Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 czerwca 2025r

Sąd Rejonowy w Kaliszu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący sędzia Agnieszka Wachłaczenko

Protokolant st. sekr. sądowy Agnieszka Dębowa

w obecności Prokuratora---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25.03.2025r., 17.04.2025r., 27.05.2025r

sprawy

1.Z. J. (1) s. S. i K. zd. Rybak ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 9 sierpnia 2024r w miejscowości T., powiat (...), województwo wielopolskie, działając wspólnie i w porozumieniu z drugim ustalonym sprawcą oraz trzecim nieustalonym będąc do tego nieupoważniony otworzył bramę zabezpieczoną kodem elektronicznym, a następnie wszedł na teren firmy (...), gdzie z pomieszczenia depozytowego po uprzednim otwarciu drzwi wejściowych zabezpieczonych kodem elektronicznym zabrał w celu przywłaszczenia sejf wrzutowy depozytowy (...) 32 o wartości 2.949,00 zł z zawartością pieniędzy w kwocie 11.766,38 £ ( (...)), powodując łączną sumę strat w wysokości 62.436,12 zł na szkodę spółki (...)

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

2.R. A. (1) s. S. i B. zd. C. ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że:

II.  w dniu 9 sierpnia 2024r w miejscowości T., powiat (...), województwo wielopolskie, działając wspólnie i w porozumieniu z drugim ustalonym sprawcą oraz trzecim nieustalonym, po uprzednim przełamaniu zabezpieczeń elektronicznych dostał się na teren firmy (...), skąd z pomieszczenia depozytowego zabrali w celu przywłaszczenia sejf wrzutowy depozytowy (...) 32 o wartości 2.949,00 zł z zawartością pieniędzy w kwocie 11.766,38 £ ( (...)), powodując łączną sumę strat w wysokości 62.436,12 zł na szkodę spółki (...)

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

1.  oskarżonego Z. J. (1) uznaje za winnego zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 279 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec Z. J. (1) kary pozbawienia wolności zalicza okres jego zatrzymania od dnia 20 sierpnia 2024r. od godz. 7:10 do dnia 21 sierpnia 2024r. do godz. 15:22;

3.  oskarżonego R. A. (1) uznaje za winnego zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 279 § 1 k.k. i za ten czyn na podstawie art. 279 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

4.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec R. A. (1) kary pozbawiania wolności zalicza okres tymczasowego aresztowania oskarżonego od dnia 22 sierpnia 2024 r. godz. 5:10 do dnia 17 kwietnia 2025 r. do godz. 15:07;

5.  na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zwraca pokrzywdzonemu (...) Sp. z o.o. dowód rzeczowy w postaci pieniędzy w kwocie 10.589,82 (dziesięć tysięcy pięćset osiemdziesiąt dziewięć 82/100);

6.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego Z. J. (1) obowiązek częściowego naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) Sp. z o.o. kwoty 10.222,22 (dziesięć tysięcy dwieście dwadzieścia dwa 22/100) zł;

7.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego R. A. (1) obowiązek częściowego naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) Sp. z o.o. kwoty 41.624,08 (czterdziestu jeden tysięcy sześciuset dwudziestu czterech 08/100) zł;

8.  zasądza na rzecz Skarbu Państwa tytułem kosztów sądowych od oskarżonych:

- Z. J. (1) kwotę (...),47 (dwa tysiące dwieście siedemdziesiąt pięć 47/100) zł,

- R. A. (1) kwotę (...),47 (dwa tysiące czterysta pięćdziesiąt pięć 47/100) zł.

sędzia Agnieszka Wachłaczenko

II K 114/25

UZASADNIENIE

Z. J. (1) do 31 lipca 2024 r. zatrudniony był w spółce (...) Sp. z o.o. z siedzibą w T.. Spółka ta świadczy usługi transportowe. Oskarżony Z. J. (1) jako pracownik tej firmy znał kody dostępu do bramy wjazdowej oraz do pomieszczenia w którym na terenie firmy znajdował się sejf z wrzutnią. Do sejfu tego kierowcy po zakończeniu trasy wrzucali zgromadzone w trakcie podróży służbowej pieniądze, była to waluta polska i brytyjska. Sejf nie był przytwierdzony do podłoża lub ściany. Spółka nie posiadała ubezpieczenia od kradzieży. Oskarżeni Z. J. (1) i R. A. (1) są wieloletnimi znajomymi.

Z bliżej nieustalonych powodów oskarżeni zawiązali porozumienie między sobą mające na celu dokonanie kradzieży w dotychczasowym miejscu zatrudnienia oskarżonego Z. J. (1). R. A. (1) posługiwał się numerem (...) i na taki numer Z. J. (1) do niego dzwonił. Uzgodnili, że ukradną sejf w nocy 9 sierpnia 2024 r. ponieważ wtedy miały się tam znajdować funty brytyjskie. Uzgodnili, że spotkają się o godz. 02:00 w S. na parkingu restauracji (...). Faktycznie tam się spotkali. Z. J. (1) przyjechał swoim samochodem marki P. o numerze rejestracyjnym (...). R. A. (1) przyjechał samochodem marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...) stanowiącym własność W. K. – przyjaciółki oskarżonego R. A. (1). Kiedy Z. J. (1) podszedł się przywitać okazało się że R. A. (1) zabrał ze sobą jeszcze jedną osobę. Swoimi samochodami pojechali na parking znajdujący się w O., na wysokości zajazdu (...). Tam oskarżony Z. J. (1) przesiadł się do samochodu R. A. (1) i razem pojechali w kierunku firmy (...). Początkowo R. A. (1) zaparkował w odległości ok. 100 m. od firmy, a Z. J. (1) wysiadł i wyczekiwał dogodnego momentu na dostanie się na teren firmy a następnie do pomieszczenia depozytowego. Następnie zadzwonił po R. A. (1), ten podjechał do bramy. Z. J. (1) otworzył bramę korzystając z tego, iż znany mu był elektroniczny kod zabezpieczający wjazd. R. A. (1) wjechał na teren firmy, następnie Z. J. (1) otworzył pomieszczenie depozytowe używając znanego mu kodu elektronicznego do tego pomieszczenia. R. A. (1) z kolegą weszli do środka zabrali sejf i włożyli go do samochodu i wszyscy odjechali. W O. Z. J. (1) przesiadł się do swojego samochodu. Następnie na parkingu przed restauracją (...) w S., na prośbę R. A. (1) jego kolega przesiadł się do samochodu Z. J. (1). Z. J. (1) odwiózł tego nieznanego mu mężczyznę i zostawił go w okolicach mleczarni w S., następnie wrócił do domu. Około godziny 5:00 do Z. J. (1) zadzwonił R. A. (1) z informacją, że sejf został rozcięty i pieniądze są do odebrania. Z. J. (1) pojechał do miejsca zamieszkania R. A. (1), tam otrzymał od niego 3.000 funtów brytyjskich. Rozcięty sejf znajdował się w garażu na posesji oskarżonego R. A. (1). Otrzymane pieniądze oskarżony Z. J. (1) wymienił w dwóch kantorach na terenie S., łącznie otrzymał kwotę 15.000 zł, z których kwotę 14.200 zł wpłacił w czterech ratach na swoje konto prowadzone w (...) Banku (...). 800 zł oskarżony przeznaczył na bieżące wydatki. Pozostałej gotówki nie odnaleziono.

(dowód: wyjaśnienia Z. J. (1) – k. 53-55, 61, 121-122, 171, 466-467, umowa o pracę – k. 12-13, 132, protokół odtworzenia zapisu z monitoringu – k. 75-85, 135-145, 150, 159-164, wykazy danych telekomunikacyjnych – k. 199-208, 280-281, opinia – k. 249-258, 265-277, sprawozdanie – k. 260-262, dane z (...) k. 323, 325 dane z (...) k. 324, zeznania D. N. – k. 468 częściowo wyjaśnienia R. A. (1) – k. 467, 115, protokół oględzin – k. 16-18, 88-91, 183, 186, protokoły przeszukań – k. 37-42, 100-108, 117-118, częściowo zeznania W. K. – k. 326-327, 468, notatka urzędowa – k. 332-333).

W okresie od 8 do 16 sierpnia 2024 r. oskarżony R. A. (1) nie pracował, korzystał ze zwolnienia lekarskiego. Wartość zabranego sejfu to 2.949 zł, w sejfie znajdowało się 11.766,38 £ (dowód: zeznania M. S. – k. 468, lista obecności – k. 224, karta ewidencji czasu pracy – k. 225, zwolnienie lekarskie – k. 226-227, faktura – k. 11, rozliczenia – k. 28-33).

Oskarżony Z. J. (1) ma 48 lat. Ma wykształcenie średnie, nie ma zawodu. Pracuje i zarabia ok. 8.000 zł miesięcznie. Jest właścicielem mieszkania. Jest stanu wolnego, na utrzymaniu ma dwoje dzieci. Nie był karany (dane osobowe – k. 466, 52, dane o karalności – k. 256, 456).

Oskarżony R. A. (1) ma 48 lat. Ma wykształcenie średnie, jest technikiem mechanikiem. Pracuje i zarabia ok. 4500 zł miesięcznie. Jest żonaty, nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Jest właścicielem nieruchomości. Był wielokrotnie karany, głównie za przestępstwa przeciwko mieniu (dane osobowe – k.114, 466, dane o karalności – k. 65-69, 92-95, 457).

Oskarżony Z. J. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Podtrzymał wszystkie wyjaśnienia złożone w postępowaniu przygotowawczym. Nie potrafił jednak wyjaśnić, dlaczego podczas pierwszego przesłuchania podał, iż samochód T., którym byli na miejscu zdarzenia był koloru ciemnego a w kolejnym, że srebrnego, te rozbieżności w ocenie Sądu wynikały z faktu, iż oskarżony Z. J. miał styczność z pojazdem R. A. w warunkach nocnych, gorszej widoczności, skoncentrowaniu się na dokonaniu czynu zabronionego.

Oskarżony R. A. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia, w których podał, że wielokrotnie miał kontakt ze Z. J. (1) ponieważ ten do niego przyjeżdżał ale w innych sprawach. Miał go prosić o pomoc finansową w związku z zadłużeniem wynikłym z niespłaconych kredytów, tzw. chwilówek. Następnie podał, że był zadłużony u kolegi z pracy, miał się go obawiać. Z. J. (3) poprosił go aby pojechał z nim oddać dług temu koledze, to miało być gdzieś w okolicach K.. Spotkali się ok. godz. 2:00 w (...), każdy z nich przyjechał swoim samochodem, nie było innej osoby w samochodzie R. A. (1). Pojechali w kierunku K.. Z. J. (1) zatrzymał się obok jakiejś restauracji a R. A. (1) pojechał dalej. Zatrzymał się ok. 2 km dalej. Gdyby Z. J. (1) czuł się zagrożony miał zadzwonić do R. A. (1), a ten miał przyjechać z pomocą. R. A. (1) nie został na parkingu ze Z. J. (1), ponieważ jak wyjaśnił nie chciał być widziany na miejscu z uwagi na uprzednią jego karalność. Zaprzeczył, aby brał udział w jakiejkolwiek kradzieży sejfu. W postępowaniu przygotowawczym również nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu podał, że był w czasie objętym zarzutem w domu lub w pracy ponieważ pracuje na trzy zmiany. Podał, że w pracy jest lista obecności i kamery. Na pytanie, czy zna Z. J. (1) odpowiedział, że „coś kojarzę tę osobę”. Oskarżony nie potrafił wyjaśnić, z jakich powodów Z. J. (1) miał by go pomawiać. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego R. A. (1) w zakresie w jakim tłumaczył on okoliczności pobytu w okolicach K. w nocy 9 sierpnia 2024 r. Wyjaśnienia te są całkowicie sprzeczne z wyjaśnieniami oskarżonego Z. J. (1), a którym Sąd dał wiarę. Zeznania te zostały uznane za wiarygodne z uwagi na to, że znajdują poparcie w pozostałym zgromadzonym materiale dowodowym w tym zeznaniach D. N., nagraniach z monitoringu z miejsca zdarzenia oraz trasy przejazdu pojazdów, informacji o wpłatach na konto oskarżonego Z. J. (1). Nie ujawniły się żadne okoliczności, które wskazywałyby, że oskarżony Z. J. (1) pomawia o udział w tym czynie oskarżonego R. A. (1). Obaj oskarżeni zaprzeczyli aby byli skonfliktowani lub mieli wobec siebie jakieś zobowiązania.

Wersja zdarzeń przedstawiona przez R. A. (1) jest w ocenie Sądu przyjętą linią obrony przez oskarżonego. Pierwsze wyjaśnienia złożone przez R. A. (1) w postępowaniu przygotowawczym są bardzo ogólnikowe, co w ocenie Sądu dało oskarżonemu możliwość późniejszego rozwinięcia narracji. Wersja zdarzeń została przez oskarżonego dopasowana w czasie późniejszym do zgromadzonego materiału dowodowego, z którego całością oskarżony zapoznał się na etapie postępowania przed Sądem. Wersja ta ma wyjaśniać okoliczności pobytu oskarżonego w okolicach K. i O., w pobliżu którego znajduje się miejscowość T., gdzie dokonano włamania. Tu należy zaznaczyć, iż oskarżony ma swobodę składania wyjaśnień na dowolnym etapie postępowania, ma również prawo poznać zgromadzony materiał dowodowy, a zakres, treść jego wyjaśnień jest zależna od woli oskarżonego. Sam fakt, iż oskarżony skorzystał ze swoich uprawnień nie miał wpływu na ocenę wyjaśnień R. A. (1). Rozbieżności pomiędzy treścią wyjaśnień złożonych w postępowaniu przygotowawczym i sądowym oskarżony wyjaśnił zdenerwowaniem wynikającym z faktu przesłuchania oraz zarzucenia mu udziału w zdarzeniu, z którym faktycznie nie miał żadnego związku. Należy jednak zwrócić uwagę, iż wyjaśnienia oskarżonego złożone przed Sądem zawierają istotne nieścisłości. W pierwszej kolejności oskarżony w wyjaśnieniach złożonych w postępowaniu przygotowawczym stwarzał wrażenie, iż Z. J. (1) jest mu znany jedynie bardzo powierzchownie. Natomiast w wyjaśnieniach złożonych przed Sądem oskarżony podał, że miał z nim częsty kontakt, Z. J. (1) często u niego bywał, kontaktował się z nim, prosił o pomoc w rozwiązaniu problemów z zadłużeniem, przy czym R. A. (1) raz podawał, iż zadłużenie to wynikało z niespłaconych tzw. chwilówek a raz, że powstało w wyniku zadłużenia u kolegi z pracy. Proszony o wyjaśnienia w tym zakresie oskarżony podał, iż w toku przesłuchania był zdenerwowany, pytano go o wiele osób, a nazwisko Z. J. (1) przekręcono. Fakt zatrzymania, następnie przesłuchiwania jest niewątpliwie sytuacją niecodzienną, powodującą „wybicie” z codziennego rytmu takiej osoby zatrzymanej, konieczność podjęcia decyzji o poinformowaniu innych osób, ewentualnego zabezpieczenia majątku. Jednak z uwagi na uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego wydaje się, że sytuacja przesłuchania nie powinna u oskarżonego wyzwalać ponadprzeciętnego stresu. Protokół przesłuchania oskarżonego nie zawiera treści wskazujących, żeby oskarżony był szczególnie intensywnie przesłuchiwany, oskarżony nie wspomina o wywieraniu na nim presji, przesłuchiwany nie zgłosił zastrzeżeń do protokołu przesłuchania, nie składał skargi na czynności funkcjonariusza przesłuchującego go. Wreszcie gdyby nazwisko oskarżonego J. faktycznie przekręcono R. A. (1) nie sugerowałby w swoich wyjaśnieniach, że pobieżnie go zna. Oskarżony R. A. (1) nie potrafił powiedzieć, skąd Z. J. (1) miał mieć pieniądze na spłatę długu skoro prosił go o pomoc w sprzedaży samochodu a do tej sprzedaży nie doszło i sam R. A. nie pożyczał mu pieniędzy na spłatę długu. Przeciwko wersji R. A. (1) przemawiają także ustalenia co do stanu konta bankowego Z. J. (1) – z ustaleń tych wynika, iż oskarżony Z. J. miał środki finansowe na koncie, kolejne wpłaty na to konto znacznych kwot (łącznie 14.200 zł) nastąpiły w dniu 9 sierpnia 2024 r. Przeczy to wersji podawanej przez R. A. (1), iż współoskarżony prosił go o pomoc w spłacie długów, a jego sytuacja finansowa była bardzo trudna. Nielogicznym jest również twierdzenie oskarżonego R. A. (1), iż nie oczekiwał ze Z. J. (1) na przyjazd rzekomego wierzyciela (którego Z. J. (1) miał się obawiać do tego stopnia, że poprosił R. A. o towarzyszenie mu w podróży na miejsce gdzie miało dojść do zapłaty wierzytelności). Pozostawienie oskarżonego Z. J. (1) na parkingu i odjechanie kilka kilometrów dalej i oczekiwanie na ewentualne wezwanie pomocy jest nielogiczne od strony możliwości wezwania pomocy przez ewentualnie zaatakowanego Z. J.. R. A. podał również, iż z uwagi na uprzednią karalność nie pozostał na miejscu razem ze Z. J. (1), te wyjaśnienia są również nielogiczne z uwagi na fakt, iż jak wynika z wyjaśnień, wierzycielem miała byś osoba nieznana R. A., więc jego uprzednia karalność w ogóle nie miała znaczenia, zwłaszcza w przypadku gdyby zwrot długu przebiegał bezproblemowo. Natomiast jak wynika z wyjaśnień oskarżonego R. A. miał on interweniować gdyby doszło do niebezpiecznej sytuacji. Interwencja taka musiałaby być związana z bezpośrednim zaangażowaniem oskarżonego i w taką sytuację mimo swojej wielokrotnej karalności oskarżony nie obawiał się zaangażować. Oskarżony nie wyjaśnił również dlaczego na miejscu i w trakcie kradzieży monitoring zarejestrował pojazd marki T. (choć nie udało się rozpoznać tablic rejestracyjnych tego pojazdu) ale nie zarejestrowano pojazdu oskarżonego Z. J.. Dlatego Sąd uznał, iż wersja zdarzeń przedstawiona przez oskarżonego R. A. (1) została ułożona po zapoznaniu się ze zgromadzonym materiałem dowodowym, w taki sposób, by odnieść się do niezaprzeczalnych faktów, takich jak np. zarejestrowanie przez monitoring pojazdów którym poruszali się oskarżeni, uwidoczniona tablica rejestracyjna pojazdu należącego do W. K. – przyjaciółki R. A., a która według rejestru (...) przynależy do pojazdu T. (...), czy ustalenia dotyczące kontaktów telefonicznych pomiędzy oskarżonymi oraz stacji bazowych do których logowały się telefony oskarżonych. Upadło także forsowane przez oskarżonego alibi, iż w czasie objętym zarzutem był w domu lub pracy w związku z wykonywaną pracą na trzy zmiany, gdyż w tym czasie faktycznie przebywał na zwolnieniu lekarskim. Oskarżony sam podważył swoje wyjaśnienia w tym zakresie podając przed Sądem, iż faktycznie w nocy przebywał w okolicy O. i T.. Z. J. (1) faktycznie przebywał na miejscu kradzieży w okresie objętym zarzutem, gdyż sam to przyznał, nadto został rozpoznany przez współudziałowca firmy (...) . Jedynie częściowo Sąd dał wiarę zeznaniom W. K., tj. tylko w zakresie takim w jakim potwierdziła ona, iż była właścicielka pojazdu marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i oskarżony R. A. (1) korzystał z tego samochodu. Wprawdzie zorientowawszy się w przedmiocie sprawy w wyjaśnieniach złożonych przed Sądem świadek podała, że samochód ten miał uszkodzony silnik i głównie stał (o czym świadek nie wspominała, gdy była przesłuchiwana w postępowaniu przygotowawczym), Sąd jednak nie miał wątpliwości, iż treść zeznań W. K. wynikała z bliskiego związku łączącego świadka z oskarżonym R. A. (1) i dążeniem świadka do przedstawienia okoliczności sprawy w taki sposób, by jak najmniej obciążały one oskarżonego R. A., choć nie zaprzeczyła aby przedmiotowy pojazd pozostawał w dyspozycji oskarżonego. Pojazd być może był uszkodzony ale nie w stopniu wykluczającym użycie go jako środka transportu, o czym świadczy zarejestrowanie jego przejazdu w O., tj. w odległości ok. 40 km od miejsca zamieszkania oskarżonego R. A.. Swoje zeznania w zakresie nieobecności oskarżonego R. A. w pracy, M. S. poparła dokumentami w postaci listy obecności, wydruku zwolnienia oraz ewidencji czasu pracy oskarżonego. Zeznania A. T. nie miały znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego w sprawie. Zeznania D. N. znajdują odzwierciedlenie w nagraniu z monitoringu oraz dokumentach rozliczeniowych z firmy (...).

Sąd dał wiarę zgromadzonym w sprawie dokumentom ponieważ nie ujawniły się okoliczności nakazujące zakwestionować ich autentyczność lub rzetelność.

Zgodnie z treścią art. 279 § 1 k.k. karze od 1 roku do 10 lat pozbawienia wolności podlega ten, kto kradnie z włamaniem. Nie ma znaczenia, czy zabezpieczenie przedmiotu przed kradzieżą jest efektywne i jakich środków należy użyć, by je pokonać. Konieczne jest jednak, aby rzecz była zabezpieczona przed kradzieżą i aby sprawca usunął zabezpieczenie (tak np. wyrok SN z 18.02.1972 r.,VI KZP 74/71, OSNKW 1972/5, poz. 78; wyrok SN z 9.12.1976 r., II KR 322/76, OSNKW 1977/3, poz. 22; uchwała SN z 25.06.1980 r., VII KZP 48/78, OSNKW 1980/8, poz. 65; Dukiet-Nagórska, Kradzież, s. 54; Hochberg, Rzecz, s. 79; Bożyczko, Kradzież, s. 23; Szerer, O kradzieży, s. 49; Wojnar, Uwagi, s. 877; Wróblewski, Kradzież, s. 239; Marek, Pływaczewski, Peczeniuk, Kradzież, s. 125 i n.; por. Wilk [w:] Królikowski, Zawłocki, Szczególna II, s. 550). Oskarżeni R. A. (1) i Z. J. (1) a także trzeci nieustalony sprawca pokonali zabezpieczenie elektroniczne całej nieruchomości, następnie kolejne zabezpieczenie elektroniczne pomieszczenia, w którym znajdował się sejf z zawartością pieniędzy, zabrali sejf, a następnie pokonali zabezpieczenie sejfu – rozcinając go i zabierając znajdujące się w jego wnętrzu pieniądze. Oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu. Wszystkim znany był cel wyjazdu w nocy 9 sierpnia 2024 r. Z. J. (1) dostarczył informacji o możliwości, miejscu kradzieży, pokonał elektroniczne kody dostępu do nieruchomości i pomieszczenia; R. A. (1) dostarczył pojazdu umożliwiającego przewiezienie zabranego sejfu, wraz z trzecim nieustalonym sprawcą pomógł wynieść sejf z pomieszczenia, a następnie co najmniej zorganizował dostanie się do wnętrza sejfu i wyciągnięcie gotówki, a następnie tę gotówkę rozdysponował. Społeczną szkodliwość czynu oskarżonych Sąd ocenił jako znaczną. Oskarżeni działali umyślnie z zamiarem bezpośrednim, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci zdobytej gotówki. Żaden z nich nie znajdował się w szczególnej sytuacji motywacyjnej. Żaden z nich nie miał długów (przynajmniej oskarżeni temu zaprzeczają), Z. J. (1) nie miał zatargu z byłym pracodawcą. Pracodawca ten nie zalegał mu z płatnościami. Do dokonania włamania wykorzystał informacje (kody dostępu), które pozyskał będąc uprzednio zatrudnionym w pokrzywdzonej spółce. Takie zachowanie Sąd ocenił jako niegodziwe. Oskarżeni weszli w porozumienie a następnie współpracowali ze sobą. Swoim zachowaniem godzili w cudze mienie. Kwota skradzionego mienia jest znaczna. Dlatego Sąd ocenił społeczną szkodliwość czynu oskarżonych jako znaczną. Wymierzając oskarżonemu Z. J. (1) karę 1 roku pozbawienia wolności, tj. w dolnej granicy zagrożenia ustawowego Sąd wziął pod uwagę społeczną szkodliwość czynu oskarżonego. Jako okoliczności łagodzące Sąd potraktował uprzednią niekaralność oskarżonego oraz złożenie wyjaśnień, które stały się podstawą ustalenia stanu faktycznego w sprawie oraz odzyskania części skradzionych pieniędzy. Na poczet orzeczonej kary Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania w sprawie.

Wymierzając oskarżonemu R. A. (1) karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności Sąd wziął pod uwagę społeczną szkodliwość czynu, jako okoliczność istotnie obciążającą uprzednią karalność oskarżonego głównie za czyny przeciwko mieniu. W niewielkim stopniu okolicznością łagodzącą jest złożenie wyjaśnień. Oskarżony nie wykazał żadnej refleksji, skruchy. Oznacza to, że uprzednie skazania nie odniosły pożądanego skutku. Wymierzenie kary łagodniejszej nie wypełniłoby dyrektyw wymiaru kary opisanych w art. 53 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył okres pozbawienia wolności oskarżonego w sprawie – art. 63 § 1 k.k.

Z uwagi na jedynie częściowe odzyskanie skradzionych pieniędzy na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. orzeczono o zwrocie pokrzywdzonemu zabezpieczonych na koncie Z. J. (1) pieniędzy a uznanych za dowód rzeczowy. O naprawieniu szkody w pozostałej części orzeczono w myśl art. 46 § 1 k.k. obciążając oskarżonych Z. J. (1) i R. A. (1) w stosunku 1/3 do 2/3, gdyż to R. A. dysponował zabrana gotówką, oskarżony Z. J. otrzymał nie więcej niż 1/3 zabranej kwoty.

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd obciążył oskarżonych kosztami sądowymi.

sędzia Agnieszka Wachłaczenko