Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2024r

Sąd Rejonowy w Kaliszu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Agnieszka Wachłaczenko

Protokolant st. sekretarz sądowy Agnieszka Dębowa

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Kaliszu P. M.

po rozpoznaniu dnia 18.07.2022r., 28.07.2022r., 04.10.2022r., 22.10.2022r., 20.01.2023r., 10.03.2023r., 12.05.2023r., 01.09.2023r., 27.12.2023r., 27.02.2024r

sprawy

1.  J. N. s. R. i S. zd. D., ur. (...) w K.

oskarżonego o to, że:

I.  w okresie od grudnia 2019 roku do dnia 1 kwietnia 2022 roku w K. województwo (...) znęcał się psychicznie i fizycznie nad matką S. N., małoletnią siostrą M. N., małoletnim bratem W. N. z wyłączeniem okresu od 20 marca do 13 maja 2020 roku w ten sposób, że bez powodu wszczynał awantury domowe, w trakcie trwania których znieważał ich słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, krytykował i poniżał ich, zastraszał, groził słownie pobiciem S. N., a okoliczności w jakich się to odbywało i wypowiadane przy tym słowa wzbudziły w zagrożonej uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, a także niepokoił swoim zachowaniem, zakłócał cisze nocną, rzucał po mieszkaniu przedmiotami będącymi na wyposażeniu mieszkania, nie partycypował w kosztach utrzymania mieszkania, zabierał jedzenie przeznaczone dla małoletniego W. N. oraz stosował wobec nich przemoc fizyczną w postaci popychania, szarpania, uderzania rękoma i kopania w różne części ciała

tj. o czyn z art. 207 § 1 k.k.

II.  w dniu 21 marca 2022r w K., województwo (...) wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005r o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał środki odurzające o łącznej ilości 1,738 gram netto suszu konopi siewnych innych niż włókniste, popularnie zwanych marihuaną

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r o przeciwdziałaniu narkomanii

III.  w bliżej nieustalonym okresie do dnia 7 kwietnia 2022r w K., województwo (...) wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005r o przeciwdziałaniu narkomanii, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował odpłatnie udzielić bliżej nieustalonym osobom znacznej ilości substancji psychotropowych o łącznej ilości 34,997 grama netto kryształków, zawierającego w swym składzie 4-C. oraz znacznej ilości środków odurzających o łącznej ilości 30,964 gram netto suszu konopi siewnych innych niż włókniste, popularnie zwanych marihuaną, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez funkcjonariuszy Komendy Miejskiej Policji w K.

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k.

2.  A. N. s. R. i S. zd. D., ur. (...) w K.

oskarżonego o to, że:

IV.  w okresie od grudnia 2019 roku do dnia 10 marca 2022 roku w K. znęcał się psychicznie i fizycznie nad matką S. N., małoletnią siostrą M. N., małoletnim bratem W. N. w ten sposób, że bez powodu wszczynał awantury domowe, w trakcie trwania których znieważał ich słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, krytykował i poniżał ich, zastraszał, groził słownie pobiciem S. N., a okoliczności w jakich się to odbywało i wypowiadane przy tym słowa wzbudziły w zagrożonej uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, a także niepokoił swoim zachowaniem, zakłócał cisze nocną, rzucał po mieszkaniu przedmiotami będącymi na wyposażeniu mieszkania, nie partycypował w kosztach utrzymania mieszkania, zabierał jedzenie przeznaczone dla małoletniego W. N. oraz stosował wobec nich przemoc fizyczną w postaci popychania, szarpania, uderzania rękoma i kopania w różne części ciała

tj. o czyn z art. 207 § 1 k.k.

1.  uznaje oskarżonego J. N. za winnego zarzucanego mu w punkcie I. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 207 § 1 k.k. przyjmując, iż czyn został popełniony w okresie od czerwca 2020 r. do 1 kwietnia 2022 r. oraz eliminując z opisu czynu, iż oskarżony nie partycypował w kosztach utrzymania rodziny, i za ten czyn na podstawie art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierza mu karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 41a § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego J. N. zakaz kontaktowania się w jakikolwiek sposób z pokrzywdzonymi S. N., M. N. i W. N. oraz zakaz zbliżania się do nich na odległość mniejszą niż 50 (pięćdziesiąt) metrów przez okres 2 (dwóch) lat;

3.  na podstawie art. 63 § 3 k.k. na poczet orzeczonych zakazów zalicza okres ich faktycznego stosowania od 18 lipca 2022 r.;

4.  na podstawie art. 46 § 2 k.k. orzeka obowiązek zapłaty przez oskarżonego J. N. na rzecz pokrzywdzonych M. N. i W. N. kwot po 2000 (dwa tysiące) zł oraz na rzecz S. N. 1000 (jednego tysiąca) zł tytułem nawiązki;

5.  w miejsce zarzucanych oskarżonemu J. N. czynów opisanych w punktach II. i III. uznaje oskarżonego J. N. za winnego tego, że działając w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności w dniu 21 marca 2022 r. w K., województwo (...) wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005r o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał środki odurzające o łącznej ilości 1,738 gram netto suszu konopi siewnych innych niż włókniste, popularnie zwanych marihuaną oraz w dniu 7 kwietnia 2022 r. wbrew przepisom ustawy posiadał znaczne ilości substancji psychotropowych o łącznej ilości 34,997 grama netto kryształków, zawierającego w swym składzie 4-C. oraz znaczne ilości środków odurzających o łącznej ilości 30,964 gram netto suszu konopi siewnych innych niż włókniste, tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 62 ust. 1, art. 62 ust. 1 i 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za ten czyn na podstawie art. 62 ust. 2 w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) pozbawienia wolności roku;

6.  na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa i zarządza zniszczenie dowodów rzeczowych zapisanych pod numerami drz 738-740/22 w wykazie dowodów rzeczowych nr (...);

7.  na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych zapisanych pod numerami drz 742-746/22 w wykazie dowodów rzeczowych nr II/162/22/P;

8.  na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w miejsce wymierzonych w punkcie 1. (pierwszym) oraz 5. (piątym) z osobna kar pozbawienia wolności wymierza oskarżonemu J. N. karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

9.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu J. N. okres tymczasowego aresztowania od dnia 7 kwietnia 2022 r. od godz. 18.20 do 18 lipca 2022 r. do godz. 15:30;

10.  oskarżonego A. N. uznaje za winnego zarzucanego mu w punkcie IV. czynu z wyłączeniem okresu od października do grudnia 2020 r., wyczerpującego dyspozycję art. 207 § 1 k.k. i za ten czyn na podstawie art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierza mu karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

11.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu A. N. okres tymczasowego aresztowania od 8 kwietnia 2022 r. od godz. 8:55 do 18 lipca 2022 r. ;

12.  na podstawie art. 41a § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego A. N. zakaz kontaktowania się w jakikolwiek sposób z pokrzywdzonymi S. N., M. N. i W. N. oraz zakaz zbliżania się do nich na odległość mniejszą niż 50 (pięćdziesiąt) metrów przez okres 2 (dwóch) lat;

13.  na podstawie art. 63 § 3 k.k. na poczet orzeczonych zakazów zalicza okres ich faktycznego stosowania od 18 lipca 2022 r.;

14.  na podstawie art. 46 § 2 k.k. orzeka obowiązek zapłaty przez oskarżonego A. N. na rzecz pokrzywdzonych M. N. i W. N. kwot po 2000 (dwa tysiące) zł oraz na rzecz S. N. 1000 (jednego tysiąca) zł tytułem nawiązki;

15.  zasądza od każdego z oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 1000 (jeden tysiąc) zł tytułem częściowego zwrotu kosztów sądowych w pozostałej części obciążając nimi Skarb Państwa.

sędzia Agnieszka Wachłaczenko

II K 736/22

UZASADNIENIE

Oskarżeni J. N., A. N. M. N. i W. N. są rodzeństwem, które zamieszkiwało wspólnie z matką S. N.. Od czasu śmierci ojca oskarżonych R. N. w grudniu 2019 r., relacje pomiędzy oskarżonymi a matką i pozostałym rodzeństwem ulegały stopniowemu pogorszeniu. Matka nie pracowała – porzuciła pracę, gdy okazało się że komornik zajął część wynagrodzenia, nie podejmowała nowej mimo dostosowanych do jej możliwości ofert, nadużywała alkoholu – nie ukończyła żadnej terapii, do której przystąpiła, zaniedbywała młodsze dzieci dopuszczając m.in. do zaniedbań w edukacji córki M. oraz nie podejmując stanowczych kroków wobec przemocy stosowanej wobec W. przez nowego partnera.

Rodzina została objęta nadzorem, korzysta z pomocy asystenta rodziny.

Oskarżeni mieli o to pretensje do matki. Wobec braku ojca, który był dla nich autorytetem rozzuchwalili się i pod pretekstem mobilizowania matki do większej dbałości o rodzinę wszczynali awantury domowe, podczas których znieważali matkę, krytykowali ją i poniżali, grozili jej pobiciem, popychali zakłócali ciszę nocną, rzucali przedmiotami, wyjadali jedzenie nie pozostawiając go dla innych domowników. A. N. nie partycypował w kosztach utrzymania mieszkania. Wobec młodszego rodzeństwa oskarżeni stosowali także przemoc fizyczną – J. podduszał siostrę a A. ją kopał. Popychali między sobą W., uderzali siostrę i brata. Rodzeństwo boi się braci i nie chce z nimi mieszkać. M. N. w trakcie tych awantur często wychodziła z mieszkania

(dowód: odpisy aktów urodzenia – k. 65, 66, częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. N. – k. 122, 128-129, 239 wyjaśnienia A. N. – k. 536-537, zeznania S. N. – k. 10, 88, 144, 316, 566-568, zeznania W. N. wraz z nagraniem - k. 81-84, 85, opinia biegłej psycholog – k. 158-161, zeznania M. N. – k. 581-582 wykaz interwencji – k. 21-22, 87, 146 informacja z MOPS – k. 25, dokumenty z MOPS – k. 26, zeznania A. M. – k. 49-50, 537-538 zeznania D. S. – k. 73-74, 540, zeznania Ł. W. – k. 54-55, 538-539, zeznania E. B. – k. 582-583, zeznania S. W. – k. 62-63, 539-540, częściowo zeznania M. C. (1) – k. 543, 396, wydruki korespondencji – k. 565).

W związku ze złożonym przez S. N. zawiadomieniem została założona Niebieska karta, w której jako sprawcy przemocy zostali wskazani oskarżeni (dowód: niebieska karta – k. 12-20, 40-43).

Oskarżony J. N. 2 lub 3 tygodnie po śmierci ojca wyjechał za granicę do pracy a następnie w okresie od 20 marca 2020 r. do 13 maja 2020 r. odbywał karę pozbawienia wolności. A. N. w okresie od października do grudnia 2020 r. przebywał za granicą, następnie zamieszkał u swojej dziewczyny, a w styczniu 2021 r. wrócił do domu

(dowód wyjaśnienia oskarżonego J. N. – k. 538, zeznania S. N. - 567).

W dniu 21 marca 2022 r. w K. na ul. (...), funkcjonariusze policji podjęli czynności służbowe wobec oskarżonego J. N.. Oskarżony wydał wówczas zwitek folii aluminiowej z zawartością suszu roślinnego. Był to środek odurzający w łącznej ilości 1,738 gram netto suszu konopi siewnych innych niż włókniste, tj. marihuany

(dowód: notatka urzędowa – k. 211, protokół zatrzymania rzeczy – k. 214-216, protokół użycia testera narkotykowego – k. 217, protokół oględzin – k. 220-221, wyjaśnienia oskarżonego J. N. – k. 230,337 opinia – k. 304-310).

W dniu 7 kwietnia 2022 r. funkcjonariusze Policji M. C. (1) i A. K. weszli do piwnicy przynależącej do mieszkania zajmowanego przez S. N. oraz oskarżonych. Piwnica ta była miejscem, gdzie oskarżony J. N. spotykał się ze swoimi znajomymi, czasami również tam pomieszkiwał. Zwykle, piwnica jest zamykana na kłódkę, a klucz odkładany w umówione miejsce. Około dwóch tygodni przed interwencją Policji kłódka została uszkodzona. Na miejscu funkcjonariusze zastali B. S., po chwili do piwnicy wszedł oskarżony J. N.. Wśród rzeczy znajdujących się na stoliku w piwnicy znaleziono woreczek strunowe z zawartością 42 zwitków folii aluminiowej z białym krystalicznym proszkiem, kolejny woreczek strunowy z zawartością trzydziestu czterech zwitków folii aluminiowej z zawartością suszu roślinnego , woreczek strunowy z zawartością innych woreczków oraz pociętych kawałków folii aluminiowej. Znaleziono również dwie wagi elektroniczne, pieniądze w kwocie 680 zł oraz dwa telefony komórkowe. Wagi elektroniczne należały do oskarżonego, pieniądze do B. S.

(dowód: notatka urzędowa – k. 162, protokół przeszukania – k. 162-165, protokół oględzin – k 176-183, 294-296, częściowo zeznania B. S. – k. 191-192, 341-342, 398, 541, częściowo wyjaśnienia J. N. – k. 207, częściowo zeznania M. C. (1) – k. 543, 396, opinie biegłych – k. 616-649, 709-711 ).

Substancje zabezpieczone w zwitkach folii aluminiowej to 34,997 grama netto kryształków, zawierającego w swym składzie 4-C. oraz środki odurzające o łącznej ilości 30,964 gram netto suszu konopi siewnych innych niż włókniste, tj. marihuany

(dowód: protokół użycia testera narkotykowego – k. 170, 173, opinia – k. 360-367, 388-394).

Oskarżony J. N. ma 23 lata. Ma wykształcenie podstawowe. Nie ma zawodu. Utrzymuje się z pracy w sklepie, z której uzyskuje dochód w wysokości ok…. Nie ma majątku większej wartości. Nie ma nikogo na swoim utrzymaniu.

Oskarżony był karany, karę pozbawienia wolności odbywał w okresie od 20 marca 2020 r. do 13 maja 2020 r.

(dane osobowe – k. 121, 535, dane o karalności – k. 109, 151, 185, 234, 343-344, 720-721 ).

Oskarżony A. N. ma 25 lat. Ma wykształcenie podstawowe. Nie ma żadnego zawodu. Utrzymuje się z prac dorywczych, z których uzyskuje dochód w wysokości ok. 2200 zł miesięcznie. Nie ma majątku większej wartości. Jest stanu wolnego, na utrzymaniu ma dziecko. Nie był karany

(dane osobowe – k. 535, 114, dane o karalności – k. 149 ).

Oskarżony J. N. przyznał się do posiadania środków odurzających w dniu 21 marca 2022 r. w pozostałym zakresie przyznał się jedynie do tego, że wyzywał na rodzeństwo, w pozostałym zakresie zarzutom zaprzeczył. Jako przyczynę ewentualnych awantur wskazał nadużywanie alkoholu przez matkę – S. N.. Oskarżony przyznał, że był przeciwny znajomości matki z M. C. (2) ponieważ miał on rozpijać matkę a ponadto według słów W. miał być nieprzypadkowym sprawcą urazu oka u brata. Oskarżony zaprzeczył także aby substancje niedozwolone znalezione w jego piwnicy były jego własnością. Przyznał, że widział, że takie substancje znajdują się w tej piwnicy ale nie wie skąd się wzięły, tym bardziej, że do piwnicy był swobodny dostęp.

Oskarżony A. N. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia, w których podał, że w domu panowała niezgoda - matka miała do niego pretensje o to, że pije alkohol, chociaż sama go nadużywała. Gdy dochodziło do awantury oskarżony przyznał, że „obrywało się” także młodszemu rodzeństwu.

Wyjaśnienia obu oskarżonych w zakresie w jakim wyjaśniali o trudnej sytuacji i relacjach panujących w domu należy uznać za wiarygodne. Znajdują one potwierdzenie w zeznaniach rodzeństwa, świadków S. W., A. M., D. S., funkcjonariusza Policji Ł. W..

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego J. N. jakoby jego zachowania ograniczały się do wyzywania młodszego rodzeństwa. Przeczą temu zeznania M. N. i W. N. – rodzeństwa oskarżonych. Zeznania te są konsekwentne i spójne ze sobą oraz z zeznaniami matki S. N.. Z opinii biegłej psycholog M. C. (3) wynika, iż W. N. ma możliwość prawidłowego dokonywania postrzeżeń oraz ich przekazywania. Biegła uczestniczyła w przesłuchaniu małoletniego, miała możliwość bezpośredniej rozmowy z dzieckiem, obserwacji jego zachowań. Biegła nie wskazywała na konieczność poszerzenia materiału przez przeprowadzenie dodatkowych badań chłopca. Biegła umotywowała swoje wnioski. Dlatego Sąd uznał, iż opinia wydana przez biegłą jest opinią wiarygodną. Zarówno M. jak i W. N. podawali, że raczej nie mówili nikomu o tym, co się dzieje w domu postronnym osobom. M. N. wskazywała, że raz zgłosiła potrzebę interwencji Policji, W. N. również mówił że o tym, co się dzieje u nich w domu wiedziała Policja. Znajduje to odzwierciedlenie w zeznaniach S. N., która w bardzo ograniczonym zakresie informowała osoby przydzielone do pomocy rodzinie o faktycznej sytuacji panującej w domu, odzwierciedlają to również wykazy interwencji policyjnych w miejscu zamieszkania pokrzywdzonych i oskarżonych. Jak wynika z zeznań A. M. oraz D. S., S. N. nie opowiadała szczegółowo o sytuacji rodzinnej. Jako matka była osobą nieporadną. Wprawdzie dbała o dom w zakresie porządku, jednak wykazywała się zupełną nieporadnością i postawami „ucieczkowymi” w zakresie dbałości o finanse, edukacji dzieci, czy polepszenia własnych kompetencji. Znajduje to odzwierciedlenie m.in. w opinii biegłej psycholog, która stwierdziła, iż na moment wydawania opinii W. N. funkcjonuje poniżej swoich możliwości intelektualnych, m. in. z uwagi na środowisko w jakim przebywa. P. potrzebowała pomocy w zapisaniu córki do szkoły ponadpodstawowej.

Mimo to pokrzywdzona S. N. nie wycofała się z zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym, nieznacznie tylko łagodząc opinie na temat zachowania oskarżonych oraz wskazując okresy kiedy faktycznie nie przebywali w domu, co zostało uwzględnione w opisie czynów przypisanych oskarżonym. Należy podkreślić, iż pokrzywdzona nie umniejszała pozytywnych działań oskarżonych, wyraźnie wskazywała, iż młodsze rodzeństwo, w szczególności W. spędzali czas przede wszystkim z J., który faktycznie kiedy pracował to dokładał się do utrzymania domu, od czasu do czasu robił zakupy, czasem też opiekował się najmłodszym bratem, zabierając go do sklepu, kupując mu jakieś przekąski. Potwierdza to również M. N. oraz P. S. i K. P. również wskazywała, iż dzieci nie zawsze były niechętnie nastawione do starszych braci, a jest to ewidentnie związane z nagannymi zachowaniami oskarżonych. W ocenie Sądu pokrzywdzeni również nie wyolbrzymiali zachowań oskarżonych. Świadkowie ci, dopytywani zaprzeczali, aby oskarżeni wynosili rzeczy z domu, sprzedawali je. P. przyznała, iż to ona była autorką korespondencji przedłożonej przez P. S.. Z korespondencji tej wyraźnie wynika, iż oskarżeni podejmowali karalne zachowania zarówno wobec niej jak i wobec pokrzywdzonych M. i W.. Była to odpowiedź na zarzuty, że jest jak to określiła, „wyrodną” matką. Korespondencja ta pierwotnie była kierowana do K. K., który z rodziną N. utrzymywał przyjacielskie kontakty. W realiach niniejszej sprawy, przeciwko wiarygodności zeznań pokrzywdzonych, a co za tym idzie osób, którym pokrzywdzeni opisywali sytuację w rodzinie nie może przemawiać okoliczność, że właściwie nikt nie był świadkiem takich zachowań (poza S. W., która raz słyszała jak A. N. zwrócił się do matki w sposób obraźliwy. Zauważyć należy, iż oskarżeni zdają sobie sprawę z karalności tego typu działań wobec osób najbliższych. Ponadto zachowania te były inicjowane w konkretnych okolicznościach, tzn. gdy któryś z oskarżonych przyszedł do domu, jak się wydawało pokrzywdzonej S. N., pod wpływem środków psychoaktywnych, czy to alkoholu, czy to narkotyków lub, gdy któryś z oskarżonych miał o coś pretensje do matki. Podczas wizyt pracowników Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej zazwyczaj oskarżeni nie byli obecni, pracownicy ci zatem nie mieli okazji, by takie sytuacje zaobserwować. P. S. N. nigdy nie ukrywała, iż jej celem jest doprowadzenie do tego aby oskarżeni wyprowadzili się z domu. Wynika wprost z jej pisemnego zawiadomienia (k. 1). W zawiadomieniu tym znajduje się również uzasadnienie tego żądania, na skutek tego lakonicznego uzasadnienia doszło do wszczęcia postępowania. Jednocześnie zarówno S. N. jak i M. N. upatrują przyczyn takiego zachowania oskarżonych w reakcji na śmierć ojca. Z wyjaśnień oskarżonych oraz z zeznań pozostałych najbliższych osób wynika, iż ojciec był osobą, która sprawiała, że rodzina trzymała się razem, ojciec zapewniał byt rodzinie, w pewnym sensie panował nad uzależnieniem S. N., dawał wszystkim poczucie bezpieczeństwa, a oskarżeni w sposób nieudolny próbowali ojca zastąpić.

Oskarżony J. N. przyznał się do posiadania środków odurzających w dniu 21 marca 2022 r. Wyjaśnienia w tym zakresie nie budzą wątpliwości Sądu w świetle pozostałego, nieosobowego materiału dowodowego.

Oskarżony J. N. zaprzeczył aby miał cokolwiek wspólnego ze znalezionymi w piwnicy zajmowanej przez niego środkami psychoaktywnymi, jednocześnie potwierdził, że dwie wagi elektroniczne znalezione w tej samej piwnicy należały do niego. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie posiadania środków psychoaktywnych. W ocenie Sądu wyjaśnienia w tym zakresie to przyjęta linia obrony oskarżonego. Oskarżony podawał, że jedynie widział, że zatrzymane później rzeczy leżą na stoliku, jednak na tym materiale odnaleziono jego odciski palców. Ślady te nie zostały naniesione w czasie późniejszym, ponieważ oskarżony nie wspomina by dotykał tych przedmiotów, w aktach sprawy brak jest również dowodów wskazujących, iż materiał ten był później okazywany oskarżonemu. Trudno również przyjąć, iż substancje te zostały pozostawione przez przypadkową osobę. Miały one znaczą wartość i nawet gdyby przyjąć wersję oskarżonego, ta przypadkowa osoba nie zostawiałaby tych narkotyków w miejscu ogólnodostępnym, „na widoku” i w ten sposób narażała się na sporą stratę. Wątpliwości Sądu co do wiarygodności wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie wynikają z rozbieżności wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań B. S. co do czasu kiedy się spotkali, ile czasu spędzili tego dnia razem, kiedy przychodzili i wychodzili z tej piwnicy. B. S. początkowo pewny swoich twierdzeń, w konfrontacji z oskarżonym zaczął się z niewiadomych przyczyn z nich wycofywać. Należy zauważyć, iż B. S., który miał do tej piwnicy przyjść z oskarżonym lub nawet przed nim widząc narkotyki na stole nie podjął żadnych działań, nie zadzwonił do oskarżonego z zapytaniem co z tym zrobić, czy wyrzucić, czy schować, czy to należy do niego. Takie zachowanie świadczy o tym, że nie była to sytuacja zaskakująca ani dla świadka ani dla oskarżonego.

Zeznania funkcjonariuszy D. P. oraz M. B. jedynie potwierdziły twierdzenia zawarte w zeznaniach pozostałych funkcjonariuszy, zapisy w dokumentach co do miejsca odnalezienia narkotyków.

Sąd dał wiarę zgromadzonym w sprawie dokumentom, w tym opiniom biegłych ponieważ nie dopatrzył się okoliczności nakazujących zakwestionować ich autentyczność lub rzetelność.

Zgodnie z treścią art. 207 § 1 k.k. karze podlega ten, kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą (…).W uchwale z 9.06.1976 r., VI KZP 13/75, OSNKW 1976/7–8, poz. 86, Sąd Najwyższy przyjął, iż: „Ustawowe określenie «znęca się» oznacza działanie albo zaniechanie, polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego lub dotkliwych cierpień moralnych, powtarzającym się w czasie albo jednorazowym, lecz intensywnym i rozciągniętym w czasie”.

W ocenie Sądu zgromadzony materiał dowodowy pozwala na przypisanie oskarżonym J. N. oraz A. N. zarzucanych im czynów w kształcie opisanym w akcie oskarżenia z modyfikacjami w zakresie okresów popełnienia zarzucanych im czynów.

Oskarżeni działali umyślnie z zamiarem bezpośrednim w stosunku do rodzeństwa i ewentualnym w stosunku do matki spowodowania u pokrzywdzonych krzywdy przede wszystkim psychicznej, poniżenia, ich zaniepokojenia, oraz wywołania wrażenia kontroli ich działań. Sąd przyjął, iż oskarżeni działali umyślnie, gdyż brak jest dowodów na to, iż mieli oni w okresie objętym zarzutem ograniczone lub zniesione możliwości rozpoznania swoich czynów. Od wielu lat tego typu przemocowe zachowania są publicznie, jednoznacznie oceniane jako niedopuszczalne, społeczeństwo jest szeroko informowane o negatywnych skutkach tego typu zachowań. Sąd przyjął, iż oskarżeni działali z zamiarem ewentualnym w stosunku do matki i bezpośrednim w stosunku do rodzeństwa. Niewątpliwie oskarżeni z momentem śmierci ojca zostali postawieni w trudnej sytuacji i chcieli go do pewnego stopnia zastąpić. O ile wobec matki oskarżeni mieli prawo wysuwać zastrzeżenia co do jej spożywania alkoholu, o tyle rodzeństwo w żaden sposób nie prowokowało tych awantur. Należy jednak zauważyć, iż problemy finansowe, nadużywanie alkoholu przez matkę nie są jakimkolwiek usprawiedliwieniem zachowań oskarżonych. Swoim zachowaniem oskarżeni zmuszali pokrzywdzonych do opuszczania mieszkania, czy też u brata W. wywoływali somatyczne objawy stresu (bóle brzucha).

Wymierzając oskarżonemu J. N. karę 5 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 207 § 1 k.k. Sąd miał na uwadze sporą społeczną szkodliwość czynu oskarżonego. Oskarżony swoim zachowaniem praktycznie doprowadził do rozpadu więzi rodzinnych, choć należy zauważyć, iż przyczyniło się do tego również zachowanie drugiego z oskarżonych oraz pokrzywdzonej S. N.. Okolicznością obciążającą jest uprzednia karalność oskarżonego, miernie łagodzącą złożenie wyjaśnień.

Na podstawie art. 41a § 1 k.k., Sąd orzekł wobec oskarżonego J. N. zakaz kontaktowania się w jakikolwiek sposób z pokrzywdzonymi S. N., M. N. i W. N. oraz zakaz zbliżania się do nich na odległość mniejszą niż 50 (pięćdziesiąt) metrów przez okres 2 (dwóch) lat. Orzeczenie tych zakazów było podyktowane stanowiskiem pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych M. i W. rodz. N.. Jak wynika z zeznań M. N. i S. N. nie chcą oni mieć kontaktu z oskarżonym, jest to im niezbędne dla odzyskania równowagi. Na podstawie art. 63 § 3 k.k. na poczet orzeczonych zakazów zalicza okres ich faktycznego stosowania od 18 lipca 2022 r. Na podstawie art. 46 § 2 k.k. Sąd orzekł obowiązek zapłaty przez oskarżonego J. N. na rzecz pokrzywdzonych M. N. i W. N. kwot po 2000 zł oraz na rzecz S. N. 1000 zł tytułem nawiązki.

Wymierzając oskarżonemu A. N. karę siedmiu miesięcy pozbawienia wolności Sąd miał na uwadze, znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu. Jak już wspominano, między innymi zachowanie A. N. doprowadziło do zerwania rodzinnych relacji. Jego zachowanie opisywane było jako zdecydowanie bardziej agresywne, niż brata, który starał się w jakiś sposób przyczynić do utrzymania matki i rodzeństwa. Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu A. N. okres tymczasowego aresztowania od 8 kwietnia 2022 r. od godz. 8:55 do 18 lipca 2022 r. Na podstawie art. 41a § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego A. N. zakaz kontaktowania się w jakikolwiek sposób z pokrzywdzonymi S. N., M. N. i W. N. oraz zakaz zbliżania się do nich na odległość mniejszą niż 50 metrów przez okres 2 lat, z przyczyn opisanych wyżej. Należy podkreślić, iż w chwili obecnej Sąd nie ma żadnych informacji wskazujących, iż oskarżony podjął kroki w celu ustabilizowania swojej sytuacji życiowej, tym bardziej orzeczenie tego typu zakazów jest niezbędne. Na podstawie art. 63 § 3 k.k. na poczet orzeczonych zakazów zalicza okres ich faktycznego stosowania od 18 lipca 2022 r. Na podstawie art. 46 § 2 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego A. N. obowiązek zapłaty na rzecz pokrzywdzonych M. N. i W. N. kwot po 2000 zł oraz na rzecz S. N. 1000 zł tytułem nawiązki. W przypadku obu oskarżonych jest moralnie uzasadnione zadośćuczynienie pokrzywdzonym za doznane krzywdy i cierpienia fizyczne, których doznali małoletni.

W miejsce zarzucanych oskarżonemu J. N. czynów opisanych w punktach II. i III. Sąd uznał oskarżonego J. N. za winnego tego, że działając w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności w dniu 21 marca 2022 r. w K., województwo (...) wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005r o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał środki odurzające o łącznej ilości 1,738 gram netto suszu konopi siewnych innych niż włókniste, popularnie zwanych marihuaną oraz w dniu 7 kwietnia 2022 r. wbrew przepisom ustawy posiadał znaczne ilości substancji psychotropowych o łącznej ilości 34,997 grama netto kryształków, zawierającego w swym składzie 4-C. oraz znaczne ilości środków odurzających o łącznej ilości 30,964 gram netto suszu konopi siewnych innych niż włókniste, tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 62 ust. 1, art. 62 ust. 1 i 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Sąd zmienił kwalifikację prawną czynu zarzucanego oskarżonemu w punkcie III. z uwagi na treść art. 13 § 1 k.k. zgodnie z którym odpowiada za usiłowanie ten, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje. W ocenie Sądu, samo posiadanie środków psychoaktywnych w znacznej ilości, różnego rodzaju, podzielonych na porcje, posiadania wagi elektronicznej niewątpliwie wskazuje, iż środki te nie były przeznaczone na własne potrzeby. Jak wynika z materiału dowodowego, oskarżony nie został zatrzymany przy próbie sprzedaży tych środków, lub choćby przy próbie ustalenia z klientem miejsca sprzedaży, ilości lub ceny. Nie znaleziono również żadnych dowodów wskazujących, iż oskarżony już wcześniej dokonywał sprzedaży tego typu środków. W telefonie oskarżonego nie znaleziono żadnych kontaktów, konwersacji mogących wskazywać na taką działalność oskarżonego, nie znaleziono również żadnych zapisków, notatek dotyczących ewentualnych rozliczeń. Zatem posiadanie przez oskarżonego porcjowanych środków psychoaktywnych, posiadanie wag elektronicznych należy ocenić w kategoriach przygotowania do odpłatnego udzielenia tych środków – art. 16 § 1 k.k. Jednak przygotowanie jest karalne tylko wtedy gdy ustawa tak stanowi. Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii nie przewiduje karalności przygotowania do popełnienia czynu z art. 59 ust. 2. Z tych przyczyn Sąd uznał, iż swoim zachowaniem oskarżony wypełnił znamiona czynów zabronionych opisanych w art. 62 ust. 1 oraz art. 62 ust. 1 i 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Sąd nie podzielił stanowiska obrońcy, wnoszącego o umorzenie postępowania w zakresie czynu opisanego w punkcie II. Sąd nie dopatrzył się przesłanek do takiego umorzenia. Czyn ten nie był nieznacznej społecznej szkodliwości, oskarżony dopuścił się go w warunkach uprzedniej karalności za czyn podobny, w toku toczącego się już przeciwko niemu postępowania o czyn z art. 207 § 1 k.k. oraz w kontekście czynu opisanego w punkcie III aktu oskarżenia nie można uznać, iż zachodzą przesłanki umorzenia postępowania opisane w art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Sąd nie dopatrzy się okoliczności wyłączających winę lub bezprawność czynu oskarżonego. Posiadaczem jest nie tylko ten, kto włada środkiem lub substancją dla siebie, lecz także ten, kto przechowuje je dla kogoś innego [tak: M. K. , w: M. M. (red.), Pozakodeksowe przestępstwa s. 661; M. K., Glosa; J. R., w: A. B.-P., J. H., J. K., H. K. (red.), Problemy, s. 1100– (...)].

Sąd wymierzając oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności miał na uwadze znaczną społeczną szkodliwość czynu oskarżonego. Swoim zachowaniem godził w zdrowie społeczeństwa jako całości oraz w swoje zdrowie. Oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim, co najmniej przechowując te substancje dla innej osoby oraz dla siebie marihuanę znalezioną przy oskarżonym w dniu 21 marca 2022 r. jako okoliczność obciążającą Sąd przyjął uprzednią karalność oskarżonego, w tym za czyn podobny oraz działanie w warunkach art. 91 § 1 k.k. Wymierzając karę w dolnych granicach zagrożenia Sąd miał na uwadze wyniki wywiadu środowiskowego, który jest umiarkowanie pozytywny.

Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa i zarządził zniszczenie dowodów rzeczowych zapisanych pod numerami drz 738-740/22 w wykazie dowodów rzeczowych nr (...). Na podstawie art. 44 § 2 k.k. Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych zapisanych pod numerami drz 742-746/22 w wykazie dowodów rzeczowych nr II/162/22/P.

Na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w miejsce wymierzonych z osobna kar pozbawienia wolności Sąd wymierzył oskarżonemu J. N. karę łączną 1 roku pozbawienia wolności. Z uwagi na zmianę brzmienia art. 86 § 1 k.k. z dniem 24 czerwca 2020 r. oraz dodanie z dniem 1 stycznia 2023 r. do art. 70 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii ustępu 4a Sąd orzekał w oparciu o stan prawny obowiązujący do 24 czerwca 2020 r. Wymierzając karę łączną w dolnej granicy ustawowego zagrożenia, Sąd kierował się treścią art. 85a k.k. Na wymiar tej kary miały wpływ ustalenia wywiadu środowiskowego, z którego wynika, iż oskarżony podejmuje kroki zmierzające do ustabilizowania dotychczasowego trybu życia, wobec oskarżonego nie były podjęte nowe interwencje, nie toczy się nowe postępowanie karne.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu J. N. okres tymczasowego aresztowania od dnia 7 kwietnia 2022 r. od godz. 18.20 do 18 lipca 2022 r. do godz. 15:30.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd obciążył oskarżonych częścią kosztów sądowych, stosownie do ich możliwości finansowych oraz sytuacji ekonomicznej.

sędzia Agnieszka Wachłaczenko