Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 144/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

7.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

R. C.

W dniu 19 listopada 2019 roku w K., woj. (...), groził słownie K. W. pozbawieniem życia i zdrowia, przy czym wypowiadane groźby wzbudziły w pokrzywdzonej uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, tj. czyn z art. 190 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony R. C. oraz K. W. byli małżeństwem. Od 2018 r. pozostają w głębokim konflikcie. W dniu 19 listopada 2019 r. w godzinach popołudniowych oskarżony przebywał na ul. (...), w pobliżu kamienicy oznaczonej nr. 1. Stał po przeciwnej stronie niż kamienica, w której zamieszkiwała K. W.. K. W. przebywała wtedy w budynku, na klatce schodowej. Oskarżony podszedł do bramy kamienicy i zaczął ubliżać M. T.. M. T., przebywający na podwórku kamienicy i wykonujący tam prace porządkowe, wyszedł na ulicę. Wtedy oskarżony zaczął uciekać. M. T. nagrał go telefonem komórkowym.

M. S. wynajmowała od K. W. lokal użytkowy w kamienicy położonej w K. przy ul. (...), natomiast W. S. (1) prowadziła sklep zlokalizowany w K. przy ul. (...).

W okresie objętym zarzutem wobec oskarżonego obowiązywał zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej i kontaktowania się z nią.

1. częściowo zeznania K. W.,

2. częściowo zeznania M. T.

3. częściowo zeznania M. S.

4. zeznania W. S. (1)

5. nagranie

6. dokumenty z innych spraw

7. sprawozdanie z postępowania mediacyjnego

8. oświadczenia

9. wydruki z komunikatorów

10. kopia postanowienia

1. k. 305-306, 7

2. k. 1154-1155, 75-76,

3. k.1174-1175, 72, 1120-1121

4. k. 317-318, 105

5. k. 92

6. k. 366-1153

7. k. 223-224,

8. k. 14, -16

9. k. 18-59

10. k. 63-69

R. C. ma 58 lat. Jest trenerem i dietetykiem. Utrzymuje się z prac dorywczych oraz pomocy rodziców i syna. Uzyskuje, według oświadczenia, dochody w wysokości do 300 zł miesięcznie. Nie ma majątku większej wartości. Jest rozwiedziony, ma dwoje samodzielnych dzieci. Nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Nie był skazywany.

W okresie objętym zarzutem miał możliwość rozpoznania znaczenia swoich czynów i pokierowania swoim postępowaniem.

1. dane osobowe

2. dane o karalności

3. opinia

1. k. 134, 228

2. k. 130, 87, 203, 254

3. k. 237-241

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

7.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1. częściowo zeznania K. W.,

2. częściowo zeznania M. T.

3. częściowo zeznania M. S.

4. zeznania W. S. (1)

5. nagranie

6. dokumenty z innych spraw

7. sprawozdanie z postępowania mediacyjnego

8. oświadczenia

9. wydruki z komunikatorów

10. kopia postanowienia

Z przyczyn opisanych niżej Sąd dał wiarę zeznaniom świadków K. W., M. T. i M. S. jedynie w zakresie w jakim podawali oni, że w dniu 19 listopada 2019 r. oskarżony R. C. przebywał w pobliżu kamienicy położonej w K., przy ul. (...), gdzie zamieszkiwała K. W.. Wynika to właśnie z niesprzecznych w tym zakresie zeznań tych świadków, oraz nagrania wykonanego telefonem komórkowym przez M. T., a także pośrednio z notatki urzędowej funkcjonariuszy Policji w zakresie dotyczącym przyczyn interwencji. Sam oskarżony również potwierdził, że przebywał w tamtym czasie pod kamienicą. Przyczyny dla jakich się tam znalazł, nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie. Faktycznie, znalazł się tam wbrew postanowieniu Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 14 listopada 2019 r.

Pomiędzy stronami panuje wyjątkowo zaostrzony konflikt, o czym świadczą dokumenty pochodzące ze sprawy II K 772/19, wydruki z komunikatorów internetowych, dlatego Sąd z dużą ostrożnością podchodził do zeznań świadków.

Sąd dał wiarę zeznaniom W. S. (2), która zeznała, że nie była świadkiem żadnych nagannych zachowań oskarżonego wobec pokrzywdzonej. Sąd dał wiarę zgromadzonym w sprawie dokumentom i nagraniu, ponieważ strony nie kwestionowały ich autentyczności.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1. częściowo zeznania K. W.,

2. częściowo zeznania M. T.

3. częściowo zeznania M. S.

Sąd nie dał wiary zeznaniom M. T. w zakresie w jakim podawał on, iż słyszał on awanturę na parterze budynku, że w awanturze tej uczestniczyła K. W. i oskarżony R. C.. Świadek w tym czasie miał przebywać na podwórzu kamienicy, wykonywać prace porządkowe. Nielogicznymi, w ocenie Sądu są zeznania świadka, który podał, że mimo , iż słyszał odgłosy awantury, wiedząc, iż pokrzywdzona obawia się oskarżonego, który wielokrotnie miał ją pobić, zareagował na to dopiero po telefonie od pokrzywdzonej. Nielogiczne jest również zachowanie pokrzywdzonej, która mając możliwość ucieczki w kierunku innej osoby, tj. M. T., nie zrobiła tego. W toku postępowania przygotowawczego świadek przedstawił wersję, iż słyszał, jak R. C. groził pokrzywdzonej pozbawieniem życia, ponieważ znajdował się w odległości ok. 10 metrów od tych osób. W takim przypadku zbędne było dzwonienie pokrzywdzonej do świadka i informowanie go o tej sytuacji. Należy zwrócić uwagę, iż świadek zaprezentował się jako pracownik uprzątający złom, nieformalny pracownik pokrzywdzonej, podczas gdy faktycznie świadek pozostawał w tamtym czasie (i pozostaje nadal) w nieformalnym związku z pokrzywdzoną i na jej prośbę wykonywał prace porządkowe w kamienicy. Tak również podał świadek w zeznaniach z dnia 11 lutego 2021 r. w toku postępowania w sprawie II K 772/19. Również pokrzywdzona prezentowała M. T. jako pracownika, znajomego. Takie zabiegi miały w ocenie Sądu, przedstawić świadka jako osobę niezwiązaną z żadną ze stron konfliktu, mogącą w jakiś sposób ulegać wpływom pokrzywdzonej. Z zeznań świadka z postępowania przygotowawczego wynika, iż widział on całe zdarzenie – oskarżony miał krzyczeć i gestykulować – na podstawie tego zdarzenia świadek miał wyrobić sobie opinię, iż zakaz zbliżania się oskarżonego do pokrzywdzonej został orzeczony słusznie. Natomiast w postępowaniu przed Sądem świadek podał, że nie widział zdarzenia. Należy również zwrócić uwagę, iż toku przesłuchania świadka w dniu 11 lutego 2021 r. w sprawie II K 772/19 przedstawił on trzecią wersję zdarzenia, z tych zeznań wynika, iż pokrzywdzona była wtedy w domu, następnie wychodziła na klatkę schodową, oskarżony kręcił się przy drzwiach wejściowych do kamienicy, wykrzykiwał obraźliwe słowa do niego ale do pokrzywdzonej nic nie krzyczał. Z tych zeznań wynika, iż oskarżony nie wchodził do kamienicy a pokrzywdzona miała zgłosić naruszenie zakazu zbliżania się. Opisane zeznania świadek składał w toku postępowania o znęcanie się nad pokrzywdzoną, trudno zatem przyjąć, iż właśnie w tej sprawie zapomniał o fakcie kierowania gróźb pozbawienia życia pokrzywdzonej, kiedy pamiętał, np. o ubliżaniu pokrzywdzonej w innej sytuacji. Każdorazowo świadek przedstawił inną wersję zdarzenia. Opisane różnice nie dotyczą detali, które nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy ale kwestii podstawowych, co faktycznie świadek widział, słyszał, gdzie w momencie zdarzenia znajdowała się pokrzywdzona a gdzie oskarżony. Te rozbieżności, ich ilość, zabiegi podejmowane w celu uwiarygodnienia swoich zeznań są w ocenie Sądu na tyle istotne, że nie wynikają one z upływu czasu a z tego, że świadek próbował sprostać oczekiwaniom pokrzywdzonej, co do treści tych zeznań.

Sąd nie dał wiary zeznaniom M. S. w zakresie w jakim opisywała ona okoliczności w jakich miało dojść do wtargnięcia R. C. do przedmiotowej kamienicy. W pierwszych zeznaniach świadek podawała, iż nie widziała momentu kiedy oskarżony miał wejść do kamienicy ponieważ wchodząc do swojego sklepu usłyszała krzyki pokrzywdzonej wzywającej pomocy. Słyszała również męski głos, ale nie wiedziała czyj to głos. W zeznaniach złożonych przed Sądem świadek stwierdziła, że stała przed sklepem i paliła papierosa, wtedy zauważyła, że drzwi od kamienicy się otwierają następnie zobaczyła przebiegającego przez ulicę (...) i zaraz potem usłyszała krzyki pokrzywdzonej. O tym, że oskarżony miał grozić pokrzywdzonej pozbawieniem życia dowiedziała się od pokrzywdzonej. Wersje te różnią się nie tylko między sobą ale również są sprzeczne z wersjami przedstawianymi przez M. T. który twierdził, iż drzwi od kamienicy były cały czas otwarte, a w takim przypadku oskarżony nie musiałby wykorzystywać specjalnej sytuacji, żeby wejść na teren kamienicy. Świadek M. S. składała również odmienne zeznania w zakresie osoby sporządzającej oświadczenie o byciu świadkiem przedmiotowego zdarzenia, raz podawała że oświadczenie zostało sporządzone przez K. W. ponieważ świadek nie posiadała komputera, raz że oświadczenie z całą pewnością sporządziła osobiście. Nie potrafiła wyjaśnić w sposób przekonujący tych rozbieżności. Nie bez znaczenia w realiach niniejszej sprawy jest zeznanie świadka, iż pokrzywdzona opowiadała jej o szczegółach konfliktu z R. C. oraz prosiła ją o „podkolorowanie” zeznań w przedmiocie zajścia z 19 listopada 2019 r., co świadek zrobiła już w toku sprawy II K 772/19, wskazując, iż widziała moment jak oskarżony wykorzystał sytuację i wbiegł do kamienicy i natychmiast po tym usłyszała głos pokrzywdzonej wzywającej pomocy. Sąd nie znalazł podstaw by zakwestionować zeznania świadka w tej części, bo tę „koloryzację” zeznań widać w treści zeznań z dnia 19 kwietnia 2022 r., a następnie w zeznaniach z dnia 14 maja 2024 r. Świadek uzasadniła swoje zachowanie tym, że zależało jej na dobrych relacjach z pokrzywdzoną ponieważ wynajmowała u niej lokal. Obecnie świadek już nie wynajmuje tego lokalu, mimo to w pierwszej kolejności złożyła zeznania odpowiadające zeznaniom z dnia 19 kwietnia 2022 r., jak się wydaje obawiając się ewentualnych konsekwencji składanie fałszywych zeznań.

Z przedłożonych pisemnych oświadczeń wynika, iż osoby podpisujące się pod tymi oświadczeniami były jedynie świadkami złamania zakazu zbliżania się oskarżonego do pokrzywdzonej. Na uwadze należy mieć również głęboki konflikt panujący między stronami, o czym świadczą wydruki postów z mediów społecznościowych, zachowanie oskarżonego, który pomimo niedawnego opuszczenia zakładu karnego i obowiązującego go zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej i kontaktowania się z nią, udał się w pobliże jej miejsca zamieszkania.

W konsekwencji Sąd nie dał wiary zeznaniom pokrzywdzonej K. W. jakoby oskarżony miał jej grozić pozbawieniem życia w dniu 19 listopada 2019 r. Należy podkreślić negatywny stosunek pokrzywdzonej do przebywania oskarżonego na wolności o czym świadczy jej wypowiedź: „kat rodziny został uniewinniony”. Według zeznań pokrzywdzonej złożonych w postępowaniu przed Sądem, do zdarzenia miało dojść w wejściu do kamienicy, według zeznań z postępowania przygotowawczego gdy uciekała do mieszkania. Gdyby jednak do zdarzenia doszło gdy uciekała schodami na pierwsze piętro nie widziałaby kto był przechodniem, a według zeznań widziała A. K., która następnie się z nią skontaktowała w sprawie tego zajścia.

Nie można pominąć faktu, iż wedle notatki urzędowej sporządzonej przez interweniującego funkcjonariusza Policji w dniu 19 listopada 2019 r. pokrzywdzona zgłaszała, że oskarżony miał jej grozić „zakopię cię”. Natomiast w zeznaniach pokrzywdzonej złożonych trzy dni później tych gróźb miało być więcej i miały być wulgarne. W miarę upływu czasu zeznania pokrzywdzonej oraz pozostałych wymienionych wyżej świadków ewoluowały. W ocenie Sądu wynikało to z uzgadniania treści zeznań, przekazywania przez pokrzywdzoną informacji co się stało w tym o wcześniejszych zachowaniach oskarżonego. Należy podkreślić, iż pokrzywdzona pozostawała w stałym kontakcie z M. T. i jak wynika z jego zeznań właśnie z jej opowiadań był zorientowany w sytuacji osobistej pokrzywdzonej. Nie można również przyjąć, iż M. T. lub M. S. byli świadkami tylu nagannych zachowań oskarżonego, że ostatecznie pomylili fakty. Z zeznań M. T. wynika, iż o przemocy, którą miał stosować oskarżony wobec pokrzywdzonej wiedział tylko i wyłącznie od pokrzywdzonej. M. S. zeznała, że tylko raz była świadkiem takiego zdarzenia z udziałem oskarżonego, o tym, że oskarżony miał stosować przemoc wobec pokrzywdzonej wie od niej samej. Z oświadczenia A. K. wynika, iż oskarżony stał w drzwiach wejściowych na klatce schodowej kamienicy, coś krzyczał i gestykulował, również w tym oświadczeniu brak jest jakiejkolwiek sugestii, że oskarżony mógł wypowiadać groźby (k. 93).

W ocenie Sądu, zawiadomienie Policji o fakcie popełnienia przestępstwa nie może przesądzać samo w sobie o tym, że do przestępstwa doszło.

7.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

1.

R. C.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

W ocenie Sądu, zgromadzony materiał dowodowy i jego ocena nie pozwala na przypisanie oskarżonemu R. C. czynu z art. 190 § 1 k.k., który miałby polegać na tym, iż w dniu 19 listopada 2019 roku w K., R. C. groził słownie K. W. pozbawieniem życia i zdrowia, przy czym wypowiadane groźby wzbudziły w pokrzywdzonej uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione. Na podstawie zebranego materiału dowodowego, można jedynie ustalić, iż oskarżony w dniu 19 listopada 2019 r. w godzinach popołudniowych przebywał w okolicy wejścia do kamienicy ul. (...), wtedy też doszło do utarczki słownej z M. T.. M. T. udał się za oskarżonym, by udokumentować obecność oskarżonego w pobliżu kamienicy, wbrew orzeczonemu zakazowi zbliżania się. Niewątpliwie pokrzywdzona dokonała zawiadomienia o naruszeniu zakazu zbliżania się do niej przez oskarżonego oraz o groźbach pozbawienia jej życia, które miał do niej kierować oskarżony, co wynika z notatki urzędowej oraz późniejszych zeznań. Jednak wobec intensywnego konfliktu (w tym również na tle majątkowym) istniejącego pomiędzy stronami, należało to doniesienie starannie zweryfikować. Każda z osób obecna przy tym zdarzeniu przedstawiła rozbieżne wersje przebiegu zdarzenia. Brak jest w sprawie materiału dowodowego pozwalającego w sposób obiektywny zweryfikować twierdzenia świadków. Jedynym obiektywnym materiałem dowodowym jest nagranie, które potwierdza, że oskarżony był na miejscu zdarzenia. Oskarżony miał motywację do popełnienia czynu zabronionego, o którym mowa w zarzucie, tj. według K. W. była to chęć zemsty za doprowadzenie do pozbawienia go wolności. W ocenie Sądu oskarżony pojawił się w miejscu zamieszkania pokrzywdzonej chcąc mieć kontrolę, wiedzę co się dzieje w jej życiu, z kim się spotyka. Ale też nie można nie zauważyć niezadowolenia pokrzywdzonej z orzeczenia Sądu, który uchylił stosowanie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania, co mogło mieć wpływ na treść zeznań pokrzywdzonej i świadków. A jak wynika z zeznań M. T. i M. S. pokrzywdzona pośrednio – przekazując im informacje na temat przebiegu zdarzenia lub bezpośrednio – wprost prosząc, by świadek ubarwił swoje zeznania w zakresie gróźb, co świadek uczyniła.

Wobec zakwestionowania wiarygodności świadków w osobach K. W., M. T. i M. S., kierując się dyspozycją art. 5 § 2 k.p.k. Sąd uznał, iż w sprawie brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia i uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

7.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2., 3.

Na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. orzeczono o kosztach procesu, ustalając wysokość zwrotu oskarżonemu należności z tytułu ustanowienia obrońcy na podstawie § 11 ust. 2 pkt 3 i § 17 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

7.Podpis

sędzia Agnieszka Wachłaczenko