Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 01 luty 2023 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: sędzia Magdalena Berczyńska – Bruś

Protokolant: Magdalena Grzesiak

po rozpoznaniu w dniu 01 lutego 2023 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. kwotę 1 383,02 zł (jeden tysiąc trzysta osiemdziesiąt trzy złote dwa grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12.01.2022r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 100,00 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych oraz kwotę 287,00 zł (dwieście osiemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty,

3.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 82,32 zł (osiemdziesiąt dwa złote trzydzieści dwa grosze) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś

Sygn. akt V GC 74/22

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. wniósł w dniu 21 stycznia 2022r. o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 1.383,02 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 stycznia 2022r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że dochodzone w niniejszej sprawie roszczenie dotyczy szkody likwidowanej z polisy OC sprawcy kolizji z dnia 6 grudnia 2021r. (w zakresie ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych). Podstawę prawną dochodzonych roszczeń stanowi przepis art. 822 kodeksu cywilnego w związku z art. 34 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tj. z 2018r., poz. 473 ze zm.). Wysokość szkody (dochodzonego roszczenia) jest określona w oparciu o zasady wynikające m.in. z art.361 i 363 k.c. W dniu 6 grudnia 2021r. doszło do kolizji drogowej pojazdu marki B. (...) o numerze rejestracyjnym (...), stanowiącego własność (...) S.A. a będącego w użytkowaniu A. O., który zgłosił szkodę u pozwanego zakładu ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia OC sprawcy kolizji. Pozwany zakład ubezpieczeń zarejestrował szkodę nadając jej numer sprawy znak (...). W dniu 7 grudnia 2021r. A. O., w wykonaniu ciążącego na nim z tytułu umowy leasingu i art. 709 ⁸ § 1 k.c. obowiązku organizacji naprawy pojazdu zawarł z warsztatem (...) Sp. z o.o. Sp. K. zlecenie naprawy, w którym ustalono przedmiot naprawy, zakres oraz z uwagi na brak możliwości określenia kwoty za naprawę w dniu zawarcia zlecenia, metodę sporządzenia kalkulacji kosztów naprawy, według której określona zostanie kwota końcowa za wykonanie usługi i tym samym wysokość szkody w pojeździe marki B. (...) o nr rej. (...). Uzgodnione w umowie zlecenia naprawy stawki za prace blacharsko – mechaniczne i lakiernicze mieszczą się w przedziale stawek stosowanych przez inne warsztaty na rynku.

Warsztat zgodnie z treścią zlecenia sporządził kalkulację naprawy nr (...) z dnia 17 grudnia 2021r. i przed przystąpieniem do naprawy przedłożył ją zakładowi ubezpieczeń. Zakład ubezpieczeń zweryfikował przedłożoną mu przez warsztat kalkulację naprawy. Warsztat wykonując naprawę, nie uwzględnił zastosowanych przez zakład ubezpieczeń potrąceń jako niezgodnych z treścią zlecenia naprawy. Zdaniem warsztatu naprawa powinna być w całości wykonana wg zakresu kosztów uwzględnionych w kalkulacji naprawy nr (...) z dnia 17 grudnia 2021r. W oparciu o powyższą kalkulację naprawy za wykonaną usługę warsztat wystawił fakturę (...) nr (...) z dnia 27 grudnia 2021r. na kwotę 7.439,16 zł ( z uwzględnieniem stawki VAT obowiązującej w dacie wystawienia faktury) na rzecz użytkownika pojazdu, tj. A. O.. A. O. w dniu 7 grudnia 2021r. zawarł umowę przelewu wierzytelności z (...) Sp. z o.o. Sp. K., który z kolei dnia 28 grudnia 2021r. zawarł umowę o powierniczy przelew wierzytelności z powodem, kauzalną w świetle zlecenia do umowy o powierniczy przelew wierzytelności z dnia 28 grudnia 2021r. Ważność i skuteczność powyższych cesji warunkowana była zawarciem umowy o powrotny przelew wierzytelności pomiędzy A. O. a (...) S.A, do podpisania której doszło w dniu 5 stycznia 2022r. Powód wezwał pozwanego w dniu 28 grudnia 2021r. do zapłaty brakującej części odszkodowania. W dniu 10 grudnia 2021r. pozwany zakład ubezpieczeń przyznał odszkodowanie za przedmiotową szkodę w wysokości 3.750,08 zł. Dnia 5 stycznia 2022r. pozwany przyznał dopłatę do odszkodowania w kwocie 2.053,64 zł i tym samym uznał swoją odpowiedzialność za przedmiotową szkodę. Powód od kwoty za naprawę odjął 252,42 zł. Sporna między stronami jest wysokość kosztów naprawy, którą pozwany zredukował z powołaniem się na to, że za taką kwotę możliwa była naprawa pojazdu w warsztacie z sieci naprawczej pozwanego Sporna różnica to 1.124,41 zł netto. Dochodzona pozwem suma jest kwotą brutto i wynosi 1.383,02 zł.

Do pozwu załączono umowę zlecenia naprawy pojazdu z 7.12.2021r., umowę przelewu wierzytelności z polisy OC sprawcy, umowę cesji wierzytelności, Zlecenie do powierniczej umowy o przelew wierzytelności z 28 grudnia 2021r. oraz pełnomocnictwa.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Pozwany zarzucił brak czynnej legitymacji procesowej i z ostrożności procesowej zanegował powództwo co do wysokości, kwestionując w całości ustalenia dokumentów prywatnych powoda – tj. kalkulacji naprawy i faktury VAT załączonych do pozwu.

W uzasadnieniu wskazano, że roszczenie powoda jest bezzasadne. Przedmiotowy pojazd należał do spółki (...) S.A. w P.. (...) użytkował w ramach leasingu przedsiębiorca A. O.. Pojazd sprawcy zdarzenia komunikacyjnego posiadał w jego dacie ubezpieczenie OC u pozwanego, który przyjął zgłoszenie przedmiotowej szkody. Serwis naprawczy jako wykonawca przeprowadzonej naprawy pojazdu ustalił jej koszt na kwotę 7.439,16 zł brutto. Pozwany przeprowadził postępowanie likwidacyjne i uznał swoją odpowiedzialność gwarancyjną za skutki zdarzenia a powstałą w pojeździe szkodę rozliczył jako częściową. Pozwany ustalił koszt naprawy pojazdu na kwotę 6.003,72 zł brutto, przy czym w związku z zatrzymaniem przez serwis zakwalifikowanych do wymiany części zamiennych zdatnych do ponownego wykorzystania wypłacił odszkodowanie pomniejszone o ich wartość, tj. 200 zł (5.803,72 zł brutto). Powód od dochodzonej kwoty odejmuje należność w kwocie 252,42 zł. Pozwany zarzucił, że powód nie przedłożył umowy cesji wierzytelności z dnia 28 grudnia 2021r. jaką miał zawrzeć z korzystającym. Pozwany wskazał również na nieważność umów cesji wierzytelności, jakie miał zawrzeć korzystający z wykonawcą naprawy auta, a następnie ów przedsiębiorca z powodem. Pozwany wskazał, że powód swoje roszczenie, a zarazem legitymację czynną do wytoczenia powództwa wywodzi z trzech umów przelewu wierzytelności zawartych przez korzystającego z wykonawcą naprawy auta w dniu 7 grudnia 2021r., przez wykonawcę naprawy auta z powodem dnia 28 grudnia 2021r. a następnie przez właściciela (finansującego) auta z korzystającym w dniu 5 stycznia 2022r. Skuteczność przelewu uzależniona jest od istnienia posiadanej wierzytelności będącej jej przedmiotem. Powód na podstawie brakującej umowy z dnia 28 grudnia 2021r. nie mógł skutecznie nabyć wierzytelności tytułem odszkodowania za naprawę auta, ponieważ uprzednio nie nabył jej skutecznie sam wykonawca naprawy auta. Ponadto powód zawyżył wartość przedmiotu sporu w zakresie kosztów naprawy pojazdu poprzez nieuwzględnienie faktu zatrzymania przez serwis części zamiennych o wartości 200 zł. Pozwany stoi na stanowisku, że bezzasadnym jest wyliczenie kosztów naprawy przy odgórnym założeniu wykorzystania jedynie części oryginalnych.

Pozwany wskazał ponadto, że zaoferował zorganizowanie naprawy uszkodzonego pojazdu w warsztacie należącym do jego sieci naprawczej i to również przy wykorzystaniu części oryginalnych. Pozwany dopuścił również możliwość uzgodnienia wyższych kosztów rzeczywistej naprawy. Pozwany informował, że w przypadku wyższego kosztu tej samej naprawy, wypłacone zostanie odszkodowanie w kwocie nieprzekraczającej kosztu naprawy w warsztacie możliwej do zorganizowania za jego pośrednictwem – tj. w wysokości realnych kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. O., z zawodu broker ubezpieczeniowy, przedmiotowy pojazd zakupił w 2020r. Pojazd został odebrany w czerwcu 2020r. w salonie w L. jako nowy. Jest jedynym jego użytkownikiem. Właścicielem pojazdu jest (...) S.A. Samochód był na gwarancji, bezwypadkowy, nie był naprawiany ani przez zakupem ani po zakupie. Wymieniano w nim jedynie olej i filtry. Wszystkie filtry były zakładane oryginalne. Do zdarzenia drogowego doszło 6 grudnia 2021r. w okolicy miejscowości K.. Były wtedy warunki zimowe. Samochód odholowano do autoryzowanego serwisu obsługi B. w K., do firmy (...) Sp. z o.o. Sp. K. w K.. Serwis poinformował A. O., że pozwany weryfikował kosztorys naprawy jednakże A. O. nie wyobrażał sobie zlecić naprawę samochodu na gwarancji innemu serwisowi niż autoryzowany. Całą likwidację szkody przekazał serwisowi (...) i nie otrzymał żadnych kwot od sprawcy zdarzenia.

Dowód: zeznania świadka A. O. (00:05:11 – 00:21:09 minuta

rozprawy z dnia 28.09.2022r. k. 89 akt)

Pismem z dnia 7 grudnia 2021r. skierowanym do Kancelarii (...) w K. pozwany potwierdził otrzymanie zgłoszenia o wypłatę odszkodowania z polisy OC posiadaczy pojazdów za zdarzenie z 6 grudnia 2021r.

Dowód: pismo pozwanego z 7.12.2021r. (k. 44 akt)

W dniu 7 grudnia 2021r. A. O. zawarł z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością Spółką komandytową w Ł. Oddział w K. Umowę Zlecenia N. Pojazdu, zgodnie z którą zlecił naprawę pojazdu marki B. (...) nr rej. (...), który uległ uszkodzeniu w dniu 6 grudnia 2021r., a szkoda została zgłoszona z polisy OC sprawcy w (...) S.A. pod numerem (...). Zleceniodawca zlecił wykonanie naprawy w zakresie obejmującym wszystkie uszkodzenia, w oparciu o protokół uszkodzeń sporządzony przez uprawnioną do tego osobę z ramienia zakładu ubezpieczeń lub niezależnego rzeczoznawcę. W § 3 umowy wskazano m.in., że stawka za roboczogodzinę wynosi 240 zł netto, a w § 4 wskazano m.in., że zleceniodawca za wykonaną usługę wystawi fakturę VAT w oparciu o kalkulację naprawy oraz cennik usług, a zapłata za fakturę może nastąpić w formie bezgotówkowej pod warunkiem skutecznego przelania prawa do odszkodowania przysługującego zleceniodawcy z tytułu szkody nr (...), zgłoszonej z polisy OC sprawcy w (...) S.A. W § 4 ust.5 wskazano, że jeżeli prawem do odszkodowania z tytułu w/w szkody dysponuje inna niż zleceniodawca osoba fizyczna lub prawna, naprawa bezgotówkowa możliwa jest jedynie pod warunkiem przelania przez te osoby prawa do odszkodowania na zleceniobiorcę w nieprzekraczalnym terminie 6 miesięcy od daty wystawienia faktury VAT. W razie braku spełnienia tego warunku obowiązek zapłaty spoczywa na zleceniodawcy w terminie 7 dni od jej okazania.

Dowód: Umowa Zlecenia N. Pojazdu z 7.12.2021r. (k. 21 akt)

W dniu 7 grudnia 2021r. A. O. jako cedent przelał na rzecz (...) Sp. z o.o. Sp. k. jako cesjonariusza wierzytelność z tytułu odszkodowania z polisy OC sprawcy w zakładzie (...) S.A. Zgodnie z § 1 pkt 8 umowy, w razie zaistnienia okoliczności, o których mowa w § 4 ust.5 Umowy Zlecenia N. Pojazdu, umowa zaczyna obowiązywać od momentu nabycia przez cedenta od osoby trzeciej wierzytelności wskazanej w §1 ust.1, bez konieczności potwierdzania obowiązywania przedmiotowej umowy odrębnym dokumentem. W tym dniu A. O. złożył oświadczenie, w którym wskazał, że uszkodzony pojazd nie jest środkiem trwałym wpisanym do ewidencji środków trwałych i nie ma możliwości odliczenia podatku VAT w związku z rozliczeniem kosztów naprawy pojazdu.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności z polisy OC sprawcy podpisanej przez

A. O. jako cedenta i R. Z. w imieniu

cesjonariusza (k. 22 akt), Szczegółowe oświadczenie o VAT z 7.12.2021r. (akta

szkody)

Pismem z dnia 9 grudnia 2021r. pozwany zaproponował A. O. odszkodowanie w wysokości 4.612,61 zł. Wartość rynkową pojazdu pozwany wyliczył na kwotę 128.568 zł.

Dowód: pismo pozwanego z dnia 9.12.2021r. (k. 46 akt), wycena z 9.12.2021r. (k. 47 – 48

akt)

(...) Sp. z o.o. Sp. K. w dniu 9 grudnia 2021r. sporządził kalkulację naprawy nr (...) na kwotę 7.439,95 zł netto, 9.151,14 zł brutto. Pozwany zweryfikował kalkulację do kwoty 4.881,07 zł, weryfikując w treści kalkulacji jedynie wartość opon ze względu na zużycie o kwotę 1.364,56zł. W opisie wskazał, że zweryfikowano zakres naprawy oraz, że zakres czynności i materiałów ujętych w kosztorysie jest akceptowany. Pozwany wskazał bez dodatkowego uzasadnienia, że za kwotę 4.881,07 zł netto w warsztacie SN można przywrócić pojazd do stanu poprzedniego. Kwota ta nie stanowi różnicy kwoty 7.439,95 zł i 1.364,56 zł.

Dowód: Kalkulacja naprawy nr (...) (k.49 -50 akt)

W dniu 27 grudnia 2021r. (...) Sp. z o.o. Sp. K. w Ł. wystawił wobec Kancelarii (...) fakturę nr (...) na kwotę 7.439,16 zł brutto (6.048,10 zł). W treści faktury wskazano m.in. cenę dwóch opon w kwocie 526,21 zł jedna, zgodnie z weryfikacją pozwanego. W opisie pod fakturą wskazano, ze zleceniodawca pokrywa ubytek wartości opon w wysokości 252,43 zł brutto.

Dowód: faktura VAT nr (...) z 27.12.2021 (akta szkody)

W dniu 28 grudnia 2021r. (...) Sp. z o.o. Sp. K. w Ł. Oddział w K. zlecił powodowi wyegzekwowanie kwoty 7.439,16 zł wraz z należnymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie jako różnicę pomiędzy odszkodowaniem należnym za wykonaną przez zleceniodawcę usługę a kwotą bezspornie wypłaconą przez zakład ubezpieczeń z tytułu odszkodowania z polisy OC sprawcy. W tym samym dniu te same strony umowy zawarły umowę o powierniczy przelew wierzytelności w celu jej ściągnięcia z polisy oc sprawcy.

Dowód: Zlecenie do powierniczej umowy o przelew wierzytelności z

28.12.2021r. (k. 25 akt), Umowa o powierniczy przelew

wierzytelności (k. 72 akt szkody)

W dniu 5 stycznia 2022r. (...) S.A. w P. i reprezentująca Kancelarię (...) w O. jako korzystający K. D. zawarli umowę cesji wierzytelności o wypłatę odszkodowania z tytułu szkody komunikacyjnej opisanej w § 2 pkt 2 wobec zakładu (...) S.A. jako odpowiedzialnego za wypłatę odszkodowania z tytułu wypadku komunikacyjnego. W § 4 wskazano, że korzystający jest uprawniony i zarazem zobowiązany do dokonywania wszelkich czynności zarówno przed zakładem ubezpieczeń, jak i przed innymi organami i instytucjami, w tym sądami powszechnymi i organami egzekucyjnymi, koniecznych do likwidacji przedmiotowej szkody komunikacyjnej w przedmiocie leasingu, jak również do występowania we własnym imieniu i na własny rachunek w celu dochodzenia odszkodowania z tytułu szkody komunikacyjnej.

Dowód: umowa cesji wierzytelności (k. 23 – 24 akt)

Pismem z dnia 5 stycznia 2022r. pozwany poinformował Kancelarię (...), że po otrzymaniu rachunków za naprawę uszkodzonego pojazdu ograniczył odszkodowanie do kwoty 6.003,72 zł. W uzasadnieniu wskazał, że koszty z przedstawionych rachunków uznaje za niezasadne, ponieważ przekraczają one niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu.

Dowód: pismo pozwanego z dnia 5.01.2022r. do A. O. (k. 45 akt)

Pismem z dnia 5 stycznia 2022r. do (...) Sp. z o.o. Sp. K. w K. pozwany przekazał do wypłaty kwotę 2.053,64 zł, informując że na wysokość odszkodowania składa się kwota 6.003,72 zł, która został pomniejszona o kwotę 200 zł z tytułu green parts oraz wcześniej wypłaconą kwotę 3.750,08 zł.

Dowód: pismo pozwanego z 5.01.2022r.do (...) Sp. z o.o. Sp. K. (k. 43 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów oraz zeznań świadka A. O..

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 509 § 1 i 2 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Stosownie do art. 513 § 1 k.c., dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Legitymacja procesowa powoda była kwestionowana przez pozwanego, jednakże w aktach szkody złożonych przez pozwanego znajduje się Umowa o powierniczym przelewie wierzytelności z dnia 28 grudnia 2021r. zawarta pomiędzy cedentem (...) Sp. z o.o. Sp. K. a powodem jako cesjonariuszem, która omyłkowo nie została załączona do pozwu. W oparciu o tę umowę na powoda przelano wierzytelność z tytułu odszkodowania z polisy OC sprawcy. Pozwany jeszcze na etapie postępowania likwidacyjnego wypłacił część odszkodowania z tytułu naprawy pojazdu na rzecz cedenta, nie kwestionując skuteczności nabycia przez niego wierzytelności. Tym samym uznał więc legitymację czynną powoda. Ponadto powód nabył wierzytelność przed wniesieniem powództwa. W ocenie sądu podnoszone przez pozwanego argumenty co do legitymacji powoda w niniejszym procesie podnoszone były na użytek tego procesu i nie mają odzwierciedlenia w rzeczywistości.

Odpowiedzialność pozwanego za szkodę wyrządzoną w pojeździe statuuje art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba na rzecz, której zostaje zawarta umowa ubezpieczenia. Zgodnie zaś z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (jedn. tekst: Dz.U. z 2013 r., poz. 392 ze zm.) w związku z art. 1 pkt 1 tej ustawy, odszkodowanie należne od zakładu ubezpieczeń odpowiadającego w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkodę powstałą w związku z ruchem pojazdów ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie sumy gwarancyjnej. Zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela zasadniczo jest tożsamy z zakresem odpowiedzialności cywilnoprawnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym wynikającym z przepisów kodeksu cywilnego określających zakres odpowiedzialności odszkodowawczej.

W myśl art.361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Paragraf 2 komentowanego przepisu przewiduje także odpowiedzialność sprawcy za straty, które poszkodowany poniósł (damnum emergens), oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (lucrum cessans). Naprawienie szkody winno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili (art.363 § 1 i 2 k.c.).

W obowiązkowym ubezpieczeniu komunikacyjnym OC ma zastosowanie zasada pełnego odszkodowania wyrażona w art. 361 § 2 k.c., a ubezpieczyciel z tytułu odpowiedzialności gwarancyjnej wypłaca poszkodowanemu świadczenie pieniężne w granicach odpowiedzialności sprawczej posiadacza lub kierowcy pojazdu mechanicznego (art. 822 § 1 k.c.). Suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń nie może być jednak wyższa od poniesionej szkody (art. 824 ¹ § 1 k.c.). Świadczenie zobowiązanego nie powinno przekraczać kosztów celowych i ekonomicznie uzasadnionych (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003r. III CZP 32/03 Legalis nr 57077 oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2012r. III CZP 80/11 Legalis nr 447330).

W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyjaśniono również, że dla powstania roszczenia o naprawienie szkody w postaci kosztów naprawy pojazdu nie mają znaczenia późniejsze zdarzenia między innymi w postaci sprzedaży uszkodzonego lub już naprawionego pojazdu. Zgodnie z powszechnie akceptowanym w piśmiennictwie i orzecznictwie Sądu Najwyższego poglądem, dla odpowiedzialności ubezpieczyciela istotne znaczenie ma sam fakt powstania szkody, a nie fakt naprawienia samochodu i powstania wydatków z tego tytułu. Naprawa dokonana przed uzyskaniem świadczenia od ubezpieczyciela, jej koszt i faktyczny zakres nie ma zasadniczego wpływu na sposób ustalania wysokości odszkodowania. Szkodą (art. 361 § 2 k.c.) jest bowiem różnica między stanem majątku poszkodowanego jaki zaistniał po zdarzeniu wywołującym szkodę, a stanem tego majątku, jaki istniałby, gdyby nie nastąpiło to zdarzenie. Roszczenie odszkodowawcze powstaje z chwilą powstania obowiązku naprawienia szkody, a nie po powstaniu kosztów naprawy pojazdu, z czym wiąże się brak obowiązku po stronie poszkodowanego udowadniania konkretnych wydatków poniesionych na naprawę pojazdu. (postanowienia SN z dnia 7.12.2018r.: III CZP 51/18, III CZP 72/18, III CZP 74/18, III CZP 73/18).

W okolicznościach niniejszej sprawy bezsporna była wyłączna odpowiedzialność sprawcy kolizji wypadku za skutki zdarzenia z dnia 31 lipca 2017r. Z uwagi na łączącą sprawcę kolizji drogowej z pozwanym ubezpieczycielem umowę ubezpieczenia OC, to ubezpieczyciel odpowiadał, co do zasady, za uszkodzenia pojazdu poszkodowanego. W sprawie nie było sporu co do zasady odpowiedzialności. Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się zasadniczo do ustalenia jej wysokości.

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia twierdzenia faktycznego spoczywa na tej stronie, która z tego twierdzenia wywodzi skutki prawne. Ta strona, która twierdzi, że określony fakt miał miejsce obowiązana jest zgłosić dowód lub dowody wykazujące jego istnienie. Ciężar udowodnienia faktu należy zatem rozumieć z jednej strony jako obarczenie strony procesu obowiązkiem przekonania sądu dowodami o słuszności swoich twierdzeń, a z drugiej konsekwencjami poniechania realizacji tego obowiązku lub jego nieskuteczności. Tą konsekwencją jest zazwyczaj niekorzystny dla strony wynik procesu (por. wyrok SN z dnia 07 listopada 2007r., II CSK 239/07, niepubl.). Sąd nie jest zatem odpowiedzialny za wynik postępowania. To strony ponoszą ryzyko nieudowodnienia swoich twierdzeń.

Podkreślenia wymaga, iż Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Ocena dowodów polega na ich zbadaniu i podjęciu decyzji, czy została wykazana prawdziwość faktów, z których strony wywodzą skutki prawne. Celem Sądu jest dokonanie określonych ustaleń faktycznych, pozytywnych bądź negatywnych i ostateczne ustalenie stanu faktycznego stanowiącego podstawę rozstrzygnięcia. Nie ulega wątpliwości, iż to interes strony, jakim jest wygranie procesu nakazuje jej podjąć wszelkie możliwe czynności procesowe w celu udowodnienia przedstawionych twierdzeń o faktach.

W niniejszym postępowaniu powód dochodzi od pozwanego zapłaty kwoty 1.383,02 zł będącej nie uregulowaną przez pozwanego częścią kwoty wyliczonej przez warsztat dokonujący naprawy.

Pozwany dokonał weryfikacji kwoty wynikającej z kalkulacji warsztatu jedynie przez jej przekreślenie, nie wyjaśniając czym kierował się dokonując weryfikacji. Z tego względu nie można ustalić istoty sporu ze strony pozwanego, który zakwestionował jedynie ostateczne wyliczenie kosztów naprawy. Weryfikacja wartości dwóch opon ze względu na ich zużycie została uwzględniona w fakturze z tytułu naprawy. Należy również podkreślić, że dokonujący kalkulacji warsztat tj. (...) Sp. z o.o. Sp. k. jest jedynym na terenie K. (...) serwisem (...), co w przypadku przedmiotowego samochodu, który jest na gwarancji miało decydujące znaczenie dla jego właściciela.

W ocenie sądu powód sprostał obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c., tj. reguły rozkładu ciężaru dowodu i udowodnił, że pozwany zaniżył wysokość należnego odszkodowania.

Pojazd użytkowany przez poszkodowanego w dniu kolizji był pojazdem jeszcze nowym. Uzasadnionym zatem było określenie kosztów jego naprawy przy zachowaniu technologii i stawek stosowanych przez autoryzowany serwis (...).

Powództwo podlegało więc uwzględnieniu w całości.

Odsetki ustawowe za opóźnienie należą się powodowi na mocy art. 481 § 1 i 2 k.c. ., art. 455 k.c. oraz art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr124, poz.1152 z późn. zm.). Termin naliczania odsetek ustawowych, zgłoszonych w pozwie, nie jest sprzeczny z art. 817 § 1 k.c. Pozwany winien wypłacić odszkodowanie w pełnej wysokości w terminie 30 dni od daty zgłoszenia szkody.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w pkt 1 sentencji wyroku.

O kosztach (pkt 2 sentencji wyroku) postanowiono na podstawie art. 98 k.p.c. Pozwany przegrał proces w całości dlatego Sąd obciążył go kosztami postępowania, na które składa się opłata sądowa od pozwu w wysokości 100zł i wynagrodzenie pełnomocnika powoda w wysokości 270 zł ustalone według stawki minimalnej na podstawie § 2 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r. poz. 1804) wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17,00zł wynikającą z art. 1 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 09.09.2000r. o opłacie skarbowej (Dz.U. Nr 86, poz. 960 ze zm.). Sąd nakazał również ściągnąć od pozwanego poniesione tymczasowo przez Skarb Państwa koszty utraconego zarobku świadka, w związku z jego stawiennictwem na rozprawie.

sędzia Magdalena Berczyńska – Bruś