Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 704/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

7.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.

M. P.

1.  w dniu 03 stycznia 2023 r. w K., w związku z pełnieniem obowiązków służbowych używając słów wulgarnych i powszechnie uznanych za obelżywe znieważył funkcjonariuszy policji sierż. sztab. S. T. i st. sierż. D. Z.

tj. o czyn z art. 226 § 1 k.k.

2.  w dniu 03 stycznia 2023 r. w K., prowadził w ruch lądowym pojazd mechaniczny marki B. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości z wynikiem 3,5‰ we krwi

tj. czyn z art. 178 a §1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony M. P. w dniu 3 stycznia 2023 r. kierował na parkingu przy ulicy (...) w K. samochodem marki B. o nr rej. (...). Podczas próby wycofania pojazdu między pojazdami, został zatrzymany do kontroli drogowej.

Funkcjonariusze Komendy Miejskiej Policji w K. sierżant sztabowy S. T. i starszy sierżant D. Z. podczas pełnienia służby w patrolu zmotoryzowanym przy ul. (...) w K., około godziny 7.50 zatrzymali do kontroli pojazd kierowany przez M. P..

Podczas wykonywania czynności oskarżony wykrzykiwał do funkcjonariuszy policji słowa wulgarne i obelżywe. Nadto zachowywał się wobec nich agresywnie w ten sposób, że próbował ich opluć.

Protokół zatrzymania osoby

Zeznania świadka S. T.

Zeznania świadka D. Z.

14-14v

8

102v

109-10

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

103v

Od kierującego pojazdem marki B. wyczuwalna była woń alkoholu. Z uwagi na uniemożliwienie przez oskarżonego przeprowadzenia badania na miejscu, oskarżony został zawieziony do szpitala celem pobrania krwi.

Według sprawozdania z badań pobranej krwi o godz 9.10 wyniósł 3,37 ‰ alkoholu .

Jak wynika z opinii sądowo-lekarskiej oskarżony M. P. w czasie kierowania pojazdem mechanicznym był nietrzeźwy; stężenie alkoholu w jego krwi o godz. 07:50 wynosiło pomiędzy 3,5‰ a 3,64‰.

Protokoły pobierania krwi

Opinia sądowo – lekarska nr 148/23

36-36v

41-41v

M. P. urodził się w (...) roku. Posiada wykształcenie zawodowe. Z zawodu jest mechanikiem, obecnie zatrudnionym w firmie (...) z wynagrodzeniem 3.300,00 zł netto miesięcznie. Kawaler. Bez majątku. Nie karany.

Informacja z K.

96

wyjaśnienia

oskarżonego

103-104

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.

M. P.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

7.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

zeznania świadka S. T.

zeznania świadka D. Z.

protokoły badania pobrania krwi,

opina biegłego sądowego

protokół zatrzymania,

Sąd dał im wiarę i oparł na nich stan faktyczny, albowiem zeznania te były spójne a nadto korespondowały z zebranym w sprawie innym materiałem dowodowym. Świadek składał zeznania w toku postępowania przygotowawczego oraz w trakcie rozprawy głównej przed Sądem. Opisał on w sposób szczegółowy przebieg zdarzenia i okoliczności czynów, jakich dopuścił się oskarżony w dniu 3 stycznia 2023 roku. Sąd uznał, iż należy przyznać zeznaniom świadka przymiot wiarygodności

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka i oparł się na nich przy rekonstrukcji stanu faktycznego w sprawie. Świadek był uczestnikiem świadkiem zdarzenia z udziałem oskarżonego. W sposób spontaniczny i dokładny opisał jego przebieg w tym zachowanie oskarżonego. Sąd nie znalazł podstaw aby odmówić wiarygodności zeznaniom świadka: są spójne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, a także korelują z zeznaniami świadka S. T..

Zgromadzone w niniejszej sprawie dokumenty zostały sporządzone przez uprawnione podmioty i w ramach przysługujących im kompetencji.

Opinia biegłego medyka sądowego jest jasna i pełna a jej wyniki korelują z zbadaniami pobranej krwi i wyjaśnieniami oskarżonego.

Powyższa opinia sądowo - lekarska została sporządzona po przeprowadzonym badaniu, a nadto zgodnie z zasadami sztuki lekarskiej. Uwzględnia ona całokształt istotnych dla badania okoliczności. Sformułowane w niej wnioski są przekonująco uzasadnione przez biegłego. Nie ujawniły się jednocześnie jakiekolwiek wątpliwości czy zastrzeżenia co do kwalifikacji biegłego czy jego rzetelności lub bezstronności.

dokumenty te zostały sporządzone przez uprawnione podmioty w ramach przyznanych im kompetencji

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Oskarżony w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do winy. Podobnie początkowi uczynił przed sądem ale w trakcie rozprawy złożył wyjaśnienia w których przyznał się do obu czynów. Wiarygodność wyjaśnień oskarżonego złożonych przed sądem nie może budzić wątpliwości w świetle sporządzonej opinii przez biegłego sądowego w zakresie stanu trzeźwości oskarżonego w dniu 3 stycznia 2023 r. o godz. 07:50 i dowodów w postaci konsekwentnych i przekonywujących zeznań świadków. Potwierdził, że tego dnia spożywał alkohol w postaci wódki oraz że znieważył funkcjonariuszy policji.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

7.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

M. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W świetle zebranego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego zarówno sprawstwo, jak i wina oskarżonego M. P. w zakresie przypisanych mu przestępstw, nie budziły żadnych wątpliwości. Czyny te są czynami zabronionymi, bezprawnymi i karalnymi. Sąd nie znalazł okoliczności wyłączających winę oskarżonego. Jest on osobą pełnoletnią i poczytalną. Miał pełną możliwość rozpoznania bezprawności czynów i owej bezprawności był świadomy. Dokonując czynów oskarżony działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, sąd wykluczył możliwość zaistnienia któregoś z kontratypów. Oskarżony miał możliwość zachować się w zgodzie z panującym porządkiem prawnym, a jednak nie zrobił tego. Z uwagi na to Sąd uznał oskarżonego za winnego zarzucanych mu czynów. Swoim działaniem oskarżony wypełnił znamiona przestępstw opisanych w art. 226 § 1 k.k. i 178a § 1 k.k.

Zgodnie z art. 226 § 1 k.k. kto znieważa funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Niewątpliwie pokrzywdzeni będąc funkcjonariuszami Komendy Miejskiej Policji w K. wykonywali czynności służbowe w postaci patrolu na terenie miasta K.. Dobrem chronionym jest przede wszystkim szacunek dla instytucji reprezentowanej przez funkcjonariusza publicznego, a także – jako dobro oboczne – godność osobista funkcjonariusza lub osoby do pomocy mu przybranej. Podmiotem przestępstwa może być każdy. Przestępstwo z art. 226 k.k. można popełnić jedynie z winy umyślnej, natomiast ze względu na charakter znamienia "znieważa i poniża" sprawca może działać jedynie z zamiarem bezpośrednim. Oskarżony swoim zachowaniem niewątpliwie działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim, na co wskazują działania przez niego podjęte.

Zgodnie z dyspozycją art.178a § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 października 2023r. kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega grzywnie, ograniczeniu wolności albo pozbawienia wolności do lat 2

Przepis w postaci art. 115 § 16 k.k. stanowi, iż stan nietrzeźwości w rozumieniu tego kodeksu zachodzi, gdy: 1) zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Według art.42 § 2 k.k. sąd orzeka, na okres nie krótszy niż 3 lata, zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa wymienionego w § 1 był w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia określonego w art. 173, art. 174 lub art. 177.

W razie skazania na podstawie art. 178 a § 1 k.k. (...) sąd orzeka świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 na rzecz Funduszu Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 5000 zł (...). Przy czym wysokość tego świadczenia nie może przekroczyć 60 000 złotych (art. 43a § 2 k.k.).

Sąd zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 4 §1 k.k. zastosował przepisy względniejsze dla sprawcy a więc obowiązujące w czasie popełnienia przypisanych czynów

W realiach niniejszej sprawy, zdaniem Sądu, oskarżony działaniem swoim wypełnił znamiona czynu z art. 226 § 1 k.k. Na podstawie zeznań świadków Sąd uznał, że wskazane w zeznaniach tych określenia, jakie oskarżony formułował w stosunku do funkcjonariuszy w związku z wykonywanymi czynnościami w dniu 3 stycznia 2023 r. - bezspornie uznać należy za obelżywe i znieważające. Mają z pewnością wydźwięk pejoratywny, a ich użycie może mieć na celu znieważenie drugiego człowieka. W związku z powyższym Sąd uznał, że oskarżony dopuścił się zniewagi funkcjonariuszy publicznych słowami wulgarnymi i obraźliwymi, które w sposób szczególny godzą w powagę instytucji w ramach której funkcjonariusze wykonywali czynności w ramach przyznanych kompetencji a także naruszają dobra uboczne jakim jest godność osobista funkcjonariuszy.

Pojęcie funkcjonariusza publicznego zostało zdefiniowane w przepisie art. 115 § 13 k.k. punkt 7 przepisu wymienia jako funkcjonariusza publicznego - funkcjonariusz organu powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego. Nie ulega wątpliwości, że zarówno S. T. i D. Z. będąc funkcjonariuszami Komendy Miejskiej Policji w K. mają status funkcjonariusza publicznego. Ponadto znieważenie miało miejsce podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych. Jak podkreśla się w judykaturze, do stwierdzenia powyższego wystarczy, że sprawowana przez funkcjonariusza czy zespół czynności należących do jego kompetencji są motywem działania sprawcy dokonującego znieważenia. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 grudnia 1973 r., Rw 1084/73, OSNKW 1974, Nr 4, poz. 80).

7.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. P.

pkt 1 i 3

pkt 4

Zgromadzone w sprawie dowody, będące przedmiotem analizy i oceny sądu, pozwalały na przypisanie oskarżonemu winy, gdyż w czasie bezprawnego i karalnego zachowania miał możliwość podjęcia decyzji zgodnych z prawem.

Materiał dowodowy pozwolił przypisać oskarżonemu zamiar umyślny ewentualny, co do czynu z art. 178 a §1 k.k. gdyż prowadził pojazd w stanie nietrzeźwości spożywając wcześniej alkohol a więc przewidywał, że w wyniku upływu czasu alkohol nie uległ jeszcze wydaleniu z organizmu i na to się zgodził.

Wymierzona grzywna 200 stawek po 10 złotych każda za czyn z art. 178 a §1 k.k. spełnia cele kary określone w art. 53 k.k. w tym także znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze.

Podobnie sąd uznał winę oskarżonego w zakresie czynu z art. 226 §1 k.k. Czyn ten został popełniony z zamiarem bezpośrednimi, cechował się znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Wymierzona kara 150 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 10 złotych będzie karą właściwą.

Ponadto kary w orzeczonej formie i rozmiarze nie przekraczają stopnia winy. Jako okoliczność łagodzącą sąd potraktował dotychczasową niekaralność. Sąd uznał wymierzenie kary grzywny za trafne, gdyż kara pozbawienia wolności nawet z warunkowym zawieszeniem jej wykonania byłoby niewspółmiernym rozstrzygnięciem przy uwzględnieniu okoliczności popełnionego przestępstwa. Podobnie nietrafnym byłoby również orzeczenie kary ograniczenia wolności, gdyż oskarżony jest zatrudniony.

Ustalony wymiar stawki dziennej grzywny uwzględnia sytuację majątkową, oceniając ją jako dobrą, nadto rodzinną i osobistą oskarżonego i ustalił ją na poziomie 10 złotych. Przy wymiarze kary za okoliczność łagodzącą uznano niekaralność za przestępstwa. Obciążające to znaczny stopień nietrzeźwości i w zakresie czynu z art. 226 §1 k.k. popełnienie go w stanie nietrzeźwości.

Z uwagi na spełnienie warunku do wydania kary łącznej, sąd na zasadzie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. wymierzył łączną karę grzywny 250 stawek po 10 złotych każda. Na jej wymiar miał wpływ odmienny przedmiot ochrony przestępstw za które oskarżony został uznany winnym ich popełnienia.

Orzeczono wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych wszelkich kategorii w strefie ruchu lądowego na okres 3 lat, gdyż oskarżony dopuścił się przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji i prowadził pojazd w stanie nietrzeźwości. Sąd uznał za właściwe orzeczenie tego zakazu w zakresie dotyczący wszelkich pojazdów mechanicznych, gdyż ograniczenie tego zakresu jedynie do pojazdów mechanicznych do których legalnego prowadzenia niezbędne jest prawo jazdy kat. B – aczkolwiek prawnie dopuszczalne – to jednak byłoby zbyt łagodnym rozstrzygnięciem. Sąd uznał, że zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym jest trafne. Wskazać trzeba, że według art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, zabrania się:1)kierowania pojazdem, prowadzenia kolumny pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt osobie w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu. W literaturze przedmiotu wskazuje się, że przepis ten stanowi zasadę bezwzględnej sprawności psychomotorycznej, ujmując ją w formie zakazu bycia w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu ( K.J. Pawelec, Prawo o ruchu drogowym, 2005, cyt. za zbiorem Legalis, Komentarz do art. 45 cyt. ustawy).

Pomimo tego rodzaju zakazu, sankcjonowanego normą prawa karnego materialnego, oskarżony, który nie znajdował się w wyjątkowej sytuacji motywacyjnej, w szczególności stanu wyższej konieczności, zdecydował się na prowadzenie pojazdu z naruszeniem zasady trzeźwości.

pkt 2 i 8

Na podstawie art. 46 §1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego na rzecz pokrzywdzonych funkcjonariuszy publicznych kwoty po 1500 złotych z tytułu zadośćuczynienia za doznana krzywdę, której celem jest również uzmysłowienie oskarżonemu naganności jego zachowania cechującego się jawną pogardą wobec funkcjonariuszy publicznych.

Sąd orzekł także o obligatoryjnym w świetle art. 43a § 2 k.k. świadczeniu w wysokości 5000 złotych na rzecz wskazanego Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

7.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

5-6

Na poczet grzywny i środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów zaliczono okresy zatrzymania oskarżonego w sprawie a także zatrzymania prawa jazdy.

7.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

9

W kosztach sądowych orzeczono w trybie art.626 §1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. w. zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 927,55 zł.

7.Podpis