Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 października 2022r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Agnieszka Wachłaczenko

Protokolant sekretarz sądowy Patrycja Jakóbczak

w obecności Prokuratora---

po rozpoznaniu dnia 22.11.2021r., 13.12.2021r., 13.01.2022r., 16.03.2022r., 07.09.2022r., 18.10.2022r., 28.10.2022r

sprawy:

1.P. K. (1) , s. J. i I. zd. W., ur. (...) w G.

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 05 sierpnia 2016r w O. powiat (...) woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwo Handlowo- Usługowo- Produkcyjne (...) w ten sposób, że będąc prokurentem spółki k@k sp. z o.o., która faktycznie zarządzał, wiedząc o zobowiązaniach spółki oraz prowadzonych wobec niej postępowań egzekucyjnych oraz braku możliwości wywiązania się z zobowiązania cywilno- prawnego wprowadził w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru i realnych możliwości wywiązania się z ramienia spółki z płatności związanych z zakupieniem maszyn z odroczonym terminem płatności w postaci M. J. aplikator w kwocie 6.765 zł oraz wozu asenizacyjnego o nr Y. M. 8400 ME w kwocie 54.120 zł, które to mienie nabył z odroczonym terminem płatności za które nie uregulował płatności i nie miał zamiaru ich uregulowania, czym spowodował straty w wysokości 56.885 zł działając na szkodę PHU (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

II.  w dniu 17 października 2017 r. w M. powiat (...) woj. (...)- (...) działając w celu osiągniecia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwo Usługowo Handlowe (...) sp. z o.o. w ten sposób, że będąc prokurentem spółki k@k sp. z o.o. , która faktycznie zarządzał, wiedząc o zobowiązaniach spółki oraz prowadzonych wobec niej postępowań egzekucyjnych oraz braku możliwości wywiązania się ze zobowiązania cywilno- prawnego wprowadził w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru i realnych możliwości wywiązania się z ramienia spółki z płatności związanych z zakupieniem maszyn z odroczonym terminem płatności w postaci wozu asenizacyjnego M. J. (...), wartości 61.000 zł oraz wozu asenizacyjnego modulo2 J. 8400ME wartości 49.500 zł, które to mienie nabył z odroczonym terminem płatności za które nie uregulował płatności i nie miał zamiaru ich uregulowania, czym spowodował straty w wysokości 124.915 zł działając na szkodę (...) sp. z o.o.

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

a ponadto P. K. (2) i

2.K. W. (1) s. F. i J. zd. A. ur. (...) w G.

oskarżonych o to, że:

III.  w dniu 07 września 2018r w miejscowości (...) działając wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem P. W. i B. A. w ten sposób, że wprowadzili ich w błąd co do zamiaru i możliwości uregulowania wystawionych faktur VAT numer (...) z dnia 10.09.2018r oraz numer 06/09/2018 z dnia 07.09.2018r z odroczonym terminem płatności dotyczącą zakupu 8 sztuk bydła powodując straty w wysokości 47.775,50 zł na szkodę P. W. i B. A.

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

1.  uznaje oskarżonego P. K. (1) za winnego zarzucanych mu w punkcie I i II czynów, z których każdy wyczerpuje dyspozycje art. 286 § 1 k.k. przyjmując, że działał w warunkach art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za ten czyn na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  uznaje oskarżonego P. K. (1) za winnego zarzucanego mu w punkcie III czynu wyczerpującego dyspozycję art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. z tym uzupełnieniem, iż porozumienie między oskarżonymi istniało
w zakresie 4 sztuk bydła a w pozostałym zakresie oskarżony P. K. (1) działał na własny rachunek i za ten czyn na podstawie art. 286 § 1 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

3.  na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w miejsce wymierzonych z osobna kar pozbawienia wolności wymierza oskarżonemu P. K. (1) karę łączną 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

4.  uznaje oskarżonego K. W. (1) za winnego zarzucanego mu w punkcie III. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 286 § 1 k.k. z tym uzupełnieniem, iż porozumienie istniało w zakresie 4 sztuk bydła oraz ograniczając odpowiedzialność oskarżonego do kwoty 23887,75 zł i za ten czyn na podstawie art. 286 § 1 k.k. wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

5.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;

6.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego do pisemnego informowania kuratora o przebiegu okresu próby co 6 (sześć) miesięcy liczonych od dnia uprawomocnienia się orzeczenia;

7.  zwalnia oskarżonych z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa.

sędzia Agnieszka Wachłaczenko

Sygn. akt II K 1360/17

UZASADNIENIE

Oskarżony P. K. (1) w okresie objętym zarzutami był prokurentem spółki k@k sp. z o.o. z siedzibą w miejscowości M.. Udziały w spółce posiadała K. C., prezesem był S. W. (1). Spółką faktycznie zarządzał oskarżony. Wobec narastających problemów z płatnościami K. C. postanowiła zbyć swoje udziały.

(dowód: informacja z KRSu – k. 55-60, informacja z Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu wraz z załącznikami – k. 75, zeznania K. C. – k. 156-157, 817, kopia dokumentów – k. 158-161).

W dniu 4 sierpnia 2016 r. oskarżony złożył zamówienie w Przedsiębiorstwie Handlowo – Usługowo - Produkcyjnym (...) w O. należącym do T. U. na wóz asenizacyjny z aplikatorem. Przy złożeniu zamówienia wpłacił kwotę 4.000 zł. Oskarżony zobowiązał się do zapłaty kwot wynikających z faktur VAT w terminie 30 dni od daty 4 sierpnia 2016 r., tj. do 4 września 2016 r. Wtedy miał uzyskać środki ze sprzedaży rzepaku. Pokrzywdzony przystał na takie rozwiązanie kierowany doświadczeniem w handlu. Następnie pokrzywdzony wydał oskarżonemu towar (odbiór towaru został potwierdzony podpisem oskarżonego na dokumencie WZ), tj. wóz o nrze VIN (...) APLIKATOR i wystawił dwie faktury, tj. nr (...) na kwotę 54.120 zł z dnia 5 sierpnia 2018 r. z obowiązkiem zapłaty kwoty 50.120 zł w terminie do 4 września 2016 r. oraz nr (...) na kwotę 6.765 zł z dnia 5 sierpnia 2018 r. z obowiązkiem zapłaty tej kwoty również w terminie do 4 września 2016 r.

(dowód: zawiadomienie – k. 1-2, kopia zmówienia – k. 4, kopie faktur – k. 5-6, dokument wz – k. 7, zeznania T. U. – k. 26-27, 816, zestawienie obrotów – k. 390, faktury – k. 398 ).

Spółka w imieniu której oskarżony dokonywał zakupu, nie zapłaciła należności z tych faktur w umówionym terminie. Pokrzywdzony monitował oskarżonego o zapłatę należności, był zapewniany, iż płatność wkrótce nastąpi. Ostatecznie w dniu 28 września 2016 r. zostało wystosowane do spółki k@k wezwanie do zapłaty. Odbiór tego wezwania pokwitował oskarżony. Cena nadal nie została zapłacona.

(dowód: kopia wezwania – k. 8-9, kopia zpo – k. 10-11,).

Wobec tego pokrzywdzony wystąpił do Sądu Rejonowego w Kaliszu, gdzie w sprawie V GNc 3815/16 w dniu 18 października 2016 r. uzyskał nakaz zapłaty. Prowadzone na podstawie tego orzeczenia postępowanie egzekucyjne nie doprowadziło do odzyskania należnej kwoty choćby w części. W dniu 12 kwietnia 2017 r. pokrzywdzony został poinformowany, iż dojdzie do umorzenia postępowania egzekucyjnego z uwagi na jego bezskuteczność. W toku tego postępowania nie doszło do wyjawienia żadnego majątku, który pozwalałby na skierowanie do niego egzekucji, nadto na zajętych rachunkach bankowych doszło do zbiegów egzekucji sądowych i administracyjnych). Nie udało się ustalić również gdzie znajduje się zakupiony sprzęt

(dowód: kopia nakazu zapłaty – k. 3, kopia zawiadomienia – k. 12, 13-20, kopia akt V GNc 3815/16 – k. 68-78, odpis akt Km 1049/16 – k 31-54, informacje – k. 123-124, 323, 324, 325-375).

W dniu 28 września 2016 r. oskarżony P. K. (1) działający jako prokurent spółki k@k zawarł dwie umowy nr (...) z Przedsiębiorstwem Usługowo – Handlowym (...) Sp. z o.o. w M. na zakup wozów asenizacyjnego J. 10.000 l za kwotę 61.000 netto oraz J. M. 8400ME za kwotę 49.500 zł netto, przy czym zaliczki w kwotach po 5.000 i 6.000 zł miały zostać zapłacone przelewem do dnia 30 września 2016 r. Ostateczna zapłata miała nastąpić najpóźniej w dniu 29 października 2016 r. Zaliczki zostały przelane a towar został wydany w miejscowości Ł. w dniu 17 października 2016 r. . Zapłata za towar nie wpłynęła. Oskarżony unikał kontaktu z przedstawicielem pokrzywdzonego D. C., nie chciał w żaden sposób zabezpieczyć płatności, nie proponował zwrotu maszyn

(kopia umów i faktur – k. 408-412, 432, 434, 435, kopie potwierdzeń zaliczek – k. 561-562, kopie protokołów przekazania maszyn – k. 572-573 zeznania D. C. – k. 553, 929-930, zeznania R. G. – k. 575, 824-825).

Oskarżony P. K. (1) pracował dorywczo dla oskarżonego K. W. (1), który prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) Sp. z o.o.

W dniu 7 września 2018 r. oskarżony P. K. (1) przyjechał do gospodarstwa (...) w M., w którym pokrzywdzony hoduje bydło. W tym samym gospodarstwie swoje bydło hoduje teściowa pokrzywdzonego B. A.. Wcześniej P. W. otrzymał od T. K. numer (...) - do firmy skupującej bydło. Pokrzywdzony zadzwonił pod ten numer, odebrał mężczyzna, który nie przedstawił się i na zapytanie pokrzywdzonego potwierdził, iż P. W. dodzwonił się do firmy skupującej bydło. Pokrzywdzony umówił się na wycenę bydła na dzień 6 września 2018 r., jednak kontrahent przyjechał dzień później samochodem dostawczym marki I. o nr. rej. (...) wraz z dwoma mężczyznami, tj. G. W. i M. C.. Ten sam mężczyzna z którym rozmawiał uprzednio pokrzywdzony wystawiał dwie faktury, tj. nr 06/09/2018 na nazwisko B. A. na kwotę 22.651,90 zł oraz nr 07/09/2018 na kwotę 25.123,60 zł na nazwisko P. W. - obie płatne przelewami w terminie 7 dni od dnia wystawienia tych faktur, opieczętowywał je pieczątką firmową firmy (...), pozostali mężczyźni zajmowali się załadunkiem bydła. Transport bydła odbył się w dwóch turach. Czynności w imieniu firmy (...) dokonywał P. K. (1).

Po kilku dniach P. K. (1) z tego samego numeru telefonu zadzwonił do P. W. informując, że jedną z faktur zapłaci do końca tygodnia natomiast drugą ureguluje w następnym tygodniu. Pokrzywdzony zgodził się na to, jednak nie doszło do zapłaty w umówionym terminie, a kontakt został utrudniony. Oskarżony nie odbierał telefonów Ostatecznie, kiedy oskarżony P. K. (1) telefon odebrał poinformował pokrzywdzonego, że zrobi przelew w ciągu godziny, jednak tego też nie wykonał. Oskarżony zwodził pokrzywdzonego, że przelew został już wykonany. W dniu 16 października 2018 r. pokrzywdzony wysłał do firmy (...) wezwanie do zapłaty. Pokrzywdzony skontaktował się z T. K., a ten przekazał mu kopię dowodu oskarżonego P. K. (1). Pokrzywdzony doprowadził do napisania artykułu w lokalnej gazecie. Wtedy oskarżony P. K. (1) zadzwonił do P. W. z pretensjami, wskazując, że jest on tylko pracownikiem firmy (...). Odmówił podania bliższych danych właściciela firmy. Pokrzywdzony dzwonił również na drugi numer znajdujący się na pieczątce firmy , telefony odbierał również P. K. (1) lub oddzwaniał z pierwszego numeru

(dowody w aktach II K 1188/19 wydruk z KRS – k. 42-45, 150- zeznania P. W. – k. 5, 816-817, faktury – k. 95-96, zdjęcia – k. 9-10, kopia wezwań do zapłaty – k. 11-14, wydruki korespondencji sms – k. 15- 30, zeznania T. K. – k. 51-52, 825 częściowo wyjaśnienia P. K. (1) - k. 259-260, 1020 częściowo wyjaśnienia K. W. (1) – k. 230, 233-234, 260, 1019 protokół oględzin – k. 138-140, zeznania G. W. - k. 142-143, 928, zeznania M. C. – k. 167-168, 1002)

Z zakupionych 8 sztuk bydła jedynie 4 sztuki zostały sprzedane do ubojni przez spółkę (...), a ubojnia zapłaciła umówionym terminie, tj. 14 września 2019 r. całość należności za odstawione sztuki na rachunek (...).

(dowód: dokumenty z Agencji (...) – k. 57-67, informacja z ubojni – k. 97, zeznania G. W. – k. 142-143 ).

Kolejne 4 sztuki P. K. (1) oddał na przechowanie P. G. (1), po kilku dniach zabrał je. Formalnie te sztuki zostały sprzedane na dane P. G. (1) a cena za te sztuki została przelana na konto P. G. (1), wobec którego P. K. (1) również posiadał zaległości płatnicze

(dowód: zeznania P. G. (1) – k. 74, 927 wydruk faktury – k. 126, potwierdzenie operacji – k. 127, raport uboju bydła – k. 128).

Oskarżony K. W. (1) dokonał zapłaty za wszystkie 8 sztuk bydła w listopadzie oraz grudniu 2019 r.

(dowód: wydruki i kopie przelewów – k. 785-789 oraz w aktach II K 1188/19 – k. 263-265).

Oskarżony P. K. (1) ma 43 lata. Ma wykształcenie zawodowe, z zawodu jest rzeźnikiem. Jest żonaty, ma troje dzieci. Żona pracuje. Był karany, obecnie jest pozbawiony wolności

(dane osobowe – k. 617, 814, dane o karalności – k. 214-215, 234, 277, 380-386, 448, 835-848, 853, 881-883, 886, 944-945, 966, 968-979, 982-983, 986-999; w aktach II K 1188/19 – k. 104-115, 173-174 ).

Oskarżony K. W. (1) ma 32 lata. Ma wykształcenie wyższe. Utrzymuje się z prowadzonej działalności gospodarczej, z której osiąga dochody w wysokości ok. 2500 zł. Jest żonaty, ma jedno dziecko. Żona jest osobą bezrobotną.

(dane osobowe – k. 286 w aktach II K 1188/19 , dane o karalności – k.178, 962 ).

Oskarżony P. K. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień. W toku postępowania przygotowawczego prowadzonego w sprawie II K 1188/19. Zaprzeczył aby oszukał P. A. i B. A.. Wskazał, iż faktycznie pomagał w skupie bydła w firmie (...), której właścicielem jest K. W. (1). Wyjaśnił, iż w trakcie wcześniejszych zakupów kontrahenci obawiali się sprzedaży bydła z uwagi na trudności w płatnościach ze strony firmy (...), do tego stopnia, iż był zmuszony zostawić kserokopię swojego dowodu osobistego w celu potwierdzenia, że będzie zapłacone. Podniósł także, iż K. W. (1) podawał się za oskarżonego. Jest pewny, iż K. W. (1) otrzymał pieniądze za odstawione bydło. I nie wie dlaczego K. W. nie zapłacił pokrzywdzonym. Podał, że czuje się wykorzystany i oszukany przez K. W. (1). Wyjaśnienia te podtrzymał w toku postępowania przed Sądem. Podał także, iż K. W. (1) wiedział o zakupie dodatkowych 4 sztuk bydła i to były jego rozliczenia z P. G. (1). W ocenie Sądu te wyjaśnienia nie są wiarygodne ponieważ nic nie stało na przeszkodzie by również te 4 sztuki bydła zostały sprzedane do ubojni przez spółkę (...) a nie przez P. G. i by spółka (...) zapłaciła P. G. z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży tego bydła.

Wyjaśnieniom oskarżonego, jakoby w firmie nie decydował o niczym, przeczą zeznania świadków G. W. oraz M. C., którzy podali, iż byli pracownikami dorywczymi w firmie (...), ale we wszystkich sprawach kontaktowali się z P. K. (1). Nadto z zeznań G. W. wynika, iż to P. K. (1) ustalał ceny, za które zostanie kupione bydło od hodowców. On też przekazywał mu wynagrodzenie. Nie jest więc prawdą, iż P. K. (1) nie był samodzielny w swoich działaniach oraz, że działał tylko i wyłącznie na polecenie K. W. (1). Z wyjaśnień K. W. (1) wynika, iż założył on tę spółkę właśnie po to by oskarżony P. K. (1) mógł dalej handlować bydłem, a ich współpraca wykraczała znacznie poza ramy tej spółki, co wynika z zeznań T. U.. Oskarżeni wzajemnie sobie pomagali w „interesach”.

W zakresie zakupów wozów asenizacyjnych oskarżony P. K. (1) nie przyznał się do popełnionych czynów i odmówił składania wyjaśnień. Jednak w tym zakresie Sąd potraktował to oświadczenie jedynie jako przyjętą linię obrony.

Oskarżony K. W. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wskazał, że opóźnienie w płatności nastąpiło z powodu niedopełnienia obowiązków zgłoszeniowych przez sprzedających. W tym zakresie Sąd nie dał wiary oskarżonemu, gdyż żaden z oskarżonych nie kontaktował się w tej kwestii z pokrzywdzonymi, nadto ubojnia dokonała zapłaty za 4 odstawione sztuki, w zakreślonym terminie. Co do pozostałych 4 sztuk bydła na podstawie materiału dowodowego, tj. zeznań P. G. (1) oraz dokumentów w postaci wydruku operacji, faktury Sąd przyjął, iż bez wiedzy K. W. (1) oskarżony P. K. (1) spłacił zaległość wobec P. G. (1). Stąd mogło powstać u oskarżonego K. W. (1) przekonanie, iż to z winy pokrzywdzonych nie doszło do dalszej odsprzedaży bydła. Oskarżony nadto przyznał, iż założył firmę także dlatego, by P. K. (1) mógł pracować. Oskarżony P. K. nie mógł prowadzić firmy na własny rachunek z uwagi na wcześniejsze skazania.

Zeznania P. W. i B. A. znajdują odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym w postaci zeznań T. K., G. W., P. G. (1), informacji z ubojni w zakresie dokonanej płatności.

Na wiarę zasługują zeznania świadków uczestniczących w sprzedaży wozów asenizacyjnych, gdyż nie ujawniły się okoliczności nakazujące odmówić im wiary. Także świadków R. R., M. A. oraz Z. W., którzy potwierdzili, iż to K. W. (1) rozliczał się z nimi oferując w rozliczeniach zamiast pieniędzy wozy asenizacyjne.

Zeznania K. C. w zakresie, w jakim podała ona, iż była jedynie figurantem w spółce k@k znajdują wsparcie w zeznaniach M. K. – pierwszego udziałowca tej spółki (k. 294-295), H. W. – księgowej (k. 388-389).

Zeznania C. C. (k. 141-142), A. P. (k. 818), S. W. (2) (k. 818), D. O. (k. 450, 929) nie miały znaczenia dla ustalenia staniu faktycznego.

Zgromadzony w sprawie nieosobowy materiał dowodowy w postaci dokumentów związanych z przeprowadzanymi transakcjami, danymi o karalności oskarżonych, opinii biegłych nie budzą wątpliwości Sądu w zakresie ich autentyczności i rzetelności.

Zgodnie z treścią art. 286 § 1 k.k. karze podlega ten, kto celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

W zakresie czynów przypisanych P. K. (1) :

W ocenie Sądu zachowania oskarżonego wyczerpały znamiona czynów zabronionych opisanych w art. 286 § 1 k.k. W zakresie punktów I. i II., oskarżony wyczerpał znamiona czynów zabronionych albowiem dokonując zakupów nieruchomości wiedział, iż dokonuje zakupu nie dla siebie lecz dla osoby, sam nie miał ani zamiaru (z uwagi na zakup dokonywany nie dla siebie) ani możliwości spłaty zaciągniętych zobowiązań (z uwagi na złą kondycję finansową spółki k@k sp. z o.o., której był prokurentem). Dla zaistnienia czynu opisanego w punkcie I. nie miało znaczenia, iż oskarżony poinformował pokrzywdzonego, że zakupiony towar zostanie przekazany innej osobie, gdyż po zakupie oskarżony mógł z tym towarem postąpić dowolnie.

Oskarżony działał w warunkach art. 91 § 1 k.k. ponieważ dopuścił się zarzucanych mu czynów w krótkich odstępach czasu wykorzystując tę samą sposobność

Oskarżony dopuścił się tych czynów umyślnie z zamiarem bezpośrednim, kierunkowym, tj. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie oraz innej osoby.

Sąd nie dopatrzył się okoliczności wyłączających winę lub karalność czynów oskarżonego.

Wymierzając oskarżonemu karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd w tym zakresie kierował się wytycznymi zawartymi w art. 53 k.k. Wymiar kary uwzględnia umyślnie działanie oskarżonego. Stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonego Sąd ocenił jako znaczny. Na tę ocenę składa się znaczna wysokość szkód jaką wyrządził swoim zachowaniem oskarżony, brak starań o naprawienie szkody. Swoim zachowaniem oskarżony godził w cudze mienie. Okolicznością miernie łagodzącą wymiar kary było złożenie wyjaśnień. Istotną okolicznością obciążającą - uprzednia wielokrotna karalność oskarżonego przede wszystkim za przestępstwa przeciwko mieniu. Oskarżony jest osoba lekceważącą normy prawne. Pierwsze jego skazanie za czyn popełniony przeciwko mieniu zapadło w sprawie Sądu Rejonowego w Lesznie w dniu 21 listopada 2013 r. w sprawie XII K 621/13. Z informacji uzyskanej z Krajowego Rejestru Karnego wynika, iż przypisanych mu czynów oskarżony dopuścił się w okresie próby związanej z warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej w tej sprawie oraz w toku postępowań przygotowawczych i sądowych w innych sprawach.

W ocenie Sądu zachowanie oskarżonego P. K. (1) w zakresie punktu III. wyczerpało znamiona czynu zabronionego opisanego w art. 286 § 1 k.k. albowiem występując w imieniu firmy (...) prowadzonej przez K. W. (1) miał rozeznanie, iż współoskarżony nie płaci należności w terminie. Należy zauważyć, iż oskarżeni podzielili się obowiązkami w firmie (...) – do oskarżonego P. K. (1) należało wyszukiwanie hodowców bydła, kontakty z nimi, odbiór i przewóz bydła do ubojni, natomiast do K. W. (1) formalne prowadzenie firmy oraz dokonywanie płatności. To odnosi się do 4 sztuk bydła, natomiast co do pozostałych czterech oskarżony działał bez wiedzy K. W. (1), stwarzając pozory iż działa w ramach firmy (...).

P. K. (1) nie był pracownikiem etatowym, jego zatrudnienie nie zostało w jakikolwiek sposób sformalizowane, miał możliwość pozostawienia tej pracy w każdym momencie. W ocenie Sądu porozumienie pomiędzy oskarżonymi było dorozumiane – z uwagi na to, iż oskarżeni znali się przed okresem objętym zarzutem, P. K. (1) nie rezygnował z pracy u K. W. (1) mimo wiedzy, iż ten nie jest rzetelnym kontrahentem oraz zaciągał w imieniu K. W. (1) nowe zobowiązania wiedząc, iż oskarżony nie jest w stanie wywiązać się ze zobowiązań w terminie. Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego faktycznie oskarżeni podzielili się obowiązkami na zasadzie partnerstwa a nie właściciel – pracownik, Tu należy zauważyć, iż zamiar oszustwa nie musi wyrażać się w braku woli zapłaty umówionej ceny w ogóle, może polegać również na zatajeniu okoliczności, które wpływają na to, iż umówiona cena nie zostanie zapłacona w zakreślonym terminie. Niekorzystne rozporządzenie mieniem polega wtedy na tym, iż sprzedający nie dysponuje w umówionym terminie ani towarem, ani pieniędzmi stanowiącymi ekwiwalent za ten towar.

Oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej zarówno dla siebie jak i dla K. W. (1). Korzyść majątkowa dla P. K. (1) wyrażała się w dalszej pracy dla K. W. (1) i otrzymywaniem wynagrodzenia za tę pracę.

Oskarżony dopuścił się tego czynu umyślnie z zamiarem bezpośrednim, kierunkowym, tj. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie oraz innej osoby.

Sąd nie dopatrzył się okoliczności wyłączających winę lub karalność czynu oskarżonego.

Wymierzając oskarżonemu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd w tym zakresie kierował się wytycznymi zawartymi w art. 53 k.k. Wymiar kary uwzględnia umyślnie działanie oskarżonego. Stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonego Sąd ocenił jako znaczny. Na tę ocenę składa się znaczna wysokość szkód jaką wyrządził swoim zachowaniem oskarżony, brak starań o naprawienie szkody – w tym stwarzanie pozorów, iż za szkodę w zakresie 4 sztuk bydła jest odpowiedzialna inna osoba, tj. K. W. (1). Swoim zachowaniem oskarżony godził w cudze mienie. Okolicznością miernie łagodzącą wymiar kary było złożenie wyjaśnień. Istotną okolicznością obciążającą - uprzednia wielokrotna karalność oskarżonego przede wszystkim za przestępstwa przeciwko mieniu. Oskarżony jest osobą lekceważącą normy prawne.

Wymierzając oskarżonemu P. K. (1) karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności Sąd miał na uwadze treść art. 85a k.k. i art. 69 § 1 k.k. W ocenie Sądu, z uwagi na znaczną odległość czasową (pozwalającą na refleksję oskarżonego P. K. (1) w zakresie swojego postępowania) brak jest podstaw do zastosowania zasady całkowitej absorpcji. Brak jest formalnych – ze względu na treść art. 69 § 1 k.k., i również racjonalnych podstaw do wymierzenia kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Sąd doszedł do wniosku, iż oskarżony nie zasługuje na dawanie mu kolejnej szansy. Łagodniejsze traktowanie oskarżonego w uprzednich postepowaniach nie przyniosło pożądanych skutków.

Z uwagi na zmianę treści art. 86 § 1 k.k. Sąd przywołał art. 4 § 1 k.k.

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwala na przypisanie oskarżonemu K. W. (1) czynu opisanego w punkcie III. z tą zmianą, iż z jego odpowiedzialność została ograniczona do 4 sztuk zakupionego bydła. Ograniczenie nastąpiło z uwagi na ustalenie, iż w przypadku kolejnych 4 sztuk oskarżony P. K. (1) działał na własny rachunek.

Oskarżony był właścicielem firmy (...), nie wskazywał, by inne osoba (osoby) faktycznie zarządzała tą firmą. Oskarżony miał świadomość braku możliwości wywiązania się z płatności w umówionym terminie – nie wskazywał, by P. K. (1) dokonując ustaleń w zakresie wysokości ceny i terminu jej uiszczenia działał samowolnie. Oskarżony uzyskał cenę za zakupione bydło sprzedając je do rzeźni, mimo to nie wywiązał się z płatności w terminie. Uzyskaną kwotę przeznaczył na inne potrzeby.

Oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim, kierunkowym. Współdziałał przy tym z oskarżonym P. K. (1). Sąd nie dopatrzył się okoliczności wyłączających winę lub bezprawność czynu oskarżonego.

Oskarżony naprawił szkodę.

Wymierzając oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności Sąd miał na uwadze, iż jak wynika z ustaleń oskarżony działał umyślnie. Stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd ocenił jako spory. Oskarżony godził w cudze mienie. Choć kwota szkody została istotnie ograniczona jednak nadal pozostaje stosunkowo znaczna. Okolicznością łagodzącą są starania oskarżonego o naprawienie szkody, uprzednia jego niekaralność. Z tych przyczyn Sąd skorzystał z dyspozycji art. 69 § 1 k.k. i warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 3 lata. Na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonego do pisemnego informowania kuratora o przebiegu okresu próby co 6 (sześć) miesięcy liczonych od dnia uprawomocnienia się orzeczenia. Orzeczenie obowiązku z katalogu zamieszczonego w art. 72 § 1 k.k. było obligatoryjne – Sąd orzekł obowiązek najbardziej adekwatny do rodzaju popełnionego czynu zabronionego oraz w celu kontroli przebiegu okresu próby a także regularnej weryfikacji pozytywnej prognozy założonej wobec oskarżonego K. W. (1).

Żaden z oskarżonych nie dysponuje środkami niezbędnymi dla poniesienia kosztów sądowych w niniejszej sprawie, dlatego na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zostali oni zwolnieni od ich ponoszenia.

sędzia Agnieszka Wachłaczenko