Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 411/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

7.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

S. K.

Wyrokiem z dnia 27 września 2024r. Sąd Rejonowy w Kaliszu uznał oskarżonego S. K. za winnego tego, że: w okresie od 12 czerwca do 14 lipca 2023r w K. działając czynem ciągłym oraz wbrew przepisom ustawy posiadał znaczną ilość substancji psychotropowych w postaci alfa (...) w ilości łącznej 71,73 grama netto, stanowiące co najmniej 716-krotną porcję niezbędną do wywołania skutku typowego, charakterystycznego dla działania tego środka dla osoby przyjmującej po raz pierwszy

tj. czynu z art. 62 ust. 1 i 2 ustawy „o przeciwdziałaniu narkomanii” w zw. z art. 12 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony S. K. mieszka pod w miejscowości K. nr 8.

W dniu 14 czerwca 2023r. funkcjonariusze Komendy Miejskiej Policji w K. udali się do miejsca zamieszkania oskarżonego. Podczas przeszukania wyżej wskazanego mieszkania, pojazdu marki S. (...) nr rej. (...) oraz samochodu marki M. nr rej. (...), ujawniono następujące substancje zabronione:



susz roślinny o łącznej masie netto 70,78 g zawierający w swoim składzie (...),



susz roślinny o łącznej masie netto 72,94 g zawierający w swoim składzie dwa izomery strukturalne o nazwach 5 metylo-etodesnitazen i izotodesnitazen.

W związku z powyższym S. K. został zatrzymany od dnia 14 czerwca 2024r. godz. 09:50 do dnia 15 czerwca 2024r. godz. 13:49.

W dniu 14 lipca 2023r. w miejscowości P. 16 S. K. kierował samochodem marki M. o nr rej. (...) i został zatrzymany do kontroli drogowej. Podczas kontroli funkcjonariusze policji przeszukali pojazd oskarżonego i ujawnili dwa woreczki strunowe z:



suszem roślinnym o masie netto 0,54 g zawierający w swoim składzie dwa izomery strukturalne o nazwach 5 metylo-etodesnitazen i izotodesnitazen,



suszem roślinnym o masie netto 0,95 g zawierający w swoim składzie (...) i nikotynę.

Podczas kontroli drogowej w dniu 14 lipca 2024r. S. K. nie znajdował się pod wpływem środka odurzającego ani środka psychotropowego.

W związku ze zdarzeniem z dnia 14 lipca 2023r. S. K. został zatrzymany od dnia od dnia 14 lipca 2023r. godz. 18:10 do dnia 15 lipca 2023r. godz. 12:02.

Ujawnione w suszu alfa – (...) i jego sole zaliczane są do substancji psychotropowych grupy II - P, natomiast izomery strukturalne o nazwach 5 metylo-etodesnitazen i izotodesnitazen nie są substancjami psychotropowymi, środkami odurzającymi ani nowymi substancjami psychoaktywnymi, stanowią środek zastępczy i są pochodnymi nowej substancji psychoaktywnej o nazwie etazen i należą do grupy opioidów.

Wskutek zażycia opioidów u człowieka występują zaburzenia świadomości, splątanie i podsypianie, wąskie źrenice, zwolnienie czynności serca (bradykardia), niskie ciśnienie tętnicze, pojawiają się zaburzenia oddechowe, w tym całkowite zatrzymanie oddechu, co prowadzi do śmierci. Nie można wykluczyć, że zażycie substancji może zagrażać życiu lub zdrowiu zażywającego.

W chwili popełnienia czynu oskarżony miał zachowaną zdolność rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem. S. K. nie jest upośledzony umysłowo ani chory psychicznie. Rozpoznano u niego zaburzenia zachowania i emocji w przebiegu uzależnienia od substancji psychoaktywnych – dopalaczy.

S. K. ma 33 lata, jest kawalerem, ma jedno dziecko w wieku ok 10 lat, na które ma orzeczony obowiązek alimentacyjny w wysokości 600 zł miesięcznie. Oskarżony posiada wykształcenie podstawowe, bez zawodu. Pracuje jako spawacz osiągając z tego tytułu dochód w wysokości około 4.000 zł netto miesięcznie. Nie posiada majątku. Nie leczył się psychiatrycznie, odwykowo, ani neurologicznie.

Był dotychczas dwukrotnie karany, a mianowicie za przestępstwo z art. 289 § 1 kk i art. 178a § 1 kk oraz art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

protokół przeszukania osoby

spis i opis rzeczy

protokół użycia testera narkotykowego

protokół przeszukania

protokół oględzin rzeczy

dokumentacja fotograficzna

opinia

protokół zatrzymania osoby

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania świadka M. P.

zeznania świadka J. K.

protokół przeszukania

protokół przeszukania osoby

protokół przeszukania pomieszczeń

protokoły użycia testera narkotykowego

protokół oględzin rzeczy

protokół zatrzymania osoby

opinia toksykologiczna

opinia

protokół pobrania krwi

opinie toksykologiczne

opinia sądowo – psychiatryczna

dane osobopoznawcze

dane o karalności

k. 31-34, 37-38

k. 5 – 8

k. 9, 14

k. 10-11, 15-19

k. 12-13

k. 20-22, 44-45, 61-66

k. 23-26

k. 47 – 56

k. 2-3

k. 122 – 123, 159-160, 187 - 188

k. 114 – 115

k. 117 – 118

k. 81-82

k. 83-88

k. 107 - 108

k. 89-91

k. 93

k. 94

k. 151 - 154

k. 139 – 140

k. 141

k. 166-169, 174-176

k. 66-67

k. 31 – 34, 38, 122 – 123, 160, 187

k. 208-209

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

7.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

2.

3.

4.

5.

wyjaśnienia oskarżonego S. K.

zeznania świadków M. P. i J. K.

opinie z przeprowadzonych badań kryminalistycznych z zakresu chemii

opinia sądowo – psychiatryczna

dokumenty

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w całości. Oskarżony przyznał się do posiadania znalezionych w jego miejscu zamieszkania oraz samochodzie narkotyków. S. K. wskazał, iż należały one do niego i posiadał je wyłącznie na własny użytek. Wyjaśnienia oskarżonego pokrywają się z pozostałym materiałem zgormadzonym w niniejszej sprawie, w szczególności protokołami przeszukań, protokołem użycia testera narkotycznego, z opinią biegłego, a także zeznaniami świadków M. P. i J. K..

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków odnośnie okoliczności zdarzenia z dnia 14 lipca 2023r., kierowania przez oskarżonego pojazdem, posiadania narkotyków. Zeznania świadków są ze sobą zgodne i wzajemnie się uzupełniają. Nadto korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego, z pozostałym materiałem zgormadzonym w niniejszej sprawie, w szczególności protokołami przeszukań, protokołem użycia testera narkotycznego, z opinią biegłego. Brak było podstaw do podważenia wiarygodności zeznań wymienionych osób.

Opinie były niezbędne do ustalenia, czy znalezione u oskarżonego susze roślinne i inne substancje są substancjami odurzającymi lub psychotropowymi w myśl ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Sąd uznał sporządzone opinie za w pełni wiarygodne, albowiem zostały sporządzone przez osoby dysponującą odpowiednim zasobem wiedzy fachowej. Opinie są pełne, jasne, wewnętrznie spójne oraz należycie i logicznie umotywowane. Strony postępowania nie kwestionowały przedmiotowych opinii.

Ustalając stan zdrowia psychicznego oskarżonego, Sąd oparł się na opinii sądowo – psychiatrycznej sporządzonej przez dwóch biegłych lekarzy psychiatrów. W ocenie Sądu, sporządzona opinia jest kompletna, jasna, wewnętrznie spójna i jednoznaczna. Opinia została sporządzona przez osoby posiadające wiedzę specjalistyczną z zakresu psychiatrii, osoby bezstronne i nie zainteresowane korzystnym rozstrzygnięciem na rzecz którejkolwiek ze stron procesu. Żadna ze stron nie podważała treści opinii.

Zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty zostały sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie Sądu wątpliwości. Brak było podstaw do ich zakwestionowania.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

zeznania świadka U. K.

Sąd ustalając stan faktyczny nie oparł się na zeznaniach świadka U. K. – matki oskarżonego, której przysługiwało prawo do odmowy składania zeznań w całości, a która nie była wzywana na termin rozprawy.

7.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

S. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1939 z późn. zm.) karze podlega ten, kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10 (ust. 2).
Na gruncie wskazanego przepisu karalny jest każdy wypadek posiadania środka odurzającego lub substancji psychotropowej "wbrew przepisom ustawy", niezależnie od celu tego posiadania, a zatem zarówno w celu dalszej odsprzedaży, udzielenia innej osobie, jak i w celu samodzielnego zażycia, gdy posiadana ilość środka odurzającego lub substancji psychotropowej pozwala na choćby jednorazowe użycie danej substancji, w dawce dla niej charakterystycznej, zdolnej wywołać u człowieka inny niż medyczny skutek (por. wyrok SN z dnia 2 grudnia 2009 r., sygn. akt II K 261/09).
Znamię czasownikowe „posiadać” należy rozumieć jako faktyczne, choćby krótkotrwałe władztwo nad rzeczą. Jego synonimem jest słowo „mieć”. Legalna definicja „posiadania” zawarta jest w art. 336 kc, w którym wskazano, że posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jako użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny). Przyjąć można, że każde władanie środkiem odurzającym lub substancją psychotropową jest posiadaniem w rozumieniu przepisu art. 62 wyżej wskazanej ustawy (M. Maraszek, Glosa do uchwały składu 7 sędziów SN z dnia 27 stycznia 2011 r., I KZP 24/10, LEX 2011).
Wskazane przestępstwo może być popełnione przez każdą osobę, jest to przestępstwo powszechne. Można je popełnić umyślnie, z zamiarem zarówno bezpośrednim, jak i ewentualnym.
Z kolei znamieniem kwalifikującym w przypadku występku z art. 62 ust. 2 ustawy jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych. Odnosząc się do ilości tych środków ustawodawca posłużył się znamieniem nieostrym, wymagającym każdorazowej oceny dokonywanej in concreto przez sąd orzekający. Co ważne, omawiane znamię, mimo nieostrego i ocennego charakteru, nie jest znamieniem interpretowanym zupełnie dowolnie. Kryterium decydującym o uznaniu ilości za znaczną jest ilość porcji konsumpcyjnych, jakie mogą być uzyskane z danej substancji (por. postanowienie SN z dnia 23 lutego 2017 r., sygn. akt IV KK 19/17, Lex nr 2254800). W doktrynie i orzecznictwie wskazuje się, że kryterium decydującym o tym, czy ilość środków odurzających jest znaczna, nieznaczna czy zwykła są: ich masa wagowa (gramy, kilogramy, tony, ilość porcji), rodzaj środka odurzającego (podział na tzw. twarde i miękkie) i cel przeznaczenia (w celach handlowych, na potrzeby własne) (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2000 r., sygn. akt II AKa 22/00).
W orzecznictwie ugruntowany został pogląd, zgodnie z którym za znaczną ilość w rozumieniu ww. ustawy może być uznana już taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych. Nie ma podstaw by uznać, iż dopiero ilość narkotyku pozwalająca na jednorazowe odurzenie kilkudziesięciu tysięcy osób - jest ilością znaczną i spełnia kryterium kwalifikujące przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy (tak m.in. wyrok SN z 21.02.2018 r. sygn. akt V KK 309/17, postanowienie SN z 23.02.2017r. IV KK 19/17, postanowienie SN z dnia 23.09.2009r. sygn. akt I KZP 10/09).
Jak już wskazano powyżej, posiadaniem w rozumieniu przepisu art. 62 ustawy, jest już każde władanie środkiem odurzającym lub substancją psychotropową, nie ma zatem znaczenia czyją własnością były środki znalezione w miejscu zamieszkania oskarżonego i w jego samochodzie. Oskarżony w okresie od 12 czerwca do 14 lipca 2023r. władał tymi środkami, co uzasadnia przypisanie mu odpowiedzialności karnej za ich posiadanie w rozumieniu art. 62 ustawy. Nie ma bowiem wątpliwości, że środki, które posiadał oskarżony tj. susz zawierający alfa - (...) i jego sole zaliczane są do substancji psychotropowych grupy II - P w rozumieniu rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018r. w sprawie wykazu substancji psychotropowych, środków odurzających oraz nowych substancji psychoaktywnych z późniejszymi zmianami.
Wskazać również należy, iż niewątpliwie posiadanie przez oskarżonego substancji psychotropowej w postaci alfa - (...) w ilości łącznej 71,73 grama (70,78 g + 0,95 g) wypełnia znamię znacznej ilości, o którym mowa w art. 62 ust. 2 ustawy. Jak wynikało z opinii z przeprowadzonych badań kryminalistycznych z zakresu chemii, pojedyncza porcja substancji tj. ilość substancji dla wywołania skutku typowego, charakterystycznego dla działania alfa - (...) dla osoby przyjmującej ją po raz pierwszy, wynosi ok. 0,100 grama. Mając przy tym na względzie łączną ilość suszu zawierającego w swym składzie (...) posiadanego przez oskarżonego w kryminowanym okresie - 71,73 grama (70,78 g + 0,95 g), można uznać, że oskarżony posiadał znaczną ilość substancji psychotropowych w postaci alfa (...), stanowiące co najmniej 716 – krotną porcję niezbędną do wywołania skutku typowego, charakterystycznego dla działania tej substancji dla osoby przyjmującej ją po raz pierwszy. Nie ulega wątpliwości, że ilość substancji psychotropowych posiadana przez oskarżonego mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby kilkudziesięciu osób uzależnionych. W związku z powyższym oskarżonemu przypisano dokonanie czynu z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Nadto, w ocenie Sądu, zachowanie oskarżonego należy ocenić jako działanie umyślne. S. K. sam wyjaśnił, że zdawał sobie sprawę z charakteru i specyfiki posiadanych substancji i czuje się silnie uzależniony od substancji psychoaktywnych - dopalaczy. Nie budziło zatem wątpliwości, że oskarżony swoim postępowaniem zrealizował znamiona przedmiotowe przestępstwa i to w zamiarze bezpośrednim. W konsekwencji, Sąd uznał, iż stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu jest wysoki: oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, na co wskazują podejmowane przez niego czynności. Motywacją oskarżonego było zaspokojenie własnych potrzeb związanych z narkotykami, bez zważania na fakt, iż jest to niezgodne z prawem – oskarżony działał więc wyłącznie dla poprawy własnego komfortu. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu Sąd miał również na względzie dużą ilość posiadanych narkotyków, a także ich wielorodzajowość, co wskazuje na fakt, iż oskarżony nie jest sprawcą przypadkowym. Całościowa ocena zachowania oskarżonego opisanego w akcie oskarżenia pozwalała uznać, że postępowanie oskarżonego stanowiło jeden czyn zabroniony - czyn ciągły opisany w art. 12 § 1 kk. Przedmiotowych zachowań oskarżony dopuścił się w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, co ustalono w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego.

7.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. K.

1., 2., 3., 4.

Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd kierował się dyrektywami wynikającymi z art. 53 kk w brzmieniu obowiązującym sprzed nowelizacji z dnia 1 października 2023r.

Stopień winy należy ocenić jako znaczny. W ocenie Sądu oskarżony jest w stanie ponieść odpowiedzialność za przypisane mu przestępstwo, albowiem nie ujawniły się żadne okoliczności wyłączające jego sprawstwo lub winę. Oskarżony jest osobą dorosłą oraz poczytalną. Miał pełną możliwość rozpoznania bezprawności czynu i owej bezprawności był świadomy. Dokonując czynu oskarżony działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, Sąd wykluczył możliwość zaistnienia któregoś z kontratypów. Oskarżony miał możliwość zachować się w zgodzie z panującym porządkiem prawnym, a jednak nie zrobił tego.

Stopień społecznej szkodliwości czynu jest wysoki. Przemawia za tym analiza przesłanek przedmiotowych i podmiotowych. Sąd wziął pod uwagę postać zamiaru i motywację sprawcy tj. działanie w zamiarze bezpośrednim, okoliczności popełnienia czynu, w tym dużą ilość i rodzaj posiadanych narkotyków, rodzaj naruszonego przez oskarżonego dobra w postaci życia i zdrowia.

Na korzyść oskarżonego przemawiało – co do zasady, jego przyznanie się do winy, co konsekwentnie wskazywał w toku postępowania przygotowawczego, niemniej z uwagi na okoliczności i miejsce ujawnienia substancji, nie należało jednak przypisywać temu nadmiernej wartości.

Sąd miał na względzie dyrektywy wskazane w art. 53 kk i tak okolicznością obciążającą oskarżonego była jego uprzednia karalność, w tym za przestępstwo przeciwko przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz posiadanie środków odurzających różnego rodzaju. Kierując się w/w dyrektywami Sąd nie znalazł innych okoliczności, które nadmiernie obciążałyby czy łagodziły odpowiedzialność oskarżonego.

W ocenie Sądu, dotychczasowa postawa oskarżonego wskazuje, iż popełniony czyn nie stanowi incydentu w jego życiu, oskarżony był już karany sądownie. Z tych wszystkich względów, zdaniem Sądu wyłącznie bezwzględna kara pozbawienia wolności jest w stanie zapobiec powrotowi oskarżonego do przestępstwa. Określając zaś wymiar tej kary Sąd miał na uwadze, aby była ona adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i stopnia zawinienia oskarżonego, dlatego też Sąd wymierzył oskarżonemu karę 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności.

W tym miejscu wskazać należy, iż kara, której domagał się oskarżyciel publiczny – kara 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, w ocenie Sądu byłaby nieadekwatna do ujawnionych okoliczności. Kara, o którą wnioskował oskarżyciel publiczny jawi się w ocenie Sądu jako nadmiernie surowa, albowiem nie wzięto pod uwagę faktu, iż znaczna część ujawnionych narkotyków to substancje psychotropowe, od których oskarżony jest silnie uzależniony.

W ocenie Sądu powyższe wpływało na konieczność wymierzenia kary poniżej granicy proponowanej przez oskarżyciela publicznego. Zdaniem Sądu postawa oskarżonego jest przeciętna, wynika z niej niewątpliwie obawa oskarżonego przed koniecznością poniesienia odpowiedzialności karnej, lecz nie wynika ona ze zrozumienia naganności popełnionego czynu. Tak ukształtowany rozmiar sankcji karnej będzie wystarczający dla uzmysłowienia oskarżonemu nieopłacalności popełniania przestępstw, utwierdzi go w deklarowanej negatywnej ocenie swoich przestępczych czynów i spełni swoje zadanie w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Wydając wyrok w przedmiotowej sprawie Sąd miał na uwadze treść art. 4 § 1 kk, zgodnie z którym jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.

Sąd na podstawie art. 4 § 1 kk wydając orzeczenie w przedmiotowej sprawie oparł się na ustawie z dnia 6.06.1997 roku – Kodeks Karny w brzmieniu obowiązującym na dzień popełnienia przestępstwa. Zdaniem Sądu w realiach niniejszej sprawy ustawą względniejszą dla oskarżonego był Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym na dzień popełnienia przestępstwa. Sąd miał tu na uwadze, iż od dnia 1 października 2023r. treść przepisu art. 57b uległa zmianie, przepis ten został zaostrzony – zaostrzeniu. Opierając się na brzmieniu przepisu na dzień 30 września 2023r. Sąd miał możliwość wymierzenia kary bliżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia.

Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, Sąd orzekł przepadek i zarządził zniszczenie dowodów rzeczowych w postaci dwóch woreczków strunowych z zawartością suszu roślinnego o wadze 2,08 grama brutto zapisanego pod nr Drz 288/24 na wykazie nr III/304/24/N. Orzeczenie przepadku w niniejszej sprawie było obligatoryjne.

Aby wzmocnić cele wychowawcze orzeczonej kary i cele prewencji ogólnej, Sąd za konieczne uznał orzeczenie wobec oskarżonego na podstawie art. 70 ust. 4a z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, obowiązku uiszczenia świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Kwota ta jest odczuwalna, a jej wysokość winna być również brana pod uwagę przy całościowej ocenie dolegliwości wyroku. Sąd zdecydował o wymierzeniu świadczenia w kwocie 1.000 zł mając na względzie ilość ujawnionych narkotyków.

Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 14 czerwca 2023r od godz. 9.50 do dnia 15 czerwca 2023r do godz. 13.49 i od dnia 14 lipca 2023r od godz. 18.10 do dnia 15 lipca 2023r do godz. 12.02.

7.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

W tym miejscu Sąd dodatkowo podkreśla, iż niestawiennictwo oskarżonego na rozprawie w dniu 27 września 2024r. nie było przez niego zawinione, lecz wynikało z niedopatrzenia Sądu. W tym bowiem dniu doszło do zmiany sali, w której odbywała się rozprawa, zaś informacja o tym wraz z wokandą nie została wywieszona przed salą rozpraw.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

Na podstawie art. 626 § 1 kpk, art. 627 kpk, art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych i § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym), Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa w całości koszty sądowe na które złożyły się wydatki poniesione w postępowaniu przygotowawczym w łącznej kwocie 13.169,76 zł i ryczałt za doręczenia w postępowaniu sądowym w wysokości 20 zł oraz wymierzył mu opłatę karną w wysokości 300 zł. Zasadą jest ponoszenie przez oskarżonego kosztów postępowania w razie uznania jego winy (albowiem to przecież jego zachowanie spowodowało powstanie tych kosztów), jak miało to miejsce w niniejszej sprawie. Wskazać należy przy tym, iż oceniając stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe oskarżonego można uznać, że ma on realną możliwość dołożenia starań aby zdobyć środki finansowe poprzez swoją pracę na zapłatę należności sądowych, co w sferze materialnej pozwoli mu odczuć naganność jego postępowania. Nie ulega również wątpliwości, iż stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe oskarżonego pozwalają na założenie, że zasądzone koszty sądowe będzie mógł w całości uiścić.

7.1Podpis

sędzia Agnieszka Wachłaczenko