Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 871/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

7.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. K.

w dniu 29 lutego 2024r., w miejscowości G., powiatu (...), nie stosując się do decyzji Starosty K. z dnia 23 sierpnia 2019r. nr KM.5430.4.53.2019.DM, o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami, wydanej dla kategorii „B.C,B+E,C+E” kierował samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...) po drodze publicznej w strefie ruchu lądowego

tj. o czyn z art. 180a k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 29 lutego 2024r. oskarżony M. K. prowadził samochód osobowy m-ki V. (...) o nr rej. (...). O godzinie 7.56 na ul. (...) w miejscowości G. zatrzymany został do kontroli drogowej. W trakcie kontroli funkcjonariusze Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Miejskiej Policji w K. ustalili, że kierujący ma cofnięte uprawnienia do kierowania pojazdami.

Wyjaśnienia oskarżonego

52

Decyzją Starosty K. z dnia 23 sierpnia 2019r. (sprawa nr KM.5430.4.53.2019.DM.) cofnięto oskarżonemu M. K. uprawnienia do kierowania pojazdami w ramach kat. B,C,B+E, C+E w wyniku przekroczenia dopuszczalnej liczby punktów tj. 24.

Ponadto nie przystąpił do kontrolnego sprawdzenia kwalifikacji kierowcy w formie egzaminu państwowego.

Decyzja Starosty K.

11

Oskarżony M. K. posiada wykształcenie średnie. Z zawodu jest elektromechanikiem. Prowadzi z żoną działalność gospodarczą z dochodami około 2000-2500 złotych miesięcznie. Bez majątku. Karany sądownie (w tym dwukrotnie z art. 180 a k.k.).

Informacja z K.

17-18

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

7.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Odpis wyroku Sądu Okręgowego w Kalisz sygn. akt III Ka 10/22.

Decyzja Starosty K. KM.5430.4.53.2019.DM

Informacja z Krajowego

Rejestru

Karnego

Wyjaśnienia oskarżonego

Sąd uznał za wiarygodny dokument w postaci decyzji dotyczącej cofnięcia oskarżonemu uprawnień do kierowani apojazdami. Strony procesu, nie kwestionowały tego dokumentu, sąd nie znalazł podstaw aby czynić to z urzędu.

Z tożsamych względów sąd uznał za wiarygodne i przydatne z punktu widzenia rozstrzygnięcia sprawy, a także uzyskane informacje o karalności oskarżonego.

Żadna ze stron nie podważała prawdziwości danych uzyskanych
z K., sąd również nie miał wątpliwości, iż dane te są prawdziwe, pochodzą one od podmiotu uprawnionego do sporządzenia dokumentu urzędowego.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego, które to znajdują potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, z którym tworzą logiczną i spójną całość. M. K. przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że prowadził samochód, gdyż chciał zabezpieczyć bezpieczeństwo córki, gdyż była mgła, ciężkie warunki atmosferyczne. Mieszka przy drodze bez chodnika i postanowił podwieźć córkę na przystanek. Jego córka ma 13 lat i uczy się w szkole w K..

Od 2019 r. próbował odzyskać prawo jazdy. Ma chorych rodziców. Brak prawa jazdy komplikuje mu życie w rodzinie. Wyraził żal w związku z popełnionym czynem.

Nie był nigdy sprawcą wypadku, nie był zatrzymany z powodu kierowania pod wpływem alkoholu.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

7.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

M. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony jest sprawcą zarzucanego mu czynu. Czyn ten jest czynem zabronionym, bezprawnym i karalnym. Sąd nie znalazł okoliczności wyłączających winę oskarżonego. Jest on osobą pełnoletnią i w pełni poczytalną. Miał pełną możliwość rozpoznania bezprawności czynu i owej bezprawności był świadomy. Dokonując czynu oskarżony działał w normalnej sytuacji motywacyjnej; Sąd wykluczył możliwość zaistnienia któregoś z kontratypów. Oskarżony miał możliwość zachować się w zgodzie z panującym porządkiem prawnym, a jednak nie zrobił tego. Z uwagi na to Sąd uznał oskarżonego za winnego wskazanego czynu. Opisanym wyżej działaniem oskarżony wypełnił znamiona przestępstwa opisanego w art. 180 a kodeksu karnego. Przestępstwo to jest przestępstwem indywidualnym albowiem podmiotem tego przestępstwa mogą być jedynie osoby wobec których została wydana administracyjna decyzja o cofnięciu uprawnień.

Przepis art. 180a k.k. penalizuje zachowania polegające na prowadzeniu pojazdu mechanicznego na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu, nie stosując się do decyzji właściwego organu o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami za co ustawodawca przewidział karę grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Oskarżony w dniu 29 lutego 2024r. nie zastosował się do decyzji o cofnięciu uprawnień, kierując pojazdem mechanicznym po drodze publicznej. Oskarżony miał wówczas świadomość istnienia zapadłej wobec niego decyzji Starosty K. o cofnięciu uprawnień, gdyż jak wyjaśnił od 2019 r. stara się odzyskać utracone uprawnienia. Pomimo świadomości obowiązywania decyzji, nie zachowywał się w sposób zgodny z prawem, tzn. nie powstrzymał się od prowadzenia pojazdu mechanicznego i dlatego działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Czynem przypisanym oskarżony wyczerpał znamiona występku z art. 180 a k.k.

Analizując stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu, sąd miał na uwadze kwantyfikatory określone w art. 115 § 2 kk. W ocenie Sądu społeczna szkodliwość czynu popełnionego przez oskarżonego jest znaczna. Dokonując tej oceny Sąd wziął pod uwagę, iż oskarżony czynem swym godził w dobro prawne, jakim jest działalność instytucji publicznych. Sąd miał na uwadze również postać zamiaru; oskarżony działał umyślnie, miał wiedzę o fakcie cofnięcia mu uprawnień do kierowania pojazdami a także zapadłych wcześniej wyroków skazujących za czyn z art. 180 a k.k. a mimo to zdecydował się prowadzić pojazd mechaniczny.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

7.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. K.

1

Za popełnienie przypisanego czynu z art. 180 a k.k. oskarżonemu groziła alternatywne kara: grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Natomiast zgodnie z art. 31 § 1a pkt 2 k.k. obowiązującym od dnia 1 października 2023 r., jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, a przestępstwo jest zagrożone zarówno grzywną, jak i karą pozbawienia wolności, grzywnę wymierza się w wysokości nie niższej od: 100 stawek dziennych grzywny - w przypadku czynu zagrożonego karą pozbawienia wolności nieprzekraczająca 2 lat.

W związku z powyższym Sąd uznał za zasadne orzeczenie względem oskarżonego kary grzywny w wymiarze 240 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł. Zgodnie z art. 33 § 3 k.k. ustalając stawkę dzienną grzywny, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe; stawka nie może być niższa niż 10 złotych, ani nie może przekroczyć 2000 złotych.

W związku z powyższym Sąd mając na uwadze sytuację osobistą i finansową oskarżonego, a przede wszystkim jego możliwości zarobkowe, a także uzyskiwany dochód w wysokości 2000-2500 złotych miesięcznie uznał, iż oskarżony jest w stanie uiścić grzywnę w orzeczonej wysokości.

Ponadto orzeczona kara czyni zadość ogólnym dyrektywom wymiaru kary określonym w art. 53 § 1 k.k. Zgodnie z nimi Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Przy wymiarze kary Sąd uznał jako okoliczność obciążającą wcześniejszą karalność oskarżonego za przestępstwa z art. 180a k.k. Za powyższe orzeczono wówczas grzywny: 100 stawek po 10 zł (wyrok SR Kluczbork, II K 1007/19) i 200 po 20 zł (wyrok SR Kalisz, II K 147/21). Okoliczność łagodząca to przyznanie się do winy i wyrażenie w związku z powyższym żalu.

Wymierzając karę Sąd kierował się wskazanymi wyżej dyrektywami wymiaru kary, uwzględniając przede wszystkim okoliczności łagodzące i obciążające oraz warunki osobiste sprawcy.

Przy wymiarze kary i wyborze jej rodzaju Sąd uwzględnił również, iż aktualnie nie ma potrzeby wymierzenia kary ograniczenia wolności a tym bardziej pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

W ocenie Sądu również sam fakt, iż kara grzywny jest rodzajowo karą łagodniejszego rodzaju, niż kara pozbawienia wolności, nie oznacza automatycznie, iż jej dolegliwość jest niska. Zdaniem Sądu kara grzywny w orzeczonym rozmiarze 240 stawek, będzie dla oskarżonego dolegliwa w stopniu odpowiadającym wadze popełnionego przez oskarżonego czynu. Sąd uznał, że takie ukształtowanie kary wymierzonej oskarżonemu spełni wobec niego cele zapobiegawcze i wychowawcze, a także cele prewencji generalnej oraz kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Jest ono także adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości czynu i winy oskarżonego. Przy ocenie społecznej szkodliwości czynu, Sąd wziął pod uwagę charakter naruszonego dobra - powagę orzeczeń administracji państwowej - co w kontekście uprzedniej karalności oskarżonego było najistotniejszym czynnikiem przemawiającym za przyjęciem wyższego stopnia społecznej szkodliwości. Sposób i okoliczności popełnienia czynu również nie są naganne w stopniu wyższym niż w typowym tego typu czynie.

M. K.

2

2

W przypadku skazania za czyn określony w art. 180a k.k., i jeżeli czyn sprawcy polegał na niezastosowaniu się do decyzji o cofnięciu uprawnień, Sąd - na podstawie art. 42 § 1a pkt k.k. - obowiązany jest orzec zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Zgodnie z brzmieniem art. 43 § 1 k.k. zakaz prowadzenia pojazdów orzeka się w latach od roku do lat 15 - w ocenie Sądu środek karny w wymiarze 1 roku będzie adekwatny i odpowiedni do wagi popełnionego czynu, spełni również cele prewencji ogólnej i szczególnej. Dominującą funkcją środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów jest funkcja prewencyjna i represyjna - okres roku - o ile oskarżony będzie się do orzeczonego zakazu stosował będzie wystarczającym czasem wyeliminowania z ruchu drogowego oskarżonego. Z jednej strony będzie to dla oskarżonego istotna dolegliwość, z drugiej zaś będzie to przestrogą dla oskarżonego a także z szerokiej perspektywy dla społeczeństwa. W ocenie Sądu nie ma potrzeby eliminowania oskarżonego jako uczestnika ruchu drogowego na dłuższy okres, albowiem oskarżony nie stanowi istotnego zagrożenia w ruchu na drogach publicznych, a co za tym idzie winien mieć jeszcze - pod pewnym warunkami - szansę na powrót jako uczestnik ruchu drogowego. Stosowanie tego środka karnego zwiększa ogólną represyjność orzeczenia, a co za tym idzie wymierzając go obok kary zasadniczej, zważyć należy aby łączny wymiar kary oraz środka karnego, nie przekroczył stopnia winy oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu.

7.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie ogólnej zasady zawartej w art. 627 k.p.k. oraz w związku z art. 624 §1 k.p.k., zwalniając oskarżonego od obowiązku uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

7.Podpis