Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lipca 2024r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w I Wydziale Cywilnym, w składzie:

Przewodniczący: sędzia Michał Włodarek

Protokolant: Anna Dulas

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2024r. w K.

powództwa M. J. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą AutoZastępcze.pl (...) z/s w S. (NIP 643 – 16 – 187 – 07)

przeciwko pozwanemu (...) S.A. z/s w S. (KRS (...))

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z/s w S. na rzecz powoda M. J. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą AutoZastępcze.pl (...) z/s w S. kwotę 499,60zł (czterysta dziewięćdziesiąt dziewięć złotych 60/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 20 marca 2020r. do dnia zapłaty,

2.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu tytułem części nieuiszczonych wydatków od pozwanego (...) S.A. z/s w S. kwotę 164,00zł (sto sześćdziesiąt cztery złote 00/100),

3.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z/s w S. na rzecz powoda M. J. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą AutoZastępcze.pl (...) z/s w S. kwotę 837,00zł (osiemset trzydzieści siedem złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 90,00zł (dziewięćdziesiąt złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami w wysokości w stosunku rocznym odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

sędzia Michał Włodarek

Sygn. akt I C 235/24

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2023r. powód M. J. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) Zastępcze.pl (...) z/s w S. skierował do tut. Sądu w stosunku do pozwanego (...) S.A. z/s w S. żądanie zasądzenia kwoty 499,60zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 20 marca 2020r. do dnia zapłaty, a ponadto żądanie zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, iż w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 24 stycznia 2020r. uległ uszkodzeniu pojazd m – ki O. (...) o nr rej. (...) należący do poszkodowanego R. S., a przyznana poszkodowanemu przez pozwane Towarzystwo (...) w wyniku przeprowadzonego postępowania szkodowego w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej Ubezpieczyciela sprawcy szkody z tytułu odpowiedzialności cywilnej kwota z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego w łącznej wysokości 1.330,00zł i tak, z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego za okres 17 dni przy ustaleniu dobowej stawki najmu na kwotę 56,91zł netto nie rekompensuje rzeczywiście poniesionych wydatków.

Wierzytelność z tytułu zwrotu wydatków na najem pojazdu zastępczego i zwrotu dalszych wydatków była przedmiotem cesji.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 21 grudnia 2023r. w sprawie o sygn. akt I Nc 2801/23 uwzględniono w całości roszczenia powództwa i rozstrzygnięto o kosztach postępowania.

Pozwany (...) S.A. z/s w S. wniósł sprzeciw od opisanego wyżej orzeczenia.

Pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości i wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu tego pisma procesowego pozwany podniósł, iż niezasadne jest w części, tj. ponad przyznaną kwotę roszczenie powoda, co do zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego w zakresie ustalenia wysokości stawki dobowej czynszu najmu pojazdów odpowiadających co do jakości samochodowi uszkodzonemu w wyniku zdarzenia drogowego, a ponadto w zakresie czasu, w którym powód był uprawniony do korzystania z tego pojazdu w związku z zaistnieniem szkody komunikacyjnej.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

Powód M. J. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą (...) Zastępcze.pl (...) z/s w S..

Przedmiotem działalności tego przedsiębiorstwa jest m.in. wynajem samochodów osobowych.

Poszkodowany R. S. jest właścicielem samochodu osobowego m – ki O. (...) o nr rej. (...).

W dniu 24 stycznia 2020r. doszło do zdarzenia drogowego na skutek którego nastąpiło uszkodzenie w/w pojazdu. Stan niebezpieczeństwa w ruchu wytworzył kierujący innym pojazdem.

Sprawca zdarzenia w momencie kolizji posiadał zawartą z pozwanym (...) S.A. z/s w S. umowę odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w związku z ruchem tych pojazdów.

( okoliczności bezsporne, zeznania świadka R. S. k. 153 00:02:16-00:13:07)

W związku ze zdarzeniem i uszkodzeniem pojazdu m – ki O. (...) o nr rej. (...) poszkodowany R. S. zawarł w dniu 25 stycznia 2020r. z powodem M. J. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą (...) Zastępcze.pl (...) z/s w S. umowę najmu pojazdu zastępczego m – ki F. (...) o nr rej. (...).

Poszkodowany R. S. oświadczył, że w dacie powstania szkody, poza opisanym wyżej pojazdem nie dysponował dla własnych potrzeb osobistych, rodzinnych i zawodowych żadnym autem, którym mogłaby się posługiwać w ramach zabezpieczenia bieżących oraz koniecznych i celowych potrzeb.

Koszt dzienny najmu ustalono na kwotę 200,00zł netto.

A. T. korzystała z pojazdu zastępczego przez okres 20 dni, od dnia 25 stycznia 2020r. do dnia 13 lutego 2020r.

Koszt najmu pojazdu zastępczego został określony przez wynajmującego na łączną kwotę 4.000,00zł netto, tj. kwotę 4.920,60zł brutto.

Powyższe zostało potwierdzone fakturą Vat nr (...) z dnia 13 lutego 2020r. z terminem płatności do dnia 27 lutego 2020r.

( umowa najmu samochodu k. 10, oświadczenie k. 11, 28, ogólne warunki najmu k. 12, cennik k. 13, 84-98, protokół zdawczo-odbiorczy k. 14, harmonogram likwidacji szkody k. 15, faktura k. 16, zeznania świadka R. S. k. 153 00:02:16-00:13:07)

Sprawca szkody posiadał zawartą z pozwanym (...) S.A. z/s w S. umowę odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w związku z ruchem tych pojazdów.

Powód dokonał zgłoszenia u pozwanego (...) S.A. z/s w S. zaistnienia zdarzenia drogowego i powstania szkody w pojeździe w celu przeprowadzenia postępowania szkodowego w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej z tytułu odpowiedzialności cywilnej. Postępowanie szkodowe zostało zarejestrowane pod nr (...).

W związku ze zgłoszeniem pozwany przeprowadził i zakończył postępowanie szkodowe, stwierdzając, że w pojeździe m – ki O. (...) o nr rej. (...) na skutek zdarzenia drogowego z dnia 24 stycznia 2020r. wystąpiła tzw. „szkoda całkowita”. Naprawa pojazdu nie była ekonomicznie uzasadniona. Poszkodowany otrzymał odszkodowanie w wysokości 4.660,00zł.

Mając na względzie czas likwidacji szkody niezbędny i zasadny okres najmu pojazdu zastępczego pozwany określił na 14 dni, ustalając dobową stawkę najmu na kwotę 95,00zł brutto.

Decyzją z dnia 14 lutego 2020r. pozwany przyznał powodowi łączną kwotę odszkodowania w wysokości 1.330,00zł brutto, odmawiając pokrycia dalszych należności, z tytułu wydatków poniesionych w związku z najmem pojazdu zastępczego.

Z dokumentów akt postępowania szkodowego wynika, iż do zdarzenia drogowego na skutek, którego uległ uszkodzeniu pojazd m – ki O. (...) o nr rej. (...) doszło w dniu 24 stycznia 2020r., w tej samej dacie nastąpiło zgłoszenie szkody, a w dniu 25 stycznia 2020r. rozpoczęcie najmu pojazdu zastępczego, w dniu 30 stycznia 2020r. pozwany dokonał oględzin pojazdu i sporządził kosztorys, a w dniu 3 lutego 2020r. podjął decyzję o przyznaniu odszkodowania w związku z zaistnieniem szkody całkowitej, które przekazał na rachunek bankowy poszkodowanego w dniu 6 lutego 2020r., w dniu 13 lutego 2020r. doszło do zakończenia najmu pojazdu zastępczego.

Zasadny czas najmu pojazdu zastępczego przez poszkodowaną wynosił łącznie 20 dni, tj. od dnia 25 stycznia 2020r. do dnia 13 lutego 2020r., tj. daty możliwego nabycia w miejsce uszkodzonego w wyniku kolizji drogowej pojazdu, przy uwzględnieniu 7 dni na zagospodarowanie wraku.

Pojazd m – ki O. (...) o nr rej. (...) należy do segmentu samochodów klasy C, wynajęty przez poszkodowaną od powoda pojazd m – ki F. (...) o nr rej. (...) zaliczany jest również do pojazdów segmentu „”.

W okresie od miesiąca stycznia – lutego 2020r. średnia cena wynajmu pojazdów standardu (...) wynosiła za 1 dobę 178,27zł.

Koszt najmu pojazdu zastępczego w okresie od dnia 25 stycznia 2020r. do dnia 13 lutego 2020r. (20 dni) wynosił 3.565,40zł brutto – 20 dni x 178,27zł brutto za każdy dzień najmu.

( wezwanie do zapłaty k. 20, decyzja k. 21-22, 23-24, 25, odwołanie k. 26-27, potwierdzenie transakcji k. 29, kalkulacja naprawy k. 30-33, 59-67, kopie faktur i potwierdzeń transakcji k. 34-38, cennik k. 39-40, korespondencja e – mail k. 58, 69-70, 72, decyzja k. 68, inf. o warunkach najmu pojazdu zastępczego k. 71, 73-74, opinia biegłego k. 109-127, zeznania świadka R. S. k. 153 00:02:16-00:13:07)

Wierzytelność z tytułu roszczeń pieniężnych zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego jako skutków zdarzenia szkodowego w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej z tytułu umowy odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w związku z ruchem tych pojazdów była przedmiotem cesji pomiędzy poszkodowanym R. S. a powodem M. J. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą (...) Zastępcze.pl (...) z/s w S..

( umowa cesji k. 18)

Sąd uznał za przydatną do ustalenia stanu faktycznego opinię sporządzoną przez biegłego z zakresu rekonstrukcji zdarzeń drogowych i wyceny wartości pojazdów albowiem jest ona pełna, jasna, zrozumiała, wyczerpująca i kompleksowa oraz wewnętrznie spójna. Biegły w opinii udzielił odpowiedzi na wszystkie postawione w tezie dowodowej pytania, sformułowania zawarte w treści opinii pozwalają na zrozumienie wyrażonych w nich ocen i poglądów oraz sposobu dochodzenia do nich, a ponadto biegły przedstawił metodę badawczą i materiał badawczy, na którym się oparł. Wnioski końcowe opinii są zwięzłe i precyzyjne, a ponadto wnioski opinii są logiczne i znajdują oparcie w przeprowadzonych przez biegłego badaniach i nie budzą zastrzeżeń, co do ich trafności w porównaniu z podanym w opinii materiałem badawczym.

Przedmiotowa opinia nie był kwestionowana przez żadną ze stron.

Za wiarygodne należało uznać zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty zgromadzone w postępowaniu, albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie Sądu wątpliwości.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Na podstawie art. 436 § 1 kc odpowiedzialność przewidzianą w art. 435 kc ponosi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody.

Zgodnie z treścią art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2023.2500 – t.j.) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia, natomiast na podstawie art. 36 ust. 1 zd. 1 cyt. ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Cytowany przepis jest wyrazem tendencji ustawodawcy, aby umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej stwarzała możliwie szeroki zakres ochrony ubezpieczeniowej zarówno ubezpieczonemu sprawcy szkody przed konsekwencjami osobistego ponoszenia odpowiedzialności cywilnej, jak i poszkodowanemu, przez zapewnienie mu pełnej kompensaty ze strony ubezpieczyciela szkody wyrządzonej przez ponoszącego odpowiedzialność cywilną sprawcę. W konsekwencji odpowiedzialność ubezpieczyciela determinowana jest odpowiedzialnością sprawcy wypadku – por. wyrok s. apel. w Poznaniu z dnia 4 lutego 2015r. w sprawie o sygn. akt I ACa 1093/14, opubl. LEX nr 1681964, wyrok s. apel. w Gdańsku z dnia 4 grudnia 2014r. w sprawie o sygn. akt V ACa 673/14, opubl. LEX nr 1651861.

Świadczenie pieniężne, które wypłaca ubezpieczyciel w ramach odpowiedzialności przewidzianej przez cyt. powyżej przepisy, jest ustalane według reguł rządzących cywilnym prawem odszkodowawczym, a więc o rodzaju i wysokości świadczeń należnych od ubezpieczyciela decydują przepisy kodeksu cywilnego, zwłaszcza art. 361 – 363 kc, z tą jednak istotną różnicą, że w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych wyłącznym sposobem naprawienia szkody jest odszkodowanie pieniężne – por. wyrok s.apel. w Łodzi z dnia 24 lipca 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 134/14, opubl. LEX nr 1498945.

Odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego – por. uchwała SN z dnia 17 listopada 2011r. w sprawie o sygn. akt III CZP 5/11, opubl. Legalis, uchwała SN z dnia 22 listopada 2013r. w sprawie o sygn. akt III CZP 76/13, opubl. Legalis.

Sąd rozpoznający niniejszą sprawę podziela w tym zakresie również pogląd prawny zaprezentowany przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 12 kwietnia 2012r. w sprawie o sygn. akt III CZP 80/11, opubl. OSNC 2012/10/112 oraz w postanowieniu z dnia 20 czerwca 2012r. w sprawie o sygn. akt III CZP 85/11, opubl. OSNC 2013/3/37.

Szkoda majątkowa musi pozostawać w normalnym związku przyczynowym z wypadkiem w rozumieniu art. 361 § 1 kc – por. wyrok s.apel. w Lublinie z dnia 20 maja 2015r. w sprawie o sygn. akt I ACa 968/14, opubl. LEX nr 1770850, wyrok s.apel. w Białymstoku z dnia 8 kwietnia 2015r. w sprawie o sygn. akt I ACa 959/14, opubl. LEX nr 1667508, wyrok s.apel. w Warszawie z dnia 4 listopada 2014r. w sprawie o sygn. akt VI ACa 68/14, opubl. LEX nr 1624064, wyrok s.apel. w Łodzi z dnia 28 października 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 824/14, opubl. LEX nr 1554766, wyrok s.apel. w Lublinie z dnia 13 lutego 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 785/13, opubl. LEX nr 1469375.

Możliwość korzystania z samochodu zastępczego o standardzie zbliżonym do uszkodzonego mieści się w zakresie znaczeniowym pojęcia normalnych następstw działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.

Charakter odpowiedzialności ubezpieczyciela uzasadnia bowiem przyjęcie, że obok bezpośrednich skutków zdarzenia, w ramach normalnego związku przyczynowego, mogą znajdować się pośrednie działania odpowiedzialnego, powodujące uszczerbek majątkowy związany ze zdarzeniem powodującym szkodę (stratę), która także powinna być wyrównana.

Szkodą jest niemożność korzystania z uszkodzonego pojazdu przez czas trwania naprawy (por. wyroki SN z dnia 26 listopada 2002r., V CKN 1397/00, Legalis, z dnia 2 lipca 2004r., II CK 412/03, Legalis, z dnia 8 września 2004r., IV CK 672/03, Legalis, z dnia 5 listopada 2004r., II CK 494/03, BSN 2005, Nr 3, poz. 11, uchw. SN(7) z dnia 17 listopada 2011r., III CZP 5/11, Legalis).

Postulat pełnego odszkodowania przemawia za przyjęciem stanowiska o potrzebie zwrotu przez ubezpieczyciela tzw. wydatków koniecznych potrzebnych na czasowe używanie zastępczego środka komunikacji w związku z niemożliwością korzystania z niego wskutek zniszczenia z tym, że tylko za okres między dniem zniszczenia a dniem w którym poszkodowany może uzyskać naprawę uszkodzonego pojazdu lub nabyć analogiczny pojazd, nie dłuższy jednak niż za czas do zapłaty odszkodowania. Termin wydatków koniecznych oznacza przy tym wydatek niezbędny dla korzystania z innego pojazdu w takim samym zakresie w jakim poszkodowany korzystałby ze swego środka lokomocji gdyby mu szkodę nie wyrządzono. Poszkodowany mógłby zatem żądać tylko zwrotu wydatków poniesionych za korzystanie z pojazdu zastępczego pomniejszonych o sumę jaką wydatkowałby na koszty eksploatacji własnego pojazdu.

Poniesione wydatki powinny być niezbędne w danych okolicznościach i odzwierciedlać używanie pojazdu w takim samym zakresie, w jakim korzystałby z niego, gdyby szkoda nie powstała. Niezasadne byłoby jednak wynajęcie samochodu zastępczego tylko dla zasady, bez zamiaru jego wykorzystywania, np. gdy poszkodowany posiada więcej pojazdów mechanicznych, którymi może zaspokajać swe usprawiedliwione potrzeby, lub też nie jest w stanie kierować samochodem, gdyż doznał poważnych obrażeń w wypadku, w którym uszkodzeniu uległ jego pojazd. Zasadność i wysokość wydatków podlega udowodnieniu przez poszkodowanego.

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011r. w sprawie o sygn. akt III CZP 5/11, opubl. Legalis (por. też uchwała SN z dnia 25 sierpnia 2017r. III CZP 20/17, opubl. Legalis, uchwała SN z dnia 14 września 2006r. w sprawie o sygn. akt III CZP 65/06, opubl. Legalis) odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego.

Należy więc przyjąć, że wydatki muszą być konieczne – niezbędne do egzystencji poszkodowanego, przy uwzględnieniu obowiązku minimalizacji szkody z art. 354 kc i stosowania środków zaradczych w sposób proporcjonalny.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, iż w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 24 stycznia 2020r. uległ uszkodzeniu należący do poszkodowanego R. S. pojazd m – ki O. (...) o nr rej. (...).

Faktyczny czas uzasadniający potrzebę korzystania przez poszkodowanego z najmu pojazdu zastępczego wynosił 20 dni, od dnia 25 stycznia 2020r. do dnia 13 lutego 2020r., a średnia cena wynajmu pojazdów należących do segmentu uszkodzonego samochodu wynosiła 178,27zł brutto ( ustalenia biegłego) / 200,00zł netto ( stawka zastosowana przez powoda) dziennie. Zatem koszt najmu pojazdu zastępczego w okresie od dnia 25 stycznia 2020r. do dnia 13 lutego 2020r. (20 dni) wynosił 3.565,40zł brutto ( ustalenia biegłego) / 4.920,00zł brutto ( stawka zastosowana przez powoda). Powyższą kwotę należało pomniejszyć o wysokość wypłaty w postępowaniu likwidacyjnym w wysokości 1.330,00zł brutto, co stanowi kwotę 2.235.40zł brutto ( 3.565,40zł – 1.330,00zł) – por. art. 321 § 1 kpc, uchwała SN z dnia 25 sierpnia 2017r. III CZP 20/17, opubl. Legalis, uchwała SN z dnia 14 września 2006r. w sprawie o sygn. akt III CZP 65/06, opubl. Legalis.

W toku postępowania likwidacyjnego przyznano odszkodowanie w łącznej wysokości 1.330,00zł.

Różnica wskazanych należności stanowi kwotę 2.235,40zł.

Dalej należy wskazać, iż obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 232 kpc), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 kpc) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 kc).

Dobór dowodów należy do strony, to ona powinna wskazywać wyłącznie takie, które są dopuszczalne i wiarygodne. Rzeczą Sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia spraw.

Przepis prawa materialnego – art. 6 kc określa na czyje ryzyko idzie nieudowodnienie określonego faktu. Z kolei art. 232 kpc stanowi procesowe narzędzie za pomocą, którego strony mogą osiągnąć skutek w postaci udowodnienia dla nich korzystnych faktów istotnych z punktu widzenia dochodzonego roszczenia w znaczeniu materialnoprawnym. Art. 6 kc zawiera normę decyzyjną, pozwalającą ocenić wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego.

Zgodnie z zasadami procesu cywilnego ciężar gromadzenia materiału dowodowego spoczywa na stronach (art. 232 kpc, art. 3 kpc, art. 6 kc). Jego istota sprowadza się do ryzyka poniesienia przez stronę ujemnych konsekwencji braku wywiązania się z powinności przedstawienia dowodów. Skutkiem braku wykazania przez stronę prawdziwości twierdzeń o faktach istotnych dla sprawy jest tylko to, że twierdzenia takie zasadniczo nie będą mogły leżeć u podstaw sądowego rozstrzygnięcia. Strona, która nie udowodni przytoczonych twierdzeń, utraci korzyści, jakie uzyskałaby aktywnym działaniem (por. wyrok s.apel. w Białymstoku z dnia 28 sierpnia 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 286/14, opubl. LEX nr 1511625).

W niniejszym postępowaniu pozwany błędnie ustalił niezbędny czas najmu pojazdu zastępczego oraz w sposób nieuzasadniony przyjął zaniżone wartości stawki czynszu samochodu zastępczego.

Wykazanie wysokości szkody w związku ze zdarzeniem komunikacyjnym na pojeździe m – ki O. (...) o nr rej. (...) wobec sporu stron możliwe było więc tylko za pomocą dowodu z opinii biegłego, który uwzględniając posiadaną wiedzę specjalistyczną w sposób prawidłowy i realny dokonał analizy lokalnego rynku wynajmu pojazdów zastępczych i stawek stosowanych w takim najmie.

Dłużnik popada w opóźnienie, jeżeli nie spełnia świadczenia w terminie, w którym stało się ono wymagalne.

Opóźnienie świadczenia odszkodowawczego następuje, jeżeli dłużnik nie spełni świadczenia niezwłocznie po wezwaniu go przez wierzyciela i od tej chwili należą się wierzycielowi odsetki. W razie wyrządzenia szkody odsetki należą się poszkodowanemu już od chwili zgłoszenia roszczenia o zapłatę odszkodowania, w tej bowiem chwili staje się, zgodnie z art. 455 kc, wymagalny obowiązek spełnienia świadczenia odszkodowawczego.

Wymagalne roszczenie o odszkodowanie powoduje stan opóźnienia po jego sprecyzowaniu co do wysokości i wezwaniu dłużnika do zapłaty konkretnej kwoty z tego tytułu

O roszczeniu ubocznym orzeczono w oparciu o treść art. 481 § 1 i 2 - 2 ⁴ kc, przy uwzględnieniu art. 817 kc i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2023.2500 – t.j.).

O kosztach procesu, w tym kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 108 § 1 kpc w zw. z art. 98 § 1 – 1 ¹ i 3 kpc i w zw. z § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2023.1964 – t.j. ze zm.) oraz w oparciu o treść art. 13 ust. 1 i art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2024.959 – t.j.) i art. 1 ust. 1 pkt 2 i art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o opłacie skarbowej (Dz. U. 2023.2111 – t.j.).

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w sentencji wyroku.

sędzia Michał Włodarek