Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2024r

Sąd Rejonowy w Kaliszu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Agnieszka Wachłaczenko

Protokolant starszy sekr. sąd. Agnieszka Dębowa

w obecności oskarżyciela publicznego---

po rozpoznaniu dnia 05.12.2023r.,27.12.2023r., 13.02.2024r

sprawy J. T. syna J. i L. z domu W. urodzonego (...) w K.

obwinionego o to, że:

w okresie od 01 marca 2021 do 30 kwietnia 2021 w K. wypompował wodę z piwnicy własnej posesji na drogę powiatową (...) przez co zanieczyścił ją

tj. o czyn z art. 91 k.w.

1.  obwinionego J. T. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu,

2.  przyznaje od Skarbu Państwa na rzecz adw. L. K. kwotę 504 (pięćset cztery) złote podwyższoną o należny podatek Vat od towarów i usług tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej obwinionemu z urzędu,

3.  kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

sędzia Agnieszka Wachłaczenko

II W 994/21

UZASADNIENIE

J. T. został obwiniony o to, że w okresie od 1marca 2021 r. do 30 kwietnia 2021 r. w K. wypompowywał wodę z własnej posesji na drogę powiatową (...), przez co zanieczyścił ją, tj. o czyn z art. 91 k.w.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

J. T. zamieszkuje w K., w budynku mieszkalnym znajdującym się na posesji oznaczonej numerem (...). Do piwnicy tego budynku przesączają się wody gruntowe. Usunięcie ich z budynku wymaga wypompowania ich co jakiś czas. Dzieje się tak od wielu lat. W posesji tej zamieszkuje również żona obwinionego oraz córka A. T.. Wśród osób zamieszkujących na tej posesji utarła się praktyka, iż woda wypompowana z piwnicy jest odprowadzana na drogę publiczną, tj. drogę powiatową (...). O tej praktyce zawiadomił Starostwo Powiatowe w K. R. W. – sąsiad obwinionego i właściciel nieruchomości poznaczonej numerem 18. Na dowód swoich twierdzeń przedłożył dokumentację zdjęciową. J. T. ze względu na stan zdrowia nie jest w stanie obsługiwać sprzętu służącego do wypompowywania wody (dowód: zeznania R. W. – k. 206-207, wyjaśnienia obwinionego – k. 19, zdjęcia – k. 8-12, 210, zeznania A. T. – k. 224, zawiadomienie – k. 2, 3, 5-6, dokumentacja medyczna – k. 59-62).

J. T. ma 79 lat. Utrzymuje się z emerytury w wysokości 1200 zł. We wspólnym gospodarstwie domowym pozostają z obwinionym żona i dorosła córka – obie uzyskują własne dochody. J. T. jest osobą niepełnosprawną – w znacznym stopniu niedowidzi oraz porusza się przy pomocy osób trzecich. Wymaga również pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych typu samoobsługa, poruszanie się, komunikacja (dane osobowe – k. 18, dokumentacja medyczna – k. 59-62).

Obwiniony J. T. wyjaśnił, iż na skutek samowoli budowlanej sąsiada J. S., jego budynek jest okresowo zalewany, co faktycznie wymaga usunięcia tej wody z piwnicy budynku. Podkreślił, jednak, że on tego nie robił, nie jest w stanie wykonać tych czynności z uwagi na swój stan zdrowia – jest osobą niedowidzącą w stopniu znacznym, ma również problemy z poruszaniem się. Sąd dał wiarę, iż obwiniony nie dokonywał tych czynności osobiście, wskazują na to również zeznania A. T. oraz samego R. W., który widział J. T. na podwórku ale obsługą systemu odwadniającego miała zajmować się żona obwinionego. Obwiniony podkreślił, iż nigdy nie zanieczyszczał drogi, gdyż w piwnicy nie przechowywał żadnych substancji chemicznych.

Zgodnie z treścią art. 91 k.w. karze podlega ten, kto zanieczyszcza drogę publiczną. Jak wynik ze zgromadzonego materiału dowodowego obwiniony nie był w stanie, ze względu na stan zdrowia, obsłużyć systemu do odwadniania piwnicy. (...) ten wymaga wykonania czynności związanych z pewnym wysiłkiem fizycznym np. rozłożenie a później zwinięcie węża odprowadzającego wodę, ze zdjęć przedstawionych przez R. W. wynika, iż wąż ten nie jest rozłożony permanentnie. Zgodnie z treścią art. 1 § 1 k.w. odpowiedzialności za wykroczenie podlega ten tylko, kto popełnia czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia pod groźbą kary aresztu, ograniczenia wolności, grzywny do 5000 złotych lub nagany. Zatem podstawową zasadą odpowiedzialności za wykroczenie jest zasada „nie ma odpowiedzialności bez czynu”. Zarówno zawiadamiający, oskarżyciel oraz oskarżyciel posiłkowy nie wykazali, iż obwiniony podjął jakiekolwiek działania zmierzające do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia. Biorąc pod uwagę, iż do taki działań miał dochodzić od wielu już lat, pozostali dorośli domownicy nie potrzebowali instrukcji lub pomocy od obwinionego. Natomiast zgodnie z art. 11 § 2, art. 14 § 1 k.w. odpowiedzialność za usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo zachodzi tylko wtedy gdy ustawa tak stanowi, art. 91 k.w. nie zawiera takiej dyspozycji. Z tych przyczyn Sąd uniewinnił J. T. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

O kosztach pomocy prawnej udzielonej obwinionemu z urzędu Sąd orzekł w oparciu o treść § 11 ust. 2 pkt 2 oraz § 17 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie. O kosztach postępowania orzeczono w myśl art. 119 § 2 pkt 1 k.p.w.

sędzia Agnieszka Wachłaczenko