Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 kwietnia 2019r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Anna Zawiślak

Protokolant sekr. sąd. Sylwia Karkoszka

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Kaliszu ---

po rozpoznaniu dnia 19 marca 2018r., 15 października 2018r., 7 stycznia 2019r. i 1 kwietnia 2019r.

sprawy M. J. syna A. i R. zd. W., ur. (...) w K.

oskarżonego o to, że:

w dniu 10 września 2017 roku w K. przy ul. (...), działając publicznie i bez powodu uderzył wielokrotnie pięścią w twarz, oraz kopał po głowie i brzuchu B. G., okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego czym spowodował u niego obrażenia ciała w postaci złamania zatoki szczękowej lewej z przemieszczeniem odłamów kostnych, złamanie nosa bez przemieszczenia oraz krwiaka zagadkowego oczodołu lewego, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała na czas powyżej siedmiu dni

tj. o czyn z art. 157 §1 kk w zw. z art. 57a §1 kk

1.  uznaje oskarżonego M. J. w miejsce zarzucanego mu czynu za winnego tego, że w dniu 10 września 2017r. w K. uderzając pięścią i kopiąc po ciele B. G. spowodował u niego obrażenia ciała w postaci złamania kości nosa bez przemieszczenia, złamania przyśrodkowej ściany zatoki szczękowej lewej z przemieszczeniem odłamów, krwiaka w oczodole lewym przy biegunie gałki ocznej – które to obrażenia naruszają czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni – tj. przestępstwa z art. 157 §1 kk i przyjmując, że oskarżony działał w warunkach przekroczenia granic obrony koniecznej na podstawie art. 157 §1 kk przy zastosowaniu art. 25 §2 kk i art. 60 §1 i §6 pkt 4 kk wymierza mu karę 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych,

2.  na podstawie art. 63 §1 kk na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu okres zatrzymania od dnia 10.09.2017r. godz. 04:45 do dnia 11.09.2017r. godz.14:42,

3.  na podstawie art. 46 § 2 kk orzeka od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego B. G. kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem nawiązki,

4.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 150 (sto pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów sądowych, zwalniając go od ich ponoszenia w pozostałym zakresie.

SSR Anna Zawiślak

Sygn. akt II K 1175/17

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2017 roku oskarżony M. J. wracał z miasta do domu. Wcześniej spożywał alkohol. Na ul. (...) w K. minął go nieznany mu wcześniej przechodzień – B. G.. Oskarżony pisząc smsa do swojej byłej dziewczyny, będąc zapatrzony w ekran telefonu, nie zwrócił uwagę na przechodzącego pokrzywdzonego. Mężczyźni mijając się trącili się bokami ciała. W odpowiedzi na to pokrzywdzony uderzył oskarżonego pięścią w twarz. Zaczęła mu lecieć krew. Upadł. W odwecie oskarżony zaatakował B. G.. Ten upadł. Gdy leżał oskarżony zaczął go kopać po ciele. Jakiś przechodzień poinformował oskarżonego, iż widział całą sytuację. Wtedy oskarżony postanowił udać się do lokalu K. i przemyć brodę z krwi co też uczynił. Gdy wrócił na miejsce zdarzenia został zatrzymany przez policję. W chwili zdarzenia M. J. miał 0,88 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Pokrzywdzony w dniu zdarzenia był na tyle pijany, że jedyną rzeczą jaką sobie przypomina jest spożywanie dużych ilości alkoholu w postaci wódki i piwa w lokalu K.. Następne co pamięta to to, że obudził się w szpitalu.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 100, zeznania świadków B. G. k. 115, O. K. k. 120, P. R. k. 136, B. R. k,. 136-137, 137,nagranie k. 45, 120, protokół zatrzymania k.3, protokół badania stanu trzeźwości k.5, protokół oględzin k.23-24, 46-47)

Na skutek zdarzenia obaj mężczyźni doznali obrażeń ciała. B. G. doznał złamania kości nosa bez przemieszczenia, złamania przyśrodkowej ściany zatoki szczękowej lewej z przemieszczeniem odłamów, krwiaka w oczodole lewym przy biegunie gałki ocznej, które to naruszają czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni. Natomiast M. J. na skutek omawianego zdarzenia doznał rany tłuczonej okolicy bródkowej po stronie prawej, które to wymagało chirurgicznego opracowania kary i naruszało czynności narządów ciała na czas poniżej 7 dni.

(dowód opinie biegłego k.20, 52, karta informacyjna (...) k.57)

Oskarżony nie posiada majątku, nie był dotychczas karany. Pracuje zawodowo w firmie (...), uzyskuje dochody w wysokości 1800 zl miesięcznie, jest stanu wolnego, nie ma nikogo na utrzymaniu.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 100, oświadczenie o stanie majątkowym k.35, dane o karalności k.45, 124)

Oskarżony, tak w toku postępowania przygotowawczego, jak i na rozprawie, przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia zgodne z opisanym powyżej stanem faktycznym.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego albowiem pokrywają się one z protokołami oględzin, opiniami biegłego dot. obrażeń ciała, zeznaniami wszystkich świadków słuchanych w sprawie.

Zauważyć należy, iż ani P. R., ani B. R., jak również świadek O. K. nie widzieli początku zdarzenia. Z zeznań świadków wynika jedynie tyle, że widzieli zdarzenie od momentu, gdy pokrzywdzony leżał na ziemi i był kopany przez oskarżonego. Nie można ustalić z zeznań świadków w sposób niebudzący wątpliwości jak doszło do zainicjowania zdarzenia. Zauważyć przy tym należy, iż z fragmentarycznego i mało czytelnego nagrania monitoringu (k.47 akt) zabezpieczonego w toku postępowania wynika, iż iż jedna osoba podnosi się z ziemi i kopie drugą osobę. Potwierdza to wersję wydarzeń przedstawioną przez M. J. jakoby został pierwszy uderzony przez pokrzywdzonego, upadł, a następnie w ramach odwetu, zaczął uderzać pokrzywdzonego. Twierdzenia oskarżonego co do przebiegu zdarzenia znajdują także odzwierciedlenie w treści dwóch opinii biegłego w zakresie obrażeń, których doznali martin J. i B. G. w dniu zdarzenia oraz w dokumentacji lekarskiej związanej z udzielaniem pomocy medycznej ww.

Zauważyć także należy, iż P. R. i B. R. wyraźnie zeznały, iż nie widziały początku zdarzenia. Nie ma również wątpliwości, że na miejscu zdarzenia pojawiali się jacyś dodatkowi świadkowie – z zeznań P. R. i B. R. obserwujących zajście z okna, wynika, że mogło się tam znajdować co najmniej dwóch przechodzących mężczyzn (co również potwierdza wersję oskarżonego co do przebiegu zdarzenia).

Sąd dał wiarę wszystkim słuchanym świadkom albowiem ich zeznania są zgodne, wzajemnie się uzupełniają, znajdują potwierdzenie w dokumentach dołączonych do akt sprawy, a sąd nie dopatrzył się powodów do kwestionowania tychże zeznań. Za wiarygodne uznano dokumenty dołączone do akt sprawy jako wystawione przez kompetentne organy w ramach przysługujących im kompetencji. Za taką uznano również opinie biegłego sądowego w zakresie obrażeń poniesionych przez uczestników zdarzenia. Opinie są pełne, wyczerpujące. Sąd nie dopatrzył się podstaw do ich kwestionowania.

Reasumując uznać należy, iż wobec braku dowodów przeciwnych należy przyjąć wersję oskarżonego, co do przebiegu zdarzenia za wiarygodną i odpowiadającą przebiegowi zdarzeń.

W takim stanie rzeczy uznać należy, iż w dniu 10 września 2017r. M. J. uderzając pięścią i kopiąc po ciele B. G. spowodował u niego obrażenia ciała naruszające czynności narządu ciała na czas powyżej 7 dni – tj. dopuścił się przestępstwa z art. 157 §1 kk, lecz działał w warunkach przekroczenia granic obrony koniecznej. Odpierając bezprawny atak B. G. zastosował dla swojej obrony środki niewspółmierne dla niebezpieczeństwa zamachu (art. 25 §2 kk). Zgodnie z art. 25 §2 kk w razie przekroczenia granic obrony koniecznej, w szczególności gdy sprawca zastosował sposób obrony niewspółmierny do niebezpieczeństwa zamachu sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.

Na tle niniejszej sprawy uznać należy, iż M. J. nie był sprawcą czynu o charakterze chuligańskim, ale będąc pierwszy uderzony przez pokrzywdzonego, chcąc odeprzeć bezpośredni i bezprawny zamach na dobro chronione prawem dopuścił się reakcji niewspółmiernej do okoliczności i zastosował środki bardziej intensywne, niż te, które konieczne były do odparcia ataku. Oskarżony naruszył dobro napastnika w stopniu większym niż było to rzeczywiście konieczne, tym samym przekroczył granice obrony koniecznej, a jego zachowanie miało postać ekscesu intensywnego, stało się więc czynem bezprawnym, rodzącym po stronie oskarżonego odpowiedzialność karną ( zob. wyrok SA w (...) z dnia 24.11.2017r. w sprawie II AKa 291/17).

Mając na uwadze realia sprawy sąd w oparciu o art. 25 §2 kk zastosował nadzwyczajne złagodzenie kary przewidziane w art. 60 §1 i §6 pkt 4 kk i wymierzył oskarżonemu karę grzywny. Jako okoliczność łagodzącą sąd potraktował przyznanie się do winy, złożenie wyjaśnień, dotychczasową niekaralność, ustabilizowany tryb życia, powrót na miejsce przestępstwa.

Kara grzywny uwzględnia możliwości finansowe i zarobkowe oskarżonego – który jest stanu wolnego, nie ma nikogo na utrzymaniu i pracuje zarobkowo,. Uzyskując dochody w wysokości 1800 zł netto.

Tak wymierzona kara powinna spełniać swoją rolę wychowawczą wobec oskarżonego jak również kształtować postawę prawną społeczeństwa. M. J. nie wymaga surowej represji ale uświadomienia sobie naganności swojego postępowania.

Na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania (pkt 2 wyroku).

Dla wzmocnienia efektu wychowawczego orzeczono od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego 300 zł nawiązki. Wysokość nawiązki uwzględnia stopień naruszenia przez oskarżonego dóbr chronionych prawem, bierze pod uwagę udział pokrzywdzonego w zdarzeniu oraz stan majątkowy i możliwości zarobkowe oskarżonego.

Biorąc pod uwagę stan majątkowy oskarżonego, opisany powyżej, sąd zasądził od niego tytułem kosztów sądowych kwotę 150 zł, zwalniając go od ich ponoszenia w pozostałym zakresie.