Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1010/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

P. M.

wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 9 grudnia 2022 r. w sprawie o sygn. akt II K 1010/21 oskarżonego P. M. uznano za winnego, tego że w okresie od 20 marca 2019 r. do 5 grudnia 2020 r. w miejscowości K. gm. Ż., uchylał się od obowiązku alimentacyjnego względem córki W. G. (1) określonego co do wysokości wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu, II Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 10 czerwca 2009 r., sygnatura akt: III RC 264/08 w kwocie 500 zł miesięcznie, czym naraził wyżej wymienionych na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, przy czym suma powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych, tj. czynu z art. 209 §1a k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony P. M. jest ojcem W. G. (1) (ur. (...)) oraz byłym konkubentem świadka I. G.. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu, III Wydział Rodzinny i Nieletnich, z dnia 19 maja 2004 r., sygn.. III RC 219/04 ustalono ojcostwo oskarżonego, nie przyznając mu władzy rodzicielskiej nad małoletnią wówczas W.. Na oskarżonym spoczywa obowiązek alimentacyjny względem córki w kwocie 500 (pięćset) zł miesięcznie, płatne z góry do dnia 10-go (dziesiątego) każdego miesiąca do rąk matki W., I. G., ustalony wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu, III Wydziału Rodzinnego i Nieletnich z dnia 10 czerwca 2009 r., sygn. akt III RC 264/08.

W. G. (1) choruje od 7 roku życia, w związku z czym wymaga stałej wszechstronnej opieki lekarskiej oraz opieki swojej matki. Oskarżony nigdy nie interesował się córką, nie łożył na jej utrzymanie twierdząc, iż nie jest jego dzieckiem. Jednocześnie nie podjął żadnych kroków w celu zaprzeczenia ojcostwa.

1. odpis wyroku SR Kalisz z dnia 19 maja 2004 r., sygn. III RC 219/04;

2. odpis wyroku SR Kalisz z dnia 10 czerwca 2009 r., sygn. III RC 264/08;

3. zeznania I. G.

4. wyjaśnienia oskarżonego

1. k. 18,

2. k. 19,

3. k. 150

4. k. 149

Oskarżony P. M. był karany za niealimentację na rzecz swojej córki W. G. (1); tj:

1.  w okresie od dnia 1 czerwca 2017 r. do dnia 16 lutego 2018 r.

2.  w okresie od dnia 17 lutego 2018 r. do dnia 19 marca 2019 r.

3.  w okresie od dnia 20 marca 2019 r. do dnia 3 stycznia 2020 r.

I. G. korzysta z funduszu alimentacyjnego. Egzekucja o świadczenie alimentacyjne wypada bezskutecznie. Stan zaległości na dzień 5 sierpnia 2020 r. wynosił 104 153,27 zł.

1. odpis wyroku nakazowego SR Kalisz z dnia 20 lipca 2018 r., sygn. II K 671/18;

2. odpis wyroku SR Kalisz z dnia 9 kwietnia 2021 r., sygn. II K 677/20,

3. zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa,

4. zaświadczenie o bezskuteczności egzekucji alimentów,

5. decyzja wójta gm. Ż.,

6. informacja o stanie sprawy egzekucyjnej Kmp 49/04

1. k. 36B,

2. k. 89,

3. k. 69,

4. k. 1

5. k. 3

6. k. 2

Oskarżony P. M. ma 49 lat, posiada wykształcenie podstawowe, obecnie jest osobą bezrobotną, z zawodu budowlańcem. Kawaler, ma trójkę dzieci z poprzedniego związku oraz córkę W., wobec której ciąży na nim obowiązek alimentacyjny. Poza nią nie ma żadnych osób na utrzymaniu. Jest osobą wielokrotnie karaną

1.  dane osobowe,

2.  karta karna,

1.k. 59– 60, 102

2. k. 72– 74, k. 149

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

odpis wyroku SR Kalisz z dnia 19 maja 2004 r., sygn. III RC 219/04; odpis wyroku SR Kalisz z dnia 10 czerwca 2009 r., sygn.. III RC 264/08; odpis wyroku nakazowego SR Kalisz z dnia 20 lipca 2018 r., sygn.. II K 671/18; notatka urzędowa w sprawie postępowania o sygn.. II K 915/20; odpis wyroku SR Kalisz z dnia 9 kwietnia 2021 r., sygn.. II K 677/20, zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa, zaświadczenie o bezskuteczności egzekucji alimentów, decyzja wójta gm. Ż., informacja o stanie sprawy egzekucyjnej Kmp 49/04, opinia

wyjaśnienia oskarżonego

Zbiorczo o nieosobowym materiale dowodowym – Sąd oparł się w pełni na zgromadzonym materiale dowodowym, bowiem dokumenty te zostały sporządzone przez uprawnione do tego organy. Sąd nie powziął wątpliwości w zakresie ich wiarygodności. Także same strony nie podważały prawdziwości treści wynikających z wymienionych dokumentów. Nie stwierdzono również, żeby oskarżony P. M. miał problem z możliwością rozpoznania znaczenia czynu w czasie jego popełnienia, a jego stan psychiczny nie wpłynął w żaden sposób na zdolność kierowania swym postępowaniem.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim podał, iż nie płacił alimentów oraz w zakresie motywacji tego zaniechania, gdyż w tym zakresie wyjaśnienia te znajdują odzwierciedlenie w nieosobowym materiale dowodowym

zeznania I. G.

Sąd w pełni obdarzył wiarą zeznania I. G. uznając je za konsekwentne i korespondujące z pozostałym materiałem dowodowym. Treść ich zeznań znajduje potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym wskazanym powyżej.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Zeznania W. G. (2)

Sąd nie brał pod uwagę tych zeznań, gdyż świadek jest osobą najbliższą dla oskarżonego (córką). Z uwagi na stan zdrowia nie było możliwości przesłuchania tego świadka, a zatem nie można było odebrać oświadczenia w zakresie woli składania zeznań w sprawie ojca.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

P. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony jest sprawcą zarzucanego mu czynu, który jest czynem zabronionym, bezprawnym i karalnym. Sąd nie znalazł okoliczności wyłączających winę lub bezprawność czynu oskarżonego. Jest on osobą pełnoletnią i w pełni poczytalną. Miał zatem możliwość rozpoznania bezprawności czynu i był tej bezprawności również w pełni świadomy. Dokonując czynu oskarżony działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, Sąd wykluczył możliwość zaistnienia któregoś z kontratypów. Oskarżony miał możliwość zachowania się zgodnie z obowiązującym porządkiem prawnym, a jednak tego nie zrobił. Z uwagi na to Sąd uznał oskarżonego za winnego wskazanego czynu. Swoim działaniem oskarżony wypełnił znamiona przestępstwa opisanego w art. 209 §1a k.k.

Art. 209 k.k. opisuje przestępstwo niealimentacji, w którym czynność sprawcza polega na uchylaniu się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem albo innym organem bądź też inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej trzech świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej trzy miesiące. W przedmiotowej sprawę obowiązek alimentacyjny został określony co do wysokości orzeczeniem Sądu Rejonowego w Kaliszu, III Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 10 czerwca 2009 r., sygn. akt III RC 264/08.

Nadto wskazać należy, że przestępstwo z art. 209 k.k. zachodzi w sytuacji powtarzającego się uchylania zabarwionego ujemnie z uwagi na złą wolę sprawcy, która wyraża się najczęściej w ignorowaniu w sposób tendencyjny obowiązku świadczenia opieki materialnej (wyrok SN z dnia 3 lipca 2003 r., II KK 125/03). Na skutek nowelizacji Kodeksu karnego w 2017 r. ustawodawca wyodrębnił kwalifikowany typ przestępstwa nie alimentacji polegający na narażeniu pokrzywdzonego na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych przez uchylanie się od tego obowiązku. W doktrynie i orzecznictwie dominuje pogląd, że narażenie osoby uprawnionej na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych ma charakter konkretny, a nie abstrakcyjny. Jest to zatem przestępstwo skutkowe z zaniechania, w którym skutkiem jest narażenie na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych (por. wyrok SN z dnia 29 maja 2012 r., II KK 106/12). Na tle zespołu znamion z art. 209 §1a k.k. w odniesieniu do czynu popełnionego przez oskarżonego konieczne jest ustalenie treści i zakresu podstawowych potrzeb życiowych osoby uprawnionej, tj. W. G. (1). Przyjmując do wiadomości, że jest to pojęcie nieostre i uzależnione od wielu czynników indywidualnych, należy sięgnąć do poglądów doktryny prawa rodzinnego, według których zapewnienie dziecku odpowiedniego poziomu życia oznacza zaspokojenie jego podstawowych potrzeb w zakresie wyżywienia, stosownej do wieku odzieży, ochrony zdrowia i odpoczynku oraz kształcenia. Zakres pojęcia podstawowych potrzeb życiowych, użyty w art. 209 §1a k.k. wyznaczają warunki społeczne, poziom rozwoju gospodarczego, technologicznego, stan świadomości społecznej. Im wyższy jest stopień rozwoju społeczeństwa, przeciętny poziom życia, tym większe i bardziej zróżnicowane są potrzeby uznawane powszechnie za podstawowe (wyrok SA we Wrocławiu z dnia 16 marca 2016 r., II AKa 7/16). Konieczne jest zatem zabezpieczenie minimum egzystencji w postaci środków przeznaczonych na utrzymanie i wykształcenie, ale także stworzenie warunków umożliwiających zaspokojenie potrzeb wyższego rzędu istotnych dla kształtowania osobowości i nawyków kulturalnych (por. wyrok SN z 27 marca 1987 r., V KRN 54/78).

Oskarżony P. M. wykazał, że nie zależy mu na zabezpieczeniu nawet tego minimum egzystencji córki W. G. (1), która z uwagi na już przebyte choroby wymaga stałej opieki. Analizując stopień społecznej szkodliwości czynu sąd wziął pod uwagę kwantyfikatory określone w art. 115 § 2 k.k. W ocenie Sądu społeczna szkodliwość czynu popełnionego przez oskarżonego jest istotna, dokonując tej oceny Sąd wziął pod uwagę, iż oskarżony naruszył podstawowe dobro prawne godząc w rodzinę i opiekę, oskarżony działał również umyślnie z zamiarem bezpośrednim, naruszając podstawowe obowiązki związane z byciem rodzicem. Oskarżony lekceważył obowiązki wynikające z wyroków sądowych.

Ograniczenie okresu objętego zarzutem wynikało z treści wyroku wydanego w sprawie II K 677/20.

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. M.

1.

1.

Przepis art. 209 §1a k.k. przewiduje karę grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Oskarżony działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim, a pokrzywdzoną jest jego pełnoletnia córka, która jednak z uwagi na swój stan zdrowia nie może osiągnąć pełni samodzielności i wymaga opieki oraz zażywania leków i wsparcia psychiatry. Pozostaje zatem osobą zależną, w tym także od oskarżonego. Zaniechanie ze strony oskarżonego naraziło pokrzywdzoną na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych.

Istotną okolicznością obciążającą jest uprzednia karalność oskarżonego za ten sam czyn w stosunku do tej samej pokrzywdzonej oraz niepodjęcie w toku postępowania realizacji obowiązku alimentacyjnego.

Z tych przyczyn Sąd uznał, że kara 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności spełni swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze opisane w art. 53 k.k.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Na etapie postępowania przed Sądem oskarżony reprezentowany był przez obrońcę wyznaczonego z urzędu - uwzględniając wysokość stawek za wynagrodzenie oraz ilość terminów rozprawy Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokat A. K. kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych podwyższoną o należny podatek VAT od towarów i usług.

3.

Ponieważ oskarżony jest osobą bezrobotną, nie posiadającą żadnego majątku, Sąd postanowił, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnić go od zapłaty kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa, ponieważ ich uiszczenie byłoby dla niego zbyt uciążliwe.

1Podpis

sędzia Agnieszka Wachłaczenko