Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2018 r. w L. do kontroli drogowej został zatrzymany oskarżony A. D., który kierował pojazdem m-ki V. (...) o nr. rej. (...). oskarżony był trzeźwy, jednak obowiązywał go trzyletni zakaz kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi orzeczony wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 29 sierpnia 2017 r. w sprawie II K 158/17. Prezydent Miasta K. decyzją z dnia 18 października 2017 r. cofnął oskarżonemu uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi od dnia 6 września 2017 r. Decyzja ta została odebrana przez żonę oskarżonego

(dowód: notatka urzędowa – k. 1, odpis wyroku – k. 3, informacja – k. 7, odpis decyzji – k. 21a, odpis zpo – k. 21b).

Oskarżony A. D. ma 36 lat. Ma wyksztalcenie zawodowe, z zawodu jest murarzem. Utrzymuje się z zasiłku rehabilitacyjnego. Nie ma majątku większej wartości. Na utrzymaniu ma dziecko. Był karany

(dane osobowe – k. 36, karta karna – k. 24).

Oskarżony A. D. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że tego dnia kierował samochodem, bo nie miał kto zawieźć owoców i warzyw na giełdę do Ł.. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego oraz zgromadzonym w sprawie dowodom ponieważ nie ujawniły się okoliczności nakazujące odmówić im wiary.

Zgodnie z treścią art. 244 k.k. karze podlega ten, kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów. Natomiast zgodnie z art. 180a karze podlega ten, kto na drodze publicznej prowadzi pojazd mechaniczny, nie stosując się do decyzji właściwego organu o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami. Oskarżony prowadząc w dniu 3 lipca 2018 r. po drodze publicznej samochód naruszył dyspozycje obu wymienionych przepisów. Dopuścił się tych czynów umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Sąd nie dopatrzył się okoliczności wyłączających winę lub bezprawność czynu oskarżonego. Swoim zachowaniem godził w bezpieczeństwo w komunikacji oraz prawidłowe funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości w zakresie wykonania orzeczonych przez sąd zakazów.

Okolicznością obciążającą oskarżonego jest uprzednia karalność, naruszenie więcej niż jednego dobra chronionego prawem, okolicznościami łagodzącymi przyznanie się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożenie wyjaśnień, które korespondują z pozostałym materiałem dowodowym. Dlatego Sąd uznał, iż kara zaproponowana przez Prokuratora w postaci 150 stawek dziennych grzywny po 10 zł każda stawka jest karą spełniająca wymogi określone w art. 53 § 1 k.k. Orzeczenie o środku karnym w postaci zakazu kierowania pojazdami jest obligatoryjne – art. 42 § 1a pkt 2 k.k. i okres stosowania tego środka uwzględnia uprzednią karalność oskarżonego za czyn z art. 178a § 1 k.k.

Z uwagi na sytuację finansową oskarżonego, Sąd zwolnił go z obowiązku opłacenia kosztów sądowych – art. 624 § 1 k.k.

SSR Agnieszka Wachłaczenko