Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1268/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

W. B. (1)

w dniu 02 września 2024 roku w miejscowości O., powiat (...), woj. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości tj. I-1,13 mg/l, II-1,20 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, kierował samochodem osobowym marki P. o nr rej. (...) 3VH3 w strefie ruchu lądowego

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony w dniu 1 września 2024 roku spożywał alkohol, w postaci wódki i piwa w znacznych ilościach. Następnego dnia, tj. 2 września 2024 roku oskarżony w godzinach porannych wypił jedno piwo, następnie w godzinach popołudniowych kolejne. Tego samego dnia w godzinach popołudniowych oskarżony wybrał się na diagnostykę swojego pojazdu, prowadził należący do niego pojazd mechaniczny marki P. (...) o nr rej. (...) 3VH3. Około godziny 16:05 W. B. (2) został zatrzymany do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy KP O. w miejscowości O., przy ul. (...). W trakcie wykonywanych czynności poddano go badaniu na zawartość alkoholu z następującymi wynikami: I wynik – 1,13 mg/l o godz. 16:16, II wynik – 1,20 mg/l o godz. 16:20. Kolejne badanie stanu trzeźwości przeprowadzono u oskarżonego w siedzibie K. w K. z wynikami: o godzinie 17:10, z wynikiem 1,01 mg/l i o godzinie 17:12 z wynikiem 1,06 mg/l.

Notatka urzędowa

Protokół badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem wzorcowania

Wyjaśnienia oskarżonego

Zeznania świadka M. B.

k. 1, 13

k. 2-3, 4-5

k. 27-28

k. 63

W. B. (1) ma aktualnie 72 lata. Jest wdowcem. Nie posiada nikogo na swoim utrzymaniu. Posiada wykształcenie zawodowe, z zawodu jest ślusarzem mechanikiem. Posiada dochód w postaci emerytury w wysokości około 3100 złotych. Posiada majątek ruchomy w postaci samochodu marki P. (...), rok prod. 2003 o wartości około 10.299 złotych. Nie leczył się odwykowo i psychiatrycznie, choruje na nadciśnienie. Nie był dotychczas karany. Oskarżony nie widnieje również w ewidencji kierujących pojazdami silnikowymi lub motorowerami, naruszających przepisy ruchu drogowego.

Wydruk (...)

Informacja

Dane osobopoznawcze

Notatka urzędowa

Wydruk

Karta karna

k. 16, 17

k. 18

k. 27

k. 33

k. 34-35

k. 58

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

Wyjaśnienia oskarżonego

Zeznania świadka M. B.

Protokoły badania na zawartość alkoholu

Notatka urzędowa

Informacja

Wydruk (...)

Informacja

Wydruk

Karta karna

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego, który przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i zrelacjonował przebieg dnia, przed zdarzeniem oraz samo zdarzenie i okoliczności, w jakich doszło do prowadzenia przez niego pojazdu, w zakresie których sąd w pełnym zakresie dał mu wiarę. W swoich wyjaśnieniach podał, że dzień wcześniej spożywał alkohol w znacznych ilościach, zarówno w postaci wódki, jak i piwa. Ponadto w dniu następnym, tj. 2 września 2024 roku oskarżony w godzinach porannych wypił jedno piwo i po południu kolejne. Zapomniał o wizycie u diagnosty w zakresie jego pojazdu i pomyślał, że jest to blisko, więc nie myśląc o konsekwencjach pojechał swoim pojazdem. Wyjaśnienia te korespondują zarówno z nieosobowym, jak i osobowym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. B., który to był obecny w trakcie kontroli drogowej. Świadek wskazał przyczyny, dla których oskarżony spożywał alkohol oraz przebieg zdarzenia, z wiedzy jaką posiadał od swojego ojca, W. B. (1) oraz z interwencji Policji. Zeznania świadka wzajemnie się łączą. Znajdują również odzwierciedlenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Niniejsza adnotacja dotyczy wszystkich dowodów z dokumentów wskazanych w rubryce obok - sąd oparł się na całej zgromadzonej w toku postępowania dokumentacji, uznając ją za w pełni wiarygodną. Dokumenty w postaci protokołów i notatek oraz informacji o naruszeniach wpisanych do ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego i wydruk z systemu (...), a także wydrukach w zakresie wartości pojazdu zostały sporządzone przez funkcjonariuszy policji, wykonujących czynności w sprawie. Żadna ze stron nie kwestionowała tych dokumentów, sąd również nie znalazł podstaw, aby czynić to z urzędu i dokumentom tym wiarygodności odmówić.

Żadna ze stron nie podważała prawdziwości danych uzyskanych z K., sąd również nie miał wątpliwości, iż dane te są prawdziwe, pochodzą one od podmiotu uprawnionego do sporządzenia dokument i profesjonalnego.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

1

W. B. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd przypisał oskarżonemu popełnienie czynu z art. 178a § 1 k.k. Czyn ten był przez oskarżonego zawiniony, brak jakichkolwiek okoliczności wyłączających bezprawność bądź winę oskarżonego. Oskarżony w chwili dokonania zarzucanego mu czynu rozumiał jego znaczenie
i mógł pokierować swoim postępowaniem. Miał zdolność rozpoznania bezprawności czynu
i zachodziła normalna sytuacja motywacyjna.

Zgodnie z treścią art. 178a § 1 k.k. kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Przedmiotem ochrony komentowanego przepisu jest bezpieczeństwo ruchu lądowego, wodnego i powietrznego (główny przedmiot ochrony) oraz życie i zdrowie (dodatkowy przedmiot ochrony). Przepis art. 178a § 1 kk penalizuje zachowanie sprawcy polegające na prowadzeniu pojazdu w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym jest każdy pojazd drogowy lub szynowy napędzany umieszczonym na nim silnikiem, maszyna samobieżna oraz motorower, przy czym podkreśla się, że pojemność skokowa silnika powinna przekraczać 50 cm(3) (wyrok SN z 4.02.1993 r., III KRN 254/92, LEX nr 21044). Prowadzenie pojazdu może mieć miejsce tylko wówczas, gdy pojazd się przemieszcza, i polega na kontrolowaniu kierunku jego ruchu, a także prędkości (zob. wyrok SO w Kielcach z 10.12.2013 r., IX Ka 1523/13, LEX nr 1717640). Prowadzenie pojazdu oznacza przebywanie w pojeździe albo na pojeździe i nadawanie mu określonego kierunku ruchu zgodnie z jego konstrukcją i przeznaczeniem. Stan nietrzeźwości w rozumieniu przepisów kodeksu karnego zachodzi, gdy: zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość (art. 115 § 16 kk).

Oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w strefie ruchu lądowego w postaci samochodu osobowego marki P. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości. W chwili zdarzenia stężenie alkoholu u oskarżonego wynosiło 1,13 mg/l w wydychanym powietrzu. Działaniem swym oskarżony niewątpliwie wyczerpał znamiona czynu z art. 178a § 1 k.k.

Analizując stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu sąd wziął pod uwagę kwantyfikatory określone w art. 115 § 2 kk. W ocenie Sądu społeczna szkodliwość czynu popełnionego przez oskarżonego jest znaczna. Dokonując tej oceny Sąd wziął pod uwagę, iż oskarżony czynem swym godził w dobro prawne jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji. Sąd miał też na uwadze stopień stężenia alkoholu w organizmie oskarżonego w momencie badania, który to wynosił 1,13 mg/l w wydychanym powietrzu.

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

W. B. (1)

1.

1.

Za popełnienie przypisanego oskarżonemu czynu, możliwe było na podstawie art. 178a § 1 k.k. wymierzenie kary pozbawienia wolności do lat trzech.

Przy wymiarze kary sąd wziął pod uwagę jako okoliczność łagodzącą przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz jego dotychczasową niekaralność. Ponadto sąd miał na uwadze stopień winy i społecznej szkodliwości czynu. Sąd uwzględnił, iż oskarżony godził w dobro prawne, jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji, a także rozmiar stanu nietrzeźwości oskarżonego, który to wynosił 1,13 mg/l w wydychanym powietrzu.

Mając powyższe na uwadze sąd kierując się określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. dyrektywami wymiaru kary, przy zastosowaniu art. 37a § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 200 stawek dziennych grzywny. W ocenie sądu orzeczona kara jest sprawiedliwa i słuszna w odczuciu społecznym, spełniając tym samym wymogi prewencji generalnej, jak również stanowi zasłużoną dolegliwość, jaka spotyka sprawcę za naruszenie pozostających pod ochroną dóbr. Uwzględniając postawę oskarżonego, jego warunki osobiste i dotychczasowy sposób życia Sąd uznał, iż takie orzeczenie kary jest adekwatnym dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa, stanowi zasłużoną dolegliwość, jaka spotyka sprawcę za naruszenie pozostających pod ochroną dóbr.

Ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę
15 zł. sąd miał na uwadze, stosownie do treści przepisu art. 33 § 3 k.k. dochody oskarżonego, jego sytuację osobistą, rodzinną oraz majątkową,
a także jego możliwości zarobkowe.

W. B. (1)

3.

1.

W myśl przepisu art. 42 § 2 k.k. sąd orzeka, na okres nie krótszy niż 3 lata, zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa wymienionego w § 1 był w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia określonego w art. 173, art. 174 lub art. 177 lub po takim zdarzeniu, a przed poddaniem go przez uprawniony organ badaniu w celu ustalenia zawartości alkoholu lub środka odurzającego w organizmie, spożywał alkohol lub zażywał środek odurzający.

W niniejszej sprawie oskarżonemu przypisano popełnienie przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, które to zostało popełnione w stanie nietrzeźwości. Sąd orzekł zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych wszelkich kategorii na minimalny okres uwzględniając dotychczasowy sposób życia oskarżonego - wcześniejszą niekaralność, jego przyznanie się do winy. Zakaz prowadzenia pojazdów pełni przede wszystkim funkcję prewencyjną, wykluczając z ruchu osoby stwarzające niebezpieczeństwo w komunikacji. W aktualnych realiach istotne znaczenie ma jednak również jego funkcja represyjna. Zakaz prowadzenia pojazdów znacznie wszak ogranicza możliwości samodzielnego przemieszczania się skazanego w realiach życia codziennego, tym samym stanowiąc dlań realną dolegliwość (tak K. Lipiński [w:] Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, red. J. Giezek, Warszawa 2021, art. 42). Kierując się tymi względami sąd orzekł zakaz prowadzenia pojazdów w minimalnym możliwym wymiarze, tj. 3 lat.

W. B. (1)

5.

1.

W myśl art. 43a § 2 k.k. w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 164 § 1, art. 165 § 1, art. 165a § 1 lub 2, art. 171 § 1, 2 lub 3, art. 174 § 1, art. 178a § 1, art. 178b, art. 179, art. 180, art. 200a § 1 lub 2, art. 200b, art. 202 § 4b lub 4c, art. 244, art. 255a § 1 lub 2, art. 258 § 1, art. 263 § 2 sąd orzeka świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 5000 złotych, do wysokości określonej w § 1. Zatem w sprawie niniejszej sąd był zobligowany do orzeczenia od oskarżonego świadczenia pieniężnego, które orzekł w kwocie minimalnej; określając kwotę świadczenia sąd miał na uwadze stopień winy i społecznej szkodliwości czynu.

W. B. (1)

6.

1.

W myśl przepisu art. 44b § 1 kk w wypadkach wskazanych w ustawie sąd orzeka przepadek pojazdu mechanicznego prowadzonego przez sprawcę w ruchu lądowym. Nadto zgodnie z art. 178a § 5 kk Sąd orzeka przepadek, o którym mowa w art. 44b, w razie popełnienia przestępstwa określonego w § 1 lub 4, chyba że zawartość alkoholu w organizmie sprawcy przestępstwa określonego w § 1 była niższa niż 1,5 promila we krwi lub 0,75 mg/dm3 w wydychanym powietrzu albo nie prowadziła do takiego stężenia. Sąd może odstąpić od orzeczenia przepadku, jeżeli zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami.

Na gruncie niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż przepadek pojazdu należącego wyłącznie do oskarżonego był obligatoryjny. Zawartość alkoholu w organizmie oskarżonego przekroczyła 1,5 promila/0,75 mg/dm3. Miał on bowiem 1,13 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Należało zatem w myśl cytowanych przepisów orzec wobec oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa przepadek samochodu osobowego marki P. (...) o nr rej. (...) 3VH3, VIN: (...).

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

W. B. (1)

2.

1.

Oskarżony był w niniejszej sprawie zatrzymany w dniu 2 września 2024 roku od godz. 16:05 do godz. 18:00. Na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono oskarżonemu na poczet orzeczonej kary grzywny okres zatrzymania w sprawie, przyjmując, ze jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny.

W. B. (1)

4.

1.

Oskarżonemu zatrzymano prawo jazdy ze skutkiem na dzień 2 września 2024 roku. Mając to na uwadze, na podstawie art. 63 § 4 k.k. zaliczono oskarżonemu na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów okres zatrzymania prawa jazdy.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.

Zgodnie z przepisem art. 3 ustawy o opłaty w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973 r., skazany w pierwszej instancji na karę grzywny, obowiązany jest uiścić opłatę w wysokości 10 % wymierzonej grzywny, przy czym kwota ta nie może być mniejsza niż 30 zł. Z kolei, w przypadku orzeczenia kary grzywny obok kary pozbawienia wolności, opłata ta wynosi 20 % od kwoty wymierzonej grzywny.

W przedmiotowej sprawie oskarżony W. B. (1) został skazany na karę grzywny w wysokości 3.000,00 zł. Zgodnie z powyższymi przepisami, opłata od tej kwoty powinna wynosić 10 %, co daje 300,00 zł. Nadto łączna suma wydatków w postępowaniu przygotowawczym wynosiła 100,00 zł, do czego należało doliczyć ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism w wysokości 20,00 złotych. Należało zatem zasądzić od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 420,00 złotych tytułem kosztów sądowych.

8. PODPIS

Sędzia Daniel Hudak