Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1378/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

V. H.

oskarżonego o to, że:

w dniu 3 marca 2019r. w miejscowości (...), gm. Lisków woj. (...), kierując pojazdem mechanicznym marki H. (...) o nr rej. (...) jadąc jezdnią drogi gminnej nr (...) od kierunku L. w kierunku miejscowości Z., umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że nie zachował szczególnej ostrożności na łuku drogi, nieprawidłowo obserwował przedpole jazdy, nie dostosował prędkości do warunków atmosferycznych, stanu i kształtu drogi, przekraczając dozwoloną administracyjnie prędkość, skutkiem czego zjechał na prawe pobocze i uderzył prawym bokiem pojazdu w przydrożne drzewo, powodując nieumyślnie wypadek komunikacyjny w następstwie, którego pasażer samochodu M. Y. doznał licznych obrażeń ciała w postaci urazu wielonarządowego i krwotoku wewnętrznego oraz wieloodłamowego złamania kości podstawy czaszki w zakresie dołu przedniego prawego, środkowego oraz tylnego, które to obrażenia spowodowały jego zgon, z kolei pasażer pojazdu Oleksander B. doznał licznych obrażeń ciała w postaci urazu wielonarządowego i krwotoku wewnętrznego oraz wieloodłamowego złamania kości podstawy czaszki w zakresie dołu środkowego po stronie lewej za szczeliną złamania biegnącą przez łuskę kości klinowej i łuskę kości potylicznej, które to obrażenia spowodowały jego zgon, a pasażer samochodu S. B. doznał obrażeń ciała w postaci złamania trzonu lewej kości biodrowej, złamania gałęzi dolnej lewej kości łonowej, podwichnięcia rotacyjnego na poziomie C1/C2, rozejścia szpary stawowej lewego stawu krzyżowo-biodrowego z poszerzeniem w części przedniej do 12,5 mm, krwiaka przestrzeni załonowej, zwichnięcia prawego stawu biodrowego oraz tylnego zwichnięcia prawego stawu biodrowego z odłamaniem tylnego fragmentu powierzchni głowy kości udowej i odłamem tylnej krawędzi panewki, które to obrażenia spowodowały wystąpienie skutku z art. 156 § 1 pkt 2 kk pod postacią choroby realnie zagracającej życiu – wielomiejscowe, niestabilne złamanie miednicy oraz innego ciężkiego kalectwa – złamania miednicy i uda

- tj. o czyn z art. 177 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.W nocy z 2 na 3 marca 2019 roku oskarżony V. H. otrzymał telefon od jednego z pokrzywdzonych z prośbą o podwiezienie go i innych jego znajomych na stację paliw do M. celem zakupienia alkoholu. Ten zgodził się i udał się z L. do hotelu zakładowego położonego w miejscowości N., gdzie czekali na niego Y. M., B. O., B. S. i T. O.. Wszyscy wsiedli do samochodu oskarżonego marki H. (...) o nr rej. (...) i udali się w kierunku miejscowości M. jadąc przez miejscowość Ż.. W pewnym momencie około godziny 00:15 dnia 03 marca 2019r. jadąc na dwukierunkowej jezdni jednopasmowej z prędkością ok. 80-100 km/h w terenie obszaru zabudowanego na wysokości posesji nr (...), na którym obowiązywało ograniczenie prędkości do 60 km/h, oskarżony poruszając się drogą gminną nr (...) w miejscowości Ż. utracił panowanie nad pojazdem, a na łuku drogi w lewo zjechał z drogi na prawe pobocze względem jego kierunku jazdy, uderzył w ogrodzenie posesji, a następnie w drzewo. Pierwszy z samochodu wyszedł kierujący, a za nim O. T. (1), który bezskutecznie próbował wyciągnąć z samochodu O. B.. Wyciągnął go jednak oskarżony V. H. i położył go na ziemi obok samochodu.

2. W tym momencie podjechał do nich samochód typu auto laweta, którego kierujący podjął reanimację leżącego na ziemi i próbował wyciągną z samochodu S. B.. Pasażer siedzący z przodu samochodu M. Y. nie dawał oznak życia i nie było wyczuwalne jego tętno. W tym czasie podjechał jeszcze jeden samochód marki P. (...), którym kierował P. B.. Zadzwonił na numer alarmowy, a następnie sam przystąpił do reanimacji osoby leżącej na ziemi, którą kontynuował do przyjazdu karetki pogotowia.

3. W wyniku zdarzenia dwaj pasażerowie Y. M. i B. O. ponieśli śmierć na miejscu, a dwaj pozostali: B. S. i T. O. wraz z kierowcą V. H. zostali przewiezieni do Wojewódzkiego Szpitala (...) w K..

Na miejsce przybyli funkcjonariusze policji, którzy zweryfikowali tożsamość kierującego pojazdem, którym był V. H., ur. (...) Stwierdzono, iż pasażer siedzący za kierowcą to T. O. ur. (...), nr paszportu (...); pasażer siedzący na miejscu pasażera przy kierowcy to M. Y. ur. (...), nr paszportu (...); pasażer siedzący na tylnym środkowym siedzeniu to S. B., ur. (...) nr paszportu (...). Na tylnym siedzeniu z prawej strony siedział O. B., ur. (...) nr paszportu (...). Funkcjonariusze policji zbadali stan trzeźwości V. H. z wynikiem 0,00 mg/l oraz pasażera Oleksandra T. z wynikiem 1,03 mg/l. W szpitalu pobrano także materiał celem zbadania pobranej krwi na zawartość alkoholu oraz na zawartość środków odurzających. Na miejsce pojawiła się załoga Straży Pożarnej, która rozcięła auto celem wydostania jednej z ofiar oraz załoga Pogotowia (...), która zabrała pokrzywdzonych do Wojewódzkiego Szpitala (...) w K. przy ul. (...). Poinformowane zostało Przedsiębiorstwo Usług (...) w K. celem zabezpieczenia zwłok. Na miejscu wykonano dalsze czynności tj. oględziny pojazdów, szkic miejsca zdarzenia oraz wykonano zdjęcia miejsca zdarzenia i pojazdów. Stwierdzono uszkodzenia pojazdu: zderzak przedni zgnieciony, szczególnie po prawej stronie; wzmocnienie czołowe zgniecione; osłona chłodnicy zgnieciona; błotnik przedni prawy zgnieciony; wzmocnienie boczne prawe zgniecione; przegroda czołowa i szkielet tablicy rozdzielczej pogięte; wyposażenie tablicy rozdzielczej uszkodzone; lampa przednia prawa zbita; pokrywa silnika pogięta; słupek przedni prawy i środkowy zgnieciony; próg prawy pogięty; podłoga po stronie prawej pogięta; dach pogięty – odcięty w czasie akcji ratunkowej; drzwi prawe przednie i tylne pogięte; drzwi lewe pogięte, tylne oddzielone od samochodu w czasie akcji ratunkowej; fotel prawy pogięty; zbite szyby: przednia, tylna, drzwi prawych; próg lewy pogięty; przednie koło bez powietrza; bieżnik koła tylnego lewego wytarty 0 mm; opona przednia prawa rohermetyzowana, felga zgięta; wahacz prawy rozłączony w przegubie na zwrotnicy; półoś prawa – rozłączona w przegubie zewnętrznym przy kole; prawy drążek kierowniczy zgięty; ilość płynu hamulcowego w zbiorniku obniżona poniżej poziomu minimalnego. Za powstałe uszkodzenia od pojazdu zabrano oskarżonemu dowód rejestracyjny za pokwitowaniem. Ponadto zatrzymano mu uprawnienia do kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi za pokwitowaniem. U zmarłych Y. M. i B. O. stwierdzono 1,5 ‰ alkoholu we krwi. Zabezpieczono na miejscu ich rzeczy. Z przeprowadzonych czynności ustalono, że kierujący samochodem V. H. w chwili zdarzenia był trzeźwy i nie był pod wpływem żadnych środków odurzających. Oskarżony oraz pasażer O. T. (1) zostali zatrzymani.

4. W wyniku wypadku M. Y. doznał licznych obrażeń ciała w postaci urazu wielonarządowego i krwotoku wewnętrznego oraz wielołamowego złamania kości podstawy czaszki w zakresie dołu przedniego prawego, środkowego oraz tylnego, które to obrażenia spowodowały jego zgon. Z kolei Oleksander B. doznał licznych obrażeń ciała w postaci urazu wielonarządowego i krwotoku wewnętrznego oraz wieloodłamowego złamania kości podstawy czaszki w zakresie dołu środkowego po stronie lewej za szczeliną złamania biegnącą przez łuskę kości klinowej i łuskę kości potylicznej, które to obrażenia spowodowały jego zgon, a pasażer S. B. doznał obrażeń ciała w postaci złamania trzonu lewej kości biodrowej, złamania gałęzi dolnej lewej kości łonowej, podwichnięcia rotacyjnego na poziomie C1/C2, rozejścia szpary stawowej lewego stawu krzyżowo-biodrowego z poszerzeniem w części przedniej do 12,5 mm, krwiaka przestrzeni załonowej, zwichnięcia prawego stawu biodrowego z odłamaniem tylnego fragmentu powierzchni głowy kości udowej i odłamem tylnej krawędzi panewki, które to obrażenia spowodowały wystąpienie skutku z art. 156 § 1 pkt 2 kk pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu – wielomiejscowe, niestabilne złamanie miednicy oraz innego ciężkiego kalectwa – złamania miednicy i uda. Oskarżony V. H. doznał ogólnych potłuczeń i licznych otwarty ran poniżej 7 dni.

5. Z opinii biegłego Sądu Okręgowego mgr inż. J. P. (1) wynika, iż samochód prowadzony przez oskarżonego miał nadmiernie zużytą oponę tylną prawą. Ponadto auto miało przednie opony zimowe, a tylne letnie i stan taki mógł przyczynić się do poślizgu bocznego. W pojeździe nie stwierdzono innych usterek, które mogły być przyczyną wypadku.

6. Na potrzeby przedmiotowego postępowania sporządzona została również opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych mgr. D. L., który wskazał, że bezpośrednią przyczyną zaistnienia przedmiotowego zdarzenia drogowego było zachowanie wyłącznie kierującego samochodem osobowym marki H. (...), który poruszając się jezdnią drogi (...) nie zachował szczególnej ostrożności na łuku drogi, nieprawidłowo obserwował przedpole jazdy, nie dostosował prędkości do warunków atmosferycznych, stanu i kształtu drogi, przekraczając dozwoloną administracyjnie prędkość, skutkiem czego zjechał na prawe pobocze i uderzył prawym bokiem pojazdu w przydrożne drzewo. Z przedmiotowej opinii wynika, iż prowadzący pojazd nie był zmuszony do nagłego manewru i nie ma podstaw do stwierdzenia, aby inni uczestnicy swoim zachowaniem przyczynili się do zdarzenia. Na jezdni nie ujawniono żadnych śladów mogących świadczyć, że zjechanie kierującego samochodem osobowym marki H. było wynikiem działania innych czynników zewnętrznych.

7. Oskarżony w chwili zdarzenia miał 45 lat. Posiada partnerkę i syna w wieku 12 lat. Z zawodu jest traktorzystą. Ma wykształcenie niepełne średnie. Utrzymuje się obecnie z prac dorywczych uzyskując dochód w wysokości 1000,00 zł.. Nie posiada żadnego majątku i nie leczył się psychiatrycznie. Nie był dotychczas karany w Polsce. Jak podaje był karany na Ukrainie za kradzież w roku 2004 na 4 lata aresztu domowego.

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania świadka O. T. (1) k. 30-31

zeznania świadka S. B.

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania świadka O. T. (1)

zeznania P. B.

notatka urzędowa

notatka urzędowa

protokół oględzin miejsca wypadku

protokół oględzin osoby

protokół oględzin pojazdu i szkic

karta zlecenia przewozu zwłok

kserokopie paszportów

notatki urzędowe

protokoły zatrzymania osoby

protokół z przebiegi badania stanu trzeźwości

zeznania świadka J. P. (2)

pokwitowanie

materiał poglądowy

sprawozdania

protokoły pobierania krwi

protokoły otwarcia zwłok

protokoły oględzin i otwarcia zwłok

opinie lekarskie

opinie sądowo – lekarska

opinia dotycząca stanu technicznego samochodu po wypadku

opinia biegłego mgr. D. L.

wyjaśnienia oskarżonego

zapytanie o udzielenie informacji o osobie

k. 53-56, 71-75, 264-267, 449v

k. 30-31

k. 34-35, 212-213, 235-236

k. 71-75, 265-266

k. 30-31

k. 43-44, 450

k. 1-2,

k. 3,

k. 4-5,

k. 6-7,

k. 8-10,

k. 11, 12,

k. 16–20,

k. 21,22, 23, 36

k. 24, 26,

k. 37, 38,

k. 39-40,450 -450v,

k. 49,

k. 112- 117,

a k. 167-168, 172-173,177-178,191

k. 169, 174, 179, 190, 192,

k. 91-99,

k. 118- 120, 122-124,

k. 121, 125,

k. 158,161, 163, 237

k. 196-207, 210

k. 240-258

k. 449,

k. 297

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1

.

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania świadków

wyjaśnienia oskarżonego

opinia

zeznania świadków

dowód z dokumentów

opinie

Oskarżony V. H. zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i przed sądem przyznał się do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa. Składając wyjaśnienia podał, że będąc trzeźwym prowadził (...) z prędkością ok 80 km/h i będąc na łuku drogi poruszając się z L. w kierunku Z. stracił panowanie nad pojazdem w wyniku czego doszło do uderzenia w ogrodzenie, a następnie w drzewo. Dodał, że żałuje tego co się stało i chciałby przeprosić rodziny pokrzywdzonych, sam ma syna i nie wyobraża sobie co oni czują. W postępowaniu przygotowawczym podał, że zdarzenie mogło być efektem uszkodzenia opony w aucie. W sprawie sporządzono opinię biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych mgr. D. L., w której biegły wskazał, iż nie ujawniono uszkodzenia opony poza brakiem powietrza. Biegły nie stwierdził usterek pojazdu, które mogłyby spowodować zdarzenie. Z przedmiotowej opinii wynika, iż prowadzący pojazd nie był zmuszony do nagłego manewru, a do wypadku doszło wyłącznie z powodu niedostosowania prędkości do warunków drogowych.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom jakie złożył V. H. co do przebiegu całego zdarzenia albowiem są one spójne z pozostałym materiałem dowodowym, na którym oparto ustalony w sprawie stan faktyczny. Przede wszystkim są zbieżne z zeznaniami pasażerów T. Oleksandra i S. B. oraz ze sporządzonymi w niniejszym postępowaniu opiniami biegłych sądowych, którzy dokonując analizy zdarzenia nie zanegowali wyjaśnień oskarżonego badając pozostały materiał dowodowy, który posłużył biegłym do sporządzenia opinii w przedmiotowym postępowaniu. Sąd dał wiarę opinii sporządzonej zarówno przez biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków i spostrzeżeniom w niej zawartych, jak również z opinii sporządzonej przez biegłego J. P.. Opinie te zostały sporządzone z uwzględnieniem aktualnej wiedzy i nie budzą wątpliwości co do faktów w nich opisanych. Ich rzetelności nie podważała również żadna ze stron w toku całego postępowania.

Sąd uznał również za wiarygodne zeznania świadków: J. P. (2) i P. B., którzy pojawili się na miejscu zdarzenia i udzielali pomocy poszkodowanym.

Sąd uznał również za polegające na prawdzie zeznania pozostałych świadków tj. S. B., O. T. (2) i I. M., których zeznania zostały ujawnione w sprawie bez ich bezpośredniego przeprowadzenia, z uwagi na fakt, że wyjaśnienia oskarżonego nie budziły wątpliwości, a żadna ze stron nie wniosła o ich bezpośrednie przeprowadzenie. Zeznania tych świadków korespondują z zeznaniami pozostałych świadków, zebranym materiałem dowodowym z dokumentów oraz wyjaśnieniami oskarżonego. W szczególności zeznania Oleksandra T. i S. B. są zbieżne z wyjaśnieniami oskarżonego Potwierdzili oni, że wraz z kolegami poruszali się pojazdem H. (...) koloru czerwonego, którym kierował V. H. i zmierzali w nocy z 2 na 3 marca 2019 r. w kierunku stacji paliw oddalonej około 12 km od miejscowości N.. Zamierzali kupić alkohol, z uwagi na urodziny jednego z pasażerów. Wskazali, że doszło do zdarzenia nie potrafiąc podać jego przyczyny. Opisali również co działo się po wypadku.

Za wiarygodne należało uznać także zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie sądu żadnych wątpliwości. W szczególności sąd uznał za zgodne z prawdą wszystkie opinii sporządzone w przedmiotowym postępowaniu, bowiem sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania powyższych opinii. Zostały one bowiem sporządzone przez uprawnione podmioty, w zakresie ich kompetencji. Powyższe opinie dają spójną informację dotyczącą przyczyn zdarzenia oraz jego skutków.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia oskarżonego

j.w

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

V. H.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przypisany oskarżonemu czyn z art. 177 § 2 k.k. polega na spowodowaniu wypadku komunikacyjnego. Głównym przedmiotem ochrony na gruncie art. 177 § 1 i 2 k.k. jest bezpieczeństwo w komunikacji, a więc stan wolny od zakłóceń w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, które zagrażają zdrowiu człowieka. Przedmiotem ochrony jest również zdrowie człowieka, ponieważ komentowany przepis kryminalizuje sprowadzenie co najmniej średniego uszczerbku na zdrowiu w szczególnych warunkach. Jego sprawcą może być tylko uczestnik ruchu. Tylko taki podmiot może naruszyć zasady bezpieczeństwa obowiązujące w tym ruchu. W orzecznictwie podkreśla się, że nie chodzi tutaj tylko o zasady stypizowane w przepisach, a więc mające charakter normatywny, ale również o zasady prakseologiczne, wynikające z istoty bezpieczeństwa w ruchu (zob. uchwała SN z dnia 28 lutego 1975 r., V KZP 2/74, OSNKW 1975, nr 3, poz. 33). Im więcej zasad bezpieczeństwa w ruchu sprawca naruszy, im poważniejsze jest ich naruszenie, tym wyższy jest stopień społecznej szkodliwości jego czynu. Naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu może być albo umyślne, albo nieumyślne.. Sam wypadek musi być objęty zawsze nieumyślnością. Trzeba w tym miejscu podkreślić, że sam fakt naruszenia określonej zasady przez sprawcę nie oznacza, że automatycznie można przypisać mu skutki opisane w art. 177 § 1 czy 2 k.k. Na gruncie tego bowiem przepisu fundamentalne znaczenie ma problem związku przyczynowego pomiędzy naruszeniem zasad bezpieczeństwa w ruchu i skutkiem. Zatem przestępstwo spowodowania wypadku komunikacyjnego ma charakter skutkowy. Do jego znamion należy sprowadzenie co najmniej tzw. średniego uszczerbku na zdrowiu, tj. naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia inny niż wskazany w art. 156 § 1 k.k., ale jednocześnie trwający dłużej niż 7 dni (§ 1) lub spowodowanie śmierci innej osoby albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (§ 2 ).

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

V. H.

pkt. 1

pkt. 2

pkt. 3

pkt. 4

Przenosząc powyższe teoretyczne rozważania na grunt niniejszej sprawy i biorąc pod uwagę ustalony stan faktyczny, wskazać należy, że nie budzi wątpliwości sądu okoliczność, iż oskarżony V. H. dopuścił się zarzucanego mu czynu. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego pozwala na przyjęcie w sposób nie budzący wątpliwości, że oskarżony swym zachowaniem wyczerpał ustawowe dyspozycje art. 177 § 2 k.k. albowiem w dniu 3 marca 2019r. w miejscowości (...), gm. Lisków woj. (...), kierując pojazdem mechanicznym marki H. (...) o nr rej. (...) jadąc jezdnią drogi gminnej nr (...) od kierunku L. w kierunku miejscowości Z., umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że nie zachował szczególnej ostrożności na łuku drogi, nieprawidłowo obserwował przedpole jazdy, nie dostosował prędkości do warunków atmosferycznych, stanu i kształtu drogi, przekraczając dozwolona administracyjną prędkość. Skutkiem czego zjechał na prawe pobocze i uderzył prawym bokiem pojazdu w przydrożne drzewo, powodując nieumyślnie wypadek komunikacyjny w następstwie którego pasażer samochodu M. Y. doznał licznych obrażeń ciała w postaci urazu wielonarządowego i krwotoku wewnętrznego oraz wiełołamowego złamania kości podstawy czaszki w zakresie dołu przedniego prawego, środkowego oraz tylnego, które to obrażenia spowodowały jego zgon, z kolei pasażer pojazdu O. B. doznał licznych obrażeń ciała w postaci urazu wielonarządowego i krwotoku wewnętrznego oraz wieloodłamowego złamania kości podstawy czaszki w zakresie dołu środkowego po stronie lewej ze szczeliną złamania biegnącą przez łuskę kości klinowej i łuskę kości potylicznej, które to obrażenia spowodowały jego zgon, a pasażer samochody S. B. doznał obrażeń ciała w postaci złamania trzonu lewej kości biodrowej, złamania gałęzi dolnej lewej kości łonowej, podwichnięcia rotacyjnego na poziomie C1/C2, rozejścia szpary stawowej lewego stawu krzyżowo- biodrowego z poszerzeniem w części przedniej do 12,5 mm, krwiaka przestrzeni załonowej, zwichnięcia prawego stawu biodrowego ora tylnego zwichnięcia prawego stawu biodrowego z odłamaniem tylnego fragmentu powierzchni głowy kości udowej i odłamem tylnej krawędzi panewki, które to obrażenia spowodowały wystąpienia skutku z art. 156 § 1 pkt 2 kk pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu – wielomiejscowe, niestabilne złamanie miednicy oraz innego ciężkiego kalectwa- złamania miednicy i uda.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, będący przedmiotem analizy i oceny sądu pozwala na przypisanie oskarżonemu winy, gdyż niewątpliwie zaistniał w przedmiotowej sprawie związek przyczynowy pomiędzy zachowaniem oskarżonego i skutkami tego naruszenia. W czasie swojego bezprawnego i karalnego zachowania, mając możliwość podjęcia decyzji zgodnej z wymogami prawa, nie dał posłuchu normie prawnej. Zarzucany oskarżonemu czyn były przez niego zawiniony, brak bowiem jakichkolwiek okoliczności wyłączających bezprawność bądź winę. Oskarżony w chwili dokonania czynu rozumiała jego znaczenie i mógł pokierować swoim postępowaniem.

Uznając winę V. H. sąd stanął przed dylematem określenia kary za przypisane mu przestępstwo. Swobodę orzekania w zakresie wysokości kary sąd zgodnie z przepisami podporządkował dyrektywom określonym w art. 53 i następne kodeksu karnego.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynów, sąd miał na uwadze zarówno okoliczności o charakterze przedmiotowym, jak i podmiotowym. Z jednej bowiem strony należy uwzględnić, iż czyn popełniony przez oskarżonego został skierowany przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, a z drugiej strony motywy działania sprawcy. Biorąc pod uwagę powyższe oraz następstwa zaistniałego wypadku, stopień społecznej szkodliwości czynu należało ocenić jako znaczny. Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu jako znaczny należało uwzględnić charakter naruszonego dobra, rodzaj i wagę naruszonych zasad ruchu drogowego oraz sposób i okoliczności popełnia czynu.

O wymierzeniu kary wobec danego sprawcy decyduje całokształt okoliczności dotyczących nie tylko popełnionego czynu, ale także osoby sprawcy, których analiza - z uwzględnieniem zasad wymiaru kary określonych w ustawie - pozwala dopiero na ocenę jaka kara będzie współmierna do popełnionego czynu i sprawiedliwa. Aby to ustalić, należy zestawić i porównać wagę występujących po stronie oskarżonego okoliczności obciążających i łagodzących.

Jako okoliczność obciążającą sąd potraktował nagminność przestępstw skierowanych przeciwko bezpieczeństwu w ruchu drogowym oraz rodzaj i rozmiar ujemnych następstw wywołanych zachowaniem oskarżonego.

Jako okoliczność łagodzącą sąd potraktował przyznanie się oskarżonego do winy i wyrażenie skruchy oraz fakt przeproszenia pokrzywdzonych, a ponadto jego nie karalność.

Mając powyższe na uwadze, sąd kierując się określonymi w art. 53 § 1 k.k. dyrektywami wymiaru kary wymierzył oskarżonemu karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności uznając, że wymierzona kara jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu, nie przekracza stopnia winy, a także czyni zadość celom w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej, jednocześnie stanowi zasłużoną dolegliwość, jaka spotyka sprawcę za naruszenie pozostających pod ochroną dóbr. Sąd uznał, iż kara ta skutecznie uzmysłowi oskarżonemu naganność jego postępowania, a jednocześnie wpłynie na ukształtowanie w świadomości oskarżonego należytego szacunku dla chronionych prawem dóbr innych osób.

Przestępstwo, jakiego dopuścił się oskarżony było zdarzeniem epizodycznym, nie mniej jednak tragicznym jeśli chodzi o skutki. Zostało spowodowane umyślnym naruszeniem zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym, które polegało na niezachowaniu szczególnej ostrożności na łuku drogi, nieprawidłowym obserwowaniu przedpola jazdy, nie dostosowaniu prędkości do warunków atmosferycznych, stanu i kształtu drogi, i przekraczaniu dozwolonej administracyjnie prędkość o 20 km/h. Podkreślić należy, iż ustalona prędkość poruszania się samochodu oskarżonego tj. 80 km/h według biegłego pozostaje w związku z zaistniałym zdarzeniem. Na taka prędkość wskazywał również oskarżony.

Biorąc pod uwagę tragiczne skutki wypadku, sąd doszedł do przekonania, że jedynie słuszną, sprawiedliwą karą wobec oskarżonego będzie wymierzona kara 4 lat 6 miesięcy pozbawienia wolności. Nie przechylając się do wniosku oskarżyciela o wymierzenie oskarżonemu kary 6 lat pozbawienia wolności sąd kierował się wskazanymi wyżej okolicznościami łagodzącymi. Wskazać należy, iż oskarżony przeprosił kilkukrotnie pokrzywdzonych i ich rodziny, a w toku procesu wykazał swoją postawą, że bardzo żałuje tego co się wydarzyło. Wydaje się, że tragiczny w skutkach wypadek, w którym śmierć poniosły dwie osoby, a jedna odniosła ciężkie obrażenia, odcisnął swoje piętno również na oskarżonym, gdyż wypadek również dla niego stanowił przeżycie traumatyczne. Dlatego uwzględniając postawę oskarżonego, jego warunki osobiste i dotychczasowy sposób życia sąd uznał, iż takie orzeczenie kary jest wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów wychowawczych i zapobiegawczych. Podkreślić bowiem należy, iż celem postępowania karnego jest nie tylko ukaranie sprawcy, ale również oddziaływanie na niego w sposób wychowawczy.

Na podstawie art. 42 § 1 kk sąd orzekł wobec oskarżonego tytułem środka karnego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych wszelkich kategorii na okres 10 lat uznając, iż wskazanym jest wyeliminowanie oskarżonego z ruchu drogowego przez taki właśnie okres. W wyniku zachowania oskarżonego śmierć poniosły dwie osoby, a jedna doznała ciężkich obrażeń ciała, dlatego koniecznym jest wyeliminowanie oskarżonego z ruchu drogowego jako kierowcy na tak długi okres. Jednocześnie sąd zaliczył na poczet tego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 3 marca 2019r. (pkt. 2 i 3 wyroku).

Mając na uwadze fakt, że pokrzywdzony S. B. doznał w wyniku wypadku ciężkich obrażeń ciała opisanych szczegółowo w zarzucie, które to obrażenia spowodowały wystąpienie skutku z art. 156 § 1 kk pod postacią choroby realnie zagrażającej jego życiu, sąd w pkt. 4 wyroku orzekł od V. H. na rzecz pokrzywdzonego S. B. kwotę 6.000,00 zł tytułem nawiązki. Natomiast na rzecz osób najbliższych dla zmarłych M. Y. i Oleksandra B. orzekł nawiązki w kwotach po 4000,00 zł tj. na rzecz Oleksandra B., R. Y., T. Y., M. Y., H. Y.. W tym miejscu wskazać należy, iż z treści art. 46 § 2 kk jednoznacznie wynika, że w razie śmierci osoby pokrzywdzonej w wyniku popełnionego przez skazanego przestępstwa sąd może orzec nawiązkę na rzecz osoby najbliższej, której sytuacja życiowa wskutek śmierci pokrzywdzonego uległa znacznemu pogorszeniu. Przez „sytuację życiową” należy rozumieć zarówno sytuacje materialną, jak również osobistą tzn. dotyczącą sfery emocjonalnej pomiędzy osobą najbliższą, a zmarłym pokrzywdzonym. W postępowaniu oskarżyciele posiłkowi i ich pełnomocnik nie przedstawili żadnych dokumentów świadczących o tym, że uległa pogorszeniu ich sytuacja materialna na skutek śmierci pokrzywdzonych, zatem biorąc pod uwagę jedynie sferę emocjonalną sąd uznał, iż zasadnym jest zasądzenie od oskarżonego na rzecz tych właśnie ustalonych osób najbliższych nawiązki w wysokości po 4000,00 zł.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

V. H.

pkt. 6

W pkt. 6 wyroku sąd orzekł o dowodzie rzeczowy zabezpieczonym w niniejszym postępowaniu pod postacią poduszek powietrznych orzekając ich przepadek na rzecz Skarbu Państwa poprzez ich zniszczenie.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt. 5 i 7

O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 kpk uznając, iż oskarżony nie jest w stanie uiścić kosztów sądowych niniejszego postępowania zważywszy na jego sytuację materialną tj. dochody w wysokości 1000,- zł miesięcznie z prac dorywczych i brak majątku. Jednocześnie sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżycieli posiłkowych R. Y., T. Y., M. Y., H. Y. kwoty po 1440,00 zł tytułem zwrotu kosztów udzielonej oskarżycielom posiłkowym pomocy prawnej (pkt. 5 wyroku).

1Podpis

sędzia Joanna Urbańska –Czarnasiak