Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 kwietnia 2025r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w I Wydziale Cywilnym, w składzie:

Przewodniczący: sędzia Michał Włodarek

Protokolant: Anna Dulas

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 3 kwietnia 2025r. w K.

sprawy z powództwa (...) (...) z/s w W. ( (...) 671)

przeciwko pozwanej J. C. (PESEL (...))

o zapłatę

oddala powództwo w całości.

sędzia Michał Włodarek

Sygn. akt I C 247/25

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2025r. powód (...) Niestandaryzowany Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Wierzytelności z/s w W., po uprzednim umorzeniu sprawy VI Nc – (...) w elektronicznym postępowaniu upominawczym, skierował do tut. Sądu żądanie zasądzenia od pozwanej J. C. kwoty pieniężnej w wysokości 3.248,77zł wraz z odsetkami umownymi za opóźnienie w wysokości w stosunku rocznym odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od kwoty 2.166,45zł od dnia 2 sierpnia 2024r. do dnia zapłaty oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 1.082,32zł od dnia 2 sierpnia 2024r., a ponadto kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód przytoczył okoliczności mające wskazywać na jego legitymację czynną, powołując się w tym zakresie na przelew uprawnień oraz oznaczył źródło zobowiązania, jego wysokość oraz wymagalność podając, iż dochodzone roszczenie stanowi należność wynikającą z nienależycie wykonanej umowy o kredyt ratalny łączącej pozwaną z pierwotnym wierzycielem.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 5 listopada 2021r. pozwana J. C. miała zawrzeć z poprzednikiem prawnym powoda (...) (...) z/s w W. – (...) z/s w T. ( (...) S.A. Oddział w Polsce z/s w W.) umowę o kredyt ratalny nr (...) na sfinansowanie kursu językowego – pakiet edukacyjny o wartości 3.095,00zł.

W ramach przedmiotowej umowy (...) z/s w T. miał przyznać pozwanej kwotę pieniężną w wysokości 3.656,56zł na zapłatę wierzytelności względem D. K. – Centrum (...) z/s w K. w wysokości 3.095,00zł oraz zapłatę prowizji od kredytu w wysokości 561,56zł.

Całkowitą kwotę do zapłaty w/w oznaczył w wysokości 3.803,53zł.

W dniu 12 listopada 2021r. nastąpiło przekazanie kwoty 3.095,00zł z rachunku (...) S.A. Oddział w Polsce o nr (...) na rachunek D. K. – Centrum (...) z/s w K. o nr (...).

Pozwana miała być zobowiązana do zwrotu kapitału i pozostałych należności w miesięcznych ratach, w terminie od dnia 10 grudnia 2021r. do dnia 10 listopada 2022r., na rachunek bankowy kredytodawcy.

W dniu 8 września 2022r. pierwotny wierzyciel wypowiedział pozwanej umowę nr (...).

Wierzytelność z tytułu w/w kontraktu miała być następnie przedmiotem umowy sekuratyzacji pomiędzy (...) z/s w T. a powodem (...) (...) z/s w W..

( umowa sekuratyzacji k. 8-12, umowa o kredyt ratalny k. 31-34, ostateczne wezwanie do zapłaty k. 35-38, wypowiedzenie umowy k. 39, zawiadomienie o przelewie wierzytelności k. 40, wezwanie do zapłaty k. 41, potwierdzenie transakcji k. 51)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Powództwo podlega oddaleniu w całości.

Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 232 kpc), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 kpc) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 kc).

Dobór dowodów należy do strony, to ona powinna wskazywać wyłącznie takie, które są dopuszczalne i wiarygodne. Rzeczą Sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia spraw.

Przepis prawa materialnego – art. 6 kc określa na czyje ryzyko idzie nieudowodnienie określonego faktu. Z kolei art. 232 kpc stanowi procesowe narzędzie za pomocą, którego strony mogą osiągnąć skutek w postaci udowodnienia dla nich korzystnych faktów istotnych z punktu widzenia dochodzonego roszczenia w znaczeniu materialnoprawnym. Art. 6 kc zawiera normę decyzyjną, pozwalającą ocenić wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego.

Obowiązkiem powoda było przytoczenie okoliczności faktycznych, z których wywodzi roszczenie (art. 187 § 1 pkt 2 kpc) i wskazanie na dowody, których przeprowadzenie potwierdzi zasadność jego twierdzeń o faktach (art. 232 kpc i art. 6 kc), czemu nie sprostał. Zgodnie z zasadami procesu cywilnego ciężar gromadzenia materiału dowodowego spoczywa na stronach (art. 232 kpc, art. 3 kpc, art. 6 kc). Jego istota sprowadza się do ryzyka poniesienia przez stronę ujemnych konsekwencji braku wywiązania się z powinności przedstawienia dowodów. Skutkiem braku wykazania przez stronę prawdziwości twierdzeń o faktach istotnych dla sprawy jest tylko to, że twierdzenia takie zasadniczo nie będą mogły leżeć u podstaw sądowego rozstrzygnięcia. Strona, która nie udowodni przytoczonych twierdzeń, utraci korzyści, jakie uzyskałaby aktywnym działaniem (por. wyrok s.apel w Białymstoku z dnia 28 sierpnia 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 286/14, opubl. LEX nr 1511625).

Należy wskazać, iż powód nie dostarczył wystarczających dowodów, które świadczyłyby o tym, że pomiędzy pozwaną J. C. a jej poprzednikiem (...) z/s w T. doszło do zawarcia umowy o kredyt ratalny z dnia 5 listopada 2021r. nr (...), w szczególności, że pozwana o taki kredyt występowała, a także że pozwana zawarła i innym wierzycielem – D. K. – Centrum (...) z/s w K. umowę kursu językowego – pakiet edukacyjny o wartości 3.095,00zł, za który następnie zapłata miała nastąpić ze środków uzyskanych z umowy o kredyt ratalny z dnia 5 listopada 2021r. nr (...).

Okoliczności te nie wynikają przy tym z zaofiarowanego przez powoda materiału dowodowego.

Choć z twierdzeń pozwu wynika, iż pozwana miała zawrzeć o kredyt ratalny z dnia 5 listopada 2021r. nr (...) w formie elektronicznej, to z załączonych do pozwu dokumentów nie można wyprowadzić wniosku, że pozwana w ogóle wnioskowała o zawarcie takiej umowy, że została ona w rzeczywistości zawarta, ani że stronami tej umowy były wskazywane przez powoda podmioty. Nie wynika to również z dokumentu potwierdzenia transakcji przelewu środków pieniężnych w wysokości 3.095,00zł na rzecz D. K. – Centrum (...) z/s w K. ( k. 51).

Powyższe nie pozwala ponadto na stwierdzenie, że D. K. – Centrum (...) z/s w K. w dacie dokonywanego przelewu był wierzycielem pozwanej i to na jakiej podstawie i z jakiego tytułu. Nie został bowiem przedstawiony Sądowi dokument potwierdzający dokonanie konsensualnej czynności prawnej w postaci umowy o kurs językowy – pakiet edukacyjny o wartości 3.095,00zł, która miała być zawarta pomiędzy pozwaną a D. K. – Centrum (...) z/s w K..

Jedynie w przypadku wykonania umowy kredytu, stosownie do treści art. 720 § 1 kc i art. 69 i n. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. prawo bankowe (Dz. U. 2024.1646 – t.j. ze zm.) oraz art. 3 i n. ustawy z dnia 12 maja 2011r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. 2024.1497 – t.j.), powstaje obowiązek zwrotu przekazanego na jego podstawie świadczenia.

Ponieważ strony nie zawarły umowy o kredyt, a powód nie wykazał, że do nawiązania takiego stosunku obligacyjnego doszło pomiędzy pozwaną a powodem, to ostatecznie upadła podstawa faktyczna powództwa. Nieistnienie umowy nie stanowi podstawy do czynienia jakichkolwiek rozliczeń, gdyż brak jest świadczeń, które zostałyby spełnione w jej wykonaniu – por. wyrok SA w Katowicach z dnia 24 marca 2016r. w sprawie o sygn. akt I ACa 713/15, opubl. Legalis.

Wobec powyższego następnie należy stwierdzić, iż w niniejszym postępowaniu powód w żaden sposób nie wykazał, iż pierwotny wierzyciel (...) z/s w T. przeniósł na niego dochodzoną pozwem wierzytelność przysługującą w stosunku do pozwanej J. C. z tytułu umowy o kredyt ratalny nr (...) na sfinansowanie umowy o kurs językowy – pakiet edukacyjny o wartości 3.095,00zł, która miała być zawarta pomiędzy pozwaną a D. K. – Centrum (...) z/s w K..

Warunkiem bowiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało poprzednikowi prawnemu – por. wyrok SN z dnia 12 lipca 2016r. w sprawie o sygn. akt V CSK 187/06, opubl. Legalis.

Przedmiotem przelewu może być co do zasady wierzytelność istniejąca, którą cedent może swobodnie rozporządzać. Wierzytelność, która ma stanowić przedmiot rozporządzenia, powinna być w dostateczny sposób oznaczona (zindywidualizowana). Dotyczy to przede wszystkim wyraźnego określenia stosunku zobowiązaniowego, którego elementem jest zbywana wierzytelność, a zatem oznaczania stron tego stosunku, świadczenia oraz przedmiotu świadczenia (por. wyrok s.apel. w Szczecinie z dnia 25 marca 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 885/13, opubl. LEX nr 1461185, wyrok s. apel w Katowicach z dnia 8 marca 2005r. w sprawie o sygn. akt I ACa 1516/04, opubl. OSA 2005/12/44).

Sąd zawsze jest zobowiązany rozważyć, czy żądanie pozwu jest zasadne w świetle norm prawa materialnego. Negatywny wynik takiej analizy powoduje wydanie wyroku oddalającego powództwo (por. wyrok SN z dnia 6 czerwca 1972r. w sprawie o sygn. akt III CRN 30/72, opubl. Legalis, orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 1958r. w sprawie o sygn. akt 1 CR 969/57 opubl. Legalis, wyrok SN z dnia 15 września 1967r. w sprawie o sygn. akt III CRN 175/67, opubl. Legalis).

W przedstawionych warunkach zaniechanie polegające na braku dołączenia dowodów na poparcie przytaczanych okoliczności daje asumpt do uznania, iż przytoczone okoliczności budzą uzasadnione wątpliwości, w szczególności w zakresie legitymacji czynnej powoda i biernej pozwanej oraz istnienia zobowiązania, jego wysokości i wymagalności w zakresie kapitału i należności ubocznych oraz podstawy faktycznej i prawnej żądania (por. art. 471 kc, 353 kc i art. 354 § 1 kc).

Z tych wszystkich względów, na podstawie art. 339 § 2 kpc, orzeczono jak w sentencji wyroku.

sędzia Michał Włodarek