Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 448/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. Ż.

w dniu 09 stycznia 2023 roku w miejscowości R., gm. Ż., woj. (...), kierował po drodze publicznej w strefie ruchu lądowego samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości z pomiarem 0,82 ‰ alkoholu w wydychanym powietrzu, a nadto w tym samym miejscu i czasie kierował pojazdem mechanicznym pomimo orzeczonego prawomocnym wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 6 października 2022 roku, sygn. II W 1012/22 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 miesięcy, obowiązującego od dnia 02 listopada 2022 roku oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 25 listopada 2022 roku, sygn. II W 1141/22 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 miesięcy, obowiązującego od dnia 22 grudnia 2022 roku,

- tj. czyn z art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.W dniu 9 stycznia 2023r. oskarżony P. Ż. między godziną 12:00 – 13:00 spożywał alkohol w postaci ok. 125 ml wódki. W trakcie ani później nic nie jadł. Ok. godz. 18:30 czując się dobrze wsiadł do swojego samochodu m-ki O. nr rej. (...). Prowadził pojazd z miejscowości K. do msc. B.. Pasażerkami jego pojazdu były S. M. i A. M.. W msc. R. ok. godz. 19:00 oskarżony spowodował kolizję – uderzył w tył pojazdu prowadzonego przez M. P., który zatrzymał się na skrzyżowaniu z uwagi na nadawane przez sygnalizator świetlny światło koloru czerwonego. W trakcie prowadzenia pojazdu ani bezpośrednio po zaistnieniu kolizji oskarżony nie spożywał alkoholu. Na miejsce zdarzenia wezwano służby, w tym pogotowie (...). W wyniku zdarzenia obrażeń ciała doznała S. M. oraz oskarżony. Uczestników zdarzenia-kierujących poddano badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. U oskarżonego P. Ż. stwierdzono o godz. 19:26 0,27 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, o godz. 19:43 0,27 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Od oskarżonego pobrano również próbki krwi do badań na zawartość alkoholu. W próbce krwi pobranej od oskarżonego o godz. 21:05 stwierdzono zawartość 0,48 promila alkoholu etylowego, w próbce krwi pobranej od oskarżonego o godz. 21:35 stwierdzono zawartość 0,40 promila alkoholu etylowego, a w próbce krwi pobranej od oskarżonego o godz. 22:05 stwierdzono zawartość 0,31 promila alkoholu etylowego.

2. Zgodnie z opinią biegłego sądowego P. Ż. zgodnie z uzyskanymi wynikami badań krwi i wydychanego powietrza w czasie kierowania samochodem w dniu 9.01.2023r. nie mógł być i z całą pewnością nie był trzeźwy, znajdował się w stanie nietrzeźwości. Około godz. 18:50-19:10 stężenie alkoholu w jego krwi wynosiło orientacyjnie 0,86-0,82 promila.

3. W dniu zdarzenia oskarżonego obowiązywały zakazy prowadzenia pojazdów wszelkich pojazdów mechanicznych – zakaz orzeczony prawomocnym wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 6 października 2022 roku, sygn. II W 1012/22 na okres 6 miesięcy, obowiązujący od dnia 02 listopada 2022 roku oraz zakaz orzeczony prawomocnym wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 25 listopada 2022 roku, sygn. II W 1141/22 na okres 6 miesięcy, obowiązujący od dnia 22 grudnia 2022 roku. Obowiązywania ww. zakazów oskarżony w chwili czynu był świadomy. Nadto wówczas także co najmniej miał wiedzę o toczącym się przeciwko niemu postępowaniu również dotyczącym naruszenia ww. zakazów przed Sądem Rejonowym w Koninie pod sygn. akt II K 1353/22.

4. Za spowodowanie zdarzenia drogowego w dniu 9.01.2023r. w msc. R., niekorzystanie w chwili zdarzenia z pasów bezpieczeństw i przewożenie pasażera niekorzystającego z pasów bezpieczeństwa na oskarżonego nałożono mandaty karne.

5. Oskarżony P. Ż. ma 26 lat. Posiada wykształcenie gimnazjalne, z zawodu monter robót wykończeniowych w budownictwie. Kawaler, nieposiadający nikogo na utrzymaniu. Utrzymujący się z prac dorywczych z dochodem ok. 2500 zł netto miesięcznie. Bez majątku większej wartości. Nieleczony psychiatrycznie. Uprzednio karany za przestępstwa i wykroczenia drogowe.

notatka urzędowa

protokół badania stanu trzeźwości

świadectwo wzorcowania

protokół oględzin

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania świadka M. P.

sprawozdanie z badań + protokół pobierania krwi

opinia sądowo-lekarska

zeznania świadka S. M.

dokumentacja medyczna

zeznania świadka A. M.

opinia biegłego sądowego

pismo z zał.

wydruk

k. 1, 2v, 14, 31, 69

k. 3

k. 4

k. 7-8, 9-10, 11-13

k. 28

k. 55v

k. 58-68

k. 73

k. 78v

k. 80-82

k. 101v

k.83-84

k. 35-37, 45-49

k. 38-39

k. 42, 43

k. 32, 33, 34, 79

k. 97, 111

k. 131, 142

k. 17

k. 19

k. 20

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania świadków

nieosobowy materiał dowodowy

Oskarżony P. Ż. początkowo w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do zarzucanego mu czynu, wyjaśniając, że alkohol spożywał w dniu zdarzenia w godzinach 12-13 w ilości ok. 125 ml wódki, jednocześnie nie spożywał w tym czasie ani później żadnego posiłku. Ok. 18:30 czując się dobrze wsiadł wraz z koleżankami do swojego pojazdu i prowadził pojazd z miejscowości K. do msc. B.. Zaakcentował, iż wsiadając do auta nie podejrzewał, że może znajdować się w stanie nietrzeźwości oraz wiedział, że posiada aktywne zakazy prowadzenia pojazdów wydane przez SR Konin za popełnione wykroczenia. Wskazał, iż wiedział, że nie powinien wówczas kierować pojazdem i żałuje tego co się wydarzyło. Na późniejszym etapie postępowania przygotowawczego, będąc przesłuchany w obecności obrońcy, zmienił swoje oświadczenia w ten sposób, iż nie przyznał się do zarzucanego mu czynu w całej rozciągłości i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Sąd uznał pierwsze wyjaśnienia oskarżonego jako wiarygodne albowiem odzwierciedlają ustalony w sprawie stan faktyczny i korespondują z zebranymi w sprawie dowodami z dokumentów i osobowymi źródłami dowodowymi. Trudno jest w sposób jednoznaczny wskazać, czy są one prawdziwe w zakresie ilości spożytego w dniu 9.01.2023r. ok. godz. 12-13 alkoholu, niemniej jednak najistotniejsza w tym zakresie w przedmiotowej sprawie jest kwestia stanu nietrzeźwości oskarżonego w chwili zdarzenia, ustalona za pomocą sprawnych urządzeń służących do pomiaru alkoholu w wydychanym powietrzu, nadto zweryfikowana badaniami zawartości alkoholu we krwi. Wyniki te nie była kwestionowane przez oskarżonego. Nie mają przy tym żadnego znaczenia tłumaczenia oskarżonego, że tego dnia czuł się dobrze i nie podejrzewał, że może się znajdować w stanie nietrzeźwości. Fakt przewożenia pasażerów i spowodowania niebezpieczeństwa w ruchu drogowym skutkujących obrażeniami ciała osób oddziaływał także jedynie obciążająco, w związku z czym uznać należy, że stworzenie zagrożenie oskarżonego przez oskarżonego w ruchu drogowym w realiach niniejszej sprawy urzeczywistniło się.

Sąd oparł się na zeznaniach świadków - uczestników zdarzenia drogowego spowodowanego przez oskarżonego w dniu 9.01.2023r. tj. M. P. oraz pasażerów oskarżonego S. M. oraz A. M.. Świadkowie ci w sposób rzetelny i obiektywny przedstawili okoliczności zdarzenia. Wykluczyli aby oskarżony bezpośrednio przed zdarzeniem i przeprowadzonym badaniem spożywał alkohol. Pasażerki oskarżonego akcentowały swój szok i emocje wynikające ze zdarzenia i doznanych obrażeń, a także swoje oburzenie faktem ówczesnego prowadzenia przez oskarżonego pojazdu w stanie nietrzeźwości, co do którego w trakcie jazdy nie miały wiedzy. Ich zeznania były przy tym spójne, logiczne i konsekwentne na każdym etapie postępowania.

Za wiarygodne należało uznać także zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie sądu wątpliwości, nie była kwestionowana. Ponadto nie budziła wątpliwości także sprawność urządzenia, za pomocą którego dokonywano pomiaru zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, gdyż posiadało ono ważne świadectwo legalizacji, a badania krwi zostały przeprowadzone przez specjalistyczne laboratorium. Sąd oparł się także na sporządzonych w sprawie opiniach biegłych – w zakresie obrażeń ciała S. M. jedynie pobocznie albowiem nie odnosiła się ona co do meritum sprawy, za kluczową uznając opinię biegłej sądowej I. W. w zakresie stwierdzenia stanu nietrzeźwości oskarżonego. Opinia ta była pełna, jasna i niewykazująca sprzeczności, dlatego Sąd w pełni się na niej oparł przyjmując wartość stężenia alkoholu we krwi najbardziej korzystną dla oskarżonego. Za kluczowe dla rozstrzygnięcia uznano także odpisy orzeczeń wskazujące na fakt i czasookres obowiązywania wobec oskarżonego zakazów prowadzenia pojazdów.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

P. Ż.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Artykuł 178a § 1 k.k. penalizuje czyn polegający na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających. Zgodnie z art. 115 § 16 k. k. człowiek znajduje się w stanie nietrzeźwości, gdy zawartość alkoholu w jego krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego te wartość, lub gdy zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg , albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Występek przewidziany w art. 178a § 1 k. k. jest przestępstwem formalnym, które może nastąpić bez względu na to czy zaistniał jakikolwiek skutek. Stronę podmiotową tego występku stanowi umyślność.

Oskarżony P. Ż. wypełnił swoim zachowaniem przedmiotową stronę występku z art. 178a § 1 k. k., gdyż w dniu 9 stycznia 2023 roku w miejscowości R. kierował pojazdem mechanicznym tj. samochodem osobowym m-ki O. po drodze publicznej w strefie ruchu lądowego będąc w stanie nietrzeźwości. Oskarżony jako dorosły mężczyzna, miał pełną świadomość, iż po spożyciu określonej ilości alkoholu wysokoprocentowego kilka godzin wcześniej może znajdować się w stanie nietrzeźwości. Analiza dowodów zebranych w sprawie wskazuje, iż oskarżony działał umyślnie z zamiarem ewentualnym, gdyż zdając sobie sprawę, że może znajdować się w stanie nietrzeźwości, przewidywał możliwość popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i godził się na to.

Opisanym w sekcji 1.1.1 działaniem oskarżony wypełnił również znamiona przestępstwa określonego w art. 244 k.k. Przestępstwo to jest przestępstwem indywidualnym albowiem podmiotem przestępstwa mogą być jedynie osoby, których dotyczą zakazy lub nakazy wymienione w treści przepisu, w tym orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów.

Przepis art. 244 k.k. penalizuje zachowania polegające na niepodporządkowaniu się orzeczeniom wydanym przez sąd. Celem wprowadzenia regulacji było wymuszenie obowiązku respektowania orzeczeń sądowych, co za tym idzie pełni on funkcję zapewniającą poszanowanie powagi sądu oraz wydanych przez sądy orzeczeń (tak też Konarska-Wrzosek Violetta (red.), Kodeks karny. Komentarz, wyd. II, komentarz do art. 244 k.k.).

Wskazany występek popełnić można wyłącznie umyślnie - działając z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym. Z okoliczności niniejszej sprawy wynika, iż oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, mając świadomość, iż w dacie czynu obowiązują go orzeczone wobec niego zakazy prowadzenia pojazdów i wiedząc, że prowadząc pojazd mechaniczny narusza obowiązujące przepisy, na co sam wskazywał w swoich wyjaśnieniach. Swoim zachowaniem oskarżony naruszył zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczony wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Koninie w sprawie o sygn. akt II W 1012/22 oraz zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczony wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Koninie w sprawie o sygn. akt II W 1141/22.

Względem oskarżonego zastosowano przepis art. 11 § 2 kk mówiący, iż jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.

Sąd uznał stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu za znaczny. Swoim zachowaniem oskarżony wyrządził szkodę – stan nietrzeźwości zapewne miał istotne znaczenia w spowodowaniu przez niego kolizji drogowej w wyniku której obrażeń ciała doznała inna osoba, jak i sam oskarżony. Jako najbardziej naganną należało ocenić zamiar i motywację oskarżonego, który z zamiarem bezpośrednim łamał obowiązujące przepisy, wyłącznie dla swojej wygody, nadto narażając na niebezpieczeństwo inne osoby, w tym pasażerów prowadzonego przez niego pojazdu. Oskarżony nie działał z przyczyn, które zasługiwałyby na szczególne uwzględnienie. Podjął on najwygodniejszą dla siebie decyzję i wsiadł do samochodu, którym kierować nie powinien, czego miał świadomość w związku z obowiązywaniem ww. zakazów. Oskarżony jest wobec siebie bezkrytyczny. Analizując stopień społecznej szkodliwości czynu sąd wziął pod uwagę kwantyfikatory określone w art. 115 § 2 k.k. Sąd wziął pod uwagę, iż oskarżony naruszył dobro w postaci bezpieczeństwa w komunikacji i wymiaru sprawiedliwości, co w kontekście dotychczasowej wielokrotnej karalności oskarżonego jest znamienne i dodatkowo świadczy o wyjątkowo lekceważącym podejściu oskarżonego do obowiązujących norm prawnych, co tym bardziej stanowi argument za co najmniej czasowym wyeliminowaniem go z grona osób prowadzących pojazdy wszelkich kategorii i wymierzeniem kary odpowiednio uwzględniającej ww. okoliczności.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, będący przedmiotem analizy i oceny sądu, pozwala na przypisanie oskarżonemu winy, gdyż w czasie swojego bezprawnego i karalnego zachowania, mając możliwość podjęcia decyzji zgodnej z wymogami prawa, nie dał posłuchu normie prawnej.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. Ż.

pkt 1,3, 4

Przypisany oskarżonemu czyn kwalifikowany z art. 178a § 1 k.k. zagrożony jest karą grzywny, ograniczenia wolności i karą pozbawienia wolności do 2 lat .

Za popełnienie przypisanego oskarżonemu czynu na podstawie art. 244 kk w zw. z art. 11 § 3 kk możliwe było wymierzenie mu kary pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. Jednak przy zastosowaniu art. 37a § 1 k.k. - mówiącego, iż jeżeli przestępstwo jest zagrożone tylko karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, a wymierzona za nie kara pozbawienia wolności nie byłaby surowsza od roku, sąd może zamiast tej kary orzec karę ograniczenia wolności nie niższą od 4 miesięcy albo grzywnę nie niższą od 150 stawek dziennych, w szczególności jeżeli równocześnie orzeka środek karny, środek kompensacyjny lub przepadek – możliwym było wymierzenie oskarżonemu rodzajowo łagodniejszej kary.

Mając powyższe na uwadze, kierując się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 k. k., uwzględniając stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie. Sąd uznał, iż kara grzywna byłaby w niniejszej sprawie nieadekwatna, co wzmacnia fakt uprzedniego braku prawidłowego oddziaływania tego typu kary wymierzanej oskarżonemu w innych sprawach i jego powrót na drogę popełniania przestępstw.

Przy wymiarze kary Sąd nie znalazł szczególnych okoliczności łagodzących. W ocenie dyrektywy wymiaru kary z art. 53 k.k. w tym znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu wynikający z przedmiotu ochrony. W ocenie Sądu takie ukształtowanie kary wymierzonej oskarżonemu spełni wobec niego cele zapobiegawcze i wychowawcze, a także cele prewencji generalnej oraz kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Wśród okoliczności obciążających wymienić należy uprzednią karalność oskarżonego, w tym za przestępstwo podobne. Za okoliczność obciążającą przyjąć należy również charakter działania oskarżonego, który działał z całkowitym brakiem poszanowania dla obowiązujących norm prawnych.

Z uwagi na fakt, iż oskarżony dopuścił się przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, prowadząc pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości, sąd na podstawie art. 42 § 2 k. k. orzekł w stosunku do P. Ż. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w stresie ruchu lądowego na okres 3 lat, co było możliwe uwzględniając treść art. 11 § 3 k.k. (mimo wymierzeniu oskarżonemu kary na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą tj. art. 244 k.k., nie stało to na przeszkodzie orzeczeniu innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów). Nadmienić należy, iż okres wymierzonego zakazu jest okresem minimalnym, bowiem w myśl wyżej cytowanego przepisu sąd orzeka, na okres nie krótszy niż 3 lata, zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji popełni to przestępstwo w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających. Ustalając minimalny okres trwania orzeczonego zakazu sąd wziął pod uwagę stan nietrzeźwości oskarżonego, który nie był znaczny.

Wobec popełnienia przez oskarżonego przestępstwa z art. 178a § 1 kk i art. 244 k.k.. sąd zobligowany był również w myśl przepisu art. 43a § 2 kk orzec od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w wysokości od 5.000,00 złotych do 60.000,00 złotych. Zasądzając w przedmiotowym wyroku świadczenie pieniężne w minimalnej kwocie 5000,00 złotych Sąd kierował się stanem nietrzeźwości oskarżonego i jego obecną sytuacją materialną.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. Ż.

pkt 2

Na podstawie art. 63 § 1 kk sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej w pkt. 1 wyroku kary ograniczenia wolności okres zatrzymania w sprawie.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 5

Na podstawie art. 627 kpk uwzględniając sytuację rodzinną i finansową oskarżonego, który pracuje i uzyskuje dochody sąd obciążył oskarżonego kosztami sądowymi poniesionymi w niniejszej sprawie zasadzając od niego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 941,85 złotych. Na koszty te składają się koszty postępowania przygotowawczego w kwocie 801,85 zł (ryczał za doręczenia w postępowaniu przygotowawczym – 20 zł, opłata za uzyskanie informacji z K. -30 zł, 691,85 zł – koszty opinii sporządzonych w sprawie), nadto opłata w wysokości 20 zł - ryczałt za doręczenia w postepowaniu sądowym oraz opłata od wymierzonej kary ograniczenia wolności – 120 zł. Sąd uznał, iż oskarżony jako osoba młoda, zdrowa, niemająca nikogo na swoim utrzymaniu i posiadająca możliwości zarobkowania winna uiścić ww. należności w pełni. Oskarżony więc z uwagi na brak przesłanek do zwolnienia go od ponoszenia kosztów w myśl art. 624 § 1 k.p.k. został obciążony kosztami sądowymi w pełni, zgodnie z zasadą ponoszenia kosztów postępowania przez osobę, która swoim sprzecznym z prawem zachowaniem spowodowała konieczność wszczęcia i przeprowadzenia postępowania karnego.

1Podpis

sędzia Joanna Urbańska –Czarnasiak