Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2018r .

Sąd Rejonowy w Kaliszu Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Joanna Urbańska - Czarnasiak

Protokolant: stażysta Daria Włodarska

w obecności oskarżyciela /-/

po rozpoznaniu w dniach 9 czerwca 2017r., 22 lutego 2018r., 10 maja 2018r. i 13 września 2018r.

sprawy przeciwko

E. W.

synowi R. i B. zd. N.

ur. (...) w K.

obwinionego o to, że:

w dniu 04 lipca 2016 roku około godzinach 14:10 na drodze publicznej w K. na ul. (...), kierując pojazdem m-ki F. (...) o nr rej. (...) spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że gwałtownie bezzasadnie zahamował w wyniku czego kierująca jadąca bezpośrednio za nim pojazdem m-ki V. (...) o nr rej. (...) uderzyła w tył w/w pojazdu

- tj. za wykroczenie z art. 86 § 1 kw

1.  obwinionego E. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wypełniającego znamiona wykroczenia z art. 86 § 1 kw i za to na podstawie art. 86 § 1 kw wymierza mu karę grzywny w kwocie 400,00 /czterysta/ złotych,

2.  na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 627 kpk zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 391,33 /trzysta dziewięćdziesiąt jeden 33/100/ złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz opłaty od wymierzonej kary.

SSR J. C.

Sygn. akt II W 594/17

UZASADNIENIE

Obwiniony E. W. jest synem R. i B. z domu N., ma 31 lat. Jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu. Ma wykształcenie średnie, z zawodu jest technikiem budownictwa. Obecnie nie pracuje. Czeka na decyzje ZUS o przyznaniu świadczenia rehabilitacyjnego. Pozostaje na utrzymaniu siostry i babci. Był wcześniej karany za wykroczenia, przeważnie przekroczenia prędkości i niestosowanie się do znaków drogowych. Według biegłego z zakresu psychiatrii w czasie zarzucanego mu czynu nie miał zniesionej ani w stopniu znacznym ograniczonej zdolności do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

dowód : wyjaśnienia obwinionego - protokół rozprawy k. 86 min.00:02:23 (k. 87),

protokół rozprawy k. 186,

informacja o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu

drogowego k. 40

opinia sądowo- psychiatryczna k. 121-124

W dniu 4 lipca 2016r. około godziny 14:00 obwiniony kierował samochodem osobowym marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...). W tym samym czasie B. C. (1) kierując pojazdem maki V. (...) nr rej (...) jechała ul. (...), przejeżdżając pod wiaduktem przy ul. (...) w K.. Wraz z nią jechali jej małoletnimi synowie. Gdy wyjechała spod wiaduktu zauważyła pojazd marki F. (...), którym obwiniony jechał w jej kierunku, wjeżdżając częściowo na jej pas ruch. Kierująca widząc to odbiła pojazdem w prawo, aby uniknąć zderzenia i pojechała dalej w kierunku Ronda (...). W tym momencie obwiniony wykonał manewr zawracania przed wiaduktem i pojechał z powrotem w kierunku Ronda (...) jadąc za kierującą samochodem m-ki V.. Wyprzedził samochód Passat i zatrzymał się przed nim uniemożliwiając dalszą jazdę. Kierująca Passatem była zmuszona zatrzymać swój pojazd. Obwiniony wysiadł ze swojego samochodu i zrobił zdjęcia tablicy rejestracyjnej powyższego samochodu i jego kierowcy. Następnie wsiadł do F. i odjechał. Na Rondzie (...) skręcił w prawo w ul. (...) (w kierunku ul. (...)). B. C. (1) swoim samochodem V. (...) również ruszyła w tym samym kierunku wykonując na rondzie skręt w prawa stronę. Za nimi jechał D. P. – kierowca taxi, który poruszał się cały czas prawym pasem ruchu. Gdy E. W. zauważył, że samochód V. (...) jedzie za nim zaczął zwalniać i przyspieszać. Kierująca B. C. (1) zmieniła pas ruchu na lewy i kontynuował jazdę. Wtedy obwiniony jadąc prawym pasem ruchu wyprzedził samochód kierowany przez B. C. (1) i również wjechał na lewy pas. Następnie zjechał do osi jedni, jadąc środkiem samochodu na białej linii pomiędzy pasami, po czym przyśpieszył trochę i nagle, gwałtownie zahamował do zatrzymania samochodu. Jadąc bezpośrednio za nim kierująca pojazdem V. (...) B. C. (2) uderzyła w tył F. (...). Po chwili przed samochodem F. (...) zatrzymał się kierowca samochodu (...).

dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionego - protokół rozprawy k. 186,188,

zaznania świadka B. C. (1) - protokół rozprawy k. 186v - 187, 6-7,

zeznania świadka D. P. - protokół rozprawy k. 187 – 187v,

17- 18

notatka urzędowa k. 1

dokumentacja zdjęciowa k. 31-35

Na miejsce zdarzenia zostali skierowani funkcjonariusze K. Miejskiej w K. tj. K. C. i R. H.. Policjanci przeprowadzili kontrolę stanu trzeźwości obu kierowców z wynikiem 0,00 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Przeprowadzili też z rozmowy z kierowcami. Obwiniony tłumaczył gwałtowane zahamowanie swojego pojazdu widokiem psa, który chciał wbiec na jezdnię. B. C. (1) podała, że nie było zadnego psa. Jednocześnie podała numer boczny taksówki, której kierowca był świadkiem ruchu obu pojazdów zakończonego uderzeniem na ul. (...).

dowód: zeznania świadka B. C. (1) - protokół rozprawy k.187, 6-7

zeznania świadka R. H. - protokół rozprawy k. 187v, 13-15,

zeznania świadka K. C. - protokół rozprawy 219, min 00:01:17, k.

214v

notatka urzędowa k. 1

protokoły z przebiegu badania stanu trzeźwości k. 3,4,

świadectwo wzorcowania k. 5

Obwiniony w dniu 10 listopada 2016r. został przesłuchany w charakterze sprawcy wykroczenia. Nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy wyjaśnień twierdząc, że złoży je przed Sądem. W postępowaniu sądowym obwiniony również nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że jechał S. Bursztynowym z prędkością ok. 50-60 km/h kiedy zauważył psa, który szedł po prawej stronie drogi, wzdłuż barier dźwiękoszczelnych. W tym momencie jechał lewym pasem ruchu, a z tyłu poruszał się za nim bardzo szybko samochód kierowany przez B. C. (1). Chciał zmienić pas ruchu na prawy, ale w momencie kiedy chciał to zrobić znajdujący się na poboczu pies jakby chciał wejść na jezdnię i dlatego on przyhamował. Nie zmienił pasa ruchu, a w momencie przyhamowania ta kobieta w niego uderzyła. W dalszych wyjaśnieniach podał, że faktycznie wcześniej zawrócił za kierującą samochodem Passat i zrobił jej zdjęcia, ponieważ kobieta wymusiła pierwszeństwo wyjeżdżając z Z.. Jechał na Policję (na ul. (...)), by złożyć zawiadomienie o popełnionym wykroczeniu. Był poddenerwowany tą sytuacją, ponieważ kolejny raz zdarzyła się sytuacja, gdy ktoś wyjeżdżając z Z. większym samochodem „się pcha”.

Dokonując oceny materiału dowodowego w niniejszej sprawie Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego E. W. co do jego twierdzeń, że zahamował gwałtownie na widok psa, który chciał wejść na jezdnię Oceniając wyjaśnienia obwinionego w tym zakresie należy zauważyć, iż w miejscu zdarzenia zamontowane są bariery dźwiękoszczelne. Ich zadaniem jest również uniemożliwienie dostania się na jezdnie innych uczestników ruchu i zwierząt. Było więc mało prawdopodobne, by wzdłuż tych barier przy drodze szedł (biegł) pies. Oprócz wyjaśnień obwinionego nie było innych dowodów potwierdzających tę okoliczność. Są natomiast dowody przeciwnie, gdyż z zeznań B. C. (1) i taksówkarza D. P. nie wynika, by widzieli psa na miejscu zdarzenia. Wobec tego Sąd uznał, że wyjaśnienia obwinionego w tym zakresie są jedynie przyjętą przez niego linią obrony, a faktyczną przyczyną gwałtownego hamowania samochodu przez obwinionego była chęć rewanżu obwinionego za wcześniejsze zachowanie kierowcy V. (...), który według obwinionego wymusił na nim pierwszeństwo.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka B. C. (1), która w konsekwentny i logiczny sposób przedstawiła okoliczności poprzedzające kolizje z dnia 4 lipca 2016r. kiedy obwiniony na ulicy przed Rondem (...) robił jej zdjęcia i tablicy rejestracyjnej jej samochodu. Następnie przebieg samej kolizji, gdzie obwiniony gwałtownie hamował kierowym pojazdem, ale żadnego psa czy innej przeszkody uzasadniającej takie hamowanie B. C. (1) nie widziała, tak samo jak kierowca (...), który cały czas obserwował poruszające się przed nim pojazdy i drogę. Zeznania tego właśnie świadka D. P. Sąd uznał za polegające na prawdzie, tym bardziej, że świadek ten jest osobą obcą dla stron i nie miał żadnych powodów, aby składać przed Sądem fałszywe zeznania. Nadto korespondują one z zeznaniami pokrzywdzonej B. C. (1), zarówno co do faktów poprzedzających kolizje i w zakresie przyczyn powstania kolizji, tworząc logiczną całość stanu faktycznego. Według świadka D. P., który cały czas poruszał się prawym pasem drogi na prawym poboczu tej drogi nie było żadnego psa, a gwałtowne hamowanie obwinionego E. W. było złośliwe, celowe i umyślne.

W ocenie Sądu są również w pełni wiarygodne zeznania funkcjonariuszy policji, którzy przybyli na miejsce zdarzenia i wysłuchali wersji zdarzenia uczestników kolizji, w tym wersji obwinionego o psie chcącym wejść na jednię. Wersje tą policjanci uznali za mało prawdopodobną z uwagi na zainstalowane bariery dźwiękoszczelne. Zeznania obu policjantów wzajemnie się uzupełniały, były logiczne i spójne.

Za wiarygodne należało uznać także zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji.

Sąd zważył, co następuje :

← P. religijna i przyrzeczenie w postępowaniu karnym oraz wykroczeniowymPrzesłanki dopuszczalności postępowania mandatowego w przypadku zarejestrowania przekroczenia dozwolonej prędkości →

Obwiniony swym zachowaniem opisanym we wniosku o ukaranie wyczerpał ustawowe dyspozycje przepisów art. 86 § 1 kw.

Dla odpowiedzialności z art. 86 kw konieczne jest ustalenie, że sprawca nie zachował "należytej ostrożności", a więc takiej, jaka była wymagana w danej sytuacji. Każdy uczestnik ruchu drogowego jest obowiązany do zachowania ostrożności, czyli do postępowania uważnego, przezornego, stosowania się do sytuacji istniejącej na drodze. W niektórych jednak sytuacjach kierujący powinien zachować się w sposób szczególnie ostrożny.

Jak ustalono w toku przedmiotowego postępowania obwiniony E. W., kierując samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że gwałtownie i bezzasadnie zahamował w wyniku czego kierująca jadąca bezpośrednio za nim pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...) uderzyła w tył jego pojazdu.

E. W. podnosił w swych wyjaśnieniach, iż do zdarzenia doszło z uwagi na nadmierną, zdaniem obwinionego, prędkość z jaką poruszał się samochód kierowany przez pokrzywdzoną i w związku z tym brak jej prawidłowej reakcji na drodze, która została spowodowana wbiegnięciem psa na drogę. Jak ustalono pokrzywdzona poruszała się lewym pasem ruchu z dwojgiem dzieci w momencie kiedy obwiniony wjechał na jej pas ruchu przed jej samochód i po chwili w sposób nieuzasadniony nagle zahamował. Jak wynika z zeznań kierującej i postronnego świadka (kierowy taxi) przed samochód obwinionego na drogę nie wybiegł żaden pies, nie biegał również żaden pies na poboczu tej drogi, a zachowanie obwinionego był odwetem za wcześniejsze zachowanie na drodze kierującej, która w ocenie obwinionego wyjeżdżając spod wiaduktu wymusiła na nim pierwszeństwo.

Tylko takie nieprawidłowości jednego uczestnika ruchu drogowego zwalniają drugiego uczestnika od winy w razie spowodowania wypadku, które mimo przestrzegania przezeń zasad ruchu stanowią dla niego obiektywne zaskoczenie o tyle, że mimo dołożenia wszelkiej staranności nie mógł ich i nie powinien był spostrzec lub przewidzieć.( por. postanowienie SN z 7.07.1966 Rw 505/66 opubl. OSNKW 1966/9 – 10/110)

W niniejszej sprawie analiza materiału dowodowego potwierdza jednoznacznie, iż E. W. kierując w dniu 4 lipca 2016r. samochodem osobowym marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że gwałtownie, bezzasadnie zahamował w wyniku czego kierująca jadąca bezpośrednio za nim pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...) uderzyła w tył jego pojazdu. Swoim aroganckim zachowaniem na drodze obwiniony E. W. naruszył nie tylko reguły ostrożności, ale również sprowadził zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd uznał obwinionego za winnego popełnienia zarzucanego mu we wniosku o ukaranie wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. i za to na podstawie art. 86 § 1 k.w. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 400,00 złotych. Sąd orzekając o karze przyjął jako okoliczność obciążającą fakt nagminności przestępstw o podobnym charakterze. Jednocześnie Sąd uznał, że wymierzona kara będzie najodpowiedniejszą i jednocześnie dolegliwą biorąc pod uwagę społeczną szkodliwość czynu oraz sytuację materialną i rodzinną obwinionego. W ocenie Sądu wymierzenie kary grzywny w wysokości 400,00 złotych jest wystarczające dla osiągnięcia celów kary.

Na podstawie art. 119 k.p.w. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k Sąd obciążył obwinionego kosztami sądowymi w wysokości 391,33 złotych. W ocenie Sądu, biorąc pod uwagę młody wiek obwinionego oraz możliwości finansowe w zakresie ustanowienia obrońcy z wyboru, jest on w stanie, bez uszczerbku dla swojej sytuacji finansowej, ponieść ciężar poniesionych wydatków postępowania (100,- zł. – koszty postepowania + 251,33 zł. – opinia biegłego) oraz opłaty od wymierzonej kary (40,- zł.).

SSR J. C.