Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1853/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

F. Z.

W dniu 16 lutego 2023 roku za pośrednictwem sieci Internet, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank S.A z/s w W. w ten sposób, że w procesie ,,na selfie’’ złożył wniosek o numerze (...) o otwarcie rachunku bankowego wykorzystując dane osobowe S. S. oraz posługując się dokumentem stwierdzającym jego tożsamość, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na odrzucenie wniosku przez Bank, przy czym czynów tych dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej na podstawie wyroku Sądu Okręgowego w Płocku z dnia 27 marca 2019 sygn. akt II K 2/19 za umyślne przestępstwo podobne,

- tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

2.

F. Z.

W dniu 16 lutego 2023 roku za pośrednictwem sieci Internet, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank S.A z/s w W. w ten sposób, że w procesie ,,na selfie’’ złożył wniosek o numerze (...) o otwarcie rachunku bankowego wykorzystując dane osobowe K. J. oraz posługując się dokumentem stwierdzającym jego tożsamość, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na odrzucenie wniosku przez Bank, przy czym czynów tych dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej na podstawie wyroku Sądu Okręgowego w Płocku z dnia 27.03.2019 sygn. akt II K 2/19 za umyślne przestępstwo podobne,

- tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

przy przyjęciu, że przestępstwa te wchodzą w skład ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony w niewyjaśnionych okolicznościach wszedł w posiadanie dokumentów, stwierdzających tożsamość, należących do S. S. oraz K. J..

W dniu 16 lutego 2023 roku za pośrednictwem sieci Internet oskarżony złożył wnioski w procesie „na selfie” w (...) Bank S.A z/s w W. o otwarcie rachunków bankowych. Proces „na selfie” polega na wykonaniu przez klienta banku zdjęcia dowodu osobistego, wizerunku twarzy oraz nagrania krótkiego filmu uwierzytelniającego dodatkowo profil twarzy klienta.

W dniu 16 lutego 2023 roku o godzinie 01:14:22 z IP o numerze 37.47.152.104 oskarżony złożył wniosek na dane S. S. o numerze „onboarding- (...)- (...)- (...)-ae55-23394b03673a” za pośrednictwem aplikacji bankowej (...) Bank S.A. F. Z. jako numer telefonu przy wniosku wskazał numer: (...), adres e-mail: matjas4588@gmail.com. Oskarżony złożył przedmiotowy wniosek w procesie tzw. „na selfie”, przesyłając zdjęcia oraz film, które zostały zweryfikowane przez pracownika banku, po czym wniosek został odrzucony.

Numer (...) w dniu 6 lutego 2023 roku został aktywowany na dane oskarżonego, F. Z..

W dniu 16 lutego 2023 roku o godzinie 16:08:38 z IP o numerze 37.47.148.213 oskarżony złożył wniosek na dane K. J. również za pośrednictwem aplikacji bankowej (...) Bank S.A. F. Z. jako numer telefonu przy wniosku wskazał numer: (...), adres e-mail: donkamyk23@gmail.com. Oskarżony złożył przedmiotowy wniosek również w procesie tzw. „na selfie”, przesyłając zdjęcia oraz film, które zostały zweryfikowane przez pracownika banku, po czym wniosek również został odrzucony.

Numer (...) w dniu 23 lipca 2022 roku został aktywowany na dane M. J. (1).

S. S. w dniu 16 lutego 2023 roku przebywał w Zakładzie Karnym w S., w 2023 roku nie przebywał na przepustkach i przerwach w karze. W tym czasookresie przechowywał swoje dokumenty w piwnicy, którą udostępniał mu znajomy M. B., a w której przebywał również oskarżony.

K. J. zgubił swój dowód osobisty i nie posiadał do niego dostępu, nie udostępniał go również innym osobom.

Wydruk

Pismo

Notatka urzędowa

Kserokopia informacji o pobytach i przeczeniach

Płyta DVD-R

Protokół oględzin rzeczy

Protokół przeszukania

Tablica poglądowa nr 1

Zeznania świadka S. S.

Notatka

Zeznania świadka K. J.

Zeznania świadka M. B.

Zeznania świadka J. Z.

Zeznania świadka M. J. (2)

Zeznania świadka J. A.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

k. 3-12, 32-33, 74, 95-98, 117,

k. 17, 20, 39, 67-71

k. 21, 111

k. 25

k. 29, 89-90, 100

k. 30-31, 91-92, 114-115

k. 46-47, 127-128, 133-134

k. 54

k. 57-59, 204

k. 65

k. 108-109, 261

k. 122-123, 204v-205

k. 129-130, 221v

k. 141-142, 204v

k. 155-156, 221v

k. 203

Wobec oskarżonego przeprowadzono opinię sądowo-psychiatryczną. Wynika z niej, iż oskarżony nie jest upośledzony umysłowo, ani nie jest chory psychicznie. Rozpoznano u niego uzależnienie mieszane od kilku substancji psychoaktywnych oraz osobowość dyssocjalną. W czasie zarzucanych czynów miał zachowaną zdolność rozpoznania i pokierowania swoim postępowaniem.

Opinia sądowo-psychiatryczna

k. 151-153

Oskarżony został uprzednio skazany wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Płocku z dnia 27 marca 2019 roku w sprawie o sygn. akt II K 2/19 na karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo umyślne podobne. Oskarżony odbywał tą karę w okresie od dnia 12 grudnia 2017 roku do dnia 9 czerwca 2022 roku.

Kserokopia wyroku

Wydruk z (...)

k. 103-104

k. 260

Oskarżony ma aktualnie 25 lat. Jest kawalerem, nie posiadającym nikogo na swoim utrzymaniu. Posiada wykształcenie gimnazjalne. Nie posiada zawodu. Oskarżony nie pracuje, przebywa w Zakładzie Karnym od dnia 23 marca 2023 roku. Przed osadzeniem utrzymywał się z prac dorywczych, z dochodem około 2500-3500 złotych. Nie posiada majątku. Był wielokrotnie karany za różne rodzajowo czyny, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu. Odbywał również kary pozbawienia wolności. Leczył się odwykowo oraz psychiatrycznie.

Dane osobopoznawcze

Karta karna

k. 62, 203

k. 258-259

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Oskarżony w trakcie rozprawy głównej nie przyznał się do zarzucanych mu czynów wskazując jednocześnie, że wykorzystał dokumenty zarówno S. S. i K. J., celem założenia konta w banku, a tym samym uzyskania od tego podmiotu premii za założenie konta. Podał przy tym, iż nie usiłował nikogo oszukać. Ponadto wyjaśnił, że zna S. S., miał w telefonie zdjęcie jego dowodu osobistego. Usiłował założyć konto, aby dostać premię z banku, bo był w trudnej sytuacji. Dodał również, że nie zna K. J., a zdjęcie jego dowodu znalazł w Internecie.

Wyjaśnienia oskarżonego w części dotyczącej usiłowania założenia kont w N. Bank, w celu uzyskania premii sąd uznał za wiarygodne. Znajdują one odzwierciedlenie w pozostałym, zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Nie można było uznać za wiarygodne twierdzeń oskarżonego w zakresie tego, że „nie zamierzał nikogo oszukać w ten sposób”. W ocenie sądu twierdzenia oskarżonego w tym zakresie stanowią jedynie przyjętą przez niego linię obrony. Przeczy im pozostały zgromadzony materiał dowodowy.

Zeznania świadka S. S.

Sąd uznał zeznania świadka S. S. za w pełni wiarygodne i oparł na nich stan faktyczny. Na jego dane oskarżony usiłował założyć rachunek bankowy, gdy on przebywał w Zakładzie Karnym, w którym nie miał dostępu do telefonu komórkowego, jak również do komputera, ani żadnego innego urządzenia z internetem. Świadek wskazał również, że nie usiłował założyć rachunku bankowego „na selfie”, nadto nie posiadał wiedzy, aby ktokolwiek miał to zrobić za niego. Świadek przed trafieniem do ZK pozostawił swoje dokumenty w piwnicy, którą udostępniał mu znajomy M. B.. W przedmiotowej piwnicy również odwiedzał go J. Z.. Świadek dodał, że nie udostępnił nikomu swojego dowodu osobistego. Zeznania świadka znajdują odzwierciedlenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Zeznania świadka M. J. (2)

Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne. Świadek wskazał, że nie zna F. Z., M. B., J. Z., S. S. bądź K. J.. Dodał również, że miał więcej numerów telefonów przed osadzeniem. Świadek nie posiadał wiedzy w zakresie założenia rachunków bankowych w N. Bank, jak również nie uczestniczył w takim przedsięwzięciu.

Zeznania świadka M. B.

Sąd uznał zeznania wskazanego w kolumnie obok świadka za w pełni wiarygodne i oparł na nich stan faktyczny. Świadek w swoich zeznaniach wskazał, że oskarżony u niego w piwnicy pomieszkiwał i przechowywał tam swoje rzeczy. M. B. nie chodził do niej. U świadka w mieszkaniu znajdowały się również dokumenty S. S.. Przechował je dla niego w barku, który nie miał zabezpieczeń. Była zatem możliwość, aby oskarżony uzyskał dostęp do dokumentów S. S.. Zeznania świadka korespondują z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Zeznania świadka J. Z.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka J. Z.. Świadek nie posiadał szczególnej wiedzy w zakresie czynów zarzucanych oskarżonemu. Świadek podał, iż nie było takiej sytuacji, aby on wraz z oskarżonym chciał pomóc S. S. i założyć na niego konto celem uzyskania pieniędzy, na co wskazywał oskarżony. Zeznania świadka znajdują odzwierciedlenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym

Zeznania świadka J. A.

Sąd dał wiarę i oparł się w całości na zeznaniach świadka, złożonych w postępowaniu przygotowawczym, które to również zostały podtrzymane w trakcie rozprawy głównej. Świadek jako pracownik N. Bank posiadał szeroką wiedzę w zakresie złożonych przez oskarżonego wniosków o założenie rachunków bankowych na dane S. S. i K. J. w procesie na tzw. „selfie”. Świadek szczegółowo opisał przebieg zdarzenia oraz okoliczności w jakich wykryto przedsięwzięcie oskarżonego. Zeznania świadka wzajemnie się łączą. Znajdują odzwierciedlenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, w szczególności w postaci dokumentów.

Zeznania świadka K. J.

Sąd uznał za wiarygodne i oparł się na zeznaniach świadka K. J.. Na dokument wskazanego świadka, oskarżony usiłował założyć rachunek bankowy. Wskazał on jednak, iż nie zna żadnej z wymienionych mu osób, jak również oskarżonego. W zakresie jego dokumentów podał, że zgubił dowód i zgłosił to do Urzędu Miasta w Ł.. Świadek nie pamiętał w jaki sposób i w jakich okolicznościach zgubił dokumenty. Wskazał również, że nikomu nie udostępniał swojego dowodu, ponieważ wie że nie wolno. Świadek również nie skanował swojego dowodu i nie udostępniał go w internecie. Zeznaniom świadka należało nadać przymiot wiarygodności.

Dokumenty:

Wydruk

Pismo

Notatka urzędowa

Kserokopia informacji o pobytach i przeczeniach

Płyta DVD-R

Protokół oględzin rzeczy

Protokół przeszukania

Tablica poglądowa nr 1

Notatka

Opinia sądowo-psychiatryczna

Kserokopia wyroku

Karta karna

Wydruk z (...)

Sąd jako wiarygodne ocenił znajdujące się w aktach dokumenty, albowiem nie zaistniały jakiekolwiek względy podające w wątpliwość stwierdzoną w nich treść.

W zakresie, w jakim miały one charakter dokumentów urzędowych, nie ujawniły się podstawy do obalenia domniemań legalności. Zostały one sporządzone przez uprawnione podmioty w ramach przysługujących im kompetencji i zgodnie z obowiązującymi przepisami, w przepisanej przez przepisy formie. Nie były one jednocześnie kwestionowane przez którąkolwiek ze stron.

Na gruncie niniejszej sprawy sporządzona została opinia sądowo-psychiatryczna przez biegłych sądowych. Opinia ta została sporządzona po przeprowadzonych przez biegłych czynnościach. Uwzględnia całokształt istotnych okoliczności. Opinia ta była jasna, pełna i rzetelna – w sposób klarowny biegli odpowiedzieli na zadane pytania. Nie ujawniły się jednocześnie jakiekolwiek wątpliwości czy zastrzeżenia co do kwalifikacji biegłych czy ich rzetelności lub bezstronności.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1-2

F. Z.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony jest sprawcą zarzucanych mu czynów z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, w zakresie których należało przyjąć, że wchodzą one w skład ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. Czyny te są czynami zabronionymi, bezprawnymi i karalnymi. Sąd nie znalazł okoliczności wyłączających winę oskarżonego. Jest on osobą pełnoletnią i w pełni poczytalną. Miał pełną możliwość rozpoznania bezprawności czynów i owej bezprawności był świadomy. Dokonując czynów oskarżony działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, Sąd wykluczył możliwość zaistnienia któregoś z kontratypów. Oskarżony miał możliwość zachować się w zgodzie z panującym porządkiem prawnym, a jednak nie zrobił tego. Z uwagi na to Sąd uznał oskarżonego za winnego zarzucanych mu czynów.

W myśl art. 13 § 1 k.k. odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje.

Przestępstwo oszustwa z art. 286 § 1 k.k. wymaga, w aspekcie strony przedmiotowej, doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, własnym lub cudzym, przez daną osobę, do którego to rozporządzenia dochodzi na skutek wprowadzenia jej w błąd, wyzyskania jej błędu lub też niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. W konsekwencji rozporządzenie, jakkolwiek dobrowolne, jest wadliwe z uwagi na stan sfery motywacyjnej rozporządzającego (zob. M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas [w:] W. Wróbel (red.), A. Zoll (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Tom III. Komentarz do art. 278-263, LEX 2021, komentarz do art. 268). Zabieg sprawcy, mający oddziaływać na sferę decyzyjną rozporządzającego, może polegać na wprowadzeniu w błąd (a zatem przedstawieniu niemającego odzwierciedlenia w rzeczywistości stanu faktycznego), wyzyskaniu błędu (a zatem wykorzystania błędnie istniejącego odbicia rzeczywistości w świadomości rozporządzającego) lub wyzyskaniu niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania (wykorzystania sytuacji, w której podmiot rozporządzający, z uwagi na określony stan psychofizyczny, nie jest w pełni świadomy podejmowanego działania).

Jednocześnie sfera objęta działaniem sprawcy, we wskazanych postaciach, musi dotyczyć okoliczności istotnej z perspektywy dokonania rozporządzenia.

Nadto odpowiedzialności karnej z art. 275 § 1 k.k. odpowiada ten, kto posługuje się dokumentem stwierdzającym tożsamość innej osoby albo jej prawa majątkowe lub dokument taki kradnie lub go przywłaszcza. Posługiwanie się dokumentem stwierdzającym tożsamość lub prawa majątkowe innej osoby polega na nieuprawnionym formalnym lub faktycznym wykorzystywaniu tych dokumentów w obrocie prawnym. Chodzi tutaj zatem o czynne używanie tego dokumentu w odniesieniu do innych osób. Istotą czynności "posługiwania się" - w rozumieniu art. 275 § 1 KK - jest podawanie się przez sprawcę za osobę wymienioną w dokumencie. Szczególną formą posługiwania się dokumentem stwierdzającym tożsamość jest legitymowanie się tym dokumentem. Posłużenie się cudzym dowodem tożsamości może również polegać na powołaniu się przez sprawcę na treść cudzego dokumentu przy nim znalezionego (por. wyr. SA w Krakowie z 10.11.1999 r., II AKa 188/99, KZS 1999, Nr 11, poz. 28). Zgodnie z przepisem art. 115 § 14 k.k. dokumentem stwierdzającym prawa majątkowe innej osoby - w rozumieniu art. 275 § 1 i 2 k.k. - jest każdy przedmiot lub inny zapisany nośnik informacji, z którym związane jest określone prawo majątkowe albo który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. Czyny zabronione z art. 275 k.k. można popełnić tylko umyślnie, z zamiarem bezpośrednim albo ewentualnym (Kodeks karny. Tom III. Część szczególna. Komentarz do art. 222-316., red. M. Królikowski, red. R. Zawłocki, wyd. 5, 2024).

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż oskarżony swoim zachowaniem w dniu 16 lutego 2023 roku wypełnił znamiona wszystkich wskazanych powyżej przepisów.

F. Z. w dniu 16 lutego 2023 roku za pośrednictwem sieci Internet, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank S.A z/s w W. w ten sposób, że w procesie ,,na selfie’’ złożył wniosek o numerze (...) o otwarcie rachunku bankowego wykorzystując dane osobowe S. S. oraz wniosek o numerze (...) o otwarcie rachunku bankowego wykorzystując dane osobowe K. J., posługując się ich dokumentami stwierdzającymi ich tożsamość. Oskarżonemu jednak nie udało się osiągnąć zamierzonego celu, z uwagi na odrzucenie wniosku przez Bank. Oskarżony dwukrotnie tego samego dnia usiłował otworzyć dwa rachunki bankowe na dane dwóch różnych osób, celem uzyskania bonifikaty za założenie kont.

Oskarżony, działając świadomie usiłował wprowadzić pokrzywdzonego ( (...) Bank S.A z/s w W.) w błąd co do swojej osoby, jednocześnie posługując się dokumentami stwierdzającymi tożsamość dwóch różnych osób, w celu wyłudzenia od banku pieniędzy. Oskarżony w trakcie rozprawy głównej wskazywał, iż nie miał zamiaru nikogo oszukać. Zdaje się umknąć jednak uwadze oskarżonego, iż samo jego działanie tj. chęć otwarcia rachunków bankowych celem uzyskania bonifikaty, przy wykorzystaniu danych osobowych innych osób, a tym samym ukrywaniu swojej tożsamości, stanowi wypełnienie znamion czynu z art. 286 § 1 k.k. Nadto oskarżony przy uwzględnieniu jego wniosków o otwarcie rachunków bankowych, mógł w następstwie wykorzystywać założone rachunki bankowe na dane S. S. lub K. J. w różnych celach.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu w myśl kwantyfikatorów z art. 115 § 2 k.k. uznać go należało jako wysoki. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu Sąd miał na uwadze przede wszystkim fakt, iż oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, ponadto działał w warunkach recydywy z art. 64 § 1 k.k. Zgodnie z art. 64 § 1 k.k. jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd wymierza karę przewidzianą za przypisane przestępstwo w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a może ją wymierzyć w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Oskarżony został uprzednio skazany wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Płocku z dnia 27 marca 2019 roku w sprawie o sygn. akt II K 2/19 na karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo umyślne podobne. Oskarżony odbywał tą karę w okresie od dnia 12 grudnia 2017 roku do dnia 9 czerwca 2022 roku. Nadto swoim zachowaniem wypełnił znamiona większej ilości czynów ustawy karnej, zatem również należało przyjąć w podstawie prawnej art. 11 § 2 k.k., w myśl którego jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.

Ponadto zgodnie z art. 91 § 1 k.k. jeżeli sprawca popełnia w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, sąd orzeka jedną karę określoną w przepisie stanowiącym podstawę jej wymiaru dla każdego z tych przestępstw, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Na gruncie niniejszej sprawy należało zatem przyjąć ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k. Sąd nie miał wątpliwości, iż należało uznać oskarżonego za winnego zarzucanych czynów wypełniających znamiona przestępstw z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, przyjmując że przestępstwa te wchodzą w skład ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

F. Z.

1

1-2

Uwzględniając realizację przez oskarżonego znamion przedmiotowych i podmiotowych przestępstwa z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, przy przyjęciu, że przestępstwa te wchodzą w skład ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k., Sąd zważył, co następuje.

Stosownie do art. 53 k.k. sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Nadto, wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, zwłaszcza w razie popełnienia przestępstwa na szkodę osoby nieporadnej ze względu na wiek lub stan zdrowia, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.

W ocenie Sądu społeczna szkodliwość czynów oskarżonego, oceniana w myśl okoliczności określonych w zamkniętym katalogu z art. 115 § 2 k.k., była wysoka. Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności popełnienia przestępstw, a także uprzednią karalność oskarżonego i działanie w warunkach recydywy z art. 64 § 1 k.k. oraz postawę oskarżonego po popełnieniu tych czynów. Sąd jednocześnie nie dopatrzył się żadnych okoliczności łagodzących.

Sąd, uwzględniając powyższe dyrektywy, jak również stopień społecznej szkodliwości oraz stopień zawinienia, uznał że sprawiedliwą i adekwatną reakcją karną za popełnione przestępstwa będzie kara 7 miesięcy pozbawienia wolności.

Zdaniem Sądu orzeczona kara jest sprawiedliwa i słuszna w odczuciu społecznym, spełniając tym samym wymogi prewencji generalnej, jak również stanowi zasłużoną dolegliwość, jaka spotyka sprawcę za naruszenie pozostających pod ochroną dóbr. Uwzględniając postawę oskarżonego, jego warunki osobiste i dotychczasowy sposób życia Sąd uznał, iż takie orzeczenie kary jest adekwatnym dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

3

Oskarżony był w niniejszym postępowaniu, na etapie postępowania przygotowawczego i postępowania przed sądem reprezentowany przez obrońcę ustanowionego z urzędu. Sąd przyznał obrońcy koszty pomocy prawnej świadczonej z urzędu w wysokości 1872,00 złotych, podwyższoną o należny podatek VAT. Wysokość wynagrodzenia obrońcy ustalono w oparciu o przepis § 4 ust. 3, § 17 ust. 1 pkt 1 i § 17 ust. 2 pkt 3 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. Dz.U 2024.763).

Sąd zwolnił oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych za niniejsze postępowanie, uznając jego aktualną sytuację za trudną w stopniu uniemożliwiającym poniesienie tychże kosztów.

Podpis

sędzia Joanna Urbańska – Czarnasiak