Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II K 682/18 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Kaliszu z 2018-10-15

Sygn. akt II K 682/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 października 2018r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Agnieszka Wachłaczenko

Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Dębowa

w obecności Prokuratora ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15.10.2018r

sprawy

P. F. syna R. i J. z domu S. ur. (...) w R.

oskarżonego o to, że:

w dniu 26 maja 2018 roku w K. kierował w strefie ruchu lądowego pojazdem osobowym marki V. (...) o nr rej (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości 0,42 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

1.  uznaje oskarżonego P. F. za winnego zarzucanego mu czynu wypełniającego dyspozycję art. 178a §1 kk i za to na podstawie art. 178a § 1 k.k. wymierza mu karę 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych

2.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych za wyjątkiem pojazdów, do prowadzenia których wymagane jest prawo jazdy kategorii C i CE- w strefie ruchu lądowego na okres 3 (trzech) lat,

3.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka od oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5000 (pięć tysięcy) złotych płatne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

4.  na podstawie art. 63§ 4 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonego w punkcie drugim środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 26 maja 2018r.,

5.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 230 (dwieście trzydzieści) złotych tytułem kosztów sądowych.

SSR Agnieszka Wachłaczenko

II K 682/18

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2018 r. oskarżony P. F. od godziny około 23 do północy wypił 2 litry piwa. W dniu 26 maja 2018 r. około godziny 7:00 oskarżony P. F. wraz z żoną jechał samochodem osobowym marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Oskarżony był kierowcą. Kontrolne badanie trzeźwości wykazało 0,42 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Oskarżonemu odebrano prawo jazdy

(dowód: protokół badania trzeźwości – k. 2, 4, notatka urzędowa – k. 1, postanowienie – k. 11, wyjaśnienia oskarżonego – k. 15).

Oskarżony P. F. ma 53 lata. Pracuje jako kierowca. Zarabia około 1800 zł miesięcznie. Ma majątek w postaci zabudowanej nieruchomości. Nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Jest żonaty ma dwoje samodzielnych dzieci. Nie był karany. Nie naruszał przepisów o ruchu drogowym (dane osobowe – k. 14, karta karna – k. 12, informacja o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego – k. 10).

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, iż nie miał świadomości, że w jego organizmie nadal pozostaje alkohol. Podał, że choruje na dnę moczanową i lekarz powiedział mu już po zdarzeniu, że z tego powodu alkohol może utrzymywać się w jego organizmie dłużej niż przeciętnie. Sąd nie dał wiary, iż oskarżony nie znał wpływu alkoholu na swój organizm, a to z powodu informacji uzyskanej od Prezydenta Miasta K., iż w przeszłości wobec P. F. dwukrotnie orzekane były zakazy kierowania pojazdami mechanicznymi (k. 30).

Sąd dał wiarę dokumentom zgromadzonym w aktach sprawy ponieważ nie ujawniły się okoliczności zakazujące zakwestionować ich rzetelność lub autentyczność.

Zgodnie z treścią art. 178a § 1 k.k. karze podlega ten kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym. Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na przypisanie oskarżonemu P. F. czynu z art. 178a § 1 k.k. polegającego na tym, że w dniu 26 maja 2018 roku w K. kierował w strefie ruchu lądowego pojazdem osobowym marki V. (...) o nr rej (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości 0,42 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Oskarżony działał umyślnie, z zamiarem ewentualnym. Oskarżony miał świadomość, że do godziny 24.00 poprzedniego dnia wypił dość dużą ilość alkoholu, kierując ok. godz. 7.00 rano następnego dnia godził się na to, iż może nadal pozostawać w stanie nietrzeźwości. Od osoby wykonującej zawód kierowcy wymagana jest większa wiedza w przedmiocie wpływu alkoholu na organizm (zwłaszcza jeśli choruje przewlekle) oraz większa ostrożność w podejmowaniu tego typu zachowań. Tym bardziej, iż praca oskarżonego do pewnego czasu była jedynym źródłem utrzymania rodziny. Oskarżony miał również możliwość całkowitego zrezygnowania z kierowania pojazdem, lub upewnienia się w pierwszej kolejności, czy może już kierować samochodem – jak wyjaśnił jego żona ma prawo jazdy. Nie podjął takich czynności.

Oskarżony swoim zachowaniem godził w bezpieczeństwo innych uczestników ruchu drogowego. Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego był wyższy niż opisany w art. 66 § 1 k.k. Zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu była na poziomie dość sporo przekraczającym wartości graniczne a oskarżony nie znajdował się w żadnej szczególnej sytuacji motywacyjnej.

Jako okoliczność obciążającą potraktowano nagminność podobnych zachowań, natomiast jako okoliczność łagodzącą niekaralność oskarżonego oraz brak wpisów w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. Z tych przyczyn Sąd wymierzył oskarżonemu karę 80 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł i uznając, iż kara ta spełni dyrektywy jej wymiaru.

Na podstawie art. 42 § 2 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz kierowania przez okres trzech lat wszelkimi pojazdami mechanicznymi w strefie ruchu lądowego za wyjątkiem tych do prowadzenia których wymagane jest prawo jazdy kategorii C lub CE, w celu umożliwienia oskarżonemu podjęcia pracy z uwagi na sytuacje rodzinną (ciężką chorobę żony). Na poczet orzeczonego środka karnego zaliczono okres zatrzymania prawa jazdy oskarżonego – art. 63 § 4 k.k.

Orzeczenie świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w myśl art. 43a §2 k.k. jest obligatoryjne.

Sąd obciążył oskarżonego kosztami sadowymi nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonego od ich ponoszenia – art. 627 k.p.k

SSR Agnieszka Wachłaczenko

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Agnieszka Dębowa
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Kaliszu
Osoba, która wytworzyła informację:  Agnieszka Wachłaczenko
Data wytworzenia informacji: