Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2023r

Sąd Rejonowy w Kaliszu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Agnieszka Wachłaczenko

Protokolant starszy sekr. sąd. Agnieszka Dębowa

w obecności oskarżyciela publicznego---

po rozpoznaniu dnia 18.08.2023r., 05.09.2023r., 19.09.2023r

sprawy J. U., córki T. i J. zd. G., ur. (...) w K.

obwinionej o to, że:

w dniu 21 stycznia 2023 roku około godziny 11:40 na drodze publicznej w K. na skrzyżowaniu ulic (...) a Olszynowa kierując pojazdem m-ki A. o nr rej. (...) spowodowała inne niż kolizja drogowa zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że wykonując manewr skrętu w lewo w ul. (...) nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu kierującemu pojazdem m-ki V. o nr rej. (...) w wyniku czego kierujący pojazdem m-ki V. chcąc uniknąć zderzenie z pojazdem m-ki A. ominął wymieniony pojazd następnie najechał na drzewo uszkadzając pojazd którym się poruszał

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 kw

uznaje obwinioną J. U. za winną zarzucanego jej czynu wypełniającego dyspozycję art. 86 § 1 kw i za to na podstawie art. 86 § 1 kw wymierza jej karę 400 (czterysta) złotych grzywny,

zasądza od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 150 (sto pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania.

sędzia Agnieszka Wachłaczenko

II W 172/23

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2023 r. około godziny 11:40, obwiniona J. K. samochodem osobowym marki A. o numerze rejestracyjnym (...). Na drodze i poboczu zalegał rozjeżdżony śnieg. Jechała ul. (...) w K.. Zatrzymała się przed wykonaniem skrętu w lewo na skrzyżowaniu z ul. (...), gdyż ul. (...) jest drogą podporządkowaną wobec ul. (...). Obwiniona ustąpiła pierwszeństwa przejazdu dwóm innym pojazdom nadjeżdżającym z lewej strony. Za tym pojazdem poruszał się kolejny pojazd marki V. o numerze rejestracyjnym (...) kierowany przez P. S.. Obwiniona wykonała manewr skrętu w lewo nie ustępując pierwszeństwa przejazdu pojazdowi marki V.. Kierujący tym pojazdem chcąc uniknąć uderzenia w pojazd obwinionej zaczął hamować i zjechał na prawą część drogi – pobocze uderzając w niewielkich rozmiarów drzewo i kamień.

(dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionej J. U. – k. 31, zeznania świadka P. S. – k. 34, zeznania M. K. – k. 8-9, zdjęcia – k. 39-42).

J. U. ma 41 lat. Jest pracownikiem biurowym. Zarabia 3500 zł miesięcznie, jest współwłaścicielką domu jednorodzinnego. Jest mężatką, na utrzymaniu ma dwoje dzieci. Jest bezrobotny. Utrzymuje się dzięki pomocy rodziców. Była karana za wykroczenie polegające na naruszeniu przepisów o ruchu drogowym
(dane osobowe – k. 4, 31, dane o karalności – k. 6-7).

Obwiniona J. U. nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i złożyła wyjaśnienia, w których podała, iż winę za zaistniałe zdarzenie ponosi kierowca V., który jechał z nadmierną prędkością mimo trudnych warunków jazdy. Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia obwinionej w zakresie, w jakim podała, iż wyjeżdżała z ulicy podporządkowanej, zatrzymała się a następnie wykonała manewr skrętu w lewo. W pozostałym zakresie jej wyjaśnienia nie są spójne, dlatego Sąd potraktował je jako przyjętą linię obrony. Należy zwrócić uwagę, iż obwiniona podawała, że zatrzymała się „na znaku stop, nic nie jechało”, była duża śnieżyca, kierowca V. musiał jechać szybko. Z jej wyjaśnień wynika, iż samochód pokrzywdzonego zauważyła dopiero jak się znalazła na prawej części jezdni ul. (...). Obwiniona wskazywała, iż obserwacja ul. (...) z ulicy O;szynowej jest utrudniona, gdyż rosną tam drzewa. Wersji zdarzenia przedstawionej przez obwinioną przeczą zarówno zeznania pokrzywdzonego P. S. jak i dostarczone przez oskarżyciela ale i samą obwinioną zdjęcia. Na zdjęciach tych widać jedynie, iż warunki drogowe były trudne, ale nie było śnieżycy znacznie ograniczającej widoczność, na samochodzie pokrzywdzonego nie zgromadził się śnieg, ślady samochodu są wyraźnie widoczne. Nadto należy uznać, iż twierdzenia obwinionej co do prędkości z jaką miał poruszać się samochód kierowany przez pokrzywdzonego są całkowicie dowolne wobec twierdzenia obwinionej, iż dojrzała samochód pokrzywdzonego dopiero gdy wyjechała na drogę główną. Nadto na dostarczonych zdjęciach wyraźnie zostało uwidocznione, iż wobec pory roku istniejące tam zarośla nie utrudniały w dniu zdarzenia widoczności w takim stopniu na jaki wskazuje obwiniona. Wobec nieosobowego, jednoznacznego materiału dowodowego (dostarczonego także przez obwinioną) w postaci zdjęć, sąd dał wiarę zeznaniom P. S. i M. K. – funkcjonariusza Policji, który uczestniczył w interwencji, a który przekazał w swoich zeznaniach stanowiska uczestników zdarzenia, przy czym stanowiska te miały być zasadniczo zgodne z przedstawionymi w toku postępowania przed Sądem wyjaśnieniami i zeznaniami obwinionej i pokrzywdzonego.

Zgodnie z treścią art. 86 § 1 k.w. karze podlega ten, kto na drodze publicznej (…), nie zachowując należytej ostrożności, powoduje zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. W ocenie Sądu zgromadzony materiał dowodowy pozwala na przypisanie obwinionej zarzucanego jej czynu. Obwiniona, jako uczestnik ruchu była obowiązana zachować szczególną ostrożność i unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę - art. 3 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Uzupełnieniem tej dyspozycji będą w tej sprawie przepisy art. 25 ust. 1 i 4 oraz art. 5 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, zgodnie z którym kierujący pojazdem, zbliżając się do skrzyżowania, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa pojazdowi nadjeżdżającemu z prawej strony, a jeżeli skręca w lewo - także jadącemu z kierunku przeciwnego na wprost lub skręcającemu w prawo, a z uwagi na treść art. 5 ust. 1 także pojazdowi nadjeżdżającemu z lewej strony. Dodatkowo obwiniona nie mogła wjechać na to skrzyżowanie ponieważ kierującemu pojazdem zabrania się wjeżdżania na skrzyżowanie, jeżeli na skrzyżowaniu lub za nim nie ma miejsca do kontynuowania jazdy, a tak było wedle wyjaśnień obwinionej, która wskazywał, iż w tym miejscu droga jest wąska, a samochody muszą się przepuszczać. Sąd zatem przyjął, iż obwiniona nienależycie obserwowała drogę, nie zauważyła pojazdu nadjeżdżającego z jej lewej strony, któremu winna była ustąpić pierwszeństwa z uwagi na oznakowanie skrzyżowania oraz treść art. 25 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym, na skutek czego pokrzywdzony zmuszony był podjąć manewry obronne, zjechał na prawe pobocze i uszkodził swój pojazd.

Obwiniona naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym nieumyślnie i nieumyślnie doprowadziła do opisywanego zdarzenia. Społeczną szkodliwość czynu obwinionej Sąd ocenił jako przeciętną. Karę 400 zł grzywny Sąd wymierzył uwzględniając, okoliczność, iż obwiniona dopuściła się zarzucanego jej czynu nieumyślnie, była tylko jeden raz karana za wykroczenie w ruchu drogowym oraz niewielkie skutki w postaci uszkodzenia pojazdu pokrzywdzonego. Okolicznościami obciążającymi jest naruszenie podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym oraz co ważniejsze brak refleksji wobec popełnionego czynu.

Na podstawie art. 119 § 1 k.p.w. Sąd obciążył obwinioną kosztami postępowania

SSR Agnieszka Wachłaczenko

ZARZĄDZENIE

Odnotować;

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć:

- obrońcy 3. za 7 dni lub z apelacją.

K., 2.11.2023 r.