Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 68/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

7.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1,2

K. F.

1a. w okresie od 18 do 21 sierpnia 2019r. w K. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wielokrotnie groził słownie pozbawieniem życia i zdrowia A. K. (1), przy czym wypowiadane groźby wzbudziły u zagrożonej uzasadnioną obawę, że będą spełnione tj. czynu z art. 190 §1 kk w zw. z art. 12 §1 kk w zw. z art. 4 § 1 k.k.

1b. w okresie od 24 października 2019 roku do 14 listopada 2019 roku uporczywie nękał wymienioną w ten sposób, iż wysyłał wiadomości tekstowe sms o różnych porach dnia i nocy czym wzbudził u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia oraz istotnie naruszył jej prywatność –

tj. czynu art. 190a §1 kk

K. F.

w okresie od 18 do 21 sierpnia 2019 roku w K., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wielokrotnie groził słownie pozbawieniem życia i zdrowia E. G., przy czym wypowiadane groźby wzbudziły u zagrożonej uzasadnioną obawę, że będą spełnione

tj. o czyn z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony K. F. był w związku z A. K. (1), z którą ma małoletnie dziecko, tj. L. F.. Wzajemne relacje stron A. K. (1) i K. F. były burzliwe, para wielokrotnie rozstawała się ze sobą i wracała do siebie. Byli wobec siebie agresywni, ubliżali sobie nawzajem. Do sporów dochodziło na tle podziału obowiązków domowych, sposobu realizowania potrzeb przez oskarżonego.

wyjaśnienia oskarżonego K. F.

k. 259-260

zeznania świadka T. S.

k. 287

zeznania świadka A. K. (1)

k. 4-5, 14-15, 102-103, 260-261

zeznania świadka M. S.

k. 339-339v

zeznania A. K. (2)

k. 365-368

W związku z kontaktami K. F. z dzieckiem dochodziło między stronami do konfliktów. Nietrzeźwy oskarżony wielokrotnie nachodził pokrzywdzoną. Sytuacje sporne kończyły się interwencjami policji.

zeznania świadka A. K. (1)

k. 4-5, 14-15, 102-103, 260-261

zeznania świadka M. S.

k. 339-339v, k. 127

zestawienie interwencji

k. 275-277

W Sądzie Rejonowym w Kaliszu w III Wydziale Rodzinnym i Nieletnich toczyła się sprawa o ustalenie ojcostwa i roszczenia z tym związane. Wyrokiem z dnia 11 września 2014 roku w sprawie o sygn. akt III RC 68/14 ustalono, że K. F. jest ojcem małoletniej L. K.. Władzę rodzicielską powierzono matce A. K. (1) zastrzegając dla K. F. prawo współdecydowania w najważniejszych sprawach dotyczących wychowania dziecka oraz wyrażania zgody na wyjazd małoletniej na stałe zagranicę.

Porozumieniem mediacyjnym w sprawie I. N. 148/18 uregulowano kontakty K. F. z małoletnią córką. Postanowieniem z dnia 27 czerwca 2018 roku w sprawie I. N. 148/18 Sąd Rejonowy w Kaliszu zatwierdził ugodę z dnia 22 czerwca 2018 roku.

wyrok Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 11 września 2014 roku w sprawie o sygn. akt III RC 68/14

porozumienie mediacyjne z dnia 22 czerwca 2018 roku

postanowienie z dnia 27 czerwca 2018 roku w sprawie o sygn. akt III Nsm 148/18

k. 107 akt sprawy III RC 68/14

k. 31-32 akt sprawy I. N. 148/18

k. 33 akt sprawy I. N. 148/18

Oskarżony nie akceptował związku pokrzywdzonej A. K. (1) z M. B.. Oskarżony został pobity przez konkubenta pokrzywdzonej A. K. (1).

Oskarżony przychodził nieopodal miejsca zamieszkania A. K. (1) do swoich kolegów J. Ł. (1) i T. S..

W dniu 12 listopada 2019 roku oskarżony przywiózł T. S. materiały budowlane niezbędne do remontu mieszkania.

wyrok z dnia 7 października 2019 roku w sprawie o sygn. akt II K 1438/18 wraz z uzasadnieniem

k. 79-87

protokół oględzin płyty (...) z nagraniem

k. 88-90

zeznania świadka J. Ł. (2)

k. 92-93, 320-320v

zeznania świadka T. S.

k. 287

zeznania świadka A. K. (1)

k. 4-5, 14-15, 102-103, 260-261

zeznania świadka M. S.

k. 127-127v

notatka urzędowa

k. 159-160

zeznania świadka M. S.

k. 339-339v

P. A. K. (1) od 16 sierpnia 2019 roku podjęła zatrudnienie w PW H. E. G..

W dniu 18 sierpnia 2019 roku oskarżony udał się do miejsca pracy pokrzywdzonej A. K. (1). Wewnątrz lokalu znajdował się narzeczony właścicielki lokalu wraz z jej bratem D. H.. Oskarżony podszedł do A. K. (1) robiąc awanturę o kontakty z innym mężczyzną, ubliżał wulgarnymi słowami. Oskarżony w sms-ach w okresie od 18 do 21 sierpnia 2019r. w K. wielokrotnie groził pozbawieniem życia i zdrowia A. K. (1) i E. G..

zeznania świadka A. K. (1)

k. 4-5, 14-15, 102-103, 260-261

zeznania świadka E. G.

k. 261-261v

protokół zatrzymania rzeczy wraz z pendrivem

k. 9-12

protokół oględzin (...) dnia 8 października 2019 r.

k. 37-40

wydruki sms dot. A. K. (1)

k. 48-57

zeznania świadka M. M.

k. 61, k. 319-320

wydruki sms dot. E. G.

k. 41-47

wydruki sms

k. 104-225

Oskarżony okresie od 24 października 2019 roku do 14 listopada 2019 roku pokrzywdzoną w ten sposób, iż wysyłał do niej wiadomości tekstowe sms o różnych porach dnia i nocy.

zeznania świadka A. K. (1)

k. 4-5, 14-15, 102-103, 260-261

wydruki sms dot. A. K. (1)

k. 48-57

zeznania świadka E. G.

k. 261-261v

Oskarżony K. F. ma 39 lat, z zawodu jest technikiem hotelarstwa. Oskarżony jest zatrudniony w przedsiębiorstwie (...) z miesięcznym dochodem w wysokości 2200 zł netto miesięcznie jako kierowca. Oskarżony jest kawalerem, posiada na utrzymaniu jedno dziecko wieku 8 lat. W okresie objętym zarzutem miał zachowaną zdolność rozpoznawania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem. Oskarżony nie był wcześniej karany.

dane osobopoznawcze,

karta karna

opinia sądowo-psychiatryczna

67-68, 227-229, 259v

71

k. 163-165

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

7.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia oskarżonego

Oskarżony w trakcie postępowania przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, krótko opisał charakter związku stron, wskazał na agresywne zachowania oskarżycielki posiłkowej wobec niego. oraz wyjaśnił, że nie potrafił poradzić sobie z uczuciem zazdrości, które spowodowane było związkiem byłej partnerki z nowym mężczyzną. Jednocześnie zaprzeczył aby bezpośrednio groził A. K. (1) i E. G..

Sąd uznał jedynie częściowo za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w zakresie powodu i faktu wysyłania smsów, gdyż znajdują one potwierdzenie w zebranym osobowym materiale dowodowym, w tym w zeznaniach samych pokrzywdzonych oraz świadków. Wyjaśnienia są w tym zakresie logiczne, tworzą chronologiczną całość. Sąd uznał wyjaśnienia złożone przez oskarżonego dotyczące wzajemnych sporów między stronami za wiarygodne i zgodne z rzeczywistym stanem faktycznym.

zeznania świadka A. K. (1)

Zeznania pokrzywdzonej były wiarygodne częściowo. Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonej w tej części w jakiej znajdują potwierdzenie w zeznaniach pozostałych świadków, tj. E. G., M. S., częściowo A. P. relacjonowała fakty, odtwarzała w miarę możliwości przebieg zdarzeń, uwzględniając ich dynamikę i natłok towarzyszących im emocji. Wskazała, iż początkowo starała się podchodzić z dystansem do całej sytuacji, jednak z biegiem czasu i zintensyfikowaniem działań oskarżonego odczuwała ona realne zagrożenie dla siebie, jak i dla otoczenia w związku z zachowaniem oskarżonej i kierowanymi przez niego groźbami.

zeznania świadka E. G.

Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonej E. G. w całości w zakresie ustaleń i okoliczności. Zeznania te były logiczne i spójne, znajdywały odzwierciedlenie świadka M. M.. Świadek nie ma żadnego powodu, by zeznawać przeciwko oskarżonemu albo na korzyść

zeznania świadka T. S.

Świadek utrzymywał relacje koleżeńskie zarówno z oskarżonym jak i pokrzywdzoną A. K. (1). Świadek zeznał, że remont miał miejsce i trwał długo. Świadek jest osobą postronną, nie posiadającą żadnego interesu w rozstrzygnięciu niniejszej sprawy, opisała sytuację obiektywnie, wskazując na fakty a nie oceny, w związku z czym brak jest podstaw do uznania jakoby podawał nieprawdę.

zeznania świadka M. M.

Świadek zeznał, że zna oskarżonego i pokrzywdzoną A. K. (1), gdyż pracowała ona w jego pizzerii. Oskarżony przychodził zarówno do pokrzywdzonej jak i do dziecka. Świadek osobiście słyszał rozmowę przez telefon oskarżonego z A. K. (1), w której się odgrażał obu pokrzywdzonym, przy czym groźby w stosunku do E. G. tyczyły się zniszczenia lokalu pizzerii.

zeznania świadka M. S.

Świadek zeznała, że z całej sytuacji pamięta, że oskarżony z A. K. (1) kłócili się o dziecko, a ponadto wielokrotnie schodzili się i rozstawali. Ponadto świadek wskazała, że miała miejsce sytuacja kiedy oskarżony pomagał remontować mieszkanie T. S.. Świadek wskazała, czas trwania remontu około pół roku.

zeznania świadka J. Ł. (2)

Świadek wskazał, że pokrzywdzona A. K. (1) i oskarżony w trakcie wspólnego zamieszkiwania byli sąsiadami świadka. Świadek remontował wspólne mieszkanie stron. Świadek wskazał również, że spotykali się w relacjach koleżeńskich. Świadek zeznał, że jego mieszkanie znajduje się zupełnie z innej strony niż mieszkanie pokrzywdzonej A. K. (1), ponadto nie można też obserwować mieszkania pokrzywdzonej z klatki schodowej.

Świadek jest osobą postronną, nie posiadającą żadnego interesu w rozstrzygnięciu niniejszej sprawy, opisała sytuację obiektywnie, wskazując na fakty a nie oceny, w związku z czym brak jest podstaw do uznania jakoby podawał nieprawdę.

wyrok Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 11 września 2014 roku w sprawie o sygn. akt III RC 68/14

porozumienie mediacyjne z dnia 22 czerwca 2018 roku

postanowienie z dnia 27 czerwca 2018 roku w sprawie o sygn. akt III Nsm 148/18

Sąd nie dopatrzył się podstaw aby waloru tego im odmówić, każdy z dokumentów sporządzony został przez uprawnione do tego organy w ramach ich niekwestionowanych kompetencji, ponadto żadna ze stron nie podważała prawdziwości wymienionych dokumentów.

Dokumenty w postaci: protokołów, notatek służbowych funkcjonariuszy policji, wykazu interwencji policyjnych, orzeczeń Sądu rodzinnego – sporządzone zostały przez uprawnione podmioty w zakresie ich kompetencji.

Sąd oparł się na zgromadzonym nieosobowym materiale dowodowym w postaci: wydruków wiadomości SMS, protokoły zatrzymania i oględzin rzeczy, informacji z K., jak i opinii biegłego. Żadna ze stron nie podważała wiarygodności zgromadzonych dokumentów, Sąd z urzędu również nie znalazł podstaw aby im tej wiarygodności odmówić. Dokumenty zostały sporządzone przez ustawowo wyznaczony do tego organ, spełnia również wymagane prawem warunki.

karta karna

opinia sądowo-psychiatryczna

Sąd dokumenty znajdujące się w aktach sprawy uznał za wiarygodne, albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, zgodnie z przepisami warunkującymi sposób ich sporządzenia, jak również ich treść. Prawdziwość i autentyczność tych dokumentów nie wzbudziła w ocenie Sądu żadnych wątpliwości, nie były one również kwestionowane przez którąkolwiek ze stron w ramach postępowania.

Sąd nie znalazł podstaw do odmówienia przydatności opinii sporządzonej przez powołanego w sprawie biegłych.

Opinia ta została sporządzona w ramach wiedzy specjalistycznej, którą legitymuje się biegły. Jest ona jednocześnie zgodna ze standardami i metodyką opiniowania sądowego, zaś przyjęte przez biegłego wnioski są logiczne i należycie uzasadnione. Odpowiadają one nadto zakresowi tezy dowodowej

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim wskazał, że nie groził pokrzywdzonym pozbawieniem życia i zdrowia. Zdaniem sądu wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie nie znajdują potwierdzenia w zgromadzonym w toku postępowania materiale dowodowym i zdaniem sądu stanowią linię obrony przyjętą przez oskarżonego. Przedstawiona przez oskarżonego wersja wydarzeń jest najbardziej korzystna z punktu widzenia jego obrony, jednakże pozostaje ona w sprzeczności z obiektywnie ustalonymi w oparciu o przeprowadzone dowody faktami, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego.

częściowo zeznania A. K. (1)

Sąd odmówił wiary zeznaniom pokrzywdzonej w części w jakiej podała ona, iż oskarżony często stawał w oknie bloku znajdującego się naprzeciwko jej bloku i ją obserwował. Sąd odmówił wiary tym zeznaniom albowiem jak wynika z zeznań świadków, zdjęć z okien mieszkania T. S. nie można obserwować mieszkania pokrzywdzonej.

zeznania świadka A. O.

Zeznania świadka nie miały żadnego wpływu dla ustaleń stanu faktycznego. Jej zeznania nie przyczyniły się do ustalenia stanu faktycznego w sprawie. Z uwagi na deklarowany stan zdrowia świadka zeznania te nie mają w ocenie Sądu wartości dowodowej.

7.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1a i 1b

K. F.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony w okresie od 18 do 21 sierpnia 2019r. w K. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wielokrotnie groził słownie pozbawieniem życia i zdrowia A. K. (1), przy czym wypowiadane groźby wzbudziły u zagrożonej uzasadnioną obawę, że będą spełnione w okresie od 24 października 2019 roku do 14 listopada 2019 roku uporczywie nękał wymienioną w ten sposób, iż wysyłał wiadomości tekstowe sms o różnych porach dnia i nocy czym wzbudził u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia oraz istotnie naruszył jej prywatność.

Orzekając, Sąd zastosował przepisy kodeksu karnego w brzmieniu na dzień 23 czerwca 2020 roku, albowiem od dnia 24 czerwca 2020 roku brzmienie zmienił art. 37a k.k., który znalazł zastosowanie w niniejszej sprawie. Treść art. 37a k.k. z dniem 24 czerwca 2020 roku zmieniła brzmienie w sposób zasadniczy, zaostrzając kryteria możliwości zastosowania instytucji opisanej w tym przepisie. Z uwagi na brzmienie art. 37a k.k. przed dniem 24 czerwca i po tym dniu, w ocenie Sądu - zgodnie z art. 4 § 1 k.k. - należało zastosować przepisy kodeksu karnego w brzmieniu na dzień 23 czerwca 2020 roku jako względniejsze dla sprawcy.

Czyn ten jest czynem zabronionym, bezprawnym i karalnym. Sąd nie znalazł okoliczności wyłączających winę oskarżonego. Jest on osobą pełnoletnią i w pełni poczytalną. Miał pełną możliwość rozpoznania bezprawności czynu i owej bezprawności był świadomy. Dokonując czynu oskarżony działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, Sąd wykluczył możliwość zaistnienia któregoś z kontratypów.

Przestępstwo określone w art. 190 § 1 k.k. ma charakter umyślny – można je popełnić zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. W ocenie Sądu wypowiadane przez oskarżonego słowa w kierunku pokrzywdzonego świadczą o działaniu z zamiarem bezpośrednim. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że wypowiadane groźby nie muszą co do słowa odpowiadać przesłankom przepisów ustawy karnej, aby uznać je za groźby popełnienia przestępstwa. Jednocześnie groźby werbalne nie mogą być zbyt ogólne, aby uznać, że realizują znamiona z art. 190 § 1 k.k. W ocenie Sądu jednak wypowiadane przez oskarżonego słowa stanowią groźbę karalną w rozumieniu art. 190 § 1 k.k. Oskarżony zwracał się do pokrzywdzonych również w sposób wulgarny, wprost wypowiadając słowa, świadczące o tym, iż pokrzywdzone powinny obawiać się o swoje życie i zdrowie. Zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości, iż okoliczności w jakich zostały wypowiedziane groźby mogły wzbudzić obawę, że zostaną spełnione.

Prawnie irrelewantne jest czy sprawca miał zamiar spełnienia groźby, istotne jest aby towarzyszył mu jednak zamiar wywołania obawy jej spełnienia i taki zamiar, w ocenie Sądu, oskarżonemu towarzyszył. Przemawiają za tym okoliczności sprawy oraz konkretne zachowania oskarżonego. Mając na uwadze powyższe Sąd nie miał wątpliwości, iż oskarżony wypełnił swoim zachowaniem znamiona art. 190 § 1 k.k. choć w innym zakresie aniżeli podnosił to oskarżyciel publiczny w wywiedzionym akcie oskarżenia. Uwzględniając ustalenia faktyczne i dokonaną ocenę materiału dowodowego niezbędne było wyeliminowanie z opisu czynu elementów uporczywego nękania wymienionej w ten sposób, iż obserwował jej mieszkanie albowiem, w ocenie Sądu do takich sytuacji nie dochodziło, Sąd zdecydował również uszczegółowić opis czynu.

Groźby wypowiadane były w nerwowej atmosferze na tle konfliktu o relacje byłych partnerów oraz na tle

Swoim działaniem opisanym w punkcie Ib. oskarżony każdorazowo wypełnił znamiona przestępstwa opisanego w art. 190a § 1 k.k., tj. uporczywie nękał A. K. (1) czym wzbudził u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia oraz istotnie naruszył jej prywatność. Przestępstwo to ma charakter powszechny, oskarżony mógł więc być ich sprawcą.

W doktrynie oraz orzecznictwie za uporczywe nękanie rozumieć należy dręczenie innej osoby, niedawanie jej spokoju, gnębienie, zaszczuwanie. Zachowania sprawcy realizujące znamię nękania mogą być różnorodne – i takie też na gruncie niniejszej sprawy były. Dla przyjęcia karalności nękania musi być ono uporczywe, a zatem trwać w określonym odcinku czasu, musi odznaczać się również nieustępliwością oraz intensywnością i co najistotniejsze odbywać się musi wbrew woli pokrzywdzonego. O uporczywości świadczy nie tylko częstotliwość i okres nękania ale również ignorowanie próśb o zaprzestanie takich zachowań.

Nie ulega wątpliwości, iż po rozstaniu oskarżonego i A. K. (1) pokrzywdzona ułożyła sobie na nowo życie prywatne. Oskarżony nie pogodził się z powyższym, nie pogodził się również z brakiem rozliczeń finansowych z pokrzywdzoną po zakończonym związku. Oskarżony motywowany poczuciem złości oraz swego rodzaju bezradności i bezsilności, dała upust swoim emocjom poprzez wysyłanie do pokrzywdzonych setek smsów oraz nawiązywania setek prób połączeń telefonicznych. Bezsprzecznie ilość wysłanych smsów, jak i nawiązywanych połączeń – zarówno z A. K. (1), jak i E. G. świadczy o uporczywości zachowań oskarżonego. Wobec braku przyjęcia do wiadomości przez oskarżonego, iż rozstanie z oskarżycielką posiłkową jest definitywne, obawy o swoje zdrowie były w ocenie Sądu uzasadnione. Obawy E. G. były uzasadnione systematycznym rozszerzaniem się konfliktu oskarżonego z A. K. (1) na osoby postronne, niezaangażowane. Oskarżony podnosił, że z uwagi na wulgarny język jakiego używała wobec niego A. K. (1), poszukiwanie z nim kontaktu jej obawy były nieuzasadnione. Na poparcie swoich twierdzeń oskarżony przedłożył wydruk nagrania rozmowy, lub wskazywał, iż A. K. (1) pojawiła się pizzerii gdzie był wcześniej widziany. Jednak nagranie pochodziło z okresu nie objętego zarzutem, to znaczy z czasu kiedy oskarżony i oskarżycielka byli ze sobą. Oskarżony całkowicie pomija do jakich zachowań oskarżonego pokrzywdzona się odnosi (brak inicjatywy w wykonaniu prac domowych, zachowania ze sfery intymnej, na które pokrzywdzona nie wyrażała zgody. Oskarżony pomija również okoliczność, iż od tego czy oskarżony pracuje, gdzie pracuje, jakie ma dochody zależy wysokość świadczeń alimentacyjnych, .

Oskarżony uniemożliwiał pokrzywdzonym normalne funkcjonowanie i odpoczynek, żyli w stałym napięciu i stresie. Intensywność zachowań oskarżonego, używane przez niego słownictwo oraz życzenia utraty zdrowia wprowadziły pokrzywdzonych w poczucie strachu przed następnymi krokami ze strony oskarżonego. P. obawiały się, iż może się ona posunąć od słów do czynów, a w ocenie Sądu stres ten był w pełni usprawiedliwiony okolicznościami sprawy. Samo bowiem nękanie osoby pokrzywdzonej lub jej osoby najbliższej nie jest wystarczające do przypisania przestępstwa z art. 190a § 1 k.k. Zachowanie sprawcy musi wywołać u ofiary poczucie zagrożenia, a więc lęk i obawę, że mogą ją spotkać jakieś ujemne konsekwencje. Poczucie to musi być uzasadnione okolicznościami. Konieczne jest zatem rozważenie, czy inny obywatel o cechach pokrzywdzonego w okolicznościach danej sprawy poczułby się również zagrożony (por. np. M. J., Przestępstwo stalkingu w świetle noweli kodeksu karnego, (...), s. 47). W ocenie Sądu zachowania oskarżonego jak najbardziej wywołały u pokrzywdzonej A. K. (1) uzasadnione poczucie zagrożenia. Oskarżony w kierowanych wiadomościach był wulgarny, agresywny, wrażenie to potęgowały również zachowania oskarżonego w życiu codziennym gdy zdarzało się, że przychodził do miejsca pracy pokrzywdzonej A. K. (1).

7.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. F.

1a,1b,2

1a,1b,2

Za popełnienie czynu określonego w art. 190 § 1 k.k. oskarżonemu groziła kara grzywy, kara ograniczenia wolności albo kara pozbawienia wolności do lat 2.

Za popełnienie przypisanego czynu z art. 190a § 1 k.k. oskarżonemu groziła kara pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8, jednakże z uwagi na zastosowanie art. 37a § 1 k.k. możliwe było wymierzenie w to miejsce kary grzywny bądź kary ograniczenia wolności.

W ocenie Sądu karą adekwatną do wagi popełnionego czynu, stopnia społecznej szkodliwości oraz stopnia winy, jest kara ograniczenia wolności

Poniższe rozważania dotyczą zarówno czynu przypisanego w punkcie 1a,1b, jak i 2.

Za popełnienie czynów przypisanych w punkcie 1a,1b i 2 wyroku, uwzględniając względniejsze brzmienie ustawy Kodeks karny możliwe było, przy zastosowaniu art. 37a k.k. wymierzenie oskarżonej kary grzywny, ograniczenia wolności bądź pozbawienia wolności.

W myśl art. 53 k.k. Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a ponadto potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu. Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności łagodzące, jak i obciążające. Wśród okoliczności łagodzących wymienić należy to, iż oskarżony nie był dotychczas karana. Oskarżony nie jest również osobą zdemoralizowaną, poza niniejszą sprawą nie wkraczał dotychczas na drogę kolizji z obowiązującym porządkiem społecznym i prawnym. Oskarżony również przeprosił pokrzywdzonych. Jako okoliczność obciążającą Sąd uznał umiarkowany krytycyzm oskarżonego wobec swojego postępowania, intensywność jej działań, mnogość wysłanych wiadomości tekstowych i nawiązywanych połączeń. Oskarżony w ostatnim czasie poprawił swoje zachowanie, wyciszył negatywne emocje względem pokrzywdzonych, nie kontaktuje się już z nimi.

Sąd za popełnienie czynu z art. 190 §1 kk w zw. z art. 12 §1 kk w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierzył mu karę 3 (trzech) miesięcy ograniczenia wolności, z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym. Za popełnienie czynu art. 190a §1 kk wymierzył mu karę 6 (sześć) miesięcy ograniczenia wolności, z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym.

Natomiast w punkcie 2 wyroku Sąd oskarżonego K. F. uznał za winnego zarzucanego czynu wypełniającego dyspozycję art. 190 §1 kk w zw. z art. 12 §1 kk w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 190 §1 kk wymierzył mu karę 3 (trzech) miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym.

Zdaniem Sądu wymierzona oskarżonemu każdorazowo kara jest odpowiednia do stopnia społecznego niebezpieczeństwa czynu oskarżonego a przede wszystkim spełni swą rolę w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej. Sąd uznał, że charakter czynu uzasadniał wymierzenie oskarżonemu właśnie kary ograniczenia wolności. W przekonaniu Sądu wymierzona kara jest w tym wypadku dostatecznie dolegliwa i wystarczająca dla osiągnięcia celów kary, zarówno w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, jak i wpłynie zapobiegawczo i wychowawczo wobec oskarżonego na przyszłość. Wskazać należy, iż oskarżony jest osobą młodą, a zatem w dalszym ciągu najistotniejszym elementem kary winno być kształtowanie właściwych postaw oskarżonego oraz jego wychowanie. Zdaniem Sądu, kara ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne najlepiej odpowiada powyższym wymogom.

K. F.

3

3

Na podstawie art. 85 kk i art. 86§1 kk w zw. z art. 4 § 1 k.k. w miejsce z osobna orzeczonych w pkt. 1a, 1b i 2 niniejszego wyroku kar ograniczenia wolności oskarżonemu wymierzono karę łączną 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin miesięcznie.

K. F.

4

4

Wzmocnieniu oddziaływania wychowawczego i zapobiegawczego wobec oskarżonego służyć mają nałożone i przewidziane w art. 72 § 1 pkt 6b k.k. w zw. z art. 34 § 3 k.k. obowiązki probacyjne: do uczestnictwa w oddziaływaniach korekcyjno-edukacyjnych związanych z zapobieganiem przemocy w rodzinie.

7.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd nie orzekł o zakazie kontaktowania się z pokrzywdzoną A. K. (1) ani o zakazie zbliżania się do niej. Oskarżony został natomiast zobowiązany do uczestnictwa w oddziaływaniach korekcyjno-edukacyjnych związanych z zapobieganiem przemocy w rodzinie. Wobec oskarżonego od dłuższego czasu stosowany jest środek zapobiegawczy w postaci zakazu zbliżania się do A. K. (1) kontaktowania się z nią. Przez ten okres do Sądu dotarła jedynie jedna informacja o złamaniu tego zakazu.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 570,00 złotych tytułem opłaty - 120,00 złotych, obliczając jej wysokość na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych. Sąd zasądził od oskarżonego również obowiązek uiszczenia wydatków na rzecz Skarbu Państwa za prowadzone postępowanie, na kwotę tę złożyły się koszty postępowania przygotowawczego w kwocie 430,00 zł powiększone o 20,00 złotych ryczałtu za doręczenia korespondencji w postępowaniu jurysdykcyjnym.

7.1Podpis

sędzia Agnieszka Wachłaczenko