Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 781/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1

A. K. (1)

W okresie od 23 lipca 2023 roku do 9 stycznia 2024 roku w K., woj. (...) działając czynem ciągłym, wielokrotnie znieważył funkcjonariusza publicznego J. K. (1) w ten sposób, że przy wykorzystaniu sieci internetowej za pośrednictwem portalu F. zamieszczał treści zniesławiające go i poniżające w oczach opinii publicznej tj. czyn z art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

J. K. (1) był kierownikiem biura Schroniska (...) w K. oraz był wykładowcą akademickim ze stopniem naukowym w Wyższej Szkole (...) w K.. Posiadał na portalu F. konto o nazwie J. K. (1).

Protokół przesłuchania J. K..

8-9

J. K. (1) poznał A. K. (1) około 2020 roku, kiedy to A. K. (1) zgłosił się do Schroniska (...) w K., gdyż chciał zostać wolontariuszem. Oskarżony pełnił tę funkcję w okresie 2019-2020 roku

A. K. (1) sam zrezygnował z wolontariatu.

Protokół przesłuchania J. K..

Zeznania świadka M. K.

Zeznania świadka K. G.

8-9

47-48

51-52,121

Oskarżony w dniu 23 lipca 2023r. na portalu F. udostępnił post – filmik użykownika „Krytyka (...)” oraz umieścił opis udostępnionego postu w brzmieniu „Jednak debil to debil”. Obraźliwe wpisy na portalu F. oskarżony umieszczał wielokrotnie do 9 stycznia 2024r.

W lipcu 2023 roku został poinformowany przez pracownika schroniska, że użytkownik posiadający o nazwie A. K. (2) filmik użykownika „Krytyka (...)” oraz umieścił *opis udostępnionego postu w brzmieniu „Jednak debil to debil”. A. K. (1) na portalu Krytyka K. komentował wszystkie posty, które dotyczyły J. K. (1) w sposób wulgarny.

Wyjaśnienia oskarżonego

Dokumentacja fotograficzna,

Protokół przesłuchania J. K..

61-62, 120v-121,

11-40

8-9

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia, w których opisał jego przebieg. Wyraził żal z powodu zaistniałego zdarzenia, przyznał, że żywił do J. K. (1) złe emocje i to było powodem publikowania obraźliwych komentarzy, robił to w nerwach, nie brał udziału w żadnych akcjach „hejterskich” dotyczących J. K., sam wymyślał zamieszczane komentarze.

Oskarżony ma 50 lat, utrzymuje się z renty socjalnej prac dorywczych, nie posiada nikogo na swoim utrzymaniu. U oskarżonego rozpoznano zaburzenia emocji na podłożu osobowości nieprawidłowej. Oskarżony nie był wcześniej karany.

Wyjaśnienia oskarżonego

Karta karna

Opinia sądowo-psychiatryczna

61-62, 120v-121,

57,117

69-70

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

Wyjaśnienia oskarżonego

Zeznania świadka

M. K.

Zeznania świadka K. G.

Dokumentacja zdjęciowa

Informacja z K.

Opinia sądowo-psychiatryczna

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego, który przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i zrelacjonował okoliczności jego popełnienia. Wyjaśnienia te korespondują z nieosobowym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Sąd uznał za w pełni wiarygodne zeznania świadków wymienionych w rubryce obok, które to zeznania znajdują potwierdzenie w zgromadzonych w sprawie dokumentach, są logiczne, konsekwentne, a z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie tworzą spójną całość.

Żadna ze stron nie kwestionowała dokumentów w postaci fotografii załączonych do zawiadomienia o przestępstwie, Sąd również nie znalazł podstaw, aby czynić to z urzędu i dokumentom tym wiarygodności odmówić.

Dokument ten jest w pełni wiarygodny. Sąd nie znalazł podstaw, aby dokumentowi temu wiarygodności odmówić. Żadna ze stron nie podważała jego prawdziwości, sąd również nie miał wątpliwości, iż są one prawdziwe i nie znalazł podstaw, aby z urzędu ten dokument kwestionować.

Sąd w pełni dał wiarę i oparł się na opinii biegłych wskazanych w rubryce obok. Została ona sporządzona przez biegłych dysponujących wiadomościami specjalnymi w celu stwierdzenia danej okoliczności, na jaką dowód ten został dopuszczony i przeprowadzony. Opinia jest zupełna, jasna i nie zawiera wniosków wewnętrznie sprzecznych. Żadna ze stron nie kwestionowała opinii, sąd również nie dopatrzył się powodów aby odmówić jej waloru wiarygodności i przydatności w niniejszym postępowaniu.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

1

H. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd przypisał oskarżonemu popełnienie czynu z art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. Czyn ten był przez oskarżonego zawiniony, brak jakichkolwiek okoliczności wyłączających bezprawność bądź winę oskarżonego. Oskarżony w chwili dokonania zarzucanego mu czynu rozumiał jego znaczenie i mógł pokierować swoim postępowaniem. Miał zdolność rozpoznania bezprawności czynu zachodziła normalna sytuacja motywacyjna.

Przedmiotem ochrony art. 226 k.k. są godność i powaga funkcjonariusza lub osoby mu przybranej, a pośrednio powaga organu, który reprezentuje. Czynność sprawcza polega na znieważaniu. Znamię znieważania należy wykładać tak jak na gruncie art. 216. Sprawca, który znieważa funkcjonariusza publicznego w związku z pełnieniem przez niego jakichkolwiek obowiązków służbowych, a czyni to za pośrednictwem ogólnie dostępnych mediów, w tym internetu, popełnia przestępstwo z art. 226 § 1 k.k. Obejmuje bowiem swoim zamiarem okoliczność, że uczyniona publicznie zniewaga dotrze do znieważanego pokrzywdzonego podczas pełnienia przez niego obowiązków służbowych, a zatem skutek czynu w postaci znieważenia nastąpi w tych właśnie okolicznościach. Art. 226 § 1 k.k. nie stanowi zaś, że dla zaistnienia opisanego w nim przestępstwa obowiązki służbowe, w związku z którymi znieważono funkcjonariusza, muszą być tymi samymi, w trakcie których pełnienia został znieważony. Artykuł 12 § 1 k.k. stanowi, iż dwa lub więcej zachowań podjętych w krótkich odstępach czasów wykonaniu z góry powziętego zamiaru uważa się za jeden czyn zabroniony jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste, przy zachowaniu tożsamości pokrzywdzonego/

Działaniem swym oskarżony wyczerpał zatem znamiona czynu zabronionego z art. art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

H. B.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

W myśl przepisu art. 66 § 1 kk sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności (art. 66 § 2 kk).

Sąd uznał, iż w sprawie niniejszej zachodzą warunki do zastosowania wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania. W pierwszej kolejności trzeba wskazać, iż okoliczności popełnienia czynów nie budzą wątpliwości, zarówno w świetle wyjaśnień oskarżonego, zeznań świadków jak i nieosobowych źródeł dowodowych. Analizując stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu sąd wziął pod uwagę kwantyfikatory określone w art. 115 § 2 kk. Społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu w ocenie sądu nie jest znaczna. Dokonując tej oceny sąd z jednej strony wziął pod uwagę, iż oskarżony czynem swym naruszył dobro prawne jakim są godność i powaga funkcjonariusza, z drugiej strony miał na uwadze w jakich okolicznościach doszło do tego naruszenia oraz sposób działania oskarżonego, który komentował posty na portalu F.. Sad miał jednocześnie na uwadze zakres tego naruszenia, który nie był znaczny, biorąc pod uwagę ilość zamieszczanych komentarzy jak również okoliczności popełnienia czynu. Podobnie nie jest znaczny stopień winy. Dokonując takiej oceny sąd miał na uwadze sposób działania oskarżonego oraz towarzyszącą mu motywację – oskarżony działał pod wpływem negatywnych emocji związanych z wykonywanymi zadaniami wolontariusza w schronisku dla zwierząt. Oskarżony nie był dotychczas karany, co mając na uwadze jego wiek, świadczy pozytywnie o jego dotychczasowym sposobie życia. Zdaniem sądu dotychczasowy sposób życia oskarżonego, jego właściwości i warunki osobiste oraz postawa – przyznanie się do winy, złożenie szczegółowych wyjaśnień, zbieżnych z ustalonym stanem faktycznym, wyrażona dezaprobata dla popełnionego czynu, żal z powodu zaistniałej sytuacji, uzasadniają istnienie co do niego pozytywnej prognozy kryminologicznej, iż będzie on przestrzegał w przyszłości porządku prawnego, a w szczególności nie powróci do przestępstwa. Nie zachodzi też w sprawie niniejszej negatywna przesłanka warunkowego umorzenia postępowania z art. 66 § 2 kk.

Stosownie do dyspozycji art. 67 § 1 kk sąd określił okres próby, na jaki następuje warunkowe umorzenie postępowania, na okres 2 lat. Zdaniem sądu okres teki jest adekwatny do stopnia pozytywnej prognozy kryminologicznej istniejącej wobec oskarżonego, który to stopień są ocenia jako bardzo wysoki.

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

2

1

Przepis art. 67 § 3 kk pozwala w przypadku warunkowego umorzenia postępowania na nałożenie na sprawcę różnego rodzaju dodatkowych dolegliwości mających zróżnicowane cele: restytucję naruszonego przestępstwem dobra prawnego, prawidłowe odbycie okresu próby, utrwalenie prawidłowej postawy sprawcy, sprawienie dolegliwości ekonomicznej czy uniemożliwienie (utrudnienie) sprawcy ponownego popełnienia przestępstw. Zgodnie z treścią tego przepisu umarzając warunkowo postępowanie karne, sąd nakłada na sprawcę obowiązek naprawienia szkody w całości albo w części. Już z literalnego brzmienia art. 67 § 3 kk jednoznacznie wynika, że orzeczenie naprawienia szkody, w przeciwieństwie do pozostałych obowiązków probacyjnych, ma charakter obligatoryjny. Przesądza o tym użyty przez ustawodawcę zwrot "sąd nakłada". Zobowiązanie do naprawienia szkody może polegać na zobowiązaniu sprawcy do przywrócenia stanu poprzedniego albo do zapłacenia określonej kwoty na rzecz pokrzywdzonego, natomiast sposób naprawienia szkody musi być określony w orzeczeniu sądu (wyrok SN z 27.04.2021 r., IV KK 106/21, LEX nr 3252561). Nałożenie obowiązku naprawienia szkody na podstawie art. 67 § 3 kk opiera się na tych samych podstawach, co zobowiązania cywilnoprawne naprawienia szkody. Nie można nałożyć obowiązku naprawienia szkody, jeżeli sprawca nie byłby do tego zobowiązany w myśl przepisów cywilnoprawnych (zob. M. Łukaszewicz, A. Ostapa, Obowiązek..., s. 54; I. Gawłowicz, M. Wasilewska, Wybrane..., s. 169 i n., A. Zoll [w:] Kodeks karny. Część ogólna. Tom I. Część II. Komentarz do art. 53-116, wyd. V, red. W. Wróbel, Warszawa 2016, art. 67). Podstawowe przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej określa przepis art. 361 kc. Zgodnie z nim, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. W ocenie sądu zrealizowały się w sprawie niniejszej opisane powyżej przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej oskarżonego wobec pokrzywdzonego. Mamy do czynienia ze zdarzeniem w postaci naruszenia dobrego godności pokrzywdzonego, poprzez umyślne działanie oskarżonego mające go negatywnie przedstawić w opinii publicznej.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

4

Oskarżony był w niniejszym postępowaniu, na etapie postępowania przed sądem reprezentowany przez obrońcę ustanowionego z urzędu. Sąd przyznał obrońcy koszty pomocy prawnej świadczonej z urzędu, których wysokość ustalono w oparciu o przepis § 17 ust. 2 pkt 3 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. Dz.U 2024.763).

Biorąc pod uwagę sytuację finansową oraz rodzinną oskarżonego Sąd uznał za zasadne zwolnienie oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za niniejsze postępowanie, orzekając o tym na podstawie art. 624 kpk.

8. PODPIS

sędzia Marlena Hofman