Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 787/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. P.

w dniu 13 marca 2021 roku w K., dokonała umyślnego uszkodzenia pojazdu marki S. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że kilkukrotnie kopnęła w lewe przednie drzwi powodując ich wgniecenie, czym spowodowała straty w łącznej wysokości 4295 zł na szkodę K. S. (1) a ponadto w tym samym miejscu i czasie spowodowała u K. S. (1) obrażenia ciała w postaci poprzecznego linijnego otarcia naskórka policzka lewego o długości 1 cm oraz półokrągłej rany/otarcia naskórka pokrytego strupem o długości 0,5cm na grzbietowej powierzchni ręki prawej w okolicy kostki IV kości śródręcza, co skutkowało naruszeniem czynności narządu ciała na czas poniżej dni 7,

tj. o przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 13 marca 2021 roku K. S. (2) przyjechała wraz z koleżanką K. G. do K.. Zaparkowała swój samochód marki S. (...) o nr rej. (...) przy ulicy (...). Po popuszczeniu samochodu udały się w kierunku lokalu gastronomicznego, którego nie odnalazły. Po powrocie do miejsca parkowania pojazdu, pokrzywdzona zastała A. P. wraz z J. S.. Między oskarżoną a pokrzywdzoną doszło do utarczki słownej. Następnie oskarżona z koleżanką odeszły a pokrzywdzona wraz z M. G. usiadły w samochodzie. Po upływie około 15 minut wróciła oskarżona i zaczęła się awanturować.

Gdy pokrzywdzona K. S. (1) wsiadła do pojazdu, oskarżona po otwarciu drzwi pojazdu zaczęła ją ciągnąć za włosy, wyrywając przy tym garść włosów. Podrapała jej lewy policzek i prawą rękę. Spowodowała obrażenia na policzku lewym w postaci poprzecznych linijnych otarć naskórka o długości 1 cm, a na grzbietowej powierzchni ręki prawej w okolicy kostki IV kości śródręcza półokrągłą ranę/otarcie naskórka pokryte strupem o długości 0,5 cm.

W pewnym momencie A. P. zaczęła z całej siły kopać w drzwi od strony pojazdu, powodując ich uszkodzenie. W czasie ich uszkadzania oskarżona zaparła się swoim ciałem o zaparkowany obok inny pojazd i zaczęła kopać nogami w drzwi pojazdu pokrzywdzonej. Pokrzywdzona telefonicznie wezwała na interwencję Policję, jednak przed przyjazdem funkcjonariuszy o godzinie 0:55, A. P. wraz z J. S. oddaliły się z miejsca zdarzenia. Policjanci oglądali pojazd ale kazali przyjechać rano w celu dokonania oględzin i zdjęć.

Będąc już w mieszkaniu poinformowały będącego tam ich kolegę D. D. o kłótni między oskarżoną a pokrzywdzoną.

Tego samego dnia pokrzywdzona złożyła zawiadomienie o popełnionym przestępstwie a nadto wniosek o ściganie sprawcy uszkodzenia mienia.

Wartość naprawy uszkodzonego pojazdu S. (...) o nr rej. (...) 25, obejmującej wymianę uszkodzonych części i lakierowanie to kwota 4295,00 zł brutto.

Według biegłego sądowego stwierdzone obrażenia ciała pokrzywdzonej K. S. (1) naruszają czynności narządów ciała na czas poniżej 7 dni. Obrażenia powyższe nie spowodowały wystąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 i 157 § 1 k.k. i nie wyczerpały znamion skutku z art. 160 § 1 k.k.

Ponadto biegły stwierdził, że mechanizm powstania obrażeń może odpowiadać wersji podawanej przez poszkodowaną, tj. w następstwie uderzania/zadrapania narzędzie o ostrych brzegach jak np. paznokcie.

Zeznania świadków: K. S. (1)

K. G.

Protokół oględzin samochodu S.

Kosztorys naprawy pojazdu

Opinia sądowo – lekarska w zakresie kwalifikacji prawnej doznanych obrażeń ciała

k. 76-77v

k.77-78v

k. 6 -6v

k. 18-19

k. 35

k.35

A. P. jest w wieku 29 lat. Posiada wykształcenie średnie. Z zawodu jest sprzedawcą. Zatrudniona jako pracownik produkcji z najniższym wynagrodzeniem w firmie (...). zo.o. Sp. k w K.. Panna. Nikogo nie ma na utrzymaniu. Karana w 2019 r. przez Sąd Rejonowy w Kaliszu za uszkodzenie pojazdu na karę grzywny z obowiązkiem naprawienia szkody.

wyjaśnienia

informacja

informacja z K.

k. 75

k.17

k.43.

k.38

68-68v

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

A. P.

Oskarżona A. P. w postępowaniu przygotowawczym jak i przed sądem nie przyznała się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W postępowaniu przygotowawczym wyjaśniła, że dniu 12 marca 2021 roku wyszła z domu z J. wyrzucić śmieci. Już po godzinie 24.00 w pewnym momencie zauważyła jadący z dużą prędkością samochód kierowany przez pokrzywdzoną, z którego po zatrzymaniu wysiadła pokrzywdzona i ją popchnęła. Wtedy również oskarżona odepchnęła K. S. (1). Doszło do wymiany zdań, po czym obie kobiety przestały się szarpać, tylko nadal się kłóciły. Rozpytywana zaprzeczyła aby uszkodziła pojazd marki S. należący do pokrzywdzonej.

Podczas składania kolejnych wyjaśnień, zaprzeczyła aby mogła spowodować obrażenia ciała pokrzywdzonej. Stwierdziła, że tylko ją odepchnęła w klatkę piersiową a ona się nie zasłoniła ręką, ani nie dotknęła jej twarzy a więc nie mogła spowodować u niej obrażeń na ręce czy policzku.

Przed sądem wyjaśniła, że nic nie zrobiła pokrzywdzonej, nawet jej nie dotknęła i nie uszkodziła jej pojazdu. O uszkodzeniu pojazdu dowiedziała się dopiero rano w pracy. Ponadto to pokrzywdzona próbowała potrącić ją autem. Według oskarżonej K. S. (1) wiedziała, że oskarżona była wcześniej skazana za podobny czyn i to wykorzystała. A. P. dowiedziała się od Policji, że pokrzywdzona zgłosiła szkodę dopiero około godz. 2:00.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Okoliczność, że oskarżona nic nie zrobiła pokrzywdzonej, nawet jej nie dotknęła a ponadto nie uszkodziła pojazdu.

Pomijając okoliczność, że w tej kwestii (naruszenia nietykalności) oskarżona jest niekonsekwentna, gdyż początkowo sama przyznała fakt odepchnięcia pokrzywdzonej, to co do tych faktów sąd oparł się w zasadniczej mierze na szczegółowych zeznaniach pokrzywdzonej K. S. (1), wspartych opinią biegłego medyka sądowego A. T.. Dodatkowo wersje pokrzywdzonej podbudowują zeznania świadka M. G., które są spontaniczne i zarazem nie mają cechy identyczności z zeznaniami pokrzywdzonej, co wskazuje o braku wcześniejszego wspólnego ich ustalania z pokrzywdzoną.

Ponadto pokrzywdzona poinformowała Policję o zdarzeniu i zgodnie z wytycznymi Policji w godzinach porannych dokonała czynności formalnych w postaci zawiadomienia z zeznaniami a także przeprowadzono oględziny jej pojazdu. Ponadto z protokołem oględzin samochodu koresponduje treść dokumentu w postaci kosztorysu zakładu naprawczego i zeznania pokrzywdzonej, która rozpytywana na rozprawie potwierdziła fakt zapłaty za usługę, która obejmowała m.in. zakup nowych drzwi.

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1

nieosobowy materiał dowodowy w postaci dokumentów urzędowych i prywatnych

Sąd dał wiarę zgromadzonym w sprawie dokumentom w postaci protokołu z oględzin, zawiadomienia o popełnionym przestępstwie. Dokumenty te sporządzone zostały przez uprawnione organy w ramach przyznanych im kompetencji.

Także dokument w postaci kosztorysu naprawy uznany został za posiadający cechę wiarygodności. Nie był on podważany w szczególności przez oskarżoną.

Nie budzi wątpliwości opinia biegłego sądowego A. T. w zakresie kwalifikacji stwierdzonych obrażeń ciała albowiem jest ona jasna i pełna. Biegły medyk sądowy oparł ja na osobistym badaniu pokrzywdzonej. Brak było podstaw z urzędu do jej pominięcia a nadto żadna ze stron nie podważała tego dokumentu.

Zeznania świadków: K. S. (1) i M. G.

Sąd dał wiarę i oparł się na zeznaniach świadków K. S. (1) i M. G.. Zeznania pokrzywdzonej K. S. ocenione zostały jako spontaniczne i przekonywujące. Świadek w sposób wręcz drobiazgowy opisał przebieg zdarzenia z udziałem oskarżonej. Zeznania te korelują z zebranymi w sprawie dokumentami w postaci: protokołu oględzin pojazdu, kosztorysem naprawy i opinią biegłego medyka sądowego. Uzupełnieniem ich są zeznania M. G., która potwierdziła najważniejsze fakty w tym: uszkodzenie pojazdu i mechanizm spowodowania obrażeń ciała pokrzywdzonej. Zeznania te korespondują między sobą są logiczne, przekonywujące i nie sposób uznać ich za niewiarygodne.

Reasumując w ocenie Sądu zeznania w/w świadków zasługują na wiarę albowiem korespondują z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, jak i z zasadami logiki i doświadczenia życiowego.

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego

Zeznania świadka J. S.

częściowo zeznania D. D.

Odnośnie oceny wyjaśnień oskarżonej wskazać należy na ich ocenę dokonaną wyżej.

Świadek zeznał, że nie doszło między kobietami do szarpaniny ale jedynie do kłótni. Zaprzeczył również aby oskarżona kopała w nadwozie samochodu pokrzywdzonej. Pomijając okoliczność, że nawet oskarżona w toku postępowania przygotowawczego przyznała fakt „szarpaniny” między kobietami, to przede wszystkim twierdzeń J. S. - w konfrontacji z obiektywnymi dowodami w postaci policyjnego protokołu oględzin uszkodzonego pojazdu i pochodnym dowodem w postaci kosztorysu naprawy a także zeznaniami świadków S. i G. - nie sposób uznać za wiarygodne.

Zeznania świadka D. D. w zasadniczej części uznano za nieistotne, gdyż świadek nie był bezpośrednim świadkiem czynu a wiedzę w tym zakresie czerpał od osób bezpośrednio zainteresowanych. Istotnym natomiast elementem w jego zeznaniach jest fakt, że świadek na drugi dzień w miejscu pracy, widział uszkodzenia drzwi samochodu pokrzywdzonej, co przy okolicznościach towarzyszących zdarzeniu w postaci wezwania Policji bezpośrednio po uszkodzeniu, dodatkowo wzmacnia wersję pokrzywdzonej i świadka G..

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

A. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przeprowadzona rozprawa ponad wszelką wątpliwość pozwoliła sądowi na uznanie, że oskarżona A. P. jest sprawczynią zarzucanego jej czynu. Czyn którego się dopuściła jest zabronionym, bezprawnym i karalnym. Sąd nie znalazł okoliczności wyłączających winę oskarżonego. A. P. jest osobą pełnoletnią i poczytalną. Miała możliwość rozpoznania bezprawności czynu i bezprawności był świadomy. Dokonując czynu oskarżony nie działał w anormalnej sytuacji motywacyjnej i dlatego Sąd wykluczył możliwość zaistnienia któregoś z kontratypów. Oskarżona miała możliwość zachować się w zgodzie z panującym porządkiem prawnym, czego nie uczyniła. Z uwagi na to Sąd uznał oskarżoną za winną przypisanego jej czynu. Przypisanym czynem oskarżona wypełniła znamiona przestępstw opisanych w art. 288 § 1 k.k. i art. 157 §2 k.k. Według art. 288 §1 k.k. Kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Według art. 157 § 2 k.k. Kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Przestępstwa stypizowane w art. 157 § 1 i 2 KK mają charakter materialny. Realizacja znamion w formie dokonanej wymaga naruszenia dobra, a więc realnego wystąpienia jednego ze skutków w tym przepisie wymienionych. Oskarżona A. P. kopiąc nogami w drzwi samochodu osobowego należącego do pokrzywdzonej chciała spowodować jego uszkodzenie. Jej determinacja w działaniu objawiała się m.in. zaparciem ciała o stojący obok inny pojazd w celu spowodowania większej skuteczności uderzeń, co zresztą oskarżonej udało się osiągnąć. Wartość powstałej szkody przekracza niejednokrotnie próg rozgraniczający jej czyn na wykroczenie i przestępstwo. Ponadto skutek czynu z art. 157 § 2 k.k. został objęty umyślnym zamiarem oskarżonej i pozostaje w związku przyczynowym z jej zachowaniem. Zdaniem Sądu stopień społecznej szkodliwości czynu był wysoki. Oskarżona działała bez szczególnego powodu z niskich pobudek a swoim czynem godziła we własność i zdrowie pokrzywdzonej. Dlatego za właściwą uznano kwalifikację czynu przypisanego z art.288 § 1 k.k. i z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

A. P.

1

Za popełnienie przypisanego czynu z art. 288 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. oskarżonej groziła kara pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

W ocenie Sądu karą adekwatną do wagi popełnionego czynu, stopnia społecznej szkodliwości oraz stopnia winy jest kara 200 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 15 złotych, wymierzoną przy zastosowaniu art. 37 a k.k. Kara ta uwzględnia okoliczność obciążającą w postaci wcześniejszej karalności i to za czyn z art. 288§1 k.k. polegający na uszkodzeniu pojazdu. Sąd nie dopatrzył się okoliczności łagodzących. W myśl art. 53 k.k. Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a ponadto potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu. Sąd zrezygnował z orzeczenia kary ograniczenia wolności w obu ich postaciach, gdyż oskarżona posiada stałą pracę. Również orzeczenie kary pozbawienia wolności nawet z warunkowym zawieszeniem jej wykonania sąd wykluczył, dokonując redukcji tej kary z uwagi na treść art. 37 a k.k.

W ocenie Sądu kara grzywny jawi się jako kara odpowiednia, zarówno przez wzgląd na popełniony czyn, towarzyszące temu okoliczności, ale i postawę sprawcy, który nie zmienia swojego postępowania i nadal swoim zachowaniem okazuje publicznie lekceważenie obowiązującego porządku prawnego.

Zdaniem Sądu wymierzona kara będzie dla oskarżonego dolegliwa w stopniu odpowiadającym wadze popełnionego przez oskarżonego czynu. Nie będzie przy tym zbyt surową. Oskarżona posiada stale zatrudnienie. Jest panną, nie ma nikogo na utrzymaniu.

A. P.

2

Ze względu na rodzaj przestępstwa (przeciwko mieniu i zdrowiu ) jak i stosowny wniosek Sąd orzekł wobec oskarżonego na zasadzie art. 46§1 k.k. obowiązek naprawienia szkody a także zadośćuczynienie za doznana krzywdę.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3-4

Oceniając sytuację finansową oskarżonej i mając na uwadze perspektywę uiszczenia grzywny 3000 zł, naprawienia szkody i uiszczenia zadośćuczynienia, Sąd uznał za zasadne zwolnienie oskarżonej od ponoszenia kosztów sądowych na podstawie art. 624§1 k.p.k.

O kosztach obrońcy z urzędu orzeczono w trybie § 17.2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2019 r. poz. 18).

Podpis

Sędzia Daniel Hudak