Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 891/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. G. (2)

I. W dniu 12 lutego 2020 r. w K. dokonał umyślnego uszkodzenia mienia w ten sposób, że kopiąc zbił szyby w drzwiach wejściowych do budynku o wartości 1123,20 zł oraz połamał plastikowy kosz na śmieci o wartości 199 zł czym spowodował straty o łącznej wartości 1322,20 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K.

tj. o czyn z art. 288 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 12 lutego 2020r. około godziny 12:00 oskarżony M. G. (2) będąc pod wpływem alkoholu przyszedł do miejsca zamieszkania swojej byłej partnerki K. S. znajdującego się w K. przy ul. (...) kl. 4. Oskarżony chciał porozmawiać z K. S., chcąc ją przekonać do kontynuowania ich bliskiej znajomości.

Oskarżony i świadek K. S. rozmawiali na klatce schodowej. K. S. nie wyraziła chęci na kontynuowanie związku z oskarżonym. M. G. (2) był z tego powodu bardzo zły. Gdy K. S. chciała wrócić do domu, oskarżony zaczął natarczywie dobijać się do drzwi prowadzących do mieszkania. Po kilku chwilach M. G. (2) wyszedł z klatki schodowej. Natychmiast po jego wyjściu, K. S. i D. S. z okna mieszkania zauważyły uszkodzony plastikowy kosz na śmieci. Ten kosz został wyrwany i połamany przez oskarżonego M. G. (2).

Po kilku minutach oskarżony wrócił się na klatkę schodową i zaczął kopać w szybę drzwi wejściowych prowadzących z wiatrołapu na klatkę schodową, która po pewnym czasie pękła.

zeznania świadka K. S.

k.63v i k. 444

zeznania świadka D. S.

k.65v

zdjęcia

k.58-58v i k. 56-56v

wyjaśnienia oskarżonego

k.443v

zeznania świadka M. S.

k.88v-89b

wykaz interwencji policyjnych

k. 107

W celu przywrócenia do stanu poprzedniego uszkodzonych przez oskarżonego drzwi wejściowych prowadzących z wiatrołapu na klatkę schodową przy ul. (...) kl. 4 w K. należy:

- wymienić szybę bezpieczną pojedynczą 3.3.1. w ilości 2 sztuki,

- wymienić uszczelki,

- wyregulować drzwi.

Całkowity koszty naprawy ww. drzwi wejściowych wynosi koszty 1.123,20 zł.

Uszkodzonego przez oskarżonego plastikowego kosza na śmieci nie da się naprawić. Koszt zakupu nowego kosza wynosi 199,00 zł.

wycena

k.57

oferta

k. 55

zeznania A. G. (1)

k. 51

1.1.2.

M. G. (2)

II. W dniu 14 marca 2020 r. w K., w sposób umyślny, dokonał uszkodzenia okna balkonowego w ten sposób, że uderzając wyłamał plastikowe elementy ramy okna czym spowodował straty o wartości 1200 zł na szkodę M. J.

tj. o czyn z art. 288 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 14 marca 2020r. oskarżony M. G. (2) będąc pod wpływem alkoholu wszedł przez okno balkonowe do zajmowanego przez byłą partnerkę K. S. mieszkania przy. ul. (...) w K. znajdującego się na paterze w ten sposób, że kilkukrotnie kopnął w ramę okna balkonowego powodując uszkodzenie plastikowych elementów ramy okna.

Koszt naprawy uszkodzonego przez oskarżonego okna balkonowego poniosła właścicielka mieszkania M. J. w wysokości 1.200,00 zł

zeznania świadka K. S.

k.74 i k. 444

protokół oględzin ze zdjęciami

k.80-81f

zeznania świadka M. J.

k.112-113

faktura Vat

k. 103

zeznania J. S. (1)

k.78v-79

protokół montażu

k. 104

zeznania M. J.

k.112-113

1.1.3.

M. G. (2)

III. W dniu 14 marca 2020 r. w K., wdarł się do mieszkania użytkowanego przez K. S., a następnie wbrew żądaniu wyżej wymienionej osoby uprawnionej miejsca takiego nie opuścił, przez co naruszył jej mir domowy.

tj. o przestępstwo z art. 193 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 14 marca 2020r. około godz. 18:00 oskarżony M. G. (2) będąc pod wpływem alkoholu wtargnął wbrew woli K. S. do użytkowanego przez nią mieszkania znajdującego się na parterze przez okno balkonowe, uprzednio je uszkadzając wskutek kilkukrotnych kopnięć w ramę okna. Oskarżony nie chciał opuścić mieszkania pomimo wielokrotnych wezwań K. S. oraz jej siostry J. S. (1). Oskarżony wyszedł z mieszkania dopiero po upływie około 10 min.

Po chwili oskarżony ponownie wszedł do mieszkania przez uprzednio uszkodzone okno balkonowe. Oskarżony zachowywał się agresywnie, wyzywał K. S. słowami uznawanymi za obelżywe, zaczął chodzić po całym mieszkaniu i zaglądać po wszystkich pokojach poszukując mężczyzny, z którym K. S. miała mieć rzekomo romans. W mieszkaniu nie było jednak żadnego mężczyzn.

Oskarżony, pomimo wielu próśb ze strony K. S. nie chciał opuścić mieszkania. Doszło do szarpaniny pomiędzy oskarżonym a K. S., ponieważ M. G. (2) stawiał opór przed opuszczeniem mieszkania. K. S. udało się dopiero wraz z siostrą J. S. (1) wypchnąć oskarżonego z mieszkania.

zeznania świadka K. S.

k. 74

zeznania świadka J. S. (1)

k.77v-79

wykaz interwencji policyjnych

k. 107

1.1.4.

M. G. (2)

IV. W dniu 15 marca 2020 r. w K. groził pozbawieniem zdrowia K. S., za pośrednictwem telefonu, pisemnie wysyłając sms-y, przy czym wypowiadane groźby wzbudziły u zagrożonej uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione.

tj. o czyn z art. 190 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 15 marca 2020r. oskarżony M. G. (2) posługując się telefonem o nr abonenckim 794- 647-894 pożyczonym od kolegi M. W. wysłał do pokrzywdzonej K. S. 5 wiadomości tekstowych SMS, w których groził jej pozbawieniem życia.

Wysłane przez oskarżonego groźby wzbudziły u K. S. obawę, że zostaną spełnione. Pokrzywdzona obawiała się, że M. G. (2) będąc w tym stanie emocjonalnym jest nieobliczalny i zdolny do zrobienia jej krzywdy.

Po jakimś czasie od tego zdarzenia, właścicielka numeru 794- 647-894 A. W. skontaktowała się z pokrzywdzoną K. S. za pośrednictwem aplikacji M., zapewniając ją, że nie jest autorem wysłanych do niej w dniu 15 marca 2020r. wiadomości tekstowych. A. W. poinformowała pokrzywdzoną, że w tym dniu jej telefon został pożyczony M. G. (3), który wysłał te wiadomości.

zeznania K. S.

k.74 i k. 100-101 i k. 444

zdjęcie wiadomości tekstowych

k.75

zeznania świadka M. W.

k. 229-230

zeznania A. W.

k. 197-198v

tajemnica telekomunikacyjna

k. 92

1.1.5.

M. G. (2)

V. W okresie z 26 kwietnia 2020 r. na 27 kwietnia 2020 r. w K. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dwukrotnie wdarł się do mieszkania użytkowanego przez K. S., a następnie wbrew żądaniu wyżej wymienionej osoby uprawnionej miejsca takiego nie opuścił, przez co naruszył jej mir domowy.

tj. o przestępstwo z art. 193 kk w zw. z art. 12 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 26 kwietnia 2020r. ok godziny 20:00 oskarżony wszedł do mieszkania użytkowanego przez K. S. przez drzwi wejściowe, które nie były zamknięte na klucz. Następnie wszedł do pokoju gościnnego zajmowanego przez K. S. aby z nią porozmawiać. K. S. nie chciała z nim rozmawiać, prosiła oskarżonego, żeby wyszedł. Oskarżony nie posłuchał jej i położył się na jej łóżko w pokoju gościnnym. W mieszkaniu poza K., była również jej siostra J. S. (1). K. S. wypraszała kilkukrotnie oskarżonego ze swojego mieszkania, ale on nie reagował.

Oskarżony opuścił mieszkanie pokrzywdzonej dopiero po wielokrotnych prośbach.

W nocy z 26 na 27 kwietnia 2020r. około godz. 02:00 - 03:00 oskarżony wtargnął do mieszkania pokrzywdzonej K. S. przez okno w pokoju jej brata, a następnie położył się obok śpiącej K. S. w jej łóżku. Pokrzywdzona obudziła się i zaczęła krzyczeć, wzywając o pomoc siostrę J. S. (1). J. S. (1) przybiegła do pokoju siostry, po czym obie złapały oskarżonego za ubrania i wyprowadziły z mieszkania.

zeznania świadka K. S.

k. 97v-98 i k. 444

wykaz interwencji policyjnych

k. 107v

zeznania świadka J. S. (2)

k. 115-116

zdjęcie

k.121

1.1.6.

M. G. (2)

VI. W dniu 24 kwietnia 2020 r. w K. naruszył nietykalność cielesną K. S. w ten sposób, że zadawał uderzenia pokrzywdzonej po twarzy, a następnie rzucił na łóżko i siedząc na niej w dalszym ciągu bił rękoma po twarzy.

tj. o przestępstwo z art. 217 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 24 kwietnia 2020r. K. S. udała się do mieszkania oskarżonego w celu odzyskania pozostawionych tam wcześniej swoich rzeczy osobistych. Oskarżony był sam w mieszkaniu, prosił, aby K. S. wróciła do niego i dopytywał, czy pozostanie u niego na noc. Gdy K. S. odmówiła, oskarżony zaczął ją bić po twarzy. Następnie rzucił pokrzywdzoną na łóżko i siedząc na niej dalej kontynuował bicie. K. S. prosiła go, żeby przestał. Oskarżony przestał dopiero, gdy pokrzywdzonej zacęła lecieć krew z nosa. K. S. pod pretekstem obmycia się z krwi, uciekła z domu oskarżonego kierując się do pobliskiego sklepu. Oskarżony wybiegł za nią, próbując dobijać się do drzwi sklepu. Pokrzywdzona schroniwszy się w sklepie zadzwoniła do swojej mamy D. S., a ta powiadomiła policję. Oskarżony został zatrzymany.

zeznania świadka K. S.

k. 98-99 i k. 444

zeznania J. S. (1)

k.115-116

1.1.7.

M. G. (2)

VII. W dniu 26 maja 2020 r. w K. naruszył nietykalność cielesną K. S. w ten sposób, że trzykrotnie uderzył ją pięściami po głowie.

tj. o przestępstwo z art. 217 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 26 maja 2020r. ok. godz. 14:00 oskarżony zaczął nachalnie dzwonić dzwonkiem do drzwi mieszkania zajmowanego przez K. S.. Gdy K. S. otworzyła drzwi, to M. G. (2) zaczął ją przepraszać i prosić, aby do niego wróciła. K. S. odmówiła, a wtedy oskarżony uderzył ją trzy razy w głowę. Po chwili K. S. wbiegła do domu i zadzwoniła na policję.

zeznania świadka K. S.

k. 101-102 i k. 444

wykaz interwencji policyjnych

k. 107v

M. G. (2) ma 20 lat, posiada wykształcenie zawodowe. Oskarżony jest kawalerem, nie posiada nikogo na utrzymaniu. Dotychczas utrzymywał się z prac dorywczych, w tym z pracy w Rollo Kebab, gdzie menagerem jest jego mama B. P.. Oskarżony nie posiada żadnego majątku.

Oskarżony jest uzależniony od alkoholu, podejmował leczenie odwykowe, ale nie przynosiło ono większych efektów. W przeszłości zażywał również środki odurzające.

Oskarżony był już trzykrotnie karany, w tym: za przestępstwo stypizowane w art. 288 § 1 k.k. (wyrok Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 17.02.2014r. sygn. akt II K 77/14), za przestępstwo z art. 242 § 1 k.k. (wyrok Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 09.01.2019r. sygn,. akt II K 1320/17) oraz przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. (wyrok Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 30.12.2014r., sygn. akt II K 418/14).

dokumenty osobowopoznawcze

k.247

karta karna

k.67-68

wywiad środowiskowy

k. 212-213

historia choroby

k. 170-193

U oskarżonego nie rozpoznano zaburzeń psychicznych w typie psychozy i upośledzenia umysłowego. Jednocześnie w okresie czynów i obecnie biegli rozpoznali u oskarżonego uzależnienie od alkoholu. Zaburzenia istniejące u oskarżonego nie miały wpływu na jego zdolność do zrozumienia swojego działania i pokierowania postępowaniem.

opinia sądowo-psychiatryczna

k.206-211

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1,,

1.1.2.,

1.1.3,

1.1.4,

1.1.5,

1.1.6,

1.1.7

wyjaśnienia oskarżonego M. G. (2)

Oskarżony składał wyjaśnienia zarówno w postępowaniu przygotowawczym oraz w postępowaniu jurysdykcyjnym.

Oskarżony w wyjaśnieniach składanych w toku postępowania przygotowawczego nie przyznawał się do popełnienia żadnego z zarzucanych mu czynów z pkt I-VII. Ponadto utrzymywał, że nadal pozostaje w związku partnerskim z K. S., która praktycznie od marca 2020r. przychodzi do niego co weekend, stąd nie rozumie stawianych mu zarzutów.

W toku postępowania sądowego oskarżony składając wyjaśnienia na rozprawie w dniu 13.11.2020r. nie podtrzymał uprzednio składanych wyjaśnień, argumentując, że była to jedynie jego linia obrony. Ostatecznie, oskarżony przyznał się do popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów, za wyjątkiem czynu zarzucanego w pkt IV oraz w pkt VI i VII. Kategorycznie przeczył, aby groził K. S. pozbawieniem życia za pośrednictwem wiadomości tekstowych. Ponadto odnosząc się do zarzutu z pkt VI-VII wyjaśnił, że nie pamięta co działo się w tych dniach i nie jest w stanie opisać co się wówczas wydarzyło.

Przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanych mu czynów z pkt I- III i V nie budzi wątpliwości Sądu, ponieważ pozostaje w spójności z innymi zgromadzonymi w sprawie dowodami, a mianowicie zeznaniami świadków: K. S., D. S., J. S. (1), M. S., M. J..

W ocenie Sądu, wyjaśnienia oskarżonego w pozostałym zakresie złożone w toku postępowania jurysdykcyjnego nie zasługują na przyznanie im waloru wiarygodności.

Wyjaśnienia oskarżonego zasłaniającego się niepamięcią co do zdarzeń z dnia 24 kwietnia i w dniu 26 maja (zarzut nr VI i VII) dotyczących naruszenia nietykalności cielesnej K. S. stanowią w ocenie Sądu przyjętą taktykę obrony, będącą próbą uwolnienia się od odpowiedzialności karnej za popełnione przestępstwa. Fakt naruszenia przez oskarżonego nietykalności cielesnej K. S. wynika bezpośrednio z zeznań pokrzywdzonej , a także znajdują potwierdzenie w zeznaniach J. S. (2) i M. J., a ponadto w raportach dot. interwencji policyjnych.

Sąd nie dał wiary oskarżonemu, który twierdził, że nie wysyłał K. S. gróźb pozbawienia życia w wiadomościach SMS, albowiem wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie są sprzeczne z zeznaniami świadka M. W., a także świadka A. W. i K. S..

1.1.1,,

1.1.2.,

1.1.3,

1.1.4,

1.1.5,

1.1.6,

1.1.7

zeznania świadka K. S.

Zeznania świadka są logiczne, spontaniczne i konsekwentne zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i sądowym, dlatego zasługują na przyznanie im przymiotu wiarygodności w pełni. Ponadto, treść zeznań świadka znalazła odzwierciedlenie w zgromadzonym materiale dowodowym, w tym w zeznaniach D. S., J. S. (1), M. S. i M. J., A. W., M. W., a także znajdują potwierdzenie w raportach zgłoszeń policyjnych. Brak było podstaw do kwestionowania prawdziwości zeznań tego świadka.

zeznania świadka D. S.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka, albowiem te zeznania są logiczne, konsekwentne i rzeczowe. Ponadto, zeznania świadka korelują z zeznaniami świadka K. S..

zeznania świadka J. S. (1)

Zeznania świadka zasługują na wiarę w pełni, albowiem jej zeznania są spontaniczne, logiczne i rzeczowe. Świadek w znacznej części zeznawała na okoliczności, w których sama uczestniczyła.

zeznania A. G. (1)

Zeznania świadka przyczyniły się do ustalenia stanu faktycznego w zakresie czynu z pkt I co do wartości uszkodzonych przez oskarżonego drzwi wejściowych oraz kosza na śmieci, którą ustalił w oparciu o przedłożoną do akt wycenę specjalistów oraz ofertę sprzedaży. Sąd dał mu wiarę, albowiem zeznania świadka jawią się jako rzeczowe i logiczne. W pozostałym zakresie, a mianowicie co do przebiegu zdarzenia z dnia 12 lutego 2020r. świadek czerpał wiedzę od osób trzecich.

zeznania świadka M. S.

Zeznania świadka są spontaniczne, logiczne i rzeczowe, a ponadto w zakresie przebiegu zdarzenia z dnia 12 lutego 2020r. są spójne z zeznaniami K. S. i D. S.. Z tych względów zasługiwały na przyznanie im przymiotu wiarygodności.

zeznania świadka M. J.

Sąd przyznał zeznaniom świadka przymiot wiarygodności w pełni, albowiem świadek zeznawała logicznie i rzeczowo, czerpiąc wiedzę wyłącznie z własnych obserwacji. Poza tym treść zeznań świadka znalazła potwierdzenie w treści zeznań świadków: D. S., K. S., M. S. i J. S. (1). Sąd nie znalazł powodów, by podważać wiarygodność świadka.

zeznania świadka A. W.

Zeznania świadka są rzeczowe, nie zawierają wewnętrznych sprzeczności, a poza tym korelują z zeznaniami M. W. oraz K. S. w zakresie prowadzonej miedzy świadkami korespondencji za pośrednictwem aplikacji M.. Ponadto, świadek nie zainteresowany korzystnym wynikiem rozstrzygnięcia dla oskarżonego bądź pokrzywdzonego, tym samym niemający interesu w tym, by przedstawiać okoliczności zajścia w sposób nieprawdziwy.

zeznania świadka M. W.

Sąd przyznał zeznaniom świadka przymiot wiarygodności w pełni, albowiem świadek zeznawała logicznie i rzeczowo, czerpiąc wiedzę wyłącznie z własnych obserwacji. Ponadto treść jego zeznań pozostaje spójna z zeznaniami A. W..

opinia sądowo-psychiatryczna

W ocenie Sądu opinia sporządzona przez dwóch biegłych lekarzy psychiatrów M. G. (4) i R. Ż. jest kompletna, jasna, wewnętrznie spójna i przekonująco wyjaśnia wnioski w niej zawarte. Nadto, opinia została sporządzona przez osoby posiadające wiedzę specjalistyczną z zakresu psychiatrii z wieloletnim doświadczeniem, a także bezstronne i nie zainteresowane korzystnym rozstrzygnięciem na rzecz którejkolwiek ze stron procesu.

dowody z dokumentów

Za wiarygodne należało uznać także zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty, albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie sądu wątpliwości.

Dowody z dokumentów przedłożonych do akt przez pokrzywdzoną K. S., M. J. i oskarżyciela posiłkowego (...) sp. z o.o. w K. nie były kwestionowane co do ich prawdziwości, a ponadto brak było podstaw do podważania ich wiarygodności z urzędu.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

częściowe wyjaśnienia oskarżonego

Sad nie dal wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim nie przyznał się do popełnienia przestępstwa- o czym była już mowa powyżej

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

M. G. (2)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W świetle zgromadzonego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego zarówno okoliczności popełnienia przypisanych oskarżonemu M. G. (2) czynów z pkt I i II, jak i jego wina nie budziły najmniejszych wątpliwości.

Niewątpliwie oskarżony w dniu 12 lutego 2020r. dokonał umyślnego uszkodzenia mienia w ten sposób, że kopiąc zbił szyby w drzwiach wejściowych do budynku przy ul. (...) w K. o wartości 1123,20 zł, ponieważ świadek D. S. była naocznym świadkiem niszczenia przez M. G. (2) mienia w postaci drzwi wejściowych, co potwierdziła w swoich zeznaniach świadek K. S.. Ponadto, oboje wymienieni świadkowie zgodnie zeznali, że wprawdzie nie widzieli jak M. G. (2) niszczy kosz na śmieci o wartości 199 zł, ale bezpośrednio po jego wyjściu z klatki zauważyły przez okno wyrwany i połamany kosz, a w pobliżu nie było innej osoby. Co więcej, na rozprawie w dniu 13.11.2020r. oskarżony przyznał się do popełnienia tego czynu.

Zachowanie oskarżonego opisane wyżej wyczerpało dyspozycję z art. 288 § 1 k.k.

Oskarżony w dniu 14 marca 2020r. w K. umyślnie dokonał uszkodzenia okna balkonowego w mieszkaniu zajmowanym przez K. S. w ten sposób, że uderzając wyłamał plastikowe elementy ramy okna czym spowodował starty o wartości 1.200 zł na szkodę M. J.. Sprawstwo oskarżonego potwierdzają w swoich zeznaniach świadkowie: K. S. oraz J. S. (1). Co więcej, na rozprawie w dniu 13.11.2020r. oskarżony przyznał się do popełnienia tego czynu, co nie pozostaje w sprzeczności z zeznaniami ww. świadków.

Zachowanie oskarżonego opisane wyżej wyczerpało dyspozycję z art. 288 § 1 k.k.

Sąd zmodyfikował jedynie kwalifikację prawną zarzucanych oskarżonemu czynów wypełniających dyspozycję z art. 288 k.k. tylko o tyle, że czyny zarzucane w pkt I i II wchodzą w skład ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

2

M. G. (2)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W świetle zgromadzonego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego zarówno okoliczności popełnienia przypisanych oskarżonemu M. G. (2) czynów z pkt III i V, jak i jego wina nie budziły najmniejszych wątpliwości.

Oskarżony, który wdarł się w dniu 14 marca 2020r. do mieszkania K. S., a następnie wbrew jej żądaniu miejsca tego nie opuścił, przez co naruszył mir domowy, swoim zachowaniem wypełnił znamiona z art. 193 k.k. Wejście do mieszkania wbrew woli zamieszkałej w nim K. S. ma bezpośredni związek z uszkodzeniem mienia w postaci okna balkonowego (zarzut z pkt II).

Ponadto, oskarżony naruszył mir pokrzywdzonej K. S. działając w ramach czynu ciągłego, a więc popełnił przestępstwo stypizowane w art. 193 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w okresie z 26 kwietnia 2020r. na 27 kwietnia 2020r. poprzez dwukrotne wdarcie się do mieszkania użytkowanego przez pokrzywdzoną, a następnie - wbrew jej żądaniu – nieprzejawiania chęci opuszczenia tego miejsca. Przestępne zachowanie oskarżonego, w sposób opisany wyżej potwierdzają spójne i korelujące ze sobą zeznania świadków K. S. i J. S. (1).

Sąd zmodyfikował kwalifikację prawną zarzucanych oskarżonemu czynów wypełniających dyspozycję z art. 193 k.k. tylko o tyle, że uznał, iż czyny zarzucane w pkt III i V wchodzą w skład ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

3

M. G. (2)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony swoim zachowaniem polegającym na grożeniu K. S. za pośrednictwem telefonu pisemnie wysyłając sms-y - przy czym wypowiadane groźby wzbudziły u zagrożonej uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione - wyczerpał dyspozycję art. 190 § 1 k.k.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, zarówno okoliczności popełnienia przypisanego oskarżonemu M. G. (2) czynu z pkt III, jak i jego wina nie budziły najmniejszych wątpliwości.

Świadek M. W. przyznał, iż w dniu 15 marca 2020r. pożyczył telefon o nr 794- 647 - 894 (numer jest zarejestrowany na A. W.) oskarżonemu M. G. (2) i logicznie wyjaśnił okoliczności w jakich do tego doszło. Zeznania M. W. korelują z zeznaniami A. W., właścicielki numeru 794- 647 – 894. Ponadto, A. W. napisała za pośrednictwem aplikacji M. do pokrzywdzonej K. S. w celu wyjaśnienia jej, że groźby wysłane z jej numeru nie pochodzą od niej, a czas wysłania tych gróźb zbiega się w czasie z faktem pożyczenia telefonu M. G. (2).

Zważywszy na powyższe, nie ulega wątpliwości, że oskarżony dopuścił się przestępstwa groźby karanej wobec K. S., która dzień wcześniej 14 marca 2020r. nie chciała z nim rozmawiać i wyprosiła go z domu, przez co kategorycznie wyraziła swoją niechęć co do dalszej kontynuacji ich dotychczasowej bliskiej znajomości.

Oskarżony, nie godząc się zatem z faktem zakończenia przez pokrzywdzoną ich związku, z pełną świadomością i premedytacją dopuścił się wobec niej gróźb zawartych w wiadomościach tekstowych, grożąc jej zabiciem (groźba popełnienia przestępstwa z art. 148 § 1 k.k.). Oskarżony z pełną determinacją zrealizował swój cel, chcąc oddziaływać na psychikę pokrzywdzonej, wzbudzić w niej strach, zagrożenie.

W ocenie Sądu postępowanie dowodowe, a zwłaszcza jednoznaczne w tym zakresie zeznania pokrzywdzonej K. S. zestawione z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, wykazał, iż groźby wypowiedziane przez oskarżonego wzbudziły w K. S. obawę ich spełnienia, to jest wywołały uczucie strachu i zagrożenia. Subiektywne uczucie zagrożenia i obawy mogło być w przypadku pokrzywdzonej spotęgowane zachowaniem oskarżonego z dnia poprzedniego (tj. z dnia 14 marca 2020r.).

Bez wątpienia pokrzywdzona K. S. obawiała się zatem spełniania gróźb oskarżonego M. G. (2) przede wszystkim z uwagi na skłonności do podejmowania przez niego irracjonalnych zachowań spowodowanych tym, że oskarżony nie godzi się z faktem zakończenia przez pokrzywdzoną ich bliskiej relacji, a także wybuchowy charakter oskarżonego nie potrafiący kontrolować swoich emocji będąc pod wpływem alkoholu.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

4

M. G. (2)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zachowanie oskarżonego M. G. (2) z dnia 24 kwietnia 2020r. polegające na zadawaniu pokrzywdzonej K. S. uderzeń po twarzy, a następnie rzuceniu jej na łózko i w dalszym ciągu bicie rękoma po twarzy wyczerpuje znamiona przestępstwa określonego w art. 217 § 1 k.k.

Zachowanie oskarżonego M. G. (2) z dnia 26 maja 2020r. polegające na trzykrotnym uderzeniu pokrzywdzonej K. S. pięściami po głowie wyczerpuje znamiona przestępstwa określonego w art. 217 § 1 k.k.

Oba opisane wyżej zachowania oskarżonego stanowiły ingerencję w nietykalność cielesną pokrzywdzonej, która nie wyrażała na nie zgody.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego, a mianowicie wiarygodnych zeznań pokrzywdzonej K. S. oraz korelującym z tymi zeznaniami wykazem interwencji policyjnych zarejestrowanych dnia 24 kwietnia 2020r. i 26 maja 2020r., a także zeznań J. S. (1), która zaobserwowała obrażenia u pokrzywdzonej oraz zeznań M. J., zarówno okoliczności popełnienia przypisanych oskarżonemu M. G. (2) czynów z pkt VI i VII, jak i jego wina nie budziły najmniejszych wątpliwości.

Zachowanie oskarżonego wobec pokrzywdzonej K. S. zarówno w dniu 24 kwietnia 2020r. jak i w dniu 26 maja 2020r. było agresywne, wywołane brakiem kontroli na własnymi emocjami, albowiem pokrzywdzona w żaden sposób nie prowokowała oskarżonego, nie atakowała go.

Oskarżony dopuścił się umyślnego zamachu na nietykalność cielesną pokrzywdzonej dwukrotnie w odstępie niespełna dwumiesięcznym, zaś jego zachowanie było reakcją na odmówienie oskarżonemu przez pokrzywdzoną dalszej kontynuacji ich relacji partnerskiej. W tym kontekście zachowanie oskarżonego jawi się wręcz jako irracjonalne.

Sąd doszedł do przekonania, że ww. przestępstwa popełnione przez M. G. (2) wchodzą w skład ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. i w tym zakresie zmodyfikował kwalifikację prawną czynów zaproponowaną przez prokuratora.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. G. (2)

pkt 1

I i II

Na podstawie art. 288 § 1 kk w zw. z art. 91 §1 kk oskarżonemu wymierzono karę 5 miesięcy pozbawienia wolności.

Okoliczności obciążające:

- niskie pobudki działania , uprzednia karalność za popełnienie przestępstwa z art. 288 § 1 k.k. (wyrok Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 17.02.2014r. sygn. akt II K 77/14),

Jedyną okolicznością łagodzącą było przyznanie się do winy.

Kara pozbawienia wolności w wymiarze 5 miesięcy winna uświadomić oskarżonemu naganność jego postępowania. Po stronie oskarżonego nie można dopatrzeć się istnienia pozytywnej prognozy kryminologicznej, a cele wychowawcze i zapobiegawcze kary mogą być zrealizowane wyłącznie poprzez orzeczenie kary bezwzględnej pozbawienia wolności. Natomiast w zakresie prewencji generalnej, rozstrzygnięcie to zaspokoi społeczne poczucie sprawiedliwości i będzie pozytywnie kształtować świadomość prawną społeczeństwa. Łagodniejsza forma kary byłaby wyrazem zbytniej pobłażliwości dla oskarżonego. Należy wskazać, iż wcześniej orzeczona wobec oskarżonego kara ograniczenia wolności nie powstrzymała go przed popełnieniem kolejnego podobnego przestępstwa.

M. G. (2)

pkt 2

III i V

Na podstawie art. 193 kk w zw. z art. 91 §1 kk skarżonemu wymierzono karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Okoliczności obciążające:

- uprzednia karalność.

Okoliczności łagodzące:

- przyznanie się do winy,

- przeproszenie pokrzywdzonej K. S..

Kara pozbawienia wolności w wymiarze 3 miesięcy winna uświadomić oskarżonemu naganność jego postępowania. Po stronie oskarżonego nie można dopatrzeć się istnienia pozytywnej prognozy kryminologicznej, a cele wychowawcze i zapobiegawcze kary mogą być zrealizowane wyłącznie poprzez orzeczenie kary bezwzględnej pozbawienia wolności. Natomiast w zakresie prewencji generalnej, rozstrzygnięcie to zaspokoi społeczne poczucie sprawiedliwości i będzie pozytywnie kształtować świadomość prawną społeczeństwa. Łagodniejsza forma kary byłaby wyrazem zbytniej pobłażliwości dla oskarżonego. Należy wskazać, iż wcześniej orzekane wobec oskarżonego kary ograniczenia wolności nie powstrzymały go przed popełnieniem kolejnych przestępstw.

M. G. (2)

pkt 3

IV

Sąd na podstawie art. 190 § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, uznając, iż odpowiada ona stopniowi winy M. G. (2) oraz społecznej szkodliwości jego czynu, a także czyni zadość potrzebie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Sąd na niekorzyść oskarżonego poczytał uprzednią karalność, a także:

- znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu,

- godzenie w istotne dobro prawne w postaci wolności od obawy, strachu.

Oskarżony był wcześniej wielokrotnie karany sądownie. Mając to na uwadze oraz charakter czynu (wina umyślna) i postawę sprawcy, a w szczególności jego właściwości i warunki osobiste, w ocenie Sądu zachodzi uzasadnione przypuszczenie, iż oskarżony nie będzie przestrzegać w przyszłości porządku prawnego i może popełnić ponownie przestępstwo.

Biorąc pod uwagę motywację i pobudki działania oskarżonego, godzącego bezpośrednio w wolność człowieka uznać należy, że czyn popełniony przez oskarżonego z jednej strony stanowi wyraz jaskrawego lekceważenia prawa, z drugiej zaś strony wyraz rażącego nieposzanowania dóbr innych osób. Wszystkie te elementy świadczą o stosunku oskarżonego do obowiązujących norm i przepisów. W ocenie Sądu stosunek ten jest niedojrzały i lekceważący. Naganna postawa nakazuje ze szczególną uwagą odnieść się do oskarżonego.

W takiej sytuacji, zdaniem Sądu, orzeczenie kary pozbawienia wolności w niższym wymiarze nie daje żadnych gwarancji, iż oskarżony w przyszłości będzie zachowywał się należycie.

M. G. (2)

pkt 4

VI i VII

Na podstawie art. 217 §1 kk w zw. z art. 91 §1 kk skarżonemu wymierzono karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd na niekorzyść poczytał oskarżonemu uprzednią karalność, znaczny stopień społecznej szkodliwości czynów oraz godzenie w istotne dobro prawne w postaci wolności od nietykalności cielesnej.

Okoliczność obciążającą przy wymiarze kary oskarżonemu M. G. (2) stanowi również duże natężenie agresji wyrażające się poprzez wielokrotne uderzenia pokrzywdzonej K. S. po twarzy ( w dniu 24 kwietnia 2020r.) oraz pięściami po głowie ( w dniu 26 maja 2020r.), tym bardziej, że pokrzywdzona nie prowokowała oskarżonego do napaści.

Jedyną okolicznością łagodzącą było przeproszenie pokrzywdzonej.

Zdaniem Sądu orzeczona kara pozbawienia wolności jest odpowiednia do stopnia społecznego niebezpieczeństwa czynu sprawcy, a przede wszystkim spełni swą rolę w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej. Sąd uznał, że charakter czynu oraz charakter wyrządzonej szkody uzasadniały wymierzenie kary pozbawienia wolności. W przekonaniu Sądu orzeczona kara nie razi surowością, szczególnie biorąc pod uwagę fakt dwukrotnego naruszenia nietykalności cielesnej pokrzywdzonej. W przekonaniu Sądu wymierzona kara jest w tym wypadku dostatecznie dolegliwa i wystarczająca dla osiągnięcia celów kary, zarówno w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, jak i wpłynie zapobiegawczo i wychowawczo wobec oskarżonego na przyszłość.

W ocenie Sądu, w realiach przedmiotowej sprawy, niemożliwym było wymierzenie oskarżonemu kary innego rodzaju niż kara pozbawienia wolności.

M. G. (2)

pkt 5

I- VII

Na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk i art. 86 § 1 kk w miejsce z osobna orzeczonych w pkt 1-4 niniejszego wyroku jednostkowych kar pozbawienia wolności oskarżonemu wymierzono karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Rozważając wysokość kary łącznej, jaka mogła być orzeczona z powyższych zbiegających się kar wskazać trzeba, że w przedmiotowym zakresie wymiar kary łącznej pozbawienia wolności mógł mieścić się w granicach od najsurowszej z jednostkowych kar tj. 5 miesięcy pozbawienia wolności do ich sumy (1 rok i 3 miesiące pozbawienia wolności).

Wymierzając oskarżonemu M. G. (2) karę łączną Sąd wziął pod uwagę zbieżność czasową czynów oraz odmienność przedmiotową (przestępstwa przeciwko mieniu, przestępstwa przeciwko wolności, a także przeciwko nietykalności cielesnej).

W tym stanie rzeczy, kara łączna pozbawienia wolności stanowić winna adekwatną i wystarczającą dla spełnienia celów wychowawczych karę i zapobiec ponownym zachowaniom w przyszłości.

M. G. (2)

pkt 7 pierwszy myślnik

I

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. wobec oskarżonego orzeczono obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz (...) sp. z o.o. w K. kwoty 1.322,20 zł. Stosowny wniosek został zgłoszony przez pokrzywdzonego - oskarżyciela posiłkowego, a wartość poniesionej przez niego szkody została wiarygodnie udokumentowana przedłożoną do akt wyceną specjalistów montażu drzwi wejściowych oraz ofertą sprzedaży plastikowego kosza na śmieci, a także zeznaniami świadka A. G. (2).

M. G. (2)

pkt 7 drugi myślnik

II

W oparciu o treść przepisu art. 46 § 1 k.k. wobec oskarżonego orzeczono obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz M. J. kwoty 1.200,00 zł.

M. J. złożyła w toku postępowania przygotowawczego stosowny wniosek o nałożenie wobec oskarżonego tego obowiązku jako środka kompensacyjnego, zaś wysokość poniesionej przez nią szkody została udowodniona przedłożoną do akt fakturą Vat na kwotę 1.200,00 zł stanowiącą równowartość przywrócenia okna balkonowego w mieszkaniu będącym jej własnością do stanu poprzedniego.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. G. (2)

pkt 6

I

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono oskarżonemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności:

- okres zatrzymania od dnia 15 lutego 2020r. godz. 00:50 do dnia 15 lutego 2020r. godz. 17:27 (protokół zatrzymania k. 17-17v),

- okres tymczasowego aresztowania od dnia 15 czerwca 2020r. godz. 18:40 do dnia 13 listopada 2020r. godz. 10:55.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

8

W pkt 8 wyroku zasądzono od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego (...) sp. z o.o. w K. kwotę 840 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu jurysdykcyjnym.

Podstawą prawną rozstrzygnięcia jest przepis § 11 ust. 2 pkt 2 w zw. z § 11 ust. 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015r., poz. 1800).

9

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., zwalniając oskarżonego od ponoszenia tych kosztów ponad kwotę 400 zł. Sąd wydając rozstrzygnięcie w tym przedmiocie wziął pod uwagę sytuację majątkową i zarobkową oskarżonego, mając na względzie przede wszystkim fakt, iż oskarżony nie pracował w czasie pobytu w Zakładzie Karnym i nie posiada żadnego majątku.

7.  Podpis