Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 listopada 2020r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w I Wydziale Cywilnym, w składzie:

Przewodniczący: sędzia Michał Włodarek

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 2 listopada 2020r. w K.

sprawy z powództwa P. C. (PESEL (...))

przeciwko pozwanemu Towarzystwu (...) S.A. z/s w W. (KRS (...))

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. z/s w W. na rzecz powódki P. C. kwotę 16.440,00zł (szesnaście tysięcy czterysta czterdzieści złotych 00/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi:

- od kwoty 2.000,00zł (dwa tysiące złotych 00/100) od dnia 13 listopada 2019r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1.440,00zł (jeden tysiąc czterysta czterdzieści złotych 00/100) od dnia 27 grudnia 2019r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 8.000,00zł (osiem tysięcy złotych 00/100) od dnia 7 sierpnia 2020r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 5.000,00zł (pięć tysięcy złotych 00/100) od dnia 2 września 2020r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałej części,

3.  nakazuje pobrać rzecz Skarbu Państwa – S. (...)

- od powódki P. C. kwotę 100,00zł (sto złotych 00/100) tytułem części nieuiszczonej opłaty sądowej od pozwu,

- od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. z/s w W. kwotę 300,00zł (trzysta złotych 00/100) tytułem części nieuiszczonych wydatków,

4.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. z/s w W. na rzecz powódki P. C. kwotę 2.317,00zł (dwa tysiące trzysta siedemnaście złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 900,00zł (dziewięćset złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2019r. powódka P. C. skierowała do tut. Sądu żądania zasądzenia od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. z/s w W. kwoty 2.00,00zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w związku ze zdarzeniem komunikacyjnym z dnia 8 października (...). wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 13 listopada 2019r. do dnia zapłaty, a także zasądzenia od pozwanego na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, że w dniu 8 października 2019r. jako kierowca samochodu osobowego była uczestniczką kolizji drogowej polegającej na czołowym zderzeniu się z innym samochodem osobowym, którego kierowca był sprawcą przedmiotowego wypadku powodując powstanie u poszkodowanej uszczerbku na zdrowiu.

Powódce udzielono pomocy w S. (...) w K.. U powódki zdiagnozowano skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa. Powódce przepisano leki oraz zalecono noszenie miękkiego kołnierza ortopedycznego. Powódkę skierowano również do poradni specjalistycznej.

Powódka po wypadku odczuwała ból. Skutki zdarzenia miały wpływ na aktywność fizyczną powódki.

Powódka do dzisiaj odczuwa negatywne następstwa doznanego urazu w obszarze fizycznym oraz psychicznym.

Powódka dokonała zgłoszenia u pozwanego zaistnienia szkody w celu przeprowadzenia postępowania szkodowego. W związku ze zgłoszeniem pozwany przeprowadził postępowanie szkodowe w ramach którego przyznał powódce zadośćuczynienie w kwocie 1.100,00zł i odszkodowanie z tytułu poniesionych kosztów leczenia w wysokości 157,80zł.

W ocenie powódki tak ukształtowana kwota zadośćuczynienia jest rażąco zaniżona.

W odpowiedzi na pozew pozwany Towarzystwo (...) S.A. z/s w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany podniósł zarzut nieudowodnienia przez powódkę istnienia związku przyczynowego pomiędzy zdarzeniem a rodzajem, charakterem i rozmiarem doznanego uszczerbku na zdrowiu, w tym cierpień fizycznych i psychicznych, a wysokością dochodzonego zadośćuczynienia i odszkodowania. Pozwany wskazał również, iż kwota wypłacona powódce w toku postępowania likwidacyjnego tytułem zadośćuczynienia jest adekwatna do rozmiaru doznanej przez nią krzywdy.

W piśmie procesowym z dnia 27 grudnia 2019r. powódka rozszerzyła żądanie pozwu o roszczenie odszkodowawcze z tytułu zwrotu kosztów leczenia, domagając się zasądzenia od pozwanego dalszej kwoty pieniężnej w wysokości 1.400,00zł.

W kolejnym piśmie procesowym z dnia 7 sierpnia 2020r. powódka dokonała zmiany jakościowej powództwa i wniosła o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kwoty 10.000,00zł tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 13 listopada 2019r. do dnia zapłaty, natomiast w piśmie procesowym z dnia 2 września 2020r. powódka podwyższyła żądanie zadośćuczynienia do kwoty 15.000,00zł.

Pozwany zakwestionował również w całości rozszerzenie żądań odszkodowawczych i wniósł o ich oddalenie w całości.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 8 października 2019r. miał miejsce wypadek komunikacyjny, w wyniku którego powódka jako kierująca pojazdem, w wyniku zderzenia czołowego z kierującym innym samochodem doznała obrażeń ciała w postaci skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa.

Na miejscu zdarzenia przeprowadzono interwencję Policji.

Sprawca zdarzenia został ukarany w postępowaniu mandatowym za wykroczenie przeciwko bezpieczeństwu w ruchu.

(przesłuchanie powódki P. C. k. 72-72v 00:05:24-00:09:08, dokumenty akt szkodowych – płyta Cd k. 32)

W dniu 9 października 2019r. powódka była konsultowana w S. (...) Wojewódzkiego Szpitala (...) w K..

U powódki rozpoznano skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa.

Powódkę skierowano do dalszego leczenia w poradni specjalistycznej, przepisano środki farmakologiczne oraz zlecono korzystanie z miękkiego kołnierza ortopedycznego.

Powódka kontynuowała leczenie specjalistyczne i usprawniające oraz stosowała leki.

Powódka nadal odczuwa negatywne skutki zdarzenia w obszarze zdrowia fizycznego i psychicznego.

( karta informacyjna szpitalnego oddziału ratunkowego k. 8, recepta k. 9, skierowanie do poradni specjalistycznej k. 10, skierowanie do poradni diagnostycznej k. 11, skierowanie do szpitala k. 12, historia choroby k. 19-21, zaświadczenie o stanie zdrowia k. 26-27, inf. NFZ k. 54-63, przesłuchanie powódki P. C. k. 72-72v 00:05:24-00:09:08, dokumenty akt szkodowych – płyta Cd k. 32)

Orzeczeniem Komisji Lekarskiej z dnia 1 czerwca 2020r. nr (...) ustalono u powódki 8% stały uszczerbek na zdrowiu spowodowany skutkami wypadku przy pracy z dnia 8 października 2019r.

Z tego tytułu przyznano powódce decyzją z dnia 5 czerwca 2020r. znak JO// (...) jednorazowe odszkodowanie w wysokości 7.872,00zł.

( orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS k. 67, decyzja k. 68, zaświadczenia o stanie zdrowia k. 69-70)

Z punktu widzenia ortopedycznego u powódki na skutek wypadku z dnia 8 października 2019r. rozpoznano stan skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa z zespołem korzonkowym. Zastosowano u powódki klasyczne sposoby leczenia obrażeń.

Przebyty uraz spowodował u powódki powstanie stałego uszczerbku na zdrowiu w rozmiarze 5%.

( opinia ortopedyczna k. 81-87)

Powódka, w wyniku zdarzenia, poza szkodą na osobie poniosła również dalsze wydatki z tytułu kosztów leczenia w wysokości 1.440,00zł.

( faktury i rachunki k. 22-25, dokumenty akt szkodowych – płyta Cd k. 32)

W momencie zdarzenia sprawca wypadku posiadał zawartą z pozwanym Towarzystwem (...) S.A. z/s w W. umowę odpowiedzialności cywilnej z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w związku z ruchem tych pojazdów.

Powódka dokonała zgłoszenia u pozwanego zaistnienia szkody na osobie i mieniu w celu przeprowadzenia postępowania szkodowego w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej Ubezpieczyciela sprawcy szkody z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w związku z ruchem tych pojazdów. Postępowanie szkodowe zostało zarejestrowane pod numerem 115- (...).

W związku ze zgłoszeniem pozwany przeprowadził postępowanie szkodowe i decyzją z dnia 12 listopada 2019r. przyznał powódce kwotę pieniężną tytułem zadośćuczynienia w wysokości 1.100,00zł i kwotę pieniężną odszkodowania obejmującego zwrot kosztów leczenia w wysokości 157,80zł.

(decyzja k. 13, dokumenty akt szkodowych – płyta Cd k. 32)

Sąd uznał za przydatną do ustalenia stanu faktycznego opinię sporządzoną przez biegłego ortopedę albowiem jest ona pełna, jasna, zrozumiała, wyczerpująca i kompleksowa oraz wewnętrznie spójna. Biegły w opinii udzielił odpowiedzi na wszystkie postawione w tezie dowodowej pytania, sformułowania zawarte w treści opinii pozwalają na zrozumienie wyrażonych w nich ocen i poglądów oraz sposobu dochodzenia do nich, a ponadto biegły przedstawił metodę badawczą, materiał badawczy, na którym się oparł. Wnioski końcowe opinii są zwięzłe i precyzyjne, a ponadto wnioski opinii są logiczne i znajdują oparcie w przeprowadzonych przez biegłego badaniach i nie budzą zastrzeżeń, co do ich trafności w porównaniu z podanym w opinii materiałem badawczym.

Przedstawiony dokument procesowy nie był kwestionowany przez żadną ze stron.

Za wiarygodne należało uznać zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty zgromadzone w postępowaniu albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie Sądu wątpliwości.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Na podstawie art. 436 § 1 kc odpowiedzialność przewidzianą w art. 435 kc ponosi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody, natomiast według reguły określonej w art. 436 § 2 kc w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody wymienione osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych. Również tylko na zasadach ogólnych osoby te są odpowiedzialne za szkody wyrządzone tym, których przewożą z grzeczności.

Na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, U. (...) i P. (...) ((...) – j.t. ze zm.) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

W sytuacji gdy wypadek komunikacyjny polegał na zderzeniu się dwóch pojazdów będących w ruchu, prawną podstawę orzekania o odpowiedzialności posiadaczy pojazdów za wynikłe z tego szkody stanowi art. 436 § 2 kc w zw. z art. 415 kc. W świetle treści przepisu art. 415 kc za szkodę odpowiada osoba, której zawinione zachowanie się jest źródłem powstania szkody. Czyn sprawcy pociągający za sobą odpowiedzialność cywilną musi być bezprawny, a więc niezgodny z obowiązującymi zasadami porządku prawnego, a przy tym zawiniony. Przesłankami odpowiedzialności deliktowej są: powstanie szkody, zdarzenie, związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem z którym ustawa łączy obowiązek odszkodowawczy oznaczonego podmiotu a szkodą oraz wina sprawcy. Pod pojęciem szkody rozumie się - najogólniej rzecz biorąc - uszczerbek w dobrach prawnie chronionych osoby poszkodowanej. Element winy będzie się wyrażał przede wszystkim w sposobie poruszania się przez uczestnika kierowanym przezeń pojazdem w kontekście możności przypisania mu wszelkiej nieprawidłowości z punktu widzenia właściwiej techniki i taktyki jazdy, zachowania należytej w danych warunkach pogodowych i drogowych ostrożności, możliwości dostrzeżenia nadjeżdżającego samochodu i uniknięcia zderzenia. – por. wyrok SN z dnia 18 listopada 2004r. w sprawie o sygn. akt (...), opubl. L..

W celu przypisania odpowiedzialności cywilnej posiadaczowi pojazdu – musi zaistnieć adekwatny związek przyczynowy łączący ruch pojazdu ze szkodą, tj. między krzywdą a zdarzeniem ją wyrządzającym albowiem rolą oraz istotą związku przyczynowego jako przesłanki roszczenia o zadośćuczynienie jest ocena, czy doznana szkoda niemajątkowa może być normalnym skutkiem zdarzenia szkodzącego, przy czym stopień natężenia doznanej krzywdy, tj. rodzaj, charakter, długotrwałość ujemnych przeżyć, a także ich intensywność, stanowi tylko przesłankę określającą wysokość zadośćuczynienia, a nie przesłankę zasadności samego roszczenia z tego tytułu, przy przyjęciu, że treść art. 445 § 1 kc oraz art. 448 kc stanową lex specialis w stosunku do art. 361 § 1 kc – por. wyrok s.apel. w Ł. (...)z dnia 11 marca 2014r. w sprawie o sygn. akt (...) opubl. (...), wyrok s.apel. w B. (...) z dnia 18 czerwca 2014r. w sprawie o sygn. akt (...), opubl. (...), wyrok s.apel. w G. (...) z dnia 12 czerwca 2014r. w sprawie o sygn. akt(...), opubl. (...) wyrok s.apel. w K. (...) z dnia 12 marca 2014r. w sprawie o sygn. akt (...) opubl. (...)

Szkoda zarówno majątkowa, jak i niemajątkowa musi pozostawać w normalnym związku przyczynowym z wypadkiem w rozumieniu art. 361 § 1 kc – por. wyrok s.apel. w L. (...)z dnia 20 maja 2015r. w sprawie o sygn. akt (...), opubl.(...), wyrok s.apel. w B. (...) z dnia 8 kwietnia 2015r. w sprawie o sygn. akt (...) opubl. (...) wyrok s.apel. w W. (...)z dnia 4 listopada 2014r. w sprawie o sygn. akt (...) opubl. (...), wyrok s.apel. wŁ. (...)z dnia 28 października 2014r. w sprawie o sygn. akt (...), opubl. (...), wyrok s.apel. w Lublinie z dnia 13 lutego 2014r. w sprawie o sygn. akt (...), opubl. (...)

Zadośćuczynienie pełni przede wszystkim funkcję kompensacyjną, czyli jego rolą jest wynagrodzenie krzywdy (szkody niemajątkowej) rozumianej jako cierpienie fizyczne (ból i innego rodzaju dolegliwości) i psychiczne (ujemne odczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała lub rozstrojem zdrowia), aby przynajmniej w ten sposób częściowo przywrócić równowagę zachwianą w wyniku popełnienia czynu niedozwolonego. Okoliczność powyższa powoduje, że o rozmiarze należnego zadośćuczynienia decyduje w pierwszym rzędzie rozmiar i natężenie doznanej krzywdy, tj. rodzaj, charakter, długotrwałość cierpień fizycznych i ujemnych doznań psychicznych, ich intensywność, nieodwracalność negatywnych skutków zdrowotnych, np. stopień i trwałość kalectwa, w tym potrzeby stałej rehabilitacji, zażywania środków farmakologicznych, utrata perspektyw na przyszłość, konieczność korzystania z opieki osób trzecich, poczucie wykluczenia i nieprzydatności społecznej, a ponadto prognozy na przyszłość (polepszenie lub pogorszenie stanu zdrowia) oraz towarzyszące jej poczucie bezradności powodowanej koniecznością korzystania z opieki innych osób oraz nieprzydatności społecznej, a także wiek poszkodowanego, konieczność zmiany zatrudnienia, niemożność wykonywania zawodu, uprawiania sportów, pracy twórczej lub artystycznej, utratę kontaktów towarzyskich, zmianę trybu życia, przyzwyczajeń, czy też sposobu spędzania wolnego czasu.

Zmierzenie rozmiaru doznanej krzywdy nie jest możliwe, gdyż krzywda stanowi subiektywne przeżycie danej osoby. Niezbędne jest wszakże odniesienie wysokości żądanej kwoty do konkretnych, obiektywnych okoliczności faktycznych w danej sprawie, a nie do subiektywnego poczucia krzywdy osoby uprawnionej.

Wysokość zadośćuczynienia odpowiadająca doznanej krzywdzie powinna być odczuwalna dla poszkodowanego i przynosić mu równowagę emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpienia psychiczne i fizyczne. Zadośćuczynienie przyznawane jest jednorazowo, zatem musi rekompensować całą krzywdę w postaci cierpień fizycznych i psychicznych już doznanych jak i tych, które w związku z doznanym uszkodzeniem ciała wystąpią w przyszłości jako możliwe do przewidzenia następstwa czynu niedozwolonego, a także prognozę na przyszłość – por. wyrok s.apel. w W. (...)z dnia 5 czerwca 2014r. w sprawie o sygn. akt (...) opubl. (...), wyrok s.apel. w K. (...)z dnia 27 lutego 2014r. w sprawie o sygn. akt (...), opubl. (...) wyrok s.apel. w L. (...) z dnia 18 listopada 2014r. w sprawie o sygn. akt I(...), opubl. (...) wyrok s.apel. w B. (...)z dnia 6 listopada 2014r. w sprawie o sygn. akt (...), opubl. (...), wyrok s.apel. w Ł. (...) z dnia 5 lutego 2014r. w sprawie o sygn. akt (...) opubl. (...) wyrok s.apel. w Ł. (...) z dnia 11 czerwca 2014r. w sprawie o sygn. akt (...) opubl. (...), wyrok s.apel. w Ł. (...)z dnia 13 grudnia 2013r. w sprawie o sygn. akt (...), opubl. (...), wyrok s.apel. w G. (...) z dnia 15 stycznia 2014r. w sprawie o sygn. akt (...) opubl. (...)

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, iż pomiędzy zdarzeniem i powstałą u powódki szkodą niemajątkową istnieje adekwatny związek przyczynowy, który nie pozostaje w zależności z istniejącymi u niej schorzeniami samoistnym i innymi dolegliwościami, a ocena zdiagnozowanych u powódki schorzeń powypadkowych, ich rodzaj, charakter, rozmiar, jakość, intensywność i czas trwania, wpływ na funkcjonowanie w życiu osobistym i zawodowym oraz starania o odwrócenie ujemnych następstw oceniane przez pryzmat kwantyfikatorów decydujących o wysokości zadośćuczynienia wskazują, iż przyznana przez Sąd kwota zadośćuczynienia w wysokości 15.000,00zł, których rozmiar oszacowano przy określonych przez biegłego ortopedę i K. (...) rodzaju, charakteru i rozmiarów cierpień fizycznych i psychicznych powódki, a także procentowej wartości uszczerbku na zdrowiu powódki na poziomie z tytułu trwałego uszczerbku na zdrowiu z powodu urazów ortopedycznych na poziomie 5% i 8%, nie jest rażąco niska i nadmiernie wygórowana.

Odczucie krzywdy jest pojęciem subiektywnym i niewymiernym, jednak określając wysokość zadośćuczynienia Sąd kierował się przesłankami obiektywnymi, biorąc pod uwagę szeroko rozumiane cierpienia fizyczne i psychiczne poszkodowanego, w tym skutki jakie zdarzenie wywarło na organizmie powódki, w ograniczeniach w życiu codziennym, planach życiowych, możliwości funkcjonowania w rodzinie i w dotychczasowym środowisku. Przyznanie odpowiedniego zadośćuczynienia oznacza przyznanie takiej kwoty, która rozsądnie oceniana da się określić jako godziwa w realiach danej sprawy. Skutkiem tej oceny winno zaś być zasądzenie zadośćuczynienia, które wystarcza do złagodzenia doznanych cierpień, a zarazem nie premiuje osób o słabszej konstrukcji psychicznej, reagujących intensywniej na sytuacje traumatyczne lub też nie prowadzi do pokrzywdzenia osób o osobowości zamkniętej, kumulującej w sobie wewnętrzne emocje.

Odszkodowanie wypłacone powódce w ramach postępowania szkodowego rozmiarze 1.100,00zł oraz przyznane w postępowaniu przed organem rentowym w sprawie (...)w wysokości 7.872,00zł Sąd wziął pod uwagę przy określaniu wysokości zadośćuczynienia, co nie jest jednak jednoznaczne z mechanicznym zmniejszeniem sumy zadośćuczynienia o kwotę tego odszkodowania, a jego wysokość oceniana łącznie przedstawia realną, ekonomicznie odczuwalną wartość.

W szczególności Sąd miał na względzie rodzaj, charakter i rozmiar doznanej krzywdy, w tym cierpień fizycznych i psychicznych, w szczególności rozciągnięty w czasie proces leczenie i rehabilitacji i jego rezultaty oraz wpływ zdarzenia na bieżące funkcjonowanie powódki.

Kwota zadośćuczynienia nie może stanowić źródła wzbogacenia dla poszkodowanego, a jedynym kryterium dla oceny wysokości zasądzonego zadośćuczynienia jest rozmiar krzywdy doznanej przez poszkodowanego. Zadośćuczynienie powinno być bowiem zarazem środkiem pomocy dla poszkodowanego i pozostawać w odpowiednim stosunku do rozmiarów krzywdy, winna ona uwzględniać aktualne warunki i przeciętną stopę życiową społeczności, w której przebywa pokrzywdzony, przy czym rozmiar szkody niemajątkowej, ustala się, uwzględniając moment wyrokowania. – por. wyrok SN z dnia 29 sierpnia 2013r. w sprawie o sygn. akt (...)opubl. (...) wyrok s.apel. w W. (...) z dnia 17 kwietnia 2013r. w sprawie o sygn. akt (...) opubl. (...) wyrok s.apel. w K. (...) z dnia 16 kwietnia 2014r. w sprawie o sygn. akt(...), opubl. (...), wyrok SN z dnia 24 lipca 2014r. w sprawie o sygn. akt (...), opubl. (...) nr (...).

Powódka była również uprawniona do żądania zwrotu wydatków z tytułu kosztów leczenia. Powódka poniosła dalsze wydatki na leczenie w łącznej wysokości 1.440,00zł.

Świadczenie ubezpieczyciela w ramach umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmuje także uzasadnione i celowe koszty leczenia oraz rehabilitacji poszkodowanego niefinansowane ze środków publicznych. Przepis art. 444 § 1 kc nie nakłada na poszkodowanego obowiązku wykazywania, iż nie mógł skorzystać z państwowej służby zdrowia. (por. uchwała SN z dnia 19 maja 2016r. w sprawie o sygn. akt (...) opubl. Biul. SN 2016 nr 5).

W myśl art. 444 § 1 kc odszkodowanie obejmuje wszelkie koszty wynikłe z uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia.

Celem odszkodowania w ramach art. 444 § 1 kc jest restytucja stanu istniejącego przed wypadkiem, a jeśli jego przywrócenie nie jest możliwe, zastąpienie stanu dawnego stanem, w którym poszkodowanemu zostaną zapewnione warunki życiowe zbliżone do tych, jakie miał przed wyrządzeniem mu uszczerbku.

Ogranicza się jednak rozmiary obowiązku pokrycia „wszelkich kosztów” wymaganiem, aby ich żądanie było konieczne i celowe. Osoba, która doznała uszczerbku na zdrowiu na skutek wypadku ma zatem prawo domagać się w ramach naprawienia szkody, pokrycia wszystkich niezbędnych i celowych wydatków wynikających z tego zdarzenia. Ponadto pojęcie „wszelkie koszty”, o których mowa w art. 444 § 1 kc oznacza koszty różnego rodzaju, których nie da się z góry określić.

Celowość ponoszenia wszelkich wydatków może być związana nie tylko z możliwością uzyskania poprawy stanu zdrowia, ale też z potrzebą utrzymania tego stanu, jego niepogarszania. Muszą to być jednakże koszty, które pozostają w związku przyczynowym z likwidacją skutków uszkodzenia ciała. Koszty te należy oceniać wg kryteriów obiektywnych w zakresie potrzeb poszkodowanego. Nie mogą to być koszty, które przekraczają te potrzeby. Realność szkody wyraża się w tym, że przyznanie odszkodowania nie uzasadnia sama utrata zdrowia i ewentualność poniesienia wydatków, ale rzeczywiste zwiększenie potrzeb powstałe w następstwie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia.

Przesłanką uwzględnienia żądania, o którym mowa w art. 444 § 1 kc jest wyłącznie wykazanie przez poszkodowanego, że suma której zwrotu domaga się od zobowiązanego do naprawienia szkody jest sumą potrzebną na koszty restytucji pełnej sprawności.

W tym miejscu należy wskazać, iż pozwany zaniechał wskazania dowodów, których przeprowadzenie mogłoby zmienić i zmniejszyć obraz doznanych przez powódkę cierpień fizycznych i psychicznych.

Obowiązkiem stron postępowania było w ramach procesu przed Sądem przytoczenie okoliczności faktycznych, z których wywodzą roszczenia (art. 187 § 1 pkt 2 kpc) i wskazanie na dowody, których przeprowadzenie potwierdzi zasadność ich twierdzeń o faktach (art. 232 kpc i art. 6 kc). Zgodnie z zasadami procesu cywilnego ciężar gromadzenia materiału dowodowego spoczywa na stronach (art. 232 kpc., art. 3 kpc, art. 6 kc). Jego istota sprowadza się do ryzyka poniesienia przez stronę ujemnych konsekwencji braku wywiązania się z powinności przedstawienia dowodów. Skutkiem braku wykazania przez stronę prawdziwości twierdzeń o faktach istotnych dla sprawy jest tylko to, że twierdzenia takie zasadniczo nie będą mogły leżeć u podstaw sądowego rozstrzygnięcia. Strona, która nie udowodni przytoczonych twierdzeń, utraci korzyści, jakie uzyskałaby aktywnym działaniem (por. wyrok s.apel w B. z dnia 28 sierpnia 2014r. w sprawie o sygn. akt (...), opubl. (...)).

Dłużnik popada w opóźnienie, jeżeli nie spełnia świadczenia w terminie, w którym stało się ono wymagalne.

Opóźnienie świadczenia odszkodowawczego następuje, jeżeli dłużnik nie spełni świadczenia niezwłocznie po wezwaniu go przez wierzyciela i od tej chwili należą się wierzycielowi odsetki. W razie wyrządzenia szkody czynem niedozwolonym odsetki należą się poszkodowanemu już od chwili zgłoszenia roszczenia o zapłatę odszkodowania, w tej bowiem chwili staje się, zgodnie z art. 455 kc, wymagalny obowiązek spełnienia świadczenia odszkodowawczego. – por. wyrok s.apel. w W. (...)z dnia 18 stycznia 2013r. w sprawie o sygn. akt (...) opubl. (...), wyrok SN z dnia 8 lutego 2012r. w sprawie o sygn. akt (...), opubl. (...)

Wymagalne roszczenie o zadośćuczynienie powoduje stan opóźnienia po jego sprecyzowaniu co do wysokości i wezwaniu dłużnika do zapłaty konkretnej kwoty z tego tytułu – por. wyrok s.apel. w R. (...)z dnia 15 maja 2014r. w sprawie o sygn. akt (...), opubl. (...)

O roszczeniu ubocznym orzeczono w oparciu o treść art. 481 § 1 i 2 - 2 ⁴ kc.

Odsetki na podstawie art. 481 kc należą się jeżeli zobowiązany nie płaci należnego zadośćuczynienia w terminie wynikającym z przepisu szczególnego lub art. 455 kc. Nie sprzeciwia się temu okoliczność, że zasądzenie zadośćuczynienia jest fakultatywne, a jego wysokość zależy od oceny sądu oraz, że do zadośćuczynienia stosuje się art. 363 § 2 kc albowiem orzeczenie sądu przyznające zadośćuczynienie ma charakter rozstrzygnięcia deklaratoryjnego, nie zaś konstytutywnego. W świetle art. 455 kc roszczenie o zadośćuczynienie, jako roszczenie pieniężne - w przypadku braku oznaczenia terminu spełnienia świadczenia - staje się wymagalne z chwilą wezwania do zapłaty. Stąd też odsetki za opóźnienie w zapłacie zadośćuczynienia należnego uprawnionemu należą się już od tej chwili, czemu nie stoi na przeszkodzie to, że wysokość świadczenia jest ostatecznie kształtowana przez sąd. – por. wyrok s.apel. w R. (...) z dnia 29 sierpnia 2013r. w sprawie o sygn. akt (...)opubl. (...) wyrok s. apel.w L. (...)z dnia 27 marca 2013r. w sprawie o sygn. akt (...), opubl. (...)wyrok s.apel. w Ł. (...)z dnia 9 stycznia 2014r. w sprawie o sygn. akt (...), opubl. (...)

Sąd miał przy tym również na względzie treść art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, U. (...) ((...) – j.t. ze zm.), gdyż powołany przepis nakłada na ubezpieczyciela obowiązek spełnienia świadczenia najdalej 30. dnia od daty otrzymania zawiadomienia o szkodzie. Ustanawiając krótki termin spełnienia świadczenia ustawodawca wskazał na konieczność szybkiej i efektywnej likwidacji szkody ubezpieczeniowej. Po otrzymaniu zawiadomienia o wypadku Fundusz - jako profesjonalista korzystający z wyspecjalizowanej kadry i w razie potrzeby z pomocy rzeczoznawców (art. 355 § 2 kc) - obowiązany jest do ustalenia przesłanek swojej odpowiedzialności, czyli samodzielnego i aktywnego wyjaśnienia okoliczności wypadku oraz wysokości powstałej szkody – por. wyrok s.apel. we W. (...) z dnia 14 czerwca 2013r. w sprawie o sygn. akt (...) opubl. (...) wyrok SN z dnia 16 grudnia 2011r. w sprawie o sygn akt (...), opubl. (...) por. wyrok s.apel. wP. (...)z dnia 27 czerwca 2013r. w sprawie o sygn. akt (...) (...)

Wymagalność roszczenia odsetkowego dochodzonego w związku z podwyższeniem roszczenia w toku toczącego się już postępowania przysługuje powódce od daty jego zgłoszenia – por. uchwała SN z dnia 8 lipca 1993r. w sprawie o sygn. akt (...), opubl. (...)

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 108 § 1 kpc w zw. z art. 98 § 1 – 3 kpc oraz w oparciu o treść § 2 pkt 3 w zw. z § 19 rozporządzenia M. (...)z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ((...) – j.t.) oraz art. 13 ust. 1 i art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ((...)– j.t. ze zm.) i art. 1 ust. 1 pkt 2 i art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o opłacie skarbowej ((...) – j.t. ze zm.).

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w sentencji wyroku.