Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 309/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. Z.

w K. w okresie od dnia 24 grudnia 2020r. do 18 stycznia 2021r., znęcał się psychicznie i fizycznie nad konkubiną G. B. w ten sposób, że będąc w stanie nietrzeźwości, wszczynał bez powodu awantury domowe, podczas których używał wobec pokrzywdzonej słów wulgarnych i poniżających, szarpał ją, popychał ciągnął po podłodze trzymając za ubranie, groził pozbawianiem życia i zdrowia czym wzbudził u zagrożonej uzasadnioną obawę ich spełnienia.

- tj. o czyn z art. 207 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. M. Z. i G. B. pozostawali w nieformalnym związku partnerskim od 2019 roku i mieszkali ze sobą w mieszkaniu należącym do kobiety od 28 grudnia 2019 roku. Oskarżony, jak również pokrzywdzona nadużywali alkohol. Ponadto pokrzywdzona leczyła się psychiatrycznie. W mieszkaniu należącym do G. B. bardzo często zdarzały się awantury, podczas których oskarżony używał wobec pokrzywdzonej słów wulgarnych i poniżających. .

2. W miejscu zamieszkania zdarzały się interwencje Policji związane z zachowaniem oskarżonego. Jedna z nich miała miejsce w dniu 28 grudnia 2020 roku. L. K. (córka pokrzywdzonej) zgłosiła, iż oskarżony jest pijany i agresywny oraz bije G. B.. Zdarzenie zakończyło się opuszczeniem mieszkania przez oskarżonego przy asyście patrolu Policji. Kolejna interwencja miała miejsce w dniu 30 grudnia 2020 roku. Pokrzywdzona zgłosiła, że oskarżony nie chce opuścić mieszkania. Zdarzenie również zakończyło się opuszczeniem mieszkania przez oskarżonego przy patrolu Policji. W dniu 18 stycznia 2021 roku w trakcie, gdy pokrzywdzona szykowała się do pracy, oskarżony od godzin porannych spożywał alkohol. G. B. wróciła do mieszkania po godzinie 15:00. Oskarżony wtedy spał. Pokrzywdzona po powrocie do domu spożyła alkohol w postaci dwóch piw. Gdy M. Z. się obudził pomiędzy nim, a jego konkubiną doszło do awantury, w trakcie której oskarżony ubliżał pokrzywdzonej, szarpał ją, popchnął, ciągnął po podłodze trzymając za ubranie oraz groził jej pozbawieniem życia i zdrowia Pokrzywdzona bardzo przestraszyła się wtedy swojego konkubenta wierząc, że faktycznie może jej zrobić krzywdę. G. B. uciekła do toalety, zamknęła się w niej i zadzwoniła pod numer alarmowy. W między czasie kobieta zadzwoniła do swojej córki L. K. i opowiedziała jej całe zdarzenie. Córka również zadzwoniła pod numer alarmowy z prośbą o pomoc. Pokrzywdzona opuściła toaletę, gdy na miejsce zdarzenia przyjechała Policja. Na miejscu zdarzenia sporządzono kwestionariusz (...).

3. Oskarżony w dniu 18 stycznia 2021 roku został zatrzymany i doprowadzony do (...) Komendy Miejskiej Policji w K.. Sprawdzono jego trzeźwość urządzeniem Alkometr A 2.0/04 o godzinie 18:33 z wynikiem 1,236 mg/l.

4. Przemoc psychiczną i fizyczną oskarżony przejawiał już wcześniej. Był zatrzymywany przez Policję w dniach 5 stycznia 2020 roku w związku ze znęcaniem się psychicznym i fizycznym nad G. B., 5 lipca 2020 roku w związku z groźbami karalnymi kierowanymi wobec swojej konkubiny. Pokrzywdzona miała założoną Niebieską Kartę. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 25 listopada 2020r. sygn. akt II K 847/20 M. Z. został skazany za czyn z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony wobec G. B. w okresie od dnia 15 stycznia 2020r. do dnia 27 kwietnia 2020r. i od 19 czerwca 2020r. do 5 lipca 2020r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wykonanie kary sąd warunkowo zawiesił na okres próby 2 lat. Oddał oskarżonego pod dozór kuratora sądowego i zobowiązał do informowania go o przebiegu okresu próby.

5. W trakcie postępowania przygotowawczego postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 21 stycznia 2021 roku w sprawie o sygn. akt II Kp 48/21 zastosowano wobec oskarżonego środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania, na okres 3 miesięcy. Postanowieniem Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 11 lutego 2021 roku w sprawie o sygn. akt III Kz 45/21 utrzymano zaskarżone postanowienie.

6. W toku postępowania sądowego postanowieniem z dnia 8 kwietnia 2021 roku utrzymano wobec oskarżonego środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania i przedłużono jego stosowanie na okres kolejnych 3 miesięcy. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 25 czerwca 2021 roku uchylono wobec oskarżonego środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania.

7. Z opinii K. (...) Towarzystwa Pomocy im. (...). Brata A. wynika, iż oskarżony przebywał w okresie od 27 września 2021 roku do 10 października 2021r. w Schronisku św. Brata A.. W tym czasie dał się poznać jako osoba nie sprawiająca żadnych problemów. Jednak z uwagi na to, że w dniu 10 października 2021 roku M. Z. przyszedł do schroniska pod wpływem alkoholu został skreślony z listy mieszkańców.

8. Sąd dopuścił również dowód z opinii ZK w S.. W niniejszej opinii wskazano, iż w okresie odbywania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania oskarżony nie był karany dyscyplinarnie i nie był nagradzany regulaminowo. Przestrzegał przepisy określające zasady i tryb wykonywania kary oraz ustalony porządek, nie stwarzał problemów wychowawczych. Nadto wskazano, iż oskarżony w środowisku osadzonych był bezkonfliktowy, nie stwierdzono u niego zachowań agresywnych.

9. Pokrzywdzona w toku rozprawy głównej w dniu 8 lutego 2022 roku złożyła zeznania uzupełniające w trakcie których podała, iż M. Z. i G. B. pobrali się w dniu 5 lutego 2022 roku, mieszkają wspólnie i prowadzą wspólne gospodarstwo. Pokrzywdzona wskazała, że brała leki psychotropowe oraz piła alkohol, przez co była poddenerwowana. Zdaniem pokrzywdzonej miało to wpływ na normalne spojrzenie na zdarzenia zaistniałe w życiu partnerów. Oskarżony uzupełniająco wyjaśnił, iż on jak i jego żona pracują, natomiast ich pożycie zmieniło się diametralnie, albowiem nie spożywają już alkoholu.

10 . Oskarżony ma 55 lat. Obecnie jest żonaty. Nie posiada nikogo na swoim utrzymaniu. Ma wykształcenie średnie, z zawodu jest monterem instalacji sanitarnych. Uzyskuje dochody pracując bez umowy o pracę, choć obecnie zaprzestał wykonywania pracy, z uwagi na wypadek przy pracy. Nie posiada żadnego majątku i nie leczył się psychiatrycznie. Był uprzednio karany za czyn z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

zeznania świadka G. B. k. 10-11v, k. 134-135

zeznania świadka L. K. k. 46-47

notatka urzędowa k. 1-1v, 2

niebieska karta A k. 19-26

wyjaśnienia oskarżonego M. Z. k. 51-52, 133-134

zeznania świadka Ł. D. k. 17-18, k. 31-31v, k. 135v-136

zeznania świadka Ł. M. k. 34-34v, k. 136

zeznania świadka E. M. k. 43-43v, k. 135v

zeznania świadka L. K. k. 46-47, k. 156-157

zeznania świadka G. B. k. 10-11v, k. 134-135

zeznania świadka M. C. k. 13-14, k. 135v

raport zgłoszeń k. 27

krótki raport działań k. 29-30

notatka urzędowa k. 1-1v

protokół zatrzymania k. 5-5v

protokół badania stanu trzeźwości k. 6-6v

notatka urzędowa k. 57

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 25 listopada 2020r. sygn. akt II K 847/20 k. 58

odpis postanowienia Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 21 stycznia 2021r. sygn. akt II Kp 48/21 k. 61-63

odpis postanowienia Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 11 lutego 2021r. sygn. akt III Kz 45/21 k. 69-70

postanowienie Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 8 kwietnia 2021r. k. 93-94

postanowienie Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 25 czerwca 2021r. k. 144-144v

postanowienie Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 25 czerwca 2021r. k. 144-144v

opinia o skazanym k. 166-166v

uzupełniające zeznania świadka G. B. k. 172v

uzupełniające wyjaśnienia oskarżonego M. Z. k. 172v

karta karna k. 168-167

dane osobopoznawcze k. 133

uzupełniające wyjaśnienia oskarżonego M. Z. k. 172v

notatka urzędowa k. 53

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania świadków

dokumenty

Oskarżony M. Z. w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. M. Z. złożył wyjaśnienia, w trakcie których podał okoliczności zdarzenia z jego punktu widzenia. Jego zdaniem nie miały miejsca groźby, czy też pobicie. Oskarżony w trakcie rozprawy głównej w dniu 11 czerwca 2021 roku nie przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu i złożył wyjaśnienia. Stwierdził, że pokrzywdzona nałogowo spożywała alkohol i to ona wszczynała awantury. Podał okoliczności relacji jaka łączyła go z pokrzywdzoną. W ocenie sądu wyjaśnienia oskarżonego zasługują na częściowe uznanie ich za wiarygodne, w szczególności w kwestii problemów alkoholowych jego oraz pokrzywdzonej, jej nagannych zachowań, które również się zdarzały. Sąd nie dał jednak wiary oskarżonemu w zakresie jego zachowania wobec pokrzywdzonej, a w szczególności dotyczących zdarzenia z dnia 18 stycznia 2021 roku. Zdaniem sądu wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie to wyłącznie przyjęta linia obrony i próba uniknięcia odpowiedzialności za popełniony czyn. Sąd uznał za wiarygodne uzupełniające wyjaśnienia oskarżonego złożone w trakcie rozprawy w dniu 8 lutego 2021 roku, albowiem znajdują one również potwierdzenie w uzupełniających zeznaniach świadka G. B..

Zeznania świadka G. B.: Sąd dał wiarę zeznaniom świadka G. B. i oparł się na nich. Złożyła ona zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa i została przesłuchana w charakterze świadka w toku postępowania przygotowawczego, następnie w trakcie trwania rozprawy głównej składała zeznania przed sądem. Opisała zdarzenia, podczas których oskarżony wszczynał awantury domowe, używał słów wulgarnych, szarpał ją, popychał, a nadto groził pozbawieniem życia. Świadek opisał zdarzenia w sposób szczegółowy, logiczny i spójny na każdym etapie postępowania. Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić wiarygodności zeznaniom świadka. Zeznania te są spójne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, a także korelują z zeznaniami świadka L. K. i w pewnym zakresie z wyjaśnieniami oskarżonego.

Zeznania świadka L. K.: Sąd dał im wiarę i oparł na nich stan faktyczny, albowiem zeznania te były spójne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym. L. K. nie była naocznym świadkiem zdarzenia objętego aktem oskarżenia, jednak znała ona sytuację życiową pokrzywdzonej, która jest jej matką. Składała swoje zeznania w postępowaniu przygotowawczym oraz w trakcie trwania rozprawy głównej przed sądem. Sąd uznał, iż należy dać zeznaniom świadka przymiot wiarygodności. Świadek opisała różne zachowania oskarżonego w sposób szczegółowy, wskazując, iż wie o nich z relacji matki, która jej się skarżyła. Z relacji świadka wynika również, iż marka 4 razy uciekała do jej mieszkania szukając schronienia przed oskarżonym, gdyż bała się wrócić do domu. Warto wskazać, iż świadek ten podał, że jej matka jest alkoholiczką i leczy się od ponad 10 lat, a od momentu gdy w jej życiu pojawił się oskarżony to upijają się nagminnie, a wtedy dochodzi do awantur. W ich wyniku jej matka była pobita.

Zeznania świadków funkcjonariuszy Policji: Ł. D., Ł. M., E. M. oraz M. C. – sąd dał im wiarę i oparł na nich również swoje ustalenia. Zeznania ich były spójne i wiarygodne. W dniu 18 stycznia 2021 roku Ł. D. i M. C. zostali wezwani na miejsce zdarzenia, podczas którego doszło do używania słów wulgarnych i poniżających, szarpania, popychania, ciągnięcia po podłodze i kierowania gróźb pozbawienia życia i zdrowia w kierunku G. B.. Podobnych interwencji co do oskarżonego funkcjonariusze Policji przeprowadzali wiele, jednak z uwagi na czas, który od nich upłynął oraz dynamikę zdarzeń nie potrafili wskazać chronologii całych sytuacji. Istotnym jest, że przy każdej interwencji oskarżony był zatrzymywany do wytrzeźwienia, a co do pokrzywdzonej funkcjonariusze nie byli w stanie wskazać, czy była pod wpływem alkoholu. Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić wiarygodności zeznaniom świadków.

Za wiarygodne należało również uznać zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione osoby oraz organy w ramach przysługujących im uprawnień w sposób rzetelny i fachowy, a także korespondują ze sobą, tworząc wspólną całość stanu faktycznego.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania świadka T. K.

j.w

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

M. Z.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 207 § 1 k.k. kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Znęcanie się fizyczne może polegać m.in. na biciu, rzucaniu przedmiotami, głodzeniu, odmawianiu pożywienia czy napojów, zmuszaniu do przebywania na zimnie, poleceniu wykonywania upokarzających czynności, wyrzucaniu z domu, wyrywaniu włosów, przypalaniu papierosem. Znęcanie psychiczne może wchodzić w grę m.in. w przypadku: lżenia, wyszydzania, upokarzania, znieważania, straszenia, gróźb bezprawnych, sprowadzania do mieszkania osób nieakceptowanych przez domowników (M. Mozgawa Kodeks karny. Komentarz, 2021). Znęcanie się może być popełnione zarówno przez działanie, jak i zaniechanie. Jest to przestępstwo indywidualne. Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 25 czerwca 2014 r. przestępstwo określone w art. 207 § 1 k.k. może być popełnione wyłącznie w zamiarze bezpośrednim. Jednakże Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 23 maja 2017 r. III KK 157/17 uznał, że ww. przestępstwo może być popełnione także w zamiarze ewentualnym. Stroną podmiotową znęcania się jest umyślność, która w zasadzie występuje w postaci zamiaru bezpośredniego, wyrażającego się w chęci wyrządzenia krzywdy fizycznej lub moralnej, dokuczenia, poniżenia itp. - obojętnie z jakich pobudek. Nie można jednak wyłączyć popełnienia tego przestępstwa z zamiarem ewentualnym. W takim wypadku niezbędne jest ustalenie na podstawie konkretnych okoliczności, że sprawca, dążąc bezpośrednio do innego celu, jednocześnie godził się na wyrządzenie pokrzywdzonemu dotkliwych przykrości i cierpień (wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 6 marca 2018 r. IV Ka 73/18 LEX nr 2503938).

Stosunek zależności od sprawcy […] może także wynikać z sytuacji faktycznej, stwarzającej dla sprawcy sposobność znęcania się przy wykorzystaniu nad ofiarą przewagi, jaką mu daje łącząca ich więź materialna, osobista lub uczuciowa. Taka sytuacja może w szczególności zachodzić w związku opartym na wspólnym pożyciu, funkcjonującym na tych samych zasadach jak formalnie założona rodzina, a także fakt wspólnego zamieszkania […] (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 lutego 2016 r. III KK 262/15, LEX nr 2068007). Zgodnie natomiast z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 29 stycznia 2019 r. IV KK 752/18 wspólne zamieszkiwanie może kreować stosunek zależności.

Zgodnie z art. 37b k.k. W sprawie o występek zagrożony karą pozbawienia wolności, niezależnie od dolnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego w ustawie za dany czyn, sąd może orzec jednocześnie karę pozbawienia wolności w wymiarze nieprzekraczającym 3 miesięcy, a jeżeli górna granica ustawowego zagrożenia wynosi przynajmniej 10 lat - 6 miesięcy, oraz karę ograniczenia wolności do lat 2. Przepisów art. 69-75 nie stosuje się. W pierwszej kolejności wykonuje się wówczas karę pozbawienia wolności, chyba że ustawa stanowi inaczej. Kara mieszana może być orzeczona w przypadku każdego występku zagrożonego karą pozbawienia wolności. Kara mieszana składa się zatem z dwóch rodzajów kar: pozbawienia wolności i ograniczenia wolności, orzekanych w różnych, ustawowo określonych wymiarach. W przypadku zastosowania tego rodzaju kary w pierwszej kolejności wykonuje się karę pozbawienia wolności (w maksymalnym wymiarze 3 lub 6 miesięcy), następnie zaś karę ograniczenia wolności (M. Mozgawa Kodeks karny. Komentarz, 2021).

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. Z.

pkt. 1

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, iż niewątpliwie w nieformalnym związku (...) dochodziło zarówno do znęcania się psychicznego jak i fizycznego. Oskarżony w trakcie upojenia alkoholowego wszczynał awantury pokrzywdzonej, w trakcie których stosował wobec niej przemoc w postaci używania w stosunku do niej słów wulgarnych i poniżających, szarpania, popychania, ciągnięcia po podłodze, grożenia pozbawieniem życia i zdrowia. Oskarżony w okresie objętym aktem oskarżenia notorycznie swoim działaniem wypełniał przesłanki wymienione w art. 207 § 1 k.k. Wskazać również należy, że na gruncie wskazanego powyżej orzecznictwa Sądu Najwyższego, strony pozostawały w stosunku zależności. Złożone przez pokrzywdzoną uzupełniające zeznania oraz uzupełniające wyjaśnienia oskarżonego w trakcie rozprawy w dniu 8 lutego 2022 roku nie zmieniają tego, że oskarżony w okresie od 24 grudnia 2020 roku do 18 stycznia 2021 roku wypełnił swoim zachowaniem wobec pokrzywdzonej znamiona czynu z art. 207 § 1 k.k. Fakt dojścia do porozumienia oraz zawarcia związku małżeńskiego przez oskarżonego i pokrzywdzoną nie mają znaczenia na gruncie niniejszego postępowania. Nie ma również znaczenia fakt, że zarówno oskarżony, jak i pokrzywdzona w trakcie związku nadużywali alkohol, ponieważ pod jego wpływem to jednak oskarżony stawał się agresywny i wykorzystując swoją przewagę fizyczną znęcał się nad swoja partnerką. Dochodziło w czasookresie objętym zarzutem zarówno do znęcania się psychicznego, jak i fizycznego, o czym świadczy zarówno osobowy jak i nieosobowy materiał dowodowy zebrany w niniejszej sprawie.

Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony jest sprawcą zarzucanego mu czynu. Sąd nie znalazł okoliczności wyłączających winę oskarżonego. Jest on osobą pełnoletnią i w pełni poczytalną. Sąd wykluczył możliwość zaistnienia któregoś z kontratypów. Oskarżony miał możliwość zachować się w zgodzie z panującym porządkiem prawnym, a jednak nie zrobił tego. Z uwagi na to Sąd uznał oskarżonego za winnego wskazanego czynu.

Cechą podmiotową znęcania się jest jego umyślność, wyrażająca się w chęci wyrządzenia krzywdy fizycznej lub moralnej, dokuczania, poniżania – obojętnie z jakich pobudek. Bez znaczenia dla odpowiedzialności oskarżonego pozostaje zatem, co skłoniło go do tego rodzaju zachowań wobec pokrzywdzonej. Podnoszony przez M. Z. argument, że jego partnerka też piła i kłóciła się, nie stanowi żadnego usprawiedliwiania dla zachowania przestępczego oskarżonego wobec partnerki.

Stopień społecznej szkodliwości czynu, w oparciu o kwantyfikatory ujęte w art. 115 § 2 kk, należy ocenić jako znaczny, z uwagi na stopień i rodzaj naruszonego dobra jakim jest działanie oskarżonego w stosunku do bliskiej osoby oraz intensywność negatywnych zachowań oskarżonego.

Przy wymiarze kary sąd wziął pod uwagę jako okoliczności obciążające elementy rzutujące na stopień społecznej szkodliwości czynu, a nadto uprzednią karalność oskarżonego (za czyn z art. 207 § 1 k.k i art. 157 § 2 kk) oraz działanie w stanie nietrzeźwości. Nie dopatrzył się okoliczność łagodzących.

Mając powyższe na uwadze, kierując się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 k. k., uwzględniając stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, sąd na podstawie 207 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 6 miesięcy ograniczenia wolności po 30 godzin w stosunku miesięcznym. Wskazać w tym miejscy należy, iż czyn z art. 207 § 1 k.k. zagrożony jest karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności. W stosunku do sprawcy znęcania się możliwe jest orzeczenie jednocześnie kary pozbawienia wolności do 6 miesięcy oraz kary ograniczenia wolności do 2 lat na podstawie art. 37b k.k. Sąd zastosował ww. przepis i wymierzył oskarżonemu wyżej wskazaną karę, uznając, iż jest ona adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. W ocenie sądu wymierzona oskarżonemu kara w pełni zrealizuje wobec oskarżonego funkcję wychowawczą i represyjną, a jednocześnie stanowić będzie wystarczające ostrzeżenie na przyszłość. Ponadto jest sprawiedliwa i słuszna w odczuciu społecznym, spełniając tym samym wymogi prewencji generalnej, bowiem stanowi zasłużoną dolegliwość, jaka spotyka sprawcę za naruszenie pozostających pod ochroną dóbr. Na marginesie wskazać należy, iż wobec oskarżonego brak jest możliwości wymierzenia kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary, z uwagi na uprzednią karalność, zatem zdaniem sądu – biorąc pod uwagę fakt, iż obecnie oskarżony z pokrzywdzoną zawarli związek małżeński – wymierzona kara jest z jednej strony adekwatna do popełnionego czynu, a z drugiej strony na tyle łagodna, że daje oskarżonemu szanse na stworzenie z pokrzywdzoną dobrych relacji na przyszłość.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. Z.

pkt.2

Z uwagi na fakt, iż oskarżony został w przedmiotowej sprawie tymczasowo aresztowany zgodnie z art. 63 § 1 k.k. sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności, jak również na poczet kary ograniczenia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 18 stycznia 2021 roku godz. 18:20 do dnia 25 czerwca 2021 roku godz. 18:20, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności oraz jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dniom kary ograniczenia wolności. Mając na uwadze fakt, że oskarżony był osadzony w zakładzie karnym w przedmiotowej sprawie od dnia 18.01.2021r. do dnia 25 czerwca 2021r. tj. ok. 5 miesięcy, pozostała mu do odbycia kara ograniczenia wolności i to w niewielki wymiarze biorąc pod uwagę, iż 1 miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt. 3

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Z uwagi na sytuację materialną oskarżonego, a w szczególności jego możliwości zarobkowe sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 341,79 złotych tytułem kosztów postępowania. Na koszty składają się wszelkie koszty związane z postępowaniem przygotowawczym, opłata od doręczeń i karty karnej oraz od wymierzonych kar.

1Podpis

sędzia Joanna Urbańska –Czarnasiak