Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II W 940/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.

S. S. (1)

w K., woj. (...), uchylając się od opodatkowania poprzez niezłożenie w określonym ustawowo terminie właściwemu organowi tj. Naczelnikowi Drugiego Urzędu Skarbowego w K. przedmiotu opodatkowania podatkiem akcyzowym na deklaracji uproszczonej (...)US z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego do dnia 12 czerwca 2023 r. samochodu osobowego marki V. (...) nr VIN (...) r. prod. 2012 przez co naraził na uszczuplenie podatek akcyzowy, a w konsekwencji uszczuplił ten podatek w kwocie 1529,00 zł., czym naruszył normę z art. 100 ust. 1 pkt 2 oraz z art. 106 ust. 2 ustawy z dnia 06 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2023 r., poz 1542 ze zm.),

tj. o wykroczenie skarbowego z art. 54 § 3 k.k.s.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony S. S. (1) w dniu 11 lutego 2019 roku nabył w Niemczech samochód osobowy marki V. (...), numer VIN (...), rok produkcji 2012.

Po przemieszczeniu nabytego pojazdu z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej na terytorium kraju S. S. (1) uchylał się od opodatkowania poprzez zaniechanie złożenia w ustawowym terminie Naczelnikowi Drugiego Urzędu Skarbowego w K., deklaracji podatkowej z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego pojazdu marki V. (...), tj. w terminie 14 dni, licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego, nie później jednak niż w dniu rejestracji pojazdu.

W stosunku do oskarżonego obowiązek podatkowy powstał w dniu 28 maja 2023 roku. Ustawowy termin złożenia deklaracji uproszczonej (...)US upłynął oskarżonemu w dniu 12 czerwca 2023 roku.

Zawiadomienie o naruszeniu przepisów podatkowych

Kopia umowy

Dokumenty rejestracyjne pojazdu

k. 2-3v, 9-10

k. 14

k. 12v-13v

S. S. (1) w dniu 20 czerwca 2023 roku złożył w swoim imieniu w Drugim Urzędzie Skarbowym w K. deklarację uproszczoną w sprawie podatku akcyzowego dotyczącą przedmiotowego samochodu.

Następnie w dniu 26 czerwca 2023 roku oskarżony złożył skorygowaną deklarację w zakresie podstawy opodatkowania. Tym samym kwota należnego i uszczuplonego podatku akcyzowego wyniosła 1.529,00 złotych.

Oskarżony należny podatek akcyzowy uregulował w dniu 16 lipca 2024 roku

Kopie deklaracji

Informacjach o stanie zaległości na dzień 03.07.2023 r.

Wydruk z systemu (...)

Informacja o wpłacie

Protokół rozprawy

k. 10v-12, 16-17v

k. 19

k. 14v-15

k. 51

k. 53-53v

Z uwagi na fakt, iż oskarżony nie przebywa w swoim miejscu zamieszkania i nie było znane miejsce jego pobytu, na podstawie art. 175 k.k.s. zastosowano wobec niego tryb postępowania w stosunku do nieobecnych.

Postanowienie o zastosowaniu postępowania w stosunku do nieobecnych

Wydruk z bazy PESEL

Informacja z (...)

Wydruk z Systemu Rejestracji Centralnej

Pismo KPP w T.

k. 34-34v

k. 29-31

k. 32

k. 33

k. 26

S. S. (1) urodził się w (...) roku. Nie był wcześniej karany.

Informacja z K.

k. 31, 49

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.

Dokumentarny materiał dowodowy

Sąd oparł się na zgromadzonych dokumentach albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione do tego organy: Urząd Skarbowy, Krajowy Rejestr Sądowy, Krajową Administrację Skarbową, a także organy państwa członkowskiego UE, ich treść nie była przez żadną ze stron podważana. Sąd również nie znalazł powodów by je zakwestionować, zarówno w zakresie formalnym, jak i materialnym

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

S. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Analiza zgromadzonego materiału dowodowego pozwoliła na stwierdzenie, że oskarżony dopuścił się wykroczenia skarbowego opisanego w art. 54 § 3 k.k.s., co stanowi naruszenie art. 100 ust. 1 pkt 2 oraz art. 106 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2022 r., poz. 143 ze zm.), skutkiem czego naraził na uszczuplenie podatek akcyzowy w kwocie 1.529,00 złotych.

Zgodnie z art. 54 § 1 k.k.s. odpowiedzialności karnej za przestępstwo skarbowe podlega podatnik, który uchylając się od opodatkowania, nie ujawnia właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania lub nie składa deklaracji, przez co naraża podatek na uszczuplenie. W myśl § 3 tego artykułu, jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Ustawowy próg, o którym mowa w powołanym § 3 art. 54 k.k.s. to kwota uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej albo wartość przedmiotu czynu, która nie przekracza pięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia w czasie jego popełnienia (art. 53 § 3 k.k.s.).

Czynu z art. 54 k.k.s. może się dopuścić jedynie podatnik (art. 7 o.p. w zw. z art. 53 § 30 oraz art. 53 § 30a k.k.s.), a więc osoba, na której ciąży określony ustawą podatkową obowiązek ujawnienia samego przedmiotu opodatkowania lub podstawy tego opodatkowania bądź też złożenia stosownej deklaracji. Czyn ten ma więc charakter indywidualny. Pojęcie podatnika każdorazowo determinowane jest przepisami ustawowymi odnoszącymi się do danego podatku. Na gruncie prawa karnego skarbowego podatnikiem jest jedynie ten, „czyj obowiązek podatkowy ma swe źródło w przepisach ustawy podatkowej, określających zobowiązany podmiot oraz przedmiot i stawkę opodatkowania” (zob. wyrok SN z 1.12.2005 r., IV KK 122/05; postanowienie SN z 22.11.2011 r., IV KK 270/11.).

W powołanym przepisie penalizowane jest zachowanie, w którym podatnik, uchylając się od opodatkowania, nie ujawnia właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania lub nie składa deklaracji, przez co naraża podatek na uszczuplenie. Realizacja znamion czynu zabronionego z art. 54 k.k.s. może nastąpić poprzez nieujawnienie przedmiotu lub podstawy opodatkowania. Przedmiot opodatkowania to określony przepisami prawa stan prawny lub faktyczny, którego zaistnienie wywołuje powstanie obowiązku podatkowego w danym podatku. Podstawa opodatkowania to kwota, od której liczony jest dany podatek. Realizacja znamion czynu zabronionego z art. 54 k.k.s. może nastąpić również poprzez niezłożenie deklaracji. Chodzi tu przy tym zarówno o przewidziane w przepisach prawa podatkowego deklaracje podatkowe, jak i zeznania, wykazy, zestawienia, sprawozdania oraz informacje, do których składania obowiązany jest podatnik na podstawie przepisów prawa podatkowego (art. 3 pkt 5 o.p. w zw. z art. 53 § 30 k.k.s.). Czynu zabronionego z art. 54 k.k.s można popełnić jedynie umyślnie w zamiarze bezpośrednim. Wskazuje na to użyte sformułowanie wskazane w przepisie "uchylając się”, co oznacza chęć uniknięcia jakiegoś działania ( por. I. Zgoliński [w:] A. Bułat, V. Konarska-Wrzosek, T. Oczkowski, I. Zgoliński, Kodeks karny skarbowy. Komentarz, wyd. II, Warszawa 2021, art. 54).

Należy wskazać, że obowiązek obwinionego do zgłoszenia w terminie właściwej deklaracji wynika z następujących przepisów: art. 100 ust. 1 pkt 2 oraz art. 106 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy, w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Podatnik z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego jest obowiązany po dokonaniu jego przemieszczenia na terytorium kraju, bez wezwania organu podatkowego złożyć deklarację uproszczoną, według ustalonego wzoru, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 14 dni, licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego, nie później jednak niż w dniu rejestracji samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym (art. 106 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym). Mając na uwadze treść powyżej wskazanych przepisów oraz ustalenia faktyczne, nie ulega wątpliwości, iż oskarżony S. S. (1) miał świadomość ciążącego na nim obowiązku złożenia deklaracji bez wezwania organu podatkowego, a skoro uchybił wskazanej powinności, swym zaniechaniem wypełnił znamiona czynu z art. 54 § 3 k.k.s. Sąd w przedmiotowej sprawie nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które wyłączałyby możliwość przypisania oskarżonemu winy. Jest ona osobą pełnoletnią i poczytalną. Miał pełną możliwość rozpoznania bezprawności czynu. Dokonując czynu oskarżony działał w normalnej sytuacji motywacyjnej. Można więc było od niego wymagać zachowania zgodnego z obowiązującymi normami prawnymi, a jego postępowania nie usprawiedliwiają żadne okoliczności nadzwyczajne. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu, który w ocenie Sądu był dość istotny, wzięto pod uwagę kwantyfikatory określone w art. 53 § 7 k.k.s., a więc przede wszystkim to, że oskarżony działał umyślnie, jak również okoliczności popełnienia czynu. Sąd wziął pod uwagę w szczególności wysokość uszczuplonej należności publicznoprawnej oraz fakt, iż ostatecznie obowiązek został spełniony, tj. oskarżony złożył właściwą deklarację, choć już po upływie ustawowego terminu.

Mając na uwadze powyższe Sąd nie miał wątpliwości, iż oskarżonemu można było przypisać odpowiedzialność za popełnienie wykroczenia skarbowego określonego w art. 54 § 3 k.k.s. i na podstawie przywołanego przepisu należało orzec w stosunku do oskarżonego karę grzywny.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. S. (1)

1.

1.

Za popełnienie przypisanego czynu z art. 54 § 3 k.k.s. oskarżonemu groziła kara grzywny za wykroczenie skarbowe. W myśl art. 48 § 1 k.k.s. kara grzywny może być wymierzona w granicach od jednej dziesiątej do dwudziestokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia, chyba że kodeks stanowi inaczej. . Minimalne wynagrodzenie brutto do 30 czerwca 2023 r. wynosiło 3.490,00 zł. Orzeczona grzywna mogła być orzeczona w granicach od 340,00 zł do 69. 800,00 zł. Sąd z uwagi na dotychczasową niekaralność a nadto uregulowanie należności, uznał za wystarczające orzeczenie kwoty 800,00 zł a więc nieznacznie przekraczającą minimalną możliwą do orzeczenia grzywnę.

Wymierzając oskarżonemu karę 800,00 złotych grzywny Sąd ukształtował karę w dolnych granicach ustawowego zagrożenia za wykroczenie określone w art. 54 § 3 k.k.s.

Wpływ na takie ukształtowanie kary miały przede wszystkim wspomniane okoliczności łagodzące, które Sąd na gruncie niniejszej sprawy dostrzegł. W pierwszej kolejności wskazać należy, iż oskarżony jest osobą niekaraną, prowadził dotychczas ustabilizowany tryb życia. Przy ustaleniu wymiaru kary Sąd wziął pod uwagę również stosunkowo krótki okres przekroczenia terminu złożenia deklaracji. Natomiast zaległość podatkowa powstała 28 czerwca 2023 r uiszczona został dopiero w dniu 16 lipca 2024r.

Mając więc na uwadze przytoczone okoliczności łagodzące oraz fakt, iż na gruncie niniejszej sprawy Sąd nie dostrzegł szczególnych okoliczności obciążających Sąd uznał za zasadne wymierzenie wobec oskarżonego kary grzywny w wymiarze 800,00 złotych. Jest to kara adekwatna to wagi popełnionego czynu, stopnia społecznej szkodliwości oraz stopnia winy. W ocenie Sądu takie ukształtowanie kary zrealizuje również cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do sprawcy, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (art. 12 § 2 k.k.s.).

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Sąd zasądził na rzecz obrońcy – adw. I. M. kwotę 1476,00 złotych, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu. Z uwagi na fakt, iż wobec oskarżonego toczyło się postępowanie w stosunku do nieobecnych, posiada wyznaczonego obrońcę z urzędu.

Na kwotę wynagrodzenia składają się kwoty: 360,00 złotych za udział w postępowaniu objętym dochodzeniem (§ 17 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu), 840,00 złotych za obronę przed sądem rejonowym w postępowaniu zwyczajnym (17 § ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 763 z późn. zm.).

3.

Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, orzekając o tym na podstawie art. 624 k.p.k. w zw. z art. 113 §1 k.k.s. Z uwagi na prowadzenie postępowania w trybie w stosunku do nieobecnych, ograniczone były możliwości ustalenia aktualnego stanu majątkowego oskarżonego, w toku postępowania przygotowawczego oskarżyciel publiczny nie poczynił w tym zakresie ustaleń. Z uwagi na powyższe zasadnym było odstąpienie od obciążania oskarżonego opłatą oraz wydatkami za niniejsze postępowanie.

Podpis