Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 208/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

A. D.

Złożony wniosek o uzasadnienie dotyczył rozstrzygnięcia o karze i do tego też zakresu niniejsze uzasadnienie zostało ograniczone (rozstrzygnięcie o karze, środkach karnych oraz w zakresie kosztów postępowania).

Wyrokiem z dnia 10 stycznia 2023 roku w sprawie o sygn. akt II K 208/23 Sąd Rejonowy w Kaliszu skazał oskarżonego A. D. za winnego zarzucanego mu czynu wypełniającego dyspozycję art. 180a k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. tj. w brzmieniu ustawy Kodeks karny na dzień 30 września 2023 roku, polegającego na tym, że:

w dniu 29 grudnia 2022 roku w K. na ulicy (...), woj. (...) prowadził w ruchu lądowym pojazd m-ki A. (...) o nr. rej. (...) nie stosując się do decyzji Prezydenta Miasta K. nr (...).5430.3.129.2017MP z dnia 18 października 2017 roku i decyzji Prezydenta Miasta K. nr (...).5430.3.17.2019.MP z dnia 22 lutego 2019 roku oraz decyzji Prezydenta Miasta K. nr (...).5430.3.119.2020.MP z dnia 22 grudnia 2020 o cofnięciu uprawnień do kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi w strefie ruchu lądowego.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

A. D.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony A. D. jest sprawcą zarzucanego mu czynu. Czyn ten jest czynem zabronionym, bezprawnym i karalnym. Sąd nie znalazł okoliczności wyłączających winę oskarżonego. Jest on osobą pełnoletnią i w pełni poczytalną. Miał pełną możliwość rozpoznania bezprawności czynu i owej bezprawności był świadomy. Dokonując czynu oskarżony działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, Sąd wykluczył możliwość zaistnienia któregoś z kontratypów. Oskarżony miał możliwość zachować się w zgodzie z panującym porządkiem prawnym, a jednak nie zrobił tego. Z uwagi na to Sąd uznał oskarżonego za winnego wskazanego czynu.

Oskarżony również przyznał się w pełni do popełnienia zarzucanego mu czynu, wskazując, że miał świadomość, iż pomimo upływu czasu trwania środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, w dalszym ciągu nie może legalnie prowadzić pojazdu, albowiem nie dopełnił wymogów administracyjnych (egzamin, opłata, itp.).

Orzekając w sprawie, Sąd zastosował przepisy kodeksu karnego w brzmieniu na dzień 30 września 2023 roku, albowiem od dnia 1 października 2023 roku przepis art. 33 k.k. dotyczący grzywny zmienił brzmienie zaostrzając minimalną liczbę stawek w razie popełnienia przestępstwa zagrożonego zarówno grzywną jak i karą pozbawienia wolności (§ 1a). Z uwagi na brzmienie tych przepisów przed dniem 1 października 2023 roku i po dniu 1 października 2023 roku, w ocenie Sądu zgodnie z art. 4 § 1 k.k. - należało zastosować przepisy kodeksu karnego w brzmieniu na dzień 30 września 2023 roku jako względniejsze dla sprawcy.

Przestępstwo określone w art. 180a k.k. popełnić można jedynie umyślnie, działając z zamiarem bezpośrednim bądź ewentualnym.

Swoim zachowaniem w dniu 29 grudnia 2022 roku oskarżony zrealizował wszystkie znamiona przestępstwa określonego w art. 180a k.k. W ocenie Sądu oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, albowiem miał świadomość treści decyzji: Prezydenta Miasta K. nr (...).5430.3.129.2017MP z dnia 18 października 2017 roku, decyzji Prezydenta Miasta K. nr (...).5430.3.17.2019.MP z dnia 22 lutego 2019 roku oraz decyzji Prezydenta Miasta K. nr (...).5430.3.119.2020.MP z dnia 22 grudnia 2020 roku - o cofnięciu mu uprawnień do kierowania pojazdami. Mimo to, z premedytacją nie stosował się do decyzji, albowiem kwestia własnego komfortu była dla oskarżonego bardziej istotna aniżeli przestrzeganie porządku prawnego. W dniu 29 grudnia 2022 roku oskarżony kierował pojazdem w strefie ruchu lądowego, po drodze publicznej.

Sąd uznał stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu za średni. Swoim zachowaniem oskarżony nie wyrządził szkody, nie było również zagrożenia jej wystąpienia. Jako najbardziej naganny należało ocenić zamiar i motywację oskarżonego, który z zamiarem bezpośrednim łamał obowiązujące przepisy, wyłącznie dla swojej wygody. Oskarżony, jako dorosły mężczyzna, miał pełną świadomość, iż nie posiadał uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi, a mimo to wsiadł za kierownicę takiego pojazdu i jechał nim. Oskarżony nie działał przy tym z przyczyn, które zasługiwałyby na szczególne uwzględnienie. Oskarżony twierdził co prawda, iż zmuszony był zawieźć chore dziecko do lekarza, zaś jego żona nie mogła zwolnić się z pracy, jednak nie zadzwonił po karetkę pogotowia ratunkowego, czy choćby nie zdecydował się na przejazd taksówką do przychodni, szpitala (nic nie wskazywało na to, że niezbędna jest błyskawiczna reakcja ze strony personelu medycznego). Podjął on najwygodniejszą dla siebie decyzję i wsiadł do samochodu, którym kierować nie powinien.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. D.

1

Za popełnienie przypisanego oskarżonemu czynu groziła kara grzywny, ograniczenia wolności bądź pozbawienia wolności do lat 2.

Okolicznością obciążającą oskarżonego, którą wpłynęła zaostrzająco na wymiar kary była poprzednia trzykrotna karalność oskarżonego (oskarżony był trzykrotnie karany za przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i dwukrotnie z art. 244 k.k.). Biorąc pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynu i przyznanie się oskarżonego do jego popełnienia, Sąd uznał, że orzeczenie wobec niego kary pozbawienia wolności za popełniony czyn odznaczałoby się nadmierną surowością i dolegliwością, podobnie w przypadku kary ograniczenia wolności.

Na gruncie niniejszej sprawy Sąd nie dopatrzył się innych okoliczności obciążających (oprócz uprzedniej karalności) ani też szczególnych okoliczności łagodzących.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, a z drugiej strony właściwości osobiste oskarżonego Sąd doszedł do przekonania, że dla osiągnięcia celów postępowania karnego wystarczające będzie wymierzenie wobec oskarżonego kary grzywny.

Oskarżony pracuje poza granicami kraju, ustabilizował swoje życie, utrzymuje rodzinę. Problemy oskarżonego w ostatnich latach wynikały nie tylko z naruszeń porządku prawnego ale również choroby nowotworowej (informacje uzyskane w toku postępowania wykonawczego w sprawie Sądu Rejonowego w Kaliszu II K 903/20). W ocenie Sądu wymierzenie oskarżonemu w tych realiach kary ograniczenia wolności byłoby nadmiernie dolegliwe i skutkowałoby koniecznością zmiany pracy przez oskarżonego, co mogłoby z kolei skutkować kolejnymi problemami na gruncie prawnym (demoralizacja, demotywacja, brak możliwości osiągnięcia stabilizacji finansowej). Sąd miał na względzie, iż dotychczas oskarżonemu dwukrotnie wymierzano karę grzywny, a raz karę ograniczenia wolności (za przestępstwo określone w art. 244 k.k.). Zdaniem Sądu jednak uprzednie skazanie na karę ograniczenia wolności nie determinuje automatycznie obowiązku orzeczenia kary tego rodzaju bądź surowszej w przypadku kolejnego popełnionego przestępstwa. Sąd miał na uwadze, iż kara ograniczenia wolności, którą wymierzono oskarżonemu na gruncie sprawy Sądu Rejonowego w Kaliszu o sygnaturze akt II K 903/20 orzeczono za przestępstwo określone w art. 244 k.k., ustawodawca przewiduje zdecydowanie surowszą sankcję karną w przypadku naruszenia dyspozycji art. 244 k.k. i art. 180a k.k. Oskarżony przyznał się również do zarzucanego mu czynu, wskazał, iż pilnował się aby nie naruszyć obowiązującego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Z tych też względów orzeczeni kary grzywny, znacząco surowszej aniżeli dotychczasowe będzie w ocenie Sądu wystarczające dla osiągnięcia skutków postępowania wskazanych przez ustawodawcę.

W myśl art. 53 k.k. Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a ponadto potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu.

Miarkując karę w stosunku do oskarżonego Sąd kierował się wskazanymi wyżej dyrektywami wymiaru kary, uwzględniając okoliczność obciążającą oraz przyznanie się oskarżonego do popełnienia czynu. Kara 200 stawek grzywny będzie - w ocenie Sądu, karą adekwatną. Kara ta zrealizuje ustawowe cele kary, w pełni zrealizuje wobec oskarżonego funkcję wychowawczą i represyjną, a jednocześnie stanowić będzie wystarczające ostrzeżenie na przyszłość. Zdaniem Sądu, oskarżony w przyszłości nie będzie wchodził już na drogę kolizji z prawem, mając jasność co do konieczności podjęcia kroków związanych ze zwrotem uprawnień do prowadzenia pojazdów.

Mając na względzie status materialny oskarżonego, w tym fakt, że oskarżony pracuje w Danii, a jego zarobki są relatywnie wysokie, Sąd określił stawkę dzienną na kwotę 20,00 złotych.

Na gruncie niniejszej sprawy obligatoryjne było orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia na podstawie art. 42 § 1a pkt 1 k.k. Zgodnie z tym przepisem Sąd orzeka zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w razie skazania za przestępstwo określone w art. 180a k.k. Zdaniem Sądu wymiar 2 lat orzeczonego środka karnego będzie adekwatny do wagi popełnionego przez oskarżonego naruszeń, będzie również bezsprzecznie przez oskarżonego odczuwalny, uświadomi mu naganność jego postępowania i zapobiegnie popełnieniu przestępstwa z art. 180a k.k. w przyszłości. Jednocześnie dalsze lekceważenie wydanych decyzji będzie aktualnie skutkowało również naruszeniem dyspozycji art. 244 k.k. W ocenie Sądu powyższe okoliczności powinny oskarżonego zmotywować do przestrzegania porządku prawnego i zaprzestania dalszych naruszeń.

Dotychczasowa karalność oskarżonego nie pozwalała zdaniem Sądu na wymierzenie mu środka karnego w dolnych granicach ustawowego zagrożenia (a więc w wymiarze jednego roku). Mając na względzie, iż orzeczenie środka karnego uzupełnia sankcję kary grzywny i tylko łączna ocena wymiaru kary i środka karnego pozwala na stwierdzenie jaka jest faktyczna dolegliwość wyroku, zasadnym było wymierzenie oskarżonego tegoż środka w wymiarze 2 lat. Będzie to dla oskarżonego dolegliwe w stopniu znacznym i spełni cele wychowawcze oraz prewencji ogólnej. Wskazać przy tym należy, iż aktualnie brak jest podstaw by przyjmować, że oskarżony stanowi zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

O kosztach Sąd orzekł na podstawie obowiązujących przepisów, opłatę obliczono na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych. Na wydatki składają się koszty prowadzenia postępowania przygotowawczego powiększone o 20,00 złotych tytułem ryczałtu za doręczenia korespondencji w postępowaniu jurysdykcyjnym. Sąd nie znalazł podstaw aby zwolnić oskarżonego z obowiązku uiszczenia wymienionych kosztów, oskarżony jest osobą młodą, zdrową, pracującą i osiągającą dochód. Brak podstaw aby przerzucać koszty postępowania na ogół społeczeństwa, gdyż są one konsekwencją popełnienia przez oskarżonego czynu zabronionego.

6.  1Podpis

sędzia Monika Masłowska