Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 582/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

I.

A. G.

W dniu 01 lutego 2022r. w K., wbrew przepisom ustawy posiadał znaczną ilość

- substancji psychotropowych w postaci amfetaminy w ilości 61,767 grama netto, stanowiące co najmniej 605-krotną porcję niezbędną do wywołania skutku typowego, charakterystycznego dla działania tej substancji dla osoby przyjmującej po raz pierwszy oraz

- środki odurzające w postaci suszu konopi siewnych innych niż włókniste, popularnie zwanych marihuaną w ilości 2,170 grama netto stanowiące co najmniej 31-krotną porcję niezbędną do wywołania skutku typowego, charakterystycznego dla działania tej substancji dla osoby przyjmującej po raz pierwszy

- tj. o czyn z art. 62 ust. 1 i 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

II.

A. G.

W dniu 01 lutego 2022r. w K. kierował w ruchu lądowym na drodze publicznej samochodem osobowym marki A. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości – I badanie 0,53 mg/l; II badanie – 0,55 mg/l – alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości w sprawie II K 1208/19 i nie stosując się do orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego obowiązującego od 06.07.2019r. do dnia 06.07.2022r. oraz pomimo cofniętych uprawnień do kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi decyzją Prezydenta Miasta K. w sprawie (...).5430.3.25.2021.MP

- tj. o czyn z art. 178a § 4 kk i art. 180a kk w zw. z art. 11 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony w dniu 1 lutego 2022 roku około godziny 14:15 poruszał się pojazdem mechanicznym marki A. (...) o numerach rejestracyjnych (...) w K.. A. G. prowadząc ww. pojazd ul. (...) w K., jadąc w kierunku ul. (...), uderzył w betonową zaporę, która przemieszczając się uszkodziła bramę wjazdową do posesji przy ul. (...), po czym odjechał. Funkcjonariusze Policji zadysponowani na miejsce zdarzenia zauważyli oskarżonego i jego pojazd na wysokości ul. (...).

W trakcie zdarzenia oskarżony posiadał zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego, orzeczony wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 1 czerwca 2020 roku w sprawie o sygn. akt II K 1208/19, który obowiązywał w okresie od dnia 06 lipca 2019r. do dnia 06 lipca 2022r. Nadto w chwili zdarzenia posiadał cofnięte uprawnienia do kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi decyzją Prezydenta Miasta K. w sprawie (...).5430.3.25.2021.MP.

Oskarżony ponadto tego samego dnia posiadał przy sobie substancje psychotropowe w postaci amfetaminy w ilości 61,767 grama netto, stanowiące co najmniej 605-krotną porcję niezbędną do wywołania skutku typowego, charakterystycznego dla działania tej substancji dla osoby przyjmującej po raz pierwszy oraz środki odurzające w postaci suszu konopi siewnych innych niż włókniste, popularnie zwanych marihuaną w ilości 2,170 grama netto stanowiące co najmniej 31-krotną porcję niezbędną do wywołania skutku typowego, charakterystycznego dla działania tej substancji dla osoby przyjmującej po raz pierwszy. Oskarżony dobrowolnie wydał funkcjonariuszom Policji ww. substancje.

Oskarżony został zatrzymany i przebadany na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, z wynikami: I badanie godz. 14:53 – 0,53 mg/l; II badanie godz. 15:16 – 0,55 mg/l – alkoholu w wydychanym powietrzu.

Notatka urzędowa

Protokół przeszukania osoby

Spis i opis rzeczy

Protokół użycia testera narkotykowego

Protokół przeszukania

Protokół oględzin rzeczy

Protokół badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem wzorcowania

Zeznania świadka A. J.

Notatka informacyjna o zdarzeniu drogowym

Decyzja wraz z (...)

Kopia wyroku

Kserokopia mandatu karnego

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Opinia (...)

k. 1, 2

k. 5-6

k. 7, 26

k. 8, 9, 27

k. 10-11, 22-23, 24-25

k. 12, 14, 28-29, 31

k. 15, 16-17, 18

k. 20-21, 202

k. 33

k. 34-35

k. 36

k. 43

k. 48-49, 73-76

k. 52-68

Oskarżony w 2021 roku przebył udar niedokrwienny, po którym występowały powikłania. Leczył się psychiatrycznie.

Jak wynika z opinii sądowo-psychiatrycznej z dnia 25 maja 2024 roku, przeprowadzonej na gruncie niniejszej sprawy m.in. stwierdzono u oskarżonego osobowość o cechach nieprawidłowych dyssocjalnych, pogłębiona organicznie oraz uzależnienie mieszane. Jego aktualny stan psychiczny jest dość dobry i względnie stabilny. W chwili popełnienia czynów, miał on zachowaną zdolność rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem, nie zachodzą przesłanki art. 31 § 1 i § 2 k.k.

Kserokopia opinii

Kserokopia zaświadczenia lekarskiego

Opinia sądowo-psychiatryczna

k. 110-111, 198-200

k. 112, 201

k. 133-142

Oskarżony ma aktualnie 35 lat. Jest kawalerem, posiada jedno małoletnie dziecko, pozostające na jego utrzymaniu. Posiada wykształcenie podstawowe, z zawodu jest kucharzem. Aktualnie prowadzi sklep w K., z dochodem około 5.000-6.000 złotych. Oskarżony jest współwłaścicielem mieszkania własnościowego o powierzchni 60m ² o wartości 400.000 złotych, w K. przy ul. (...), jest współwłaścicielem samochodu osobowego V. (...), rok produkcji 2014 o wartości 40.000 złotych. Leczył się psychiatrycznie.

Oskarżony był uprzednio karany, w tym w szczególności za czyn z art. 178a § 1 k.k., na mocy którego orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego, który obowiązywał w okresie od dnia 06 lipca 2019r. do dnia 06 lipca 2022r., posiadał również cofnięte uprawnienia do kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi decyzją Prezydenta Miasta K. w sprawie (...).5430.3.25.2021.MP. Są nadto w stosunku do niego prowadzone inne postępowania. Oskarżony był również karany za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Kserokopia aktu oskarżenia

Dane osobopoznawcze

Karta karna

Odpis wyroku

k. 38-42

k. 48, 73-75

k. 183-184

k. 195

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

W trakcie postępowania przygotowawczego oskarżony przyznał się do zarzucanego mu czynu w punkcie I częściowo, tj. do samego faktu posiadania, jednak uznał, że nie jest to znaczna ilość. W zakresie punkt II oskarżony również się przyznał i wskazał, iż decydując się na jazdę samochodem był przekonany, że jest już trzeźwy, stracił jednak panowanie nad samochodem. Oskarżony dodał, że dzień wcześniej spożywał alkohol w godzinach wieczornych, jednak nie pamięta ilości spożytego alkoholu.

W trakcie rozprawy głównej A. G. nie był obecny.

Sąd co do zasady dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w szczególności w zakresie przyznania się do zarzucanych mu czynów. Oskarżony podał okoliczności czynów. Uznać jednak należało, iż jego wyjaśnienia w zakresie twierdzeń, iż posiadana przez niego ilość substancji nie była znaczna nie można było dać im wiary. O fakcie, iż ilość substancji jaką posiadał oskarżony jest znaczna, świadczy przede wszystkim opinia biegłego sądowego z zakresu fizykochemii.

Zeznania świadka A. J.

Sąd uznał zeznania świadka za w pełni wiarygodne i oparł na nich stan faktyczny. Świadek jest sąsiadem oskarżonego i wyszedł przed dom chwilę po tym jak oskarżony wjechał w betonową zaporę. Widział oskarżonego stojącego przy swoim pojeździe. Świadek od razu zauważył, iż pojazd jest uszkodzony. Opisał co działo się tuż po zdarzeniu i relację A. G. ze zdarzenia i jego przyczyn.

Zeznania świadka wzajemnie się łączą i zostały przez niego podtrzymane w trakcie rozprawy głównej. Znajdują również odzwierciedlenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Dokumenty/nieosobowy materiał

Sąd jako wiarygodne ocenił znajdujące się w aktach dokumenty, albowiem nie zaistniały jakiekolwiek względy podające w wątpliwość stwierdzoną w nich treść.

W zakresie, w jakim miały one charakter dokumentów urzędowych, nie ujawniły się podstawy do obalenia domniemań legalności. Zostały one sporządzone przez uprawnione podmioty w ramach przysługujących im kompetencji i zgodnie z obowiązującymi przepisami, w przepisanej przez przepisy formie. Nie były one jednocześnie kwestionowane przez którąkolwiek ze stron.

Opinia była niezbędna do ustalenia, czy znalezione u oskarżonego substancje są substancjami psychotropowymi, czy też środkami odurzającymi, w myśl ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Sąd uznał opinię za w pełni wiarygodną, albowiem została ona sporządzona przez osobę dysponującą odpowiednim zasobem wiedzy fachowej. Opinia jest pełna, jasna, niesprzeczna oraz logicznie umotywowana. Strony nie kwestionowały przedmiotowej opinii.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Z powodów wskazanych powyżej.

Zeznania świadka A. W.

Zeznania świadka sąd uznał za wiarygodne, jednak nie oparł na nich stanu faktycznego. Świadek jest partnerką oskarżonego i nie miała wiedzy w przedmiocie niniejszej sprawy.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I-II

A. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony jest sprawcą zarzucanych mu czynów, w punkcie I czynu z art. 62 ust. 1 i 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, natomiast w punkcie II czynu z art. 178a § 4 k.k. i art. 180a k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Czyny te są czynami zabronionymi, bezprawnymi i karalnymi. Sąd nie znalazł okoliczności wyłączających winę oskarżonego. Jest on osobą pełnoletnią i w pełni poczytalną. Miał pełną możliwość rozpoznania bezprawności czynów i owej bezprawności był świadomy. Dokonując czynów oskarżony działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, Sąd wykluczył możliwość zaistnienia któregoś z kontratypów. Oskarżony miał możliwość zachować się w zgodzie z panującym porządkiem prawnym, a jednak nie zrobił tego. Z uwagi na to Sąd uznał oskarżonego za winnego zarzucanych mu czynów.

Słowem wstępu wskazać należało, iż sąd zastosował przepisy ustawy, obowiązujące na dzień popełnienia czynów przez oskarżonego, z uwagi na to, że były one dla niego korzystniejsze, natomiast w myśl art. 4 § 1 k.k. jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.

W zakresie czynu opisanego w punkcie I, wskazać należy, iż w myśl art. 62 ust. 1 ustawy dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1939 z późn. zm.) karze podlega ten, kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10 (ust. 2). W judykaturze słusznie przyjmuje się, że karalny jest każdy wypadek posiadania środka odurzającego lub substancji psychotropowej "wbrew przepisom ustawy", niezależnie od celu tego posiadania, a zatem zarówno w celu dalszej odsprzedaży, udzielenia innej osobie, jak i w celu samodzielnego zażycia, gdy posiadana ilość środka odurzającego lub substancji psychotropowej pozwala na choćby jednorazowe użycie danej substancji, w dawce dla niej charakterystycznej, zdolnej wywołać u człowieka inny niż medyczny skutek (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 grudnia 2009 r., sygn. akt II K 261/09). Znamię czasownikowe „posiadać” należy rozumieć jako faktyczne, choćby krótkotrwałe władztwo nad rzeczą. Jego synonimem jest słowo „mieć”. Można przyjąć, że każde władanie środkiem odurzającym lub substancją psychotropową jest posiadaniem w rozumieniu przepisu art. 62 wyżej wskazanej ustawy (M. Maraszek, Glosa do uchwały składu 7 sędziów SN z dnia 27 stycznia 2011 r., I KZP 24/10, LEX 2011). Wskazane przestępstwo może być popełnione przez każdą osobę, jest to przestępstwo powszechne. Można je popełnić umyślnie, z zamiarem zarówno bezpośrednim, jak i ewentualnym.

Znamieniem kwalifikującym w przypadku występku z art. 62 ust. 2 ustawy jest „znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych”. Odnosząc się do ilości tych środków ustawodawca posłużył się znamieniem nieostrym, wymagającym każdorazowej oceny dokonywanej in concreto przez sąd orzekający. Co ważne, omawiane znamię, mimo nieostrego i ocennego charakteru, nie jest znamieniem interpretowanym zupełnie dowolnie. Kryterium decydującym o uznaniu ilości za znaczną jest ilość porcji konsumpcyjnych, jakie mogą być uzyskane z danej substancji (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 lutego 2017 r., sygn. akt IV KK 19/17, LEX nr 2254800). W doktrynie i orzecznictwie wskazuje się, że kryterium decydującym o tym, czy ilość środków odurzających jest znaczna, nieznaczna czy zwykła są: ich masa wagowa (gramy, kilogramy, tony, ilość porcji), rodzaj środka odurzającego (podział na tzw. twarde i miękkie) i cel przeznaczenia (w celach handlowych, na potrzeby własne)" (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2000 r., sygn. akt II AKa 22/00). "Znaczną ilość" w rozumieniu ww. ustawy może być uznana już taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych. (Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 23 lutego 2017 r. IV KK 19/17).

Mając na uwadze ustalony stan faktyczny w ocenie Sądu oskarżony zrealizował wszystkie znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 i 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Nie ma bowiem wątpliwości, że środki, które posiadał oskarżony tj. amfetamina – jest substancją psychotropową oraz susz konopi siewnych innych niż włókniste – jest środkiem odurzającym, w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, co potwierdziła opinia biegłych. Jak już wskazano powyżej, każde władanie środkiem odurzającym lub substancją psychotropową jest posiadaniem w rozumieniu przepisu art. 62 ustawy dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Niewątpliwie substancje i środki znalezione przy oskarżonym były w jego posiadaniu, ponadto jak sam przyznał były jego własnością. Co więcej zachowanie oskarżonego należy ocenić jako działanie umyślne. Wiedział czym są posiadane przez niego substancje, zdawał sobie sprawę z charakteru i specyfiki posiadanych substancji i wskazał, że faktycznie je posiadał (nie zgadzał się jedynie z faktem, iż jest to znaczna ilość), przez co niewątpliwym jest, że oskarżony zrealizował powyższe znamiona przedmiotowe w zamiarze bezpośrednim.

Wskazać również należy, iż posiadanie przez oskarżonego substancji psychotropowych w postaci amfetaminy w ilości 61,767 grama netto oraz środków odurzających w postaci suszu konopi siewnych innych niż włókniste, popularnie zwanych marihuaną w ilości 2,170 grama netto wypełnia znamię "znacznej ilości". Nie ulega wątpliwości, że ilość substancji psychotropowych i środków odurzających, posiadana przez oskarżonego mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych. W związku z powyższym oskarżonemu przypisano dokonanie czynu z art. 62 ust. 1 i 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Sąd uznał, iż stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu jest znaczny, bowiem oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, na co wskazują podejmowane przez niego czynności. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu Sąd miał również na względzie ilość posiadanych narkotyków, co wskazuje na fakt, iż oskarżony nie jest sprawcą przypadkowym.

W zakresie drugiego z zarzucanych oskarżonemu czynów, tj. czynu z art. 178a § 4 k.k. i art. 180a k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., wskazać należy iż przepis art. 178a § 1 k.k. penalizuje zachowanie sprawcy polegające na prowadzeniu pojazdu w ruchu lądowym, wodnym lub powietrz, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym jest każdy pojazd drogowy lub szynowy napędzany umieszczonym na nim silnikiem, maszyna samobieżna oraz motorower, przy czym podkreśla się, że pojemność skokowa silnika powinna przekraczać 50 cm(3) (wyrok SN z 4.02.1993 r., III KRN 254/92, LEX nr 21044, z glosą R.A. S., OSP 1993/10, poz. 198, s. 492–465, J. L. [w:] Kodeks karny. Komentarz, wyd. III, red. V. W., W. 2020, art. 178(a). Prowadzenie pojazdu może mieć miejsce tylko wówczas, gdy pojazd się przemieszcza, i polega na kontrolowaniu kierunku jego ruchu, a także prędkości (zob. wyrok SO w Kielcach z 10.12.2013 r., IX Ka 1523/13, LEX nr 1717640). Prowadzenie pojazdu oznacza przebywanie w pojeździe albo na pojeździe i nadawanie mu określonego kierunku ruchu zgodnie z jego konstrukcją i przeznaczeniem(tak J. L. [w:] Kodeks karny. Komentarz, wyd. III, red. V. W., W. 2020, art. 178(a). Stan nietrzeźwości w rozumieniu przepisów kodeksu karnego zachodzi, gdy: zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość (art. 115 § 16 k.k.). Przepis art. 178 a § 4 k.k. wprowadza typ kwalifikowany przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. Okolicznością kwalifikującą jest między innymi wcześniejsze prawomocne skazanie w warunkach art. 178a § 1 k.k., a także popełnienie czynu w czasie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo.

Z poczynionych przez sąd ustaleń faktycznych wynika, iż oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w strefie ruchu lądowego w postaci samochodu osobowego marki A. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości; przeprowadzone u oskarżonego badanie dało wyniki: I badanie 0,53 mg/l; II badanie – 0,55 mg/l – alkoholu w wydychanym powietrzu. Oskarżony był skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 1 czerwca 2020 roku w sprawie o sygn. akt II K 1208/19 za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k., w dacie czynu obowiązywał tez wobec oskarżonego orzeczony wcześniejszym wyrokiem zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego, orzeczony w związku ze skazaniem za przestępstwo. Działaniem swym oskarżony wyczerpał zatem znamiona czynu z art. 178a § 4 kk.

Ponadto odpowiedzialności karnej za czyn z art. 180a k.k. podlega ten, kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu, prowadzi pojazd mechaniczny, nie stosując się do decyzji właściwego organu o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami. Przestępstwo z art. 180a k.k. można popełnić tylko umyślnie w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym. Dobrem chronionym jest bezpieczeństwo w komunikacji zagrożone przez niebezpiecznych prowadzących pojazd mechaniczny, w aspekcie eliminowania z ruchu osób, którym cofnięte zostały uprawnienia do kierowania pojazdami. Czyn zabroniony z art. 180a ma charakter powszechny (przestępstwo indywidualne co do czynu). Jego znamiona zostają zrealizowane wówczas, gdy wobec sprawcy wydano decyzję o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami. Cofnięcie uprawnień może nastąpić w drodze administracyjnej. W myśl art. 103 ustawy z 5.01.2011 r. o kierujących pojazdami (tekst jedn.: Dz.U. z 2021 r. poz. 1212 ze zm.) starosta wydaje decyzję administracyjną o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami w przypadku stwierdzenia braku zdolności do kierowania pojazdem, naruszenia przez kierującego przepisów oraz orzeczenia sądu.

Niewątpliwie na gruncie niniejszej sprawy oskarżony wypełnił również znamiona czynu z art. 180a k.k. albowiem w chwili kierowania pojazdem mechanicznym w dniu 1 lutego 2022 roku miał cofnięte uprawnienia do kierowania pojazdami na mocy decyzji Prezydenta Miasta K. w sprawie (...).5430.3.25.2021.MP z dnia 18 lutego 2021 roku. Oskarżony mając wiedzę o cofniętych uprawnieniach nie zastosował się do decyzji organu o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami.

Zgodnie z art. 11 § 2 k.k. jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Na gruncie niniejszej sprawy miał zastosowanie ww. przepis, albowiem swoim działaniem oskarżony wypełnił znamiona czynu z art. 178a § 4 k.k. i art. 180a k.k.

Analizując stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu, sąd wziął pod uwagę kwantyfikatory określone w art. 115 § 2 k.k. W ocenie Sądu społeczna szkodliwość czynu popełnionego przez oskarżonego w punkcie II jest znaczna. Dokonując tej oceny Sąd wziął pod uwagę, iż oskarżony czynem swym godził w dobro prawne jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji. Sąd miał na uwadze również postać zamiaru; oskarżony działał umyślnie, miał świadomość znajdowania się w stanie nietrzeźwości, jak również zapadłym wobec niego wcześniej wyroku oraz decyzji wydanej przez Prezydenta Miasta K. i obowiązujących zakazów prowadzenia pojazdu, mimo to zdecydował się prowadzić pojazd mechaniczny.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. G.

1

1

Uwzględniając realizację przez oskarżonego znamion przedmiotowych i podmiotowych przestępstwa z art. 62 ust. 1 i 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, biorąc pod uwagę treść art. 4 § 1 k.k. oskarżonemu za powyższy czyn groziła kara pozbawienia wolności od roku do lat 10.

Mając na uwadze powyżej wskazane okoliczności wraz ze znacznym stopniem społecznej szkodliwości czynu, znacznym stopniem zawinienia i w korelacji z dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 k.k., sąd wymierzył oskarżonemu A. G. za przypisany mu czyn karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Przemawia za tym analiza przesłanek przedmiotowych i podmiotowych, a także stopień społecznej szkodliwości czynu i stopień zawinienia. Sąd wziął również pod uwagę postać zamiaru i motywację sprawcy tj. działanie w zamiarze bezpośrednim, okoliczności popełnienia czynu, a także fakt, iż oskarżony był uprzednio karany. Dotychczasowa postawa oskarżonego wskazuje, iż popełniony czyn nie stanowi incydentu w jego życiu. Jest on zatem sprawcą niepoprawnym. Na korzyść oskarżonego przemawiało jedynie jego przyznanie się do winy, nie należało jednak przypisywać nadmiernej wartości powyższemu z uwagi na pozostałe okoliczności.

Stosownie do art. 53 k.k. sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Nadto, wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, zwłaszcza w razie popełnienia przestępstwa na szkodę osoby nieporadnej ze względu na wiek lub stan zdrowia, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.

W ocenie Sądu tylko bezwzględna kara pozbawienia wolności jest w stanie zapobiec powrotowi do przestępstwa. Kara w orzeczonym wymiarze będzie karą adekwatną i spełni swoje cele. Sąd uznał, że tak ukształtowana kara wymierzona oskarżonemu spełni wobec niego cele zapobiegawcze i wychowawcze, a także cele prewencji generalnej oraz kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, jest ona także adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i winy oskarżonego.

A. G.

2

2

Za popełnienie przypisanego oskarżonemu w punkcie drugim czynu, możliwe było na podstawie art. 178a § 4 k.k. wymierzenie kary pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę jako okoliczność obciążającą uprzednią karalność oskarżonego, w tym za przestępstwo kwalifikowane z art. 178a § 1 k.k. Sąd nie dopatrzył się jednocześnie szczególnych okoliczności łagodzących, poza przyznaniem się oskarżonego do winy. Ponadto sąd miał na uwadze stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, które ocenił jako znaczne. Sąd uwzględnił, iż oskarżony godził w dobro prawne, jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji.

Mając powyższe na uwadze sąd kierując się określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. dyrektywami wymiaru kary sąd wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie sądu orzeczona kara jest sprawiedliwa i słuszna w odczuciu społecznym, spełniając tym samym wymogi prewencji generalnej, jak również stanowi zasłużoną dolegliwość, jaka spotyka sprawcę za naruszenie pozostających pod ochroną dóbr. Sąd uznał, że takie ukształtowanie kary wymierzonej oskarżonemu spełni wobec niego cele zapobiegawcze i wychowawcze, jest ono także adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości czynu i winy oskarżonego.

A. G.

3

1-2

Art. 85 § 1 k.k. stanowi, że jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. W niniejszej sprawie zachodziły przesłanki do wymierzenia kary łącznej: oskarżony popełnił dwa czyny – przypisane mu w punktach 1-2 wyroku, za które wymierzono kary podlegające łączeniu – kary pozbawienia wolności.

Wymierzając karę łączną sąd powinien rozważyć przede wszystkim, czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono kary, istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak (wyrok SN z dnia 15 maja 1990 r., IV KR 80/90, LEX nr 479159). Na gruncie niniejszej sprawy związek ten bezsprzecznie istnieje. Oskarżony popełnił dwa przestępstwa, jest zatem ścisły związek podmiotowy. Sąd miał też na uwadze to, iż kara łączna musi być orzeczona w takim wymiarze, aby spełniała cele indywidualnego oddziaływania. W ocenie sądu karą zasłużoną i celową w realiach niniejszej sprawy jest kara 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Takie orzeczenie o karze jest adekwatnym dla osiągnięcia wobec oskarżonego wychowawczych i zapobiegawczych celów kary, uwzględnia również bliskość związków podmiotowo - przedmiotowych.

A. G.

4

2

Zgodnie z art. 42 § 3 k.k. sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio w razie popełnienia przestępstwa określonego w art. 178a § 4 lub jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa określonego w art. 173, którego następstwem jest śmierć innej osoby lub ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, albo w czasie popełnienia przestępstwa określonego w art. 177 § 2 lub art. 355 § 2 był w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia, lub po takim zdarzeniu, a przed poddaniem go przez uprawniony organ badaniu w celu ustalenia zawartości alkoholu lub środka odurzającego w organizmie, spożywał alkohol lub zażywał środek odurzający, chyba że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami.

Oskarżony został ponownie skazany w warunkach określonych w § 3 art. 42 k.k., był już bowiem skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 1 czerwca 2020 roku w sprawie o sygn. akt II K 1208/19 za czyn z art. 178a § 1 k.k. Powyższe uzasadniało orzeczenie o dożywotnim zakazie prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

A. G.

5

2

W razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a § 4 k.k. sąd orzeka świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 10.000 złotych (art. 43a § 2 k.k., w uprzednim stanie prawnym). Zatem w sprawie niniejszej sąd był zobligowany do orzeczenia od oskarżonego świadczenia pieniężnego, które orzekł w kwocie minimalnej.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. G.

6

1

Na mocy art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek i zarządził zniszczenie dowodów rzeczowym w postaci:

- zwitka folii z zawartością substancji koloru białego o wadze 80,00g brutto (po badaniach: substancja psychotropowa o masie 53,965g netto),

- zwitek foliowy z zawartością zbrylonej substancji koloru białego o wadze 8,6g brutto (po badaniach: substancja psychotropowa o masie 7,578g netto),

- skręt z zawartością suszu roślinnego o wadze 1,2g brutto (po badaniach: środek odurzający marihuana o masie netto 0,704g netto)

- zwitka foliowego z zawartością suszu roślinnego o wadze 2,3g brutto (po badaniach: środek odurzający marihuana o masie 0,964g netto)

przechowywanych w magazynie (...) w K. pod poz. Drz. 604-607/22

W niniejszej sprawie orzeczenie przepadku było obligatoryjne.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7

Z uwagi na wynik procesu, tj. uznanie winy oskarżonego, na podstawie art. 627 k.p.k. sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.636,78 złotych tytułem kosztów sądowych. Brak było podstaw do zwolnienia oskarżonego od konieczności uiszczenia poniesionych w przedmiotowym postępowaniu kosztów, na które składają się koszty postępowania przygotowawczego w wysokości 240,00 złotych, koszty opinii sądowo-psychiatrycznej przeprowadzonej w trakcie rozprawy głównej, w wysokości 1.076,78 złotych oraz opłata od wymierzonej kary w wysokości 300,00 złotych i zryczałtowane wydatki związane z doręczeniami w wysokości 20,00 złotych.

Podpis

sędzia Joanna Urbańska – Czarnasiak