Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II W 882/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu

1.

H. K. (1)

III.  w K., woj. (...), będąc prezesem zarządu (...) sp. z o.o. z/s w K., podatnika podatku od towaru i usług, NIP (...), w okresie od 28.03.2023 r. do 26.06.2023 r., jako osoba prowadząca sprawy gospodarcze, w szczególności finansowe Spółki, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru, uporczywie nie wpłacał w terminie na rachunek Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w K. należnego podatku od towarów i usług miesiące:

⚫

styczeń 2023 r. w kwocie 977 zł,

⚫

marzec 2023 r. w kwocie 367.079,00 zł,

⚫

maj 2023 r. w kwocie 33.970,00 zł,

wskazanego w deklaracjach dla podatku od towarów i usług – (...)-7, w łącznej kwocie 402.026 zł, gdzie terminy płatności upłynęły 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym powstał obowiązek podatkowy, czym naruszył przepisy art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 roku poz. 361 ze zm.),

tj. o wykroczenie skarbowe z art.57 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6§2 k.k.s. w zw. z art. 9§3 k.k.s.

IV.  w K., woj. (...), będąc prezesem zarządu (...) sp. z o.o. z/s w K., podatnika podatku od towaru i usług, NIP 618 218 14 17, podatnika podatku od towarów i usług, jako osoba zajmująca się sprawami finansowymi Spółki, w okresie 25.08.2023 r. do 25.09.2023 r., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru, nie złożył w terminie Naczelnikowi Pierwszego Urzędu Skarbowego w K. Jednolitego Pliku Kontrolnego (...)_V7M (część ewidencyjna i część deklaracyjna) za miesiące: lipiec, sierpień 2023 r., czym naruszył przepisy art. 99 ust. 1 oraz art. 109 ust. 3b ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 roku poz. 361 ze zm.),

tj. o wykroczenie skarbowe z art. 61a §2 k.k.s. w zw. z art. 6§2 k.k.s. w zw. z art. 9§3 k.k.s.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony H. K. (1) pełni funkcje Prezesa Zarządu podmiotu gospodarczego (...) SP. z o.o. w K. przy ul. (...), NIP (...), Regon (...), KRS (...).

Złożone deklaracje VAT – 7 spowodowały zaktualizowanie się obowiązku wpłaty należności wynikających z w/w dokumentów za miesiąc styczeń 2023 r. w kwocie 977,98 zł, za miesiąc marzec 2023 r. w kwocie 367 079,00 zł, za miesiąc maj 2023 r. w kwocie 33 979,00 zł.

Termin płatności wskazanych należności nastąpiły odpowiednio w dniach: 27.02.2023r. , 25.04.2023r. i 26.06.2023r. Oskarżony dokonał jedynie częściowej spłaty należności za miesiąc styczeń, przy czym kwota pozostała zaległości wyniosła 977, 98 zł.

Łącznie zadłużenie z tego tytułu (bez odsetek) wyniosło 402.026,00 złotych

Oskarżony H. K. (1) będąc osobą prowadzącą finanse spółki (...) Sp. z o.o. działając w jej imieniu, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru w okresie od dnia 25 sierpnia 2023 r. do dnia 25 września 2023 r. nie złożył Naczelnikowi Pierwszego Urzędu Skarbowego w K. Jednolitego Pliku Kontrolnego (...)_V7M (część ewidencyjna i część deklaracyjna) za miesiące: lipiec i sierpień 2023 r.

Przy czym termin do ich złożenia upłynął odpowiednio 25 lipca 2023 r. i 25 sierpnia 2023r.

W momencie wyrokowania należności na rzecz Urzędu Skarbowego nie zostały przez oskarżonego uregulowane.

H. K. (1) urodził się w (...) r. Karany sądownie. Według ustaleń dokonanych przez funkcjonariuszy Komendy Miejskiej Policji w K., pod adresem K., ul (...) znajduje się niezamieszkała działka. Ostatni adres zameldowania we W. ul. (...) jest nieaktualne z uwagi na wymeldowanie dnia 8 sierpnia 2023r.

Zawiadomienie z listą zaległości

Informacja z Krajowego Rejestru Sądowego

Zgłoszenie rejestracyjne w zakresie VAT podatnika spółki (...) sp. z o.o.

Deklaracje dla podatku od Towarów i Usług

Zawiadomienie

Karta informacyjna o ujawnieniu popełnienia czynu zabronionego z k.k.s.

Lista zaległości wraz z odsetkami obliczonymi na dzień 5 listopada 2024r.

Wniosek

Notatka urzędową

Informacja z Krajowego Rejestru Sądowego

1-3, 30

4-7

8-9

14-17

22-23

24

74

45

46

62-63

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dokumentacja skarbowa

Pozostały nieosobowy materiał dowodowy

Zgromadzone w toku postępowania karnego dokumenty urzędowe powstałe w toku czynności organów skarbowych nie budzą wątpliwości w zakresie ich wiarygodności. Wystawione zostały przez uprawnione do tego podmioty i w ramach przyznanych im w drodze ustawy kompetencji.

Odzwierciedlają w sposób wierny przeprowadzone czynności i dokumentują kwestie interpretacji określonych zdarzeń mających znaczenie prawne. Zostały one sporządzone w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie sądu wątpliwości.

Żadna ze stron nie miała również wątpliwości co do ich wiarygodności. Obrońca nie kwestionował ustaleń dokonanych przed organami podatkowymi.

Pozostałe dowody z dokumentów znajdujące się w aktach sprawy zostały co do zasady również uznane za wiarygodne , ponieważ ich treść nie była kwestionowana co do prawdziwości, a ponadto brak było podstaw do podważania ich wiarygodności z urzędu. Zostały wytworzone przez podmioty uprawnione, w ramach przysługujących im kompetencji.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony jest sprawcą zarzucanych mu czynów. Czyny te są czynami zabronionymi, bezprawnymi i karalnymi. Sąd nie znalazł okoliczności wyłączających winę oskarżonego. Jest on osobą pełnoletnią i w pełni poczytalną. Miał pełną możliwość rozpoznania bezprawności swoich czynów i owej bezprawności był świadomy. Dokonując czynów oskarżony działał w normalnej sytuacji motywacyjne; sąd wykluczył możliwość zaistnienia któregoś z kontratypów. Oskarżony miał możliwość zachować się w zgodzie z panującym porządkiem prawnym, a jednak nie zrobił tego. Z uwagi na to Sąd uznał oskarżonego za winnego zarzucanych mu czynów.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy daje uzasadnione podstawy do uznania, że oskarżony M. M. popełnił wykroczenia skarbowe, swoim zachowaniem wyczerpując znamiona art. 57 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. a także z art. 61a§ 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

Zgodnie z art. 57 § 1 k.k.s. podatnik, który uporczywie nie wpłaca w terminie podatku, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego (por. postanowienie z 27.3.2003 r. (I KZP 2/03, OSNKW 2003, Nr 5–6, poz. 57) odrzucono tezę (nawiązującą do niealimentacji), jakoby koniecznym warunkiem uporczywości w świetle art. 57 § 1 k.k.s. była obiektywna możliwość zapłaty podatku. Zdaniem Sądu Najwyższego, nie można do rozliczeń podatnika z fiskusem stosować takich samych reguł, jak do rozliczeń cywilnoprawnych. Podatnik nie może, w ocenie Sądu Najwyższego, przerzucać na Skarb Państwa i pozostałych regulujących terminowo podatki podatników swoich niepowodzeń gospodarczych i nie płacić w terminie swych zobowiązań podatkowych, tłumacząc się brakiem środków na wymagane podatki.

Sąd Najwyższy powołał się na możliwości odraczania terminów płatności podatku oraz rozkładania go na raty na wniosek podatnika, jakie dają przepisy ordynacji podatkowej, gdy przemawia za tym ważny interes podatnika. Jeżeli podatnik nie czyni kroków w tym kierunku lub czyni je niewłaściwie, to – zdaniem SN – dopuszcza się wykroczenia skarbowego z art. 57 § 1 k.k.s.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, podkreślenia wymaga brak aktywności po stronie oskarżonego w zakresie podjęcia kroków w mających na celu odroczenie płatności czy rozłożenie jej na raty, pomimo pełnej świadomości braku dokonania wskazanych wpłat podatku, co zostało udokumentowane aktach sprawy przez oskarżyciela (vide: k. 2, 18 ).

Według art. 61 a § 1 k.k.s. kto wbrew obowiązkowi nie przesyła księgo właściwemu organowi podatkowemu albo przesyła ja nierzetelna, podlega grzywnie do 240 stawek dziennych. Natomiast § 2 tego przepisu przewiduje wypadek mniejszej wagi i wówczas sprawca czynu odpowiada za wykroczenie skarbowe.

Według art. 99 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023r. poz. 1570 ). Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.

Art. 109 ust 3b cyt. ust. stanowi, iż Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Kara

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

H. K. (1)

1.

Sąd nie dopatrzył się okoliczności wyłączających winę lub bezprawność czynów oskarżonego H. K. (2). Społeczna szkodliwość czynów oskarżonego - pomimo że stanowią wykroczenia - jest znaczna. Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na względzie fakt, żeby dolegliwość kary była adekwatna do stopnia winy oskarżonego i uwzględniała stopień szkodliwości społecznej czynu oraz realizowała cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do sprawcy, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (art. 12 § 2 k.k.s.). Wskazać należy, że funkcją kary orzekanej wobec sprawcy jest jego wychowanie i zapobieżenie powrotowi do przestępstwa, a cele te - w szczególności zapobiegawczy - mogą być zrealizowane wyłącznie poprzez jej dolegliwość mającą uzmysłowić sprawcy swoistą nieopłacalność powrotu na drogę przestępstwa. Kara zawsze zatem musi zatem stanowić dolegliwość, do tego sprowadza się jej istota. W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara grzywny w wymiarze 35000 złotych spełni swoje zadania w sferze prewencji indywidualnej, a zatem, przyczyni się do tego, by oskarżony nie popełnił czynu zabronionego w przyszłości, jak też w dziedzinie prewencji ogólnej, a mianowicie wpłynie na przeświadczenie o nieuchronnej i sprawiedliwej karze za popełnione przestępstwo. Stopień winy oskarżonego Sąd ocenił jako znaczny, albowiem M. M. dopuścił się przypisanego mu czynu będąc osobą pełnoletnią i brak jest podstaw – w świetle zgromadzonego w aktach materiału dowodowego - do twierdzenia, aby w chwili czynu oskarżony nie mógł rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swoim postępowaniem. Wobec tego, nie było żadnych okoliczności umniejszających jego winę.

Do okoliczności obciążających zaliczono: znaczny stopień winy oraz społecznej szkodliwości czynu, wcześniejsza karalność

Do okoliczności łagodzących zaliczono niekaralność oskarżonego, a także uiszczenie uszczuplonej należności publicznoprawnej w całości.

Wymierzając oskarżonemu karę grzywny, Sąd kierował się dyrektywami określnymi w art. 13 k.k.s. uwzględniając rodzaj i rozmiar ujemnych następstw czynu zabronionego, rodzaj i stopień naruszenia ciążącego na sprawcy obowiązku finansowego, jego motywację i sposób zachowania się, właściwości i warunki osobiste.

Zgodnie z art. 48 § 1 k.k.s. kara grzywny za wykroczenie skarbowe może być wymierzona w granicach od jednej dziesiątej do dwudziestokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia, chyba że kodeks stanowi inaczej. Wymierzając karę grzywny lub nakładając ją mandatem karnym, uwzględnia się także stosunki majątkowe i rodzinne sprawcy oraz jego dochody i możliwości zarobkowe. W takim stanie rzeczy, kierując się wskazanymi przepisami określono wysokość grzywny, która jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu oraz wysokości podatku, który nie został wpłacony w określonym terminie. Zdaniem Sądu zasądzona kwota tytułem kary grzywny nie wykracza poza możliwości zarobkowe i płatnicze oskarżonego. W ocenie Sądu wymierzenie oskarżonemu kary grzywny w kwocie 35000 złotych jest wystraczające do tego by uznać ją za karę sprawiedliwą, wymierzoną w granicach winy i współmierną do stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego.

Według art. 50 § 1 k.k.s. jeżeli jednocześnie orzeka się o ukaraniu za dwa lub więcej wykroczeń skarbowych, sąd wymierza łącznie karę grzywny w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu także innych środków za pozostające w zbiegu wykroczenia.

Sąd więc wymierza łącznie karę grzywny w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, czyli do 30–krotności minimalnego wynagrodzenia, odmiennie niż w art. 39 k.k.s. czyli kary łącznej przy przestępstwach skarbowych, tj. po wymierzeniu kilku kar jednostkowych

(art. 50 k.k.s. pkt 1, komentarz do KKS, G. S. w zb. L..

Jak słusznie podkreśla się w doktrynie wynika to z faktu, że ustawowe zagrożenie za wszystkie wykroczenia skarbowe jest takie samo, nie istnieje więc problem łączenia kar. Dlatego można od razu wymierzyć jedną karę grzywny (cyt. za Leszek Wilk, komentarz do KKS, teza 1 zb. Legalis).

Wskazać jeszcze należy, iż na moment czynu najniższe gwarantowane wynagrodzenie wynosiło od 1 lipca 2023r. kwotę 3600 zł brutto.

Koszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2-3

Uwzględniając tryb postępowania, sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s.

Podstawą zasądzenia wynagrodzenia obrońcy z urzędu był przepis § 11 ust. 2 w zw. z § 17 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz.1800 z późniejszymi zmianami). Zasądzona kwota zawiera w sobie należny podatek VAT w wysokości 23%.