Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 01 września 2023r

Sąd Rejonowy w Kaliszu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Agnieszka Wachłaczenko

Protokolant starszy sekr. sąd. Agnieszka Dębowa

w obecności oskarżyciela publicznego---

po rozpoznaniu dnia 12.05.2023r., 01.09.2023r

sprawy M. W., córki J. i M. zd. K., ur. (...) w K.

obwinionej o to, że:

w dniu 03 listopada 2022 roku o godz. 14.10 w miejscowości (...) gm. Ż., kierując pojazdem marki O. o nr rej. (...) podczas włączania się do ruchu nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu kierującemu motocyklem Y. (...) w wyniku czego kierujący motocyklem podczas próby uniknięcia zderzenia zjechał na pobocze i przewrócił się

tj. o wykroczenia z art. 86 § 1 k.w.

uznaje obwinioną M. W. za winną zarzucanego jej czynu wypełniającego dyspozycję art.86 § 1 k.w. i za to na podstawie art. 86 § 1 kw. wymierza jej karę 700 (siedemset) złotych grzywny,

na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. w zw. z art. 44 § 4 k.p.w. zwraca obwinionej M. W. dowód rzeczowy w postaci wideorejestratora zapisanego pod poz. Drz 30/23 księgi dowodów rzeczowych,

zasądza od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1000 (jednego tysiąca) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania, a w pozostałej części kosztami tymi obciąża Skarb Państwa.

sędzia Agnieszka Wachłaczenko

II W 217/23

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2022 r. obwiniona M. W. kierowała samochodem marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Pasażerem w samochodzie był J. K. – ojciec obwinionej. M. W. miała zamiar wyjechać ze swojej posesji w lewo na drogę łączącą miejscowości M. i Ż.. W tym celu zatrzymała się przed wyjazdem na drogę główną. Ustąpiła pierwszeństwa przejazdu pojazdowi nieustalonej marki poruszającemu się w kierunku od Ż. do M., a następnie wyjechała na drogę główną w kierunku Ż.. Tym manewrem zmusiła poruszającego się w tym samym kierunku co ona motocyklem Y. (...) o numerze rejestracyjnym (...) do podjęcia manewru obronnego. Kierujący tym motocyklem P. K. chcąc uniknąć zderzenia z pojazdem marki O. zjechał na prawe trawiaste pobocze i przewrócił się. Nie doszło do kontaktu samochodu obwinionej z motocyklem

(dowód: szkic miejsca zdarzenia – k. 22, zeznania K. – k. 24, B. S. – k. 26, E. P. – k. 28, zdjęcia – k. 15-20, protokoły oględzin – k. 9-10, 11-12, częściowo wyjaśnienia obwinionej – k. 65, zeznania P. K. – k. 34-35, nagrania – k. 3,4).

Uczestnicy zdarzenia byli trzeźwi (dowód: protokoły badania stanu trzeźwości – k. 5-8).

M. W. ma 46 lat. Utrzymuje się z pracy w gospodarstwie rolnym, z której uzyskuje dochód w wysokości ok. 1200 zł. Jest współwłaścicielką tego gospodarstwa. Na utrzymaniu ma niepełnosprawną córkę. Była karana za wykroczenia drogowe oraz za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji (dane osobowe – k.39, 65, wyjaśnienia obwinionej – k. 65, informacja o karalności – k. 36).

Obwiniona M. W. nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i złożyła wyjaśnienia w których podała, iż przed wyjazdem na drogę główną upewniała się, że może wykonać ten manewr w sposób bezpieczny. Przyznała, iż w odległości ok. 400 m. widziała nadjeżdżający nieokreślony pojazd lecz uznała, iż jest on w tak znacznej odległości, że ona może swój manewr wykonać bezpiecznie. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionej w zakresie w jakim podała, iż przed wykonaniem swojego manewru przepuściła jeden pojazd. Sąd natomiast nie dał wiary jej wyjaśnieniom w zakresie w jakim obwiniona wskazywała, iż to nadmierna prędkość z jaką poruszał się motocyklista była przyczyną zdarzenia. Sąd zakwestionował wyjaśnienia obwinionej w tym zakresie posiłkując się opinią biegłego z dziedziny techniki samochodowej i ruchu drogowego K. B.. Opinia została sporządzona w oparciu o całokształt materiału dowodowego w szczególności o nieosobowy materiał dowodowy w postaci nagrania z wideorejestratora znajdującego się w samochodzie obwinionej. Jest to materiał, który nie uległ zniekształceniu. Z opinii tej jednoznacznie wynika, iż wyjaśnienia w zakresie odległości w jakiej znajdował się kierujący motocyklem w momencie gdy obwiniona rozpoczęła włączanie się do ruchu nie znajdują uzasadnienia w tym materiale. Sąd ustalając stan faktyczny nie skorzystał z zeznań J. K. oraz B. K. albowiem nie miały one znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. W pozostałym zakresie Sąd dał wiarę zeznaniom świadków - funkcjonariuszy Policji oraz pokrzywdzonego jako niesprzecznym z pozostałym materiałem dowodowym oraz nieosobowemu materiałowi dowodowemu, gdyż strony nie kwestionowały jego autentyczności i rzetelności.

Zgodnie z treścią art. 86 § 1 k.w. karze podlega ten, kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, nie zachowując należytej ostrożności, powoduje zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. W ocenie Sądu zgromadzony materiał dowodowy pozwala na przypisanie obwinionej czynu w kształcie jej zarzucanym. Należy zważyć, iż obwiniona naruszyła szereg zasad ruchu drogowego. Przede wszystkim art. 3 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym zobowiązuje uczestnik ruchu i inne osoby znajdujące się na drodze do zachowania ostrożności albo gdy ustawa tego wymaga - szczególnej ostrożności, unikania wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Przez działanie rozumie się również zaniechanie. Zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym włączaniem się do ruchu jest wjeżdżanie na drogę z nieruchomości, z obiektu przydrożnego lub dojazdu do takiego obiektu, z drogi niebędącej drogą publiczną oraz ze strefy zamieszkania. Podczas wykonywania tego manewru kierujący pojazdem, włączając się do ruchu, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność oraz ustąpić pierwszeństwa innemu pojazdowi lub uczestnikowi ruchu. W ocenie Sądu zachowanie szczególnej ostrożności podczas manewru włączania się do ruchu polega nie tylko na ocenie, czy na drodze na którą włączający się do ruchu zamierza wjechać znajdują się inne pojazdy, ewentualnie w jakiej odległości się one znajdują ale także na ocenie z jaką prędkością one się poruszają. Taka kompleksowa ocena pozwala podjąć prawidłową decyzję, czy wykonanie opisywanego manewru nie wywoła zagrożenia, choćby poprzez zmuszenie innego uczestnika ruchu do podjęcia nagłych manewrów obronnych. W ocenie Sądu obwiniona takiej oceny nie dokonała w ogóle lub dokonała jej w sposób pobieżny. Jak wynika z jej wyjaśnień, obwiniona widziała nadjeżdżający motocykl. Następnie widoczność tego pojazdu została ograniczona przez inny pojazd. Następnie obwiniona włączyła się do ruchu nie mając wiedzy, gdzie znajduje się motocykl, który uprzednio widziała. Prawidłowa obserwacja pozwoliłaby również obwinionej na ewentualne zastosowanie zasady ograniczonego zaufania – art. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Oskarżona dopuściła się zarzucanego jej czynu nieumyślnie. Wymierzając obwinionej karę grzywny w wysokości 700 zł, Sąd miał na uwadze spory stopień społecznej szkodliwości czynu obwinionej, z uwagi na naruszenie podstawowych zasad ruchu drogowego. Okolicznością łagodzącą jest fakt, iż pokrzywdzony nie doznał obrażeń ciała oraz przekroczenie dozwolonej prędkości. Okolicznością obciążającą uprzednia karalność za wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji oraz skazanie za czyn przeciwko bezpieczeństwo w ruchu drogowym. Podkreślić należy, iż obwiniona reprezentuje dość lekceważący stosunek do popełnionych przez siebie czynów, każdorazowo podnosząc, iż nie ona jest osobą odpowiedzialną za naruszenia zasad w ruchu drogowym.

Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. w zw. z art. 44 § 4 k.p.w. orzeczono o dowodzie rzeczowym, który stał się zbędny dla postępowania, zatem należało go zwrócić osobie uprawnionej, tj. M. W..

Mając na uwadze sytuację materialną i osobistą obwinionej, Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art.121 § 1 k.p.w. obciążył obwinioną częścią kosztów postępowania.

sędzia Agnieszka Wachłaczenko