II K 1319/22 - wyrok Sąd Rejonowy w Kaliszu z 2023-02-27

Sygn. akt II K 1319/22

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lutego 2023r

Sąd Rejonowy w Kaliszu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący sędzia Marta Przybylska

Protokolant Ilona Pilarczyk

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Kaliszu ---

po rozpoznaniu dnia 15.12.2022r, 19.01.2023r, 27.02.2023r

sprawy J. G. (1),

syna A. i M. z domu K.,

urodzonego (...) w P.

oskarżonego o to, że

w okresie od 17 kwietnia 2021r. do 28 kwietnia 2022r w miejscowości J. gm. B., uchylał się od obowiązku alimentacyjnego względem swojego syna O. G., określonego co do wysokości wyrokiem Sądu Rejonowego w Jarocinie VIII Zamiejscowy Wydział Rodzinny i Nieletnich z siedzibą w P. za sygn. akt VIII RC 100/14 z dnia 16 września 2014 w kwocie 400 zł miesięcznie, czym naraził wyżej wymienionego na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, przy czym suma powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3-świadczeń okresowych, przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat po odbyciu w okresie od 24 września 2019 roku do 24 marca 2022 roku kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Pleszewie z dnia 28 maja 2019 roku, sygn. II K 365/18 za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art. 209 §1a kk w zw. z art. 64 § 1 kk

1.  uznaje oskarżonego J. G. (1) za winnego zarzucanego mu czynu z tą zmianą, iż przyjmuje, że oskarżony odbywał karę pozbawienia wolności w sprawie Sądu Rejonowego w Pleszewie sygn. akt II K 365/18 w okresie od 24 września 2019r do 24 marca 2020r tj. czynu wyczerpującego znamiona art. 209§1a kk w zw. z art. 64§1 kk i za to na podstawie art. 209§1a kk wymierza mu karę 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokat K. S. kwotę (...) (tysiąc sto siedemdziesiąt sześć) złotych podwyższoną o należny podatek od towarów i usług (...) tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu,

3.  zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i opłaty.

Sędzia Marta Przybylska

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1319/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k.
albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1

J. G. (1)

w okresie od 17 kwietnia 2021r. do 28 kwietnia 2022r w miejscowości J. gm. B., uchylał się od obowiązku alimentacyjnego względem swojego syna O. G., określonego co do wysokości wyrokiem Sądu Rejonowego w Jarocinie VIII Zamiejscowy Wydział Rodzinny i Nieletnich z siedzibą w P. za sygn. akt VIII RC 100/14 z dnia 16 września 2014 w kwocie 400 zł miesięcznie, czym naraził wyżej wymienionego na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, przy czym suma powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3-świadczeń okresowych, przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat po odbyciu w okresie od 24 września 2019 roku do 24 marca 2022 roku kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Pleszewie z dnia 28 maja 2019 roku, sygn. II K 365/18 za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art. 209 §1a kk w zw. z art. 64 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony J. G. (1) ma 31 lat, wykształcenie gimnazjalne, z zawodu ogrodnik. Jest rozwiedziony, posiada dwoje dzieci na utrzymaniu - O. G. i K. G. (1), wobec których jest zobowiązany alimentacyjnie. Oskarżony wcześniej był karany, w tym za czyny z art. 209 § 1 i 1a kk. W okresie od 24 września 2019 r. do 24 marca 2020 r odbywał karę 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Pleszewie z dnia 28 maja 2019 r. w sprawie sygnatura akt II K 365/18 za czyn z art. 209 § 1 a kk..

wyjaśnienia oskarżonego

karta karna

odpisy wyroków

k.56 - 57

k. 27 – 28

k. 29 - 44

Na podstawie ugody zawartej przed Sądem Rejonowym w Jarocinie VIII Zamiejscowy Wydział Rodzinny i Nieletnich z siedzibą w P. dnia 16 września 2014 r, w sprawie VIII RC 100/14 oskarżony zobowiązał się do płacenia na rzecz małoletniego syna O. G. kwotę 400 zł miesięcznie.

Oskarżony w okresie od 17 kwietnia 2021r. do 28 kwietnia 2022r nie wykonywał obowiązku alimentacyjnego na rzecz O. G.

Pokrzywdzony i jego matka pozostają na wyłącznym utrzymaniu partnera K. G. (2). Bez jego pomocy finansowej matka pokrzywdzonego nie jest w stanie zaspokoić podstawowych potrzeb życiowych dziecka.

wyjaśnienia oskarżonego

kopia ugody

zeznania K. G. (2)

k. 56 - 57

k. 3,

k. 91

Pokrzywdzony O. G. reprezentowany przez matkę złożył wniosek do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Pleszewie o egzekucję świadczeń alimentacyjnych. Egzekucja jest częściowo skuteczna.

Decyzją Wójta Gminy B. z dnia 7.10.2021r. O. G. otrzymywał świadczenie z funduszu alimentacyjnego w wysokości 400 złotych w okresie od 1.10.2021 do 30.09.2022r.

Decyzją Wójta Gminy B. z dnia 10.11.2021r. K. G. (2) otrzymywała zasiłek rodzinny na O. G. w wysokości 124 zł miesięcznie złotych w okresie od 1.11.2021 do 31.10.2022r. oraz uzyskała jednorazowy dodatek do zasiłku w wysokości 100 złotych z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego.

J. G. (2) nie był zarejestrowany w Urzędzie Pracy jako bezrobotny.

Oskarżony nie pracował w czasie całego okresu wskazanego w zarzucie aktu oskarżenia.

wyjaśnienia oskarżonego,

kopia decyzji

zaświadczenie o bezskuteczności egzekucji

pismo PUP

informacje Komornika

zeznania K. G. (2)

k. 56 – 57, 82

k. 5,6

k. 4

k. 14

k. 18 - 22

k. 91

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wskazał, że żałuje swojego czynu i odmówił składania wyjaśnień .

Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonego w zakresie przyznania się do winy znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym w postaci dokumentów oraz zeznaniach świadka K. G. (2).

Zeznania K. G. (2)

Sąd uznał zeznania złożone przez reprezentującą pokrzywdzonego K. G. (3) za wiarygodne i zgodne z rzeczywistym stanem faktycznym. Zeznania te nie były wymuszane i stanowiły swobodną oraz wyczerpującą relację przedstawiciela pokrzywdzonego dotyczącą przebiegu zdarzenia objętego aktem oskarżenia. K. G. (2) opisała sytuację finansową i życiową swojego syna.

Dokumenty

Za wiarygodne należało uznać zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie Sądu wątpliwości.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

X

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

1

J. G. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony J. G. (1) swym zachowaniem wyczerpał ustawowe dyspozycje 209 § 1 a w zw. z art. 64 § 1 kk w ten sposób, że w okresie od 17 kwietnia 2021r. do 28 kwietnia 2022r w miejscowości J. gm. B., uchylał się od obowiązku alimentacyjnego względem swojego syna O. G., określonego co do wysokości wyrokiem Sądu Rejonowego w Jarocinie VIII Zamiejscowy Wydział Rodzinny i Nieletnich z siedzibą w P. za sygn. akt VIII RC 100/14 z dnia 16 września 2014 w kwocie 400 zł miesięcznie, czym naraził wyżej wymienionego na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, przy czym suma powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3-świadczeń okresowych, przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat po odbyciu w okresie od 24 września 2019 roku do 24 marca 2020 roku kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Pleszewie z dnia 28 maja 2019 roku, sygn. II K 365/18 za umyślne przestępstwo podobne

Zgodnie z art. 209 § 1a kk karze podlega ten, kto uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem albo innym organem albo inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące narażając osobę uprawnioną na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych.

Zarówno przed zmianą art. 209 § 1 k.k., dokonaną ustawą z dnia 23 marca 2017 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2017 r. poz. 952), jak i po nowelizacji, ustawa stanowi jedno ze źródeł obowiązku alimentacyjnego, z tym że od dnia 31 maja 2017 r. obowiązek ten musi być skonkretyzowany co do jego wysokości w orzeczeniu sądowym, ugodzie zawartej przed sądem albo innym organem lub w innej umowie. ( por. postanowienie SN z 25.01.2018 w sprawie I KZP 10/17, opubl. OSNKW 2018/3/24 ). Jak słusznie zauważył Sąd Najwyższy w uchwale z 9.06.1976 r., VI KZP 13/75, OSNKW 1976/7–8, poz. 86: „Uchylanie się od obowiązku łożenia na utrzymanie osoby uprawnionej do alimentacji zachodzi wtedy, gdy zobowiązany mając obiektywną możliwość wykonania tego obowiązku, nie dopełnia go ze złej woli”. Podobny pogląd wyraził Sąd Najwyższy w postanowieniu z 17.04.1996 r., II KRN 204/96, Prok. i Pr.-wkł. (...), poz. 4: „W pojęciu «uchyla się» mieści się negatywny stosunek psychiczny osoby zobowiązanej do wykonania nałożonego na nią obowiązku, który sprawia, że mimo obiektywnej możliwości jego wykonania, sprawca tego obowiązku nie wypełnia, gdyż wypełnić nie chce lub też zlekceważył obowiązek nałożony wyrokiem.” Należy zgodzić się również ze stanowiskiem doktryny, że częściowe spełnianie przez sprawcę nałożonego na niego obowiązku bez uzasadnionej przyczyny i nacechowane złą wolą uzasadnia interwencję karną z art. 209 § 1 kk (por. A. Wąsek Kodeks karny..., red. A. Wąsek, R. Zawłocki, s. 1026, S. Hypś [w:] Kodeks karny..., s. 766). O uchylaniu się od dokonania określonej powinności można mówić bowiem nie tylko wtedy, gdy sprawca ma wybitnie negatywny stosunek do ciążącego na nim obowiązku i gdy specjalnie nie czyni mu zadość (zła wola), lecz także wtedy, gdy nie wywiązuje się ze swojego obowiązku wcale nie dlatego, że spełnić go nie chce, lecz uważa że spełnić go nie może, pomimo że obiektywnie rzecz biorąc możliwość dopełnienia danego obowiązku istnieje” (por. S. Hypś [w:] Kodeks karny..., s. 765; por. także A. Wąsek, J. Warylewski [w:] Kodeks karny..., s. 1246–1247).

J. G. (1) we wskazanym w zarzucie aktu oskarżenia okresie uchylał się od wykonywania ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego. Mając realne możliwości uzyskiwania dochodów nie podjął żadnych działań zmierzających do wywiązania się z nałożonego obowiązku. Gdyby oskarżony chciał wykonać nałożony na niego obowiązek mógł podjąć pracę. Łączna wysokość powstałych wskutek jego zachowania zaległości przekracza równowartość trzech świadczeń okresowych. Oskarżony swym działaniem naraził pokrzywdzonego na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Matka pokrzywdzonego musiała w okresie wskazanym w akcie oskarżenia korzystać z pomocy społecznej oraz obecnego partnera. Bez uzyskanych w ten sposób środków nie była w stanie utrzymać dziecka.

Oskarżony świadomie zaniechał płacenia alimentów na rzecz syna. Jednocześnie J. G. (1) nie podjął jakichkolwiek czynności, wobec wskazywanej przez siebie trudnej sytuacji finansowej, do znalezienia rozwiązania np. w drodze powództwa o obniżenie wysokości alimentów. Taka postawa z pewnością nie zasługuje na aprobatę i usprawiedliwienie, stanowi bowiem lekceważenie obowiązku nałożonego na oskarżonego na mocy ugody, na którą sam wyraził zgodę i wyraża negatywne nastawienie psychiczne względem płacenia alimentów na syna.

Oskarżony przestępstwo popełnił w warunkach recydywy z art. 64 § 1 k.k.. Przedmiotowy występek został bowiem popełniony w ciągu pięciu lat od odbycia przez J. G. (1) kary 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 209 § 1a k.k. orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Pleszewie z dnia 28 maja 2019 roku, sygn. II K 365/18.

Zarzucany oskarżonemu czyn był przez niego zawiniony, brak bowiem jakichkolwiek okoliczności wyłączających bezprawność bądź winę oskarżonego. Oskarżony w chwili dokonania zarzucanego mu czynu rozumiał jego znaczenie i mógł pokierować swoim postępowaniem. Miał zdolność rozpoznania bezprawności czynu i zachodziła normalna sytuacja motywacyjna.

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

J. G. (1)

1

1

Sąd kierując się określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. dyrektywami wymiaru kary wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu orzeczona kara jest sprawiedliwa i słuszna w odczuciu społecznym, spełniając tym samym wymogi prewencji generalnej, jak również stanowi zasłużoną dolegliwość, jaka spotyka sprawcę za naruszenie pozostających pod ochroną dóbr. Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę jako okoliczność obciążającą okres trwania przestępstwa oraz uprzednią karalność oskarżonego. Sąd wziął również pod uwagę rodzaj i rozmiar ujemnych następstw wywołanych zachowaniem oskarżonego oraz prewencyjne oddziaływanie kary w znaczeniu zarówno prewencji indywidualnej, jak i ogólnej. Jako okoliczność łagodzącą sąd uwzględnił wyrażenie przez oskarżonego skruchy.

Zdaniem sądu dokonując oceny zarówno okoliczności przedmiotowych związanych z popełnionym przez oskarżonego przestępstwem w niniejszej sprawie, jak i analizując postawę samego oskarżonego zauważyć należy, iż brak jest, co do osoby J. G. (1) pozytywnych prognoz na przyszłość. Przeciwko takim ustaleniom przeczy przede wszystkim postawa samego oskarżonego, który był już w przeszłości karany, w tym za czyn z art. 209 § 1a kk i zarzucanego mu czynu dopuścił się bezpośrednio po opuszczeniu zakładu karnego. Swoją postawą, w ocenie Sądu oskarżony wykazał rażące lekceważenie porządku prawnego. Mając na uwadze fakt kolejnego skazania za czyn z art. 209 § 1a kk uznać należy, iż oskarżony nie tylko lekceważy orzeczenia sądowe, ale przede wszystkim przyjąć należy, iż wymierzone mu dotychczas kary nie realizowały swoich funkcji. Reasumując, zatem tylko kara pozbawienia wolności orzeczona w postaci izolacyjnej wobec oskarżonego spełni w ocenie Sądu zarówno funkcję wychowawczą jak i represyjną. Rodzaj kary wymierzonej oskarżonemu jest także istotny w ocenie Sądu z uwagi na zasady prewencji ogólnej i wydźwięk, jaki wyrok ten wywoła w środowisku, w którym żyje oskarżony. Inne, bowiem rozstrzygnięcie Sądu wywołać może nie tylko błędne przeświadczenie oskarżonego o swojej bezkarności, ale także wzbudzić może poczucie w jego środowisku o bezsilności wymiaru sprawiedliwości. Biorąc powyższe pod uwagę sąd wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2,3

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na adwokat K. S. kwotę 1176 zł podwyższoną o 23 % podatku od towarów i usług (...), tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu

Z uwagi na sytuację majątkową, na podstawie art. 624 § 1 kpk sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych i opłaty .

8. PODPIS

SSR Marta Przybylska

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Wiktoria Zagórowska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Kaliszu
Osoba, która wytworzyła informację:  sędzia Marta Przybylska
Data wytworzenia informacji: