Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 6/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1

P. W.

ww dniu 11 września 2018 roku w K. przy ul. (...)- firma (...), działając w krótkich odstępach czasy w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając wspólnie i w porozumieniu z A. Ś., dokonał umyślnego uszkodzenia mienia w postaci dwóch par drzwi wejściowych do pomieszczenia biurowego oraz budynku firmy w ten sposób, że pchając je spowodował uszkodzenia klamek, zawiasów oraz futryny o wartości 747,84 zł, czym działał na szkodę M. Ś., przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi

tj.tj . czyn z art. 288 § 1 i 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk

2.

A. Ś.

w dniu 11 września 2018 roku w K. przy ul. (...)- firma (...), działając w krótkich odstępach czasy w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając wspólnie i w porozumieniu z P. W. dokonał umyślnego uszkodzenia mienia w postaci dwóch par drzwi wejściowych do pomieszczenia biurowego oraz budynku firmy w ten sposób, że pchając je spowodował uszkodzenia klamek, zawiasów oraz futryny o wartości 747,84 zł, czym działał na szkodę M. Ś., przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi

to jest czyn z art. 288 § 1 i 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżeni A. Ś. i P. W. prowadzą działalność gospodarczą PHU (...) w K. na ul. (...). Pokrzywdzony M. Ś. prowadzi działalność gospodarczą (...) M. – Spaw w K. na ul. (...)

wyjaśnienia oskarżonego P. W.

zeznania świadka M. Ś.

H. K.

M. W. B. B. Ł.

k. 24 – 25, 109v,

k. 11 – 12, 110 - 111,

k. 19, 48, 111,

124

124v

153

W dniu 30 lipca 2018 r. Przedsiębiorstwo (...) w K. dokonało plombowania zaworów za i przed wodomierzem w komorze wodomierzowej na przyłączu posesji dz. nr 40/6. W dniu 10 września 2018 r. wpłynęło do (...) zgłoszenie uszkodzenia odcinka rury na działce nr (...) ( ul. (...)). W tym samym dniu służby techniczne zamknęły dopływ wody na zerwanym przyłączu do posesji nr (...). Do (...) w K. nie wpłynęła w tym okresie żadna informacja o zamiarze wykonywania prac ziemnych.

wyjaśnienia oskarżonego P. W.

zeznania M. Ś.

M. W. B. B. Ł. informacja (...)

k. 24 – 25,

k. 11 – 12, 110 – 111,

124

124v

153

k. 118, 161

W dnu 11 września 2018 r. do oskarżyciela posiłkowego poszli pracownicy oskarżonych M. W. i B. K.. Udali się do M. Ś. w celu wyjaśnienia przyczyn odcięcia wody do posesji na której prowadzona jest działalność gospodarcza A. Ś. i P. W.. Między pracownikami, a Makrem Ś. doszło do wymiany zdań i pokrzywdzony kazał opuścić im teren zakładu. Pracownicy poinformowali A. Ś. i P. W. o przebiegu rozmowy z oskarżycielem posiłkowym.

wyjaśnienia oskarżonego P. W.

zeznania M. Ś.

M. W. B. B. Ł.

k. 24 – 25,

k. 11 – 12, 110 – 111,

124

124v

153

W dniu 11 września 2018 roku oskarżeni udali się do siedziby firmy pokrzywdzonego M. Ś. aby porozmawiać z nim na temat zakręcenia dopływu wody do posesji na której mieści się ich firma. Oskarżeni weszli do biura pokrzywdzonego. Między stronami doszło do nerwowej wymiany zdań. W czasie rozmowy pokrzywdzony wstał i udał się w kierunku drzwi. Zamknął oskarżonego P. W. wewnątrz biura i przytrzymał drzwi. Szarpał w tym czasie drzwiami razem z oskarżonym A. Ś., kóry wyszedł razem z nim z pomieszczenia. Wszyscy uczestnicy zdarzenia pchali lub szarpali drzwi i doszło do ich wyważenia. Następnie strony przeszły do kolejnych drzwi prowadzących do hali produkcyjnej, gdzie również pokrzywdzony zamknął drzwi przed oskarżonymi, a A. Ś. i P. W., którzy pozostali wewnątrz pomieszczania przejściowego pchając wyważyli je razem z futryną. Drzwi spadły na pokrzywdzonego, który pod ich ciężarem upadł. Swym działaniem oskarżeni spowodowali uszkodzenie klamek, zawiasów oraz futryny o wartości 747,84 zł na szkodę M. Ś..

częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. W. częściowo zeznania M. Ś. zeznania świadka H. K.

P. S. . M. K. B. Ł.. kosztorys

kopia notatników służbowych, notatka urzędowa

k. 24 - 25, 109v

k. 11 – 12, 110 - 111,

k. 19, 48, 111,

123v

k. 123v – 124,

153

3

k. 57- 62

134

W trakcie zdarzenia uszkodzeniu uległy okulary pokrzywdzonego wartości 2000 złotych. Doznał on również obrażeń ciała w postaci stłuczenia kolana prawego i stłuczenia ściany klatki piersiowej po stronie lewej oraz zaczerwieniania nosa z obrzękiem o średnicy 1 cm i drobnego zadrapania naskórka pośrodku o długości 0.2 cm

częściowo zeznania M. Ś.

kopia faktury

karta informacyjna

opinia

k. 11 – 12, 110

4

5

7, 44, 135- 137

Oskarżony P. W. ma 48 lat, obywatelstwo duńskie, wykształcenie zawodowe, z zawodu piekarz. Prowadzi własną działalność gospodarczą z której uzyskuje dochód około 5000 złotych miesięcznie. Jest żonaty i nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Oskarżony nie był karany.

wyjaśnienia oskarżonego P. W.

karta karna

k. 24 – 25, 109v

k. 55, 103

Oskarżony A. Ś. ma 49 lat, wykształcenie średnie, z zawodu kucharz. Prowadzi własną działalność gospodarczą z której uzyskuje dochód około 5000 złotych miesięcznie. Jest żonaty i nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Oskarżony nie był karany.

wyjaśniania oskarżonego A. Ś.

karta karna

32 – 33, 52 – 53,

k. 56, 104

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1

A. Ś.

w dniu 11 września 2018 roku w K. przy ul. (...)- firma (...), działając w krótkich odstępach czasy w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając wspólnie i w porozumieniu z P. W. dokonał umyślnego uszkodzenia mienia w postaci dwóch par drzwi wejściowych do pomieszczenia biurowego oraz budynku firmy w ten sposób, że pchając je spowodował uszkodzenia klamek, zawiasów oraz futryny o wartości 747,84 zł, czym działał na szkodę M. Ś., przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi

to jest czyn z art. 288 § 1 i 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony spowodał u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci stłuczenia kolana prawego, stłuczenia ściany klatki piersiowej po prawej stronie oraz zaczerwienienia z obrzękiem i zadrapania naskórka, które spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na czas poniżej 7 dni,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. W. częściowo zeznania M. Ś. zeznania świadka H. K.

P. S. . M. K. B. Ł.. kosztorys

kopia notatników służbowych, notatka urzędowa

karta informacyjna

opinia

k. 24 - 25, 109v

k. 11 – 12, 110 - 111,

k. 19, 48, 111,

123v

k. 123v – 124,

153

3

k. 57- 62

134

5

7, 44, 135- 137

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1-8

wyjaśnienia oskarżonych

Oskarżony P. W. zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i jurysdykcyjnego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Zaprzeczył aby on lub A. Ś. mieli dopuścić się zarzucanych im czynów. W postępowaniu sądownym odmówił składania wyjaśnień. Odpowiadając na pytania obrońcy opisał jedynie spory z pokrzywdzonym wynikające na tle wspólnego przyłącza wody.

Oskarżony A. Ś. zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i na rozprawie przez sądem odmówił składania wyjaśnień.

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonych. Zdaniem sądu wyjaśnienia oskarżonego P. W. oraz oświadczenie A. Ś. o nie przyznaniu się do popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 288 § 1 i 2 kk nie znajdują potwierdzenia w zgromadzonym w toku postępowania materiale dowodowym i zdaniem sądu stanowią linię obrony przyjętą przez oskarżonych. Przedstawiona przez oskarżonych wersja wydarzeń jest najbardziej korzystna z punktu widzenia ich obrony, jednakże pozostaje ona w sprzeczności z obiektywnie ustalonymi w oparciu o przeprowadzone dowody faktami, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Wyjaśnienia oskarżonych w tym zakresie pozostają w sprzeczności z częściowo wiarygodnymi zeznanymi pokrzywdzonego M. Ś., oraz zeznaniami H. K. i B. Ł..

1-6

Zeznania pokrzywdzonego M. Ś.

Sąd uznał za częściowo wiarygodne zeznania pokrzywdzonego M. Ś.. Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom pokrzywdzonego w zakresie w jaki wskazał on, iż w czasie zdarzenia został on uderzony przez A. Ś.. W czasie składania zeznań (nawet na rozprawie przed sądem) pokrzywdzony kilkakrotnie zmieniał opis przebiegu zdarzenia. Wskazywany przez niego przebieg zdarzenia w tym zakresie jest niewiarygodny z uwagi na wskazywaną przez niego odległość i przeszkody jakie miały według niego być pomiędzy nim, a oskarżonym Ś. oraz podawanym przez niego sposobem zadania przez oskarżonego ciosu. Wiarygodność jego zeznań w tym zakresie podważają również jego oświadczenia w zakresie doznanych obrażeń złożone na (...) e i wobec przybyłych na miejsce funkcjonariuszy policji. Na (...) e w dniu zdarzenia w czasie wywiadu podał lekarzowi, iż został popchnięty na drzwi. Nie wskazywał o żadnym ciosie zadanym w okolice twarzy, nie zgłaszał również żadnych dolegliwości bólowych w tym zakresie. Wobec funkcjonariuszy policji, którzy przybyli na miejsce bezpośrednio po zdarzeniu również nie zgłaszał faktu uderzenia w twarz. Wskazywał, iż był popychany i doszło do wyważenia i uszkodzenia drzwi przez oskarżonych. Funkcjonariuszom wskazał, iż boli go lewo kolano. Dopiero po dwóch dniach po zdarzeniu, po pojawieniu się obrzęku nosa w czasie wizyty u dr. A. T. wskazał, iż został uderzony przez oskarżonego ręką w twarz. Także pracownicy M. Ś. opisujący relację pokrzywdzonego po zdarzeniu wskazywali, iż żadnemu z nich M. Ś. nie podał, że został uderzony w twarz. Zdaniem sądu wszystkie te okoliczności podważają wiarygodność zeznań świadka w tym zakresie. W pozostałym zakresie sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne albowiem korespondują z zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

1-6

Zeznania świadków

Sąd w całości uznał za wiarygodne zeznania świadków H. K. i B. Ł.. Zeznania te korespondowały i tworzyły logiczną całość z zeznaniami funkcjonariuszy policji. W/w świadkowie nie widzieli przebiegu samego zdarzenia. Wskazali jedynie co uległo uszkodzeniu w wyniku działania oskarżonych oraz jakie obrażenia ciała widzieli u pokrzywdzonego bezpośrednio po zdarzeniu. Podali również w jaki sposób relacjonował on przebieg samego zdarzenia bezpośrednio po nim.

Sąd dał wiarę funkcjonariuszom policji P. S. i M. K.. Osoby te z racji zajmowanych stanowisk i posiadanej wiedzy były bowiem kompetentne co do wypowiadania się odnośnie przebiegu interwencji z udziałem stron. Świadkowie wprawdzie nie pamiętali dokładnie przebiegu interwencji, jednak opisane przez nich fragmenty korespondowały z pozostałym materiałem zgromadzonym w sprawie, w szczególności z zapisami ich notatników służbowych.

Za wiarygodne, lecz nie przedstawiające szczególnej mocy dowodowej należało uznać zeznania świadków M. W. i B. K.. Świadkowie ci opisywali swoją wizytę u pokrzywdzonego, która miała miejsce przed przybyciem oskarżonych. Wskazali z jakiego powodu poszli do pokrzywdzonego, jaki był przebieg przeprowadzonej z nim rozmowy. Świadkowie nie widzieli przebiegu zdarzenia objętego zarzutem, ani nie rozmawiali na ten temat z oskarżonymi.

6

Opinia biegłego

Sąd uznał za trafne i przydatne dla rozstrzygnięcia jako sporządzone zgodnie z zasadami sztuki opinie biegłego A. T. dotyczące stanu zdrowia pokrzywdzonego i doznanych przez niego urazów oraz mechanizmu ich powstania. Fakt obrażeń jakich doznał pokrzywdzony w wyniku zdarzenia został potwierdzony w zeznaniach świadków. Biegły w uzupełniającej opinii z dnia 4 grudnia 2019 r. wskazał, iż mechanizm powstania obrażeń M. Ś. może być zarówno czynny, jak i bierny tj. w następstwie upadku.

1-8

Dowód z dokumentów

Za wiarygodne należało uznać także zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty, albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie sądu wątpliwości.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Zeznania pokrzywdzonego M. Ś.

Sąd uznał za częściowo wiarygodne zeznania pokrzywdzonego M. Ś.. Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom pokrzywdzonego w zakresie w jaki wskazał on, iż w czasie zdarzenia został on uderzony przez A. Ś.. W czasie składania zeznań (nawet na rozprawie przed sądem) pokrzywdzony kilkakrotnie zmieniał opis przebiegu zdarzenia. Wskazywany przez niego przebieg zdarzenia w tym zakresie jest niewiarygodny z uwagi na wskazywaną przez niego odległość i przeszkody jakie miały według niego być pomiędzy nim, a oskarżonym Ś. oraz podawanym przez niego sposobem zadania przez oskarżonego ciosu. Wiarygodność jego zeznań w tym zakresie podważają również jego oświadczenia w zakresie doznanych obrażeń złożone na (...) e i wobec przybyłych na miejsce funkcjonariuszy policji. Na (...) e w dniu zdarzenia w czasie wywiadu podał lekarzowi, iż został popchnięty na drzwi. Nie wskazywał o żadnym ciosie zadanym w okolice twarzy, nie zgłaszał również żadnych dolegliwości bólowych w tym zakresie. Wobec funkcjonariuszy policji, którzy przybyli na miejsce bezpośrednio po zdarzeniu również nie zgłaszał faktu uderzenia w twarz. Wskazywał, iż był popychany i doszło do wyważenia i uszkodzenia drzwi przez oskarżonych. Funkcjonariuszom wskazał, iż boli go lewo kolano. Dopiero po dwóch dniach po zdarzeniu, po pojawieniu się obrzęku nosa w czasie wizyty u dr. A. T. wskazał, iż został uderzony przez oskarżonego ręką w twarz. Także pracownicy M. Ś. opisujący relację pokrzywdzonego po zdarzeniu wskazywali, iż żadnemu z nich M. Ś. nie podał, że został uderzony w twarz. Zdaniem sądu wszystkie te okoliczności podważają wiarygodność zeznań świadka w tym zakresie. W pozostałym zakresie sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne albowiem korespondują z zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

X

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

1

P. W.

2

A. Ś.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Mając zatem na względzie powyższe oraz analizując sposób zachowania oskarżonych Sąd uznał, że oskarżeni A. Ś. i P. W. swoim działaniem w dniu 11 września 2018 r. wypełnili znamiona zarzucanego im czynu z art. 288 § 1 i 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk albowiem w K. przy ul. (...)- firma (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając wspólnie i w porozumieniu, dokonali umyślnego uszkodzenia mienia w postaci dwóch par drzwi wejściowych do pomieszczenia biurowego oraz budynku firmy w ten sposób, że pchając je spowodowali uszkodzenia klamek, zawiasów oraz futryny o wartości 747,84 zł, czym działali na szkodę M. Ś., przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi.

Odpowiedzialność karną za przestępstwo określone w art. 288 § 1 k.k. ponosi ten, kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku. Oskarżonym zarzucono uszkodzenie rynny spustowej. Uszkodzenie rzeczy to częściowe jej zniszczenie. W toku postępowania wykazano, iż oskarżeni działając wspólnie i w porozumieniu poprzez pchanie uszkodzili dwie pary drzwi wejściowych do pomieszczenia biurowego oraz budynku firmy (...). Oskarżeni jako sprawcy przedmiotowego czynu zostali wskazani przez naocznego świadka M. Ś., który brał udział w całości zdarzenia.

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie pozwala stwierdzić z całą pewnością kto i w jaki sposób dokonał uszkodzenia drzwi. W szczególności zeznania świadka M. Ś. pozwoliły odtworzyć okoliczności popełniana czynu i jego przebieg w tym zakresie. Sąd zgodnie z zarzutem aktu oskarżenia przyjął, iż czyn zarzucany oskarżonym stanowi wypadek mniejszej wagi uwzględniając sposób zachowania oskarżonych w czasie zdarzenia oraz rozmiar wyrządzonej ich działaniem szkody.

Oskarżeni działali w warunkach czynu ciągłego albowiem podjęli zachowania w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru.

W art. 157 § 1-3 k.k. określone zostały typy spowodowania naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, innego niż określony w art. 156 § 1 k.k. Kodeks dzieli te "inne" naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia na dwie kategorie, przyjmując za kryterium podziału okres trwania naruszenia narządu ciała lub rozstroju zdrowia "dłużej niż 7 dni" i "nie dłużej niż 7 dni". Czynność sprawcza polega na "powodowaniu" opisanych w art. 157 § 1 lub 2 skutków. Pojęcie to obejmuje wszystkie zachowania, pozostające w związku przyczynowym i normatywnym ze skutkiem (zob. wyrok SA w Warszawie z 19 września 1995 r., II Akr 308/95, Prok. i Pr. 1996, nr 7-8, poz. 14). Zachowanie musi obiektywnie naruszać wynikającą z naszej wiedzy i doświadczenia regułę postępowania z dobrem prawnym, jakim jest zdrowie człowieka. Trafnie zwrócił na to uwagę SN w uzasadnieniu wyroku z 1 grudnia 2000 r. (IV KKN 509/98, OSNKW 2001, nr 5-6, poz. 45), stwierdzając: "Spowodowanie przez sprawcę skutku jako element strony przedmiotowej czynu zabronionego musi być następstwem naruszenia zasad ostrożności. Nie każde jednak naruszenie reguł ostrożności pozwala na przypisanie sprawcy tego naruszenia popełnienia przezeń czynu zabronionego, a zwłaszcza spowodowanie określonego w ustawie skutku. W takich wypadkach pomocne są kryteria koncepcji obiektywnego przypisania, która stanowi ważną kategorię, służącą do ustalenia i uzasadnienia (a jednocześnie racjonalnego ograniczenia) zakresu odpowiedzialności karnej sprawcy. Przestępstwo opisane w treści art. 157 § 2 k.k. jest przestępstwem indywidualnym. Koniecznym warunkiem jego przypisania jest wykazanie, iż to konkretna osoba, swoim działaniem lub zaniechaniem spowodowała wystąpienie opisanego w nim skutku, czyli naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia na czas poniżej 7.

W przedmiotowej sprawie w oparciu o ustalony stan faktyczny nie sposób wskazać czyje działanie lub zaniechanie doprowadziło do opisanego powyżej skutku w postaci obrażeń ciała pokrzywdzonego. Z tego też powodu sąd wyeliminował z opisu czynu przypisanego A. Ś. znamiona określające czynność sprawczą polegającą na spowodowaniu u pokrzywdzonego obrażeń ciała. Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego nie sposób ustalić, czy oskarżeni pchali drzwi prowadzące do hali produkcyjnej jedocześnie, czy zmieniali się w trakcie tej czynności. Dodatkowo należy wskazać, iż Prokuratura Rejonowa w Kaliszu zarzuciła P. W. jedynie wypełnienie znamion art. 288 § 1 i 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk. Badanie zatem jego ewentualnej odpowiedzialności w tym zakresie naruszało by przepis art. 14 § 1 kpk.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, będący przedmiotem analizy i oceny sądu, pozwala na przypisanie oskarżonym winy, gdyż w czasie swojego bezprawnego i karalnego zachowania, mając możliwość podjęcia decyzji zgodnej z wymogami prawa, nie dali posłuchu normie prawnej. Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonych należy ocenić jako umiarkowany. Przemawia za tym postawa oskarżonych oraz stopień i rodzaj naruszonego dobra. Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował uprzednią niekaralność oskarżonych.

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

P. W.

A. Ś.

1,2

1,2

Mając powyższe na uwadze, kierując się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 k. k., uwzględniając stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, Sąd na podstawie 288 § 2 k.k. wymierzył oskarżonym kary grzywny w wysokości po 50 stawek dziennych ustalając wysokość stawki dziennej na 10 złotych, uznając, iż jest ona adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. W ocenie Sądu wymierzona oskarżonym kara w pełni zrealizuje wobec nich funkcję wychowawczą i represyjną, a jednocześnie stanowić będzie wystarczające ostrzeżenie na przyszłość. Z uwagi na wymienione wyżej okoliczności Sąd uznał, iż wymierzenie kary pozbawienia wolności, nawet z warunkowym zawieszeniem jej wykonania byłoby niewspółmierne do popełnionego przez oskarżonych przestępstwa. Z kolei orzeczenie kary ograniczenia wolności byłoby niecelowe z uwagi na stałe zajęcie, jakie mają oskarżeni. Przy wymiarze ilości stawek dziennych grzywny, na podstawie art. 33 § 3 k.k. Sąd uwzględnił sytuację majątkową, rodzinną i osobistą oskarżonych ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 10 złotych.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

P. W.

A. Ś.

3

1,2

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. sąd orzekł wobec oskarżonych P. W. i A. Ś. obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego M. Ś. kwot po 373,92 złotych stanowiącą wartość uszkodzonych ich działaniem drzwi. Sąd nie uwzględnił w zakresie orzeczonego obowiązku m\naprawienia szkody kosztów naprawy okularów, które uległy uszkodzeniu w czasie zdarzenia. Fakt, tego uszkodzenia nie powstał bowiem z zamierzonego działania oskarżonych.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4,5

Sąd zasądził od oskarżonych na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwoty po 1080 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Na podstawie art. 627 kpk uwzględniając sytuację rodzinną i finansową oskarżonych Sąd obciążył ich kosztami sądowymi i opłatą w łącznej wysokości po 403,68 zł .

8. PODPIS

SSR Marta Przybylska