Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1668/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

O. V.

w dniu 29 kwietnia 2019r w K. jako odpowiedzialny za bezpieczeństwo i higienę pracy koordynator firmy (...) sp. z o.o. zatrudniającej na podstawie umowy zlecenia pracownika A. M., nie dopełnił obowiązków w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przez co naraził pracownika A. M. na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu ten sposób, że nie dopełnił obowiązku w zakresie nadzoru nad bezpiecznym wykonywaniem pracy przez pokrzywdzonego i mimo braku dokumentacji technicznej – instrukcji eksploatacji urządzenia w postaci prasy hydraulicznej produkcji włoskiej marki (...) dopuścił pokrzywdzonego A. M., który nie został przez oskarżonego zapoznany z zagrożeniami na przedmiotowym stanowisku pracy oraz prawidłową obsługą maszyny, do wykonywania pracy, w wyniku czego A. M. w następstwie włożenia lewej ręki do wnętrza przyrządu w celu przytrzymania rurki parownika doznał obrażeń ciała w postaci urazu zmiażdżeniowego palców II i III ręki lewej z wielołamowym złamaniem paliczka środkowego i dystalnego palca II i III ręki lewej z następową amputacją palców II i III ręki lewej na poziomie stawów międzypaliczkowych bliższych ręki lewej, przez co działając nieumyślnie spowodował u pokrzywdzonego ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci istotnego zniekształcenia ciała

to jest czynu wyczerpującego znamiona art. 220 § 1 k.k. i art. 156 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

X

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

1

O. V.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Artykuł 220 § 1 k.k. penalizuje czyn polegający na nie dopełnieniu przez osobę odpowiedzialną za bezpieczeństwo i higienę pracy, wynikającego stąd obowiązku i narażenie pracownika na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

Art. 156 § 2 kk penalizuje niewymyślne spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu opisanego w art. 156 § 1 kk.

Uwzględniając powyższe sąd przyjął, iż oskarżony swoim zachowaniem wypełnił przedmiotowe strony występku z art. 220 § 1 kk i art. 156 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w ten sposób, że w dniu 29 kwietnia 2019r w K. jako odpowiedzialny za bezpieczeństwo i higienę pracy koordynator firmy (...) sp. z o.o. zatrudniającej na podstawie umowy zlecenia pracownika A. M., nie dopełnił obowiązków w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przez co naraził pracownika A. M. na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu ten sposób, że nie dopełnił obowiązku w zakresie nadzoru nad bezpiecznym wykonywaniem pracy przez pokrzywdzonego i mimo braku dokumentacji technicznej – instrukcji eksploatacji urządzenia w postaci prasy hydraulicznej produkcji włoskiej marki (...) dopuścił pokrzywdzonego A. M., który nie został przez oskarżonego zapoznany z zagrożeniami na przedmiotowym stanowisku pracy oraz prawidłową obsługą maszyny, do wykonywania pracy, w wyniku czego A. M. w następstwie włożenia lewej ręki do wnętrza przyrządu w celu przytrzymania rurki parownika doznał obrażeń ciała w postaci urazu zmiażdżeniowego palców II i III ręki lewej z wielołamowym złamaniem paliczka środkowego i dystalnego palca II i III ręki lewej z następową amputacją palców II i III ręki lewej na poziomie stawów międzypaliczkowych bliższych ręki lewej, przez co działając nieumyślnie spowodował u pokrzywdzonego ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci istotnego zniekształcenia ciała.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, będący przedmiotem analizy i oceny Sądu, pozwala na przypisanie oskarżonemu winy, gdyż w czasie swojego bezprawnego i karalnego zachowania, mając możliwość podjęcia decyzji zgodnej z wymogami prawa, nie dał posłuchu normie prawnej. Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego należy ocenić jako umiarkowany. Przemawia za tym postawa oskarżonego oraz stopień i rodzaj naruszonych dóbr.

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

O.

V.

1

I

Kierując się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 k. k., uwzględniając stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, Sąd na podstawie art. 220 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk i art. 37a § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 200 stawek dziennych ustalając wysokość stawki dziennej na 20 złotych, uznając, iż jest ona adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu.

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara w pełni zrealizuje wobec niego funkcję wychowawczą i represyjną, a jednocześnie stanowić będzie wystarczające ostrzeżenie na przyszłość. Sąd uznał, iż wymierzenie kary ograniczenia wolności byłoby niecelowe z uwagi na stałe zajęcie, jakie ma oskarżony.

Wymierzona kara grzywny zdaniem sądu należycie oddaje wagę ustalonych przez Sąd okoliczności obciążających i łagodzących. W ocenie Sądu wymierzona kara spełni swą funkcję w zakresie prewencji indywidualnej, chociaż Sąd wziął również pod uwagę jej aspekt represyjny. Wymierzona kara ma bowiem na celu przede wszystkim względy wychowawcze. Wymierzając karę Sąd nie tracił z pola widzenia okoliczności wpływających na jej wymiar. Do okoliczności łagodzących zaliczył wcześniejszą niekaralność oskarżonego. Sąd uznał jednocześnie, że w przedmiotowej sprawie priorytetową zasadą mającą wpływ na orzeczenie o karze jest dyrektywa oddziaływania wychowawczego. W dotychczasowym sposobie życia oskarżonego nie znaleziono podstaw, aby uznać, że kara winna mieć oddziaływanie stricte represyjne. Należy mieć na względzie, iż oskarżony nie jest osobą zdemoralizowaną, ponadto charakter czynu popełnionego przez oskarżonego powoduje, że nie jest on sprawcą wymagającym izolacji. W ocenie Sądu kara grzywny w w/w wysokości pozwoli spełnić podstawowe cele kary, a w konsekwencji nie narusza dyspozycji art. 58 § 1 kk.

Przy wymiarze ilości stawek dziennych grzywny, na podstawie art. 33 § 3 k.k. Sąd uwzględnił sytuację majątkową, rodzinną i osobistą oskarżonego ustalając wysokość stawki dziennej jak w punkcie 1 orzeczenia.

O. V.

2

I

Na podstawie art. 43b kk sąd orzekł wobec oskarżonego podanie wyroku do publicznej wiadomości poprzez umieszczenie jego odpisu na tablicy ogłoszeń Sądu Rejonowego w Kaliszu przez okres 2 miesięcy.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

Sąd nie orzekł wobec oskarżonego środka kompensacyjnego w postaci nawiązki. Na wstępie należy podkreślić, iż sąd nie był związany wnioskiem prokuratora w tym zakresie z dwóch powodów. Po pierwsze nie dotyczył on środków wskazanych w art. 46 § 1 kk, a jedynie nawiązki z art. 46 § 2 kk. Ponadto został on złożony przez oskarżyciela publicznego po zamknięciu przewodu sądowego.

Niezależnie od powyższego sąd chciał podkreślić, iż orzeczenie w przedmiotowej sprawie na rzecz pokrzywdzonego obowiązków wskazanych w art. 46 § 1 i 2 kk nie stanowiłoby w istocie środka kompensacyjnego. Oskarżyciel publiczny, który był obecny na wszystkich terminach rozpraw miał świadomość faktu, iż nie jest znane aktualne miejsce pobytu pokrzywdzonego A. M.. Pokrzywdzony nie odbierał zawiadomień, nie kontaktował się z sądem , a z uzyskanych informacji wynika, iż opuścił on terytorium Polski.

Ugruntowany jest w orzecznictwie pogląd, iż „obowiązkowi naprawienia szkody orzekanemu w na podstawie art. 46 § 1 k.k. czy orzeczenie nawiązki z art. 46 § 2 kk należy przypisać zasadniczo funkcję kompensacyjną, bowiem głównym celem tych środków jest naprawienie wyrządzonej przestępstwem szkody, a nie ukaranie lub resocjalizacja sprawcy. Przy orzekaniu o obowiązku przewidzianym w art. 46 § 1 k.k. należy kierować się zasadami prawa cywilnego, a zatem warunkiem jego orzeczenia w wyroku karnym jest istnienie w chwili wyrokowania szkody, której ustalenia dokonuje się według tych samych reguł, jak przy określaniu odszkodowania w postępowaniu cywilnym. Zauważyć należy zatem, że środek kompensacyjny w kształcie sformułowanym we wniosku oskarżyciela w istocie powoduje nie tyle spełnienie celu kompensacyjnego, co w istocie dodatkowej kary o charakterze finansowym. Sąd, z uwagi na nieobecność pokrzywdzonego, nie miał bowiem możliwości ustalenia ewentualnej wysokości obowiązków wskazanych w art. 46 § 1 i 2 kk. Dodatkowo należy wskazać, iż z uwagi na brak aktualnego miejsca pobytu pokrzywdzonego środek ten byłby niewykonalny. W konsekwencji uniemożliwiło by to oskarżonemu późniejsze zatarcie skazania. Wprawdzie istnieje prawna możliwość złożenia orzeczonego świadczenia do depozytu sądowego w myśl art. 692 kpc, jednak czynność ta jest uzależniona od decyzji sądu cywilnego, który z kolei nie jest związany stanowiskiem sądu karnego. Wydanie zatem orzeczenia zgodnie z wnioskiem prokuratora spowodowałoby w przedmiotowej sprawie uzależnienie wykonania w/w środka kompensacyjnego od orzeczenia innego sądu.

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Sąd na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 470 złotych tytułem kosztów sądowych i opłaty.

8. PODPIS

Sędzia Marta Przybylska