Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Kalisz, dnia 17 października 2016r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Roliński

Protokolant:Paulina Frelicka

po rozpoznaniu w dniu13.10.2016r. w K.

na rozprawie sprawy

z powództwa: D. B. (1)

przeciwko: A. G.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda D. B. (2) pozwanego (...) (jeden tysiąc dwadzieścia trzy złote dwa grosze) tytułem zwrotu kosztów przejazdu do Sądu.

Sygn. akt V GC 183/16

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 03 listopada 2015r. pełnomocnik powoda D. B. (1) wniósł o zasądzenie od pozwanego A. G. kwoty 3.394,21 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 1.400,43 zł. liczonymi od dnia 24 czerwca 2014r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 1.993,78 zł. liczonymi od dnia 25 lipca 2014r. do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania w tym kwoty 100 zł. tytułem opłaty od pozwu, kosztami zastępstwa procesowego w kwocie 600 zł., a także kwoty 17 zł. z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powoda podniósł, że powód w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wydzierżawił na rzecz pozwanego rusztowania w ilości i asortymencie określonym w fakturach VAT nr (...). Pomimo upływu terminu płatności oraz wezwania do dobrowolnego spełnienia świadczenia pozwany nie dokonał zapłaty należności.

(pozew k. 2-3 akt)

W dniu 15 grudnia 2015r. pełnomocnik powoda sprecyzował pozew podając, że żąda zasądzenia odsetek od kwoty 1.993,78 zł. od dnia 26 lipca 2014r.

(poprawiony pozew k. 18-19 akt)

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 16 grudnia 2015r. Sąd Rejonowy w Kaliszu V Wydział Gospodarczy w osobie referendarza sądowego, w sprawie o sygn. akt V GNc 4778/15, orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty, który został nadany w urzędzie pocztowym w dniu 11 stycznia 2016r. pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości, wniósł o oddalenie powództwa w całości. Ponadto wniosła o zasądzenie od powódki kosztów postępowania wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany podniósł, że z powodem nie łączy go żadna umowa, nie współpracował z powodem, nie zna powoda. Jednocześnie przyznał, że jako firma zajmująca się termomodernizacją i pracami na wysokościach bardzo często wypożycza rusztowania natomiast nigdy nie wypożyczał rusztowań od powoda.

(sprzeciw od nakazu zapłaty k. 25,32-35 akt)

W odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty pełnomocnik powoda podtrzymał swoje stanowisko w sprawie, wskazując, że faktury są potwierdzeniem zawarcia umowy, więc są dowodem na podstawie którego można samodzielnie lub z uwzględnieniem innych dowodów ustalić treść stosunku prawnego łączącego strony.

(odpowiedz na sprzeciw od nakazu zapłaty k.49-51 akt)

Sąd poczynił następujące ustalenia faktyczne:

Powód w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej po nazwą D. B. (1) (...) wystawił pozwanemu w dniu 02 czerwca 2014r. z tytułu dzierżawy rusztowań i transportu materiału fakturę VAT nr (...) na kwotę 1.400,43 zł. brutto z terminem płatności na dzień 23 czerwca 2014r. oraz w dniu 04 lipca 2014r. z tytułu dzierżawy rusztowań fakturę VAT nr (...) na kwotę 1.993,78 zł. brutto z terminem płatności na dzień 25 lipca 2014r.

(dowód: faktury k. 5-6 akt)

Pozwany A. G. jest wpisany do CEIDG jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...).

(dowód: wydruk z CEIDG k-11 akt)

W dniu 14 kwietnia 2014r. pozwany wynajął rusztowania (około 300 metrów) od K. Ł. na podstawie pisemnej umowy na wynajem rusztowań. Oferta przedstawiona pozwanemu przez K. Ł. była podstemplowana firma (...). Pozwany wpłacił w/w osobie kaucję w kwocie 2.500 zł. Rusztowania pochodziły z firmy (...). Pozwany nie miał wiedzy, że właścicielem tych rusztowań jest powód takiej informacji nie otrzymał od K. Ł.. Pozwany zwrócił rusztowania w dniu 04 lipca 2014r. nie otrzymał żadnego pokwitowania odbioru i nie posiadał wiedzy, czy rusztowania odebrała firma (...) czy firma powoda.

(dowód: zeznania świadka K. Ł. e-protokół z dnia 13.10.2016r. 00:07:51

min, 00:13:14 min;

zeznania pozwanego e-protokół z dnia 25.04.2016r. 00:15:47 min. 00:19:52min,

00:23:45min.00:24:29 min.

umowa k-98-103 akt

dowód wpłaty k-97 akt

pismo P.

K. Ł. na podstawie umowy ustnej z powodem dysponował rusztowaniami, które były następnie przedmiotem jego umowy z pozwanym. Powód dostarczył mu rusztowania. Rusztowania pochodziły z firmy (...), z którą K. Ł. nie zawarł umowy.

(dowód: zeznania świadka K. Ł. e-protokół z dnia 13.10.2016r. 00:07:51

min.)

W dniu 12 maja 2014r. (...) Sp. z o.o. z/s w P. dostarczyła do firmy (...) pod adres ul. (...) w W. elementy rusztowań. Elementy te odebrał pozwany.

(dowód: pismo firmy (...) Sp. z o.o. z/s w P. k-92-94 akt;

zeznania pozwanego 00:15:47 min)

W dniu 27 czerwca 2014r. pozwany wysłał e-maila na adres (...) w którym napisał, że w związku ze zbliżającym się terminem zakończenia prac na ulicy (...) w W. prosi o rezerwację odbioru rusztowań spod adresu podanego wcześniej na dzień 04 lipca 2014r. (piątek) na godzinę pomiędzy 13 a 15. Na terenie budowy będą pracownicy, więc co do godziny odbioru, jesteśmy się w stanie dostosować. Pozwany otrzymał od K. Ł. informację, iż ma na w/w adres e-mailowy wysłać informację na temat odbioru rusztowań.

(dowód: korespondencja e-mailowa k.53 akt)

zeznania pozwanego 00:19:52 min.

W dniu 11 lutego 2015r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 3.394,21 zł. wynikającej z faktur VAT nr (...), w terminie 3 dni od daty doręczenia wezwania wraz z należnymi odsetkami ustawowymi na wskazany rachunek bankowy.

(dowód: ostateczne wezwanie do zapłaty (przedsądowe) k.7 akt;

potwierdzenie nadania k.8 akt)

W dniu 22 kwietnia 2016r. (...) Sp. z o.o. z/s w P. poinformowała powoda, że firma o nazwie Z. (...) K. Ł. nie jest klientem firmy (...) Sp. z o.o. i nie wydzierżawił elementów rusztowań na budowie przy ul. (...) w W..

(dowód: pismo k-104 akt)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego w postaci dokumentów, których prawdziwości żadna ze stron nie kwestionowała. Ponadto sąd ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o zeznania świadka K. Ł., oraz pozwanego A. G., które w sposób logiczny i spójny uzupełniły materiał dowodowy oparty na dokumentach. Sąd natomiast nie dał wiary zeznaniom powoda ponieważ nie znajdują one potwierdzenia w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Ponadto na pow yższą ocenę zeznań powoda miały wpływ także okoliczności związane z tym, że powód nie był w stanie podać nawet ogólnych informacji na temat wynajętych rusztowań (m.in. ile było rusztowań, nie pamiętał ile policzył za metr kwadratowy).

Sąd zważył co następuje:

W niniejszej sprawie, powód wywodzi w treści pozwu, iż łączyła go z pozwanym umowa dzierżawy rusztowań. Przy czym mając na uwadze przedmiot umowy należy stwierdzić, iż ewentualnie strony mogła łączyć umowa najmu. Zatem skoro strony miała łączyć umowa najmu to należy wskazać na treść art. 659§1 k.c. w myśl którego przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Z treści cytowanego przepisu wynika, że najem jest umową odpłatna, wzajemną, zaś zobowiązania stron dochodzą do skutku solo consensu. Skutkiem zawarcia umowy najmu jest zobowiązanie się wynajmującego do oddania rzeczy najemcy oraz zobowiązanie się najemcy do zapłacenia umówionego czynszu. Powód powinien wykazać zatem wykonanie ciążących na nim obowiązków tzn. fakt zawarcia umowy między stronami oraz oddania rzeczy do używania pozwanemu. Powód powyższych okoliczności nie wykazał bowiem przedłożone przez niego dokumenty nie pozwalają na poczynienie pozytywnych dla powoda ustaleń w tym zakresie. Mianowicie powód nie wykazał zawarcia umowy pomiędzy nim a pozwanym jak również oddana rzeczy pozwanemu bowiem jakkolwiek pozwany odebrał rusztowania, wysłane przez firmę (...) dla powoda, to jednakże z okoliczności sprawy wynika, że pozwany odebrał je w związku z zawartą umową z K. Ł., który współpracował z powodem w tym zakresie i to on wynajął rusztowania pozwanemu.

Obowiązkiem Sądu jest ustalenie, czy strona inicjująca proces wykazała okoliczności faktyczne, których zaistnienie determinuje możliwość jego skutecznego wpisania (subsumcji) w odpowiednia podstawę prawną. Jeśli ustalenia takiego dokonać nie można, to fakt ten samoistnie niweczy zasadność powództwa i to niezależnie od tego, czy pozwany z kolei udowodnił podstawy faktyczne przyjętej linii obrony czy też nie. Drugoplanowo, obowiązek wykazania prawnomaterialnych podstaw roszczenia aktualizował się także w kontekście stanowiska pozwanego, który negował żądanie pozwu co do zasady jak i co do wysokości

Zaprzeczenie faktom stwarza bowiem tego rodzaju sytuację procesową, że fakty te stają się pomiędzy stronami sporne, co samoczynnie rodzi obowiązek ich wykazania (vide a contr ario art. 229 k.p.c.) zgodnie z rozkładem ciężaru dowodzenia opisanego w art. 6 k.c. (por. m.in. wyrok SA w Szczecinie z dnia 04.10.2012r., I ACa 510/12 oraz wyrok SA w Szczecinie z dnia 12.07.2013r., II ACa 415/13).

Z kolei brak udowodnienia przez powoda faktu zawarcia umowy, jej treści i jej wykonania przesądza o niewypełnieniu obowiązku udowodnienia przez powoda faktu, którego ciężar udowodnienia spoczywał na powodzie z mocy art.3 k.p.c. i 232 k.p.c., z kolei ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art.227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art.6 k.p.c.) Stanowisko takie zawarł Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 grudnia 1996r. sygn. akt I CKU 45/96 (opublikowane w OSNC z 1997r./6-7/76).

Ponadto wobec stanowczego stanowiska strony pozwanej, wnoszącej w postępowaniu konsekwentnie o oddalenie powództwa i przeczącej twierdzeniom pozwu oraz w świetle zarzutów pozwanego powód powinien wykazać, iż doszło do zawarcia umowy pomiędzy stronami i jaka była treść zawartej umowy najmu.

Powódka, zgodnie z art. 6 k.c. obligowana była do przeprowadzenia dowodu prawdziwości swych twierdzeń. W tym przedmiocie wykładnia art. 6 k.c., na co wskazuje bogate orzecznictwo sądowe, nie pozostawia żadnych wątpliwości i tak „uwzględniając treść art. 6 k.c. trzeba stwierdzić, że do osoby występującej z pozwem należy udowodnienie faktów pozytywnych, które stanowią podstawę powództwa, gdyż z faktów tych wywodzi ona swoje prawo. Do przeciwnika zaś należy wykazanie okoliczności niweczących to prawo lub uniemożliwiających jego powstanie.” (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19.11.1997 r. I PKN 375/97 OSNP 1998/18/537) oraz „zgodnie z art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. inicjatywa dowodowa spoczywa w rękach strony, a nie zaś Sądu i pouczenie w zakresie konkretnych dowodów nie jest obowiązkiem Sądu.” (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11.10.2000 r. II UKN 33/00 OSNP 2002/10/251).

Zgodnie z zasadami procesu cywilnego ciężar gromadzenia materiału procesowego spoczywa na stronach. Jego istota sprowadza się do ryzyka poniesienia przez stronę ujemnych konsekwencji braku wywiązania się z powinności przedstawienia dowodów. Skutkiem braku wykazania przez stronę prawdziwości twierdzeń o faktach istotnych dla sprawy jest tylko to, że twierdzenia takie zasadniczo nie będą mogły leżeć u podstaw sądowego rozstrzygnięcia. Strona, która nie udowodni przytoczonych twierdzeń, utraci korzyści, jakie uzyskałaby aktywnym działaniem. Samo twierdzenie strony nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla sprawy okoliczności powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą.

Strona powodowa, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego, okoliczności tych nie wykazała. W toku postępowania powód przedstawił dowody, które zdaniem Sądu nie pozwalają w stopniu dostatecznym na poczynienie ustaleń co do stanu faktycznego sprawy w zakresie dotyczącym istnienia roszczenia i obowiązku zapłaty. W oparciu o przedłożone przez niego dokumenty ustalić bowiem można jedynie to, że z faktur wynika, że pozwany posiada zaległości wobec powoda. Ponadto, że powód sporządził w dniu 11.02.2015r. skierowane do pozwanego wezwanie do zapłaty z którego wynika, że pozwany posiada zadłużenie w wysokości wynikającej faktur, korespondencja e-mailowa, z której wynika, że pozwany zwraca się do powoda o rezerwację odbioru rusztowań. Ponadto w aktach sprawy znajduje się przesłane przez firmę (...) potwierdzenie dostawy, z którego wynika, że pozwany odebrał rusztowania, wysłane na zamówienie powoda. Powyższe dokumenty należy traktować jako dokumenty prywatne, które korzystają z domniemania autentyczności oraz z domniemania, że zawarte w nim oświadczenia złożyły osoby, które je podpisały. (art. 245 k.p.c.) Dokument prywatny nie korzysta natomiast z domniemania zgodności z prawdą oświadczeń w nim zawartych. O materialnej mocy dowodowej dokumentu prywatnego, zależącej od jego treści, rozstrzyga sąd według ogólnych zasad oceny dowodów w myśl art. 233§1 k.p.c. Podobnie jak w wypadku innych dowodów, sąd ocenia, czy dowód ten ze względu na jego indywidualne cechy i okoliczności obiektywne zasługuje na wiarę, czy też nie. Wynikiem tej oceny jest przyznanie lub odmówienie dowodowi z dokumentu waloru wiarygodności, ze stosownymi konsekwencjami w zakresie jego znaczenia dla ustalenia podstawy faktycznej orzeczenia. Z kolei dokonanie przez sąd właściwej oceny materialnej mocy dowodowej w/w dokumentów jest ściśle powiązana z istnieniem okoliczności obiektywnych, których powódka nie wykazała. Mianowicie strona powodowa nie przedstawiła żadnych dokumentów źródłowych, wskazujących na podstawę, wysokość i sposób naliczenia należności objętej pozwem. Natomiast w świetle całokształtu okoliczności faktycznych sąd uznał, że przedłożone przez powoda dokumenty, w tym korespondencja e-mailowa oraz dokumenty przesłane przez firmę (...) nie stanowią wystarczającej podstawy do ustalenia, że pozwany wynajął rusztowania od powoda, a nie jak twierdził od K. Ł., z którym wiązała go umowa na piśmie. Ponadto Sąd miał na uwadze, że powód nie podał żadnych okoliczności z których wynikałoby dlaczego wezwał pozwanego do zapłaty dopiero w dniu 11 lutego 2015r. skoro wskazany na fakturach termin zapłaty do czerwiec/lipiec 2014r Poza tym, co istotne powód przyznał, że K. Ł. współpracował z powodem, między innymi wykonywał pomiary związane z wynajęciem rusztowań, nie wyjaśnił jednakże jaka była jego rola i na czym polegała ta współpraca jak również nie ustosunkował się do zeznań tego świadka w tym zakresie, wobec czego sąd ustalając od kogo pozwany wynajął rusztowania oparł się na zeznaniach tego świadka.

Mając na uwadze powyższe powództwo należało oddalić, czemu sąd dał wyraz w sentencji wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł stosując przewidzianą w art. 98 k.p.c. zasadę odpowiedzialności za wynik procesu i wobec oddalenia powództwa zasądził ich zwrot od powoda na rzecz pozwanego w całości. Koszty postępowania po stronie pozwanego stanowiły koszty dojazdu pozwanego na rozprawy, o zasądzenie których wniósł na rozprawie w dniu 13.10.2016r. Koszty dojazdu pozwanego na dwa posiedzenia to kwota 1023,02 zł. (612 km x 0,8358 x 2).