeczoznawcy pozwanego. Okoliczność, że powód sam wlał do zbiornika płyn zakupiony na stacji nie przenosi na niego odpowiedzialności za szkodę, czy choćby nie powoduje przyczynienia się do jej powstania. Powód nie mógł podejrzewać, że wlewa inny płyn, niż ten który zamierzał zakupić na stacji paliw. A. Ł. potwierdziła, że nie wyróżniał się on od płynu Ad B. ani kolorem ani zapachem. Znajdował się w podobnym opakowaniu. Powód nie ponosi więc odpowiedzialności za szkodę, mimo że sam wlał inny płyn do systemu oczyszczania spalin.

Odpowiedzialność ubezpieczonej A. Ł. wynika z adekwatnego związku przyczynowego, który doprowadził do szkody w pojeździe marki I., użytkowanym przez powoda. Okoliczności związane z zakupem płynu zwalniają powoda z wszelkiej odpowiedzialności za powstanie szkody. Na stacji nie było dystrybutora do nalewania płynu Ad B. i powód nie miał innej możliwości, jak samodzielne wlanie tego płynu. Został zapewniony przez pracownika stacji, że kupuje właściwy płyn i nie można było od niego wymagać, by dokonał jeszcze przed jego wlaniem sprawdzenia. Nie wiadomo również, na czym miałoby polegać takie sprawdzenie, skoro płyny nie różniły się ani zapachem ani kolorem. Okoliczności związane ze sprzedażą płynu do czyszczenia i wlaniem go do układu samochodu wywołując szkodę są wypadkiem ubezpieczeniowym, za który pozwany, zgodnie z łączącą go z ubezpieczoną umową, ponosi odpowiedzialność, co potwierdza treść załączonej do akt Wniosku – polisy GOBiznes.

Z uwagi na powyższe Sąd przyjął odpowiedzialność pozwanego za powstałą szkodę, której wysokość nie była kwestionowana przez pozwanego.

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia twierdzenia faktycznego spoczywa na tej stronie, która z tego twierdzenia wywodzi skutki prawne. Ta strona, która twierdzi, że określony fakt miał miejsce obowiązana jest zgłosić dowód lub dowody wykazujące jego istnienie. Ciężar udowodnienia faktu należy zatem rozumieć z jednej strony jako obarczenie strony procesu obowiązkiem przekonania sądu dowodami o słuszności swoich twierdzeń, a z drugiej konsekwencjami poniechania realizacji tego obowiązku lub jego nieskuteczności. Tą konsekwencją jest zazwyczaj niekorzystny dla strony wynik procesu (por. wyrok SN z dnia 07 listopada 2007r., II CSK 239/07, niepubl.). Sąd nie jest zatem odpowiedzialny za wynik postępowania. To strony ponoszą ryzyko nieudowodnienia swoich twierdzeń.

Podkreślenia wymaga, iż Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Ocena dowodów polega na ich zbadaniu i podjęciu decyzji, czy została wykazana prawdziwość faktów, z których strony wywodzą skutki prawne. Celem Sądu jest dokonanie określonych ustaleń faktycznych, pozytywnych bądź negatywnych i ostateczne ustalenie stanu faktycznego stanowiącego podstawę rozstrzygnięcia. Nie ulega wątpliwości, iż to interes strony, jakim jest wygranie procesu nakazuje jej podjąć wszelkie możliwe czynności procesowe w celu udowodnienia przedstawionych twierdzeń o faktach.

W ocenie sądu powód sprostał obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c., tj. regułą rozkładu ciężaru dowodu i udowodnił, że pozwany ponosi odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę oraz jej wysokość.

Powód stał się wierzycielem pozwanego na skutek umowy przelewu wierzytelności. Zgodnie bowiem z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Odsetki ustawowe za opóźnienie należą się powodowi na mocy art. 481 § 1 i 2 k.c. ., art. 455 k.c. oraz art.817 § 1 k.c. Pozwany winien wypłacić odszkodowanie w pełnej wysokości w terminie 30 dni od daty zgłoszenia szkody.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w pkt 1 sentencji wyroku.

O kosztach (pkt 2 sentencji wyroku) postanowiono na podstawie art. 98 k.p.c. Pozwany przegrał proces w całości dlatego Sąd obciążył go kosztami postępowania, na które składa się opłata sądowa od pozwu w wysokości 750 zł i wynagrodzenie pełnomocnika powoda w wysokości 3.600 zł ustalone według stawki minimalnej na podstawie § 2 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r. poz. 1804) wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17,00zł wynikającą z art. 1 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 09.09.2000r. o opłacie skarbowej (Dz.U. Nr 86, poz. 960 ze zm.).

sędzia Magdalena Berczyńska – Bruś